ارائه چند مقاله از سال 2011توسط رزیدنت دکتر مومنی در آبان 1390
Download
Report
Transcript ارائه چند مقاله از سال 2011توسط رزیدنت دکتر مومنی در آبان 1390
بسمه تعالی
بررسی چند مقاله از سال 2011
دکتر ایمان مومنی
JAAD
september 2011
Rituximabدر درمان پمفیگوس و پمفیگوئید مقاوم
A case series
17بیمار مطالعه شده اند.
8پمفیگوس وولگاریس
2پمفیگوس فولیاسه
2بولوس پمفیگوئید
5پمفیگوئید موکوممبرانوس
درمان با:
(375mg/m2/wبرای 4هفته)
(1000mg/wبرای 2هفته)
در 14بیمار از 17بیمار درمان شده ضایعات کامال خوب شدند.
از 3بیمار کامال خوب نشده یکی پمفیگوس وولگاریس داشت دو
تای دیگر موکوممبرانوس پمفیگوس داشتند.
8بیمار پس از درمان دچار relapseشدند 5(.پمفیگوس
وولگاریس 2،پمفیگوس فولیاسه 1،بولوس پمفیگوئید)
ازبیماران دچار6 ، relapseبیمار 2دوز 1گرم ریتوکسی ماب
در دو هفته متوالی دریافت کردند.
درمان مجدد این 6بیمار دچار ، relapseباعث بهبود کامل در
4بیمار و بهبود نسبی در 2بیمار دیگر(که هر دو پمفیگوس
وولگاریس داشتند)شد.
در 17بیمار مورد مطالعه واکنش ناخواسته شدیدی دیده نشد.
یک بیمار در طول تزریق دیس پنه گذرا پیدا کرد و یکی دیگر
هم دچار هیپوتونی و استفراغ گذرا شد.
نتیجه گیری های این مطالعه
درمان adjuvantبا ریتوکسی ماب موثر است و به خوبی تحمل
میشود.
درمان نه تنها در پمفیگوس وولگاریس موثر است بلکه در
پمفیگوئید هم اثر بخش است .
وقتی ریتوکسی ماب دوباره تجویز شد اثرات جانبی و اثرات
درمانی آن مشابه تجویز اول است (اثر کم یا عوارض زیاد
نمیشود)
در یک ، review articleمشخص شده که 98%بیماران
پمفیگوس از ریتوکسی ماب سود میبرند.
و
در 80%بیماران ،کل ضایعات پاک میشوند.
نقاط قوت و ضعف مطالعه
بیماران این مطالعه مدت 2سال followشدند(.نقطه قوت)
چون در این مطالعه ریتوکسیماب با سایر درمانها ترکیب شده
بود ،جواب کلینیکی کامال قابل نسبت دادن به ریتوکسی ماب
نیست (.نقطه ضعف)
JAAD
september 2011
درمان موفق پمفیگوس وولگاریس در فاز حاد با
سیرولیموس خوراکی
A case report
بیمار یک مرد 49ساله است
شرح حال بیمار
آقای 49ساله با ضایعات دهان و صورت که با تشخیص
پمفیگوس وولگاریس برای وی 40mg/kg/ dپردنیزولون
خوراکی شروع شد .
به دلیل عدم تاثیر کافی دوز به 80mg/kg/dافزایش یافت و
ایموران( )300 mg/dو ) IVIG(2g/kg/moبه درمان اضافه
شد.
با درمان ذکر شده بیماری کنترل شد و taperکورتون آغاز شد.
طی 8ماه taperکردن کورتون بیمار دچار افسردگی و خستگی
شد و ظاهر کوشینگوئید پیدا کرد.
با رسیدن کورتون به 5mg/dضایعات جدید در بیمار شروع شد
که حتی با رساندن دوز کورتون به 40mg/dهم بهبودی نشان
نداد.
عالمت نیکولسکی هم در پوست غیر درگیر مثبت شد.
برای این بیمار سیرولیموس به عنوان درمان در نظر گرفته شد.
پردنیزولون به 10mg/dکاهش یافت .
ایموران قطع شد.
سیرولیموس خوراکی 6mgبرای بیمار loadشد.
سیرولیموس با دوز 2mg/dادامه یافت.
طی 2wدرمان ضایعات پمفیگوس بیمار خوب شد و نیکولسکی
منفی شد.
کورتون بیمار هم طی 2ماه taperشد.
طی 2ماه حالت کوشینگوئید و افسردگی و خستگی از بین رفت.
بیمار هیپرلیپیدمی پیدا کرد که باezetimibe/simvastatin
کنترل شد.
