Transcript minigitidokokkos

Aριστοτέλειο Πανεπιστήμιο
Θεσσαλονίκης
Επιμέλεια : Καντιλλάρι Γιόνα
(Kadillari Jona)
Α.Ε.Μ. 30310
 Ο όρος μηνιγγιτιδόκοκκος συχνά
αναφέρεται στην Nαϊσσέρια της
μηνιγγίτιδας, ένα βακτήριο που
μπορεί να προκαλέσει μηνιγγίτιδα
και άλλες μορφές των
μηνιγγιτιδοκοκκικών ασθενειών.
 Ο Anton Weichselbaum, ήταν ο
πρώτος που ανακάλυψε την
ασθένεια.
 Ο μηνιγγιτιδόκοκκος προσβάλλει
μόνο τους ανθρώπους. Δεν έχει
απομονωθεί πότε από τα ζώα
επειδή το βακτηρίδιο αυτό δεν
μπορεί να πάρει σίδηρο από άλλη
πηγή εκτός από ανθρώπινη
(τρανσφερίνη και λακτοφερίνη).
 Βρίσκεται ως φυσιολογική
χλωρίδα (όχι παθολογική) στο
ρινοφάρυγγα σε 5-15% των
ενηλίκων
Ταξινομούνται ανάλογα με την δομή
του αντιγόνου της κάψας του
πολυσακχαρίτη. Από τις 12 ομάδες
της Ν. της Μηνιγγίτιδας που έχουν
γνωριστεί 5:
I.
A
II. B
III. C
IV. W135
V. Χ
είναι ικανές να προκαλούν επιδημίες.
 Η Ν. της μηνιγγίτιδας είναι μια κύρια
αιτία της νοσηρότητας και της
θνησιμότητας κατά την διάρκεια της
παιδικής ηλικίας (κάτω από 5) σε
εκβιομηχανισμένες χώρες.
 Ευθύνεται για επιδημίες στην Αφρική
και στην Ασία
 Οι Συχνότητες σε περιοχές της
Αφρικής κάτω από τη Σαχάρα μπορεί
να φτάσουν από 1/1000 σε 1/100.
 Περίπου 2500 με 3500 περιπτώσεις της
λοίμωξης από την Ν. της μηνιγγίτιδας
συμβαίνουν κάθε χρόνο στις ΗΠΑ με
συχνότητα 1 στα 100,000
Η μετάδοση γίνετέ με:
 Μεταφορά του σάλιου
 Άλλα αναπνευστικά εκκρίματα σε δραστηριότητες
 Βήχας
 Φιλί
 Μάσηση των παιχνιδιών
Τα συμπτώματα είναι:
 Εξάντληση
 Πυρετός
 Πονοκέφαλος
 Αυχενική δυσκαμψία
 Κώμα
 Θάνατος (περίπου 10% των περιπτώσεων πεθαίνουν)
Υπεύθυνη για την σηψαιμία και την μηνιγγίτιδα
Στην σηψαιμία που προκαλείται από την Ν. Μηνιγγίτιδας έχει δοθεί
λίγη δημόσια προσοχή αν και αυτή έχει συνδεθεί με τον θάνατο
των βρεφών.
Η μηνιγγιτιδοκκαιμική σηψαιμία προκαλεί ένα χαρακτηριστικό
πορφυρό εξάνθημα που:
 δεν χάνει το χρώμα του όταν πιέζεται με ένα γυαλί (‘’μηασπρίζων’’)
 δεν προκαλεί τα κλασσικά συμπτώματα της μηνιγγίτιδας
Όσοι αγνοούν το νόημα του εξανθήματος μπορεί να μην της
δώσουν μεγάλη σημασία. Η σηψαιμία είναι υπεύθυνη για περίπου
50% ποσοστό της θνησιμότητας μετά από λίγες ώρες από το
ξεκίνημα.
Πολλές οργανώσεις υγείας συμβουλεύουν κάθε άτομο με ένα μηασπρίζων εξάνθημα να πάει όσο γρήγορα γίνεται σε ένα
νοσοκομείο.
Παράγοντες τοξικότητας:
Ο Λιποολιγοσακχαρίτης (LOS)-συστατικό της εξωτερικής
μεμβράνης που λειτουργεί ως μια ενδοτοξίνη. Είναι υπεύθυνη για:
• τον πυρετό-σηπτική καταπληξία
• αιμορραγία (καταστροφή των ερυθροκυττάρων)
Η Πολυσακχαριτική Κάψα:
• εμποδίζει την φαγοκυττάρωση του ξενιστή
• βοηθάει στην αποφυγή της ανταπόκρισης από την ανοσία του
ξενιστή
Οι Φίμ πριες:
• δια-μεσολαβούν στην προσκόλληση του βακτηριδίου στα
επιθηλιακά κύτταρα του ρινοφάρυγγα.
