Postępowanie w sprawach chorób zawodowych Choroby zawodowe nauczycieli Opracowanie ZGZNP Choroby zawodowe nauczycieli – problem społeczny Według danych Instytutu Medycyny Pracy, przewlekłe choroby narządu głosu od.
Download ReportTranscript Postępowanie w sprawach chorób zawodowych Choroby zawodowe nauczycieli Opracowanie ZGZNP Choroby zawodowe nauczycieli – problem społeczny Według danych Instytutu Medycyny Pracy, przewlekłe choroby narządu głosu od.
Postępowanie w sprawach chorób zawodowych Choroby zawodowe nauczycieli Opracowanie ZGZNP Choroby zawodowe nauczycieli – problem społeczny Według danych Instytutu Medycyny Pracy, przewlekłe choroby narządu głosu od lat są najczęściej rozpoznawaną chorobą zawodową i stanowią ponad 20% wszystkich chorób zawodowych stwierdzanych każdego roku w Polsce, np. w 2006 r. – 24,4%. Zdaniem Centralnego Instytutu Ochrony Pracy „obserwuje się brak równowagi pomiędzy skutkami społecznymi związanymi z chorobami narządu głosu wśród nauczycieli, a działaniami podejmowanymi w celu przeciwdziałania tym skutkom”. Definicja choroby zawodowej • Za chorobę zawodową uważa się chorobę wymienioną w wykazie chorób zawodowych, jeżeli została spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia, występujących w środowisku pracy lub w związku ze sposobem wykonywania pracy Podstawy prawne • Rozporządzenie Rady Ministrów z 30.07.2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (D.U. nr 132, poz. 1115) • Rozporządzenie Ministra Zdrowia z 1.08.2002 r. w sprawie sposobu dokumentowania chorób zawodowych i skutków tych chorób (Dz.U. nr 132, poz. 1121) Wykaz chorób zawodowych • Wykaz stanowi załącznik do rozporządzenia z 30 lipca 2002 r. • Choroby zawodowe nauczycieli znajdują się w wykazie pod poz. nr 15. Są to: Choroby zawodowe nauczycieli • Przewlekłe choroby narządu głosu spowodowane nadmiernym wysiłkiem głosowym, trwającym co najmniej 15 lat: • 1/ guzki głosowe twarde • 2/ wtórne zmiany przerostowe fałdów głosowych • 3/ niedowład mięśni przywodzących i napinających fałdy głosowe z niedomykalnością fonacyjną głośni i trwałą dysfonią Przyczyny chorób narządu głosu • nieprawidłowa emisja głosu • brak „higieny głosowej” • napięcie, głównie mięśni szyi i krtani towarzyszące fonacji • stany chorobowe krtani • hipotonia mięśniowa i niewydolność narządu głosowego • złe warunki akustyczne sal wykładowych • brak wyposażenia sal w aparaturę nagłaśniającą • nieprawidłowy mikroklimat sal (niska wilgotność, podwyższona temperatura, zapylenie) • duże szkoły, liczne klasy • brak konsultacji foniatrycznych • brak zajęć z emisji głosu Profilaktyka chorób zawodowych nauczycieli - zapewnienie obowiązkowego kształcenia w zakresie emisji głosu (na studiach i cyklicznie w trakcie kariery zawodowej) - zapewnienie regularnych konsultacji foniatrycznych - ograniczenie liczebności klas - zapewnienie prawidłowej organizacji pracy, uwzględniającej przerwy w wysiłku głosowym Profilaktyka chorób c.d. - wyposażenie klas w mikrofony i sprzęt nagłaśniający - zapewnienie komfortu pracy głosem (prawidłowy mikroklimat i jakość powietrza) - wczesna identyfikacja wśród kandydatów na studentów wydziałów pedagogicznych osób z predyspozycjami do chorób narządu głosu - zwiększenie świadomości wśród nauczycieli o innych zachowaniach prozdrowotnych (np. niepalenie papierosów) Okres upoważniający do rozpoznania choroby zawodowej • Zgłoszenie podejrzenia choroby zawodowej oraz jej rozpoznanie może nastąpić u pracownika lub byłego pracownika w okresie jego zatrudnienia w narażeniu zawodowym lub po zakończeniu pracy w takim narażeniu, nie później jednak niż w okresie określonym w wykazie chorób zawodowych. Dla chorób zawodowych nauczycieli – 2 lata Upoważnieni do przeprowadzenia oceny narażenia zawodowego • lekarz sprawujący profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikiem • lekarz zatrudniony w jednostce orzeczniczej I lub II stopnia w toku ustalania rozpoznania choroby zawodowej • państwowy powiatowy inspektor sanitarny (właściwy terytorialnie) w toku podejmowania decyzji o stwierdzeniu bądź braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej Obowiązki pracodawcy w zakresie profilaktyki chorób zawodowych • ocenianie i dokumentowanie ryzyka zawodowego • informowanie pracowników o ryzyku zawodowym • stosowanie środków zapobiegających chorobom zawodowym • zgłaszanie PIS i inspektorowi pracy podejrzenia lub wystąpienia choroby zawodowej • analizowanie przyczyn choroby zawodowej Obowiązki pracodawcy w razie podejrzenia o wystąpieniu choroby zawodowej • ustalić przyczyny powstania choroby zawodowej, rozmiar i charakter zagrożenia • przystąpić do usuwania czynników powodujących powstanie choroby zawodowej • zapewnić realizację zaleceń lekarskich • przenieść pracownika do innej pracy Zgłoszenia podejrzenia choroby zawodowej dokonuje: • pracodawca zatrudniający pracownika • lekarz, który podejrzewa chorobę zawodową • sam pracownik za