Transcript Yapilandirmacilik Ozet

YAPILANDIRMACILIK
Çetin TORAMAN
Yapılandırmacılığın Tarihsel Gelişimi
Bir öğrenme felsefesi olarak
yapılandırmacılığı ele aldığımızda,
ilk önemli düşünceler Giambatista
Vico tarafından 18. yüzyılda ortaya
atılmıştır. Vico, insanların
anlayabildiklerinin kendi kendine
yapılandırdıkları olduğunu belirtmiş
ve “bir şeyi bilen onu
açıklayabilendir” (Özden, 2010)
ifadesini kullanmıştır.
1668-1744
Italyan Filozofu
2/22
Yapılandırmacılığın Tarihsel Gelişimi
Vico’nun görüşlerini daha
sonraları Kant
yorumlamıştır (Özden,
2010). Bu konuda Kant,
insanın bilgiyi edinme
sürecinde pasif olmadığını,
öğrenme esnasında bireyin
aktif olduğunu belirtmiştir.
22.04.1724 – 12.02.1804
Alman Filozofu
3/22
Yapılandırmacılığın Tarihsel Gelişimi
Lev Semonovich Vygotsky
1896 — 1934
Rus Psikolog
4/22
5/22
Yapılandırmacılığın Tarihsel Gelişimi
Jean Piaget
1896 – 1980
İsviçreli Psikolog
6/22
Yapılandırmacılığın Tarihsel Gelişimi
Jerome Seymour
Bruner
01.10.1915 –
Amerikan Psikolog
7/22
Yapılandırmacık Nedir?
Arslan (2007)’a göre yapılandırmacılık,
öğrenme kuramı açısından insanların nasıl
öğrendiğini inceleyen bir yaklaşımın adı,
felsefi olarak ise epistemoloji ile ilgili bir
kavramdır.
8/22
Yapılandırmacık Nedir?
Schunk (2009)’a göre yapılandırmacı yaklaşımı
benimseyenler bilgiyi bir gerçeklik olarak
görmezler. Bilgiyi, insan ancak kendi içinde
oluşturabilir, dışarıdan alamaz. Kişi, bilgiyi
kendisi oluşturduğundan bu bilgiler genel bir
doğruluk taşımaz. Bu durum, her kişinin bilgiyi
farklı deneyimlere ve inançlara göre
yapılandırmasından kaynaklanmaktadır.
9/22
Yapılandırmacık Nedir?
Yurdakul (2005), yapılandırmacılığın daha çok
dünyayı algılama biçimi olduğunu belirtmektedir.
Bu kapsamda yapılandırmacılık, içinde birden fazla
kuramı barındırmaktadır.
Eğitim bilimleri açısından konuya bakıldığında J.
Piaget’in bilişsel yapılandırmacılığı ve L.
Vygotsky’nin sosyal yapılandırmacılığı göze
çarpmaktadır.
10/22
Yapılandırmacık Nedir?
Bilişsel yapılandırmacılık, kişinin bilgiyi edinmesi
sürecinde biliş yönüne önem verirken, sosyal
yapılandırmacılık bu süreçte çevreyle etkileşimin
önemli bir unsur olduğunu vurgular.
Ancak bu iki görüş, “bilginin aktarılmadığı, bireyin
bilgiyi içselleştirerek oluşturduğu” noktasında
ortak bir temele dayanmaktadır (Özden, 2010).
11/22
Yapılandırmacık Gereği Dikkat
Edilecek Noktalar
Özden (2010):
1) Önceden yapılandırılan bilgilerin işe koşulması: Birey,
edindiği bilgiyi önceki bilgileriyle ilişkilendirdiği için,
bireyin öğrenme süreci öncesinde ne bildiği önemlidir.
Bireyin sahip olduğu ön bilgiler, edineceği bilgiler için
yeni bir bilgi yapısı oluşturup oluşturmayacağını
anlamasını sağlar. Bu kapsamda, ön bilgiler
öğretmenlerin öğrenme sürecini planlanmasına yardımcı
olur.
12/22
Yapılandırmacık Gereği Dikkat
Edilecek Noktalar
Özden (2010):
2) Yeni bilgilerin kazanılması: Bilgi sunulurken,
bireyin var olan bilgi yapılarını gözden geçirmesine
fırsat verilmelidir. Bu açıdan, öğretmen konuyu bir
bütün olarak ele almalı ve bu bütünün parçalarıyla
olan ilişkileri konusunda derinlemesine öğrenme
etkinlikleri yapmalıdır.
13/22
Yapılandırmacık Gereği Dikkat
Edilecek Noktalar
Özden (2010):
3) Bilgiyi anlama: Birey, yeni bir bilgi ile
karşılaştığında öğrenme süreci başlar.
Öncelikle, birey yeni bilgiyi var olan bilgi
yapısıyla karşılaştırır, eğer bir çelişki yoksa
bilgi bu yapının üzerine konulur. Aksi durumda
ise, birey yeni bir bilgi yapısı oluşturarak
öğrenme sürecini gerçekleştirir.
