Transcript WIELKIE BITWY 1. Bitwa pod Cedynią 2. Oblężenie Niemczy 3. Obrona Głogowa 4.

WIELKIE BITWY
1. Bitwa pod Cedynią
2. Oblężenie Niemczy
3. Obrona Głogowa
4. Bitwa pod Grunwaldem
5. Obrona Zbaraża
6. Obrona Jasnej Góry
7. Bitwa pod Chocimiem
8. Bitwa pod Wiedniem
9. Bitwa pod Węgrowem „Polskie
Termopile”
10. Bitwa Warszawska „Cud nad Wisłą”
11. Obrona Westerplatte
12. Bitwa pod Monte Cassino
13. Powstanie Warszawskie
Bitwa pod Cedynią
972 rok
Cedynia
Herb Cedyni
Bitwa pod Cedynią
Jest rok 972. Polską rządzi Mieszko I - dobry
i bardzo wojowniczy władca.
Wrócę na chwilę do początków
panowania naszego pierwszego wodza.
Od początku panowania Mieszko I
toczy wojny z sąsiednimi plemionami.
Podbija Pomorze Wschodnie i Środkowe.
Następnym celem wojennym są tereny
znajdujące się nad Odrą. Tam napotyka
jednak Wieletów. Ich wódz zabija brata
Mieszka.
W 965 roku Mieszko poślubia
czeską księżniczkę Dobrawę. Rok później
przyjmuje chrzest wraz ze swoim dworem i
rozpoczyna proces chrystianizacji całego
kraju.
Bitwa pod Cedynią
Poprzez wprowadzenie
chrześcijaństwa Polska zdobyła
nowego sojusznika - Czechy.
Z jego pomocą Mieszko zaczyna
odważniej poczynać na Pomorzu.
Walcząc na tamtych terenach
nasz wódz, doprowadza do sporu
z margrabią łużyckim - Hodonem.
Tutaj zaczyna się moja opowieść
o bitwie pod Cedynią.
Bitwa pod Cedynią
Po obu stronach stanęło po około
4000 wojów. Polskie wojska były
ubrane w kolczugi złożone z wielu
metalowych kulek.
Bronią były strzały, włócznie oraz
wiele rodzajów mieczy. Taki
ekwipunek posiadali tylko najbogatsi
drużynnicy. Biedniejsi używali więc
toporów, które są równie złowrogą
bronią.
Bitwa pod Cedynią
Bitwa zaczęła się przy rzece Odrze, niedaleko Cedyni. Początek
walki nie układał się dla nas dobrze. Niemcy mieli sporą przewagę,
ale nie było się o co martwić - przecież mieliśmy świetnego wodza i
wojsko.
Polacy zaczęli cofać się w stronę grodu. Wtenczas Mieszko rozdzielił
wojsko na trzy części: jedna odpierała ataki przeciwników, druga
czekała w Cedyni, a ostatnia pod wodzą Czcibora (brata Mieszka)
ukrywała się za wzniesieniami nad drogą.
Wojska obu stron dotarły do bram miasta. Zaskoczonych Niemców
od frontu zaatakował odział stacjonujący za wałami Cedyni.
Odwrót wojskom Hodona uniemożliwił Czcibor z jego wojami. Tak
przeciwnicy zostali zepchnięci w bagna. Tam nasze wojska wygrały!
Było to pierwsze wielkie zwycięstwo Polaków. Od tego czasu Polska
rządziła Pomorzem Zachodnim.
Oblężenie Niemczy
1017 rok
Oblężenie Niemczy
Jest rok 1017, Polską rządzi następca Mieszka I Bolesław Chrobry.
Wcześniej był sojusznikiem Cesarza niemieckiego Ottona III. Jednak
po śmierci Cesarza na niemieckim tronie zasiadł Henryk II. Wówczas
kontakty z sąsiadami istotnie się pogorszyły.