pośrednictwem lekarza sprawującego nad nim profilaktyczną opiekę zdrowotną • lekarz stomatolog Podejrzenie choroby zawodowej zgłaszamy: • właściwemu państwowemu inspektorowi sanitarnemu • właściwemu inspektorowi pracy Zgłoszenia dokonuje się na formularzu określonym w rozporządzeniu Min. Zdrowia z 1 sierpnia 2002 r. w sprawie sposobu dokumentowania chorób zawodowych i skutków tych chorób Postępowanie w sprawie podejrzenia choroby zawodowej • Państwowy inspektor sanitarny - kieruje pracownika na badanie do jednostki orzeczniczej I stopnia - powiadamia pracodawcę - powiadamia jednostkę podstawową służby medycyny pracy Orzekanie o rozpoznaniu choroby zawodowej • O rozpoznaniu lub braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej może orzekać lekarz spełniający określone wymagania kwalifikacyjne, zatrudniony w jednostce orzeczniczej I lub II stopnia Jednostki orzecznicze I stopnia 1/Poradnie i oddziały chorób zawodowych wojewódzkich ośrodków medycyny pracy 2/Katedry, poradnie i kliniki chorób zawodowych akademii medycznych 3/Przychodnie i oddziały chorób zakaźnych poziomu wojewódzkiego 4/Jednostki organizacyjne zakładów opieki zdrowotnej, w których nastąpiła hospitalizacja Jednostki orzecznicze II stopnia • Są to jednostki odwoławcze od orzeczeń wydanych przez lekarzy zatrudnionych w jednostkach orzeczniczych I stopnia - dla wymienionych w punktach 1,2,4 – przychodnie, oddziały i kliniki chorób zawodowych jednostek badawczo-rozwojowych w dziedzinie medycyny pracy - dla wymienionych w punkcie 3 – katedry, poradnie i kliniki chorób zakaźnych i inwazyjnych akademii medycznych Orzeczenie lekarskie przesyłane jest: • właściwemu państwowemu inspektorowi sanitarnemu • zainteresowanemu pracownikowi • osobie zgłaszającej podejrzenie choroby zawodowej • jednostce orzeczniczej I stopnia, jeżeli orzeczenie wydał lekarz zatrudniony w jednostce orzeczniczej I stopnia Odwołanie od orzeczenia • Pracownik, który nie zgadza się z treścią orzeczenia, może wystąpić z wnioskiem o ponowne badanie przez jednostkę orzeczniczą II stopnia w ciągu 14 dni od dnia otrzymania orzeczenia za pośrednictwem jednostki, zatrudniającej lekarza, który wydał to orzeczenie. • Orzeczenie wydane w wyniku ponownego badania jest ostateczne. Decyzja o stwierdzeniu choroby zawodowej • Decyzję o stwierdzeniu bądź braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej wydaje państwowy inspektor sanitarny. • Od decyzji tej przysługuje odwołanie do państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego. Kolejnym organem odwoławczym jest Naczelny Sąd Administracyjny. Roszczenia z tytułu choroby zawodowej • Decyzja o stwierdzeniu choroby zawodowej jest dla pracownika podstawą do zgłoszenia roszczenia o świadczenia z tytułu chorób zawodowych. • Roszczenia określa ustawa z 30.10.2002 o ubezpieczeniu społecznym w z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. nr 199, poz. 1673 z późn. zmianami). Świadczenia z tytułu choroby zawodowej • • • • • • • • • • zasiłek chorobowy świadczenie rehabilitacyjne zasiłek wyrównawczy jednorazowe odszkodowanie jednorazowe odszkodowanie dla członków rodziny zmarłego ubezpieczonego renta z tytułu niezdolności do pracy renta szkoleniowa renta rodzinna dodatek pielęgnacyjny pokrycie kosztów leczenia (stomatologia, szczepienia ochronne, zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne) Jednorazowe odszkodowanie • Wniosek o jednorazowe odszkodowanie ubezpieczony składa do płatnika, a płatnik po skompletowaniu dokumentacji – do ZUS. • ZUS w ciągu 7 dni wyznacza termin badania przez lekarza orzecznika. Decyzja o stwierdzeniu choroby zawodowej jest wiążąca dla orzecznika. Wysokość odszkodowania • Kwota jednorazowego odszkodowania zależy od ustalonego przez orzecznika procentu uszczerbku na zdrowiu. • Wysokość odszkodowania za jeden procent uszczerbku na zdrowiu wynosi 20% przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim roku. Od 1 kwietnia 2008 r. do 31 marca 2009 r. jest to kwota 538 zł. Renta z tytułu niezdolności do pracy • Prawo do renty reguluje art. 17ustawy o emeryturach i rentach z FUS (Dz.U. z 2004 r.nr 39, poz.353) • Przy zbiegu prawa do renty z prawem do emerytury – uprawnionemu przysługuje renta powiększona o połowę emerytury albo emerytura powiększona o połowę renty. W przypadku osiągania jakichkolwiek przychodów, prawo do jednego świadczenia ulega zawieszeniu. Rozwiązanie stosunku pracy z nauczycielem, posiadającym orzeczenie o chorobie zawodowej • Rozwiązanie stosunku pracy z nauczycielem zatrudnionym na podstawie mianowania następuje z końcem miesiąca, w którym dyrektor otrzymał ostateczne orzeczenie o niezdolności nauczyciela do wykonywania dotychczasowej pracy (art. 23 KN) • Nauczycielowi przysługuje odprawa (zgodnie z art. 28 KN), w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia za każdy rok pracy na stanowisku nauczyciela, nieprzekraczająca jednak sześciomiesięcznego wynagrodzenia zasadniczego