Transcript prezentacja do pobrania. - Kuratorium Oświaty w Opolu

ZMIANY
W KSZTAŁCENIU ZAWODOWYM
ZMIANY
KIERUNKÓW KSZTAŁCENIA
Październik 2012 r.
• Ustawa z dnia 19 sierpnia 2011r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz
niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2011r. Nr 205, poz. 1206),
• Rozporządzenie MEN z 23 grudnia 2011 r. w sprawie klasyfikacji
zawodów szkolnictwa zawodowego (Dz. U. z 03.01.2012 r. poz. 7),
• Rozporządzenie MEN z 11 stycznia 2012 r. w sprawie egzaminów
eksternistycznych (Dz. U. z 17.02.2012 r. poz. 188),
• Rozporządzenie MEN z 11 stycznia 2012 r. w sprawie kształcenia
ustawicznego w formach pozaszkolnych (Dz. U. z 17.02.2012 r. poz. 186),
• Rozporządzenie MEN z 7 lutego 2012 r. w sprawie podstawy programowej
kształcenia w zawodach (Dz. U. z 17.02.2012 r. poz. 184),
• Rozporządzenie MEN z 7 lutego 2012 r. w sprawie ramowych planów
nauczania w szkołach publicznych (Dz. U. z 22 lutego 2012 r. poz. 204),
• Rozporządzenie MEN z 24 lutego 2012 r. zmieniające rozporządzenie
w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania
uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów
w szkołach publicznych (Dz. U. z 12 marca 2012 r. poz. 262).
Zasadniczym celem ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. jest zwiększenie
skuteczności i efektywności systemu kształcenia zawodowego
oraz zharmonizowanie go z rynkiem pracy poprzez:
1)
zmodyfikowanie klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego
z uwzględnieniem podziału zawodów na kwalifikacje oddzielnie
potwierdzane w procesie kształcenia;
2) wdrożenie zmodernizowanej podstawy programowej kształcenia
w zawodach;
3) ujednolicenie cyklu edukacyjnego w zasadniczej szkole zawodowej
na rzecz kształcenia trzyletniego;
4) konsolidacja edukacji zawodowej i ustawicznej w centrach kształcenia
zawodowego i ustawicznego ;
5) umożliwienie osobom dorosłym nabywania kwalifikacji zawodowych
w formach kursowych;
6) ujednolicenie systemu egzaminów potwierdzających kwalifikacje
zawodowe i otwarcie go na efekty uczenia się formalnego, pozaformalnego
i nieformalnego;
7) włączenie szkół prowadzących kształcenie zawodowe w system kształcenia
ustawicznego.
Dzięki zmianie przepisów ułatwione będzie nie
tylko uzyskiwanie wykształcenia zawodowego, ale
także uzupełnianie kwalifikacji i zdobywanie
nowego zawodu. Nowelizacja wprowadza zapisy
o
zdobywaniu
konkretnych
kwalifikacji
wymaganych w zawodach.
Egzaminy na poszczególne kwalifikacje nie będą
przeprowadzane po zakończeniu nauki w szkole,
lecz na różnych jej etapach. W przypadku
egzaminu przeprowadzanego w zakresie jednej
kwalifikacji uczeń będzie uzyskiwał świadectwo
zdobycia tej kwalifikacji, a po zdaniu wszystkich
kwalifikacji wymaganych w danym zawodzie
otrzyma dyplom.
POLSKA RAMA KWALIFIKACJI
czyli jednolity sposób opisywania kwalifikacji
zdobytych na każdym etapie kształcenia formalnego,
pozaformalnego oraz nieformalnego.
Polska
Rama
Kwalifikacji
ma
zawierać
8 poziomów, którym przypisane będą poszczególne
etapy edukacji od szkoły podstawowej po doktorat.
Dla każdego poziomu będą sprecyzowane wymagania
co do wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych.
Polska Rama Kwalifikacji wprowadzi nowy sposób
opisywania i potwierdzania kwalifikacji, które
zdobywane są na różnych poziomach wykształcenia
i uczenia się.
