Transcript Agresja
KONFLIKTY W ORGANIZACJI
WYKŁAD I
AGRESJA
Homo homini… czyli rozważania o naturze ludzkiej
Autorem powiedzenia o ludziach i wilkach jest Plautus, rzymski dramatopisarz, żyjący na przełomie III i II w.p.n.e.
Starotestamentowa i babilońska zasada „oko za oko, ząb za ząb” – czyli prawo oparte na priorytecie zemsty.
Łagodniejsze wersje – chrześcijańskie, judaistyczne i islamskie – „nie rób drugiemu, co tobie niemiłe”.
A jednak… Historia ludzkości, to historia przemocy, wojen, konfliktów zbrojnych, gwałtów, rabunków, zdrad, rewolucji.
Od 5600 lat (udokumentowane dzieje naszego gatunku) – 14.500 wojen (Wojciszke 2006)
Agresja i inne pojęcia
Agresja
, to celowe zachowanie mające na celu wyrządzenie krzywdy (sprawienie cierpienia) drugiej osobie lub grupie osób (zachowanie, celowość/intencjonalność, krzywda)
Gniew
, to emocja doświadczana na ogół z dużą intensywnością, występująca w sytuacji braku możliwości zrealizowania przez jednostkę swoich ważnych celów.
Frustracja
, to stan znacznego pobudzenia spowodowanego uniemożliwieniem jednostce lub grupie zaspokojenia jej potrzeb i zablokowania celowego zachowania – prowadzi do agresji (walki) lub frustracji (ucieczki, wycofania się).
Różne kategorie agresji
Agresja emocjonalna (agresja wroga)
gniewem, zazdrością, strachem lub jeszcze innymi stanami emocjonalnymi.
– wywołana
Agresja instrumentalna
środkiem do tego celu. – zachowanie, którego celem jest osiągnięcie własnych wymiernych korzyści, a krzywdzenie innych ludzi jest tylko
Agresja bezpośrednia
– związana z bezpośrednim kontaktem i walką, prowokacją oraz zadawaniem bólu fizycznego lub psychicznego ofierze.
Agresja pośrednia
– krzywdzenie innych bez bezpośredniego kontaktu z ofiarą (wygłaszanie i rozpowszechnianie kłamliwych negatywnych opinii o kimś, stawianie go w złym świetle, insynuacje, niszczenie jego dóbr).
Autoagresja
Autoagresja
spowodowanie sobie psychicznej albo fizycznej szkody.
– działanie mające na celu Autoagresja bywa elementem takich zaburzeń, jak osobowość typu borderline, psychopatia, czy schizofrenia.
Wyróżnia się następujące typy autoagresji: bezpośrednią – gdy dochodzi do samookaleczania samooskarżania pośrednią – gdy jednostka prowokuje i poddaje się agresji innych oraz: werbalną – polega na zaniżaniu samooceny, krytyce siebie i swojego zachowania niewerbalną – to samookaleczenia, uszkadzanie ciała
Źródła agresji agresja jako
instynkt
Niezbędny element ludzkiej natury, biologicznie determinowany, trudno kontrolowalny popęd (Eros i Thanatos w koncepcji Freuda); Metafora „hydrauliczna”; Prace etologa bodźcach.
– Konrada Lorenza; założenie o automatycznych wyzwalaczach agresji , bezwarunkowych Krytyka – u wyższych zwierząt (ssaków) genetycznie determinowany jest jedynie potencjał zachowań, a nie bezwarunkowa zależność; u wyższych zwierząt i ludzi nie obserwuje się spontanicznych zachowań agresywnych wynikających z kumulowania „agresywnej energii”, analogie pomiędzy ludźmi a niższymi zwierzętami: rybami, ptakami są nieuprawnione.
Źródła agresji - agresja jako reakcja na frustrację
Dollard i współpracownicy z Yale University w latach 30 ogłosili teorię związków pomiędzy frustracją a agresją: każde zachowanie agresywne jest efektem frustracji, a każda frustracja rodzi tendencję do agresji.
