Transcript Wykład IV

Globalne bezpieczeństwo
ekologiczne –
Ujęcie cybernetyczne
Model konceptualny System Życia
w budowie
Cywilizacji Życia i Miłości (CŻM) Cywilizacji Ekohumanistycznej
Wykład IV
27 stycznia 2013
Lesław Michnowski
Wieloletni (1993-2011) członek
Komitetu Prognoz
“Polska 2000 Plus”
przy
Prezydium Polskiej Akademii Nauk
www.kte.psl.pl
[email protected]
Informacje dotyczące wykładu,
w tym:
(1) prezentacje wykładów,
(2) wykaz literatury;
(3) tematy prac zaliczeniowych
http://www.kte.psl.pl/UKSW12-13.htm
Zapytania, wypowiedzi, komentarze:
[email protected]
Informacje uzupełniające
Neo-socjaldarwinizm
a problemy do krytycznej analizy:
1. Chemitrails
2. HAARP
3. Dr Rath – koncerny farmaceutyczne
4. Echelon
a także
Generalny Plan Wschodni (Generalplan
Ost)/Plan Himmlera
Powtórzenie
Czy należy
i jak
kształtować
Cywilizację Życia i Miłości (CŻM)
CŻM jako warunek kontynuowania
rozwoju Człowieka/światowej
społeczności wspomaganego
wysoko rozwiniętą nauką i techniką
CŻM – Cywilizacja
Ekohumanistyczna
W miejsce socjal-darwinistycznej
selekcji poprzez
eliminowanie/śmierć słabszych
selekcja poprzez preferowanie tych
podmiotów, które więcej od innych
swym życiem wnoszą w
podtrzymywanie życia lub rozwój
Człowieka/światowej społeczności
Czynna miłość: ochrania i troszczy się o
ROZWÓJ ŻYCIA BLIŹNIEGO
W ujęciu cybernetyki rozwoju
życie to proces zwiększania
poziomu informacji lub
przeciwstawiania się wzrostowi
entropii w układzie: podmiot
działania – środowisko
Informacja – pojęcie używane w trzech
ujęciach:
1) jako, przeciwstawna entropii. konceptualna
miara poziomu jakości, w tym zorganizowania sż;
2) jako informacja realna, zawarta w strukturze
nadsystemu, czyli każdy czynnik, który
przyczynia się do życia lub bardziej trwałego i
sprawnego funkcjonowania sż;
3) jako informacja odwzorowująca układ:
system życia – środowisko, w tym wiedza
dotycząca jego przyszłości.
Proces życia
składa się
z rozwoju albo regresu
W wyniku rozwoju
system człowiek – technika (SCT):
- zwiększa swą trwałości i jakość życia
tworzących go osób,
- zwiększa sprawność działania, w tym
pomniejsza jednostkowe wewnętrzne i
zewnętrzne koszty jego życia, a wraz z tym
- zwiększa skuteczność swych działań
rozwojowych,
lecz także
zwiększa tempo zmian środowiska.
ROZWÓJ TRWAŁY (w tym r. przekr. gr. wzr.) ŚS
albo kryzys i globalna katastrofa [θ = θ(i)]
I – poziom informacji światowej
społeczności (ŚS) - wg N.
Wienera;
s – poziom entropii ŚS (j.w.);
n – ilość elementów ŚS;
q – jakość elementów ŚS;
Θ – trwałość ŚS.
Monitoring Dynamiczny (MD)
– przetwarzanie danych
statystycznych w prognozy
ostrzegawcze i informację o
jakości i dynamice oraz
przyszłym przebiegu procesu
życia ŚS, pod warunkiem
braku interwencji w ten
przebieg.
Ekohumanizm w przezwyciężaniu globalnego kryzysu:
http://www.kte.psl.pl/episteme103-skr.pdf
Dla prowadzącej do CŻM polityki trwałego rozwoju
(TR) konieczność:
- modelu konceptualnego rzeczywistości;
- adekwatnego do aktualnegp stanu rzeczywistości
systemu wartościowania zmian w układzie: dana
społeczność – środowisko;
- dostępności adekwatnych do zmieniającej się
rzeczywistości baz danych i wiedzy, ją
odwzorowujących;
- metod symulacji komputerowej, w tym monitoringu
dynamicznego/MD;
- analizy systemowej konceptualnej i komputerowosymulacyjnej.
.
