Transcript (art. 306 § 3 kpk, art. 325a § 2 kpk).

Pokrzywdzony w prawie
karnym
Konwersatorium
- Pokrzywdzonym jest osoba
fizyczna lub prawna, której dobro
prawne zostało bezpośrednio
naruszone lub zagrożone przez
przestępstwo,
- Pokrzywdzonym może być także
instytucja państwowa,
samorządowa lub społeczna,
choćby nie miała osobowości
prawnej,
-Za pokrzywdzonego uważa się zakład
ubezpieczeń w zakresie, w jakim
pokrył szkodę wyrządzoną
pokrzywdzonemu przez
przestępstwo lub jest zobowiązany
do jej pokrycia,
-W sprawach o przestępstwa przeciwko
prawom osób wykonujących pracę
zarobkową, o których mowa w art. 218221 oraz w art. 225 § 2 Kodeksu
karnego, organy Państwowej Inspekcji
Pracy mogą wykonywać prawa
pokrzywdzonego, jeżeli w zakresie
swego działania ujawniły przestępstwo
lub wystąpiły o wszczęcie
postępowania,
-W sprawach o przestępstwa, którymi
wyrządzono szkodę w mieniu instytucji
państwowej, samorządowej lub
społecznej, jeżeli nie działa organ
pokrzywdzonej instytucji, prawa
pokrzywdzonego mogą wykonywać
organy kontroli państwowej, które w
zakresie swojego działania ujawniły
przestępstwo lub wystąpiły o wszczęcie
postępowania,
Podstawowym źródłem prawa
regulującym status pokrzywdzonego
jest kodeks postępowania karnego
Pokrzywdzony w postępowaniu
przygotowawczym jest stroną
uprawnioną do działania we
własnym imieniu i zgodnie z
własnym interesem (art. 299 § 1
kpk).
Jeżeli pokrzywdzonym jest
małoletni albo ubezwłasnowolniony
całkowicie lub częściowo prawa
jego wykonuje przedstawiciel
ustawowy albo osoba, pod której
stałą pieczą pokrzywdzony
pozostaje (art. 51 § 2 i 3 kpk).
Jeżeli pokrzywdzonym jest osoba
nieporadna, w szczególności ze
względu na wiek lub stan zdrowia,
jego prawa może wykonywać osoba
pod której pieczą pokrzywdzony
pozostaje (art. 51 § 3 kpk).
Jeżeli pokrzywdzony nie ukończył
15 lat, czynności z jego udziałem
powinny być, w miarę możliwości,
przeprowadzone w obecności
przedstawiciela ustawowego lub
faktycznego opiekuna, chyba że
dobro postępowania stoi na
przeszkodzie (art. 171 § 3 kpk).
W razie śmierci pokrzywdzonego prawa,
które by mu przysługiwały, mogą
wykonywać najbliższe osoby, a w
wypadku ich braku lub nieujawnienia
- prokurator działając z urzędu (art.
52 § 1 kpk).
Za pokrzywdzonego, który nie jest
osobą fizyczną czynności
procesowych dokonuje organ
uprawniony do działania w jego
imieniu (art. 51 § 1 kpk).
Przesłuchanie pokrzywdzonego w
charakterze świadka może nastąpić
przy użyciu urządzeń technicznych
umożliwiających przeprowadzenie
tej czynności na odległość (art. 177
§ 1a kpk).
Pokrzywdzonego, który nie może
się stawić na wezwanie do
stawiennictwa z powodu choroby,
kalectwa lub innej nie dającej się
pokonać przeszkody, można
przesłuchać w miejscu jego pobytu
(art. 177 § 2 kpk).
W sprawach o przestępstwa określone w
rozdziale XXV i XXVI Kodeksu karnego
(przeciwko wolności seksualnej i
obyczajowości oraz przeciwko rodzinie i
opiece) pokrzywdzonego, który w chwili czynu
nie ukończył 15 lat, przesłuchuje się w
charakterze świadka tylko raz, chyba że wyjdą
na jaw istotne okoliczności, których
wyjaśnienie wymaga ponownego przesłuchania
lub zażąda tego oskarżony (podejrzany), który
nie miał obrońcy w czasie pierwszego
przesłuchania pokrzywdzonego (art. 185a § 1
kpk).
