Transcript leki_moczopedne - Katedra i Zakład Farmakologii Klinicznej

Leki stosowane w chorobach
układu krążenia: Inhibitory
konwertazy angiotensyny, leki
moczopędne
Ewa Jaźwińska-Tarnawska
Katedra i Zakład Farmakologii
Klinicznej
1
Inhibitory konwertazy
angiotensyny (IKA)
2
Inhibitory konwertazy angiotensyny –
mechanizm działania
Hamowanie układu renina-angiotensynaaldosteron (85-90%)
 osoczowego
 tkankowego
3
Inhibitory konwertazy angiotensyny –
mechanizm działania c.d.
Hamowanie katabolizmu bradykininy:
↑NO, ↑ PGI2, ↑ PGE2.
4
Inhibitory konwertazy angiotensyny- leki
Stosowane grupy leków:
 inhibitory konwertazy zawierające grupę
sulfhydrylową (SH) (kaptopryl)
 proleki (enalapryl, kwinapryl, ramipryl,
cilazapryl, fozynopryl, peryndopryl)
 inhibitory konwertazy o przedłużonym działaniu
(enalapryl, lizynopryl)
5
Prolek
Prolek - (ang. pro-drug) - to substancja o działaniu
leczniczym, która rozwija w pełni swoje działanie
dopiero w chwili, gdy ulegnie przemianom
metabolicznym w organizmie, natomiast sama nie jest
aktywna, lub jest wielokrotnie mniej aktywna od
powstałej substancji.
6
Inhibitory konwertazy angiotensyny – wskazania
•
•
•
•
•
•
•
•
•
nadciśnienie tętnicze
niewydolność serca
współistniejąca z nadciśnieniem
- nefropatia z białkomoczem,
- cukrzyca
- przerost mięśni komory lewej,
- niewydolność krążenia,
- zaburzenia lipidowe,
- przebyty zawał mięśnia serca z niską frakcją
wyrzutu komory lewej
7
Inhibitory konwertazy angiotensyny –informacja
użyteczna klinicznie:
• inhibitory konwertazy są najlepiej tolerowanymi
lekami hipotensyjnymi
• przed rozpoczęciem leczenia inhibitorami
konwertazy lek moczopędny należy odstawić lub
zmniejszyć jego dawkę
• proleki wymagają uczynnienia w wątrobie i dlatego
później rozpoczynają działanie niż inhibitory
konwertazy z SH.
8
Inhibitory konwertazy angiotensyny –
niepożądane działania
Związane z farmakologicznym działaniem leków:
obniżenie ciśnienia tętniczego krwi – hipotensja
niewydolność nerek: stężenia mocznika,
kreatyniny
zwiększenie stężenia potasu we krwi
kaszel
9
Inhibitory konwertazy angiotensyny –
niepożądane działania
Nie związane z farmakologicznym działaniem IKA
bezsenność, parastezje, bóle głowy, zmęczenie
 nudności wymioty, zaparcia, zaburzenia smaku
zaczerwienienie skóry, obrzęk naczynioruchowy
fetotoksyczne: wielowodzie, niewydolność nerek
płodu, anuria
10
Inhibitory konwertazy angiotensyny –
niepożądane działania
Nie związane z farmakologicznym działaniem IKA
zaburzenia hematologiczne: anemia aplastyczna
(kaptopril), agranulocytoza (kaptopril, enalapril),
trombocytopenia (kaptopril)
reakcje nadwrażliwości: eozynofila, zapalenie
pęcherzyków płucnych, toczeń rumieniowaty
11
Inhibitory konwertazy angiotensynyniepożądane działania
Objawy
Częstość występowania
Kaszel
Niedociśnienie tętnicze
Zawroty głowy
Bóle głowy
Osłabienie
Pogorszenie czynności nerek
Białkomocz
Neutropenie
Wysypka
Obrzęk naczynioruchowy
Zaburzenia smaku
hiperkaliemia
10-20
do ok. 2,5
3,0 - 6,0
3,0 - 9,0
2,0 - 3,0
0,5 - 1,5
0,5 - 7,0
00,5
do 6,0
0,05 – 1,0
poniżej 3,0
1,0 – 4,0
12
Leki moczopędne
13
14
Budowa nefronu
15
Leki moczopędne- zastosowanie
• obrzęki sercowe, nerkowe, wątrobowe
• stany zatrzymania elektrolitów (sodu-napięcie
przedmiesiączkowe; substancji azotowych –
