Transcript Droga do przebaczenia

Droga do przebaczenia
„Przebaczenie jest najtrudniejszą miłością” Albert Schweitzer
Sylwia Wilk
Rok II – studia uzupełniające
Nr albumu 63652
Czy zdarzyło Ci się kiedykolwiek
doświadczyć poczucia skrzywdzenia?
Czy zranił Cię ktoś dla kogo byłeś
gotowy wiele zrobić?
Zapewne tak…
Każdemu z nas przychodzi żyć z mniejszą lub większą
krzywdą, z negatywnymi uczuciami. Na dłuższą metę
jest to jednak nie możliwe…
Krzywda jest…
Niesprawiedliwością
Pozbawieniem człowieka dóbr, do których ma
prawo
Bólem, od jej zadania aż do końca życia
Cierpieniem
Zranieniem
Uczucia towarzyszące skrzywdzeniu:
• Najczęściej pierwszym uczuciem jaki
towarzyszy jest poczucie lęku i obawy. Lęk
może przybrać dwie formy – obawy przed
powrotem do przeszłości i obawa przez
posądzeniem o niewdzięczność względem
osób którym wiele zawdzięczają – szczególnie
w przypadku krzywd doświadcznych w
dzieciństwie od rodziców. Lęk ten jest
najczęściej lękiem względem bliźnich.
Specyfika lęku.
Lęk człowieka skrzywdzonego jest jego
więzieniem. To forma iluzji jaką człowiek
sobie stwarza, zamykając się w kręgu
własnych spraw. Czasem nawet sam
skrzywdzony sobie go nie uświadamia.
Skutkiem jest postępujące odizolowywanie
się, zamykanie się w sobie. W krańcowych
przypadkach może doprowadzić nawet do
samobójstwa.
Rozżalenie i gniew
Najskuteczniejsza metoda
postępowania z tymi uczuciami to
przyzwolenie na ich przeżywanie tak,
aby móc do nich podchodzić z
zachowaniem wewnętrznej wolności.
Często nie są adresowane do
rzeczywistych krzywdzicieli ale do
osób, które skrzywdzonego dotknęły
choćby w sposób przypadkowy i
niechcący.
Negatywne skutki doznanej krzywdy są
uzależnione od tego, w jakich sposób
krzywdzony sobie z nią poradzi. Możemy
wyróżnić dwie możliwości
• 1. zepchnięcie do
podświadomości co
skutkuje „zatruciem” na
pozostały okres życia,
utrudnia budowanie
dojrzałych relacji, łatwo
staje się źródłem krzywdy
względem innych –
skrzywdzony wchodzi w
rolę krzywdziciela
• 2. przepracowanie
krzywdy z pragnieniem
wyjścia z krzywdzenia. W
takim kontekście krzywda
może się okazać daną
nam łaską, stając się
miejscem szczególnej
wrażliwości człowieka na
danej płaszczyźnie
Jeżeli chcemy się uwolnić od tego co nas
wewnętrznie niszczy, musimy przepracować w sobie
to zranienie.
Jedną z metod jest wzbudzenie pozytywnych uczuć
do osoby przez którą zostaliśmy skrzywdzeni
Uzdrowienie jest pewnego rodzaju odtruciem duszy z żalu,
rozgoryczenia, zemsty i innych negatywnych emocji.
Jak wiadomo, nie bez znaczenia w pracach różnego typu jest
motywacja. W omawianej kwestii najlepszą motywacją jest miłość
człowieka do człowieka. Ten kto potrafi kochać będzie też potrafił wiele
zrozumieć, przyjąć i wybaczyć.
Przebaczenie
….jest wewnętrznym aktem, decyzją
odpuszczenia krzywdzicielowi. Przebaczenie
osobiste może się dokonać jak jeszcze nie
możemy pojednać się z winowajcą.
Przebaczenie jest możliwe zawsze.
Aby przebaczenie było pełne a
poczucie krzywdy nie wracało do nas w
najmniej oczekiwanych, powinno się
ono dokonać w nas na trzech
płaszczyznach
• Przebaczenie temu, kto nas skrzywdził
• Przebaczenie samemu sobie
• Przyjęcie, wyrażenie wewnętrznej zgody na przebacze
O ile kolejność drogi do przebaczenia może być różna, o
tyle żaden z tych elementów nie jest zbedny.
1. Przebaczyć krzywdzicielowi
z zasady najbardziej mogą zranić ci, na
których nam najbardziej zależy. To
osoby, które z natury zostają
obdarzane największym zaufaniem,
więc zawód, jaki może nas spotkać z
ich strony najgłębiej wpisuje się w
nasze doświadczenia.