Pokrzywdzonemu przysługuje
prawo do
Zawiadomienia prokuratora lub Policji o
przestępstwie ściganym z urzędu popełnionym
na jego szkodę (art. 304 § 1 kpk);
Złożenia wniosku o ściganie w sprawach o
przestępstwa ścigane na wniosek oraz
cofnięcia takiego wniosku, za zgodą
prokuratora w postępowaniu
przygotowawczym albo za zgodą sądu
do rozpoczęcia przewodu sądowego na
pierwszej rozprawie głównej.
W razie złożenia wniosku o ściganie
niektórych sprawców, obowiązek
ścigania obejmuje również inne
osoby, których czyny pozostają w
ścisłym związku z czynem osoby
wskazanej we wniosku. Przepis ten
nie dotyczy najbliższych osoby
składającej wniosek (art. 12 § 2
kpk);.
Złożenia zażalenia do prokuratora
nadrzędnego albo powołanego do
nadzoru nad organem, któremu
złożył zawiadomienie o
przestępstwie, jeżeli w ciągu 6
tygodni nie został powiadomiony o
wszczęciu albo odmowie wszczęcia
śledztwa lub dochodzenia (art. 306
§ 3 kpk, art. 325a § 2 kpk).
Powiadomienia o wszczęciu,
odmowie wszczęcia albo o
umorzeniu śledztwa lub
dochodzenia (art. 305 § 4 kpk, art.
325a § 2 kpk).
Ustanowienia pełnomocnika (art. 87 § 1 kpk).
Jeżeli pokrzywdzony wykaże, że warunki
materialne nie pozwalają mu na poniesienie
kosztów związanych z pełnomocnictwem bez
uszczerbku dla siebie i rodziny, może złożyć do
prokuratora (w postępowaniu
przygotowawczym) lub do sądu (w
postępowaniu sądowym) wniosek o
wyznaczenie mu pełnomocnika z urzędu (art.
88 kpk);
.
Składania wniosków o dokonanie
czynności śledztwa lub dochodzenia
(art. 315 § 1 kpk, art. 325a § 2 kpk).
Wzięcia udziału w czynności, o której
dokonanie wnosił (art. 315 § 2 kpk) oraz
w innych czynnościach śledztwa lub
dochodzenia (art. 317 § 1 kpk, art. 325a §
2 kpk), z tym że w tym ostatnim wypadku
prokurator może odmówić dopuszczenia
do udziału w czynności ze względu na
ważny interes śledztwa lub dochodzenia
(art. 317 § 2 kpk, art. 325a § 2 kpk).
Uczestniczenia w czynnościach śledztwa lub
dochodzenia, których nie będzie można
powtórzyć na rozprawie, chyba że zachodzi
niebezpieczeństwo utraty lub zniekształcenia
dowodu w razie zwłoki (art. 316 § 1 kpk, art.
325a § 2 kpk).
.
Zwrócenia się w toku śledztwa lub
dochodzenia do sądu z żądaniem
przesłuchania świadka, jeżeli
zachodzi niebezpieczeństwo, że nie
będzie można go przesłuchać na
rozprawie (art. 316 § 3 kpk, art. 325a
§ 2 kpk.
Doręczenia postanowienia o
dopuszczeniu dowodu z opinii
biegłych albo instytucji
specjalistycznej oraz wzięcia udziału
w przesłuchaniu biegłych i
zapoznania się z opinią złożoną na
piśmie (art. 318 kpk).
Zastrzeżenia danych dotyczących miejsca
zamieszkania do wyłącznej wiadomości
prokuratora lub sądu w wypadku uzasadnionej
obawy użycia przemocy lub groźby bezprawnej
wobec pokrzywdzonego występującego w
charakterze świadka lub osoby dla niego
najbliższej w związku z jego czynnościami. W
takim wypadku pisma procesowe doręcza się
do instytucji, w której pokrzywdzony jest
zatrudniony lub na inny wskazany przez niego
adres (art. 191 § 3 kpk).
.
Zgłoszenia zarzutów co do treści
protokołu dokumentującego czynność
procesową w której uczestniczył (art.
150 § 2 kpk).
Za zgodą prowadzącego postępowanie
przygotowawcze przeglądania akt
postępowania przygotowawczego i
sporządzenia z nich odpisów i kserokopii oraz
wystąpienia o wydanie odpłatnie
uwierzytelnionych odpisów lub kserokopii (art.
156 § 5 kpk). Prowadzący postępowanie nie
może odmówić pokrzywdzonemu sporządzenia
odpisu protokołu czynności, w której
pokrzywdzony uczestniczył lub miał prawo
uczestniczyć, jak również dokumentu
pochodzącego od niego lub sporządzonego z
jego udziałem (art. 157 § 3 kpk).
