seminarium – System ubezpieczeń społecznych w Polsce
Download
Report
Transcript seminarium – System ubezpieczeń społecznych w Polsce
System
ubezpieczeń
społecznych
w Polsce
EKONOMIA
Grupa 2
2013/2014
Do ubezpieczeń społecznych
zaliczamy:
Zasiłki
• Zasiłek chorobowy
• Zasiłek macierzyński
• Zasiłek opiekuńczy
• Świadczenie rehabilitacyjne
• Zasiłek wyrównawczy
• Zasiłek pogrzebowy
Renty
• Renty z tytułu niezdolności do pracy
• Świadczenia z tytułu wypadków przy pracy i chorób
zawodowych
• Renta rodzinna
• Renta socjalna
Emerytury
ZASIŁKI
Zasiłek chorobowy
Zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny
do pracy w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego. Przysługuje od
34 dnia niezdolności do pracy przez 182 dni, a w przypadku gruźlicy przez
270 dni.
Zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego - z tytułu niezdolności
do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy lub chorobą
zawodową przysługuje osobom podlegającym ubezpieczeniu
wypadkowemu od pierwszego dnia niezdolności do pracy.
Wysokość zasiłku chorobowego wynosi 80% wynagrodzenia
Zasiłek chorobowy za okres pobytu w szpitalu przysługuje w wysokości
70%.
Jeżeli przyczyną niezdolności do pracy jest wypadek przy pracy, w
drodze do pracy lub z pracy albo choroba zawodowa lub też
przypada na okres ciąży, zasiłek chorobowy przysługuje w wysokości
100% podstawy wymiaru.
Zasiłek macierzyński
Przysługuje ubezpieczonej, która w okresie ubezpieczenia chorobowego lub w
okresie urlopu wychowawczego:
urodziła dziecko, przyjęła na wychowanie dziecko w wieku do 7 roku życia lub
wystąpiła do sądu opiekuńczego w sprawie jego przysposobienia.
W razie śmierci ubezpieczonej lub porzucenia przez nią dziecka zasiłek
macierzyński przysługuje ubezpieczonemu - ojcu dziecka lub innemu
ubezpieczonemu członkowi najbliższej rodziny.
Matka dziecka, po wykorzystaniu zasiłku macierzyńskiego za okres co najmniej 14
tygodni po porodzie może zrezygnować z dalszego pobierania zasiłku i wcześniej
wrócić do pracy. W takim przypadku pozostałą część okresu pobierania zasiłku
macierzyńskiego może wykorzystać ubezpieczony ojciec dziecka.
Zasiłek macierzyński jest wypłacany przez okres urlopu macierzyńskiego.
18 tygodni (126 dni) - przy pierwszym porodzie,
18 tygodni (126 dni) - w razie przyjęcia dziecka na wychowanie, jednak nie dłużej niż
do ukończenia przez dziecko 7 roku życia,
20 tygodni (140 dni) - przy każdym następnym porodzie,
28 tygodni (196 dni) - w razie urodzenia więcej niż jednego dziecka podczas jednego
porodu.
Zasiłek macierzyński
Ubezpieczonej, która wychowuje dziecko przysposobione lub która
przyjęła dziecko na wychowanie jako rodzina zastępcza zasiłek
macierzyński przysługuje przez okres 20 tygodni również przy pierwszym
porodzie.
W razie urodzenia dziecka po ustaniu zatrudnienia lub w czasie urlopu
wychowawczego zasiłek macierzyński przysługuje przez okres skrócony
o 2 tygodnie. Skrócenie o 2 tygodnie jest tylko wówczas, gdy pełny
wymiar urlopu macierzyńskiego przypada w całości w czasie urlopu
wychowawczego.
W przypadku urodzenia martwego dziecka lub zgonu dziecka przed
upływem 8 tygodni życia, ubezpieczona ma prawo do zasiłku
macierzyńskiego przez okres 8 tygodni (56 dni) po porodzie, nie krócej
niż przez okres 7 dni od dnia zgonu dziecka.
W razie śmierci dziecka po upływie 8 tygodni życia, ubezpieczona
zachowuje prawo do zasiłku macierzyńskiego przez okres 7 dni od dnia
zgonu dziecka.
