Slide 1

นิทานอีสป

กรอบที่ 1

เรื่ อง สุ นัขจิง้ จอกกับเงา
จัดทาโดย
นางสาวเบญญาสิ ริ แก้วเบี่ยง

โรงเรี ยนบ้านวังหิ น
1


Slide 2

กรอบที่ 2

2


Slide 3

กรอบที่ 3

มีอยูใ่ นตอนใกล้พลบค่า ตะวันโพล้เพล้ จนเกือบจะลับขอบฟ้ าอยู่
แล้วของวันหนึ่ง ได้มีสุนขั จิ้งจอกที่โง่เขลา เบาปัญญามากตัว
หนึ่ง ขณะที่มนั กาลังเดินไปเรื่ อย ๆตามเส้นทางที่ในป่ า และด้วย
เพราะมันได้เดินหันหลังให้ กับดวงตะวันที่กาลังจะตกดินอยู่
รอมร่ อนัน่ เอง...มันจึงพลันได้มองเห็นสิ่ งหนึ่ง ซึ่งก็เป็ นเงาของมันเองนัน่ แหละ... ที่
ส่ องทาบทับไปบนพื้นดิน และเงานั้นได้ทอดเป็ นทางยาว ขนาดสู งและใหญ่มาก
เรี ยกว่าสู งใหญ่จนเกือบจะคับ ถนนเลยทีเดียวก็วา่ ได้ มันให้เป็ นตกกระใจและนึก
ทึ่งขึ้นมาเป็ นอย่างมากกับเงาของตัวมันเอง ที่เผอิญได้เห็นเป็ น ครั้งแรกในชีวิตเลย
แหละว่า " เห...ว้าว...เพิ่งจะรู ้ความจริ งนะเนี้ย..ฮู่ ๆๆ หลงโง่มาตั้งนาน นึกว่าตัวเอง
ตัวเล็กแค่นิด เดียว ที่ไหนได้...ว้าว...ดูตามเงาที่มองเห็นนี่แล้ว ที่จริ ง ๆ ข้านี่ตวั ใหญ่
ขนาดนี้ทีเดียวหรื อนี่ ฮ่า ๆๆๆ " มันหัวเราะ
และคิดดีใจอย่างสุ ดที่จะระงับไว้ได้เลยทีเดียวเลยหละ.....

3


Slide 4

กรอบที่ 4

4


Slide 5

กรอบที่ 5

แล้วมันยังเกิดความคิดที่หยิง่ ผยองขึ้นมาอีกด้วยว่า " ถ้าความจริ ง
แล้วตัวข้านี่น่ะ ก็ใหญ่ขนาดนี้ แล้วละก็.... ต่อแต่น้ ีไป ก็ไม่เห็นจาเป็ นที่จะ
ต้องมานัง่ กลัวในสิ่ งไหนให้เสี ยเวลา สาหรับข้าอีกต่อไปแล้วน่ะสิ ...ฮ่า ๆๆ
" มัน ให้เป็ นนึกหยิง่ ผยองและได้ออกก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ
ส่ ายอาด ๆ ไปตามทาง โดยมีเงาอันใหญ่มหึ มาของ มัดพาดทับไปอยูท่ ี่ขา้ งหน้า อย่าง
จองหองที่สุดเลยหละ...แล้วตรงนั้น...ก็เผอิญกับได้มีเสื อลายพลาดกลอน ตัว ขนาดใหญ่
มากตัวหนึ่งได้ออกมาปรากฏกายขึ้นที่ตรงข้างหน้า เสื อลายพลาดกลอน เมื่อเห็นสุ นขั
จิ้งจอกเข้า ก็ หยุดเดินและมองดูมนั อยูน่ ิ่ง ๆ และซึ่งก็อาจจะเป็ นการบังเอิญเข้าอีกด้วย
แหละนะว่า ที่ตรงนั้นได้เป็ นทางลาดและ อยูใ่ นที่ต่ากว่าตรงจุดที่สุนขั จิ้งจอกได้
เดินอยูน่ ้ นั เข้าพอดีพอเหมาะพอเจาะ ดังนั้นตัวของเสื อลาย
พลาดกลอน ทั้งตัวก็เลยเข้าไปซ้อนทับอยูใ่ นเงาของเจ้า สุ นขั จิ้งจอกตัวนั้นทั้ง
ตัวเลยทีเดียว เจ้าสุ นขั จิ้งจอกจึงมองเห็นว่า เสื อลาย พลาดกลอน นั้นตัวเล็กกว่า
เงาของมันอย่างมากเลยทีเดียว....
5