Przeglądania akt sprawy w wypadku
wydania postanowienia o odmowie
wszczęcia śledztwa lub dochodzenia
oraz postanowienia o umorzeniu
śledztwa lub dochodzenia (art. 306 §
1 kpk, art. 325a § 2 kpk).
Otrzymania na swój koszt po jednej
kopii zapisu dźwiękowego lub obrazu
utrwalonej w ten sposób czynności
procesowej (art. 147 § 4 kpk).
Złożenia zażalenia na odmowę udostępnienia
akt (art. 159 kpk), na postanowienie o odmowie
wszczęcia śledztwa lub dochodzenia oraz
postanowienie o umorzeniu śledztwa lub
dochodzenia (art. 306 § 1 kpk, art. 325a § 2
kpk), na czynności inne niż postanowienia i
zarządzenia naruszające jego prawa (art. 302 §
2 kpk), na postanowienie co do dowodów
rzeczowych w razie umorzenia śledztwa lub
dochodzenia (art. 323 § 1 kpk, art. 325a § 2
kpk);
.
Złożenia wniosku o wyłączenie sędziego
(prokuratora, innych osób prowadzących
postępowanie przygotowawcze, oskarżyciela
publicznego) jeżeli istnieje okoliczność tego
rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną
wątpliwość co do jego bezstronności w danej
sprawie (art. 42 § 1 kpk w zw. z art. 41 § 1 kpk
oraz art. 47 kpk).
Niezwłocznego powiadomienia przez sąd lub
prokuratora o uchyleniu tymczasowego
aresztowania wobec podejrzanego,
nieprzedłużeniu tymczasowego aresztowania
lub o zmianie tymczasowego aresztowania na
inny środek zapobiegawczy, chyba że
pokrzywdzony oświadczy że rezygnuje z
takiego uprawnienia (art. 253 § 3 kpk).
Złożenia wniosku albo wyrażenia zgody na
złożony wniosek podejrzanego o skierowanie
sprawy przez prokuratora do instytucji lub
osoby godnej zaufania w celu przeprowadzenia
postępowania mediacyjnego między nim a
podejrzanym (art. 23a § 1 kpk).
Wniesienia do sądu aktu oskarżenia o
przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego
w razie powtórnego wydania przez prokuratora
postanowienia o odmowie wszczęcia lub o
umorzeniu postępowania przygotowawczego.
Termin do wniesienia aktu oskarżenia wynosi
miesiąc od doręczenia pokrzywdzonemu
zawiadomienia o postanowieniu. Akt
oskarżenia powinien być sporządzony i
podpisany przez adwokata; jeżeli
pokrzywdzonym jest instytucja państwowa,
samorządowa lub społeczna, akt oskarżenia
może sporządzić także radca prawny (art. 55 §
Wystąpienia z powództwem cywilnym w toku
postępowania przygotowawczego oraz żądania
zabezpieczenia tego powództwa. Na postanowienie
prokuratora co do zabezpieczenia roszczenia
przysługuje zażalenie do sądu (art. 69 § 2 i 3 kpk). W
razie umorzenia lub zawieszenia postępowania
przygotowawczego, w którym zgłoszone było
powództwo cywilne, pokrzywdzony, w terminie 30
dni od daty doręczenia postanowienia, może żądać
przekazania sprawy sądowi właściwemu do
rozpoznawania spraw cywilnych (art. 69 § 4 kpk).
Jeżeli pokrzywdzony w terminie tym żądania nie
zgłosi, zabezpieczenie upada, a wniesiony poprzednio
pozew nie wywołuje skutków prawnych.
Złożenia - po wniesieniu do sądu aktu oskarżenia
przez oskarżyciela publicznego aż do czasu
rozpoczęcia przewodu sądowego - oświadczenia,
że chce działać w charakterze oskarżyciela
posiłkowego (art. 53 i 54 kpk) lub powoda
cywilnego (art. 62 kpk). Pokrzywdzony, jako
oskarżyciel posiłkowy ma prawo składać wnioski
dowodowe, być obecnym na całej rozprawie,
zadawać pytania przesłuchiwanym osobom oraz
złożyć apelację od wyroku. Apelacja od wyroku
sądu okręgowego,, powinna być sporządzona i
podpisana przez adwokata, lub w przypadkach
wymienionych w art. 88 ust 2i 3 kpk, radcę
prawnego.
