Transcript Drogi Rodzicu pobierz prezentację

Dziecko sześcioletnie
w szkole - pierwsze wyniki
badań
1
Program zajęć:
1. Najważniejsze kompetencje kluczowe dziecka
sześcioletniego.
2. Rola nauczyciela w tworzeniu środowiska
sprzyjającego rozwojowi dziecka.
3. Zabawa jako podstawowa forma nauki dziecka
sześcioletniego.
4. Metody uwzględniające podmiotowość dziecka
w procesie uczenia się.
2
Pytania:
• Czego wymaga się od dziecka rozpoczynającego naukę
w szkole?
• Co zrobić, aby każdemu dziecku stworzyć szansę
zostania „dobrym uczniem”?
• Jakie stosować metody, aby dziecko było aktywne,
chciało działać, zadawać pytania i szukać na nie
odpowiedzi (tam gdzie jest to możliwe)
• W jaki sposób kształtować w umysłach dzieci pozytywny
wizerunek szkoły?
• Kim powinien być nauczyciel dziecka 6-letniego- wiedza,
umiejętności, osobowość, cechy charakteru?
3
O wiele przyjemniej jest rozmawiać o drodze niż ją
przebywać, dyskutować o właściwościach
lekarstwa niż go zażywać.
Antoni de Mello
Nie dość jest wiedzieć - trzeba również
zastosować.
Nie wystarczy chcieć - trzeba także wykonać.
J.W. Goethe
4
Przygotowanie szkoły na przyjecie dzieci
sześcioletnich
•


•
Podzielić sale lekcyjne na dwie części –
do zajęć dydaktyczno – wychowawczych,
do zabawy i odpoczynku;
Dostosować szatnie i łazienki do wzrostu najmłodszych
dzieci;
• Wyposażyć sale w sprzęt dostosowany do wzrostu
małych dzieci;
• Wydzielić oddzielny korytarz tłumiący hałas szkolnych
przerw;
• Zorganizować przyszkolny ogródek (plac zabaw)
5
Refleksja – do jakiej szkoły zaproszę dzieci 6-letnie?
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Liczba uczniów w klasie
Osobne klasy dla sześcioletnich dzieci, czy mieszane
System jednozmianowy czy dwuzmianowy
Dostosowane ławki i krzesła
Plac zabaw
Dywan w klasie (zabawa, odpoczynek), kąciki zainteresowań
Szafki na książki
Szkolna stołówka
Przystosowane toalety
Oddzielny korytarz (piętro)
Oddzielna świetlica
Liczba dzieci w grupie świetlicowej
Rodzice w szatni
Dzień otwarty
Organizacja pracy w Zespołach Szkolno-Przedszkolnych
6
Absolwent przedszkola
Jest:
• samodzielny w zakresie samoobsługi
• Potrafi radzić sobie w trudnych sytuacjach
• Zahartowany emocjonalnie
• Rozbudzony poznawczo - ciekawy świata
• Kreatywny, pomysłowy
• Ma wpływ na to co będzie robić w szkole
• Jego pomysły są wykorzystywane w działaniach
nauczyciela
• Dorosłym i dzieciom sygnalizuje o swoich potrzebach
7
Absolwent przedszkola
• Dostrzega potrzeby innych
• Śmiało potrafi mówić o tym co go interesuje
• Wykorzystuje swoje umiejętności w praktycznych
działaniach
• Jest przygotowany do roli ucznia, zgodnie z nową
podstawą programową
• Przestrzega ustalone zasady zachowania
• Umie radzić sobie w prostych sytuacjach życiowych
8
Dojrzałość umysłowa
• Pamięć, uwaga, myślenie, spostrzeganie,
mowa powinny być rozwinięte na takim
poziomie, który umożliwia osiąganie
dobrych wyników w szkole.