niewydolność wydzielnicza nerek)
• nadciśnienie (zmniejszenie ilości krwi krążącej)
• zatrucia
• w leczeniu niektórych postaci otyłości
16
Leki moczopędne- podział
• leki zwiększające wydalanie głównie wody –
diuretyki
• leki zwiększające wydalanie soli mineralnych –
sodu i chlorków - saluretyki
17
Leki moczopędne- podział
• w zależności od punktu uchwytu działania:
– leki o głównie nerkowym punkcie uchwytu
• zwiększają przesącz pierwotny i hamują wchłanianie
zwrotne
– leki o głównie pozanerkowym punkcie uchwytu
działania
• działają na koloidy krwi i tkanki, powodują hydremię
18
Leki moczopędne- podział
• leki o głównie nerkowym punkcie uchwytu
• metyloksantyny (teofilina, teobromina)
• związki rtęci – merkurofilina
• tiazydy – hydrochlorotiazyd
• diuretyki pętlowe – furosemid, kwas etakrynowy
• pochodne chinazoliny i indoliny – chlortalidon, indapamid,
kwas tienylowy
• inhibitory anhydrazy węglanowej –acetazolamid
• pochodne tiazyny – chlorazanil
• surowce roślinne o działaniu moczopędnym
19
Leki moczopędne- podział
• leki o głównie pozanerkowym punkcie uchwytu działania
• krystaloidy – glukoza, octan potasu, mannitol, mocznik,
izosorbit
• leki zakwaszające – chlorek amonowy, chlorek
wapniowy
• wymienniki jonowe
• woda
20
Leki moczopędne - leki o głównie
nerkowym punkcie uchwytu
21
Leki moczopędne -tiazydy
• hamują transport sodu i chloru w początkowym odcinku
kanalika dystalnego nefronu, gdzie w warunkach
fizjologicznych zwrotnemu wchłanianiu ulega 5-8%
przefiltrowanego sodu.
• zastosowanie: obrzęki pochodzenia sercowego, nerkowego,
wątrobowego, nadciśnienie samoistne i nerkowe, zespół
napięcia przedmiesiączkowego
• mogą wywołać hipokaliemię (podaje się sole potasowe)
• początek działania po 2h i utrzymuje się 6-12h
22
Leki moczopędne - tiazydy
• przeciwwskazania: ostra niewydolność nerek z bezmoczem, śpiączka
wątrobowa, zaburzenia elektrolitowe, ciąża; ostrożnie w cukrzycy i dnie
moczanowej
• interakcje: nasilają działanie hipotensyjne guanetydyny, rezerpiny,
metyldopy oraz środków zwiotczających kuraropodobnych
• działania niepożądane: uczulenie (pokrzywka, świąd), zaburzenia
elektrolitowe (hipokaliemia, hipernatremia), zaburzenia łaknienia,
nudności, bóle głowy, hipotonia ortostatyczna, zapalenie trzustki
• preparaty: Hydrochlorotiazidum, Clopamid
23
Leki moczopędne - pochodne chinazoliny i indoliny
• związki o budowie heterocyklicznej (chinetazon,
chlortalidon, metolazon, indapamid, kwas tienylowy)
• Chlortalidon
– hamuje wchłanianie zwrotne jonów sodu i chlorków w kanalikach
bliższych
– zastosowanie: obrzęki sercowe, wątrobowe i nerkowe,
nadciśnienie tętnicze
– działania niepożądane: zaburzenia żołądkowo-jelitowe, zawroty i
bóle głowy, reakcje uczuleniowe, zaburzenia układu
krwiotwórczego
– przeciwwskazania: ostra niewydolność nerek z bezmoczem,
śpiączka wątrobowa, uczulenie , ciąża i laktacja
24
Leki moczopędne - pochodne chinazoliny i indoliny c.d
• Indapamid
– pochodna 2-metyloindoliny
– hamuje zwrotne wchłanianie sodu w kanalikach bliższych oraz w
korowej części kanalików dalszych
– hamuje transport jonów wapniowych w komórce mięśniowej, działa
bezpośrednio rozkurczająco na naczynia
– w małej dawce działa silnie hipotensyjnie a słabo moczopędnie
25
Leki moczopędne - pochodne chinazoliny i indoliny c.d.
