ME ĐUNARODNI STANDARD REVIZIJE 250

Razmatranje primjene zakona i propisa u obavljanju revizije finansijskih izvještaja

  a) b) Revizor treba da pribavi dovoljno adekvatnih revizijskih dokaza o usklađenosti entiteta sa odredbama zakona i propisa za koje revizor generalno smatra da direktno utiču na određivanje materijalno značajnih iznosa u finansijskim izvještajima.

Revizor treba da sprovede postupke koji pomažu pri identifikovanju slučajeva neusklađenosti s drugim zakonima i propisima, koji mogu imati materijalno značajan efekat na finansijske izvještaje kao što su: ispitivanje rukovodstva o usklađenosti entiteta sa zakonima i propisima; p regled relevantne prepiske s tijelima nedležnim za davanje relevantnih licenci ili regulatornim tijelima.

 Ukoliko revizor dobije informacije o postojećoj ili mogućoj neusklađenosti sa zakonima ili propisima, revizor treba da: a) stekne razumijevanje o prirodi takve radnje i okolnostima pod kojima je ta radnja izvršena, i b) pribavi dodatne informacije potrebne za procjenu mogućih efekata na finansijske izvještaje.

Kao pomoć u otkrivanju slučajeva neusklađenosti sa zakonima i propisima, entitet može koristiti sljedeće politike i postupke:        Praćenje zakonskih zahtjeva.

Uspostavljanje i održavanje odgovarajućeg sistema interne kontrole.

Izrada, promovisanje i poštovanje Kodeksa ponašanja.

Obezbjeđenje odgovarajuće obuke zaposlenih i razumi jevanje Kodeksa ponašanja.

Praćenje poštovanja Kodeksa ponašanja i sprovođenja odgovarajućih disciplinskih postupaka protiv zaposlenih koji ga se ne pridržavaju.

Angažovanje pravnih savjetnika na praćenju zakonskih obaveza .

Vođenje registra značajnih zakona, koji su relevantni za entitet i djelatnost kojom se bavi i praćenje evidencija o žalbama.

ME ĐUNARODNI STANDARD REVIZIJE 260

KOMUNIKACIJA SA LICIMA OVLAŠĆENIM ZA UPRAVLJANJE

 Ovaj MSR se bavi odgovorno šću revizora u pogledu komunikacije sa licima ovla šćenim za upravljanje tokom revizije finansijskih izvještaja.

 a) b) c) Takva efektivna komunikacija je va žna: Revizoru i licima ovlašćenim za upravljanje da razumiju pitanja koja su povezana sa revizijom, i uspostave konstruktivni poslovni odnos. Kod razvijanja ovog odnosa, vodi se računa da se zadrži profesionalna nezavisnost i objektivnost; Revizoru da od lica ovlašćenih za upravljanje pribavi informacije koje su relevantne za reviziju.

Licima ovlašćenim za upravljanje za svrhe ispunjavanja svojih odgovornosti u pogledu nadgledanja procesa finansijskog izvještavanja, čime se umanjuje rizik materijalno pogrešnih iskaza u finansijskim izvještajima.

Ciljevi revizora

a) b) c) d) Jasno saopštavanje licima ovlašćenim za upravljanje u pogledu odgovornosti revizora u vezi sa revizijom finansijskih izvještaja, i pregleda planiranog obima i vremenskog okvira revizije; Prikupljanje informacija relevantnih za reviziju od lica ovlašćenih za upravljanje; Blagovremeno dostavljanje licima ovlašćenim za upravljanje zapažanja koja proističu iz revizije, a značajna su i relevantna za njihovu odgovornost u pogledu nadgledanja procesa finansijskog izvještavanja; Promovisanje efektivne dvosmjerne komunikacije između revizora i lica ovlašćenih za upravljenje.

Pitanja koja treba saopštiti

  1) Revizor licima ovlašćenim za upravljanje saopštava odgovornosti revizora u vezi sa revizijom finansijskih izvještaja, uključujući da: Revizor ima odgovornost za formiranje i izražavanje mišljenja o finansijskim izvještajima koje je pripremilo rukovodstvo uz nadzor lica ovlašćenih za upravljanje; i Revizija finansijskih izvještaja ne oslobađa rukovodstvo ili lica ovlašćena za upravljanje njihovih

Pitanja koja treba saopštiti

 2) Revizor treba da saopšti licima ovlašćenim za upravljenje planirani obim i vrijeme revizije.

3) Značajne nalaze revizije Revizor licima ovlašćenim za upravljenje saopštava: Revizorove stavove o značajnim kvalitativnim aspektima računovodstvene prakse entiteta, uključujući računovodstvenu politiku, računovodstvene procjene i objelodanjivanja u finansijskim izvještajima. Gdje je to primjenljivo, revizor treba licima ovlašćenim za upravljanje da objasni zašto smatra da značajna računovodstvena praksa koja je prihvatljiva u skladu sa primjenljivim okvirom finansijskog izvještavanja, nije odgovarajuća za entitet u određenim okolnostima;

Značajne poteškoće, ukoliko ih ima, na koje je naišao tokom revizije, a te poteškoće mogu biti:  Značajna kašnjenja rukovodstva u dostavljanju traženih informacija.

     Nepotrebno kratak vremenski rok u kom treba završiti reviziju.

Neočekivano obiman rad potreban da bi se prikupilo dovoljno adekvatnih revizijskih dokaza.

Nedostupnost očekivanih informacija.

Ograničenja koja revizoru postavlja rukovodstvo.

