Transcript Motywy marynistyczne w poezji i malarstwie. Izabela Mądrzycka Konspekt Motywy marynistyczne: w poezji przykładowe wiersze w malarstwie mała galeria obrazów marynistycznych Na zakończenie Podziękowania i źródła Motywy marynistyczne Marnie w języku łacińskim oznacza morze.

Motywy marynistyczne w poezji
i malarstwie.
Izabela Mądrzycka
Konspekt
Motywy marynistyczne:
w poezji
przykładowe wiersze
w malarstwie
mała galeria obrazów
marynistycznych
Na zakończenie
Podziękowania i źródła
Motywy marynistyczne
Marnie w języku łacińskim oznacza
morze. Motywy marynistyczne, to
najprościej mówiąc elementy
związane z morzem i żeglarstwem
pojawiające się w sztuce. Ja skupię
się na motywach pojawiających się
w poezji i malarstwie.
Poezja
Malarstwo
Poezja
Temat marynistyczny w poezji jest dosyć powszechny. Nie
sposób się temu dziwić, ponieważ żeglarstwo i morze
towarzyszą ludziom od wieków. Sonety krymskie Adama
Mickiewicza to najbardziej znany przykład poezji
marynistycznej, ale warto też poznać innych poetów.
Maria Pawlikowska –
Jasnorzewska Marina
Leopold Staff Wieści
morza
I kilku innych.
Powrót
Powrót
Marina
Szum morza w otwartym oknie
budzi mnie w nocy znienacka.
Świat leży przy mnie i błyszczy jak
złotych gwiazd pełna tacka.
Godzina druga. Głowonóg dawno już
zasnął w ciemności,
Pod ciężką głowę podłożył ramię
niezmiernej długości...
Jedwabne rybki zmęczone, w
falbankach tiulowych skrzeli,
spadają sennie daleko, aż do dna
czarnej kąpieli,
i te największe, z atłasu, z
podszewką cudnie dobraną,
kładą się w ciemną kołyskę i szepcą
sobie: Dobranoc ...
W oddali błędnej, najdalszej
chwieje się srebrny
krążownik.
Zasnęli już marynarze w
rozkołysanej warowni.
I ukwiał zacisnął płatki
najciszej i najtajniej,
i małe morskie koniki śpią w
czarnej głębokiej stajni.
Na morzu wznoszą się fale jak
miliard ust do księżyca ...
Woda ma barwę młodego,
zieleniącego się żyta ...
Powrót
Wieści morza
W dzień biały morze śpiewa,
szepce i szeleści,
Samemu sobie jeno gwarząc
opowieści.
Kto się w nie wsłucha, słyszy
w jego dziwnym szumie
Dalekie, tajne głosy, których
nie rozumie.
Ale po nocy ciemnej, wśród
pomrocznej głuszy
Morze prawi wybranym o
swej wielkiej duszy.
I kto w swej piersi prawdom
nieznanym nie przeczy,
Umiejąc słuchać głosów niewidzialnych
rzeczy,
I samotnością łaskę swej jawie wysłuży,
Temu morze się zwierza, wieści, z duszy
wróży,
Iż, utopiony sercem w oszołomnej pieśni,
W zachwycie najpiękniejszą bezsenną noc
prześni.
A gdy upojonemu wiedzą w morskim
wietrze
Z oczarowań zawrotnych powieki świt
przetrze,
Co złotą obietnicą słońca się uśmiecha:
Ujrzy, jak łowiąc nocy pierzchającej echa
Wypływają z dniejących wód tajnej
głębiny
W sen o pieśni Ariona wsłuchane delfiny.
Inni
Następny
Tak naprawdę każdy żeglarz czy rybak jest
czasem poetą.
Na słupach wisi sieci rząd,
Jerzy Piątek Rybak z Przystani
Rybackiej w Sopocie
Piaszczyste plaże puste już
Odleciał też ostatni kos.
Już dojrzał owoc dzikich róż,
Fioletem barwi łąki wrzos.
Pajęcza nić na wietrze drży
Misterną siecią zdobiąc krzak,
Poranki tulą zimne mgły
Posmutniał także każdy ptak.