• Indapamid
– jest dobrze rozpuszczalny w tłuszczach, łatwo wiąże się z
białkami osocza, okres półtrwania wynosi 14h
– zastosowanie: nadciśnienie samoistne, współistniejące z
cukrzycą
– działania niepożądane: hipokaliemia, uczucie
osłabienia, hipotonia ortostatyczna, reakcje uczuleniowe
– przeciwwskazania: ciąża, ciężka niewydolność wątroby,
zaburzenia naczyniowe o.u.n
26
Leki moczopędne -pochodne chinazoliny i indoliny c.d.
• Kwas tienylowy
– związek p budowie zbliżonej do kwasu etakrynowego; zwiększa
wydalanie kwasu moczowego;
– hamuje wchłanianie zwrotne jonów sodowych i zwiększa
wydalanie moczanów
– stosowany w leczeniu choroby nadciśnieniowej u chorych ze
skłonnością do zmniejszonego wydalania kwasu moczowego
27
Leki moczopędne- diuretyki pętlowe
Furosemid
– sulfonamid o silnym działaniu moczopędnym
– głównie hamuje wchłanianie zwrotne sodu a w niewielkim stopniu
potasu
– działa szybko (po wstrzyknięciu dożylnym po kilku minutach)
– najsilniejszy lek moczopędny
28
Leki moczopędne- diuretyki pętlowe
Furosemid
– zastosowanie: obrzęki – obwodowe różnego pochodzenia,
nadciśnienie, diureza wymuszona, obrzęk płuc oraz obrzęk mózgu
– działania niepożądane: jest mało toksyczny; może wywołać
hipokaliemię odwodnienie, zagęszczenie krwi ze skłonnościami do
zakrzepów; rzadko alergiczne reakcje skórne, biegunkę, zmniejszenie
łaknienia, niekiedy hiperglikemię, hiperurykemie, hiponatremię,
osłabienie siły mięśniowej, kurcze mięśni, upośledzenie słuchu,
leukopenie, trombocytopenię
29
Leki moczopędne- diuretyki pętlowe
Furosemid
– interakcje: nasila działanie leków hipotensyjnych i środków
zwiotczających, osłabia działanie leków
przeciwcukrzycowych
– przeciwwskazania: bezmocz, niedrożność dróg moczowych,
hipokaliemia, śpiączka wątrobowa, ciąża
– preparat: Furosemidum (p.o, i.v)
30
Leki moczopędne - diuretyki pętlowe
• Kwas etakrynowy
– powoduje zahamowanie wchłaniania zwrotnego sodu w pętli
nefronu i kanalikach
– zastosowanie: obrzęki związane z niewydolnością krążenia, zespół
nerczycowy, marskość wątroby
– działania niepożądane: jest toksyczny; wywołuje zaburzenia
żołądkowo-jelitowe, drażni ścianę naczyń (stosuje się rozcieńczone
roztwory), reakcje skórne, uszkodzenie słuchu (szum w uszach),
zaburzenia elektrolitowe (odwodnienie, zasadowica,
hipokaliemia, hipernatremia)
– przeciwwskazania: cukrzyca, ciąża, marskość wątroby
31
Leki moczopędne - diuretyki oszczędzające potas
• jest to grupa związków nie powodujących kaliurii; hamują wchłanianie
zwrotne sodu w kanalikach dalszych
Spironolakton
– związek steroidowy o budowie aldosteronu; działa antagonistycznie do
aldosteronu; hamuje wchłanianie zwrotne sodu (zwiększa się wydalanie sodu i
wody z moczem)
– zastosowanie: obrzęki, aldosteronizm
– działanie niepożądane: hiperkaliemia, zaburzenia rytmu serca, osłabienie siły
mięśniowej, parestezje, ginekomastia, zaburzenia miesiączkowania, wysypki,
zaburzenia obrazu krwi
– przeciwwskazania: niewydonośc nerek, hiponatremia, ciąża, bezmocz
– preparat: Spironol (Verospiron) (p.o, i.v)
32
Leki moczopędne- diuretyki oszczędzające potas
• Triamteren
– pochodna pterydyny działa j.w.