Wniesienia - jako oskarżyciel prywatny - do sądu i
popierania oskarżenia o przestępstwa ścigane z
oskarżenia prywatnego (art. 59 § 1 kpk). W
sprawach ściganych z oskarżenia prywatnego
prokurator wszczyna postępowanie albo
wstępuje do postępowania już wszczętego,
jeżeli wymaga tego interes społeczny.
Postępowanie toczy się wówczas z urzędu, a
pokrzywdzony, który przedtem wniósł
oskarżenie prywatne, korzysta z praw
oskarżyciela posiłkowego (art. 60 § 1 i 2 kpk);
.
Złożenia do sądu - aż czasu zakończenia przesłuchania
pokrzywdzonego na rozprawie głównej - wniosku o orzeczenie
obowiązku naprawienia wyrządzonej szkody w całości lub
części wobec sprawcy przestępstwa spowodowania śmierci,
ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, naruszenia czynności
narządu ciała lub rozstroju zdrowia, przestępstwa przeciwko
bezpieczeństwu w komunikacji lub przestępstwa przeciwko
środowisku, mieniu i obrotowi gospodarczemu. Zamiast tego
obowiązku sąd w razie skazania sprawcy przestępstwa może
orzec na rzecz pokrzywdzonego nawiązkę w celu
zadośćuczynienia za ciężki uszczerbek na zdrowiu, naruszenie
czynności narządu ciała, rozstrój zdrowia, a także za doznaną
krzywdę (art. 46 § 1 i 2 kk).
Złożenia do sądu wniosku o przyznanie
świadczenia pieniężnego w trybie i na zasadach
określonych ustawą z dn. 7 lipca 2005 r. o
państwowej kompensacie przysługującej
ofiarom niektórych przestępstw umyślnych
(Dz. U. Nr 169 poz. 1415 z dn. 6 września
2005 r.).
.
Pokrzywdzony jest obowiązany:
Jako świadek stawić się na każde wezwanie organu
prowadzącego postępowanie (art. 177 § 1 kpk).
Na świadka - pokrzywdzonego, który bez
usprawiedliwienia nie stawił się na wezwanie
organu prowadzącego postępowanie albo bez
zezwolenia tego organu wydalił się z miejsca
czynności przed jej zakończeniem, może zostać
nałożona kara pieniężna w wysokości do
10.000 złotych, a ponadto może on zostać
zatrzymany i przymusowo doprowadzony (art.
285 § 1 i 2 kpk);
W celu ograniczenia kręgu osób podejrzanych lub
ustalenia wartości dowodowej ujawnionych
śladów można pobrać od pokrzywdzonego
odciski daktyloskopijne, wymaz ze śluzówki
policzków, włosy, ślinę, próby pisma, zapach,
wykonać fotografię osoby lub dokonać
utrwalenia głosu; za jego zgodą biegły może
również zastosować środki techniczne mające
na celu kontrolę nieświadomych reakcji
organizmu tej osoby (art. 192a § 1 i 2 kpk);
.
Poddać się oględzinom i badaniom niepołączonym z
zabiegiem chirurgicznym lub obserwacją w zakładzie
leczniczym, jeżeli karalność czynu zależy od stanu
zdrowia pokrzywdzonego (art. 192 § 1 kpk). W
przypadku zaistnienia wątpliwości co do stanu
psychicznego pokrzywdzonego, jego stanu rozwoju
umysłowego, zdolności postrzegania lub odtwarzania
przez niego postrzeżeń, sąd (prokurator) może
zarządzić jego przesłuchanie z udziałem biegłego
lekarza lub biegłego psychologa, a świadek nie może
się temu sprzeciwić (art. 192 § 2 kpk). W pozostałych
przypadkach świadka - pokrzywdzonego można
poddać oględzinom ciała i badaniu lekarskiemu lub
psychologicznemu jedynie za jego zgodą (art. 192 § 4
kpk).
Wskazać - jeżeli przebywa za granicą - adresata dla
doręczeń w kraju; w razie nieuczynienia tego
pismo wysłane na ostatnio znany adres w kraju
albo, jeżeli tego adresu nie ma, załączone do
akt sprawy uważa się za doręczone (art. 138
kpk).
Podać organowi prowadzącemu postępowanie swój
nowy adres w wypadku zmiany miejsca
zamieszkania lub nie przebywania pod
wskazanym przez siebie wcześniej adresem; w
razie nieuczynienia tego pismo wysłane pod
wcześniej wskazany adres uważa się za
doręczone (art. 139 § 1 kpk).Pouczenie o o
podstawowych uprawnieniach i obowiązkach
pokrzywdzonego.
