Transcript RUCH TURYSTYCZNY

Podstawy turystyki
dr Justyna Kościelnik
RUCH TURYSTYCZNY
TO OGÓŁ PRZESTRZENNYCH
PRZEMIESZCZEŃ SIĘ LUDZI
ZWIĄZANYCH Z DOBOROWOLNĄ,
CZASOWĄ ZMIANĄ MIEJSCA POBYTU,
ŚRODOWISKA, RYTMU ŻYCIA – W
ODNIESIENIU DO OKRESLONEGO
OBSZARU, KIERUNKU, OKRESU
TRWANIA
Zmiany w motywacjach wyjazdów
turystycznych (historia ruchu
turystycznego) – cztery główne fazy:
a) faza I: (lata po zakończeniu I wojny
światowej do końca lat 50 XX w.
- W motywacjach wyjazdów dominują
cele wypoczynkowe i rekreacyjne
(regeneracja sił fizycznych i
psychofizycznych);
b) faza II: (1960 – 1980).
- Główny motyw wyjazdów to
konsumpcja turystyczna, w której
dominował bierny wypoczynek i
rozrywka
c) Faza III: (lata 80 XX w.do połowy
lat 90 XX w.)
- pojawiają się nowe motywy wyjazdów
turystycznych tj. potrzeby natury
psychicznej czyli potrzeba nowych
doznań i nowych doświadczeń
(ciekawość świata, poznawanie czegoś
nowego).
d) Faza IV: (to okres trwający od
końca XX.)
• Okres zmian w mentalności społeczeństwa.
Zaczyna wzrastać zainteresowanie kulturą,
historią kraju, ekologią, duże znaczenie zaczyna
odgrywać poznawcza i kulturalna, rodzi się
turystyka biznesowa.
TURYSTYKA STAJE ELEMENTEM ŻYCIA
CAŁEGO SPOŁECZEŃSTWA, STAJE SIĘ
MODELEM I STYLEM ŻYCIA
WYSZTAŁCONEGO CZŁOWIEKA.
PRZYCZYCZNY ROSNĄCEO
RUCHU TURYSTYCZNEGO:
• Wzrastający poziom dochodów
ludności;
• Rozwój kulturowy i społecznozawodowy;
• Wzrost poziomu oświaty i
wykształcenia.
Ze względu na czas trwania
pobytów turystycznych ruch
turystyczny dzielimy na:
•
•
•
ruch turystyczny pobytowy
(wczasy, obozy, kolonie)
ruch turystyczny wycieczkowy
wypoczynek świąteczny –
weekendowy
Ze względu na miejsce zamieszkania
(pochodzenia turysty) ruch turystyczny
dzielimy na:
• 1.Ruch turystyczny w kraju
(występuje na terytorium
określonego kraju, wynikający z
turystyki krajowej i zagranicznej)
• Ruch ten składa się z:
• a) ruchu turystów krajowych:
• - całość przestrzennych
przemieszczeń wynikających z
uczestnictwa w turystyce
krajowej;
• - część przestrzennych
przemieszczeń w ramach
uczestnictwa w turystyce
zagranicznej wyjazdowej, które
to przemieszczenia mają miejsce
na terytorium własnego kraju.
(wewnętrzny ruch przejazdowy
przez własny kraj, bądź też etapy
podróży: wyjazd i przyjazd z
kraju i do kraju)
•
b) ruch turystów zagranicznych –
obejmuje turystykę przyjazdową
zagraniczną oraz ruch turystyczny
(tranzytowy) (np.przez Polskę.)
Wielkość ruchu turystycznego w kraju
określa się:
• liczbą turystów (krajowych i
zagranicznych)
• liczbą pobytów turystów
• liczbą osobodni turystyki
•
2. Ruch turystyczny krajowy
(podróże mieszkańców po własnym
kraju)
3. Ruch turystyczny zagraniczny
(związany jest z przekraczaniem granic
terytorialnych kraju).
Ze względu na kraj, w którym znajduje się miejsce stałego pobytu
turysty rozróżnia się w badanym kraju i ujmuje odrębnie:
a) ruch turystyczny zagraniczny przyjazdowy (ruch napływowy),
obejmujący osoby posiadające stałe miejsce pobytu poza tym
krajem. Pojęcie obejmuje również ruch pieszy.
b) ruch zagraniczny wyjazdowy (ruch o kierunku odpływowym),
wyjazdy mieszkańców poza granice swojego kraju. Obejmuje
również ruch pieszy.
Wielkość zagranicznego wyjazdowego i przyjazdowego ruchu
turystycznego w Polsce określa się:
- liczbą wyjazdów turystów z Polski
- liczbą osobodni w turystyce.