Relacja: frustracja – agresja nie jest relacją prostą i mogą wystąpić w jej ramach: przemieszczenie agresji (na cel słabiej sankcjonowany społecznie) oraz zmiana postaci agresji (na zachowania słabiej zagrożone karą) ( Klasyczny przykład w ramach tej teorii: związek liczby linczów białych amerykańskich farmerów z Południa USA dokonywanych na Czarnoskórych, z ceną bawełny; korelacja 0,67.
Krytyka: efektem frustracji jest regresja, mobilizacja, fiksacja, apatia; frustracja (blokada realizacji celu) może zostać uznana za sprawiedliwą, bądź uzasadnioną; konieczność współwystępowania tzw. sygnałów wywoławczych agresji, tj. bodźców skojarzonych z czynnikami wywołującymi gniew (tzw. efekt broni)
Źródła agresji - agresja jako efekt uczenia się
Nabywanie i utrwalanie zachowań agresywnych poprzez
warunkowanie sprawcze
(nasilenie częstotliwość i intensywność zachowań, które jednostka uważa za skuteczne i które przynoszą także inne nagrody oprócz zrealizowanego celu). Istotnie, nagrody (zewnętrzne i wewnętrzne) silnie wpływają na zachowania agresywne.
Agresja jako efekt
modelowania, tj. społecznego uczenia się
(badania Bandury, Ross i Ross –
bobo doll study).
Agresja jest kontrolowana poznawczo – przez percepcję ewentualnych
kar i nagród
za zachowanie
.
Czynniki wpływające na poziom agresji
Prowokacja
skutków.
– najsilniejszy psychologiczny wyznacznik agresji. Prowokowany musi być przekonany o osobistej odpowiedzialności prowokatora, celowości jego działań oraz przewidywania przez niego
Pobudzenie emocjonalne
– nasila oddziaływanie prowokacji, redukuje kontrolę poznawczą. Pobudzenie może być
przesunięte
w interpretacji jednostki z jednego źródła na inne.
Przemoc w mediach
zmieniło).
– słaba korelacja częstości oglądanych agresywnych treści z agresywnymi zachowaniami, choć nie jest dowiedziony związek przyczynowy (przyczyna: do niedawna większość zachowań agresywnych była albo nieskuteczna, albo karana, to się
Normy i oczekiwania społeczne
etykietowania ofiar; kwestia obserwatorów aktów agresji oraz stanu samoobserwacyjnej kontroli).
(dehumanizacja, stygmatyzacja,
Karanie
agresji na dłuższą metę okazuje się, niestety mało skuteczne, kluczowa jest bowiem nieuchronność kary, o którą trudno, a nie jej surowość, którą łatwiej zapewnić.
Katharsis, czyli rozładowanie
Stara idea, obecna już u Arystotelesa i pitagorejczyków, aktualnie bardzo silnie wyznawana, lecz jest to…mit!!!
PRZEJAWIANIE AGRESJI NASILA SKŁONNOŚĆ DO STOSOWANIA PRZEMOCY WOBEC TEJ SAMEJ OFIARY UDZIAŁ W AGRESYWNYCH GRACH, SPORTACH I ĆWICZENIACH NIE OBNIŻA AGRESJI, ALE ZWYKLE JĄ NASILA PRZEMOC RODZI DALSZĄ PRZEMOC (SPIRALA PRZEMOCY)
Co robić?
Z powodu złożonych przyczyn występowania agresji, jej redukowanie również powinno być wieloaspektowe, dokonywane za pomocą tzw.
złożonych interwencji psychologicznych.
Np. program Pattersona stosowany w rodzinach ze spiralą wzajemnego przymusu, polegający głównie na uczeniu rodziców przerwania spirali przymusu poprzez asertywne komunikowanie, negocjowanie i nagradzanie dzieci za zachowania prospołeczne.
Inną metodą jest uczenie
poznawczej kontroli i opanowywania złości
za pomocą myśli i mówienia do siebie w kolejnych etapach: przygotowanie do prowokacji, stawienie czoła prowokacji, opanowywanie zdenerwowania, refleksja po czasie