Prof. Krzysztof Szydzisz

Dlaczego mówimy tak jak mówimy?

MOWA NIE JEST UMIEJĘTNOŚCIĄ WRODZONĄ

• A – znudzona • A – melancholijna • A – cierpiąca • A – zaskoczona • A- niechętna • A- poirytowana • A – radosna • A – podejrzliwa

• akustyczny nośnik mowy • wyraziciel stanów emocjonalnych i psychicznych człowieka • przyjmowanie werbalnych informacji i przekazywanie (porozumiewanie się) • 80%pracujących realizuje zatrudnienie dzięki możliwościom komunikatywnym • podstawowe narzędzie pracy w tzw. zawodach głosowych • wykładnik zdrowia fizycznego, stanu emocjonalnego, osobowości, tożsamości i skłonności estetycznych

• wygodna • estetyczna • z dobrą artykulacją i dykcją • sprzyja czynnościom życiowym organizmu • naturalna • piękna (zachwyca słuchacza)

• • Atrakcyjność

Przyjemność

którą sprawia

• Śpiewacy • Aktorzy • Mówcy radiowi i telewizyjni

• Nauczyciele i inne zawody pedagogiczne • Księża • Tłumacze symulatniczni • Telefonistki

• Prawnicy • Wojskowi • Sprzedawcy • Osoby pracujące w hałasie

• Piotr Fronczewski • Krystyna Czubówna • Tomasz Knapik • Krzysztof Kowalewski

• Jakich głosów poszukujemy do śpiewania w operze, w muzyce popularnej a jakich w chórze?

• Czy brzmienie głosu mówcy ma znaczenie dla jego pracy? Foniczność głosu.

• Dźwięczny, bogaty rezonansowo • Niemęczliwy dla słuchacza • Miękkie nastawienie głosowe (bez komponentów szmerowych i chrypki) • Bez napięcia wewnętrznego i napinania mięśni szyi • Właściwa wysokość (optymalna wysokość mówienia) • Natężenie w zależności od sytuacji i środowiska • Odpowiednia giętkość (zmiany wysokości i natężenia podczas wypowiadania) • Dobra artykulacja

• fizyczna postawa w czasie emisji głosu • mechanizm tworzenia głosu: oddychanie, fonacja, artykulacja • wpływ czynników psychicznych • oddziaływanie czynników zewnętrznych (infekcje, stosowanie leków, akustyka środowiska) • codzienna higiena (tryb życia, używki, odżywianie się) • ogólny stan zdrowia

• Szczęśliwym się z pewnością nazwie ten, kto posiada piękny, dźwięczny głos którego do śpiewu, mowy i wykładów bardzo dobrze użyć potrafi.

• Lecz niestety mała tylko liczba ludzi tem szczęściem poszczycić się może, a podczas ordynacji (przyjmowania pacjentów) moich największą mi to przykrość sprawia jeżeli ludzie, a szczególnie studenci, przychodzą i żądania swoje głosem fistułowym lub szepleniącym wypowiadają, tak że z trudnością ich zrozumieć można .

• Pomiędzy stu osobami znajdziemy dwie lub trzy osoby, które rzeczywiście usta umieją otworzyć należycie i mówić prawidłowo się nauczyli.

• Jedni lubią mówić tak prędko, jak gdyby kółko maszynowe się rozbiegało, drudzy znowu dyszą i wymęczają słówka z jakąś przemocą.

• Ani pierwsze przyzwyczajenie, ani drugie nie jest rozumnem: każdy powinien się przyzwyczaić mówić wolno, głośno, dobitnie i wyraźnie. /Mein Testament fur Gesunde und Kranke KE 1894/

Składowe przekazu (wg A.Mehrabiana) • treść wypowiedzi • brzmienie głosu (głośność, intonacja wewnątrz wyrazów, intonacja słów w zdaniu, pauzy, parajęzyk) • komunikację niewerbalną (mimika twarzy, komunikacja przez dotyk, zachowanie dystansu osobniczego, gesty, postawa, wygląd zewnętrzny)

Prof. Krzysztof Szydzisz