Transcript 7 GRZECHÓW PRZECIW JEDNOŚCI WSPÓLNOTY I GRZECH Nawrócenie … ale innych „Życie wspólnotowe jest niezwykle przykrym uzmysłowieniem sobie własnych ograniczeń, słabości, czarnych zakątków duszy; niejednokrotnie ono właśnie ujawnia w nas to co najgorsze.

7 GRZECHÓW
PRZECIW
JEDNOŚCI
WSPÓLNOTY
I
GRZECH
Nawrócenie … ale
innych
„Życie wspólnotowe jest niezwykle
przykrym uzmysłowieniem sobie
własnych ograniczeń, słabości,
czarnych zakątków duszy;
niejednokrotnie ono właśnie ujawnia w
nas to co najgorsze. A z takim
odkryciem trudno się pogodzić. To nie
ja jestem winny, winę ponoszą inni”
Jean Vanier
1. Osoby widzą wszystkie błędy popełniane przez
innych i są gotowe zaangażować wszystkie
swoje siły i pomysłowość, by „błądzących
nawrócić”:
a) niejednokrotnie, za pomocą gadania za
plecami,
b) ciągłego narzekania jak to źle się dzieje,
c) zawiązywania koalicji przeciw winowajcy,
d) wszczynania publicznych awantur... itp.
2. Może warto się zastanowić, co powinienem
najpierw zmienić w sobie?
II
GRZECH
Duch rywalizacji
„Rywalizacja i zazdrość pomiędzy
członkami wspólnoty na tle
sprawowanej władzy i popularności są
okrutną siłą zniszczenia. Walka o
wpływy i o władzę jest głęboko wpisana
w istotę człowieka, który boi się, że nie
będzie mógł zaistnieć, jeśli nie otrzyma
danej funkcji, jeżeli nie zostanie
wybrany”
Jean Vanier
1. Problem rywalizacji nie ominął nawet
apostołów.
2. Rywalizacja rodzi się tam, gdzie ktoś ma
problem z uznaniem autorytetów oraz
przyjęciem własnego zakresu
odpowiedzialności.
3. Kto nie jest pogodzony z miejscem, w którym
Pan Bóg go postawił, będzie tęsknił za czymś
innym, szukał większych wpływów (i
możliwości postawienia na swoim).
4. Chrystus jednak uczy, że kto chce być
pierwszym, ma być sługą wszystkich.
III
GRZECH
Brak szczerości
„Wspólnota to miejsce, gdzie każda
osoba powinna czuć sie wolna w
wyrażaniu siebie, w dzieleniu się tym,
co przeżywa, co myśli. Jak długo we
wspólnocie są osoby czujące obawę prze
wyrażaniem siebie, przed osądem, przed
odrzuceniem, tak długo jest rzeczą
pewną, że wiele jeszcze pozostało we
wspólnocie do zrobienia”
Jean Vanier
1. Gdy nie potrafimy zdobyć się na szczerość,
usprawiedliwiamy to przed sobą, że „samo jakoś
się rozwiąże”.
2. Kiedy konflikty powtarzają się – wycofujemy się,
urazy stopniowo narastają i grzęźniemy w lawinie
niedomówień.
3. Źle się dzieje gdy cały nasz wysiłek będzie
skierowany na to, aby zachować zewnętrzne
pozory poprawności. A problem nadal toczy
wspólnotę i wcześniej czy później wybuchnie ze
zdwojoną siłą.
4. Sprawy trudne trzeba stawiać SZCZERZE,
OTWARCIE I ODWAŻNIE!
IV
GRZECH
Grzechy języka
„Słowa to pokarm dający siłę. Chodzi o
słowa nie byle jakie, ale słowa sięgające
serca, przekazujące wiarę, nadzieję i
miłość mrowiącego. Słowo powinno
rodzić się w ciszy i pokoju. Ci, którzy
głoszą słowo powinni pamiętać, że ich
rola polega na przekazywaniu życia i
wyrażaniu jedności”
Jean Vanier
1. Najczęściej jest to SZEMRANIE:
a) wewnętrzne niezadowolenie i pretensje noszone
w sercu i wypowiadane do innych, wyrażone
słowem lub gestem
b) na forum wspólnoty nie mam nic do
powiedzenia, nie widzę żadnych problemów i do
nikogo nie mam pretensji, ale zaraz po wyjściu
„mój wzrok się znacznie poprawia”
c) zawsze zatruwa ono serce człowieka, zaszczepia
w nim gnuśność, prowadzi do noszenia w sobie
pretensji, a przez to otwiera Złemu, który jest
oskarżycielem braci, przystęp do naszego serca
2. Częste jest też ZABIJANIE DUCHA (Lb 13-14):
a) Mojżesz wysłał 12 zwiadowców do ziemi Kaanan
b) Gdy wrócili 10 zwiadowców zaczęło mówić o samych
możliwych przeszkodach
c) Kaleb i Jozue próbowali uspokoić lud, dodając odwagi,
zapewniając o pomocy Boga
d) Lecz tych 10 rozgłaszali złe wiadomości, wyolbrzymiali
trudności, straszyli lud, zabijali ducha walki w
narodzie
e) Kaleb i Jozue wciąż dodawali odwagi: lud chciał ich
ukamienować, zagłuszyć,
f) Bóg zainterweniował: ocalił Kaleba i Jozuego a zabił 10
zabijających ducha zwiadowców
3. PLOTKOWANIE: „Nigdy nie powtarzaj słów
zasłyszanych, a nic na tym nie stracisz. Nie mów
ich ani przyjacielowi, ani wrogowi, i jeśli to nie
będzie grzechem dla ciebie, nie wyjawiaj!” (Syr 19,
7-8).