Jest to zgodne z zaleceniem Parlamentu Europejskiego
z dnia 23 kwietnia 2008 r., w sprawie ustanowienia
europejskich ram kwalifikacji dla uczenia się przez całe
życie (LLL) oraz w przyjętej w 2012 r. strategii OECD
„Better Skills, Better Jobs, Better Lives”.
Opracowanie PRK związane jest z wdrażaniem podejścia
uwzględniającego, przede wszystkim, efekty uczenia się.
Podejście to jest kluczowe z punktu widzenia rynku pracy.
Pracodawcy szukają pracowników o określonych
kompetencjach
zawodowych,
interpersonalnych
i organizacyjnych.
Wdrożenie systemu kwalifikacji powiązanego z PRK
umożliwi większą elastyczność działań w zakresie edukacji,
szkolenia i nadawania kwalifikacji.
Krajowy system kwalifikacji, którego elementem jest PRK
działa na rzecz uczących się i pracodawców.
Ustawa o systemie oświaty przewiduje, że nauka
w technikach i zasadniczych szkołach zawodowych
(podobnie jak to jest w liceach ogólnokształcących)
będzie powiązana z nauką w gimnazjach - treści
tam rozpoczęte będą kontynuowane w klasach
pierwszych szkół ponadgimnazjalnych.
W technikum i zasadniczej szkole zawodowej
uczniowie opanują te same zagadnienia
z kształcenia ogólnego co uczniowie w pierwszej
klasie
liceum.
Dzięki
temu
absolwenci
zreformowanych zasadniczych szkół zawodowych
będą mogli kontynuować naukę np. w liceach
ogólnokształcących dla dorosłych od razu od
drugiej klasy.
Nowa klasyfikacja zawodów szkolnictwa
zawodowego obejmuje 200 zawodów,
w ramach których wyodrębniono
251 kwalifikacji.
W klasyfikacji ujęto:
23 zawody o 3 kwalifikacjach,
72 zawody o 2 kwalifikacjach,
98 zawodów o 1 kwalifikacji,
7 zawodów szkolnictwa artystycznego, dla
których nie wyodrębnia się kwalifikacji.
W nowej klasyfikacji zawodów szkolnictwa
zawodowego ujęto 76 zawodów na poziomie
zasadniczej szkoły zawodowej, 92 zawody na
poziomie technikum, 32 zawody, w których
kształcenie możliwe jest tylko w szkole
policealnej (w szkole policealnej można
kształcić się łącznie w 55 zawodach ponieważ
23 zawody są wspólne dla technikum i szkoły
policealnej).
Rozporządzeniem MEN z 23 grudnia 2011 r. wprowadzono do
kształcenia w systemie oświaty – na podstawie uzasadnionych
wniosków właściwych ministrów – nowe zawody, częściowo
powstałe w wyniku grupowania i zintegrowania zawodów już
istniejących, tj.:
1) technik żywienia i usług gastronomicznych – powstały z połączenia
zawodów:
kucharz (nauczanego dotychczas na poziomie technikum lub
szkoły policealnej), technik organizacji usług gastronomicznych
i technik żywienia i gospodarstwa domowego;
2) technik renowacji elementów architektury – powstały z połączenia
zawodów:
renowator zabytków architektury i technik sztukatorstwa i kamieniarstwa
artystycznego;
3) monter sieci, instalacji i urządzeń sanitarnych – powstały z połączenia
zawodów: monter instalacji i urządzeń sanitarnych i monter sieci
komunalnych;
4) monter zabudowy i robót wykończeniowych
w budownictwie – powstały
z połączenia zawodów: malarz-tapeciarz, posadzkarz
i technolog robót wykończeniowych w budownictwie;
5) stroiciel fortepianów i pianin – powstały na bazie zawodu
korektor i stroiciel instrumentów muzycznych;
6) technik budowy fortepianów i pianin – powstały na bazie zawodu
technik instrumentów muzycznych;
7) asystent kierownika produkcji filmowej / telewizyjnej – powstały na
bazie zawodu
technik organizacji produkcji filmowej i telewizyjnej;
8) technik realizacji nagrań i nagłośnień – powstały na bazie zawodu
asystent operatora dźwięku;
9) technik sterylizacji medycznej;
10) technik elektroniki i informatyki medycznej – powstały na bazie
zawodu
technik elektroniki medycznej;
11) technik procesów drukowania – powstały na bazie zawodu
technik poligraf;
12) technik procesów introligatorskich – powstały na bazie zawodu
technik poligraf;
13) wiertacz – powstały na bazie zawodu
wiertacz odwiertów eksploatacyjnych i geofizycznych;
14) murarz-tynkarz – powstały na bazie zawodu
murarz;
15) wędliniarz – powstały na bazie zawodu
rzeźnik-wędliniarz.
