Slide 1

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 2

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 3

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 4

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 5

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 6

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 7

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 8

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 9

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 10

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 11

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 12

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 13

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 14

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 15

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 16

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 17

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 18

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 19

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 20

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 21

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 22

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 23

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 24

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 25

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 26

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 27

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 28

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 29

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 30

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 31

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 32

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 33

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 34

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 35

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 36

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg


Slide 37

Ochrona
przyrody







Celem ochrony przyrody w Polsce jest zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie właściwych postaw
człowieka wobec przyrody, a także przywracanie do stanu właściwego zasobów i
składników przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października 1991 roku
cele ochrony przyrody definiuje jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w szczególności dziko
występujących roślin i zwierząt oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Do najważniejszych powodów, dla których stosuje się ochronę przyrody, należą:
natury estetycznej (rekreacyjne) - aby podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze - aby pozyskiwać surowce i rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe - aby badać gatunki dla młodszych pokoleń; aby tworzyć
leki,
społeczne - aby odpoczywać,
historyczno-naukowe - dla pokoleń.

JEST!!!!!
Dlatego musimy dbać o to, aby nadal pozostało
takie, jakim było i jest nadal!!!
Jednym ze sposobów, na to aby utrzymać naturę
w niezmienionej postaci, jest recykling opon.

Sposoby
recyklingu
opon
Co to jest recykling materiałowy?
Recykling materiałowy polega na wykorzystaniu zużytych opon po uprzednim
poddaniu ich odpowiedniemu przygotowaniu, czyli regeneracji, sprasowaniu,
rozdrobnieniu, rozpuszczeniu itp.
Recykling materiałowy polega również na przerobie gumy mającym na celu odzysk
surowców użytych do jej produkcji. Proces ten składa się z dwóch faz rozdrobnienia oraz obróbki termicznej. Jednakże w wyniku takiego procesu guma
nie podlega dewulkanizacji, czyli nie następuje usunięcie zawartej w niej siarki. Z
tego też powodu uzyskany materiał ma jedynie ograniczone zastosowanie.
Zapotrzebowanie na ten materiał obecnie zaspokajane jest dzięki przetwarzaniu
ścieru gumowego będącego produktem ubocznym bieżnikowania opon.
Należy nadmienić, że prowadzono próby użycia odzyskanego w wyżej opisanym
procesie surowca jako dodatku do mieszanki gumowej wykorzystywanej do
produkcji nowych opon. Dowiodły one jednak, że tak uzyskana opona ma mniejszą
żywotność (1% domieszki surowca wtórnego powoduje skrócenie żywotności
opony również o 1%) oraz wykazuje zwiększone opory toczenia przez co podwyższa
zużycie paliwa.

Rozdrobnienie
Proces rozdrabniania ma na celu redukcję rozmiarów opony i jest
punktem wyjścia do dalszego użycia odpadów gumowych. W
zależności od wielkości cząsteczek gumy uzyskuje się pył gumowy,
miał gumowy, granulat bądź grys. Oprócz gumy w wyniku tego
procesu uzyskuje się również stal oraz odpady tekstylne. Proces
polega na pocięciu opon na kawałki, a następnie na ich roztarciu
oraz oddzieleniu metalu i tkaniny od frakcji gumowej. Z reguły firmy
zajmujące się rozdrabnianiem stosują instalacje o wydajności od 10
do 20 tysięcy ton rocznie. Należy podkreślić energochłonność
procesu rozdrabniania (125 kWh / 1 tonę opon) oraz dużą emisję
hałasu. Na świecie stosuje się również technologie rozdrabniania
opon przy użyciu ciekłego azotu (metoda kriogeniczna). Właściwości
fizyczne gumy poddanej działaniu niskiej temperatury przypominają
właściwości szkła, przez co ich rozdrobnienie jest łatwiejsze.

A oto, co pozostało po oponie w
procesie rozdrabniania.