Nespremnost rukovodstva da izvrši ili proširi svoju procjenu sposobnosti entiteta da održi stalnost poslovanja.

 a)    Osim u slučaju kad su sva lica ovlašćena za upravljenje uključena u rukovođenje entitetom: Značajna pitanja o kojima se razgovaralo, ili predstavljaju predmet korespondencije sa rukovodstvom, a mogu uključivati sljedeća pitanja: Poslovne uslove koji utiču na entitet, i poslovne planove i strategije koje mogu da utiču na rizike materijalno pogrešnih iskaza.

Zabrinutost u vezi sa konsultacijama rukovodstva sa drugim računovođama o pitanjima koja se tiču računovodstva ili revizije.

Razgovor ili korespondencija u vezi sa prvim ili ponovnim imenovanjem revizora u pogledu računovodstvene prakse, primjene revizijskih standarda, ili naknadama za reviziju i druge usluge.

b) Pisane izjave koje revizor zahtijeva.

4) Revizor saopštava licima ovlašćenim za upravljenje: a) b) c) Izjavu da je tim na angažovanju i drugi u firmi, firma, i gdje je to primjenljivo mreža kojoj pripada firma usklađena sa relevantnim etičkim zahtjevima u vezi sa nezavisnošću, Sve odnose i druga pitanja između firme, mreže firmi, i entiteta koji mogu, na osnovu profesionalnog prosuđivanja revizora, uticati na nezavisnost. Ovo treba da uključuje ukupan iznos naknada fakturisanih tokom perioda na koji se odnose finansijski izvještaji, za revizijske i nerevizijske usluge koje je obavila firma ili mreža firmi za potrebe entiteta ili njegovih komponenti.

Odgovarajuće zaštite koje su primjenjene kako bi se eliminisale i svele na prihvatljiv nivo identifikovane prijetnje po nezavisnost.

MEĐUNARODNI STANDARD REVIZIJE 265 Saopštavanje nedostataka u internoj kontroli licima ovlašćenim za upravljanje i rukovodstvu

 Cilj revizora je da na odgovarajući način saopšti, licima ovlašćenim za upravljanje i rukovodstvu, nedostatke u internoj kontroli na koje je naišao tokom revizije a koji su , na osnovu profesionalnog suda revizora dovoljno značajni da zaslužuju njihovu pažnju.

 Nedostatak u internoj kontroli se javlja kada je kontrola osmišljena ili se koristi na takav način da nije u stanju da blagovremeno spreči ili otkrije i ispravi pogre šan iskaz u

Značajni nedostaci u internoj kontroli     Značaj nedostataka ili kombinacija nedostataka u internoj kontroli zavisi ne samo od toga da li je pogrešan iskaz zaista nastao, već i od vjerovatnoće nastanka pogrešnog iskaza i potencijalne veličine tog pogrešnog iskaza. Značajni nedostaci mogu dakle postojati iako revizor nije identifikovao pogrešne iskaze tokom revizije.

Pitanja koja revizor može razmotriti prilikom utvrđivanja da li nedostatak ili kombinacija nedostataka u internoj kontroli čini značajan nedostatak su: Vjerovatnoća da nedostaci dovedu do materijalno pogrešnih iskaza u finansijskim izvještajima u budućnosti.

Osjetljivost određene imovine ili obaveze

         Subjektivnost i kompleksnost utvrđivanja iznosa, kao što je računovodstvena procjena fer vrijednosti.

Iznosi u finansijskim izvještajima koji su izloženi nedostacima.

Obim aktivnosti koje su se desile ili se mogu desiti na računu ili u vezi sa klasom transakcija koje su izložene nedostacima.

Značaj kontrola za postupak finansijskog izvještavanja; Na primjer: Opšte kontrole za praćenje (kao što je nadzor od strane rukovodstva).

Kontrole nad prevencijom i otkrivanjem kriminalnih radnji.

Kontrole nad odabirom i primjenom značajnih računovodstvenih politika.

Kontrole nad značajnim transakcijama van uobičajenih djelatnosti entiteta.

Kontrole nad postupkom finansijskog izvještavanja na kraju perioda.

 Uzrok i učestalost uočenih izuzetaka koji su posljedica nedostataka u kontroli.

 Interakcija određenog nedostatka sa drugim nedostacima u internoj kontroli.

Indikatori koji ukazuju na značajne nedostatke u internoj kontroli     Indikatori da značajne transakcije za koje je rukovodstvo finansijski zainteresovano nisu na adekvatan način nadgledane od strane lica ovlašćenih za upravljanje.

Uočavanje kriminalne radnje rukovodstva, bilo da je u pitanju materijalna ili nematerijalna vrijednost, koja nije sprečena internom kontrolom entiteta.

Neuspjeh rukovodstva u sprovođenju odgovarajućih korektivnih mjera u vezi sa značajnim nedostacima o kojima je prethodno saopšteno.

Nepostojanje postupaka za procjenu rizika unutar entiteta gdje bi se obično očekivalo da je takav postupak uspostavljen.

Indikatori koji ukazuju na značajne nedostatke u internoj kontroli     Dokaz o neefektivnom postupku procjene rizika unutar entiteta, kao što je neuspjeh rukovodstva u identifikovanju rizika od materijalno pogrešnih iskaza za koji bi revizor mogao da očekuje da bude uočen u postupku procjene rizika.

Dokaz o neefektivnom odgovoru na identifikovane značajne rizike.

Pogrešni iskazi identifikovani revizijskim postupcima koji nisu sprečeni, ili otkriveni i ispravljeni internom kontrolom entiteta.

Dokaz o nedostatku sposobnosti rukovodstva da nadgleda pripremu finansijskih izvještaja.