Transcript Wskaźnikowa ocena kondycji finansowej przedsiębiorstwa

dr inż. Arkadiusz Borowiec
Wyższa Szkoła Bezpieczeństwa

Istotą analizy wskaźnikowej jest ocena i charakterystyka
różnych aspektów działalności przedsiębiorstwa.

W zależności od potrzeb i zainteresowań różne grupy
odbiorców ograniczają zakres wskaźników
wykorzystywanych w analizie.

Najbardziej typowe rozwiązanie pozwala wyróżnić pięć
obszarów analizy wskaźnikowej, służących ocenie:
,
- zadłużenia i zdolności do obsługi długu,
,
- rynkowej wartości akcji i kapitału.
A. Borowiec, WSB

Wszystkie wskaźniki wykorzystywane w analizie finansowej
mogą być obliczane:
na podstawie danych wyrażających stan zjawiska na początku i
końcu okresu sprawozdawczego,
- na podstawie wielkości średnich.
-

Analiza finansowa jest szybką i efektywną metodą wglądu
w operacje gospodarcze i wyniki funkcjonowania
przedsiębiorstwa.

W analizie wskaźnikowej najistotniejsza jest interpretacja
i kryteria oceny poziomu wskaźników oraz ich zmian w
czasie.

Opiera się jednak na przeszłości przedsiębiorstwa, ale
wraz z analizą otoczenia może służyć do kształtowania
jego przyszłości.
A. Borowiec, WSB
 Płynność
– zdolność do terminowego
regulowania zobowiązań bieżących. Nie
należy mylić tego pojęcia z wypłacalnością
ani płynnością majątku.
 Pomiaru
można dokonać wieloma sposobami.
Najczęściej do tego celu służą:
-
wskaźnik bieżącej płynności finansowej,
wskaźnik przyspieszonej płynności finansowej
wskaźnik środków pieniężnych
wskaźnik natychmiastowej płynności finansowej
A. Borowiec, WSB

Wskaźnik ten ustala się wg formuły:

Wskaźnik informuje o zdolności przedsiębiorstwa do
terminowego regulowania zobowiązań krótkoterminowych
w oparciu o aktywa bieżące. Stanowią je zasoby
majątkowe podlegające konwersji na gotówkę w okresie
roku bilansowego (zapasy, należności) oraz posiadane
środki pieniężne i ich substytuty

Wzrost wskaźnika informuje o poprawie płynności
finansowej, zaś spadek o jej pogorszeniu

Jego optymalny poziom to przedział 1,2-2,0
A. Borowiec, WSB

Przyjęcie do oceny płynności finansowej przedsiębiorstwa
łącznych jego aktywów bieżących zaciemnia obraz
zdolności tego przedsiębiorstwa do wywiązywania się ze
zobowiązań krótkoterminowych. Powstaje więc potrzeba
wyłączenia z tych aktywów zapasów, które nie mogą być
odpowiednio szybko upłynnione

Dodatkowo więc wykorzystuje się:

Wskaźnik pokazuje stopień pokrycia zobowiązań
krótkoterminowych aktywami o dużym stopniu płynności.
Wartość satysfakcjonująca wynosi 1.
A. Borowiec, WSB

Ustala się go według formuły:

W liczniku uwzględnia się tylko te aktywa, których
zdolność do regulowania zobowiązań jest najszybsza.
Określa zatem jaka część zobowiązań może być
uregulowana w oparciu o te aktywa, które nie są już
związane w procesie operacyjnym, a mają postać
gotówki lub inwestycji krótkoterminowych o
charakterze jej substytutów

Brak środków pieniężnych na koncie nie oznacza
jednak utraty płynności finansowej przez
przedsiębiorstwo
A. Borowiec, WSB

W literaturze proponuje się także bardziej
rygorystyczne podejście. Jest nim obliczenie
wskaźnika natychmiastowej płynności, który jest
stosunkiem środków pieniężnych i takich ich
substytutów, z których można odzyskać gotówkę
do 3 miesięcy, do zobowiązań natychmiast
wymagalnych:

Nie ma wypracowanego standardu co do poziomu
tego wskaźnika. Przedsiębiorstwo musi zatem
porównywać go w czasie
A. Borowiec, WSB




Pogorszenie pozycji rynkowej w porównaniu do
konkurentów (dostawcy żądają przedpłat; brak możliwości
szerokiego kredytowania odbiorców – utrata części
klientów)
Utrata elastyczności w podejmowaniu decyzji
Pogorszenie wyników finansowych (kupno surowców w
małych partiach, często przez pośredników, pojawiają się
karne odsetki)
Ograniczenie rozwoju przedsiębiorstwa – przedsiębiorstwo
zostaje odcięte od dopływu źródeł finansowania, nie może
kontynuować inwestycji rozpoczętych i rozpoczynać
nowych
Utrata płynności finansowej jest pierwszym z symptomów
upadłości przedsiębiorstwa
A. Borowiec, WSB

Rentowność odzwierciedla w najbardziej syntetycznej formie
efektywność gospodarowania w przedsiębiorstwie.