Ocena wykorzystania rozdrobnionych odpadów gumowych uzyskiwanych jako produkt uboczny
bieżnikowania oraz w wyniku rozdrabniania zużytych opon
Możliwość zastosowania rozdrobnionych odpadów gumowych zależy od wielkości cząsteczek gumy.
Grys i granulat po dodaniu odpowiednich lepiszczy stosuje się najczęściej jako nawierzchnie placów
zabaw, boisk sportowych a także wykładziny dźwiękochłonne i amortyzujące uderzenia. Natomiast
pył gumowy dodaje się najczęściej do mieszanek gumowych, z których wyrabia się takie produkty
jak dywaniki samochodowe, maty gumowe itp. Należy stwierdzić, że są to zastosowania
ograniczone. Według ocen Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, obecnie w Polsce do wyżej
wymienionych zastosowań wystarcza materiał uzyskiwany jako produkt uboczny procesu
bieżnikowania - ścier gumowy, powstający w trakcie usuwania starego bieżnika. W opracowaniu
IBDiM pod tytułem "Wykorzystanie zużytych opon w budownictwie drogowym" (Warszawa, 2002)
wskazane jest zastosowanie, które może pochłonąć duże ilości miału gumowego, a tym samym
stworzyć realne zapotrzebowanie na ten produkt. Zastosowaniem tym jest domieszka miału
gumowego do mieszanek asfaltowych wykorzystywanych do budowy dróg. Jednak autorzy
opracowania zwracają uwagę, że najpoważniejszą przeszkodą w upowszechnieniu modyfikacji
mieszanek asfaltowych rozdrobnionymi odpadami gumowymi są koszty. Według szacunków
amerykańskich koszty te mogą być wyższe od 50 do 100% w porównaniu z tradycyjnymi
technologiami budowy dróg. Ten przyrost kosztów z kolei przekłada się w wysokości 3 dolarów na
jedną oponę poddaną recyklingowi materiałowemu poprzez rozdrobnienie i wykorzystanie do
budowy drogi. Wyższe koszty wynikają z kosztu samego miału gumowego - najlepsze właściwości
mieszanki gumowo-asfaltowej uzyskiwane są przy zastosowaniu najdrobniejszego granulatu, który z
kolei jest najdroższy. Drugim powodem podrażania budowy drogi z użyciem tego rodzaju mieszanek
jest konieczność zastosowania specjalnych instalacji do modyfikowania asfaltu.

Zużyte opony zamieniły się w piękne
boiska.

Bieżnikowanie
Proces ten zalicza się do najbardziej przyjaznych
dla środowiska ze względu na unikanie
powstawania odpadów i oszczędność surowca. Co
ważne
jakość
opon
bieżnikowanych
porównywalna jest z oponami fabrycznie
nowymi, a powstające odpady (tzw. ścier
gumowy) są łatwe do zagospodarowania. Jednak
do bieżnikowania nadają się tylko opony
spełniające pewne warunki, np. określony stopień
zużycia, brak uszkodzeń mechanicznych lub
technologia wykonania.

SPALENIE Z
ODZYSKIEM
ENERGII
•

Odzysk energetyczny polega na spalaniu odpadów gumowych w cementowniach lub innych dużych
instalacjach energetycznych. W trakcie spalania uzyskuje się ciepło, które jest wykorzystywane w
takich procesach technologicznych jak np. wypalanie klinkieru w piecach cementowych. Wartość
opałowa gumy jest porównywalna do wartości opałowej węgla. W piecach cementowych opony
mogą stanowić nawet kilkadziesiąt procent wymaganej masy paliwa. Współcześnie budowane
instalacje wykorzystujące potencjał energetyczny opon i odpadów gumowych już w fazie
projektowania zostały przystosowane do zastosowania takiego paliwa zastępczego w stosunku do
węgla. Instalacje te spełniają lub przewyższają wymogi stawiane spalarniom odpadów, m.in. w
zakresie temperatury spalania czy czasu przebywania w komorze spalania. Prowadzony jest stały
monitoring poprawności przebiegu procesów i emisji do atmosfery związków chemicznych takich
jak dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, tlenki azotu i inne. Zastosowanie opon jako paliwa w
produkcji cementu ma dodatkowy atut w postaci bezodpadowej metody zagospodarowania dużych
ilości odpadów. Opona w piecu cementowym ulega całkowitemu spaleniu, nie pozostaje z niej
popiół ani żużel. Zawarte w oponie metale, w efekcie procesów zachodzących w piecu są trwale
związane z uzyskanym klinkierem, polepszając jego właściwości. Wykorzystanie opon jako paliwa
alternatywnego w stosunku do węgla w cementowniach jest metodą najmniej "wybredną" pod
względem wymagań stawianych oponom. Możliwe jest wykorzystywanie zarówno opon całych jak i
rozdrobnionych (uszkodzonych przez rozerwanie). Istotnym aspektem pogodzenia rachunku
ekonomicznego i myślenia ekologicznego jest możliwość wykorzystania do transportu opon tzw.
kursów
powrotnych
samochodów
dostarczających
cement

•

Zapotrzebowanie polskiego przemysłu cementowego na paliwa alternatywne w stosunku do węgla
jest bardzo duże i wciąż pozostaje niepokryte.