Wybrane modele konceptualne
przydatne (lecz niewystarczające) w
kształtowaniu
polityki TR:
- systemy otwarty i ogólny
L. von Bertalanffy’ego;
- system naturalny E. Laszlo
- regulon K. Bogdańskiego;
- system cybernetyczny N. Wienera;
- system autonomiczny M. Mazura
Wykład IV
Model konceptualny
System Życia
Model konceptualny
(Sage, Bocheński, LM)
systemów typu:
człowiek-technika–środowisko
o nazwie System Życia (SŻ)
jako
(przydatna - w rozpoznawaniu istoty globalnego
kryzysu i projektowaniu WIZJI oraz strategii TR) pomoc w określeniu
logiki procesu życia, w tym rozwoju, światowej
społeczności (ŚS)
i środowiska przyrodniczego (ŚP)
(LM, Społeczeństwo przyszłości a trwały rozwój, K. Pr. PAN)
Model konceptualny
System Życia (SŻ)
dotyczy zbioru różnorodnej postaci
systemów życia (sż), w tym typu: człowiek –
technika – środowisko (SCT-Ś), jak równiż
ich pod- i nad-systemów, ujętych wspólną
nazwą: systemy życia (sż).
Systemem życia (sż) jest także układ
(system): sż–środowisko, jak również
środowisko..
Model konceptualny System Życia (SŻ)
jako źródło wiedzy ogólnej o:
(1) cechach strukturalnych oraz statycznych i
dynamicznych właściwościach polityką
zmienianego systemu życia/sż
(2) współzależnościach występujących w
układzie: sż–środowisko
(3) trwałych i okresowo zmiennych
ograniczeniach różnorodności dokonywanych
zmian, oraz
(4) adekwatnym, w danych warunkach, systemie
wartościowania dokonywanych zmian.
System życia jest:
- systemem otwartym (ze zdolnością
homeostazy) i ogólnym (L.von Bertalanffy);
- systemem naturalnym (E. Laszlo)
- regulonem (K. Bogdański);
- systemem cybernetycznym (N. Wiener);
- systemem autonomicznym (M. Mazur);
- systemem dynamicznym, w tym
inercyjnym (J.W. Forrester);
- systemem informacyjnym rozwijającym się
(L. Michnowski).
System życia ma strukturę
hierarchiczną: jest elementem
nadsystemu czyli układu: sżśrodowisko, i jest zbudowany z
elementów które są także
systemami zycia.
Rozwój sż a tworzenie informacji
Tworzenie informacji polega na
dokonywaniu właściwych zmian w
czasoprzestrzennych konfiguracjach już
istniejących elementów układu: system
życia–środowisko.
W wyniku - kształtowana jest coraz mniej
prawdopodobna i wyższej jakości
dynamiczna struktura tego układu
Okres życia sż (Ə) jest
skończony, lecz nie
zdeterminowany i zależy od
poziomu jego informacji (i).
Podstawowe aksjomaty
modelu konceptualnego
System Życia
- przesłanki wnioskowania
dotyczącego poprawnej metody
przezwyciężania kryzysu
globalnego oraz kształtowania do
CŻM prowadzącej polityki trwałego
rozwoju Człowieka/światowej
społeczności.
Aksjomat I:
i = B(n,q)1/s
i – poziom informacji systemu życia – zarazem
poziom rozwoju oraz zorganizowania sż, jak
również konceptualna miara jakości sż.
s – poziom entropii ekospołecznej systemu życia,
a także poziom rozwojowych rezerw sż.
n – ilość elementów systemu życia;
q – jakość elementów systemu życia, oraz
B(n,q) – pewna funkcja zależna od rodzaju
systemu życia oraz ilości I jakości jego
elementów.
przy czym:
Entropia ekospołeczna
(jedynie izomorficzne podobieństwo do
entropii termodynamicznej)
s = k ln w
k – pewna stała zależna od rodzaju
systemu życia;
w – ilość różnorodnych
czasoprzestrzennych konfiguracji
elementów systemu życia, które
umożliwiają uzyskiwanie tego samego
stanu jakości tego systemu.
Aksjomat II:
E = mc2
- rozumiany jako założenie, iż układ
system życia–środowisko, zbudowany
jest z energii w szerszym znaczeniu
(falowej lub substancjalnej, a różnice
pomiędzy różnorodnymi postaciami sż
sprowadzają się do odmiennych ich
struktur, wyznaczających odmienne
właściwości różnorodnych sż.
Aksjomat III
System życia jest systemem (ogólnym) w ujęciu
LvB, czyli wszystkie elementy układu: system życia
– środowisko, są współzależne zgodnie z:
gdzie:
Q1 – Qn – elementy układu: system życia – środowisko;
f1 – fn
– funkcje określające dynamiczne zależności
występujące pomiędzy tymi elementami
Proces życia sż jest nieodwracalny i
podlega zmianom wraz z upływem
czasu
Tworzywem systemu życia jest
energia (w szerszym znaczeniu) –
zarówno falowa jak i substancjalna
– E=mc2 (Einstein, Sedlak,
Bogdański)
Postać energii emitowanej przez sż
do środowiska zależy od jego
struktury.