• Takie doświadczenia będą budowały
pozytywne skojarzenia z nauką
i motywowały do pracy
9
Dojrzałość społecznoemocjonalna
•
•
•
•
•
Panowanie nad emocjami
Dostateczna motywacja do nauki
Radzenie sobie z trudnościami
Wrażliwość na uwagi nauczyciela
Wytrwałość i obowiązkowość
10
Pytanie
• A co zrobić, gdy dziecko nie jest dojrzałe?
•




Nie osiągnęło oczekiwanego poziomu dojrzałości:
intelektualnej lub
fizycznej lub
społecznej lub
emocjonalnej?
11
Dojrzałość szkoły:
W rozważaniach nad progiem szkolnym (…)
należy przenieść punkt ciężkości z dojrzałości
szkolnej na dojrzałość samej szkoły:
wrażliwość na dziecko, na jego potrzeby,
oczekiwania, uczenie się, możliwości
rozwojowe, które wpływać mają na
modyfikację zmian programowoorganizacyjnych oraz zmian w procesie
nauczania – uczenia się.
12
Nauczanie frontalne
• Ujednolicenie przekazu – treść i forma są jednakowe dla wszystkich
• Różnice między dziećmi postrzegane są jako utrudnienie
przekazu, kłopot edukacyjny
• Celem edukacji jest (było?) przybliżenie ucznia – wychowanka do
profilu zewnętrznego (statystycznego) standardu a działania
diagnostyczne są nieustannym kontrolowaniem odległości realnego
ucznia od modelu (są skoncentrowane na tropieniu braków
i uchybień, które należy wyeliminować i nadrobić).
• Z dzieckiem , który „na wejściu „ osiągnęło poziom modelowy „ nie
ma co robić”. Powtarza, to co już zna.
Dorota Klus -Stańska
13
Gotowość dziecka
• Uwarunkowana jest stopniem rozwoju jego
kompetencji i funkcji od dobrze
opanowanych do dopiero dojrzewających.
14
Szkoła
• na ile szkoła jest przygotowana
na przyjęcie dzieci sześcioletnich?
• na ile sam nauczyciel jest gotowy
(przygotowany) pracować z dzieckiem
sześcioletnim?
15
Mózg posiada 100 miliardów aktywnych komórek,
z których każda może wytworzyć do 20 000
połączeń
Mózg jest jak śpiący olbrzym.
Tony Buzan
Umysł nie jest naczyniem które trzeba
napełnić, lecz ogniem, który trzeba rozniecić.
Plutarch
16
Jak najlepiej wykorzystać decydujący okres:
od urodzenia do 10 roku życia
• 50% zdolności człowieka do uczenia się, rozwija się
w pierwszych 4 latach życia.
• Kolejne 30% wykształca się do 8 roku życia.
• Podczas tych lat tworzą się drogi nerwowe, na których
opiera się cała przyszła zdolność uczenia się.
• Po ukończeniu 10 lat dendryty, które nie wytworzyły
połączeń obumierają.
• Należy stymulować ich rozwój stwarzając warunki do
zdobywania informacji wszystkimi zmysłami.
• Nauka, w tym także nauka czytania, pisania i liczenia
może i powinna być zabawą.
17
.
„IM WIĘCEJ ZABAWY, TYM WIĘCEJ NAUKI”.
NAUKA JEST NAJBARDZIEJ EFEKTYWNA,
GDY SPRAWIA RADOŚĆ.
Peter Kline
The Everyday Genius
18
Cykl Kolba- fazy całościowego procesu
uczenia się
Aktywne eksperymentowanie Konkretne doświadczenie własne
uczniów lub zaprojektowane przez
(sprawdzenie w praktyce)
nauczyciela
Analiza i refleksja
Uogólnienie, wnioski
19
Uczenie się przez doświadczenie opiera
się na założeniach:
1. Najlepiej uczymy się wtedy- gdy jesteśmy
włączeni w przeżycie dostarczające naukę.
2. Wiedzę najlepiej odkrywamy samodzielnie.
3. Uczymy się z zapałem- jeśli mamy
możliwość wyboru celu i sposobu nauki.