Paliwa
alternatywne
Zastosowanie tzw. paliw alternatywnych w
tym i zużytych opon powoduje wielorakie
korzyści, zwłaszcza zaś:
oszczędności zasobów nieodnawialnych paliw
kopalnych,
oszczędności energii koniecznej do wydobycia,
rozdrobnienia i transportu węgla,
zmniejszenie ilości odpadów deponowanych
na składowiskach.

Jeżeli nie będziemy dbać o środowisko
wyrządzimy krzywdę nie tylko przyrodzie ale i
sobie.
Może to spowodować nieodwracalne zmiany
w ekosystemie. Zalegające stosy opon są
plagą, która powoli degraduje i zatruwa
środowisko naturalne.
Postaw sobie pytanie : Czy chcesz żyć w
gumowym świecie???

Galeria

Świat dzisiaj:

Potem:

Który widok wolisz???
Wybór należy do Ciebie. Sam zdecyduj, który z
krajobrazów chciałbyś oglądać wstając rano z
łóżka…

Kolejnym sposobem na ochronę środowiska
jest odpowiednie gospodarowanie odpadami,
oraz
zapobieganie
powstawaniu
„dzikich
wysypisk”.
Sprawa dbania o środowisko jest określona
prawnie, przez co producenci jak i konsumenci
mają obowiązek dbania o środowisko.

PRAWA I OBOWIĄZKI GMIN:
•
•

•
•

•
•

•

Obowiązkiem Gminy jest utrzymanie czystości w gminach.
Gmina ma obowiązek udostępnić mieszkańcom informację o zbierających zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny pochodzący z gospodarstw domowych, działających na terenie gminy. Informacja taka
powinna być zamieszczona na stronie internetowej gminy oraz w siedzibie gminy np. w gablotach
ogłoszeniowych i powinna zawierać następujące dane: firma, oznaczenie siedziby i adres albo imię i
nazwisko i adres zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, w tym także punkty
sprzedaży takiego sprzętu.
Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy uchwala Rada Gminy.
W regulaminie określone są zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące
wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości. Wymagania te
obejmują m. in. prowadzenie we wskazanym zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów
komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych odpadów niebezpiecznych,
odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów.
Rada Gminy ma obowiązek dostosować taki regulamin do gminnego planu gospodarki odpadami w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty jego uchwalenia.
Gmina ma obowiązek zorganizować odbiór odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości,
którzy nie zawarli umów na takie usługi z zakładami będącymi gminnymi jednostkami
organizacyjnymi lub przedsiębiorcami posiadającymi zezwolenie na prowadzenie działalności w
zakresie odbierania odpadów komunalnych.
Władze Gminy mają prawo ukarać właściciela nieruchomości, który nie przestrzega regulaminu karą
grzywny.

Obowiązki Producentów
i Importerów:
•
•
•
•
•
•
•
•

Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego
sprzętu.
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.
Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego
sprzętu do zwykłego kosza.
Przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska raz na kwartał sprawozdania o masie zużytego
sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, a także
rocznego sprawozdania o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania,
informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu.
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować
odbiór ZSEE od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
Od 1 stycznia 2008 r. Wprowadzający są zobowiązani do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i
recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany zapewnić sieć zakładów przetwarzania obejmującą terytorium kraju, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.

PRAWA I OBOWIĄZKI
UŻYTKOWNIKA SPRZĘTU:
•
•
•
•
•
•

Użytkownik sprzętu elektrycznego i elektronicznego przeznaczonego dla
gospodarstw domowych ma obowiązek oddawania zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny do przeznaczonych do tego punktów zbiórki ZSEE.
Zużytego sprzętu nie wolno umieszczać łącznie z innymi odpadami. Za
pozostawienie sprzętu w miejscu do tego nieprzeznaczonym grozi kara grzywny do
5 000 zł
W przypadku zakupu nowego sprzętu, konsument ma prawo oddać bezpłatnie
zużyty sprzęt tego samego rodzaju (1:1), ale sprzedawca nie ma obowiązku
zapewnić transportu tego sprzętu z mieszkania użytkownika do sklepu.
Konsument może nieodpłatnie pozostawić sprzęt oddany do naprawy w punkcie
serwisowym w przypadku, gdy jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna.
Zarówno sprzedawca jak i prowadzący punkt serwisowy mają prawo odmówić
przyjęcia zużytego sprzętu w przypadku, gdy stwarza on zagrożenie dla zdrowia lub
życia przyjmujących.
Informacje o punktach zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
pochodzącego z gospodarstw domowych użytkownik może uzyskać: na stronie
internetowej urzędu gminy, w siedzibie urzędu gminy - np. w gablotach
informacyjnych, w punktach serwisowych oraz w punktach sprzedaży sprzętu
przeznaczonego dla gospodarstw domowych.