– zastosowanie: obrzęki w przewlekłej niewydolności krążenia,
choroby wątroby, zespół nerczycowy, nadciśnienie
• Amiloryd
– działa na dystalny odcinek kanalika nerkowego, zwiększa wydalanie
sodu i chlorków oraz zmniejsza wydalanie potasu
– zastosowanie: obrzęki sercowe, nadciśnienie, marskość wątroby
– działania niepożądane: zaburzenia żołądkowo-jelitowe, suchość w
jamie ustnej, hiperkaliemia, kurcze mięśniowe, splątanie, hipotonia
ortostatyczna
– przeciwwskaznaia: hiperkaliemia, niewydolność nerek, ciąża,
ostrożnie w cukrzycy
33
Leki moczopędne
o pozanerkowym punkcie uchwytu
działania
34
Leki moczopędne- niepożądane działania
• zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej
• zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej
• zaburzenia hemodynamiczne
• zaburzenia przemiany węglowodanowej, purynowej,
lipidowej, układu wewnątrzwydzielnczego
• zaburzenia krzepnięcia krwi, narządu słuchu, układu
krwiotwórczego, układu immunologicznego
35
Leki moczopędne - niepożądane działania
• Diuretyki tiazydowe
 układ krążenia: podciśnienie ortostatyczne, niedokrwienie
narządów (np. zawał kreski, ośrodkowego układu nerwowego
- przejściowe)
 zaburzenia gospodarki wodno-elekrolitowej: stężenia potasu
(zaburzenia rytmu serca) i cynku w organizmie,
wapnia i sodu (obrzęki)
stężenia
36
Leki moczopędne - niepożądane działania
• Diuretyki tiazydowe
zaburzenia gospodarki lipidowej ( stężenia
cholesterolu i trójglicerydów)
zaburzenia gospodarki węglowodanowej (cukrzyca dysregulacja)
ponadto: fotodermatozy, fofoalergie, toczeń
rumieniowaty, toksyczna martwica skóry, zapalenia
naczyń
37
Leki moczopędne - niepożądane działania
• Furosemid
 hipokliemia
 hiponatremia
 hipomagnezemia
 zasadowica nieoddechowa
 objawy nietolerancji węglowodanów
 hipertriglicerydemia, CholC, LDL, VLDL
 hipowolemia
 reakcje alergiczne: pokrzywka, ostre śródmiąższowe
zapalenie nerek
 ototoksyczność
38
Leki moczopędne - niepożądane działania
• Spironolakton - oszczędzajacy potas
 zaburzenia endokrynne: działanie antyandrogenne
 mężczyźni: - ginekomastia
- obniżenie libido
- impotencja
- oligospermia
 kobiety: - powiększenie gruczołów piersiowych
- zaburzenia miesiączkowania (zbyt częste
lub rzadkie miesiączki, brak miesiączki)
 hiperpotasemia
39
NADCIŚNIENIE TĘTNICZE
40
41
42
43
44
45
Wpływ ciśnienia tętniczego na ryzyko sercowonaczyniowe
• Udar mózgu
• obniżenie ciśnienia rozkurczowego już o 5 mmHg powoduje zmniejszenie tego
zagrożenia o 35-40%
• Choroba wieńcowa
• Niewydolność serca i choroby nerek
• -u chorych na nadciśnienie ryzyko wystąpienia niewydolności serca jest 6-krotnie
większe niż u osób z prawidłowym ciśnieniem tętniczym
• Nawracające incydenty sercowo-naczyniowe
• Ciśnienie tętna i podatność tętnic
46
Strategia leczenia