Energia ta - gdy jest ukształtowana
zgodnie z potrzebami życia
środowiska/odbiorców - stanowi
czynnik ich życia i może stanowić
także czynnik zwrotnego
wspomagania ją emitującego
Wszystkie elementy układu:
system życia–środowisko są
wzajemnie współzależne i
powiązane sprzężeniami
zwrotnymi
Każdemu działaniu sż jak również
upływowi czasu towarzyszy wzrost
entropii w układzie sż-środowisko.
Odpowiednim – powodującym
rozwój - działaniom sż towarzyszy
wzrost poziomu informacji w tym
układzie.
Warunkiem rozwoju sż jest
przewaga dotyczących go
(własnych lub środowiska)
oddziaływań konstrukcyjnych
(negentropowych) względem
oddziaływań destrukcyjnych
(entropowych)
Aby żyć trzeba co najmniej
względnie degradować siebie i
środowisko, lecz - będąc dojrzałym i
poinformowanym - można
(wykorzystując efekt synergetyczny)
pozytywnymi skutkami działań
przewyższać te negatywne
konsekwencje życia,
czyli więcej „dawać” aniżeli się
„bierze”
Każdy system życia posiada pewne
niezmienne w okresie życia
indywidualne cechy strukturalne i
właściwości.
Struktura sż składa się z: mikrostruktury, czyli struktury
elementów sż (E), oraz
- makrostruktury, czyli zbioru relacji
wewnętrznych (Rw), wiążących w
systemową całość elementy sż
Mikrostruktura (hardware, software)
sż ulega zmianom praktycznie w
sposób nieustanny, zaś
makrostruktura (orgware) okresowo
.
Struktura sż zawiera jego
homeostat (Ho), umożliwiający
niezbędną w SZR ultrastabilność
sż.
Homeostat - układ sterowania
procesem życia sż - zbudowany jest
z dwu podsystemów:
konserwatywnego i progresywnego.
Podstawowe elementy homeostatu
rozwiniętego sż/SCT:
- pole informacyjne;
- elita;
- powszechna świadomość.
Ho – Homeostat H - Hardware
O – Orgware
Ob. – Otoczenie bliższe
S – Software
System życia
posiada homeostatyczną zdolność
obrony życia
układu: sż–środowisko
oraz
współpracy na rzecz życia tego
układu
System życia (sż) posiada zdolność
antycypatywności,
w tym
FEEDFORWARD
oraz
feedback
System życia (sż)
sż = < E, Rw, Rz, Ho, Ə, i, t >
E – elementy tworzące sż,
Rw – zbiór relacji wewnętrznych. wiążących
elementy systemu w systemową całość;
Rz – zbiór relacji zewnętrznych, wiążących
system ze środowiskiem;
Ho – homeostat sż.
Ə – okres życia sż,
i – poziom informacji/jakości sż;
t – czas.
Rozwojowa nadwyżka (konstrukcji nad
destrukcją) służy do:
- dostosowywania form życia sż do
nowych uwarunkowań życia;
- kształtowania środowiska zgodnie z
potrzebami życia sż;
- zwiększania sprawności działania sż.;
A także - jest rezerwą zasobów życia
sż, do przeciwdziałania w porę nie
przewidzianym zagrożeniom jego życia.
Konsekwencją wstrzymania rozwoju
i „steady state”/”zerowego wzrostu”
będzie brak zdolności tworzenia
rezerw zasobów życia i upadek sż
zwłaszcza na skutek braku
zdolności przeciwdziałania w porę
nie przewidzianym zagrożeniom
Stan Zmian i Ryzyka (SZR):
1. Coraz szybciej wraz rozwojem n-t postępująca
moralna destrukcja dotąd poprawnych form
życia
2. Wyczerpywanie dostępnych zasobów życia –
naturalnych i przyrodniczych
3. Konieczność – o wzrastającym wraz z
rozwojem zasięgu - FEEDFORWARD
dla adaptacyjnych działań wyprzedzających
zmiany w uwarunkowaniach życia
(duża inercja);
4. Konieczność rezerw zasobów życia „na
wszelki wypadek”, brak możliwości w pełni
skutecznego prognozowania.
W SZR konieczność coraz
większego aktywnego i poprawnie
motywowanego potencjału
intelektualnego/mózgów ludzkich
dla eliminowania
w
porę
w porę
negatywnych konsekwencji - coraz
szybciej wraz z rozwojem n-t
postępującej - moralnej destrukcji
do niedawna poprawnych form
ludzkiego życia.
Dla ukształtowania zdolności
trwałego rozwoju, w tym
eliminowania negatywnych
następstw omawianej moralnej
destrukcji, konieczność
ekohumanistycznej przemiany
aksjologicznej oraz wspomagania
ludzkiej pracy sztuczną inteligencją.
Dziękuję za uwagę
www.kte.psl.pl
[email protected]