Wskaźniki rentowności stanowią relację zysku do kapitału.

Analiza rentowności narzuca konieczność porównania wielkości
osiągniętych z wielkościami z okresów poprzednich bądź
planowanymi

Ogólnie można wyróżnić 3 rodzaje rentowności:
- rentowność sprzedaży (rentowność handlowa),
- rentowność majątku (rentowność ekonomiczna),
- rentowność zaangażowanych kapitałów własnych (rentowność
finansowa).
Do ustalenia wskaźników rentowności sprzedaży wykorzystuje się
dane zawarte w rachunku zysków i strat.
A. Borowiec, WSB

Rentowność sprzedaży pokazuje jak przedsiębiorstwo radzi sobie na
rynku produktów, które oferuje klientom. Jest więc ona wyrazem:
- ilości sprzedanych produktów,
- struktury asortymentowej wyrobów o różnej rentowności jednostkowej,
- polityki cen,
- poziomu jednostkowych kosztów własnych sprzedaży.

Rentowność sprzedaży netto (zwrot ze sprzedaży) informuje o udziale
zysku netto w wartości sprzedaży. Im niższy jest ten wskaźnik tym
większa wartość sprzedaży musi być zrealizowana dla osiągnięcia
określonej kwoty zysku
A. Borowiec, WSB

Rentowność ta informuje o wielkości zysku netto przypadającego na
jednostkę źródeł finansowania zaangażowanych w aktywa
przedsiębiorstwa. Najczęściej ustala się ją w procentach:

Wskaźnik ROA (stopa zwrotu z aktywów) wyznacza ogólną zdolność
aktywów przedsiębiorstwa do generowania zysków, czyli pokazuje jak
firma efektywnie zarządza swoimi aktywami

Im wyższa wartość wskaźnika tym korzystniejsza sytuacja finansowa firmy

W sytuacji kiedy firma ponosi straty do ustalenia rentowności można
wykorzystać zysk z działalności operacyjnej:

Tak ustalony wskaźnik może być wykorzystany do porównań
międzyzakładowych
A. Borowiec, WSB
 Rentownością
finansową interesują się
przede wszystkim inwestorzy. Pozwala ona
ustalić stopę zysku, jaką przynosi inwestycja
w akcje albo udziały danej firmy. Wyraża ją
następująca relacja:
 Im
wartość ROE jest wyższa tym
korzystniejsza jest sytuacja finansowa
przedsiębiorstwa i jego akcjonariuszy
A. Borowiec, WSB
 Wskaźniki
sprawności służą do pomiaru
aktywności gospodarczej w zakresie
wykorzystania posiadanych zasobów
materialnych i kapitału intelektualnego.
Można je ująć w trzech grupach:
- wskaźniki oparte na kosztach firmy,
- wskaźniki rotacji,
- wskaźniki gospodarowania zasobami
A. Borowiec, WSB

Wskaźnik ten obrazuje jaką część przychodów ze sprzedaży produktów
uzyskanych z podstawowej działalności przeznacza się na pokrycie
kosztów wytworzenia tych produktów. Im mniej przychodów pochłania ta
grupa kosztów tym większe szanse na wyższy wynik finansowy

Wskaźnik ten informuje o udziale kosztów administracyjnych w wartości
sprzedaży. Koszty te w przedsiębiorstwach przemysłowych zawierają się
w przedziale 5-15%.

Wskaźnik ten obrazuje ile procent przychodów ze sprzedaży trzeba
będzie oddać dawcom kapitału obcego
A. Borowiec, WSB

Wskaźnik ten określa ile razy przychód ze sprzedaży jest większy
od aktywów posiadanych przez firmę. Jego wielkość zależy od
specyfiki branży

Wskaźnik udziela informacji na pytanie ile razy w ciągu badanego
okresu nastąpi odnowienie stanu zapasów. Jeśli firma zwiększa go
oznacza to zapasy starczają na coraz mniejszą liczbę dni
sprzedaży

Wskaźnik określa ile razy w ciągu roku firma odtwarza stan
swoich należności. Powinien oscylować w przedziale 7-10. Poniżej
7 może oznaczać że przedsiębiorstwo zbyt długo kredytuje
swoich klientów
A. Borowiec, WSB

Wskaźnik pokazuje jaka wartość sprzedaży
przypada na jednego zatrudnionego

Wskaźnik pokazuje ile razy przychody netto ze
sprzedaży produktów, towarów i materiałów są
wyższe od środków zaangażowanych w ich
generowanie
A. Borowiec, WSB