Slide 6

กรอบที่ 6

6


Slide 7

กรอบที่ 7

มันจึงหัวเราะขึ้นมาด้วยเสี ยงอันดัง แล้วพูดใส่ แบบหยิง่ ยะโส
กับเสื อลายพลาดกลอน ว่า " โอ้ย...อ้ายเสื อลายพลาด กลอน หน้าโง่
ตัวเอ็งเล็กกว่าข้าตั้งเยอะ ฮ่า ๆๆๆ...เมื่อก่อนข้าหลงกลัวเสี ยแทบตาย
แต่บดั นี้ขา้ ได้รู้ความจริ งแล้ว นะว่า ข้านี่คือผูท้ ี่ยงิ่ ใหญ่กว่าเจ้า ฮ่า ๆๆ
ไปถอยออกไป และไปหมอบลงที่ขา้ งทางนัน่ จนกว่าข้า ผูย้ งิ่ ใหญ่ จะเดิน
ผ่านไปเสี ยก่อน..เดี๋ยวนี้ ! เข้าใจไหม ? " เสื อลายพลาดกลอน เมื่อได้ฟัง
ดังนั้น ก็คารามขึ้นด้วยเสี ยงอันดัง " ก้าววว์ ชะ..ช้า..ช้า..เจ้าสุ นขั จิ้งจอกหน้า
โง่เอ๋ ย... ที่จริ งข้าน่ะกาลังอิ่มไม่อยากกินอะไรทั้งสิ้ น แต่ความที่เจ้าน่ะ ปาก
พล่อยสิ้ นดี...ไม่รู้จกั เงาหัวของตัวเองเสี ยแล้ว บังอาจมาสัง่ ให้ ข้าหลบเจ้าได้
ทีเดียวหรื อนี่ ! น้อย ๆหน่อย...งั้น ก็เตรี ยมตัวตายเสี ยเถิด
ไม่ตอ้ งอยูด่ ูโลกต่อไปอีกแล้ว...ก้าววว์ "
7


Slide 8

กรอบที่ 8

8


Slide 9

กรอบที่ 9

สุ นขั จิ้งจอก ด้วยความโง่เขลาและหลงเข้าใจผิด คิดหยิง่ ผยองไปกับ
เงาของตัวเอง ที่ส่องให้มองเห็น จึงคิดว่าตัว เองนั้นตัวใหญ่โตมโหฬารอย่าง
มาก เลยเป็ นผลให้ตอ้ งมาตายกลายเป็ นอาหารของ เสื อลายพลาดกลอน ไป
อย่าง ที่ใครก็ช่วยอะไรไม่ได้เสี ยด้วย...ในที่สุด

9


Slide 10

นิทานเรื่องนีส้ อนให้ รู้ ว่า

กรอบที่ 12

การหลงลืมตนหรื อหยิง่ ผยองโดยเข้าใจผิด คิดว่าตัวเองยิง่ ใหญ่
เหนือใคร ๆ และจะเป็ นด้วยความโง่หรื อรู ้เท่า ไม่ถึงกาลของตัวเอง
อย่างไร?ก็ตามเถอะ...สุ ดท้ายเมื่อมารู ้ความจริ งเข้าภายหลัง บางทีมนั ก็
อาจจะสายเกินไป และอาจจะต้องได้พบจุดจบเข้าได้เหมือนกัน....

10