Transcript Czym skorupka za młodu

Czym skorupka za
młodu...
„Każde
dziecko w chwili
urodzenia ma znacznie większą
potencjalną inteligencję, niż
Leonardo da Vinci kiedykolwiek
wykorzystał”.
Glenn Doman „Jak nauczyć małe
dziecko czytać”
Naukowcy
udowodnili ponad
wszelką wątpliwość, że około
50% naszej zdolności uczenia się
rozwija się do czwartego roku
życia, a dalsze 30 % przed
ukończeniem ósmego.
tych decydujących lat
tworzą się drogi nerwowe, na
których opiera się cała przyszła
zdolność uczenia się.
Po ukończeniu przez dziecko
dziesięciu lat większość
dendrytów, które nie wytworzyły
połączeń obumiera.
Podczas
Dzieci uczą się najlepiej tego,
czego doświadczają wszystkimi
zmysłami, należy więc
odpowiednio je stymulować.
Rodzice są ich pierwszymi,
najlepszymi nauczycielami.

Teoria rozwoju wg J. Piageta
Pierwszy to okres rozwoju
sensomotorycznego -do ok. 2 lat
życia tj. poznanie świata rzeczy
poprzez zmysły.
Dziecko poznaje świat rzeczy,
najbliższą przestrzeń, uczy się
schematów od dorosłych. Nowe
umiejętności przybliżane są
dziecku najpierw przez rodziców
a następnie jego edukacją
zaczynają zajmować się inni.
Drugi
okres przedoperacyjny,
trwa od 2-7 roku życia. Rozwija
się
umiejętność
mowy
i
rysowania , dziecko jest
skoncentrowane na sobie, nie
rozumuje
abstrakcyjnie
ani
logicznie.
Etap konkretno- operacyjny, 711 lat. Zaczyna myśleć
logicznie, organizować wiedzę ,
klasyfikować obiekty
i zastanawiać się nad problemami.
Etap operacji formalnych,
11-15 lat -dzieci zaczynają
myśleć
realistycznie,
rozumować
na
temat
przyszłości
oraz
potrafią
myśleć abstrakcyjnie.
Naukowcy z Berkeley w Kaliforni
prowadzili wieloletnie badania, odkryli że
wszystkie komórki nerwowe
najważniejszych zewnętrznych warstw
mózgu są obecne w chwili urodzenia. Wraz
z przyjściem na świat zaczynają rosnąć
dendryty tworzące wewnętrzne połączenia w
mózgu. W badaniach wykorzystywano
szczury umieszczone w urozmaiconym i
ubogim otoczeniu.
Następnie wykonano test na inteligencjęumieszczono je w labiryncie by szukały
pożywienia, ( wnioski ) .
Dzieci rozwijają się zgodnie z określonymi
schematami. Są wrodzonymi badaczami,
pozwólmy im więc dokonywać odkryć w
bezpiecznym otoczeniu.
Ruch jest naturalną potrzebą dziecka, a
działania fizyczne w pierwszych kilku latach
życia maja ogromny wpływ na to, w jakim
stopniu rozwinie ono rozmaite umiejętności.
Chyba wszystkich rodziców cechuje naturalna
skłonność do zachwycania się własnym
dzieckiem. Mama i tata są dumni z każdego
osiągnięcia, z każdej nowej umiejętności, gdy
dziecko w wieku dwóch lat narysuje
głowonoga, zaraz widzą w nim małego
Leonarda...
lecz jeśli trzylatek czyta, umie zagrać raz
usłyszaną melodię lub składa puzzle
z kilkudziesięciu elementów to jest
nieprzeciętny.
Jeśli zauważamy, że maluch się aktywny,
skłonny do eksperymentowania bądźmy przy
nim czujni, cierpliwi i wyrozumiali.
Z drugiej strony zapewnijmy mu
bezpieczeństwo i nie gaśmy w nim ducha
poszukiwacza.
Zdolne dziecko może sprawiać kłopoty
wychowawcze, a jego rozwój emocjonalny i
społeczny nie zawsze idzie w parze z
rozwojem intelektualnym, co stwarza
dodatkowe problemy.
przedszkolak woli bawić się ze
starszymi dziećmi bądź dorosłymi, bo oni są
dla niego partnerami.
 Natura tak zbudowała mózg, że przez
pierwsze 6 lat życia potrafi on przyswajać
informacje z niezwykłą szybkością i bez
najmniejszego wysiłku, jest to czas pytań.
 Niemal wszystko czego się uczymy o
otaczającym nas świecie dociera do naszej
świadomości poprzez 5 zmysłów.
 Dorośli powinni dziecko zachęcać do nauki,
działania poprzez wszystkie zmysły.
 Zdolny
 Szkołą
może być cały świat, każda wycieczka
czy wyjście z domu może być okazją do
nauczenia dziecka czegoś nowego, a tym
samym do wspierania jego talentu.
 Można
poszukiwać
kształtów,
barw,
przeciwieństw, można uczyć je liczyć ,
klasyfikować za pomocą prawdziwych
przedmiotów.
 Uczymy
dziecko w czasie spontanicznej
rozmowy i zabawy.
Mózg dziecka zapamiętuje informacje
dzięki skojarzeniom i wzorcom.
Wzorce te tworzą się w umysłach jeszcze
przed rozpoczęciem nauki w szkole (np.
tancerze z wysp Pacyfiku, programy Schinichi
Suzuki w Japonii- tysiące 3 i 4 latków
grających na skrzypcach).
Dziecko uczy się na konkretach a działaniem
jest zabawa, dlatego jest to skuteczna metoda.
Pracą dziecka jest
zabawa.
Dzieci uczą się
poprzez wszystko co
robią.
 Rozwój
mózgu w pierwszych latach życia.