Johnosonow
20
Zwykle zajęcia (lekcje) zaczynają się od
. uporządkowanego zbioru pojęć i zasad, podczas
gdy w uczeniu doświadczalnym zajęcie
(lekcja) zaczyna się od konkretnych
doświadczeń lub czynności na podstawie
których formułuje się pojęcia.
Najskuteczniejszy sposób uczenia się to
UCZENIE W DZIAŁANIU inaczej
UCZENIE SIĘ PRZEZ DOŚWIADCZENIE.
21
Teoria humanistyczna zakłada, że:
• Człowiek z natury zdolny jest do uczenia się.
• Każdy człowiek jest jednostką twórczą .
• Podmiotowe traktowanie dziecka (ucznia) gwarantuje
poczucie bezpieczeństwa, prawo do godności, liczenie
się z jego potrzebami i możliwościami.
• Rzeczywiste uczenie się odbywa się poprzez
doświadczenie.
• Uczenie się jest efektywne, gdy angażuje nie tylko
umysł, ale i emocje.
• Samoocena jest kluczowym aspektem procesu uczenia
się.
22
Uczenie się dziecka może przebiegać
w kilku formach:
1.
2.
3.
Uczenie się spontaniczne- (wg własnego
wewnętrznego programu) „dziecko robi to co chce”
Uczenie się reaktywne- (wg programu zewnętrznego)
„dziecko robi to, czego chce jego nauczyciel”
Uczenie się spontaniczno- reaktywne- „dziecko robi
to co chce, ale chce tego, czego chce jego nauczyciel”
Wszystkie formy występują w wieku przedszkolnym i
szkolnym - wszystkie niosą wartości i pewne
niebezpieczeństwa (gdy jedna z nich jest nadużywana
lub niedostosowana do właściwości rozwojowych).
23
Tworzenie warunków do rozwoju
1. Organizowanie środowiska fizycznego:
a. Organizacja dnia;
b. Aranżacja oraz wykorzystanie przestrzeni i wyposażenia;
c. Selekcja i przechowywanie materiałów;
- natychmiast reagować na potrzeby dzieci,
- unikać sytuacji, w których dzieci oczekują na zajęcia,
- dostosować czas wykonywanych czynności do okresu
koncentracji uwagi indywidualnych dzieci,
- pozwalać na jak najdłuższe indywidualne interakcje między
dziećmi i personelem, aby rozwijać język i budować dobre
stosunki.
24
Cd.
2. Tworzenie przyjaznego środowiska społecznego
a)
b)
c)
d)
e)
f)
g)
h)
i)
j)
Docenianie wysiłku dziecka i budowanie jego poczucia
własnej wartości;
Uwzględnianie i docenianie różnic kulturowych;
Tworzenie kontekstu uczenia się mającego dla dzieci
znaczenie (rozwojowy, kulturowo-społeczny, edukacyjny)
Rozwijanie poczucia niezależności i odpowiedzialności;
Wyrabianie poczucia sprawiedliwości;
Stwarzanie możliwości zaspokojenia naturalnej ciekawości
świata
Organizowanie spotkań z rzeczywistością;
Dostarczanie okazji do zdziwienia;
Zabezpieczenie poczucia bezpieczeństwa i wolności;
Traktowanie sytuacji edukacyjnych w sposób odważny
i pomysłowy.
25
Kluczowym elementem procesu uczenia się jest pamięć, powiększanie jej
zasobów ściśle powiązane jest z zastosowaną metodą nauczania. Zależności
te przedstawia stożek doświadczenie Dale’a.
