Transcript Δείτε την Εργασία σε μορφή παρουσίασης Powerpoint

Μορφές Ρατσισμού
Υποθέματα:
Θρησκευτικός ρατσισμός,
Σχολικός εκφοβισμός,
Ρατσισμός ενάντια σε άτομα με
ειδικές ανάγκες,
Φεμινισμός,
Rape culture ή αλλιώς κουλτούρα
του βιασμού.
Ρατσισμός
Ορισμός :
Ρατσισμός είναι η αντίληψη ότι
οι άνθρωποι δεν είναι όλοι ίσοι
μεταξύ τους, αλλά
διαχωρίζονται σε ανώτερους
και κατώτερους, διακρινόμενοι
είτε από το χρώμα του
δέρματος, είτε από την
εθνικότητα, είτε από τη
θρησκεία κ.ά. Το πιο
συνηθισμένο είδος ρατσισμού
είναι ο φυλετικός ρατσισμός.
Θρησκευτικός Ρατσισμός


Οι θρησκευτικές ομάδες, διακρίνουν μεταξύ των οπαδών και των
μη-οπαδών και μεταξύ ηθικών και ανήθικων ανθρώπων. Έτσι ίσως
δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι στην έρευνά μας, οι έντονα
θρησκευόμενοι άνθρωποι, που ήταν συνήθως λευκοί Χριστιανοί,
έκαναν διακρίσεις εις βάρος άλλων που ήταν διαφορετικοί από
αυτούς εννοώντας μαύρους και άλλες μειονότητες.
Οι περισσότερες από τις μελέτες που αναλύθηκαν από την ομάδα
των συντακτών επικεντρώνονταν στους χριστιανούς, επειδή ο
χριστιανισμός είναι η πιο κοινή θρησκεία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η
ανάλυσή των ερευνών κατέληξε στο συμπέρασμα πως υπάρχει
σημαντικά μικρότερος ρατσισμός μεταξύ των ανθρώπων χωρίς
ισχυρή θρησκευτική πίστη. Παρά τη συμμετοχή των θρησκευόμενων
στην εδραίωση των αστικών δικαιωμάτων και στις πιο πρόσφατες
προσπάθειες για τη φυλετική ισότητα, οι συντάκτες βρήκαν έναν
ισχυρό συσχετισμό μεταξύ της θρησκευτικής πίστης και του
ρατσισμού, «μετρώντας» ουσιαστικά τη στάση των πιστών απέναντι
στη θρησκεία και τις φυλετικές μειονότητες.
Οι μελέτες των ιδιαίτερα αφοσιωμένων ομάδων παρουσίασαν μέγιστο συσχετισμό
μεταξύ της θρησκείας και του ρατσισμού. Η έρευνα «χτυπάει το καμπανάκι» στη
χριστιανική εκκλησία για τη μικρή συμμετοχή της σε χώρες που δεν χαρακτηρίζονται
από πολυπολιτισμικότητα.
Δύο ομάδες που συχνά υφίστανται διακρίσεις με βάση ποικιλία επικαλυπτόμενων
προκαταλήψεων είναι οι Εβραίοι και οι Μουσουλμάνοι. Οι Εβραίοι και οι
Μουσουλμάνοι μπορεί να υφίστανται διακρίσεις όχι μόνο για την εθνική καταγωγή
τους και τα συχνά παρεξηγημένα και υποτιθέμενα θρησκευτικά πιστεύω τους, αλλά
επίσης και για τα υποτιθέμενα πολιτικά τους πιστεύω και την ευθύνη τους για
παγκόσμια γεγονότα. Οι διακρίσεις σε αυτά τα επικαλυπτόμενα πεδία παίρνουν μια
ποικιλία μορφών όπως είναι οι βίαιες επιθέσεις, η παρέμβαση σε ζητήματα
ανεξιθρησκίας και ελευθερίας έκφρασης και η άρνηση σε ίση πρόσβαση σε εργασία,
αγαθά και υπηρεσίες.
Τον Ιούλιο του 2000 δύο Γερμανοί δικηγόροι κατέθεσαν μήνυση στο ανώτατο
δικαστήριο για απάλειψη του Έσδρα από την βίβλο. Σαν δικαιολογία ανέφεραν την
"τρομοκρατία της εκκλησίας στον λαό". Επίσης την απάλειψη μέρους από το
κεφάλαιο του Ιησού του Ναυή σαν "παρόρμηση σε εγκλήματα γενοκτονίας που
εφαρμόσθηκε και έγινε από Εβραίους εις βάρος άλλου λαού, διαταχθέντα από "θεό"
Εβραίων, Χριστιανών, Μουσουλμάνων ή θρησκεία αυτών". (Γιατί διαμαρτύρονται οι
Εβραίοι για "γενοκτονία" από τους Γερμανούς, αφού οι ίδιοι την πραγματοποίησαν
πρώτοι, (βλέπε Ιησούς Ναυή, κεφ. Ι, 28 έως 42), στους Έλληνες Φιλισταίους. Μήπως
πρέπει να πούμε εμείς, ότι τους συμφέρει αυτούς, να θυμούνται και για τα άλλα να
ξεχνάμε και να κατηγορούν αυτοί τους Γερμανούς ή άλλους.).