Pokrzywdzony w postępowaniu
przygotowawczym jest stroną
uprawnioną do działania we własnym
imieniu i zgodnie z własnym
interesem (art. 299 § 1 kpk).
Jeżeli pokrzywdzonym jest małoletni
albo ubezwłasnowolniony całkowicie
lub częściowo prawa jego wykonuje
przedstawiciel ustawowy albo osoba,
pod której stałą pieczą pokrzywdzony
pozostaje (art. 51 § 2 i 3 kpk).
Jeżeli pokrzywdzonym jest osoba
nieporadna, w szczególności ze
względu na wiek lub stan zdrowia,
jego prawa może wykonywać osoba
pod której pieczą pokrzywdzony
pozostaje (art. 51 § 3 kpk).
Jeżeli pokrzywdzony nie ukończył 15
lat, czynności z jego udziałem
powinny być, w miarę możliwości,
przeprowadzone w obecności
przedstawiciela ustawowego lub
faktycznego opiekuna, chyba że
dobro postępowania stoi na
przeszkodzie (art. 171 § 3 kpk).
W razie śmierci pokrzywdzonego prawa,
które by mu przysługiwały, mogą
wykonywać najbliższe osoby, a w
wypadku ich braku lub nieujawnienia
- prokurator działając z urzędu (art.
52 § 1 kpk). .
Za pokrzywdzonego, który nie jest
osobą fizyczną czynności
procesowych dokonuje organ
uprawniony do działania w jego
imieniu (art. 51 § 1 kpk).
Przesłuchanie pokrzywdzonego w
charakterze świadka może nastąpić
przy użyciu urządzeń technicznych
umożliwiających przeprowadzenie tej
czynności na odległość (art. 177 § 1a
kpk).
Pokrzywdzonego, który nie może się
stawić na wezwanie do stawiennictwa
z powodu choroby, kalectwa lub innej
nie dającej się pokonać przeszkody,
można przesłuchać w miejscu jego
pobytu (art. 177 § 2 kpk).
W sprawach o przestępstwa określone w rozdziale
XXV i XXVI Kodeksu karnego (przeciwko
wolności seksualnej i obyczajowości oraz
przeciwko rodzinie i opiece) pokrzywdzonego,
który w chwili czynu nie ukończył 15 lat,
przesłuchuje się w charakterze świadka tylko raz,
chyba że wyjdą na jaw istotne okoliczności,
których wyjaśnienie wymaga ponownego
przesłuchania lub zażąda tego oskarżony
(podejrzany), który nie miał obrońcy w czasie
pierwszego przesłuchania pokrzywdzonego (art.
185a § 1 kpk).
WIKTYMOLOGIA
Wiktymologia to nauka o ofiarach
przestępstw.
Rolę ofiary w przestępstwie można rozpatrywać
w aspekcie wpływu na powzięcie zamiaru
przestępczego i realizację zamiaru
przestępczego.
Zadania wiktymologii można ująć w
następujący sposób
Zadania ogólne:
a. diagnoza sytuacji
b. interpretacja sytuacji
c. zapobieganie zjawiskom niepożądanym
d. propozycje tworzenia sytuacji pożądanych.
Zadania szczegółowe:
a. powszechna edukacja społeczna o potrzebie
rozumienia stosunków społecznych, własnej
roli w społeczeństwie, odpowiedzialności za
nieostrożność i prowokację, ochrony samego
siebie przed staniem się ofiarą
b. instytucjonalne, formalne i nieformalne
zabezpieczenia pełnego powrotu
poszkodowanej osoby do społeczeństwa
(pomoc na rzecz ofiar). Braki w tym
zakresie istotnie widać w przypadku ofiar
przestępstw seksualnych,
c. proces psychoterapii i socjoterapii osób
podatnych na uleganie sytuacjom zagrożenia.
Wiktymologia obok diagnozy w zakresie
zagrożenia ogólnego dąży do formułowania
wniosków dotyczących zagrożenia
poszczególnych kategorii demograficznych.
W tym zakresie istotne jest określenie
zagrożenia jakie wynika np. z wieku, płci
czy wyglądu zewnętrznego.
Przestępstwa bez ofiar
Przez to pojęcie rozumie się akt dobrowolnej
wymiany między osobami dorosłymi, silnie
pożądanych, lecz prawnie zakazanych dóbr
i usług np. narkomania, prostytucja.