Oblężenie Niemczy
Ten rok jest szczególnie trudny dla Polski. Henryk II rozłościł się na
naszego króla. Złość była wywołana odmową na wsparcie w wojnie z
Italią. Już dwa lata temu Niemcy napadły na nas. Daliśmy sobie z nimi
radę. Niemiecki król był niezadowolony z tego faktu więc spróbował
jeszcze raz. Teraz z pomocą ruskiego księcia Jarosława oraz niewielkiej
części czeskiej armii zaatakował nas ponownie.
Ruscy wojownicy zaatakowali Brześć nad Bugiem z marnym dla nich
skutkiem. Polacy odparli ich ataki i zniechęcili przeciwników do
dalszych podbojów.
Niemiecka armia nacierała zza zachodniej granicy. Zaczęli od napaści
na Łużyce. Następnym celem był Głogów. Tam Niemcy napadli na nas
razem z Czechami. Wojsko Mieszka II (syna Bolesława Chrobrego)
przeprowadziło dywersyjną wyprawę na Czechy. Poprzez to działanie
wojsko wroga zostało zmniejszone i przegrało.
Oblężenie Niemczy
Niemcy, którzy stracili część armii ruszyli na Niemczę. Polacy dzielnie się
bronili. Nawet niemieccy kronikarze bili zdumieni naszą walecznością i wolą
walki.
Polacy nie dali szans przeciwnikom. Cofający się do Magdeburga Niemcy
doznali jeszcze poważnych strat.
Po tej porażce Henryk II postanowił poddać się i podpisać pokój w
Budziszynie. Wtedy Polska odzyskała panowanie na Łużycach, Milsku i
Morawach.
Osiem lat później, czyli w 1025 r. ukoronowano Bolesława Chrobrego na
króla Polski!
Banknot z lat 80 XX w.
Obrona Głogowa
1109 rok
Obrona Głogowa
Jest rok 1109. Polską włada Bolesław III Krzywousty. Jest on bardzo
wrogo nastawiony do Niemców. Dąży do niezależności całego
naszego kraju. Król niemiecki Henryk V żąda od niego by przekazał
Pomorze swojemu przyrodniemu bratu Zbigniewowi. Nasz władca
nie zgadza się na ten dar i wywołuje tym wojnę.
Obrona Głogowa
Bolesław Krzywousty wie, że nie ma szans na wygraną z
przeciwnikiem, więc stosuje walkę podjazdową. Utrudnia
przejścia przez lasy, rzeki i jeziora. Każdy oblegany gród
dzielnie odpiera ataki. Szczególnym wyróżnieniem
trzeba odznaczyć Głogów, który już ponad 100 lat temu
był oblegany.
Podczas walki Niemcy zawiesili na swoich maszynach
oblężniczych głogowskie dzieci. Myślą, że nasi
wojownicy nie będą strzelać do własnych potomków.
Jednak są w błędzie. Polacy walcząc o obronę miasta,
potrafią nawet zabić swoich bliskich. Płonące strzały
niszczą machiny pozbawiając wrogów broni.
Obrona jest skuteczna i rozbici Niemcy wracają do
swojego kraju.
Obrona Głogowa
Pomnik Dzieci Głogowskich
Bitwa pod Grunwaldem
15 lipca 1410 r.
Jedna z największych bitew w historii Polski
• Bitwa rozpoczęła się w 15 lipca 1410 r. Licząca 20 tys. wojska Armia
Polska, z pomocą 10 tys. rycerzy litewskich i ruskich zaatakowała
wojsko krzyżackie. Początkowo sytuacja Polaków wyglądała wręcz
dramatycznie. Po wyjątkowo szybkiej stracie jazdy litewskiej, główna
siła naszej armii, śpiewając hymn „Bogurodzica” uderzyła na
krzyżaków. Jednakże o wiele lepiej uzbrojony wróg rozbił ją w
,,proch i pył”. W tym czasie walczyły również polskie chorągwie,
którym po bardzo krwawej walce udało się utrzymać strategiczne
pozycje.
• W tym czasie Ulrich Von Jungingen chcąc przechylić szalę
zwycięstwa na swoją korzyść zaatakował Polaków z całą swą siłą.
Władysław Jagiełło rozkazał wykorzystanie naszej armii do
powstrzymania tego ataku. Ostatecznie siły krzyżackie zostały
otoczone i wybite do ostatniego żołnierza. Zginą również Ulrich Von
Jungingen. Cały obóz krzyżacki został zdobyty!