Zasiłek opiekuńczy
Przysługuje ubezpieczonemu, który został zwolniony od
wykonywania pracy z powodu konieczności osobistego
sprawowania opieki nad:
zdrowym dzieckiem w wieku do lat 8 (max. 60 dni w roku),
chorym dzieckiem w wieku do lat 14 (max. 60 dni w roku),
innym chorym członkiem rodziny (max. 14 dni w roku).
Zasiłek opiekuńczy przysługuje pod warunkiem, że nie
ma innych członków rodziny mogących zapewnić
opiekę.
Zasiłek opiekuńczy przysługuje w wysokości 80%
wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru
zasiłku.
Świadczenie rehabilitacyjne
Przysługuje ubezpieczonemu, który po okresie pobierania zasiłku
chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub
rehabilitacja rokują odzyskanie zdolności do pracy. Przysługuje przez
okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej niż przez
12 miesięcy.
Świadczenie nie przysługuje osobie uprawnionej do: emerytury lub renty
z tytułu niezdolności do pracy, zasiłku dla bezrobotnych, zasiłku
przedemerytalnego, świadczenia przedemerytalnego albo urlopu na
poratowanie zdrowia.
Przez pierwszych 90 dni świadczenie wypłacane jest w wysokości 90%
wynagrodzenia lub przychodu, które stanowiło podstawę wymiaru
zasiłku chorobowego, potem 75%.
Jeśli niezdolność do pracy przypada na okres ciąży (świadczenie
rehabilitacyjne z ubezpieczenia chorobowego) oraz gdy niezdolność do
pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy lub chorobą
zawodową (świadczenie rehabilitacyjne z ubezpieczenia
wypadkowego) - w wysokości 100% tego wynagrodzenia.
Zasiłek wyrównawczy
Przysługuje ubezpieczonemu będącemu pracownikiem ze
zmniejszoną sprawnością do pracy, którego wynagrodzenie
uległo obniżeniu wskutek poddania się rehabilitacji
zawodowej w celu adaptacji lub przyuczenia do określonej
pracy.
Zasiłek wyrównawczy przysługuje wówczas przez okres
rehabilitacji, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące. Zasiłek
nie przysługuje osobie uprawnionej do emerytury lub renty z
tytułu niezdolności do pracy.
Zasiłek wyrównawczy stanowi różnicę między przeciętnym
miesięcznym wynagrodzeniem za okres 12 miesięcy
kalendarzowych poprzedzających rehabilitację a
wynagrodzeniem miesięcznym osiąganym podczas pracy z
obniżonym wynagrodzeniem.
Zasiłek pogrzebowy
PRZYSŁUGUJE w razie śmierci:
ubezpieczonego (pracującego),
osoby pobierającej emeryturę lub rentę,
osoby, która w dniu śmierci nie miała ustalonego prawa do
emerytury lub renty, lecz spełniała warunki do jej uzyskania i
pobierania,
osoby pobierającej zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne,
zasiłek macierzyński,
członka rodziny.
Zasiłek pogrzebowy przysługuje osobie, która pokryła koszty
pogrzebu. Zasiłek pogrzebowy przysługuje także pracodawcy,
domowi pomocy społecznej, gminie, powiatowi, kościołowi lub
związku wyznaniowemu - jeżeli pokryły koszty pogrzebu.
Zasiłek pogrzebowy przysługuje w wysokości 200% przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia obowiązującego w dniu śmierci
osoby, której koszty pogrzebu zostały poniesione.
RENTY
Renty z tytułu niezdolności do
pracy
Przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki:
jest niezdolny do pracy,
ma wymagany do uzyskania renty okres składkowy i nieskładkowy,
niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych (okres zatrudnienia, okres ubezpieczenia)
lub nieskładkowych (np. w okresie pobierania zasiłku chorobowego lub opiekuńczego) albo nie
później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.
Za niezdolną do pracy uważa się osobę, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do
pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu.