Jednocześnie wykreślono niżej wymienione zawody:
1) technik geofizyk;
2) technik hydrolog;
3) technik meteorolog;
4) technik poligraf;
5) technik urządzeń audiowizualnych;
6) technik dźwięku;
7) monter instalacji gazowych;
8) technik informacji naukowej;
9) technik żywienia i gospodarstwa domowego;
10) technik organizacji produkcji filmowej
i telewizyjnej;
11) technik elektroniki medycznej;
12) technik organizacji usług gastronomicznych;
13) kucharz małej gastronomii;
14) korektor i stroiciel instrumentów
muzycznych;
15) technik instrumentów muzycznych;
16) asystent operatora dźwięku;
17) murarz;
18) renowator zabytków architektury;
19) monter instalacji i urządzeń
sanitarnych;
20) monter sieci komunalnych;
21) posadzkarz;
22) technolog robót wykończeniowych
w budownictwie;
23) malarz-tapeciarz;
24) monter-instalator urządzeń technicznych
w budownictwie wiejskim;
25) monter instrumentów muzycznych;
26) rzeźnik-wędliniarz;
27) wiertacz odwiertów eksploatacyjnych
i geofizycznych;
28) technik sztukatorstwa i kamieniarstwa
artystycznego.
Na rok szkolny 2012/2013 nie przeprowadzono
rekrutacji kandydatów do klasy I
(na semestr I) szkół prowadzących kształcenie
w wyżej wymienionych zawodach.
Na rok szkolny 2012/2013 przeprowadzono ostatnią
rekrutację kandydatów do techników
uzupełniających.
Na rok szkolny 2013/2014 nie prowadzi się rekrutacji
kandydatów do klasy pierwszej
(na semesrt pierwszy) w zawodach:
ratownik medyczny, dietetyk.
Rozporządzenie w sprawie ramowych planów
nauczania w szkołach publicznych określa m. in.
minimalny wymiar godzin obowiązkowych zajęć
edukacyjnych. I tak, w technikum na kształcenie
zawodowe teoretyczne przeznaczyć należy minimum
735 godzin, na kształcenie zawodowe praktyczne też
735 godzin w czteroletnim cyklu kształcenia; natomiast
w zasadniczej szkole zawodowej odpowiednio 630
i 970 godzin w trzyletnim okresie nauczania.
W szkole policealnej w dwuletnim okresie nauczania
minimalny
wymiar
obowiązkowych
zajęć
edukacyjnych wynosi: na kształcenie zawodowe
teoretyczne – 800 godzin, na kształcenie zawodowe
praktyczne – 800 godzin.
Po raz pierwszy w jednym akcie prawnym jakim jest
rozporządzenie w sprawie podstawy programowej
kształcenia w zawodach, określone zostały opisy
kształcenia we wszystkich zawodach ujętych
w klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego.
Określenie efektów kształcenia dla poszczególnych
kwalifikacji, wyodrębnionych w każdym zawodzie,
będzie owocować lepszym dopasowaniem kształcenia
zawodowego do potrzeb rynku pracy. Ułatwi także
uczniom przechodzenie z edukacji do pracy
w zawodzie oraz od kształcenia szkolnego do
kursowych form kształcenia, wzmacniających pozycje
na rynku pracy osób aktywnych zawodowo lub
bezrobotnych.