Taktyczny obraz bitwy:
•
Przed bitwą - rozstaw sił
polskich i krzyżackich
• Atak krzyżackich sił pod wodzą
Ulricha Von Jungingena
•
Ostateczny kontratak rycerzy
polskich
• Otoczenie i pokonanie
wojsk krzyżackich
Tak to mogło wyglądać:
Dwaj wielcy wodzowie:
Władysław Jagiełło
Ulrich Von Jungingen
Obrona Zbaraża
10 lipca 1649 r.
Bez szans na powstrzymanie wroga
•
•
•
Wojska polskie liczące 15 tys. ludzi i jeden oddział piechoty
niemieckiej - to wszyscy obrońcy Zbaraża (miasto rejonowe w
zachodniej Ukrainie). Oblegający ich Kozacy i Tatarzy liczyli łącznie
ok. 120 tys. ludzi. Obrońcy, pod dowództwem Jeremiego
Wiśniowieckiego, przez bardzo długi czas stawiali zaciekły opór.
Niestety oprócz ogromnej przewagi liczebnej nie mogli rozstawić się
na murach, ponieważ owe się do tego nie nadawały. Polacy musieli
zrobić okopy i wykorzystywać je jako ochronę.
Jedyną nadzieją dla obleganych mogła być odsiecz Jana Kazimierza ówczesnego króla. Jednakże i ta pomoc nie dotarła do Zbaraża. Król
wraz z jego 25-tysięcznym wojskiem został osaczony przez rezerwy
kozackie i tatarskie. Nie dał sobie z tymi rezerwami rady.
W końcu Polacy wystąpili z propozycją poddania się. Chan krymski
Islam III Girej zażądał ogromnego haraczu i została podpisana ugoda
zborowska. Była ona wielce niekorzystna dla Polski.
Niekorzystne aspekty ugody
zborowskiej
• Bohdan Chmielnicki pozostaje
hetmanem wojsk zaporowskich
• zwiększono rejestr Kozaków z 6 do 40
tysięcy
• na Ukrainie powstały pod kontrolą
Kozaków 3 województwa: kijowskie,
bracławskie, czernichowskie
Obrona Jasnej Góry
Obrona Jasnej Góry
18 listopada 1655 r.
Niewiarygodne odparcie wojsk
nieprzyjaciela
• 160 żołnierzy, 70 zakonników, 20 rodzin szlacheckich - to
wszyscy obrońcy Jasnej Góry . Atakowani przez 40 dni umieli
odpierać ataki kilkukrotnie liczniejszych żołnierzy szwedzkich.
Obrońców klasztoru bardzo mocno zagrzewał do walki Ojciec
Augustyn Kordecki. Oblegającymi wojskami szwedzkimi
dowodził natomiast gen. Burchard Müller.
• Szwedzi od dnia 18 listopada do nocy z 26 na 27 grudnia
nieustannie atakowali klasztor na Jasnej Górze. Jednakże
obrońcy w bardzo umiejętny sposób opierali się napastnikom.
Skutki ataków Szwedów były bardzo znikome choć dysponowali
oni dobrym uzbrojeniem, którego nie posiadali obrońcy. Po 40
dniach, w nocy, Szwedzi odeszli spod bram klasztoru. Do
dzisiejszego dnia nie jest wyjaśniony powód ich odwrotu.
Skuteczna obrona klasztoru w Częstochowie była punktem
zwrotnym w całej wojnie ze Szwedami.
Ogromna skuteczność obrońców
była spowodowana:
• heroiczną postawą
• nowoczesnym ufortyfikowaniem
klasztoru
• dobrym położeniem klasztoru
• stosunkowo słabymi atakami ze strony
Szwedów
Bitwa pod Chocimiem
11 listopada 1673 r.
Bitwa pod Chocimiem
Bitwa pod Chocimiem miała miejsce 11 listopada 1673 roku.