Przebaczenie drugiemu to proces. Na jego
początku należy rozpoznać i nazwać swoją
krzywdę. Znaleźć to co dokładnie ją
spowodowało i jakie uczucia temu towarzyszyły.
Wskazane jest wypowiedzenie doznanej
krzywdy przed kimś zaufanym a także
spróbować zrozumieć drugą stronę. I co
najważniejsze zadać sobie pytanie o wolę
przebaczenia. Czasem przebaczenie może się
odbyć z pobudki wręcz egoistycznej – gdy
przebaczamy nie dlatego, ze ktoś zasługuje na
przebaczenie ale dlatego, że nie chcemy cierpieć
i ranić się na każde wspomnienie krzywdy.
2. Przebaczyć sobie
traktowane jako wysiłek woli powrotu
do utraconego w wyniku krzywdy
poczucia szacunku do samego siebie.
Tym samym wyeliminowanie
autoagresji. Tylko podjecie decyzji o
przebaczeniu otwiera nam drogę do
uleczenia zranienia
3. Przyjąć przebaczenie
jest to świadoma decyzja woli osoby,
aby otworzyć się na akt przebaczenia
jaki kieruje do nas krzywdzący. To
także praca nad niwelowaniem
żyjących w pokrzywdzonym
negatywnych emocji
Prawdziwą przeszkodą w drodze do przebaczenia jest
duma. Z powodu dumy, z powodu urażonej ambicji,
stale podsycamy płomień, który żywi się doznaną
krzywdą, by przypominał, że nie możemy wybaczyć. A
tymczasem kto cierpi i gromadzi w sobie coraz więcej
emocjonalnej trucizny? To my faktycznie cierpimy za
wszystko, co inni ludzie robią, nawet jeśli nas to nie
dotyczy.
Uczymy się również cierpieć, by ukarać kogoś, kto nas
obraził.
Zachowujemy się jak małe dziecko, które ma napad
złości, tylko dlatego że chce, aby ktoś się nim
zainteresował.
Człowiek, który został skrzywdzony
najprawdopodobniej na drodze do
przebaczenia przejdzie przez
poszczególne etapy:
1. wypieranie
2. gniew
3. targowanie się
4. smutek i depresja
5. akceptacja
Praca nad wyleczeniem z krzywdy
dokonuje się na dwóch płaszczyznach:
• Duchowej
• Psychologicznej
Jedna i druga stanowią elementy integralne
osoby i nie mogą zostać rozdzielone. Z tym, ze
płaszczyzna duchowa powinna pozostawać
nadrzędna względem duchowej. Tym samym
praca przeprowadzona tylko na jednej z nich
nie zapewnia wyleczenia.
Aby mogło dojść do przebaczenia
powinny zostać spełnione następujące
warunki:
•
•
•
•
Rezygnacja z zemsty
Wgląd w siebie
Potrzeba zrozumienia krzywdziciela
Motywacja przebaczenia
Przebaczenia ma być w imię czegoś wyższego niż
ja sam. Może to być chociażby miłość, spokój,
Bóg.
Należy jednak pamiętać, że pojęcie
przebaczenia nie jest tożsame z
pojednaniem…
Przebaczenie
• Wystarczy jedna osoba , nie
wymaga afirmacji
winowajcy
• Przywraca stan sprzed
rozłamu – przebaczyć,
znaczy przywrócić komuś
jego poprzednie miejsce
• Konieczny warunek
prawdziwej jedności i zgody
między ludźmi
Pojednanie
• Konieczna jest dobra wola
dwóch stron
• Daje szanse stworzenia
nowej rzeczywistości –
pełniejszej i bogatszej
• Występuje jako
ewentualność po
przebaczeniu
• Budowane na prawdzie,
miłości i sprawiedliwości
Pojednanie
• Proces wymagający czasu i
zaangażowana obu stron
konfliktu
• Aby było pełne wymaga
wzajemnego wyzbycia się
uprzedzeń, urazów i niechęci
emocjonalnej.
• Może się rozpocząć gdy
krzywdziciel i skrzywdzony są
na to gotowi
• Nie może być budowane na
emocjach, niepokoju,
zaniżonej poczuciu wartości,
lęku o innych czy chorego
poczucia winy
Przesłanki prawidłowego
pojednania
1. Uznanie odpowiedzialności za krzywdę przez obie
strony
2. Zbudowane na prawdzie i sprawiedliwości
3. Równowaga stron konfliktu
4. Udział każdej ze stron na miarę swoich możliwości z
uwzględnieniem ponoszonej odpowiedzialności
5. Gotowość na kompromis
6. Szczera wola pojednania
Przebaczenie nie jest też
zapomnieniem…
Nie chodzi o to aby zapomnieć to jaką
krzywdę nam ktoś wyrządził, ale
przebaczenie jest aktem, decyzją będącą
rezygnacją z prawa do żalu względem
krzywdziciela.