Rodzaje rent z tyt. niezdolności do pracy:
Renta stała - przysługuje osobie, której niezdolność do pracy została uznana za trwałą. (100%
kwota bazowa przeciętnego wynagrodzenia)
Renta okresowa - jeśli niezdolność do pracy ma charakter czasowy. Przysługuje ona przez okres
wskazany w decyzji organu rentowego. (75% renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy)
Renta szkoleniowa - jeśli ubezpieczony spełni warunki wymagane do przyznania renty z tytułu
niezdolności do pracy i uzyska orzeczenie o celowości przekwalifikowania zawodowego ze
względu na niezdolność do pracy w dotychczasowym zawodzie, może otrzymać rentę
szkoleniową. Renta przyznawana jest na okres 6 miesięcy. Na wniosek starosty istnieje możliwość
przedłużenia tego okresu na czas niezbędny do przekwalifikowania zawodowego o dalsze 30
miesięcy. (75% renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy)
Świadczenia z tytułu wypadków przy
pracy i chorób zawodowych
Z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej mają zastosowanie następujące
świadczenia:
zasiłek chorobowy,
świadczenie rehabilitacyjne,
zasiłek wyrównawczy,
jednorazowe odszkodowanie,
renta z tytułu niezdolności do pracy, w tym renta szkoleniowa,
renta rodzinna,
dodatek pielęgnacyjny,
dodatek do renty rodzinnej - dla sieroty zupełnej,
pokrycie kosztów leczenia, w szczególności zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne.
Świadczenia z ubezpieczenia wypadkowego nie przysługują ubezpieczonemu jeżeli wyłączną
przyczyną wypadku było udowodnione naruszenie przez ubezpieczonego przepisów
dotyczących ochrony życia i zdrowia, spowodowane przez niego umyślnie lub wskutek
rażącego niedbalstwa. Świadczenia nie przysługują również ubezpieczonemu, który będąc w
stanie nietrzeźwym lub pod wpływem środków odurzających lub substancji psychotropowych
przyczynił się w znacznym stopniu do spowodowania wypadku. Regulacja ta nie dotyczy
członków rodziny ubezpieczonego, którzy w takich przypadkach zachowują prawo do
świadczeń określonych w ustawie wypadkowej.
Ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego
lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu przysługuje jednorazowe odszkodowanie (Od 1
kwietnia 2007 r. jednorazowe odszkodowanie przysługuje w wysokości 20% przeciętnego
wynagrodzenia za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu).
Renta rodzinna
PRZYSŁUGUJE:
Uprawnionym członkom rodziny osoby ubezpieczonej, która w chwili śmierci miała ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu
niezdolności do pracy albo spełniała warunki wymagane do uzyskania jednego z tych świadczeń.
Uprawnionym członkom rodziny osoby, która w chwili śmierci pobierała zasiłek przedemerytalny lub świadczenie przedemerytalne.
Do renty rodzinnej mają prawo dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobione:
do ukończenia 16 roku życia lub 25 roku życia jeśli się uczą,
bez względu na wiek jeśli stały się całkowicie niezdolne do pracy przed 16 rokiem życia lub w czasie nauki w szkole do ukończenia
25 roku życia,
wyjątkowo jeżeli dziecko osiągnęło 25 lat będąc na ostatnim roku studiów w szkole wyższej, prawo do renty przedłuża się do
zakończenia tego roku studiów.
Prawo do renty rodzinnej mają także wnuki, rodzeństwo i inne dzieci przyjęte na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem
pełnoletniości, jeżeli spełniają takie warunki jak dzieci własne i zostały przyjęte na wychowanie co najmniej na rok przed śmiercią
ubezpieczonego, chyba że śmierć była następstwem wypadku. Prawo to przysługuje gdy nie mają prawa do renty po zmarłych
rodzicach, a gdy rodzice żyją - jeżeli nie mogą zapewnić im utrzymania albo zmarły ubezpieczony lub jego małżonek był ich
opiekunem ustanowionym przez sąd.
Prawo do renty rodzinnej przysługuje wdowie, jeśli w chwili śmierci męża ukończyła 50 lat lub była niezdolna do pracy, albo wychowuje
co najmniej jedno z dzieci, wnuków lub rodzeństwa uprawnionych do renty rodzinnej po zmarłym mężu, które nie ukończyły 16 roku
życia, a jeżeli uczą się 18 roku życia lub są całkowicie niezdolne do pracy.