Rybacka przystań życiem wrze
Dziobami łodzie prują toń,
Załogom praca grzbiety gnie
Wypełnia nozdrza ryby woń.
Kołowrót skręca zwoje lin,
Wyrzuca morszczyn wody prąd,
Zazgrzytał, gdzieś zębatki klin.
Przeszywa przestrzeń mewy skrzek,
Obsusza słońce skrzynek stos.
Północna fala bije w brzeg,
Z wędzarni dymek drażni nos.
Powoli płynie życia nić,
Klepsydry piasek sączy los.
Na świecie tym by godnie żyć
Nie musisz mieć brylantów stos.
Ostatnie liście spadły z drzew,
Szaruga smutkiem ściska świat.
Nad plażą krąży kilka mew,
W konarach smętnie płacze wiatr.
Stoi na redzie statek ze stali:
piękny, pod parą, bo płynąć kazali.
Stoi i sapie, duszy i dmucha,
żar z rozgrzanego mu brzucha bucha:
Uch – jak gorąco!
Puff – jak gorąco!
W ładowniach beczek naładowali,
z Rumem i z Whisky na półkach ze stali.
A pełno jest beczek z olejem i śledziem
Win butelkowych, sam nawet już nie
wiem.
Dużo jest tego i ciężkie jak diabli,
i paczka malutka, dwa worki skrabbli.
Obok w ładowni są kormorany,
a zaraz obok trzy autosany.
W innej ładowni same banany,
Tuż zaraz obok są fortepiany,
A na kubryku siedzą grubasy,
siedzą i jedzą same kiełbasy.
Nagle świst, nagle gwizd,
para buch, śruba w ruch.
Niektórzy lubią też
bawić się poezją
sprawiając, że
zwykły wiersz
okazuje się być
lirykiem
marynistycznym.
Najpierw powoli, jak żółw ociężale,
ruszył nasz statek tnąc wrogie fale,
szarpnęło, stuknęło i wręgi trzeszczały,
wkrótce zobaczą, jaki port mały.
I biegu przyspiesza, i płynie już prędzej,
prędkości nabiera i mil coraz więcej.
Choć morze złowrogo mu stawia bałwany,
i okręt złym wiatrem jest osmagany,
to płynie nam dzielnie, dziób pruje fale,
załoga jest świetna – mogą tak stale.
Atlantyk dziś huczy i życie umila,
jednak to dla nich zabawna jest chwila:
tak lekko kołysze się statek na fali,
jakby tam tańczył – nie zmagał – mawiali.
I woda chlupoce a pompa gdzieś w zęzie,
terkoce i stuka, wnet sucho tam będzie.
A silnik miarowo, taktowo nam gra,
porusza po wodzie i para i stal.
Powrót
Autor: Sokrates
Tytuł: Sorry Tuwim
Tytuł i autor
oryginału:
Lokomotywa Julian
Tuwim
Obrazy marynistyczne mogą
przedstawiać ,, ludzi morza’’ i
ich pracę, ale także po prostu
krajobraz morski.
Morze także jest bardzo często obecne na obrazach.
Malarze ukazują wodę jako żywioł pierwotny i
nieprzewidywalny.
Malarstwo
MAŁA GALERIA OBRAZÓW
MARYNISTYCZNYCH
Willem van de Velde Spokojne morze
Pieter Bruegel Sztorm na morzu
Claude Monet The Beach at Sainte Adresse
Sandro Botticelli Narodziny Wenus
Na zakończenie
• Motywy marynistyczne są powszechnie
obecne w poezji.
• Dostrzegamy to zarówno u amatorów, jak i u
wielkich poetów.
• Malarze również często malują krajobrazy
morskie.
• Śmiało można powiedzieć, że marynistyka w
malarstwie i poezji często nam towarzyszy.
Podziękowania
Serdecznie dziękuję mojemu Tacie i Sokratesowi,
którzy zgodzili się na wykorzystanie swoich
fotografii w tej prezentacji.
Źródła
Prezentacja została
wykonana na
podstawie informacji
znalezionych w
internecie i własnej
wiedzy.