Nowa podstawa programowa kształcenia
w zawodach ma istotne znaczenie również dla
rozwoju ustawicznej edukacji zawodowej osób
dorosłych,
zainteresowanych
uzyskaniem
dodatkowych kwalifikacji lub zmianą zawodu.
Efekty
kształcenia
określone
dla
poszczególnych kwalifikacji wyodrębnionych
w danym zawodzie będą bowiem uwzględniane
w
procesie
kształcenia
realizowanego
na kwalifikacyjnych kursach zawodowych
oraz kursach umiejętności zawodowych.
Na
zasadach
określonych
w
rozporządzeniu
kwalifikacyjne kursy zawodowe będą mogły prowadzić
nie tylko szkoły prowadzące kształcenie zawodowe, ale
także placówki kształcenia ustawicznego, placówki
kształcenia praktycznego oraz ośrodki dokształcenia
i doskonalenia zawodowego. Uprawnione do tego są
również podmioty spoza systemu oświaty - instytucje
rynku pracy działające na podstawie ustawy o promocji
zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, prowadzące
działalność edukacyjno-szkoleniową oraz osoby prawne
i fizyczne prowadzące działalność oświatową na
zasadach określonych w przepisach ustawy o swobodzie
działalności gospodarczej.
Przepisy nowego rozporządzenia w sprawie
egzaminów
eksternistycznych,
oprócz
dotychczas
dostępnych
egzaminów
eksternistycznych
z
zakresu:
szkoły
podstawowej dla dorosłych, gimnazjum dla
dorosłych oraz liceum ogólnokształcącego dla
dorosłych, wprowadzają, również egzamin
eksternistyczny zawodowy, umożliwiający
potwierdzenie
pojedynczych
kwalifikacji
w zawodzie.
Osoby dorosłe, korzystając z tej
możliwości, będą mogły podnieść
swoje kwalifikacje zawodowe lub
przekwalifikować się, zwiększając
swoje szanse na zmieniającym się
rynku pracy.
Jednocześnie w załączniku do rozporządzenia MEN
z 11 stycznia 2012 r. w sprawie egzaminów
eksternistycznych, znajduje się wykaz zawodów
w zakresie których nie przeprowadza się egzaminu
eksternistycznego zawodowego. Są to zawody:
1) asystentka stomatologiczna,
2) higienistka stomatologiczna,
3) ortoptystka,
4) ratownik medyczny,
5) technik dentystyczny,
6) technik farmaceutyczny,
7) technik masażysta,
8) technik ortopeda
9) terapeuta zajęciowy
10) protetyk słuchu
11) technik elektroniki i informatyki medycznej,
12) technik elektroradiolog
13) dietetyk
14) opiekunka dziecięca
15) opiekun medyczny
16) technik geolog
17) technik wiertnik
Zakłada się, że najważniejszymi efektami
modernizacji kształcenia zawodowego będą:
• powszechność przyjmowania efektów uczenia się przy tworzeniu
programów kształcenia i szkoleń, co zwiększy efektywność
edukacji,
• ułatwienie obywatelom zdobywanie kwalifikacji w dowolny dla
nich sposób, w dowolnym miejscu i czasie,
• umożliwienie uzyskania wiarygodnego poświadczenia nowych
kompetencji nabytych poza kształceniem zorganizowanym,
• zagwarantowanie jakości i przejrzystości wszystkich elementów
w systemie kwalifikacji, a przez to zwiększenie zaufania
do kwalifikacji oraz do podmiotów, które nadają kwalifikacje,
• zwiększenie przejrzystości polskich świadectw i dyplomów
na rynku krajowym i europejskim,
• lepsze powiązanie oferty edukacyjnej z potrzebami rynku pracy,
• optymalizacja kosztów uzyskania kwalifikacji.