Ruch turystyczny (migracje
turystyczne) może być
podzielony:
a)Ruch zorganizowany i niezorganizowany
b)codzienny, cotygodniowy, doroczny
Istnieje też podział z
uwzględnieniem wieku, płci, celu podróży,
czasu trwania wyjazdu, liczby uczestników,
środka lokomocji
Ze względu na kryteria
opisujące uczestników
ruchu turystycznego
dzielimy go ze względu
na:
Struktura społeczno –
zawodowa:
- Ruch turystyczny
mieszkańców regionów
wiejskich i miejskich
b)Stuktura demograficzna:
- ruch turystyczny dzieci i
młodzieży, osób starszych
itp..
c) Struktura dochodowa
Ze względu na kryteria
opisujące podróż turystyczną –
cel, który turysta chce osiągnąć
poprzez swoją podróż
wyróżniamy następujące
rodzaje ruchu turystycznego: a)
•
-
Ruch turystyczny:
wypoczynkowy;
poznawczy;
turystów uprawiających
turystykę kwalifikowaną,
zdrowotną, motywacyjną,
alternatywną, ekologiczną,
eniczną
Jak zbadać ruch
turystyczny???
Do głównych metod stosowanych w
badaniu ruchu turystycznego zaliczamy
klasyczne metody statystyczne:
a) Badania wtórne
b) Badania pierwotne;
I. Badania pierwotne polegają na ustaleniu
wielkości i struktury migracji turystycznych za
pomocą metod bezpośrednich, na które
składają się:
• a) badania pełne (uwzględniają całą zbiorowość
uczestniczącą w ruchu turystycznym)
- metoda rejestracji hotelowej
- metoda graniczna
• b) badania częściowe (obserwację, ankiety i sondaże)
• II. Badania wtórne polegają na zbieraniu informacji
zjawisk związanych z ruchem turystycznym. W
metodach tych wykorzystuje się materiał
pomocniczy, posiłkowy np.. Statystyki przewozów
pasażerskich, rodzaju transportu, itp..
Ponad 150 lat tradycji koloni
dzieci i młodzieży!!!
• Pierwsze kolonie letnie zostały
zorganizowane w 1876 roku we
Szwajcarii ;
• Rok 1881- powstaje w Warszawie
„Towarzystwo Kolonii Letnich”
założone przez Stanisława
Markiewicza.
Cele i zadania wypoczynku dzieci i
młodzieży na koloniach:
• poznawanie kraju, kultury i tradycji różnych regionów,
zwiedzanie, poznawanie środowiska przyrodniczego;
• doskonalenie umiejętności życia społecznego, budowania
relacji z drugim człowiekiem;
• wspomaganie rodziny;
• upowszechnianie zasad ochrony środowiska naturalnego
oraz korzystania z zasobów przyrody;
• podnoszenie kondycji zdrowotnej i sprawności fizycznej
uczestników kolonii;
• poprawa stanu zdrowia dzieci pochodzących z terenów
zagrożonych ekologicznie;
• przeciwdziałanie patologii społecznej.
Zakres
odpowiedzialnośc
i wychowawcy
kolonijnego:
• Kto może zostać
• Wychowawca odpowiada
w pełni za bezpieczeństwo
i zdrowie powierzonych
dzieci w każdej sytuacji i w
każdym przypadku
(odpowiedzialność
cywilna, karna i moralna)
• Wychowawca odpowiada
za racjonalny wypoczynek
dzieci i odpowiedni poziom
zajęć
• Wychowawca odpowiada
materialnie za sprzęt
powierzony grupie.
• - posiada minimum
wykształcenie średnie
wychowawcą
kolonijnym?
Osoba, która:
• - ukończyła 18 lat
• - posiada odpowiednie
przygotowanie pedagogiczne
(jest nauczycielem, studentem
pedagogiki – po odbyciu
odpowiedniego przeszkolenia
• - ukończył kurs
wychowawców kolonii
• - posiada aktualną
książeczkę zdrowia
• - posiada predyspozycje
do pracy z dziećmi.
Jak dobrze zorganizować
kolonie?
Po pierwsze: zwiad terenowy kierownika kolonii
( co to takiego?????)
Kierownik kolonii dokonuje zwiadu terenu, obiektów,
sprzętu, itd.. Zwiadu dokonuje w promieniu około 50 km.
od miejsca lokalizacji placówki wychowawczo –
dydaktycznej.
(Kierownik kolonii musi poznać usytuowanie boisk do
gier, rekreacji, stadionów, pływalni, kąpielisk, kina,
teatru, przystani kajakowej, szlaków turystycznych,
ustalić liczebność sprzętu sportowego i turystycznego,
itp. w promieniu około 1 km godziny marszu).
Kierownik koloni jest zobowiązany
przedstawić ścisły plan
(szczegółowy zajęć) na koloniach
letnich.
W PROGRAMACH USTALA SIĘ TYLKO I
WYŁĄCZNIE TAKI PALN, KTÓRY JEST
MOŻLIWY DO ZREALIZOWANIA W DANYM
TERENIE I LOKALIZCJI PLACÓWKI
WYCHOWAWCZEJ !!!!
Zadania wychowawcy kolonijnego:
•
•
•
•
•
Nieustanna opieka nad dziećmi od momentu przyjęcia do
chwili oddania w ręce rodziców lub innych opiekunówprzez całą dobę;
Stworzenie grupy wychowawczej, której członkowie są w
dobrych relacjach międzyludzkich oraz podporządkowują
się koniecznej dyscyplinie.