بیمار طی 8ماه با 2mg/dسیرولیموس و(2gr/kg/mo)IVIG
بدون ضایعه ماند.
سطح آنتی بادیها طی درمان
سطح Dsg1 Abدر طول درمان افزایش یافت.
سطح Dsg3 Abدر طول exacerbationبیماری در سطوح
نرمال باقی ماند.
شاید دو مورد ذکر شده در باال داللت بر این موضوع داشته باشد
که آنتی بادیهای ضد Dsgیک نظاره گر ماجرا هستند نه یک
آغاز کننده.
چند توضیح درمورد سیرولیموس
هدف سیرولیموس serine /treonine kinaseاست(.در مسیر
متابولیکی فسفاتیدیل اینوزیتول.)AKT/3
به ، serine /treonine kinase
mammalian target of Rapamycin
هم گفته میشود.
سیرولیموس فعالیت سلولهای Bو Tرا ساپرس میکند و همینطور
پرولیفراسیون وابسته به IL2و IL4را مهار میکند.
و اما یک نکته مهم:
بهبود سریع ضایعات پمفیگوس با سیرولیموس بیانگر یک اثر
مستقیم سیرولیموس روی کراتینوسیتها هم هست.
JAAD
september 2011
مشکالت بعد از عملهای درماتولوژی
بررسی 1911بیمار
به صورت prospective
بیمارانی که در یک دوره 15ماهه در کلینیک پزشکی دانشگاه
ماساچوست تحت جراحی پوست قرار گرفته بودند ،وارد مطالعه
شدند.
داروهای مصرفی آنها نوع عمل جراحی و عوارض آنها ثبت
گردید.
از 1911بیمار بررسی شده 38%روی درمان با یک داروی
آنتی کوآگوالن و 8%روی درمان با دو یا تعداد بیشتری داروی
آنتی کوآگوالن قرار داشتند.
خونریزی
شانس خونریزی 0/89% ،overallبود.
تمایل به خونریزی در ترمیمهای ،complexگرافت ،فالپ و
، Partial repairنسبت به intermediate repairبیشتر
است.
عفونت
ریسک عفونت 1/3% ،overallبود.
در این نواحی ریسک عفونت بیش از 3%است:
ژنیتالیا ،اسکالپ leg ،back ،
ریسک عفونت در دست 2/9%:
ریسک عفونت در ژنیتالیا 14% :
نکروز
نکروز پارشیال در فالپ )overall( :
نکروز پارشیال در گرافت)overall(:
1/7%
8/6%
در گرافتهای اسکالپ نکروز 20%و در گرافتهای بینی
نکروز 10%
کل complicationها بدون عوارض بهبود یافتند.
بعد از جراحیها در این مطالعه آنتی بیوتیک تجویز نشد.
داروهای مصرفی بیمار در این مطالعه محدود نشد.
72%بیماران در این مطالعه MMSو surgical 28%
excisionبودند.
مشکل مطالعه،محدودبودن آن فقط به یک مرکز جراحی است .
سخن آخر
تقریبا ساالنه 3/9میلیون عمل جراحی توسط درماتولوژیستها
انجام میشود که کانسرهای پوستی سهم بیشتری در آن دارند.
کال میزان عوارض در جراحیهای درماتولوژی پایین است ،
حتی وقتی آنتی بیوتیک استفاده نشود و آنتی کوآگوالن مصرفی
مریض هم ادامه پیدا کند.
نحوه بستن زخم و مصرف وارفارین و کلوپیدوگرل ،میتوانند
ریسک خونریزی را بیشتر کنند ولی به هر حال در جراحی
درماتولوژی این داروها باید ادامه پیدا کنند.
ریسک عفونت بعد از عمل ،تحت تاثیر روش بستن زخم قرار
نمی گیرد.
آنتی بیوتیک پروفیالکتیک برای جراحیهای درماتولوژیک
overallالزم نیست.
شاید در مواردی مثل مشکالت قلبی ، high riskمفصلهای
مصنوعی که شانس عفونت هماتوژن در آنها باال است ،و یا
وجود عفونت در محل جراحی دادن آنتی بیوتیک الزم باشد.
JAAD
september 2011
بخارات جراحی( )surgical smokeو درماتولوژیستها
جمع بندی نوشته جات در مورد surgical smokeدر 25سال
گذشته
surgical smokeحاصل از لیزر یا کوتر ،باکتری ،ویروس یا
مواد شیمیایی خطرناک دارند.
لیزرهای resurfacingدر آمریکا در سال 2008نسبت به
134% ،2000افزایش داشته اند.