Plan ten powinien uwzględniać:
• monitorowanie ciśnienia tętniczego i innych czynników ryzyka
• zmiany stylu życia w celu obniżenia ciśnienia tętniczego i kontroli
pozostałych czynników ryzyka
• leczenie farmakologiczne w celu obniżenia ciśnienia tętniczego,
kontroli pozostałych czynników ryzyka i towarzyszących stanów
klinicznych
47
Strategia leczenia
• Zmiany stylu życia powinno się wdrożyć zawsze, gdy istnieje taka
potrzeba, u wszystkich pacjentów, także tych, którzy wymagają
leczenia farmakologicznego
• Zmiany stylu życia:
• zaprzestanie palenia tytoniu, zmniejszenie masy ciała, ograniczenie
spożycia alkoholu, zmniejszenie spożycia soli kuchennej
• kompleksowe zmiany diety
• czynniki psychologiczne i stres
48
Cele leczenia hipotensyjnego
• Skuteczne obniżenie ciśnienia krwi
• Przywrócenie prawidłowej struktury serca i
naczyń
• Korekcja innych czynników ryzyka
• Korzystny wpływ na choroby współistniejące
49
Farmakoterapia nadciśnienia tętniczego
• W leczeniu nadciśnienia tętniczego stosuje się 6
głównych grup leków:
• leki moczopędne,
• -blokery,
• antagoniści wapnia,
• inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE),
• sartany
• antagoniści angiotensyny II i -blokery.
50
Zasady leczenia farmakologicznego
• Zasady te obejmują:
– rozpoczęcie leczenia od najmniejszych dostępnych dawek
leków, w celu zminimalizowania działań niepożądanych
– stosowanie leków w odpowiednich połączeniach w celu
osiągnięcia maksymalnego efektu hipotensyjnego przy
minimalnych działaniach niepożądanych
– stosowanie długo działających leków hipotensyjnych,
zapewniających 24-godzinną skuteczność przy podawaniu raz
na dobę
51
Rozpoczęcie leczenia farmakologicznego
W grupie dużego lub bardzo dużego ryzyka leczenie farmakologiczne
należy rozpocząć w ciągu kilku dni, gdy powtarzane pomiary ciśnienia
tętniczego potwierdzą rozpoznanie.
W grupie średniego lub małego ryzyka rozpoczęcie leczenia
farmakologicznego zależy od:
• przedyskutowania z chorym preferowanych strategii leczenia
• stopnia obniżenia ciśnienia tętniczego, uzyskanego dzięki zmianom
stylu życia
• stopnia kontroli innych czynników ryzyka
• możliwości systemu opieki zdrowotnej w danym kraju
52
Skuteczne połączenia leków
• diuretyk i -bloker
• diuretyk i inhibitor ACE (lub antagonista
angiotensyny II)
• antagonista wapnia (z grupy dihydropirydyn) +
-bloker
• antagonista wapnia i inhibitor ACE
• -bloker i -bloker
53
Nadciśnienie tętnicze łagodne
• – diuretyki tiazydowe, inhibitory konwertazy,
angiotensyny lub leki -adrenolityczne oraz
leki kojące
54
Nadciśnienie tętnicze umiarkowane
• – diuretyki tizydowe i -blokery, pochodne inhibitory
konwertazy angiotensyny oraz sartany i blokery
kanału wapniowego
55
Nadciśnienie tętnicze ciężkie
• diuretyki tiazydowe, -adrenolityki, poch.