Wojska koronne oraz litewskie pod dowództwem Hetmana
Wielkiego koronnego Jana Sobieskiego starły się z wojskami
tureckimi, którymi dowodził Husejn Pasza. Wojska polskie
obległy twierdzę chocimską. Twierdza od strony lądu
zabezpieczona była wałami ziemnymi i licznymi szańcami
obronnymi. Po salwie armatniej piechota i spieszeni dragoni
wdarli się na wały, spychając nieprzyjaciela i wyrównując
teren dla kawalerii. Po czym przez wyłomy w wałach i
szańcach runęła husaria hetmana Jabłonowskiego. Turcy
odpowiedzieli kontratakiem kawalerii spahisów, lecz ci nie
wytrzymali brawurowej szarży ciężkozbrojnej husarii i
wkrótce walki rozgorzały wewnątrz twierdzy i obozu
tureckiego, wśród gęstwy namiotów. Husejn Pasza zarządził
ewakuację na drugi brzeg Dniestru. Jedyny most został
jednak zerwany i tylko kilku tysiącom Turków udało się
przebyć rzekę i uciec.
Józef Brandt –
Bitwa pod
Chocimiem
Bitwa pod Wiedniem
12 września 1683 r.
Bitwa pod Wiedniem
Bitwa pod Wiedniem została stoczona 12 września 1683 roku
między wojskami polsko-austriacko-niemieckimi, które
walczyły z armią turecką. Polskim dowódcą był Jan III
Sobieski, a armią Turków dowodził wezyr Kara Mustafa. Na
skraj Lasu Wiedeńskiego wojska Sobieskiego wyszły dopiero
w późnych godzinach popołudniowych. Oczom Polaków
ukazał się rozległy teren doliny rzeczki Wiedenki, opadający
łagodnie w kierunku Wiednia, błyskającego na horyzoncie
ogniami dział. Zamieszanie jakie powstało w szeregach jazdy
tureckiej, gdy polski szwadron schował się w lesie, Sobieski
wykorzystał, dając buławą znaki do rozpoczęcia generalnego
szturmu. Równocześnie, a była to już godzina 18.00, ruszyły
do szarży pułki husarii hetmanów Stanisława
Jabłonowskiego, Mikołaja Sieniawskiego, a pomiędzy nimi
pułki dowodzone bezpośrednio przez króla Sobieskiego.
Ruszyła także jazda niemiecka. Turcy byli w odwrocie, wezyr
Mustafa uciekł wraz z nielicznym wojskiem. Wiedeń został
ocalony przez Jana III Sobieskiego i jego wielką armię.
Józef Brand –
Bitwa pod
Wiedniem
Plan bitwy pod
Wiedniem
Bitwa pod Węgrowem
„Polskie Termopile”
22/23 sierpnia 1863 r.
Bitwa pod Węgrowem
Bitwa pod Węgrowem została stoczona 3 lutego 1863 roku.
Po ataku powstańców w nocy z 22 na 23 stycznia udało się
opanować Węgrów z wojsk rosyjskich. Polscy dowódcy Władysław Jabłonowski i Jan Matliński - założyli w mieście
obóz, w którym zebrało się ok. 3500 powstańców. Rosjanie
postanowili odbić miasto z rąk Polaków. Wysłano tam
oddział pułkownika Georgija Papaafanasopuło, który liczył
1000 żołnierzy i kilka armat. Miasto zostało otoczone i
stanowiło łatwy cel do ostrzału. Powstańcy nie mogli do
tego dopuścić, więc wysłali 1000 kosynierów pod
dowództwem Władysława Jabłonowskiego, który
przeprowadził atak na rosyjskie armaty. Polacy stracili 150
kosynierów lecz Rosjanie musieli ustąpić. Odwrót Rosji
spowodował, iż powstańcy mogli się ewakuować z miasta.
Cyprian Kamil Norwid napisał w wierszu pt. „Vanitas”:
„Grek ma więcej świetnych w dziejach kart
Niż łez… w mogile –
U Polaka tyle Węgrów wart,
Tyle!… co Termopile…”
Bitwa pod Węgrowem (autor anonimowy)
Głaz ustawiony na
mogile powstańców
styczniowych
poległych pod
Węgrowem 3 lutego
1863 r w krwawej
bitwie z Rosjanami
Bitwa Warszawska „Cud nad Wisłą”
1920 r.