Z racji, ze przebaczenie ma swoje konotacje z
chrześcijaństwem, Kościół dla osób
skrzywdzonych często jest ostoją w ich krzywdzie
i miejscem ukojenia.
• Pomoc w przepracowywaniu krzywdy można
znaleźć w kościele w formie:
 Sakramentu pokuty
 Eucharystii
 Uczestniczenia we wspólnotach religijnych
 Kierownictwa duchowego
 Rekolekcji
O przebaczeniu nie jeden raz nauczał Jezus,
nie jeden poeta się odwoływał do bólu i
krzywdy jakiej doznał, powstało wiele
książek i poradników jak sobie radzić z
poczuciem krzywdy.
Dlaczego jednak przebaczenie
jest dla człowieka tak istotne?
Negatywne skutki braku
przebaczenia:
1. Blokada zdrowej komunikacji
2. Kontynuacja psychologicznego odczuwania bólu
3. Doszukiwanie się w zachowaniach innych czynników, które
już raz nas zraniły i mogą tego dokonać po raz kolejny
4. Dodawanie negatywnego nastawienia do innych relacji
5. Narasta złośliwość, poczucie urazy i zgorzkniałość
6. Strata szacunku do samego siebie
7. Dewaluacja na poziome psychiki
8. Duchowa blokada na możliwość przyjęcia pomocy
9. Dusza człowieka ulega coraz to większemu skurczeniu
Dla równowagi konieczne jest
przedstawienie zalet jakie płyną z
przebaczenia
• Można je podzielić na grupy:
• 1. Korzyści natury fizyczne
• 2. Korzyści natury emocjonalnej
Korzyści natury fizycznej

Zdenerwowanie podnosi ciśnienie a więc przebaczenia,
niewelując zdenerwowania zmniejsza ryzyko
zachorować na serce
 Zmniejszenie liczny czynników stresogennych
mogących mieć odzwieriedlenie w późniejszej nerwicy.
Korzyści natury emocjonlej
Oczyszczenie umysłu
Uzyskanie harmonii i spokoju
Pozbycie się strachu i przygnębienia
Radość życia
Wolność wewnętrzna
Częstym błędem jakiego ludzie się
dopuszczają jest próba wymazania
doświadczonej krzywdy z pamięci. Takie
postępowanie nie może rozwiązać
problemu, gdyż jest to forma wybudowania
muru pomiędzy przeszłością a przyszłością.
Jest to klasyczny przykłam mechanizmu
obrobnnego stosowanego w sytuacjach
trudnych przez ludzką psychikę.
• Innym zagrożeniem jest chęć szybkiego przejścia
przez proces przebaczenia. Praca nad krzywdą
nieuchronnie wiąże się ze wspomnieniami, które
mogą powodować cierpienie. Dlatego tak ważna
jest znajomość – szczególnie osób pomagających
– poszczególnych etapów przebaczenia.
• Uzdrowienie duszy – analogicznie do leczenia
ciała – wymaga czasu. Dodatkowo pomocy
ludzkiej i boskiej.
• Przyspieszenie może powodować długotrwałe i
nieodwracalne w skutkach kalectwo.
Przebaczenie w Biblii
•
Swoisty wzór biblijnego przebaczenia
został zawarty w modlitwie
powszechnej – Ojcze nasz – „(…) i
odpuść nam nasze winy, jako i my
odpuszczamy naszym winowajcą” odpuszczenie win tym, którzy w jakiś
sposób zawinili przeciwko nam oraz
wybaczenie przez Boga grzechów, które
my popełniliśmy. W Kościele Katolickim
przebaczenie grzechów dokonuje się w
sakramencie pokuty, w którym wierni
leczą swoją duszę ze zranień swoich
niegodziwości. Bóg zwycięża w
przebaczeniu, zwycięża Jego miłość
przypieczętowana śmiercią Jezusa na
krzyżu. To On jest dla nas najlepszym
wzorem jak kochać i jak przebaczać
swoim winowajcom nawet w
najtrudniejszych momentach życia.
Przebaczenie charakteryzuje ludzi
świętych. Jeżeli przebaczamy samy mamy
w niej udział.
Bóg pełen miłosierdzia chce
przebaczać człowiekowi jego
przewinienia. Uzależnione jest to
jednak od tego czy człowiek chce
przebaczać, bo jak jest napisane „Bo
jeśli odpuścicie ludziom ich
przewinienia, odpuści i wam Ojciec
wasz niebieski. A jeśli nie odpuścicie
ludziom, i Ojciec wasz nie odpuści
wam przewinień waszych.”
MAT. 6,14-15
Dziękuje za uwagę