Adam Mickiewicz

Adam Bernard Mickiewicz urodził się 24 grudnia 1798 roku w Zaosie lub Nowogródku a zmarł 26 listopada 1855 w Konstantynopolu

Gdzie urodził się Adam Mickiewicz ?

Do dnia dzisiejszego nie wiadomo gdzie urodził się Adam Mickiewicz. Rodzinna legenda głosi, że Adam – który przyszedł na świat w noc wigilijną urodził się w karczmie w połowie drogi miedzy tymi oddalonymi o 40km miejscowościami. Podobno wezwana akuszerka przecięła pępowinę noworodka na książce „chcąc go przeznaczyć na rozumnego”

Zaosie – prawdopodobne miejsce narodzin Adama Mickiewicza

Dom Adama Mickiewicza

Dzieciństwo

Adam Mickiewicz był synem Mikołaja Mickiewicza, adwokata sądowego w Nowogródku i komornika mińskiego oraz Barbary.

W latach 1807–1815 uczęszczał do dominikańskiej szkoły powiatowej w Nowogródku.

Gdy Adam Mickiewicz miał 13 lat zmarł jego ojciec W tym samym roku przez Nowogródek przeszły wojska Napoleona, maszerujące na Moskwę

Młodość

W 1815 Mickiewicz wyjechał do Wilna w celu podjęcia studiów. Studiował nauki humanistyczne na Uniwersytecie Wileńskim

Ciężka sytuacja materialna rodziny skłoniła go do podjęcia nauki w uniwersyteckim Seminarium Nauczycielskim, co gwarantowało później zatrudnienie w szkołach carskich. Studia ukończył w 1819 ze stopniem magistra

Pod koniec XIX Adam Mickiewicz szaleńczo zakochał się w Maryli Wereszczakównej. Jednak rodzicie Maryli wydali ją za hr. Puttkamera

W 1819 rozpoczął pracę jako nauczyciel w Kownie, gdzie mieszkał do 1823 roku. Podczas pobytu w Kownie napisał rozprawę, za którą w roku 1822 otrzymał tytuł magistra filozofii.

W 1823 roku został aresztowany i uwięziony w klasztorze bazylianów w Wilnie

Cały okres patriotycznej młodości wileńsko-kowieńskiej i zesłania w głąb Rosji zaowocował później, napisanymi podczas pobytu w Dreźnie, Dziadami cz. III W 1831 roku przyjechał do Wielkopolski z zamiarem przekroczenia granicy i udania się do ogarniętego powstaniem Królestwa Polskiego, lecz ostatecznie pozostał w Dreźnie do roku 1832.

Pobyt w Paryżu

Z Drezna udał się do Paryża. Osiadł się tam na stałe i spędził ponad 20 lat życia. W 1834 ożenił się z Celina Szymanowską, z którą miał sześcioro dzieci. Dwie córki Marię i Helenę oraz czterech synów: Władysława , Józefa, Aleksandra oraz Jana.

W latach 1839–1840 był profesorem literatury łacińskiej w szwajcarskiej Lozannie. Na wykłady Mickiewicza uczęszczało wielu znanych twórców, działaczy i myślicieli.

W czasie Wiosny Ludów utworzył we Włoszech legion polski.

Niespodziewany ślub

Pewnego razu podczas rozmowy z Morawskim, Mickiewicz podobno powiedział, że jeśli Cecylia Szymanowska przyjmie jego wezwanie, to ją do ołtarza poprowadzi. Cecylia dowiedziała się o tej wypowiedzi i odebrała ją jako formalne zaręczyny. Nie zwlekając, wsiadła w Warszawie do dyliżansu i przyjechała do Paryża. Jej nagły przyjazd do Paryża zaskoczył Mickiewicza Narzeczeństwo trzy tygodnie. Ślub odbył się we wtorek w dniu 22 urodzin Cecylii.

Celina Szymanowska Nieporozumienia małżeńskie z Celiną i jej choroba psychiczna doprowadziły do próby samobójczej Mickiewicza, który 17 lub 18 grudnia 1838 rzucił się z okna.

Twórczość Adama Mickiewicza

W 1820 opublikował Odę do młodości. Oda nawoływała do czynnej walki, wyrażała wiarę w siłę młodości i zbiorowości.

Ballady i romanse

Zbiór Ballad i romansów, uważany jest nie tylko za debiut Mickiewicza, ale również za dzieło oficjalnie rozpoczynające epokę romantyzmu w Polsce. Zbiór ten powstał w 1822 roku.

Dziady II część Dziadów powstawała w latach 1820–1821 IV część Dziadów powstała w latach 1821–1822 III część Dziadów została napisana 1832 roku I część Dziadów nie została wydana za życia artysty.

Pan Tadeusz

W 1834 wydał w Paryżu ostatnie wielkie dzieło swego życia Pana Tadeusza. Ten poemat składa się z 12 ksiąg. Pan Tadeusz stał się najbardziej popularnym dziełem literatury polskiej.

Konrad Wallenrod Powieść poetycka napisana między rokiem 1824 a 1828, wydana zaś w lutym 1828 przez drukarnie Karola Krava. Uważana za jeden z najbardziej znanych poematów polskiego romantyzmu.

Ostatnie

lata życia

We wrześniu 1855 roku, podczas wojny krymskiej, wyjechał do Konstantynopola.

Zmarł nagle podczas epidemii cholery.

Jego ciało zostało przewiezione do Paryża i w 1855 pochowane na cmentarzu Montmorency, a w roku 1890 przeniesione na Wawel.