Άλλες σφαγές που άφησαν τρομερή εντύπωση είναι οι σφαγές των καθολικών
Γάλλων στους Ουγενότους την νύκτα του αγίου Βαρθολομαίου.
Άραβες μωαμεθανοί σφάζουν Άραβες χριστιανούς, Γερμανοί
καθολικοί σκοτώνουν Γερμανούς ευαγγελικούς και αντιθέτως. Πολλά
κράτη χωρίζονται όχι με Ράτσα πλέον αλλά με θρησκεία γι αυτό και
θανατώνονται μεταξύ τους μέχρι σήμερα. Αυτή η διαμάχη δεν
πρόκειται ποτέ να σταματήσει όσο την Ράτσα εξουσιάζουν
καταπιεστικά οι θρησκείες και εφαρμόζει η Ράτσα, αυτά που λένε οι
θρησκείες. Αυτός, ο παραπλανημένος λαός της Ράτσας, που
υπακούει σε οποιαδήποτε θρησκεία, χωρίς φυσική δική του σκέψη,
όπως δίδαξαν οι Έλληνες αρχαίοι φυσικοί φιλόσοφοι Ηράκλειτος και
άλλοι, είναι καταδικασμένος αργά-αργά ή ξαφνικά, να διαλυθεί μαζί
με τον θάνατο της Ράτσας του.
Μόνος τρόπος ηρεμίας είναι η διάσπαση της Ράτσας σε ανίσχυρα
κρατίδια, όπως έγινε στην ορθόδοξη, καθολική, μουσουλμανική
Γιουγκοσλαβία με σύγχρονη αλλήλων σφαγή, αλλά κατόπιν στα
τμήματα αυτών να επικρατήσει ομόνοια των ομοϊδεατών ως προς
την θρησκεία και να μην γίνει καμία πλέον ανάμιξη των
διαφορετικών θρησκειών σε αυτά.
Στέλιος Τζαγκαράκης
Σχολικός εκφοβισμός/Bullying
Τί είναι ο σχολικός
εκφοβισμός;
Ο σχολικός εκφοβισμού
χαρακτηρίζεται από την
επαναλαμβανόμενη,
απρόκλητη
παρενόχληση, κάποιου
παιδιού το οποίο
δυσκολεύεται να
υπερασπιστεί τον εαυτό
του. Το φαινόμενο αυτό
είναι υπαρκτό σε πολλά
σχολεία, αν όχι σε όλα.
Μορφές εκφοβισμού
Στην πραγματικότητα, το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού δύσκολα μπορεί να
οριστεί αφού εκδηλώνεται με διάφορες μορφές. Οι εκδηλώσεις αυτές μπορούν να
πάρουν τη μορφή της Ψυχολογικής Βίας και εκφράζονται με διάφορα πειράγματα,
παρατσούκλια, κοροϊδία, διάδοση φημών, εξύβριση, ταπείνωση, εξευτελισμός,
ρατσιστικά σχόλια, απειλών ή και τρομοκρατίας. Η Ψυχολογική βία περιλαμβάνει
επίσης και τον εσκεμμένο αποκλεισμό μαθητών από διάφορες κοινωνικές και σχολικές
δραστηριότητες. Μια άλλη μορφή σχολικού είναι η Σεξουαλική Παρενόχληση που
χαρακτηρίζεται από σεξουαλικά ταπεινωτικά σχόλια, ανεπιθύμητα αγγίγματα,
εξαναγκασμός του θύματος να παρακολουθεί ή να συμμετέχει ενεργά σε σεξουαλικές
πράξεις και βιασμός. Όλα αυτά, το παιδί που εκφοβίζεται μπορεί μερικές φορές να
εξαναγκαστεί να τα υποστεί ή και να πράξει μπροστά σε άλλους. Η Σωματική βία
στον σχολικό εκφοβισμό εκδηλώνεται με χτυπήματα, σπρωξίματα, κλοτσιές, τσιμπιές
και στριμώγματα. Ο σχολικός εκφοβισμός μπορεί να εκφραστεί και μέσα από την
Οικονομική Εκμετάλλευση των παιδιών που εκφοβίζονται με αποτέλεσμα την
κλοπή ή φθορά στα προσωπικά αντικείμενα τους.