W naszym mieście i okolicach mimo obowiązującego prawa powstają coraz to nowe
dzikie wysypiska śmieci. Pomimo, że polskie prawo reguluje takie przypadki na
podstawie Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996, nr
132, poz. 621 i 622) oraz Ustawy o odpadach (Dz.U. 2001, nr 62, poz. 628), które to
nakładają na posiadaczy i zarządców terenu obowiązek dbania o jego czystość,
proceder ten kwitnie w najlepsze. Wyrzuca się tam praktycznie wszystko i jak łatwo
się domyśleć nie pozostaje to bez zgubnego wpływu na środowisko.

"Dzikie" wysypiska powodują poważne skażenie środowiska glebowego i wodnego. Deszcz
padający na nie wymywa z odpadów różnego rodzaju toksyny substancje trujące, przenosi je
do gleby, oraz do wód gruntowych i powierzchniowych, co może zaowocować skażeniem
wody pitnej, nawet w bardzo oddalonych miejscach od wysypiska. Wysypiska są
potencjalnym źródłem zagrożenia epidemiologicznego, ze względu na możliwość
występowania w odpadach wielu chorobotwórczych szczepów bakterii oraz grzybów. Mało
tego, na "dzikie" wysypiska trafiają nierzadko odpady niebezpieczne takie jak zużyte baterie i
akumulatory, resztki farb, lakierów, elektrolitów a nawet różnego rodzaju przeterminowane
leki. Wszystko to stanowi poważne zagrożenie ponieważ zanieczyszczają glebę metalami
ciężkimi, przez co w pobliżu takich wysypisk notuje się podwyższone koncentracje cynku,
miedzi, chromu, ołowiu, a w niektórych przypadkach nawet rtęci. Gnijące substancje
organiczne powodują, prócz nieprzyjemnych zapachów też zanieczyszczenie powietrza
siarkowodorem i metanem.

Ponadto, takie wysypiska śmieci są zagrożeniem dla dzikiej przyrody,
szczególnie niebezpieczne są sznurki z tworzyw sztucznych, w które łatwo
zaplątują się zwierzęta. Sznurki wpijają się w skórę, ranią ją i blokują dopływ
krwi do kończyn co kończy się poważnymi okaleczeniami a nawet śmiercią.
Szacuje się, że co rok z powodu połykania woreczków foliowych ginie na
świecie około 2 mln zwierząt.
Dodatkowo należy podkreślić, iż pozostawiane na obrzeżach dróg odpady
szpecą nasz krajobraz, odstraszając turystów i wystawiając nam
mieszkańcom Tomaszowa, niechlubne świadectwo.
Pamiętajmy, że rzucona w lesie plastikowa butelka rozłoży się dopiero po
500 latach, a aluminiowa puszka będzie istniała jeszcze przez kilka tysięcy
lat. Walka z takimi wysypiskami nie jest łatwa.
Postarajmy się zlikwidować choć jedno takie miejsce w naszym najbliższym
sąsiedztwie a na pewno poprawi to nam samopoczucie i przede wszystkim
przestanie oddziaływać niekorzystnie na środowisko naturalne. Za likwidację
"dzikich" wysypisk odpowiadają samorządy, kwestie dotyczące tego
pozostają w kompetencji gmin. To ich zadaniem jest utrzymanie porządku i
czystości w gminach. Zgłaszajmy więc "dzikie" wysypiska do Urzędu Miasta,
wówczas zostaną podjęte stosowne działania zmierzające do ich usunięcia.

Galeria

Galeria

Galeria

http://www.utylizacjaopon.pl/utylizacja_opon_1.php
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636.html
http://www.powderandbulk.pl/artykul_636_2.html
http://www.oiler.com.pl/ogolne/gospodarka/porady/gospodarka/opony/index.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrona_przyrody_w_Polsce
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired001_9VR-0.jpg
http://www.sprzatanieswiata-polska.pl/cms/getfile.php?id=3371
http://c.wrzuta.pl/wi12871/6847870a0016c28947f15556/0/tapeta%20krajobraz
http://www.kurierbytowski.com.pl/portal/images/stories/A1/orlik_2012.jpg
http://eprpolska.pl/pl/index.php?m=on&pm=po
http://tomaszow.pl/news/?news=1865
http://marketeo.com/photoOffer/p/353756_p.jpg
http://www.umlipno.pl/img_news/big/1225779885-opony.jpg
http://www.oponeo.pl/img/temp/tires_retired005_V2F-0.jpg
http://bi.gazeta.pl/im/5/5270/z5270025X.jpg