Zęby zatrzymane OST
Download
Report
Transcript Zęby zatrzymane OST
Krzysztof Dragun
Łukasz Orłowski
Definicja
Ząb zatrzymany (dens retens) – inaczej zatopiony lub
zaklinowany; powstaje w wyniku zablokowania drogi
jego wyrzynania poprzez zęby sąsiednie, pokrywę
kostną lub nadmiar tkanek miękkich; zwykle ząb taki
pozostaję w jamie ustnej, aż do interwencji
chirurgicznej
Przyczyny
Niewystarczająca długość łuku zębowego
Brak przestrzeni do wyrzynania
Stłoczenia zębów
Zaburzenia rozwoju zębów
Utrudniona wymiana uzębienia mlecznego
Zasada
O ile nie istnieją przeciwwskazania, zęby
zatrzymane należy usuwać, gdyż każdy taki
ząb jest potencjalnym ogniskiem procesu
patologicznego.
Wskazania
Wiek pacjenta >20 lat
Prawdopodobieństwo wystąpienia:
chorób przyzębia
próchnicy zębów
resorpcji korzeni
Przygotowania o leczenia protetycznego
Zapobieganie torbielom i guzom zębopochodnym
Zapobieganie złamaniom kości szczęk
Ułatwienie leczenia ortodontycznego
Choroby odogniskowe
Przeciwwskazania
Wiek pacjenta
Ogólny zły stan zdrowia
Bliskość wrażliwych struktur anatomicznych
Inwazyjność zabiegu
Wszystkie inne przeciwwskazania, tak jak w
ekstrakcjach zębów wyrzniętych
Klasyfikacja
Każdy ząb zatrzymany, a właściwie jego położenie,
można w wyniku badania klinicznego i
radiologicznego opisać za pomocą trzech cech:
Pochylenie zęba
Stosunek do przedniej krawędzi gałęzi żuchwy
Stosunek do płaszczyzny zgryzowej
Pochylenie zęba
Określa stopień pochylenia osi długiej zęba
zatrzymanego w stosunku do zębów sąsiednich;
wyróżniamy:
położenie pionowe
położenie poziome
pochylenie:
doprzednie
dotylne
boczne
przyśrodkowe
Stosunek do przedniej krawędzi gałęzi
żuchwy
Oceniany w III klasach, określa wielkość
pokrywy kostnej na koronie zęba.
Stosunek do płaszczyzny zgryzowej
Istnieją trzy stopnie – A, B oraz C określające
wzajemną relację sąsiadujących zębów
Czynniki wpływające na trudność
zabiegu
Budowa korzeni
Gęstość otaczającej kości
Położenie względem sąsiadujących zębów
Położenie względem kanału żuchwy
Diagnostyka radiologiczna
Opiera się zdjęciach RTG lub RVG takich jak:
Pantomogram
Zdjęcia PA, boczne, półosiowe czaszki
Zdjęcia miejscowe (z wykorzystaniem zjawiska
paralaksy)
Zjawisko paralaksy
Zjawisko pozornego przesunięcia się obiektów przy
zmianie punktu obserwacji („punkt widzenia zależy od
punktu siedzenia”)
Zjawisko paralaksy
Do uzyskania zjawiska należy wykonać
dwa zdjęcia wewnątrzustne:
w projekcji ortoradialnej
w projekcji skośnej
Zjawisko paralaksy
Na podstawie analizy zdjęć diagnozujemy:
położenie przedsionkowe – kiedy zatrzymany ząb na
zdjęciu skośnym przemieścił się w przeciwną stronę co
źródło promieniowania
położenie podniebienne/językowe – kiedy ząb
przemieścił się w tę samą stronę
Przygotowanie farmakologiczne
Celem zmniejszenia dolegliwości pozabiegowych i
ryzyka wystąpienia powikłań można zastosować:
Rutinoscorbin – uszczelnia naczynia, zmniejsza
obrzęk i krwiaki
Antybiotyk – zwykle klindamycynę lub penicylinę
doustną, zmniejsza ryzyko zakażenia rany
Przygotowanie farmakologiczne
Niesteroidowy lek przeciwzapalny – zwykle ibu-
lub ketoprofen, potęguje działanie analgetyczne
środka miejscowo znieczulającego, zmniejsza
obrzęk
Czynności chirurgiczne
1.
2.
3.
4.
5.
Odwarstwienie płata śluzówkowo-okostnowego
Usuwanie pokrywy kostnej
Przecinanie zęba
Usunięcie (przeciętego) zęba
Zaopatrzenie rany
Odwarstwienie płata śluzówkowookostnowego
W większości przypadków wykonuje się płat
kopertowy (szybciej się goi, łatwiejszy do zamknięcia).
Dla zwiększenia pola operacyjnego i lepszego dostępu
do szczytowych okolic zęba wykonuje się cięcie
kątowe.
Odwarstwienie płata śluzówkowookostnowego
Odwarstwienie płata śluzówkowookostnowego
Odwarstwienie płata śluzówkowookostnowego
Podczas uwalniania płata należy pamiętać o:
omijaniu nerwów i naczyń
wytworzeniu szerokiej podstawy płata
prowadzeniem cięcia poza (nie nad) przyszłym
ubytkiem kostnym
prowadzeniem cięcia w stałym kontakcie z kością, z
odpowiednio dużą siłą
łącznie odwarstwianie śluzówki i okostnej
Usuwanie pokrywy kostnej
W tym celu służą wiertła oraz dłuta (ew. dźwignie).
Zwykle stosuje się wiertła różyczkowe na kątnicę (z
chłodzeniem)
W żuchwie rozpoczyna się od powierzchni zgryzowej,
następnie od policzkowej i dystalnej. Nie zaleca się
usuwania kości od strony językowej z uwagi na
bliskość nerwy językowego.
Usuwanie pokrywy kostnej
W szczęce odsłanianie rozpoczyna się od strony
policzkowej, do linii szyjki, aż do uwidocznienia całej
korony.
Zwykle kość bywa cienka i może być łatwo usunięta
narzędziami ręcznymi.
Przecinanie i usuwanie zęba
Do przecinania zębów służą narzędzia mechaniczne
(turbina lub mikromotor, z wiertłem różyczkowym lub
diamentowym) oraz ręczne (dłuto).
Ze względu na zdrowie psychiczne pacjenta zaleca się
stosowanie narzędzi mechanicznych.
Przecinanie i usuwanie zęba
Przecinanie i usuwanie zęba
Przecinanie i usuwanie zęba
Przecinanie i usuwanie zęba
Przecinanie i usuwanie zęba
Przecinanie i usuwanie zęba
Zaopatrzenie rany
Po zakończeniu ekstrakcji ostre i nierówne brzegi
kostne należy wygładzić, pozostałości mieszka
zawiązkowego (wraz z innymi patologcznymi
zmianami) usunąć. Po tym całe pole operacyjne trzeba
oczyścić z wiórów kostnych i innych resztek. Tak
opracowaną ranę winno się przepłukać solą
fizjologiczną.
Zaopatrzenie rany
Po oczyszczeniu ranę należy zszyć. Pierwszy szew
powinien przypadać w środku cięcia, następne
mezjalnie, ostatnie dystalnie.
Nie wolno zakładać szwów bezpośrednio nad
ubytkiem kostnym.
Dziękujemy za uwagę