Transcript Metody wspomagające rozwój dziecka z deficytami rozwoju w wieku

Metody wspomagające
rozwój dziecka z deficytami
rozwoju w wieku przedszkolnym
W przedszkolu wykorzystuje się różne metody
i zróżnicowane techniki.
Dobór metod do pracy z dzieckiem wymaga między
innymi:
dobrego poznania dziecka poprzez
obserwacje,
 zrozumienia jego trudności w poznaniu
świata,
 znajomości potrzeb rozwojowych dziecka.
Metody pedagogiki zabawy
Zabawa jest dominującą formą aktywności dziecka w wieku
przedszkolnym. Zajęciem przez dzieci lubianym, atrakcyjnym,
przyjemnym. W celu wspomagania rozwoju emocjonalnego
i społecznego dziecka, wzbogacania doświadczeń, rozwijania
nowych umiejętności stosuje się metody pedagogiki zabawy
w formie:
zabaw stymulacyjnych z użyciem płachty animacyjnej,
 pląsów, korowodów, tańców integrujących grupę,
 zabaw ruchowych,
 zajęć ze słowem i piosenką.
Metoda Kinezjologii edukacyjnej P. Dennisona
Twórcą Kinezjologii Edukacyjnej jest pedagog Paul
Dennison, pionier w dziedzinie badań nad mózgiem i jego
możliwościami.
W ramach kinezjologii edukacyjnej Dennison stworzył
program Gimnastyki Mózgu, którego podstawą jest
swobodny ruch. Program ten polega na wykonaniu prostych
ćwiczeń, które powodują prawidłową współpracę półkul
mózgowych, która potrzebna jest do doskonalenia nowych
wybranych umiejętności.
Metoda W. Sherborne
Nazywana inaczej Metodą Ruchu Rozwijającego.
Celem metody jest wspomaganie prawidłowego rozwoju
dziecka i korekcja jego zaburzeń.
Stąd ważne miejsce w metodzie zajmuje wielozmysłowa
stymulacja psychomotoryczna i społeczna, oparta o ruch,
jako czynnik wspomagania. Ma właściwości relaksu, oparta
jest na zabawie. Dostarcza psychicznych i fizycznych
doznań, które pobudzają świadomość ciała, kontrolę nad
nim, powodując dobre samopoczucie.
W metodzie wyróżnia się cztery grupy ćwiczeń:
 ćwiczenia prowadzące do poznania własnego ciała,
 ćwiczenia pomagające zdobyć pewność siebie,
 ćwiczenia ułatwiające nawiązanie kontaktu i współpracy
w grupie,
 ćwiczenia twórcze.
Metoda A. Frostig i D. Horne
Frostig opracowała program „Wzory i obrazki”, składający
się z trzech zeszytów. W ćwiczeniach znajdują się zadania:
kształtujące koordynację wzrokowo-ruchową, rozwijające
orientację w stosunkach przestrzennych oraz integrujące
zdolności percepcyjne. W programie Frostig większą część
pracy stanowią zadania z użyciem ołówka i papieru, jednak
poprzedzone są one ćwiczeniami wstępnymi, które mają
pobudzić ciało do aktywności podczas rysowania. Do ćwiczeń
tych zaliczamy m.in. zabawy z wykorzystaniem lustra, elementy
gimnastyki, zabawy manipulacyjne, zabawy paluszkowe itp.
Ćwiczenia te prowadzone są równolegle z ćwiczeniami
zawartymi w zeszytach ćwiczeń.
Muzykoterapia
Muzykoterapia polega na wykorzystywaniu wpływu muzyki
na psychofizyczny rozwój dziecka oraz łączeniu dobieranych
bodźców dźwiękowych z aktywnością ruchową. Jest to metoda,
przy pomocy której można stworzyć sytuacje dostarczające
sposobności do zaspokojenia potrzeb psychicznych i fizycznych
dzieci. Uwrażliwia na odbiór bodźców z otoczenia, wpływa na
rozwój świadomości swojego ciała, koncentrację uwagi,
pamięć, wyobraźnię.
W trakcie zajęć muzykoterapeutycznych dzieci mają możliwość
przeżycia i doświadczania czterech podstawowych sytuacji
terapeutycznych: odreagowania, rytmizacji, relaksacji,
aktywizacji.
Program Rozwoju Komunikacji MAKATON
aut. Bogusławy Kaczmarek
Makaton to wspomagający i alternatywny sposób
porozumiewania się. Wykorzystuje elementy komunikacji
totalnej:
słuchowe,
migowe
(gesty),
wzrokowe
(symbole)
i ustne (mowa). Daje możliwość swobodnej
ekspresji, służąc zarówno dzieciom, jak i dorosłym jako
„głos” umożliwiający kontakt z innymi ludźmi oraz
uczestniczenie w codziennym życiu. Na program składają się
znaki manualne – gesty oraz znaki graficzne – symbole.
Gestom i symbolom towarzyszy zawsze mowa. Makaton
posiłkuje się również mimiką, językiem ciała oraz
ukierunkowaniem i umiejscowieniem gestu, co dodatkowo
wzmacnia przekazywaną informację.
Metoda stymulacji polisensorycznej
Rolą metody stymulacji polisensorycznej jest usprawnianie
wszystkich zmysłów: czucia, dotyku, węchu, smaku,
wzroku, słuchu, tak by umożliwić dzieciom zintegrowane,
wielozmysłowe poznawanie świata.
Ćwiczenia stymulacyjne są proste, nawiązują do wczesnych
dziecięcych czynności i doświadczeń poznawczych.
Terapia Ręki
Jest to program stworzony do terapii małej motoryki, czyli
precyzyjnych ruchów dłoni, a także zmysłów, czyli percepcji ręki.
Ćwiczenia polegają na różnorodnej pracy manualnej zgodnej
z zainteresowaniami dziecka. Dzięki niej dziecko nie tylko ćwiczy
rękę, ale także uczy się cierpliwości i koncentracji uwagi. Dzięki
zajęciom usprawniania jest precyzyjna praca rąk, koordynacja
między dłońmi, koordynacja ręka-wzrok, przekraczanie linii
środkowej ciała.
Literatura:
•M.Frostig,D.Horne: Wzory i obrazki-Poziom Podstawowy. Warszawa 1989r.
•J-Francis-Williams: Dzieci ze specjalnymi trudnościami w nauce. Warszawa 1975r.,
•J. Doroszewska - Pedagogika Specjalna ; Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk
1981r.
•Dziecko niepełnosprawne w rodzinie pod red. I. Obuchowskiej ; Warszawa 1999r.
•Pedagogika Specjalna pod red. W. Dykcik ; Poznań 2001r.
•Bogdanowicz M. Kisiej B. Przasnyska M. Metoda Weroniki Sherborne
w terapii wspomaganiu rozwoju dziecka, Warszawa 1989r.
•Zabłocki K.J. Mózgowe porażenie dziecięce w teorii i terapii, Warszawa 1998r.
•Cz. Kupisiewicz. Podstawy dydaktyki ogólnej, Warszawa 1973r.