Τα τελευταία χρόνια στη βιβλιογραφία του bullying προστέθηκε και άλλη μια
κατηγορία, αυτή του Ηλεκτρονικού ή Διαδικτυακού Εκφοβισμού (cyber
bullying). Ο όρος Cyber bullying, αποδόθηκε πρώτα από τον Bill Belsey και
χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει τις διάφορες μορφές ψυχολογικής κακοποίησης
οι οποίες συνδέονται με το συμβατικό εκβιασμό, μέσω του διαδικτύου ή παρεμφερή
τεχνολογία, με σκοπό τη σκόπιμη ζημιά ενός ατόμου ή μιας ομάδας.
Επιπτώσεις
Οι επιπτώσεις του σχολικού εκφοβισμού είναι
ποικίλες, σοβαρές και μακροχρόνιες και αφορούν
στα παιδιά που πέφτουν θύματα, αλλά και τα
παιδιά θύτες καθώς επίσης και τα παιδιά
παρατηρητές. Η τελευταία κατηγορία
αναφέρεται στους μαθητές οι οποίοι παραμένουν
αμέτοχοι χωρίς να υποστηρίζουν ή να
προστατεύουν μία από τις δύο πλευρές.
Συνήθως αισθάνονται άβολα και αναποφάσιστοι
σχετικά με το ποιος είναι ο υπεύθυνος ή αν το
θύμα άξιζε της συγκεκριμένης αντιμετώπισης ή
όχι.
Μορφές διαδικτυακού εκφοβισμού







Διακωμώδηση – εξευτελισμό ενός
προσώπου μέσω Internet.
Συνεχή αποστολή μηνυμάτων άσεμνου
περιεχομένου μέσω Internet.
Αποστολή προσβλητικών και άσεμνου
περιεχομένου μέσω των διάφορων
διαδικτυακών εφαρμογών.
Άσεμνο περιεχόμενο κατά τη διάρκεια
συνομιλιών
Εξευτελισμό παιδιού ή εφήβου, με τη
δημιουργία ενός προφίλ ή μπλογκ το
οποίο περιλαμβάνει σκόπιμα λανθασμένο
και εξευτελιστικό περιεχόμενο.
Αποστολή απειλών
Δημοσιοποίηση προσωπικών βίντεο ή
φωτογραφιών χωρίς τη συγκατάθεση του
ατόμου.
Τα παιδιά που εκφοβίζονται
1) Έχουν περισσότερες πιθανότητες να υποφέρουν από κατάθλιψη και άγχος και
μερικά από τα συμπτώματα που αναγράφονται παρακάτω, μπορεί να
εξακολουθήσουν να υπάρχουν μέχρι την ενηλικίωση:
2) Έχουν συχνά τάσης αυτοκτονίας που μπορεί να συνεχίσουν και μέχρι την
ενηλικίωση. Σε μία μελέτη, οι ενήλικες που υπήρξαν θύματα σχολικού εκφοβισμού
ήταν 3 φορές πιο πιθανόν να κάνουν σκέψεις για αυτοκτονία.
3) Είναι πιο πιθανόν να παρουσιάσουν σωματικά συμπτώματα που περιλαμβάνουν,
πονοκέφαλους ημικρανίες, δερματικά προβλήματα ( π,χ., έκζεμα, ή ψωρίαση) έλκος,
τρέμουλο, αυξημένους παλμούς κρίσεις πανικού κ.α.
4) Σχετική έρευνα έδειξε ότι τα θύματα σχολικού εκφοβισμού – δημοτικής ηλικίας–
είχαν τις διπλάσιες πιθανότητες να εμφανίσουν ψυχωτικά συμπτώματα στην εφηβεία
5) Είναι πιο πιθανό να παραπονιούνται για την υγεία τους. Σε μία μελέτη, η
θυματοποίηση σχετίστηκε με την κατάσταση υγείας χρόνια αργότερα.
6) Μείωση της σχολικής απόδοσης και παρουσίας στο σχολείο, όπως και αυξημένες
πιθανότητες να παρατήσουν εντελώς το σχολείο.
7) Έχουν περισσότερες πιθανότητες να αντιδράσουν με εξαιρετικά βίαιο τρόπο. Σε
12 από τα 15 περιστατικά στη δεκαετία του 1990, όπου μαθητές έριξαν πύρα στο
σχολείο τους, οι σκοπευτές ήταν θύματα σχολικού εκφοβισμού.
8) Αυξημένο αίσθημα θλίψης και μοναξιάς
9) Αλλαγές στον ύπνο και στις διατροφικές συνήθειες (καθόλου φαγητό, που αυτό
οδηγεί σε υποσιτισμό)
10) Απώλειας ενδιαφέροντος για δραστηριότητες

Τα παιδία που εκφοβίζουν
1) Έχουν αυξημένες πιθανότητες κατάχρησης αλκοόλ και άλλων
ναρκωτικών κατά την περίοδο της εφηβείας καθώς και ως ενήλικες.