hydrazynoftalazyny, prazosyna, klonidyna,
metyldopa, blokery kanału wapniowego,
sartany antagoniści receptora angiotensyny
56
NIEDOCIŚNIENIE
57
Niedociśnienie
Hipotonia (niedociśnienie) - obniżenie ciśnienia
tętniczego krwi poniżej 100 mmHg ciśnienia
skurczowego lub 60 mmHg ciśnienia
rozkurczowego. Problem dotyczy około 15%
społeczeństwa.
58
Niedociśnienie pierwotne
Jest to najczęstsza postać niedociśnienia:
• o nieznanym pochodzeniu
• utrzymująca się przewlekle
• występująca częściej u osób szczupłych
• skłonność częściowo dziedziczna.
59
Niedociśnienie ortostatyczne
Hipotonię ortostatyczną można rozpoznać wtedy,
gdy zmiana pozycji ciała z leżącej na stojącą
powoduje spadek ciśnienia skurczowego o 4
kPa (30 mmHg) lub ciśnienia rozkurczowego o
1,33 kPa(10 mmHg).
60
Niedociśnienie ortostatyczne
• powstaje w wyniku zaburzeń regulacji ciśnienia przy
gwałtownym wstawaniu lub długim staniu
• krew gromadzi się poniżej serca, co zmniejsza ilość tłoczonej
przez nie krwi
• jest najczęstszą przyczyną omdleń u osób z nadciśnieniem
• dotyczy 5% osób powyżej 70 lat i 10% powyżej 80.
• odsetek ten jest większy u cierpiących na choroby krążenia i
cukrzycę.
• zwiększa 2 razy ryzyko zgonu po 70 roku życia.
• u około 50% chorych występuje osłabienie funkcji
poznawczych.
61
Inne wskazówki dotyczące hipotonii
ortostatycznej
• ciśnienie w pozycji leżącej jest zawsze wyższe od ciśnienia w
pozycji stojącej;
• aktywność fizyczna zwiększa objawy hipotonii ortostatycznej,
warto pamiętać, że regularny, umiarkowany wysiłek fizyczny
poprawia tolerancję hipotonii ortostatycznej;
• odwodnienie organizmu nasila objawy hipotonii ortostatycznej;
• ustąpienie objawów można uzyskać zakładając nogę na nogę;
• zaleca się stosowanie pończoch uciskowych na kończyny dolne
lub brzuch;
• kofeina podnosi ciśnienie tętnicze krwi.
62
Niedociśnienie wtórne
Występujące jako powikłanie innych chorób:
• układu krążenia,
• neuropatii autonomicznej (uszkodzenia wegetatywnego układu nerwowego)
np. w chorobie Parkinsona
• niedoczynności
– kory nadnerczy (choroba Addisona)
– płata przysadki mózgowej
– tarczycy
•
•
•
•
•
infekcji
cukrzycy
zmniejszenia ilości krążącej krwi (z powodu krwawienia lub odwodnienie)
przedawkowania leków hipotensyjnych
skutek uboczny lewodopy i agonistów receptorów dopaminergicznych
podawanych w chorobie Parkinsona
• nadużycia alkoholu
• w wyniku długotrwałego leżenia u przewlekle chorych, kiedy dochodzi do
rozluźnienia naczyń krwionośnych
63
Niedociśnienie- objawy
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
zwiększona senność
osłabienie
zaburzenia koncentracji
bóle głowy
zawroty głowy i mroczki przed oczami
szum w uszach
nastroje depresyjne
wewnętrzny niepokój
ziębnięcie rąk i stóp
ból karku w pozycji stojącej
temperatura poniżej 36-37
64
Niedociśnienie- postępowanie niefarmakologiczne
• picie dużej ilości płynów (2-2,5 l/dobę)
• zwiększenie ilości spożywanej soli (10-20
g/dzień)
• unikanie obfitych posiłków
• regularna aktywność fizyczna
• prysznic na przemian ciepłą i zimną wodą
• kofeina (do 400 mg na dobę; kobiety w ciąży do 300 mg).