Małżonka rozwiedziona oraz wdowa, która przed śmiercią męża nie pozostawała z nim we wspólności małżeńskiej, ma prawo do renty
rodzinnej, jeżeli oprócz spełnienia w/w warunków wymaganych od wdowy, w dniu śmierci męża miała prawo do alimentów z jego
strony ustalone wyrokiem sądowym lub ugodą sądową.
Rodzice mają prawo do renty rodzinnej, jeżeli ubezpieczony bezpośrednio przed śmiercią przyczyniał się do ich utrzymania a ponadto
spełniają warunki takie jak dla wdowy/wdowca (dotyczące wieku, niezdolności do pracy lub wychowywania małoletnich osób).
Wysokość renty rodzinnej wynosi:
dla jednej osoby uprawnionej - 85% świadczenia, które przysługiwałoby zmarłemu (renty z tyt. całkowitej niezdolności do pracy),
dla dwóch osób uprawnionych - 90% świadczenia,
dla trzech i więcej osób uprawnionych - 95% świadczenia.
Wszystkim uprawnionym członkom rodziny przysługuje jedna łączna renta rodzinna, która w razie konieczności dzielona jest w równych
częściach między uprawnionych.
Od 1 marca 2006 r. najniższa renta rodzinna wynosi 597,46 zł, a dodatek dla sieroty zupełnej 287,93 zł.
Renta socjalna
Od 1 października 2003 r. organem przyznającym i wypłacającym renty socjalne jest właściwa jednostka
organizacyjna ZUS-u. W szczególnych przypadkach renta ta jest wypłacana także przez inne organy emerytalnorentowe, np. KRUS.
Renta socjalna jest świadczeniem, którego przyznanie jest uzależnione od zamieszkania osoby uprawnionej na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Prawo do tej renty przysługuje:
osobom posiadającym obywatelstwo polskie zamieszkującym i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
cudzoziemcom zamieszkującym i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie: zezwolenia na
osiedlenie się, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich, zezwolenia na zamieszkanie
na czas oznaczony, zgody na pobyt tolerowany, w związku z uzyskaniem w Rzeczypospolitej Polskiej statusu uchodźcy.
Renta socjalna przysługuje osobie, która jest pełnoletnia oraz jest całkowicie niezdolna do pracy z powodu
naruszenia sprawności organizmu, które powstało przed ukończeniem 18. roku życia albo w trakcie nauki w
szkole lub w szkole wyższej przed ukończeniem 25. roku życia albo w trakcie studiów doktoranckich lub
aspirantury naukowej. Renta socjalna przysługuje zatem wyłącznie osobie, która osiągnęła pełnoletniość i która
jest całkowicie niezdolna do pracy.
Renta socjalna nie przysługuje jednak osobie, która:
ma ustalone prawo do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy, renty inwalidzkiej, renty strukturalnej, świadczenia
przedemerytalnego lub zasiłku przedemerytalnego,
pobiera świadczenia o charakterze rentowym z instytucji zagranicznych,
jest tymczasowo aresztowana albo odbywa karę pozbawienia wolności,
ma ustalone prawo do renty rodzinnej (części renty), w wysokości przekraczającej 200% kwoty najniższej renty z tytułu
całkowitej niezdolności do pracy,
jest właścicielem lub posiadaczem (samoistnym lub zależnym) nieruchomości rolnej o powierzchni użytków rolnych
przekraczających 5 ha przeliczeniowych lub - jako współwłaściciel - ma udział w takiej nieruchomości.
Renta socjalna przyznawana jest w stałej wysokości, wynoszącej 84% kwoty najniższej renty z tytułu całkowitej
niezdolności do pracy.
EMERYTURY
Ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z
Funduszu Ubezpieczeń Społecznych określiła inne zasady nabywania
prawa do emerytury oraz obliczania jej wysokości dla osób urodzonych
przed i po 1949 r.