14/22
Yapılandırmacık Gereği Dikkat
Edilecek Noktalar
Özden (2010):
4) Bilgiyi uygulama: Öğrencinin bilgiyi
yapılandırmasına yardımcı olması açısından ilginç,
bütüncül ve sosyal öğrenme etkinlikleri
düzenlenmelidir. Ayrıca, gerçek hayatta
karşılaşılabilecek problemler de sınıf ortamında ele
alınmalıdır. Çünkü, birey bu tür problemleri çözerken
yapılandırmış olduğu bilgileri devreye sokar.
15/22
Yapılandırmacık Gereği Dikkat
Edilecek Noktalar
Özden (2010):
5) Bilginin farkında olunması: Birey, edindiği bilgiyi
kendisine sunulan biçimiyle almaz; ona kendisine
özgü bir anlam yükler. Bu açıdan bireyin edindiği
bilgilerin farkında olmasını sağlayacak etkinlikler
düzenlenmelidir. Bunlar örnek olay, proje çalışmaları
veya rol oynama gibi kişinin süreçte aktif olduğu, bilgi
yapılarını taramasına imkan veren etkinlikler olabilir.
16/22
Yapılandırmacılığa Göre Hedefler
Yapılandırmacılığa dayalı olarak hedefler hazırlanırken,
öğrenciler sürece dahil edilmelidir. Örneğin, bir ünitede
kazandırılmak istenilen niteliklerin bir kısmını öğrenciler
kendileri hazırlayabilir (Schunk, 2009).
Yapılandırmacılıkta, bireyin kendi hedeflerini oluşturması
da söz konusudur. Örneğin, bir öğretmen dersle ilgili
hedefleri bir yere kadar belirler. Buna ek olarak,
öğrenciler ilgi ve ihtiyaçlarına göre öğrenme hedefi
oluşturma fırsatı verir (Driscoll, 2005).
17/22
Yapılandırmacılığa Göre İçerik
Yapılandırmacı anlayışı benimsemiş eğitimciler,
öğrenenin içerikle etkileşimde bulunmasına ve onu
anlamlandırmasına önem verirler. Öğrenenlerin
ortak ilgilerinden yola çıkarak içerik düzenlemesi
yapılır. Konular, önceden belirlenmiş bir şekle göre
değil, öğrenenin bulunduğu bağlama göre
düzenlenir.
18/22
Yapılandırmacılığa Göre Eğitim
Durumları
Yapılandırmacılık açısından eğitim durumları ele
alındığında, öğrenme ortamının en önemli özelliği süreç
boyunca öğrenenin aktif olmasıdır (Duman, 2008).
Bunun gerçekleşmesi için, öğrenme sürecinde problem
çözme, işbirlikli öğrenme, tartışma, grup çalışmaları,
projeler ve drama gibi etkinlikler uygulanabilir (Driscoll,
2005).
19/22
Yapılandırmacılığa Göre Eğitim
Durumları
Öğrenme ortamlarında günlük hayattan örneklere
ve etkinliklere yer verilmesi büyük önem
taşımaktadır. Örneğin, fen ve teknoloji dersinde
enerji tasarrufunun yapılması için bir plan
hazırlama etkinliği veya tarih dersinde yeni
senaryolar oluşturma etkinlikleri düzenlenebilir
(Schunk, 2009).
20/22
Yapılandırmacılığa Göre
Değerlendirme
Yapılandırmacılığa göre ölçme ve değerlendirmenin özellikleri ise şu
şekilde sıralanmaktadır (Özden, 2010);
1) Sonuçlardan çok, öğrencinin geçirmiş olduğu öğrenme süreci
değerlendirmeye alınır.
2) Grup çalışmaları değerlendirme kapsamındadır.
3) Kullanılacak olan ölçme ve değerlendirme kriterleri öğretmen ve
öğrencilerin ortak çalışmalarıyla belirlenir.
4) Başarı, öğrencinin yaptığı ödev, proje, rapor gibi çalışmalarla belirlenebilir.
5) Öğrencilerin dönem başındaki ve sonundaki gelişimleri, kişisel gelişim
dosyaları yardımıyla değerlendirilebilir.
6) Öğretmen, yaptığı gözlemleri de dikkate alarak değerlendirme sürecini
gerçekleştirir.
21/22
Kaynaklar
•
•
•
•
•
•
Arslan, M. (2007). Eğitimde Yapılandırmacı Yaklaşımlar. Ankara
Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. 40(1)
Driscoll, M. P. (2005). Psychology of Learning for Instruction (3rd
Edition). Boston: Pearson
Duman, B. (2008). Öğrenme–Öğretme Kuramları ve Süreç Temelli
Öğretim. Ankara: Anı Yayıncılık
Özden, Y. (2010). Öğrenme ve Öğretme (10. Baskı). Ankara: Pegema
Yayınları
Schunk, D. H. (2009). Öğrenme Teorileri–Eğitimsel Bir Bakışla (Çeviri:
Muzaffer Şahin). Ankara: Nobel Yayın
Yurdakul, B. (2005). Eğitimde Yeni Yönelimler (Ed: Özcan Demirel) s:
39–65. Ankara: Pegema Yayınları
22/22