Transcript Zęby zatrzymane OST

Krzysztof Dragun
Łukasz Orłowski
Definicja
Ząb zatrzymany (dens retens) – inaczej zatopiony lub
zaklinowany; powstaje w wyniku zablokowania drogi
jego wyrzynania poprzez zęby sąsiednie, pokrywę
kostną lub nadmiar tkanek miękkich; zwykle ząb taki
pozostaję w jamie ustnej, aż do interwencji
chirurgicznej
Przyczyny
 Niewystarczająca długość łuku zębowego
 Brak przestrzeni do wyrzynania
 Stłoczenia zębów
 Zaburzenia rozwoju zębów
 Utrudniona wymiana uzębienia mlecznego
Zasada
O ile nie istnieją przeciwwskazania, zęby
zatrzymane należy usuwać, gdyż każdy taki
ząb jest potencjalnym ogniskiem procesu
patologicznego.
Wskazania
 Wiek pacjenta >20 lat
 Prawdopodobieństwo wystąpienia:
 chorób przyzębia
 próchnicy zębów
 resorpcji korzeni





Przygotowania o leczenia protetycznego
Zapobieganie torbielom i guzom zębopochodnym
Zapobieganie złamaniom kości szczęk
Ułatwienie leczenia ortodontycznego
Choroby odogniskowe
Przeciwwskazania
 Wiek pacjenta
 Ogólny zły stan zdrowia
 Bliskość wrażliwych struktur anatomicznych
 Inwazyjność zabiegu
 Wszystkie inne przeciwwskazania, tak jak w
ekstrakcjach zębów wyrzniętych
Klasyfikacja
Każdy ząb zatrzymany, a właściwie jego położenie,
można w wyniku badania klinicznego i
radiologicznego opisać za pomocą trzech cech:
 Pochylenie zęba
 Stosunek do przedniej krawędzi gałęzi żuchwy
 Stosunek do płaszczyzny zgryzowej
Pochylenie zęba
Określa stopień pochylenia osi długiej zęba
zatrzymanego w stosunku do zębów sąsiednich;
wyróżniamy:
 położenie pionowe
 położenie poziome
 pochylenie:
 doprzednie
 dotylne
 boczne
 przyśrodkowe
Stosunek do przedniej krawędzi gałęzi
żuchwy
Oceniany w III klasach, określa wielkość
pokrywy kostnej na koronie zęba.
Stosunek do płaszczyzny zgryzowej
Istnieją trzy stopnie – A, B oraz C określające
wzajemną relację sąsiadujących zębów
Czynniki wpływające na trudność
zabiegu
 Budowa korzeni
 Gęstość otaczającej kości
 Położenie względem sąsiadujących zębów
 Położenie względem kanału żuchwy
Diagnostyka radiologiczna
Opiera się zdjęciach RTG lub RVG takich jak:
 Pantomogram
 Zdjęcia PA, boczne, półosiowe czaszki
 Zdjęcia miejscowe (z wykorzystaniem zjawiska
paralaksy)
Zjawisko paralaksy
Zjawisko pozornego przesunięcia się obiektów przy
zmianie punktu obserwacji („punkt widzenia zależy od
punktu siedzenia”)
Zjawisko paralaksy
Do uzyskania zjawiska należy wykonać
dwa zdjęcia wewnątrzustne:
 w projekcji ortoradialnej
 w projekcji skośnej
Zjawisko paralaksy
Na podstawie analizy zdjęć diagnozujemy:
 położenie przedsionkowe – kiedy zatrzymany ząb na
zdjęciu skośnym przemieścił się w przeciwną stronę co
źródło promieniowania
 położenie podniebienne/językowe – kiedy ząb
przemieścił się w tę samą stronę
Przygotowanie farmakologiczne
Celem zmniejszenia dolegliwości pozabiegowych i
ryzyka wystąpienia powikłań można zastosować:
 Rutinoscorbin – uszczelnia naczynia, zmniejsza
obrzęk i krwiaki
 Antybiotyk – zwykle klindamycynę lub penicylinę
doustną, zmniejsza ryzyko zakażenia rany
Przygotowanie farmakologiczne
 Niesteroidowy lek przeciwzapalny – zwykle ibu-
lub ketoprofen, potęguje działanie analgetyczne
środka miejscowo znieczulającego, zmniejsza
obrzęk
Czynności chirurgiczne
1.
2.
3.
4.
5.
Odwarstwienie płata śluzówkowo-okostnowego
Usuwanie pokrywy kostnej
Przecinanie zęba
Usunięcie (przeciętego) zęba
Zaopatrzenie rany
Odwarstwienie płata śluzówkowookostnowego
W większości przypadków wykonuje się płat
kopertowy (szybciej się goi, łatwiejszy do zamknięcia).
Dla zwiększenia pola operacyjnego i lepszego dostępu
do szczytowych okolic zęba wykonuje się cięcie
kątowe.
Odwarstwienie płata śluzówkowookostnowego
Odwarstwienie płata śluzówkowookostnowego
Odwarstwienie płata śluzówkowookostnowego
Podczas uwalniania płata należy pamiętać o:
 omijaniu nerwów i naczyń
 wytworzeniu szerokiej podstawy płata
 prowadzeniem cięcia poza (nie nad) przyszłym
ubytkiem kostnym
 prowadzeniem cięcia w stałym kontakcie z kością, z
odpowiednio dużą siłą
 łącznie odwarstwianie śluzówki i okostnej
Usuwanie pokrywy kostnej
W tym celu służą wiertła oraz dłuta (ew. dźwignie).
Zwykle stosuje się wiertła różyczkowe na kątnicę (z
chłodzeniem)
W żuchwie rozpoczyna się od powierzchni zgryzowej,
następnie od policzkowej i dystalnej. Nie zaleca się
usuwania kości od strony językowej z uwagi na
bliskość nerwy językowego.
Usuwanie pokrywy kostnej
W szczęce odsłanianie rozpoczyna się od strony
policzkowej, do linii szyjki, aż do uwidocznienia całej
korony.
Zwykle kość bywa cienka i może być łatwo usunięta
narzędziami ręcznymi.
Przecinanie i usuwanie zęba
Do przecinania zębów służą narzędzia mechaniczne
(turbina lub mikromotor, z wiertłem różyczkowym lub
diamentowym) oraz ręczne (dłuto).
Ze względu na zdrowie psychiczne pacjenta zaleca się
stosowanie narzędzi mechanicznych.
Przecinanie i usuwanie zęba
Przecinanie i usuwanie zęba
Przecinanie i usuwanie zęba
Przecinanie i usuwanie zęba
Przecinanie i usuwanie zęba
Przecinanie i usuwanie zęba
Zaopatrzenie rany
Po zakończeniu ekstrakcji ostre i nierówne brzegi
kostne należy wygładzić, pozostałości mieszka
zawiązkowego (wraz z innymi patologcznymi
zmianami) usunąć. Po tym całe pole operacyjne trzeba
oczyścić z wiórów kostnych i innych resztek. Tak
opracowaną ranę winno się przepłukać solą
fizjologiczną.
Zaopatrzenie rany
Po oczyszczeniu ranę należy zszyć. Pierwszy szew
powinien przypadać w środku cięcia, następne
mezjalnie, ostatnie dystalnie.
Nie wolno zakładać szwów bezpośrednio nad
ubytkiem kostnym.
Dziękujemy za uwagę