65
Niedociśnienie- postępowanie niefarmakologiczne
• niketamid (do 1500 mg na dobę)
 działa pobudzająco na OUN, szczególnie na ośrodek
oddechowy i naczynioworuchowy.
 krótkotrwale i nieznacznie podnosi ciśnienie tętnicze krwi.
 mechanizm działania jest wielokierunkowy, częściowo oparty o
antagonizm receptorów GABA-A.
 występuje pod nazwą handlową Cardiamidum (kardiamid).
 zawierają go także preparaty złożone, np. Cardiamid-Coffein
(niketamid, kofeina, strychnina) oraz Glucardiamid (niketamid,
glukoza)
66
Niedociśnienie- postępowanie niefarmakologiczne
• strychnina
 blokuje synapsy hamujące, co w efekcie wzmaga pobudzenie
neuronów
 rzadko stosowana w lecznictwie (dawka 0,25–3 mg) pod
postacią azotanu, jako środek pobudzający w zaburzeniach
krążenia, oddychania i osłabienia.
• ułożenie głowy kilkanaście cm powyżej poziomu stymuluje
uwalnianie reniny i zmniejszanie produkcji moczu
• siedzenie z nogą założoną na nogę, noszenie pończoch
uciskowych lub elastycznych bandaży uciskowych. Zmniejsza
to ilość krwi zalegającej w nogach.
67
Niedociśnienie- postępowanie farmakologiczne
Leczenie farmakologiczne stosuje się w
przypadku niedociśnienia ortostatycznego i
pierwotnego, gdy postępowanie
niefarmakologiczne nie przynosi
zadowalających rezultatów.
68
Niedociśnienie- postępowanie farmakologiczne

•
•
•
•
fludrokortyzon - glikokortykosteroid
zatrzymujący sód, mający działanie
mineralokortykoidów
efedryna
metylofenidat
fenylopropanolamina
midodryna
69
Fludrokortyzon
• aktywność jako mineralokortkoidu jest około 100 razy
większa niż aldosteronu,
• jako glikokortykosteroidu 10-20 razy większa od
kortyzonu.
• do zwalczania objawów hipotonii wystarczają
niewielkie dawki
• w pierwszych dniach lub tygodnia od podania
pierwszej dawki dochodzi do retencji sodu i
zwiększenia objętości osocza.
70
Midodryna
• jest wybiórczym agonistą receptorów alfaadrenergicznych.
• receptory te występują w dużej ilości w okolicy dna
pęcherza, szyi pęcherza, cewki sterczowej i w
mięśniówce stercza.
• następstwem pobudzenia tych receptorów jest skurcz
obecnych w wymienionych narządach mięśni gładkich
• jej skuteczność w leczeniu hipotonii ortostatycznej
udowodniono w prospektywnych badaniach
klinicznych z grupą placebo.
71
Midodryna- działania niepożądane
•
•
•
•
nadciśnienie tętnicze w pozycji leżącej,
parestezje lub świąd (głównie w obrębie głowy),
uczucie zimna i jeżenie się włosów.
niezbyt często występuje bradykardia, tachykardia i
kołatanie serca,
• nudności, niestrawność, zgaga, zapalenie błony
śluzowej jamy ustnej bądź zatrzymanie moczu i
zaburzenia jego oddawania oraz bóle głowy, niepokój,
pobudliwość i rozdrażnienie
• do rzadko występujących objawów niepożądanych
należy zaburzenie rytmu pochodzenia komorowego.
72