Bitwa Warszawska „Cud nad Wisłą”
Bitwa, zwana „Cudem nad Wisłą”,
rozegrała się niedaleko Warszawy
w miejscowości Radzymin i była
jedną z kluczowych starć w
wojnie polsko-bolszewickiej.
Gdyby Rosjanie wygrali te bitwę,
doszłoby do kolejnego rozbioru
polski pomiędzy Niemcami, a
bolszewicką Rosją.
Prezentacja zdobytych sztandarów
bolszewickich
Nie stało się tak dzięki
wspaniałym dowódcom polskim
- Józefowi Piłsudskiemu,
Władysławowi Sikorskiemu,
Józefowi Helerowi i Tadeuszowi
Rozwadowskiemu, którzy przez
swój upór zwyciężyli.
Bitwa Warszawska „Cud nad Wisłą”
- przebieg
Marszałek Piłsudski zgromadził w rejonie rzeki Wieprz sześć dywizji piechoty i jedną brygadę kawalerii.
Reszta naszych oddziałów miała bronić podejść do Warszawy i dolnej linii Wisły. Ważnym wydarzeniem
był wypad na Ciechanów Kaliskiego 203 Pułku Ułanów, który doprowadził do zajęcia i rozbicia sztabu 4
Armii Sowieckiej, a także przejęcia głównego ośrodka łączności czyli jednej z dwóch radiostacji
służących Rosjanom do łączności z dowództwem w Mińsku. Dzięki temu rozszyfrowali wiadomość od
dowódcy frontu Michała Tuchaczewskiego z rozkazem dla 4 armii zawrócenia i uderzenia na armię gen.
Sikorskiego walczącego pod
Nasielskiem. Polacy podjęli
decyzję przestrojenia nadajnika
Warszawskiego na częstotliwość
radiostacji sowieckich i
rozpoczęcie zagłuszania odległych
nadajników z Mińska. Dzięki
czemu druga z radiostacji
znajdująca się u Rosjan po jej
ponownym uruchomieniu i tak nie
mogła odebrać rozkazów
Tuchaczewskiego.
Obraz „Cud nad Wisłą”
Bitwa Warszawska „Cud nad Wisłą”
zakończenie
16 Sierpnia 1920 grupa uderzeniowa znad Wieprza rozpoczęła
atak na tyły sowieckich armii atakujących Warszawę. Słaba
obrona Grupy Mozyrskiej nie stanowiła dla Polaków żadnej
przeszkody i praktycznie bez oporu jednostki polskie weszły na
linię Bugu. W tym samym czasie reszta wojsk przeszła do
kontrofensywy i większość wyczerpanych i pozbawionych
łączności z dowództwem wojsk musiało przejść do
nieskoordynowanego odwrotu. Inna część armii nie mogąc się
przebić na wschód, przekroczyła granicę niemiecką i została
internowana na terytorium Prus Wschodnich.
Kaliszanie z 203 Pułku
Ułanów
Straty po stronie
polskiej wyniosły:
ok. 4500 zabitych,
22 tys. rannych,
10 tys. zaginionych.
Straty po stronie
Sowieckiej wyniosły:
ok. 25 tys. zabitych
lub rannych ok. 60
tys. jeńców
30-25 internowanych
Obrona Westerplatte
1939 r.
Obrona Westerplatte
Po kolejnej salwie z pancernika
niemieccy żołnierze z oddziału SS
”Heimwehr Danzig” i kompani
szturmowej z „Schleswiga-Holsteina”
ruszają do pierwszego ataku.
Załamuje się on w ogniu polskich
karabinów maszynowych i
moździerzy. Tak rozpoczęła się
siedmiodniowa obrona Westerplatte.
Mjr.Sucharski
Załoga Westerplatte:
178 oficerów i żołnierzy,
1 działo kal. 75 mm, 2 działka ppanc.