2) Είναι πιο πιθανό να εμπλακούν σε καυγάδες, σε βανδαλισμούς
και να παρατήσουν το σχολείο.
3) Είναι πιο πιθανό να ασκήσουν πρόωρη σεξουαλική
δραστηριότητα.
4) Είναι πιο πιθανό να έχουν προβλήματα με τον νόμο όταν
ενηλικιωθούν. Σε μία μελέτη, 60% των αγοριών που εκφόβιζαν στο
Γυμνάσιο είχαν είδη προβλήματα με τον νόμο πριν συμπληρώσουν
τα 24 έτη. Επίσης αυτά τα άτομα όταν ενηλικιωθούν είναι πιο
πιθανόν να ασκούν βία στους συντρόφους τους και στα παιδία τους
και αδυνατούν να κρατήσουν τις φιλικές τους σχέσεις.
Ακόμη, δεν γίνονται καλοί οικογενειάρχες. Πιθανόν να ασκούν βία
στον σύντροφό τους και στην χειρότερη περίπτωση και στα ίδια
τους τα παιδιά.

Τα παιδία παρατηρητές
1) Έχουν αυξημένες πιθανότητες να καπνίζουν και να
κάνουν κατάχρηση αλκοόλης ή άλλων ναρκωτικών.
2) Έχουν αυξημένα προβλήματα ψυχικής υγείας,
συμπεριλαμβανομένων της κατάθλιψη και το άγχος.
3) Είναι πιο πιθανόν να απουσιάζουν συχνά από το
σχολείο.
Δεν μιλούν για την κακή εμπειρία που βιώνουν εξ
αποστάσεως, διότι προφανώς φοβούνται την αντίδραση
των δραστών, δηλαδή μήπως έχουν την ίδια τύχη με τα
θύματα.
Τα Χαρακτηριστικά του Θύματος




Το παιδί που εκφοβίζεται συνήθως έχει ανασφαλή προσωπικότητα
Τα παιδιά που είναι παθητικά και αγωνιώδη είναι πιθανότερο να είναι θύματα του
σχολικού εκφοβισμού. Τείνουν επίσης να αισθάνονται ανασφάλεια, να έχουν αρνητική
εικόνα για τον εαυτό τους και να κλαίνε συχνά. Στην πραγματικότητα, μερικοί
ερευνητές θεωρούν ότι η ανασφάλεια και η έλλειψη αυτοπεποίθησης που
χαρακτηρίζουν μερικά παιδιά, μπορεί να τα βάζουν στην θέση του «τέλειου θύματος»
αφού η αδυναμία τους φαίνεται να προκαλεί τα παιδιά θύτες. Τα παιδιά που είναι
θύματα του σχολικού εκφοβισμού είναι συνήθως πιο ήσυχα και ευαίσθητα από άλλα
παιδιά.
Το παιδί που εκφοβίζεται είναι λιγότερο αποδεχτό από συνομήλικους
Τα θύματα του σχολικού εκφοβισμού έχουν λιγότερους φίλους από τα παιδιά που δεν
εκφοβίζονται. Είναι λιγότερο αποδεχτά από συνομήλικους, δεν είναι καθόλου
δημοφιλή και μπορεί να έχουν δεχτεί και την απόρριψη. Αυτά τα παιδιά είναι συνήθως
μόνα τα διαλείμματα. Αυτή η απόρριψη από τους συνομήλικους εμφανίζεται πολύ
πριν να αρχίσει ο εκφοβισμός.
Το παιδί που εκφοβίζεται διαφέρει με κάποιο τρόπο
Δυστυχώς, τα παιδιά με ειδικές ικανότητες έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να γίνουν
θύματα του σχολικού εκφοβισμού. Για παράδειγμα, τα παιδιά με μαθησιακά
προβλήματα συχνά αναφέρουν ότι εκφοβίζονται. Τα παιδιά με προφανή φυσικά ή
διανοητικά προβλήματα έχουν περισσότερες πιθανότητες να είναι θύματα
εκφοβισμού.
Το παιδί που εκφοβίζεται είναι σωματικά αδύναμο
Τα παιδιά που είναι κοντύτερα, λεπτότερα, ή με λιγότερη μυϊκή δύναμη από τους
συνομήλικους αποτελούν συχνότερα στόχο για εκφοβισμό.
Τα Χαρακτηριστικά του Θύτη


Το παιδί που εκφοβίζει είναι δημοφιλές
Είναι συνήθως δημοφιλή παιδιά με πολύ καλές κοινωνικές δεξιότητες που
προσελκύουν υποστηριχτές, τους οποίους μπορούν εύκολα να χειριστούν. Η
θέση που έχουν μέσα στην ομάδα συνομήλικων είναι σημαντική αφού
ενισχύει την δύναμη τους.
