Transcript Tartışma Yönetme Zafer FIÇICILAR Eylül-2010 Tartışma Tartışma, iki veya daha çok kimsenin herhangi bir konuyu karşılıklı konuşarak, birbirini dinleyerek, eleştirerek, gerektiğinde sorular sorarak incelemesine dayanan.

Tartışma Yönetme
Zafer FIÇICILAR
Eylül-2010
Tartışma
Tartışma, iki veya daha çok kimsenin herhangi bir konuyu
karşılıklı konuşarak, birbirini dinleyerek, eleştirerek,
gerektiğinde sorular sorarak incelemesine dayanan bir
öğretim yöntemidir.
Öğrencilerin analiz, sentez ve değerlendirme yapma
güçleri geliştirilir ve demokratik tutumun gelişmesinde rol
oynar.
Buluş yoluyla öğretim stratejisinde ve daha çok kavrama
düzeyindeki davranışların kazandırılmasında kullanılır.
Tartışmada yöneticinin rolü
Tartışmanın sohbet düzeyinden daha yüksek bir seviyeye
çıkması için yöneticinin etkili olması gerekir. Bunun için;
Hoş bir giriş yaparak, neyin nasıl tartışılacağı konusunu
açıklayarak tartışmayı başlatmalıdır.
Katılımı teşvik eder ve gruptaki konuşmacıları kontrol
altında tutarak tartışmanın başarıyla devamını sağlar.
Yarar gördüğü taktirde konu dışına çıkılmasına izin verir.
Sözcünün rolü
Grup çalışmalarının çoğunda başkandan başka
birde sözcüye ihtiyaç duyulur.
Sözcü önemli hususları not eder. Yöneticinin
isteği üzerine zaman zaman özetler.
Tartışmaya katılanların rolü
Tartışmaya katılanlar, açık ve kesin olarak
konuşmalıdır. Doğal olup açık ve yalın bir
üslupla konuşulursa daha başarılı olacaklardır.
Tartışma Yönteminin Aşamaları
1. Tartışma Probleminin Seçimi
2. Tartışmayı Yönlendirecek Soruların
Belirlenmesi
3. Araç ve Tekniklerin Belirlenmesi
4. Tartışmanın Yapılacağı Fiziksel Ortamın
Düzenlenmesi
5. Değerlendirme
Tartışma metodu uygulamasında dikkat edilecek hususlar
a) Tartışma başlamadan önce yönetici mümkünse tartışmaya katılanları
tek tek tanıtmalı, kuralları açıklamalıdır.
b) Tartışmanın konu ve yönetim şekli baştan belirlenmelidir.
c) Sınıf tartışmalarında bütün öğrencilerin tartışmaya katılmaları
sağlanmalıdır.
d) Tartışmanın tıkandığı, konunun dağıtıldığı, nezaket kuralları dışına
çıkıldığı durumlarda, öğretmen kontrolu tekrar eline almalıdır.
e) Tartışmadan çıkarılabilecek sonuçlar veya grupların ana görüşleri,
tartışma etapları arasında ve en sonunda öğretmen tarafından ortaya
konmalıdır.
Tartışma Metodunu Kullanan Teknikler
MÜNAZARA: Birbirine zıt görüşler içeren bir konuda
iki farklı grup oluşturulur ve her grup kendi görüşünü
belli zaman birimleri içinde tarafsız bir dinleyici
grubuna anlatır. Amaç, kendi tarafının görüşlerini
doğru, diğer tarafınkileri yanlış göstermektir.
SEMPOZYUM: Önceden belirlenmiş ve hattâ yazılı olarak
tartışmaya katılacaklara duyurulmuş bir konu üzerinde,
uzman kişiler tarafından konunun değişik yönlerinin
genelde 15 dakikalık sunumlar olarak büyük dinleyici
kitleye sunulmasıdır. Oturuma katılacak kişiler 5-6 kişi
olabilir. Uzman kişilerin sundukları ve çoğu zaman yazılı
olarak da düzenleme kuruluna verdikleri konuşmalarına
"tebliğ" denir.
