Transcript Media w Polsce po II wojnie światowej.

Media w Polsce po II wojnie
światowej.
I.Prasa
Po 1945 roku nowa władza zmonopolizowała
rynek prasowy, traktując znaczną część pism jako
instrument
propagandy. Istnienie
cenzury
prewencyjnej skutecznie blokowało wolność
słowa. System prasy informacyjnej zdominowały
duże wydawnictwa. Za najważniejszą uznawano
wówczas Robotniczą Spółdzielnię Wydawniczą
Prasa.
„Trybuna Ludu”
Trybuna Ludu – gazeta codzienna wydawana w PRL, o
jednym z największych nakładów w Polsce - ok. 1,5 mln
egz. w połowie lat 70.
Powstała z połączenia dwóch gazet: "Głosu Ludu",
organu PPR oraz "Robotnika", organu PPS. Zaczęto ją
wydawać w 1948 jako oficjalny organ KC PZPR, a jej
pierwszy numer ukazał się 16 grudnia w czasie kongresu
zjednoczeniowego PPS i PPR, w wyniku którego
powstała Polska Zjednoczona Partia Robotnicza. Nakład
Trybuny Ludu w 1949 wynosił ok. 250.000 egzemplarzy. W
latach 70 było to już 1.5 mln
„Życie Warszawy”
Życie Warszawy
–
dziennik
ukazujący
się
w Warszawie od 15 października 1944. Gazeta powstała,
według jednych źródeł - z inicjatywy Polskiej Partii
Robotniczej, zaś według innych - z inicjatywy Mariana
Spychalskiego, pierwszego prezydenta Warszawy.
Nakład pierwszego numeru wyniósł 1.500 egz. "Życie
Warszawy" było, obok "Trybuny Ludu", jednym z
najbardziej opiniotwórczych dzienników w PRL.
„Express Wieczorny”
Express Wieczorny - dziennik popołudniowy o
charakterze sensacyjnym założony przez Rafała Pragę.
Do momentu powstania PZPR w 1948 gazeta
należała do PPS.
Ukazywał się w Warszawie od 1946 roku do 1999.
Nakład w latach 50’ sięgał 330 tysięcy egzemplarzy.
„Dziennik Polski”
Dziennik Polski – pismo codzienne wydawane
od 4 lutego 1945 przez Spółdzielnię Wydawniczą
"Czytelnik„.
Planowane jako pismo o zasięgu ogólnopolskim
ograniczono do regionu krakowskiego oraz
rzeszowskiego.
„Trybuna Robotnicza”
Trybuna Robotnicza – gazeta codzienna (organ
Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii
Robotniczej w Katowicach), wydawana za czasów PRL-u.
Miała wtedy największy nakład w całej Polsce, większy niż
popularna wśród społeczeństwa Trybuna Ludu. Gazeta
wychodziła na Górnym Śląsku i była dostępna również w
zachodniej części Małopolski; Gazeta zmieniła nazwę
w 1990 r. na "Trybuna Śląska", została zamknięta w2004
„Zielony Sztandar”
Zielony Sztandar – polski tygodnik związany ruchem
ludowym, wydawany od 1931 roku. W kraju wznowiono
wydawanie pisma 17 września 1944 roku w Lublinie
Od 1949 roku był periodykiem Naczelnego Komitetu
WykonawczegoZjednoczonego Stronnictwa Ludowego
„Przekrój”
Przekrój – tygodnik społeczno-kulturalny. Założony
przez Mariana Eile i Janinę Ipohorską, ukazuje się od roku
1945. Do 2002 r. był wydawany w Krakowie, obecnie (to
znaczy do 30 czerwca 2011 roku) redakcja znajduje się
w Warszawie
Wprowadzał formułę magazynu ilustrowanego o walorach
poznawczych i kulturalnych.
„Przyjaciółka”
Jest to najdłużej wydawany polski tygodnik. Początki
"Przyjaciółki" sięgają okresu bezpośrednio po II wojnie
światowej (chociaż nazwę wziął od wydawanej przed
wojną "Mojej Przyjaciółki"). W 1948 magazyn zaczęła
wydawać Spółdzielnia Wydawnicza "Czytelnik". Później
tytuł został przejęty przezRSW Prasa-Książka-Ruch.