با جمع بندی اطالعات نوشتجات در مورد surgical smokeدر
25سال گذشته ،مضر بودن آن محرز است و استفاده از
ماسکهای high filterationجهت کم شدن عوارض توصیه
میگردد.
گازهای متصاعد شده از لیزر گاها حاوی HIV RNA
و HPV DNAهستند.
با این گازها احتمال آلرژی به مواد bioaerosolموجود در آنها
هست.
95%از ، surgical smokeآب و 5%آن ذرات معلق است.
ذرات معلق
مواد شیمیایی
خون و قطعات بافت
ویروس
باکتری
اندازه ذرات
در لیزر:
0.31 micron
در الکتروکوتر:
0.07 micron
ذرات کمتر از 100میکرون در هوا معلق میمانند.
ذرات کمتر از 2میکرون در برونشیولها و آلوئولها رسوب
میکنند.
ماسکهای جراحی معمولی به ذرات کمتر از 5میکرون اجازه
عبور میدهند.
پس برای بخارات لیزر و کوتر که کمتر از 1میکرون هستند
محافظتی ایجاد نمیکنند.
مضرات احتمالی surgical smokeبه طور کامل مشخص نشده
است.
ترکیب surgical smokeشامل هیدروکربن ،فنل ،نیتریل و اسید
چرب است.
بیشترین توجه روی acrylonitrile ، COو سیانید هیدروژن
است.
اکریلونیتریل
بوی تندی دارد .
احتماال در انسانها کارسینوژن است.
از پوست و ریه جذب میشود.
یکی از مشتقات ان سیانید هیدروژن است.
عوارض کوتاه مدت تماس با آن به شرح زیر است:
مشکالت چشمی -تهوع – استفراغ – سردرد – عطسه – ضعف-
سبکی سر
سیانید هیدروژن و butadeine
میزان سیانید هیدروژن در 30 surgical smokeبرابر کمتر از
دود سیگار است.
میزان بوتادئین در 100 surgical smokeبرابر کمتر از دود
سیگار است .
گفته میشود سیانیدهیدروژن مسئول 89%از عوارض قلبی دود
سیگار است.
گفته میشود بوتادئین مسئول 45%قابلیت دود سیگار برای ایجاد
سرطان است.
بنزن
اثرات کوتاه مدت تماس با آن عبارتست از :
سردرد –سرگیجه – تهوع – تحریک چشم و بینی و مجاری
تنفسی
از طرف occupational & safety health administration
تا 10ppmآن مجاز است.
در سال 1996یکسری از محققین میزان بنزن را در دود ناشی از
کوتر در جراحی کولورکتال اندازه گیری کردند که 0.02ppmبود.
نویسندگان این مقاله به این نتیجه رسیده اند که خاصیت موتاژنیک
دود کوتر با دود سیگار قابل مقایسه است.
دود تغلیظ شده حاصل از کوتر یک گرم بافت ،معادل 6سیگار
است.
دود تغلیظ شده حاصل از لیزر یک گرم بافت معادل 3سیگار
است.
سلولهای زنده
در surgical smokeسلول زنده هم وجود دارد.
از باکتریها ،استاف کوآگوالز منفی ،کورینه باکتریوم و گونه
های نایسریا در surgical smokeیافت شده اند.
از ویروسها ویروس ایدز و پاپیلوما دیده شده است.
هرچه درجه کوتر کمتر باشد احتمال وجود سلول زنده در
surgical smokeبیشتر است.
اثرات ریوی
احتماال بنزن ،فرمالدئید و اکرولئین مسئول آسیب ریوی هستند.
پنومونی بینابینی ،برونشیولیت و آمفیزم میتوانند توسط
Surgical smokeایجاد شوند.
هرچه مدت تماس بیشتر باشد ،شدت ضایعات ریوی هم بیشتر
است.
بنابراین استفاده از evacuatorضروری است.
عفونت
در سال bovine HPV، 1988در بخارات حاصل از لیزر co2
نشان داده شد.
در جراحانی که لیزر co2انجام می دادند ،ریسک ضایعات
نازوفارنژیال اکتسابی بیشتر و ریسک ضایعات پالنتار ،ژنیتال و
پری آنال کمتراز گروهی از بیماران کلینیک بود که با هم مقایسه
شدند.
در سال 2002برای اولین بار نشان داده شد که surgical
smokeمیتواند بیماری زا باشد.
surgical smokeروشهای کم کردن مواجهه با
Local exhaust ventilation:
wall suction
smoke evacuator
Respiratory protection:
surgical mask
laser mask
N95 mask
.