Το παιδί που εκφοβίζει τείνει να είναι πιο επιθετικό
Τα παιδιά που εκφοβίζουν έχουν συχνότερα επιθετικές προθέσεις απέναντι
στο κοινωνικό τους περιβάλλον και έχουν πιο θετικές απόψεις για την βία.
Είναι παρορμητικά άτομα, έχουν την ανάγκη να εξουσιάζουν άλλα παιδιά και
δεν παρουσιάζουν συναισθήματα για τα θύματα τους.
Γενικότερα, ο σχολικός εκφοβισμός έχει απασχολήσει πολλούς καθηγητές,
γονείς, μαθητές και διευθυντές, καθώς προσπαθούν να βοηθήσουν τα παιδιά
που έχουν υποστεί κακοποίηση εντός ή και εκτός σχολείου, χωρίς όμως
μεγάλη επιτυχία. Τα παιδιά δεν μιλούν, διότι φοβούνται μήπως πάθουν
ακόμη χειρότερα απ τους δράστες και προτιμούν το περιθώριο, την
απομόνωση και την μοναξιά.
Μαριέττα Μαρκετάκη
Ρατσισμός ενάντια σε άτομα με
ειδικές ανάγκες
Οι άνθρωποι με αναπηρία αποτελούν το 13% του
πληθυσμού και συμμετέχουν ενεργά στην κοινωνία.
Οποιοδήποτε παιδί ή ενήλικας, που χρειάζεται ειδική
πολύπλευρη στήριξη και μέριμνα για να βιώνει μια
κανονική ζωή, εντάσσεται στα άτομα με αναπηρία. Οι
συνάνθρωποί μας που πάσχουν από σωματικές
αναπηρίες, από τύφλωση, από διαβήτη, από σκλήρυνση
κατά πλάκας, από προβλήματα ακοής, από άσθμα, από
δυσλεξία, από σύνδρομο ντάουν, από αυτισμό καθώς και
τα άτομα που έχουν κάποιο επίπεδο νοητικής
καθυστέρησης περιλαμβάνονται στα άτομα με αναπηρία.
Οι συμπολίτες μας με αναπηρία νιώθουν την ανάγκη για
κοινωνικοποίηση όπως όλοι μας! Οφείλουμε συλλογικά
να τους ενισχύουμε, να τους στηρίζουμε αλλά σε καμία
περίπτωση να τους λυπόμαστε.
Τους ανθρώπους αυτούς πρέπει να τους κοιτάζουμε στα μάτια σαν
ισότιμα μέλη της κοινωνίας και όχι να τους περιφρονούμε. Η
αναγνώριση των δικαιωμάτων των ατόμων με ειδικές ανάγκες είναι
αδιαπραγμάτευτο συνταγματικό δικαίωμα κάθε πολιτισμένης
κοινωνίας. Προβλήματα υπάρχουν πολλά... Η ανεργία σε
συνδυασμό με τον κοινωνικό αποκλεισμό και την ελλειπή
εκπαιδευτική κατάρτιση οδηγούν τους ανθρώπους με αναπηρία σε
φτώχεια και περιθωριοποίηση. Η προσβασιμότητα είναι ένας άλλος
Γολγοθάς που έχουν να αντιμετωπίσουν. Δημόσια κτήρια,
νοσοκομεία, δημαρχεία, πεζοδρόμια, αστικές και υπεραστικές
συγκοινωνίες στερούνται υποδομών για να καλύψουν την πρόσβαση
αυτών των ατόμων. Επίσης μετά από έρευνα αποδείχθηκε ότι μόνο
το 2% των Ελληνικών ιστοσελίδων είναι κατάλληλες για άτομα με
ειδικές ανάγκες, πόσες άραγε κατάλληλες ιστοσελίδες του Ελληνικού
δημοσίου υπάρχουν για τα άτομα αυτά; Ο ρατσισμός προς τα άτομα
με ειδικές ανάγκες γνώρισε έξαρση από τη στιγμή που
δημιουργήθηκαν τα στερεότυπα και προκαταλήψεις σχετικά με το
διαφορετικό. Κατά το πρώτο μισό του 20ου αιώνα η Ελληνική
Πολιτεία δεν έδειξε μέριμνα για τα άτομα με σωματική αναπηρία. Η
ευαισθητοποίησή της σ‘ αυτό το ζήτημα ξεκίνησε με το τέλος
σχεδόν του πρώτου μισού του αιώνα.
Μανώλης Αρκαδιανός
Φεμινισμός
Φεμινισμός:
Η πίστη σε
κοινωνική,
πολιτική και
οικονομική
ισότητα μεταξύ
των δύο φύλων.