Proponuje się, aby przyjąć, że z przestępstwem
bez ofiary mamy do czynienia wtedy, gdy:
a. ludzie wiedzą co czynią
b. zgadzają się na to
c. nikt albo przynajmniej nikt poza
uczestniczącymi w danej aktywności nie jest
poszkodowany a mimo to
d. czyn jest zakazany przez ustawę karną.
Ofiara a sprawca przestępstwa
W oparciu o kryteria biologiczne,
psychologiczne i socjologiczne można
wyróżnić „ogólne” i psychologiczne typy
ofiary, najbardziej narażone na
pokrzywdzenie przestępstwem.
Typy ogólne ofiar:
- ludzie młodzi
- kobiety
- ludzie starsi
- osoby niedorozwinięte psychicznie lub
wykazujące zaburzenia psychiczne
- imigranci i mniejszości
- osoby ociężałe umysłowo
.
Do typów „psychologicznych” można
zaliczyć ofiary:
depresyjne
żądne zysku i zachłanne
lubieżne i rozpustne
terroryzujące otoczenie
samotne
uwikłane w szczególnie trudne sytuacje.
W literaturze znane jest także pojęcie
„urodzonej ofiary”. Urodzonymi ofiarami są
jednostki, które jak gdyby przyciągają
przestępców z powodu ich stałej
predyspozycji do roli ofiary. Często jest to
powodowane cechami biologicznymi,
fizjologicznymi, społecznymi, moralnymi czy
psychologicznymi
Czynniki ryzyka wiktymogennego
Są to czynniki które sprzyjają temu, że
niektóre osoby częściej niż inne ulegają
wiktymizacji.
a. czynniki przestrzenne – ciasna zabudowa,
nieoświetlone ulice, duże blokowiska. Bloki
z przechodnimi piwnicami i wieloma
wyjściami. Taka architektura sprawia, że
osoby tam przebywające częściej niż inne
ulegają wiktymizacji. Istotne jest zatem
takie planowanie, aby możliwa była większa
obserwacja terenu i ludzi;
b. czynniki sytuacyjne związane ze stylem
życia jednostki – osoby bardziej aktywne
częściej stwarzają okazję do stania się ofiarą
przestępstwa;
c. czynniki związane z charakterystyką
fizyczną, psychiczną i społeczną jednostki –
przyjmuje się, że potencjalny sprawca szuka
potencjalnej ofiary. Wobec tego cechy
fizyczne (np. wiek, płeć), psychiczne, czy
społeczne są związane z ryzykiem
wiktymizacji. Badania wskazują, że
zwiększone ryzyko wiktymizacji dotyczy
przede wszystkim ludzi młodych, zamożnych,
mieszkających w miastach.
.
Strach przed przestępczością
Obok zjawiska wiktymizacji badane jest
również zjawisko strachu czy też lęku przed
przestępczością.
Psychologia zna tak pojęcie lęku, jak i strachu.
Można przyjąć, że lęk jest reakcją
emocjonalną nie związaną z określoną
przyczyną czy sytuacją. Natomiast strach jest
reakcją emocjonalną na obiektywne,
rozpoznawalne, zewnętrzne zagrożenie.
Czynniki wpływające na nasilenie strachu
przed przestępczością i poczucie
bezpieczeństwa:
- płeć
- wiek
- wiktymizacja wielokrotna
- prowadzenie towarzyskiego stylu życia, który
zwiększa ryzyko wiktymizacji
.
- przekonanie o nieskuteczności działań policji
w walce z przestępczością
- wyższe wykształcenie – osoby lepiej
wykształcone mają wyższą świadomość
faktycznego zagrożenia
- stan zdrowia fizycznego i psychicznego
- znajomość z osobą, która była ofiarą
przestępstwa.
Na zwiększenie poczucia bezpieczeństwa z kolei ma
wpływ odpowiednie kształtowanie środowiska,
tj.:
- organizacja przestrzeni, która daje możliwość
kontroli miejsc
- tworzenie możliwości dogodnego postrzegania
sygnałów zagrożeń
- gotowość zbiorowości do współpracy m.in. z policją
- edukacja poprzez informowanie o zagrożeniach, o
sposobach zapobiegania zagrożeniom i
minimalizowania ich skutków oraz informowanie
o postępowaniu w trakcie i po ustaniu zagrożenia
Dziękuję za uwagę