.
متاسفانه طبق آمار ،استفاده از روشهای حفاظتی در جراحی های
درماتولوژیک زیاد باال نبوده است.
استفاده از ماسک جراحی مهم است ولی کافی نیست.
ماسکهای لیزر و ماسکهایhigh filteration
جراحی حفاظت بیشتری ایجاد میکنند.
ازماسکهای
ماسک جراحی در بهترین شرایط ،جلوی ذرات بزرگتر از
1.1micronرا میگیرد.
77%ذرات در surgical smokeاندازه شان 1.1micronو
کمتر است.
اگر فاصله مکنده از محل جراحی 1cm ،باشدefficacy ،
98/6%است.
اگر فاصله مکنده از محل 2cmشود اثربخشی 50%میشود.
معشوق من چنان لطیف است ،
که خود را به بودن نیالوده است،
که اگر جامه وجود به تن میکرد ،
نه معشوق من بود.
J Clin Exp Dermatol Res
2011(Volume 2 • Issue 3(
Persistence of Acne beyond 21 Year of Age in
Adolescent Female
Patients:
A Retrospective Cohort
شاید آکنه 80%جمعیت بین 11تا 30سال را درگیر کند.
اگرچه آکنه اصوال یک بیماری نوجوانی است ولی در سنین
21-29سال در زنان،شیوع 51%دارد و درزنان adultهم
مشکل مهمی است.
بیشتر مواردی که در نوجوانی اتفاق می افتد ،ارتباطی با مواد
آرایشی ،داروها و دیگر فاکتورهای شغلی ندارد.
بیمارانی که در فاصله بین سالهای 2002تا ،2005آکنه در
سنین کمتر از 18سال داشتند ،وارد این مطالعه شدند.
این بیماران در زمان مطالعه در سنین بزرگسالی قرار داشتند.
بیماران به دو گروه تقسیم شدند :یک گروه آنها که هنوز آکنه
داشتند و گروه دوم آنها که دیگر درگیر آکنه نبودند.
نتایج مطالعه
68%بیمارانیکه در میانگین سن 13y+/-2آکنه داشته اند ،در
سنین میانگین 23y+/-2هم آکنه داشتند.
ارتباط مشهودی بین آکنه و منارک وجود داشت.
در 59%موارد آکنه پایدار در سنین باال ،ضایعات التهابی
ارجحیت داشتند ،در حالیکه در 28%موارد ،ضایعات
Retentionalبیشتر از ضایعات التهابی بود.
در 44%موارد درگیری غالب در نیمه تحتانی صورت بود.
در 28%موارد نیمه فوقانی صورت بیشتر درگیر بود.
ضایعات نیمه تحتانی صورت بیشتر التهابی و ضایعات نیمه
فوقانی صورت بیشتر retentionalبودند.
بیماران آکنه ،کمتر OCPاستفاده میکردند.
بیماران آکنه ،منارک زودرس تر و BMIپایین تر داشتند.
بعضی مطالعات قبلی نشان داده اند که در سنین متفاوت آکنه از
لحاظ مورفولوژی و توپوگرافی تفاوت دارد .
در این مطالعه در بیماران دارای آکنه پایدار(،)persistent
ضایعات التهابی و درگیری نیمه تحتانی صورت غالب بود.
اولین چیزی که با پایدار بودن آکنه همراهی داشت ،منارک
زودرس بود.
مطالعات دیگری نشان داده بود که منارک و پوبارک زودرس با
ریسک باالتر اختالل عملکرد تخمدانها ،آکنه کومدونال شدید و
سطوح باالی آندروژن همراهی دارد.
عالوه بر این نشان داده شده که پلی مورفیسم در ژن SHBGبا
ریسک ، PCOهیپر آندروژنیسم و متغیر بودن سن منارک
همراهی دارد.
این مطالعه رابطه ای بین آکنه پایدار و چاقی نشان نداد.
نتایج مطالعه
بیشتر زنانی که درمان آکنه آنها در نوجوانی شروع شده و با
ایزوترتینوئین خوراکی درمان نشده اند ،بعد از 21سالگی هنوز هم
درگیر آکنه خواهند بود.
پایداری بیماری ممکن است به منارک زودرس ارتباط داشته باشد.
مصرف کنتراسپتیوهای هورمونال ،میزان آکنه در بزرگساالن را
کم میکند.
در این مطالعه ریسک باالتری از آکنه پایدار در مصرف کنندگان
مواد آرایشی و ضد آفتاب دیده نشد.