Μισανδρία: Μίσος
προς τους άντρες.
Υπάρχει διαφορά!
Ορισμός
Φεμινισμός είναι το κίνημα που έχει ως σκοπό
του τα ίσα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά
δικαιώματα μεταξύ γυναικών και αντρών. Αυτό
συμπεριλαμβάνει ίσες ευκαιρίες για τις γυναίκες
στο χώρο της εκπαίδευσης και της εργασίας.
Σκοπός των φεμινιστριών είναι να γίνει
κατανοητό πως οι άντρες και οι γυναίκες είναι
ίσοι. Δεν υπάρχει ισχυρό φύλο, αντίθετα
οφείλουν να σέβονται και να εκτιμούν ο ένας τον
άλλον, να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες και ίσα
δικαιώματα. Γενικότερα ο φεμινισμός, είναι η
απάντηση στο σεξισμό.
Οι γυναίκες στην πλειοψηφία τους ήταν αγράμματες, και
υποταγμένες στον άντρα τους. Δεν είχαν οικονομική ανεξαρτησία,
ούτε έλεγχο πάνω στη ζωή της. Το κίνημα λοιπόν είχε να
αντιμετωπίσει αντιλήψεις που ήταν βαθιά ριζωμένες στη νοοτροπία
του κόσμου.
Η Αύρα Θεοδωροπούλου γράφει στον «Αγώνα της Γυναίκας»:
Εφημερίδα «Νέα Ημέρα», 20 Μαρτίου 1928.
«Ζητούμε την ψήφο
1) Γιατί είμαστε κι εμείς όπως και οι άντρες μέλη μιας δημοκρατίας που
πρέπει να στηρίζεται στην ελεύθερη θέληση όλων των πολιτών, ανδρών και
γυναικών.
2) Γιατί η ψήφος είναι το ισχυρότερο μέσο με το οποίο μπορούμε να
υποστηρίζουμε τα ιδιαίτερά μας συμφέροντα ως γυναίκες.
3) Γιατί όλοι οι νόμοι που αφορούν το παιδί ρυθμίζονται ως τώρα σύμφωνα
με την ανδρική αντίληψη…
4) Γιατί όλα τα οικονομικά ζητήματα που αποφασίζονται στη Βουλή
συνδέονται στενότατα με την οικιακή οικονομία…
5) Γιατί με τα πολιτικά δικαιώματα θα αποκτήσει η γυναίκα την αντίληψη
της κοινωνικής ευθύνης…
—
ladies, remember,
‘you’re a woman, not a sailor’
‘cross your legs’
and ‘don’t forget your place’
ladies, remember,
a bruised lip is a love letter
and a cracked rib is a gift
ladies, remember,
when he presses you to the bathroom stall
spitting dirty words and adrenaline down your throat
what sounds like warfare, is a proclamation of love
ladies, remember,
you are not a dog chained up outside the supermarket
it is not up to you to bark when he begs
or roll on your back when he tosses you a bone
ladies, remember,
a fist full of hair is not a doormat screaming ‘welcome’
ladies, remember,
when he tells you he hates the way your thighs move
or the way you speak in slang and leave cigarette ash like bread crumbs
just remember –
you don’t owe him your body,
your experiences, your passion
your neck to snap, or your wrist to break
A Love Song For The Revolution, Camryn McCulloch
Όλγα Μεταξάκη
Rape culture
Ορισμός: Είναι μια ιδεολογία κάποιων λαών, οι
οποίοι πιστεύουν πως έχουν το δικαίωμα να
ασκήσουν βία σε μια γυναίκα αν εκείνη ντύνεται
προκλητικά ή η συμπεριφορά της είναι
εκκεντρική.
Η σεξουαλική βία είναι όχι μόνο συχνή και
αποδεκτή, αλλά υποστηρίζεται με άμεσο ή
έμμεσο τρόπο. Σε μια κοινωνία με κουλτούρα
βιασμού τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και η
επικρατούσα άποψη δικαιολογούν,
απενοχοποιούν ή και υποστηρίζουν την ύπαρξη
του βιασμού και κάθε είδους σεξουαλικής βίας
Μέσα στην κουλτούρα του βιασμού η αντρική έκφραση βίας
θεωρείται κάτι φυσιολογικό, σωστό, βιολογικά λογικό, ακόμη και επιθυμητό.
Ταυτόχρονα η γυναικεία υποταγή αντιμετωπίζεται ως χάρισμα και
απαιτούμενο χαρακτηριστικό της θηλυκότητας. Οι άντρες γενικότερα είναι
πιο ισχυρό φύλο αν και έχουν γίνει πάρα πολλές προσπάθειες για να γίνουν
ίσα τα 2 φύλα. Τυπικά αυτές οι προσπάθειες πέτυχαν, ουσιαστικά όμως
τίποτα δεν έχει αλλάξει. Θα μπορούσαμε να πούμε πως οι άντρες έχουν σαν
ασπίδα την εξουσία τους και έτσι απενοχοποιούνται, για το αδίκημα που
διαπράττουν. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, τα θύματα σεξουαλικής βίας
μειώνονται, κατηγορούνται και αμφισβητούνται διαρκώς (ειδικά οι άντρεςθύματα).