W chwili urodzenia : większość dzieci ma sto miliardów
komórek mózgowych , które wytwarzają około pięćdziesiąt
bilionów połączeń z innymi komórkami.

Pierwszy miesiąc życia : wraz z reakcją zmysłów dziecka
na otoczenie tworzą się nowe połączenia synaptyczne- w
oszałamiającym tempie dochodzącym do trzech miliardów
na sekundę.

Pierwszych sześć miesięcy: dziecko początkowo gaworzy,
wydając dźwięki, które mogą należeć do wszystkich
języków świata, lecz z czasem nauczy się mówić, używając
tylko tych dźwięków i słów, które słyszy w swoim
otoczeniu, a szczególnie od rodziców. Jego mózg odrzuci
zdolność mówienia językiem, którego nie słyszy.

Osiem miesięcy: mózg niemowlęcia posiada już około
tysiąca bilionów połączeń. Od tego momentu liczba
połączeń zacznie się zmniejszać, jeśli dziecko nie znajdzie
się pod działaniem bodźców pobudzających wszystkie jego
zmysły.

Do około dziesiątego roku życia: u przeciętnego dziecka
zaniknie około połowa połączeń, lecz pozostałe pięćset
bilionów przetrwa przez większość życia.

Do ukończenia dwunastego roku życia : „współcześnie
uważa się mózg za super gąbkę, która najlepiej wchłania od
urodzenia do wieku około dwunastu lat. To właśnie podczas
tego okresu, a szczególnie pierwszych pięciu lat, tworzą się
podstawy myślenia, mowy, zdolności widzenia, postaw,
uzdolnień i innych cech człowieka. Potem okienka się
zamykają i spora część architektury mózgu jest już
zbudowana”. G. Dryden J. Vos „ Rewolucja w uczeniu”.
Do końca życia w mózgu mogą przyrastać
dendryty-dopóty, dopóki jest poddawany
działaniu rożnych bodźców.
Natura ludzkich komórek mózgowych, jest
taka, że potrzebują one stymulujących
impulsów, dzięki którym mogą się rozrastać.
Nie oznacza to, że trzeba dziecku dom
zamienić w szkołę, ale tak zorganizować
zabawę by była ona kształcącym
doświadczeniem i by większość nauki była
zabawna.
Dzieci same nie wiedzą jak się uczyć i rozwijać swoje
zdolności- nie można ich pozostawić samych sobie.
Trzeba dziecko wspierać, sugerować kolejne etapy
postępowania, podpowiadać, rozmawiać, poświęcać dużo
uwagi, odpowiadać na kolejne pytania, bawić się z nim,
zaspokajać ciekawość, rozszerzać wiedzę, prowokować do
myślenia.
Małemu intelektualiście konieczne są zajęcia sportowepływanie, łyżwy, jazda na rowerze, gra w piłkę, zabawy na
świeżym powietrzu.
Zajęcia te kształtują koordynację wzrokowo- ruchową, która
ma ogromne znaczenie w rozwoju wszystkich procesów
poznawczych.
Ok. trzeciego roku życia dzieci rozpoczynają edukację w
przedszkolu. Dzieci rodzą się wszechstronnie uzdolnione ,
z pełną możliwością rozwoju w rożnych kierunkach,
potencjalną inteligencją, zadatkami na rozwijanie wielkiej
twórczości oraz dużym talentem społecznym.
dzieci posiadają wiele pomysłów do
zabaw, fantazję, zmieniają znaczenie
przedmiotów, osób, zdarzeń; wymyślają
interesujące
historie,
mają
bogate
słownictwo, są bardzo wrażliwe, organizują
zabawy ze śpiewem, tańcem, same sięgają po
materiały plastyczne i z dużą pomysłowością
tworzą dzieła plastyczne, chętnie uczestniczą
w teatrzykach, mają doskonałą pamięć,
posiadają zdolności organizacyjne.
 Zdolne
Praca nauczyciela w przedszkolu z dzieckiem zdolnym
Nauczyciel powinien

Wyodrębnić dzieci zdolne i stworzyć z nich grupy: teatralnoliteracką, muzyczno- taneczną, plastyczno- konstrukcyjną i
przygotować plany pracy w zakresie wyodrębnionych
aktywności.

Wykorzystywać intelektualny potencjał dzieci zdolnych
przydzielając im dodatkowe zadania do wykonania.

Służyć pomocą merytoryczną, udostępniać źródła wiedzy,
utwory literackie, materiały do ekspresji plastyczno
konstrukcyjnej.

Pomagać dzieciom w prawidłowej ocenie swoich pomysłów.

Analizować osiągnięcia, dokonywać ewaluacji.

Motywować do działania.

Stopniowo zwiększać wymagania.

Organizować popisy, konkursy, występy, wystawy.

Współpracować z rodzicami dziecka zdolnego, dzielić się
uwagami, spostrzeżeniami, określać wspólne działania.

Współpracować z najbliższymi instytucjami i placówkami
edukacyjnymi i kulturalnymi ( szkoła, osiedlowe,
młodzieżowe domy kultury, szkoła muzyczna itp..) w celu
promowania osiągnięć dzieci.
małych geniuszy,
uwierzmy, że możemy to robić.
Jako dorośli inwestujmy w dzieci,
gdyż jest to jedyna inwestycja jaka
się opłaca.
Wychowujmy
Koniec
Dziękuję za uwagę
Opracowała Małgorzata Pietrzycka
Grudzień 2011