Osobom urodzonym przed 1949 r. emerytura ustalana obecnie (i
w latach następnych) przysługuje po udowodnieniu:
odpowiednio długiego okresu składkowego i okresu nieskładkowego (20 lat
kobiety i 25 lat mężczyźni), ponadto okresy nieskładkowe nie mogą przekraczać
1/3 udowodnionych okresów składkowych)
oraz
osiąganego wynagrodzenia, od którego została opłacona składka na
ubezpieczenie społeczne i na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.
Osobom urodzonym po 1948 r. ZUS obliczy emeryturę według
nowych zasad. Prawo do tej emerytury nie będzie uzależnione od
długości przebytych okresów ubezpieczenia.
Emerytura będzie przysługiwała po osiągnięciu wieku: kobiecie - od 60,
a mężczyźnie - od 65 roku życia.
Emerytura na zasadach
dotychczasowych
Wysokość emerytury ustalanej według dotychczasowych zasad uzależniona jest od następujących
składników:
podstawy wymiaru (na podstawie kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z ostatnich 20 lat
poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę. Ubezpieczony
może również wskazać do ustalenia podstawy wymiaru okres 20 lat kalendarzowych dowolnie
wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu),
kwoty bazowej, obowiązującej w momencie powstania prawa do świadczenia (Kwota bazowa
stanowi 100% przeciętnego wynagrodzenia w gosp. narodowej, pomniejszonego o potrącone od
ubezpieczonych składki na ubezpieczenia społeczne. Jest ona ustalana corocznie i obowiązuje
od 1 marca do końca lutego następnego roku kalendarzowego - od 1.03.2007 r. do 28.02.2008
kwota bazowa wynosiła 2059,92 zł),
uwzględnionego okresu składkowego i nieskładkowego,
Wysokość emerytury na zasadach dotychczasowych jest sumą:
24% kwoty bazowej,
po 1,3% podstawy wymiaru za każdy rok okresów składkowych, z uwzględnieniem pełnych
miesięcy,
po 0,7% podstawy wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych, z uwzględnieniem pełnych
miesięcy.
Wysokość emerytury na
nowych zasadach
Osoby urodzone po dniu 31 grudnia 1948 r. nabywają prawo do emerytury według nowych
zasad niezależnie od faktu przystąpienia lub nieprzystąpienia do jednego z otwartych funduszy
emerytalnych. Jedynym warunkiem jest osiągnięcie minimalnego wieku emerytalnego
wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn. Prawo do
emerytury według nowych zasad nie jest uzależnione od udowodnienia określonego
minimalnego okresu ubezpieczenia (wg starych zasad suma okresu składkowego i
nieskładkowego wynosić winna minimum 20 lat w przypadku kobiet i 25 lat w przypadku
mężczyzn).
Podstawą obliczenia emerytury według nowych zasad jest zwaloryzowany kapitał początkowy
ustalony na dzień 1 stycznia 1999r. powiększony o zwaloryzowane kwoty comiesięcznych
składek na ubezpieczenie emerytalne zaewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego za
okres od 1 stycznia 1999 r. Comiesięczna emerytura stanowić będzie równowartość
zgromadzonej na koncie ubezpieczonego kwoty (sumy powyższych dwóch kwot) podzielonej
przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na
emeryturę danego ubezpieczonego.
Wiek ubezpieczonego w dniu przejścia na emeryturę zostanie wyrażony w latach i miesiącach.
Średnie dalsze trwanie życia to wielkość statystyczna służąca do ustalenia liczby miesięcy, w
których przeciętnie będzie pobierana nowa emerytura. Przekroczenie tej liczby miesięcy nie
będzie miało żadnego wpływu na wysokość i zasady waloryzacji pobieranego później
świadczenia.
Średnie dalsze trwanie życia jest ustalane wspólnie dla mężczyzn i kobiet. Dane nt. dalszego
trwania życia są publikowane corocznie przez Prezesa GUS w terminie do dnia 31 marca.
Tablice te będą podstawą do przyznawania emerytur na wnioski ubezpieczonych zgłoszone
od 1 kwietnia do 31 marca następnego roku kalendarzowego.
Bibliografia
Notatki
z ćwiczeń Polityki Społecznej