PANEL: Panel, belli bir konunun uzmanlarının (3-5 kişi), bir
yöneticinin başkanlığında o konuyu derinliğine işlemeleridir.
Eğer uzman kişiler yoksa, panele katılanlar iyi bir ön
hazırlıktan sonra, âdeta bir uzman bilgisi ile tartışma
yapmalıdırlar. Buradaki tartışmalar, herkesin konuyu çeşitli
açılardan ele almaları ve samimi bir havada tartışmaları
şeklinde olur. Münazara grupları farklı masalarda oturdukları
halde, panel grubu tek masada oturur.
KOLLEKYUM (ZIT PANEL): İki gruptan birinin sadece soru
soran, diğerinin ise cevap veren rollerini üstlenmesi ile olur.
Genelde soru soran grup, dinleyicilerden olur; cevap veren grup
ise uzmanlar kuruludur. Soru soran grup da daha önce konu
üzerinde bir hayli hazırlık yaparlar. Sorular genelde dinleyici
grubun o konudaki ilgi ve ihtiyaçlarına göre şekillenir.
FORUM: Küçük bir grubun belli bir konuda geniş bir kitleye uzman
bilgisi aktarması (panel) ve daha sonra da dinleyicilerden gelecek
sorulara cevap vermesidir. Dinleyicilerin soruları bazen kısa sözlü
soru olarak alınır. Ancak bu arada uzun açıklamalar yapılarak
konu dağıldığı için, forum yöneticisi soruları yazılı olarak alır ve
hangi kişinin konu alanına giriyorsa o kişiye vererek kısaca
cevaplandırılmasını sağlar.
AÇIK OTURUM: Biçim olarak panele benzeyen bu toplantı
biçiminde, kişilerin tebliğ vari sunuları yoktur. Konu üzerinde
çeşitli defalar söz alarak konuşabilirler. Eğer açık oturuma
katılanlar sayısı geniş tutulursa veya söz hakkı vermede
herkese eşit davranılmazsa, sık sık hoş olmayan ve kontrolü
zor durumlar meydana gelebilir.
BEYİN (veya BULUŞ) FIRTINASI: Belli problemleri
çözmede herkesin buluş yapma gücünden faydalanılmak
için uygulanan bir tekniktir.
BÜYÜK GRUP (LARGE, WHOLE GROUP) TARTIŞMASI:
Televizyonlarda çok sayıda kişinin, öğretimde ise bütün sınıfın
katıldığı tartışma gruplarına verilen ad. Yönetici burada belli bir
düzen içinde isteyen herkese eşit oranda söz vermeye, arada
sırada konuyu özetlemeye dikkat etmelidir.
KISA SÜRELİ TARTIŞMA GRUPLARI ("VIZILTI GRUPLARI"):
Öğrenciler belli sayıda gruplar oluşturur ve belli konular üzerinde
herkes grup sayısı kadar dakika konuşma yapar. "Vızıltı 22" iki
kişilik bir gruptur ve ikişer dakika konuşurlar; "Vızıltı 55" beş
kişilik bir gruptur ve beşer dakika konuşurlar v.s. Bu teknikte çok
büyük gruplar oluşturulmaz.
FİKİR TARAMASI: Belli bir konuda 4-9 kişilik gruplar
oluşturarak grup üyeleri arasında bir fikir taraması yapmaktır.
Dersin herhangi bir noktasında, sınıfa canlılık getirmek için
ciddî veya mizahî konularda kısa süreli fikir taramaları
yaptırabilirler.
SEMİNER: Bir grubun belli bir konuda ön çalışmalar yapıp
bunu bir dinleyici kitlesinin önünde tartışma yöntemi ile
sunmasıdır. Bu şekilde yapılan derslere de "Seminer" adı
verilmektedir.