4. OSĄDZANIE: „Bracia, nie oczerniajcie jeden
drugiego! A ty kimże jesteś, byś sądził bliźniego?”
(Jk 4, 10-11).
5. POCHLEBSTWO: „Kto schlebia kłamliwie
bliźniemu, na nogi mu sidła zastawia” (Prz 29, 5).
6. GADULSTWO: „Nie uniknie się grzechu w
gadulstwie, kto ostrożny w języku - jest mądry”
(Prz 10, 19).
V
GRZECH
Niejasne relacje,
zasady
„We wspólnocie potrzebna jest
dyscyplina i bardzo konkretna
organizacja. Ich brak wprowadza chaos
i poczucie zupełnej nieskuteczności”
Jean Vanier
1. Inaczej mówiąc: „mętna woda”. A „w mętnej
wodzie diabeł łowi...”.
2. Jeśli brakuje uporządkowania wewnątrz
wspólnoty rodzi się chaos, brak poczucia
bezpieczeństwa,
3. Zasady wzajemnych relacji muszą być
czytelne, jasno i wyraźnie określone:
a) kto za co odpowiada,
b) jakie kto ma obowiązki i kompetencje,
c) jakie są zasady i reguły,
VI
GRZECH
Brak przebaczenia
„Wspólnota jest miejscem przebaczenia.
Pomimo ufności, jaką się wzajemnie
darzymy, nieraz padają słowa, które
ranią. Dlatego też wspólne życie stanowi
swoisty krzyż, bezustanny wysiłek i
akceptację, czyli codzienne wzajemne
przebaczenie. Jeśli nie nauczymy się
przebaczać, rozczarowanie szybko stanie
się naszym udziałem”
Jean Vanier
1. Jeśli brak przebaczenia będzie stałą postawą, to
pomiędzy zwaśnionymi ludźmi stopniowo narastają
wysokie mury wrogości.
2. Musimy być świadomi, że dopóki żyjemy na ziemi,
dopóty będziemy ranili innych a oni nas.
3. W życie wspólnoty musi być wpisany stały czas
pojednania i przebaczenia, żeby móc na bieżąco
oczyścić atmosferę i nie gromadzić urazów w
nieskończoność.
4. Źle się dzieje, gdy ktoś przez lata nosi urazy do
ludzi we wspólnocie, udaje, że nic się nie dzieje, ale
w sercu nosi złość, żal, pretensje – taki niszczy
relacje a w konflikcie wybucha jak wulkan.
VII
GRZECH
Zamykanie się w
swoim gronie
„Jeśli pozwolimy, by kierowały nami
emocje, wówczas we wspólnocie utworzą
towarzystwa wzajemnej adoracji. I nie
będzie już to wspólnota, lecz zamknięta
grupa osób. Wspólnota jest nią tylko
wówczas, gdy większość jej członków
świadomie decyduje się zniszczyć bariery,
wyjść z otoczki <przyjaźni> i podać rękę
<nieprzyjaciołom>”
Jean Vanier
1. W życiu wspólnoty jest to tworzenie przytulnego
grona, do którego inni nie mają wstępu.
2. Na każdego z nas czyha pokusa, by szukać tego,
co łatwe i przyjemne w relacjach, nie
podejmując trudu otwierania się na innych.
3. „Tu, z tymi ludźmi, jest dobrze i sympatycznie,
więc po co to zmieniać?” - to szczególne
zagrożenie wspólnot z długim stażem.
4. Otwarcie się na innych jest trudne, ale tylko
taka postawa pomaga nam wzrastać. Izolacja w
małym światku nie prowadzi do wolności, ale
do... uduszenia.
LEKARSTWO
NA 7 GRZECHÓW
DLA WSPÓLNOTY
1. Nawrócenie... ale innych – potrzeba
osobistego nawracania się
2. Duch rywalizacji – prawdziwa
pokora i służba
3. Brak szczerości – przejrzystość w
relacjach
4. Grzechy języka – prawda mówiona w
miłości i dobra, otwarta komunikacja
5. Niejasne relacje, niejasne zasady –
jednoznaczność w zakresie życia
wspólnotowego
6. Brak przebaczenia – codzienna
postawa oczyszczania serca z żalów,
pretensji i szczere praktykowanie
przebaczenia
7. Zamykanie się w swoim gronie –
podejmowanie trudu otwierania się
na innych
DZIĘKUJĘ
ZA UWAGĘ
Opracował ks. Marcin Kozyra SDB