4 moździerze
Wojska niemieckie:
ok. 3000 żołnierzy i marynarzy,
pancernik”Schleswig-Holstein”,
2 mniejsze okręty, 47 bombowców Ju-87,
2 baterie haubic, bateria moździerzy
„Schlaswig-Holstein”
Obrona Westerplatte dzień 1
O godzinie 4.48 pancernik „Shlezwig-Holstein” rozpoczyna ostrzał Westerplatte. Pierwsze salwy stawiają na nogi
wszystkich polskich żołnierzy, którzy zajmują wyznaczone im pozycję .Wróg przeprowadza pierwszy atak powstrzymany
przez polskie karabiny maszynowe i moździerze. Największe straty Niemcy ponoszą pod placówką Prom, którą dowodzi por.
Leon Pająk. Obrońcy wytaczają ich jedyne działo kal.75mm, które wkrótce zostaje zniszczone. W międzyczasie
Polacy bronią składnicę w rejonie jednej z
wartowni przed odziałem Schupo. Wrogowie
zaskoczeni siłą obrońców idą w rozsypkę.
Placówka port walczy z oddziałami ukrytymi
w rejonie komory celnej.Wkrótce dołączają
do nich moździerze. Podczas obrony czterech
żołnierzy traci życie. Po pierwszych próbach
zdobycia Westerplatte niemieccy żołnierze
wycofują się na pozycje wyjściowe.
Pancernik kontynuuje ostrzał a jeden z
odłamków ciężko rani por Pająka. Polacy
ostrzeliwują pancernik z działka
prz.panc.kal.37mm, ale ciężko opancerzony
„Shlewig-Holstein” pozostaje niewzruszony.
Załoga placówki Prom wycofuje się do
wartowni nr 1. Wartownie nr 1,2,5 i placówka
fort odpierają drugie natarcie niemieckie. Po
południu i wieczorem o godz.19:00 Niemcy
podejmują kolejne szturmy wszystkie odparte.
Noc upływa w miarę spokojnie.
Mapa rozłożenia wojsk na Westerplatte
Obrona Westerplatte dzień 2 i 3
Przed świtem wyruszają niemieckie patrole. Po ich powrocie rozpoczynają się
przygotowania do ostrzału wartowni nr 1 i 2 oraz na koszary. Wkrótce po nim
pewni swego zwycięstwa Niemcy rozpoczynają atak, by po chwili polec w
morderczym ogniu polskich karabinów maszynowych. O godz. 11 Polacy
udaremniają kolejne natarcie. O godz. 17:40 47 bombowców nurkujących Ju-87,
zwanych stukasami, rozpoczyna bombardowanie Westerplatte. Samoloty niszczą
wartownie nr 5, zabijając prawie całą załogę. Niszczą również stanowiska
moździerzy i przerywają linie telefoniczne placówek, wartowni i koszar. Pod
wieczór nad poważnie uszkodzonymi koszarami pojawia się na chwile białe
flaga wzniesiona z rozkazu mjr.Sucharskiego, który chce ocalić resztę załogi.
Dzięki sprzeciwowi pozostałych oficerów z kpt. Dąbrowskim na czele walka
została ponownie podjęta. Około godz. 22 odpierają trzecie natarcie i o godz. 23
wypad niemiecki na fort oraz wartownie 1 i 2. W nocy gdy walki ustały Polacy
naprawiają linie telefoniczne i odbudowują stanowiska polowe. Tego dnia
poległo ośmiu żołnierzy.
Niemiecki bombowiec Ju-87
O świcie dochodzi do starć na przedpolach głównych pozycji obronnych. Przez trzy godziny Polacy wytrzymują
ostrzał „Schleswiga-Holsteina”. O godz. 11 Niemcy zaprzestają ostrzału i zaczynają świętować wejście do
Gdańska regularnych oddziałów Wermachtu. O godz. 15:15 przez lasek ruszają niemieckie grupy rozpoznawcze.
Ale zmuszeni są do odwrotu przez czujnych żołnierzy polskich. Polacy udaremniają próby szturmu przez
zaskoczenie grup żołnierzy wroga. Polska czujka udaremnia także próbę desantu wroga w basenie
amunicyjnym.