Πολλές γυναίκες καλύπτουν τον βιασμό τους, διότι προφανώς φοβούνται και
στιγματίζονται. Οπότε μην καλύπτεις τη σεξουαλική βία, μη τη θεωρείς
αστεία, και μην αναπαράγεις μύθους σχετικά με το βιασμό που έχουν
καταρριφθεί καιρό τώρα. Γενικότερα, η κουλτούρα του βιασμού έχει πάρει
μεγάλες διαστάσεις και τα θύματα όσο πάει και αυξάνονται. Έχουμε φτάσει
στο σημείο να φοβόμαστε να γυρνάμε στο σπίτι μόνοι μας βράδυ, με την
αγωνία πως κάτι μπορεί να μας συμβεί. Αυτό συμβαίνει τις περισσότερες
φορές στις μεγαλουπόλεις, αλλά όχι μόνο.
Μαριέττα Μαρκετάκη
Σε μια έρευνα με θέμα το Rape Culture, ένας φοιτητής όταν ρωτήθηκε αν μια γυναίκα αφήσει το σπίτι
της και βγει έξω, φέρει ευθύνη σε περίπτωση που πέσει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης απάντησε
: “Ναι. Δεν υπάρχει δικαιολογία όταν δεν είσαι ενήμερος για το περιβάλλον σου. Επιπλέον είναι
χαζό να φύγει μια κοπέλα από το σπίτι της, χωρίς τη συνοδεία κάποιου άντρα. Που θα χρειαζόταν
να πάει μια γυναίκα αν δεν μπορούσε να πάρει έναν άντρα μαζί της;” Αργότερα όταν τον ρώτησαν
αν ίσχυε το ίδιο για τους άντρες και τα παιδία διαφώνησε, λέγοντας πως δεν είναι δυνατόν να
προβλέψουν τι πρόκειται να τους συμβεί.
Πως γίνεται οι γυναίκες να ευθύνονται για κάτι τέτοιο, όταν οι άντρες και τα παιδιά δεν φέρουν καμία
ευθύνη; Στην πραγματικότητα δεν φταίει ποτέ το θύμα. Είτε είναι άντρας, είτε γυναίκα, είτε παιδί.
Το σώμα του κάθε ανθρώπου ανήκει στον ίδιο ό,τι και αν κάνει. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να
χρησιμοποιήσει το σώμα σου, με την πρόφαση ότι έφταιγαν το ρούχα σου, η συμπεριφορά σου ή
ακόμα και το φύλο σου. Όταν κάποιος λέει όχι τότε οι υπόλοιποι οφείλουν να σεβαστούν την
απόφασή του.
Ειδικά στην εποχή που ζούμε, μια εποχή όπου οι επιστήμες προοδεύουν, και συνεχώς γίνονται νέες
ανακαλύψεις, θα περίμενε κανείς πως οι άνθρωποι θα είχαν ξεπεράσει τα στερεότυπα παλιών
εποχών και θα είχαν μάθει πώς να συμπεριφέρονται, αλλά και να σέβονται ο ένας τον άλλο.
Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Θα ήταν ψευδαίσθηση αν πιστεύαμε πως υπάρχει ισότητα,
εκτίμηση και σεβασμός μεταξύ των ανθρώπων.
Και οι γυναίκες και οι άντρες έχουν την ανάγκη να παρουσιάζονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο, έτσι
ώστε να ικανοποιήσουν την κοινωνία και να κάνουν τους άλλους να τους θαυμάζουν όσο το
δυνατόν περισσότερο. Και οι γυναίκες και οι άντρες παρατηρούν ο ένας τον άλλον και κρίνουν
κυρίως την εξωτερική εμφάνιση του καθενός. Το πρόβλημα εμφανίζεται όταν οι άντρες αρχίζουν
να παρουσιάζουν μια πολύ επιθετική συμπεριφορά. Συχνά δεν μπορούν να συγκρατήσουν τους
εαυτούς τους. Δεν έχει να κάνει μόνο με το ντύσιμο. Μάλιστα, έχουμε φτάσει στο σημείο πολλές
γυναίκες να φοβούνται να πουν όχι στους άντρες μιας και είναι πιθανό να υπάρξουν συνέπειες.
Έρευνα στη Βραζιλία έδειξε :
Το 65% των ανδρών στη Βραζιλία
πιστεύουν πως οι γυναίκες που
φοράνε “κοντά” ρούχα αξίζουν να
τους επιτεθούν.