W okresie PRL-u nakład tygodnika przekraczał 3 miliony
egzemplarzy.
„Po prostu”
Po prostu – polskie pismo społeczno-polityczne,
wydawane w latach 1947–1957
Od 1955 "Po prostu" ukazywało się jako "Tygodnik
studentów i młodej inteligencji", angażując się w ruch
na rzecz reform ustrojowych
Prócz nich możemy wymienić
tytuły takie jak:
„Chłopska Droga”
„Dziennik Ludowy”
„Gazeta Krakowska”
„Gromada”
„Kuźnia”
„Kurier Polski”
„Nowiny Literackie”
„Nowa Kultura”
„Odra”
„Odrodzenie”
„Poradnika Rolnika”,
„Przegląd kulturalny”
„Przyjaciela Żołnierza”
„Świat”
„Warszawa”
„Czytelnik”
Spółdzielnia Wydawnicza "Czytelnik" - wydawnictwo o
profilu humanistyczno-literackim powstałe z
inicjatywy Jerzego Borejszy w 1944 w Lublinie.
W 1945 siedziba wydawnictwa została przeniesiona
do Warszawy. Wydawnictwo organizowało biblioteki i
księgarnie, wydawało nowe tytuły prasowe - "Czytelnik"
wydawał takie dzienniki jak: "Życie Warszawy", "Dziennik
Polski", "Rzeczpospolita". Wydawał również periodyki
takie jak: "Przekrój", "Przyjaciółka", "Odrodzenie",
"Kuźnica", "Twórczość", "Problemy”
„Prasa”
Robotnicza Spółdzielnia Wydawnicza
"Prasa" - przedsiębiorstwo utworzone
uchwałą Sekretariatu KC PPR 25
kwietnia 1947 roku działało na rynku
wydawniczym do roku 1973.Wydawnictwo
działało jako spółdzielnia z członkostwem osób
prawnych i z udziałem większościowym PZPR. RSW
"Prasa" w czasie swej działalności wydawała przeszło
50% wszystkich periodyków wychodzących w
Polsce, w tym przeszło 90% wszystkich dzienników.
„Polskie Radio”
Od 1944 roku przystąpiono do odbudowy PolskiegoRadia,
jednocześnie przeprowadzając upaństwowienie, a w 1948
roku podporządkowując je prezesowi Rady Ministrów
jako centralny organ administracji państwowej.
Odbudowano też sieć rozgłośni regionalnych. Od 1949
roku Polskie Radio nadawało dwa ogólnopolskie programy,
stając się jednym z najważniejszych narzędzi propagandy
państwowej, szczególnie silnej przed referendum i
wyborami. Do chwili powstania telewizji było
najpopularniejszą rozrywką masową, źródłem wiedzy i
informacji, a liczba słuchaczy przekraczała milion
abonentów
Powojenne dzieje Polskiego Radia rozpoczęła działalność
prowizorycznej rozgłośni tzw. "Pszczółki", nadającej najpierw
z bocznicy kolejowej w Lublinie, potem przewiezionej do
Parku Praskiego w Warszawie.
Od 3 października 1949 na antenie nadawane były dwa
programy ogólnopolskie
1 marca 1958 pojawił się Program III, odbierany początkowo
tylko w Warszawie; od 1962 r. stał się programem
ogólnopolskim. "Trójka" zaproponowała nieco inny model
radia niż dwa dotychczasowe kanały, a jej adresatami stali się
przede wszystkim studenci i młoda inteligencja.
„Telewizja Polska”
Do prac nad polską telewizją powrócono po wojnnie w
roku 1947
Dopiero Warszawski Ośrodek Telewizyjny otwarty
30
kwietnia 1956 umożliwił dostęp do programów TV większej
grupie odbiorców. Zasięg stacji wynosił ok. 55 kilometrów.
WOT emitował program 5 razy w tygodniu. 1
maja 1956 pracę rozpoczyna Telewizyjny Ośrodek
Transmisyjny ze stacją nadawczą umieszczoną na Pałacu
Kultury i Nauki.
2
października
1970
uroczyście
uruchomiono drugi ogólnopolski program
telewizyjny. TVP2 od początku swego istnienia
skupiała się głównie na programach kulturalnych
i rozrywkowych