Obrona Westerplatte dzień 4 - 7
Po ostrzale Artyleryjskim do ataku przeszła piechota jednak poległa w ogniu niemieckiej,
broni maszynowej strzelającej do wszystkiego co się rusza. Do boju ruszają saperzy
wyposażeni w miotacze ognia, lecz muszą się wycofać dzięki polskim karabinom
maszynowym. Wartownie 1, 2, 3, placówka Fort i Placówka Tor kolejowy prowadzą
zaciętą wymianę ognia.
Pułkownik Hecke salutuje
mjr. Sucharskiemu
Piątego dnia okręty
ostrzeliwują polskie pozycje,
a najcięższą walkę toczy
placówka Fort, tracąc 1
żołnierza.
Polacy udaremniają podstępny
plan Niemców którzy chcą
wysadzić cysternę pełną ropy
obok polskich pozycji. Na
koniec placówka Przystań
odpiera kolejny atak
niemieckiej piechoty.
Rano Niemcy znów próbują podpalić las za pomocą cysterny wypełnionej ropą. Jak co dzień „SchleswigHolstein” ostrzeliwuje Polaków. Mimo ciągłych ataków piechoty braku wody, żywności i straszliwego
wycieńczenia żołnierze chcą walczyć dalej, ale mjr Sucharski podejmuje decyzje kapitulacji i nakazuje
wywieszenie białej flagi. Uważa dalsza walkę za bezcelową i nie ma sensu ryzykować życia żołnierzy i
skazywać ciężko rannych na śmierć. Żołnierze niszczą broń i udają się zwartą grupą w stronę pozycji
niemieckich. Wkrótce zostają otoczeni przez wroga. Tak zakończyła się wspaniała epopeja obrońców
Westerplatte. „Westerplatte broni się” było zobowiązujące dla innych obrońców ojczyzny. Wytrwali 7 dni,
choć mieli bronić się 24 godziny. Obrona kosztowała życie 15 żołnierzy, szesnastego Niemcy zamordowali w
nocy z 7 na 8, ponieważ odmówił ujawnienia szyfrów. Nawet przeciwnik uznał waleczność Polaków.
„Biliście się dzielni” - powiedział dowódca niemieckich oddziałów i pozwolił mjr Sucharskiemu zachować
szablę.
MONTE CASSINO
1944 ROK
ŚMIERĆ NA DAREMNE
OD STYCZNIA 1944 ROKU WOJSKA ALIANCKIE DWUKROTNIE
PODEJMOWAŁY NIEUDANE PRÓBY SFORSOWANIA MONTE
CASSINO. DOPIERO W POŁOWIE MAJA DO SZTURMU RUSZYŁY
ODDZIAŁY II KORPUSU POLSKICH SIŁ ZBROJNYCH GEN.
WŁADYSŁAWA ANDERSA, WCHODZĄCE W SKŁAD 8 ARMII
BRYTYJSKIEJ. PIERWSZE UDERZENIE 10 MAJA NIE POWIODŁO SIĘ
I DOPIERO DRUGIE, ROZPOCZĘTE 16, DOPROWADZIŁO DO
PRZEŁAMANIA OPORU NIEPRZYJACIELA.UMOCNIONE RUINY
OPACTWA ZDOBYŁ 12. PUŁK UŁANÓW PODPOLSKICH. W TRAKCIE
TEJ OPERACJI ZGINĘŁO WIELU POLAKÓW. JAK POTEM SIĘ
OKAZAŁO ZDOBYCIE KLASZTORU NIE BYŁO KONIECZNE DO
WYGRANIA WOJNY.
POWSTANIE WARSZAWSKIE
1944 ROK
HEROIZM ZWYKŁYCH LUDZI
1.sierpnia. O godz. 17. 00,
oznaczonej kryptonimem ,,W’’,
rozpoczęło się w Warszawie
powstanie, mające na celu
wyparcie garnizonu
niemieckiego i opanowanie
miasta. Dowodził nim płk
Antoni Chróściel. W postaniu
brali udział głównie mieszkańcy
Warszawy.
63 DNI PIEKŁA
Powstanie trwało 63 dni.