Το Υπερλοιμογόνο Στέλεχος που αποκαλύφτηκε στην Κίνα:
• Η επίδρασή του δεν έχει καθοριστεί ακόμη
Εκμεταλλεύεται την οδό σηματοδότησης του κυττάρου
ξενιστή για να προάγει την πρόσληψη μέσω :
 Πύλης τύπου IV
 Ενεργοποίησης του υποδοχέα ErbB2 της κινάσης της
τυροσίνης
 Συμμετοχή άλλων έξω από την μεμβράνη πρωτεΐων
Πύλη τύπου IV
 Αναδιοργάνωση της ακτίνης του κυτταροσκελετού
 Προεξοχήτης μεμβράνης
 Παθογόνα βακτηρία καταβροχθίζουν στα ενδοκυττάρια
κενοτόπια (vacuoles)
Απομόνωση της Ν. Μηνιγγίτιδας από αποστειρωμένο υγρό του
σώματος (Ένα δείγμα του ΕΝΥ)
Καλλιέργεια του μικροοργανισμού σε σοκολατόχρουν άγαρ
Εξετάσεις για δοκιμασίες οξειδάσης και καταλάσης (περιπού
πάντα θετική αντίδραση)
Εξέταση του υδατάνθρακα της μαλτόζης, σακχαρόζης και
γλυκόζης (ζυμώνει την γλυκόζη και την μαλτόζη)
Η δοκιμασία ουρίας αποφασίζει την υποομάδα του οργανισμού
Καλλιέργειες του αίματος (αν το βακτήριο βγαίνει στην
κυκλοφορία)
Η εξέταση με PCR (Αλυσιδωτής Αντίδραση Πολυμεράσης) μπορεί
να το ταυτοποιήσει και ύστερα από την μείωση της μόλυνσης από
τα αντιβιοτικά
Οι κλινικές εξετάσεις διαρκούν περίπου 2 με 48 ώρες.
Όσοι έχουν λοίμωξη πρέπει να νοσηλευτούν αμέσως
για θεραπεία με αντιβιοτικά.
Χρησιμοποιούνται τα αντιβιοτικά κεφαλοσπορίνης
τρίτης γενεάς (για την θεραπεία ενός που έχει
αποδειχθεί ότι έχει το μικρόβιο ή και ενός ύποπτου)
πριν να είναι διαθέσιμα τα αποτελέσματα.
Πρέπει να κάνουμε μια εμπειρική θεραπεία αν μια
οσφυϊκή παρακέντηση, με την οποία συλλέγουμε ΕΝΥ
δεν μπορεί να γίνει τα πρώτα 30 λεπτά της εισαγωγής
στο νοσοκομείο.
Η θεραπεία με αντιβιοτικά μπορεί να επηρεάζει τα
αποτελέσματα των μικροβιολογικών εξετάσεων.
Μια διάγνωση μπορεί να πραγματοποιηθεί βασισμένη
στην καλλιέργεια του αίματος και κλινική εξέταση.
Πρέπει να λάβουν θεραπεία πριν μολυνθούν:
• όσοι είχαν έρθει σε επαφή με τον ασθενή 7 μέρες πριν
την εισαγωγή
• ιδιαίτερα τα μικρά παιδιά
 όσοι φροντίζουν για αυτά σε νηπιαγωγείο
 όσοι έχουν άμεση έκθεση στον ασθενή με φιλιά, με
οικιακά σκεύη
 όποιος συνέχεια έτρωγε ή έμεινε στο ίδιο σπίτι με αυτόν
 αυτοί που κάθισαν στην θέση δίπλα του σε ένα
αεροπλάνο για 8 ή περισσότερες ώρες
(χημειοπροφύλαξη)
Μέχρι στιγμής υπάρχουν 3 εμβόλια στις ΗΠΑ για την
πρόληψη της νόσου, τα οποία είναι αποτελεσματικά
ενάντια στους ίδιους οροτύπους: Α, C, Υ, και W-135.
Δύο ενωμένα εμβόλια (MCV4) έχουν άδεια χρήσης στις
ΗΠΑ.
Τα συζευγμένα εμβόλια είναι προτεινόμενα για άτομα
από 2 έως 55 χρονών.
Ένα εμβόλιο του πολυσακχαρίτη της
μηνιγγιτιδοκοκκιαιμίας (MPSV4-διαθέσιμο από το
1970) είναι το μοναδικό εμβόλιο που μπορεί να
χρησιμοποιηθεί για άτομα πάνω από 55.
To εμβόλιο MPSV4 μπορεί να δοθεί σε άτομα ηλικίας
από 2-55 χρονών εάν τα εμβόλια MCV4 δεν είναι
διαθέσιμα.
Η παραπάνω παρουσίαση απευθύνεται σε φοιτητές
ιατρικής, σε μικροβιολόγους, γιατρούς και σε άτομα
που πάσχουν ή έχουν έρθει σε επαφή με άτομο που έχει
νοσήσει .
Σκοπός της παρουσίασης είναι η ενημέρωση των ατόμων
για την επικινδυνότητα του μικροβίου, τον τρόπο
μετάδοσης, τα συμπτώματα και την αντιμετώπιση του (
είτε με θεραπεία είτε με πρόληψη).
Ο αναγνώστης αποκτά μια γενική γνώση για τη νόσο.
Η παρουσίαση στο meducator είναι στο σύνδεσμο:
http://www.meducator3.net/drupal/node/1895