Opracowanie tygodniowych planów grupy wynikających
z programów i zadań kolonijnych.
Prowadzenie zajęć w grupie zgodnie z planem,
systematyczne prowadzenie dokumentacji w postaci
dziennika.
Szczegółowe zapoznanie się z kartami kwalifikacyjnymi
uczestników kolonii, aby móc dopasować formy i metody
zajęć do możliwości psychofizycznych, zainteresowań i
potrzeb dzieci.
•
•
•
•
•
•
•
•
Codzienne prowadzenie gimnastyki porannej, sprawowanie
nadzoru nad higieną i właściwym ubieraniem się dzieci
zależnie od stanu pogody i rodzaju zajęć.
Informowanie lekarza lub pielęgniarki o zaobserwowanych
objawach chorobowych.
Współdziałanie z instruktorami i innymi wychowawcami
realizacji wspólnych imprez kolonijnych.
Bezwzględne przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa w
każdej sytuacji.
Zapoznanie podopiecznych regulaminem kolonii, wymogami
bezpieczeństwa w każdej sytuacji, na wycieczkach, w czasie
kąpieli i zajęć sportowych.
Pełnienie dyżurów zgodnie z harmonogramem ustalonym
przez kierownika.
Uczestniczenie w pracach rady pedagogicznej i wykonywanie
wszelkich poleceń wydanych przez kierownika lub jego
zastępcę.
Wychowawca jest przyjacielem i przewodnikiem i zawsze ma
czas dla swoich podopiecznych.
Wyróżniamy:
• Kolonie letnie (szacunkowy czas
trwania od 21 do 26 dni, lub 14-21 dni)
• Kolonie zimowe (szacunkowy czas
trwania 10 – 14 dni)
• Kolonie zdrowotne (szacunkowy czas
trwania od 26 do 40 dni).
Zimowiska są formą wczasów,
organizowaną
w
okresie
ferii
zimowych dla dzieci i młodzieży
szkolnej, do miejscowości, regionów o
szczególnie
wybitnych
walorach
środowiska
przyrodniczego
i
klimatycznego takich jak: śnieg,
mróz, góry i lasy.
cele zimowisk:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
Poznanie kraju, regionu, miejscowości;
Umiejętność organizowania czasu wolnego i
podejmowanie takiej aktywności ruchowej, która
pozwoli na najlepsze wykorzystanie czynników
pogodowych;
Umiejętne rozplanowanie czasu gier i zabaw
(istotne przy dniu krótkim);
Poznanie zasad uprawiania turystyki zimowej;
Nauka odpowiedzialności, poszanowania
środowiska, nauka radzenia sobie w otwartej
przestrzeni zimowej;
Dbałość o zdrowie, nauka odpowiedniego doboru
stroju itp..
Słowo wczasy pochodzi od
staropolskiego słowa
„wywczasy”.
WCZASY – to zespół różnorodnych,
dobrowolnych działań człowieka, o różnym
stopniu nasilenia, których wspólnym celem
jest wypoczynek.
Cechą wczasów jest stały pobyt w jednej
miejscowości przez okres kilku dni (wczasy
świąteczne) lub 2-3 tygodnie.
Latach 50 XX wieku to okres w którym zaczęła
rozwijać się na dużą skalę turystyka
wypoczynkowa. Podstawową formą wypoczynku w
Polsce stały się wczasy pracownicze a do ich
głównych funkcji należało:
• regeneracja sił spowodowanych przeżyciami
z okresu wojennego
• regeneracja sił fizycznych i psychicznych
• przystosowanie jednostki do współistnienia
w grupie
• rozszerzenie światopoglądu uczestników
wczasów
• rozwój potrzeb poznawczych i estetycznych.
Fundusz Wczasów Pracowniczych, został
powołany w 1949r. w dniu 4 lutego. Zgodnie ze
statutem do zakresu działania FWP należało:
• organizowanie wypoczynku dla pracowników
• prowadzenie i popieranie badań naukowych
zakresie organizacji wczasów
• tworzenie instytucji pomocniczych związanych z
organizacją wczasów
• prowadzenie akcji kulturalno – oświatowej w
ramach organizowania wczasów
• współpraca z urzędami i instytucjami krajowymi
organizującymi wczasy
• współpraca z instytucjami zagranicznymi o
pokrewnym zakresie działania
Wypoczynek weekendowy to najprostsze
formy ruchu turystycznego, polegające na
sobotnio – niedzielnym lub świątecznym
wyjeździe poza teren zamieszkania.
Turystyka
weekendowa
może
być
zorganizowana
lub
indywidualna,
a
terytorialny zasięg świątecznego wyjazdu
mieści się w granicach 50- 80 km od miejsca
zamieszkania.
Czynniki rozwoju turystyki
weekendowej to:
- zwiększenie czasu wolnego w końcu
tygodnia,
• - wzrost zamożności społeczeństwa,
• - rozwój motoryzacji indywidualnej.
Czynniki te doprowadziły do wytworzenia
się tzw. kultury weekendowej, na którą
składa się suma zachowań adekwatnych do
wychowania, wieku, pozycji zawodowej i
społecznej.