Ludzie generalnie
pamiętają
Poziom abstrakcji
10% tego co czytają
10% tego co słyszą
czytanie
30% tego co widzą
słuchanie
50%tego co widzą i
słyszą
Oglądanie obrazów nieruchomych
Odbiór werbalny
Odbiór wizualny
Oglądanie obrazków ruchomych
demonstracja
70%tego co mówią i
piszą
Aktywne zwiedzanie
Dramatyczne prezentacje
90% tego co mówią
podczas
wykonywania
Słyszenie, mówienie,
widzenie i robienie
Gry z podziałem na role i symulacje
Zastosowanie w praktyce
26
SŁUCHOWCY:
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Lubią dialog i rozmowy
Powtarzają głośno to, co napisali
Rozmawiają ze sobą
Lubią słuchać
Lubią wykłady
Lubią długie wypowiedzi własne
Lubią muzykę
Wolą mówić o dziełach sztuki, niż je oglądać
Dobrze pamiętają imiona, twarze
27
WZROKOWCY:
•
•
•
•
•
•
•
Lubią demonstracje lub pokazy
Lubią wykresy i tabele
Lubią opisy
Pamiętają twarze i imiona
Lubią robić notatki
Lubią patrzeć, rysować
Preferują sztuki wizualne
28
CZUCIOWCY:
• Uczą się przez wykonywania i bezpośrednie
zaangażowanie
• Lubią emocje, ruch, nie lubią słuchać
• Nie lubią czytać, tupią, gestykulują
• Pamiętają to- co sami wykonali
• Muszą się poruszać, wiercić, coś trzymać
29
DEKALOG NAUCZYCIELA
Pamiętaj, że ludzie z natury posiadają zdolność do uczenia
się.
2.
Podmiotowo traktuj swoich wychowanków: oni tak jak ty
mają silne poczucie swojej godności.
3.
Zapewnij im poczucie bezpieczeństwa.
4.
Ucz przez doświadczenie! Ucz umiejętności!
5.
Nie zapomnij, że w procesie uczenia się ważny jest nie tylko
intelekt, ale też emocje!
6.
Staraj się nie stosować takich metod, których sama
w dzieciństwie nie akceptowałaś.
7. Pozwól, aby uczniowie znali rezultaty własnego uczenia się
i mieli wpływ na jego proces.
8. Wzmacniaj pożądane zachowania. Czasami bądź adwokatem
swoich uczniów.
9. W procesie uczenia się zwróć uwagę na informację zwrotną.
10. Pozwól uczniom na samoocenę
1.
30
Rady dla nauczycieli
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
Ceń myślenie, gdyż dzieci bardzo szybko uczą się tego co się u nich
ceni.
Zachęcaj do manipulowania przedmiotami, badania ich.
Podtrzymuj ciekawość i chęć zdobywania wiedzy.
Strzeż się sztywnych schematów, gdyż hamują one ważne elementy
aktywności (wolność, swoboda działania, możliwość wyboru).
Twórz atmosferę, która charakteryzuje się przyzwoleniem, nieskrępowaniem, poczuciem bezpieczeństwa, brakiem lęku, wspólną
pracą, elastycznością działania.
Stwarzaj sytuacje wymagające twórczego myślenia (potrzeba matką
wynalazków).
Zapewniaj okresy wzmożonej aktywności oraz względnego spokoju.
Pilnuj realizacji pomysłów, bo idea to nie wszystko.
Wychowuj i rozwijaj siebie na nauczyciela o otwartym umyśle- bądź
wzorem dla tych, którzy przy Tobie rozwijać się będą.
31
Bądź ich mistrzem i przyjacielem.
.
„Kiedy wędkarz idzie na ryby,
To bierze taką przynętę,
Która smakuje rybie A nie wędkarzowi!”
32
Apollo 13 – Gene Kranz
• „Nigdy nie straciliśmy człowieka
w kosmosie. Nie stracimy go na mojej
zmianie. Klęska nie wchodzi w grę.
„Nie stracimy żadnego dziecka - póki
jesteśmy - klęska nie wchodzi w grę”
33
Rezultat
• Duma z wykonywanego zawodu i oklaski
za szeroko otwarte okna z widokiem na
dobrą przyszłość dla każdego dziecka
34