Μετά από λίγο καιρό, υπήρξαν
κύματα αντιδράσεων στη χώρα και
έπειτα η διοργάνωση που έκανε την
έρευνα υποστήριξε πως υπήρξαν
λάθη στα ποσοστά και το διόρθωσαν
λέγοντας πως ο σωστός αριθμός είναι
26%.
Ας υπενθυμίσουμε σε αυτό το σημείο
ότι το 26% από τον πληθυσμό της
Βραζιλίας είναι περίπου 52.000.000
άνθρωποι. Κι αυτό είναι τρομερά
ανησυχητικό.


Western Patriarchy :A woman wearing
revealing clothing is just asking to be raped. If
she hadn't worn that short skirt out in public,
she wouldn't have been assaulted. It's her fault
for dressing like a slut and then trusting men not
to treat her like one.
Western Patriarchy :Women who wear
religious head coverings and hide their skin in
public are so oppressed! It's not like she's going
to get raped just because a man sees her ankles
or neck! Why don't those women stop covering
their bodies and just learn to trust men?
-Όλγα Μεταξάκη
Αποτελέσματα ερωτηματολογίου

Οι απαντήσεις που έδωσαν τα παιδιά του Α4 (τμήμα του
Λυκείου) στις περισσότερες περιπτώσεις συμπίπτουν. Οι
απαντήσεις που έδωσαν τα κορίτσια του τμήματος,
συμφωνούσαν σ' όλες τις ερωτήσεις, ενώ μεταξύ των
αγοριών υπήρχαν κάποιες διαφωνίες. Όλοι φαίνεται να
συμφωνούν πως κανείς δεν έχει το δικαίωμα να ασκήσει
σωματική βία πάνω σε μια γυναίκα ακόμα και όταν έχει
ντυθεί ''προκλητικά', όπως επίσης σέβονται τους γύρω
τους, όποια κι αν είναι η περίπτωση. Παρ’ όλα αυτά τα
αγόρια του τμήματος - σε αντίθεση με τα κορίτσια πιστεύουν πως όχι, οι γυναίκες δεν θα έπρεπε να έχουν
ίσα δικαιώματα με τους άντρες. Μάλιστα κάποιοι από
αυτούς υποστήριξαν πως η ισχύ των ανδρών θα
υποσκελιζόταν σε μια τέτοια περίπτωση.
Για το Β3 Τμήμα Γυμνασίου

Παρόλο που τα παιδιά είναι ακόμα σχετικά μικρά σε
ηλικία, φαίνεται να έχουν διαμορφώσει ήδη τις απόψεις
τους, πάνω στα θέματα που ασχολούμαστε σε αυτό το
project. 22% των αγοριών πιστεύει πως αν μια γυναίκα
έχει ντυθεί προκλητικά ο οποιοσδήποτε μπορεί να
ασκήσει σεξουαλική βία πάνω της. Το 90% πιστεύει πως
οι γυναίκες δεν θα έπρεπε να έχουν ίσα δικαιώματα με
τους άντρες, ενώ το 78% από αυτούς δεν πιστεύει στην
ισότητα των δύο φύλων. Επηρεάζεται η άποψή τους αν
κάποιος έχει διαφορετική θρησκεία από αυτούς και έχουν
το δικαίωμα να ασκήσουν οποιαδήποτε βία πάνω τους,
σε αντίθεση με τα κορίτσια τα οποία στην πλειοψηφία
τους, έχουν αντίθετες απόψεις. Υποστηρίζουν την
ισότητα, και είναι ενάντια της βίας.
Για το Γ2 Τμήμα Λυκείου
Όσον αφορά την τρίτη λυκείου, οι απαντήσεις ήταν
ποικίλες. Επιπλέον 29% είναι της άποψης πως αν μια
γυναίκα είναι «προκλητικά’» ντυμένη ο καθένας έχει
δικαίωμα να ασκήσει σεξουαλική βία πάνω της, σε
αντίθεση με τα περισσότερα κορίτσια της τάξης.
Σημαντικό όμως είναι, πως και αγόρια και κορίτσια είναι
κατά της σωματικής βίας όταν πρόκειται για άτομα
διαφορετικά από τους ίδιους. Εντύπωση πάντως κάνει το
γεγονός πως παρ’ όλο που η πλειοψηφία των αγοριών
υποστηρίζει την ισότητα των δύο φύλων, 57% από
αυτούς πιστεύουν πως οι γυναίκες δεν θα έπρεπε να
έχουν ίσα δικαιώματα με τους άντρες.
Μανώλης Αρκαδιανός
Μαριέττα Μαρκετάκη
Όλγα Μεταξάκη
Στέλιος Τζαγκαράκης