Powstańcy nie mieli wyboru i
musieli się poddać. Stracili już
całą nadzieję na ratunek ze
strony wojsk rosyjskich, które
czekały za Wisłą, aż Niemcy
stłumią powstanie.
Brakowało leków i amunicji,
które były dostarczane przez
aliantów, dopóki ZSRR nie
zamknął lotnisk dla ich
samolotów.
ZNISZCZONA WARSZAWA
Hitlerowcy zniszczyli przez całe powstanie większość
miasta i stracili lub zabili w walce
blisko 200 000 powstańców, w tym wiele kobiet i dzieci.
Ocalałych wysyłano do obozów koncentracyjnych bądź wysiedlano i
wywożono na przymusowe roboty do Rzeszy.
Teksty:
1. Bitwa pod Cedynią: http://www.legionstratega.org/medival/bitwa_pod_cedynia.htm
2. Oblężenie Niemczy: http://pl.wikipedia.org/wiki/Obl%C4%99%C5%BCenie_Niemczy
3. Obrona Głogowa: http://pl.wikipedia.org/wiki/Obrona_G%C5%82ogowa
4. Bitwa pod Grunwaldem: http://pl.wikipedia.org/wiki/Bitwa_pod_Grunwaldem
5. Bitwa pod Chocimiem (1621): książki historyczne
6. Obrona Zbaraża: książki historyczne
7. Obrona Jasnej Góry: http://pl.wikipedia.org/wiki/Obl%C4%99%C5%BCenie_Jasnej_G%C3%B3ry i
,,Encyklopedia PWN: Dzieje polski’’
8. Bitwa pod Wiedniem: http://www.wybicki.net/KSZ/wieden.htm
9. Bitwa warszawska 1920 (Cud nad Wisłą): http://pl.wikipedia.org/wiki/Bitwa_warszawska_1920
10. Obrona Westerplatte: http://www.1939.pl/bitwy/westerplatte.htm
11. Powstanie Warszawskie: ,,Encyklopedia PWN: Dzieje Polski’’
12. Bitwa pod Monte Cassino:
http://www.radio.com.pl/spoleczenstwo/temattygodnia/default.asp?id=361&md=1
13. Polskie Termopile: http://pl.wikipedia.org/wiki/Polskie_Termopile
Zdjęcia:
http://www.twojelekcje.pl/foto/historia-i-spoleczenstwo/historiaoreza.pdf?PHPSESSID=c6ffda40c3efc7834025219779cdb39a
http://zamki.res.pl/niemcza.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Obrona_G%C5%82ogowa,
http://osobliwosci.eduseek.interklasa.pl/~lukasj/historia%5Bpl%5D.html
http://pl.wikipedia.org/wiki/Grafika:Grunwald_bitwa.jpg,
http://pl.wikipedia.org/wiki/Grafika:Wladyslaw_Jagiello.jpg, http://www.answers.com/topic/ulrich-vonjungingen-jpg
http://pl.wikipedia.org/wiki/Grafika:Jan_Karol_Chodkiewicz_in_Chocim_1621.jpg
http://pl.wikipedia.org/wiki/Grafika:Jasna_G%C3%B3ra_1655.jpg
http://pl.wikipedia.org/wiki/Grafika:Bitwa_pod_Wiedniem.jpg
http://pl.wikipedia.org/wiki/Grafika:Jozef_Pilsudski.jpg
http://www.1939.pl/bitwy/westerplatte.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Grafika:Powstanie_warszawskie_patrol.jpg
http://pl.wikipedia.org/wiki/Grafika:Zoltowski_ul.dluga.jpg
http://pl.wikipedia.org/wiki/Grafika:Monte_Cassino_01.jpg,
http://pl.wikipedia.org/wiki/Grafika:Monte_Cassino_02.jpg,
http://pl.wikipedia.org/wiki/Grafika:Pol_Cment_MC.jpg,
http://pl.wikipedia.org/wiki/Grafika:Bitwa_pod_Zadworzem.jpg
PROJEKT WYKONALI:
BARTOSZ
JACEK
JAKUB
KAMIL
ŁUKASZ
MACIEK
PATRYK
RAFAŁ
ROBERT
WOJTEK
ZAKOŃCZ