Transcript przyczyny i rozpoznawanie depresji - Alfa

Depresja
Depresja inaczej zaburzenia
depresyjne - Zaburzenia
psychiczne z grupy zaburzeń
afektywnych, charakteryzujące się
obniżeniem nastroju, obniżeniem
napędu psychoruchowego,
zaburzeniem rytmów
okołodobowych i lękiem.
• Typy depresji: Depresja epizodyczna (epizody
•
•
•
•
depresyjne – trwa krócej niż dwa lata i charakteryzuje
się wyraźnym początkiem;
Zaburzenia depresyjne nawracające – powtarzające się
epizody depresji bez objawów wzmożonego nastroju i
zwiększonej energii w przeszłości
depresja endogenna – uwarunkowana biologicznie,
typowa; ostrzejsza w przebiegu od egzogennej; depresja
duża, epizod depresyjny o znacznym nasileniu;
– depresja egzogenna (depresja reaktywna) –
poprzedzona stresującym zdarzeniem.
– Niektórzy badacze twierdzą, iż w rzeczywistości jest
to ta sama depresja jednobiegunowa, a powyższy
podział tak naprawdę odzwierciedla podział na
depresję ostrą i łagodną.
Depresja przewlekła – trwa co najmniej dwa lata, a
remisja nie trwa dłużej niż dwa miesiące.
Depresja poschizofreniczna – przejawia się w epizodzie
depresyjnym po psychozie schizofrenicznej. Objawy
schizofreniczne występują, lecz nie dominują już w
obrazie klinicznym.
Występowanie depresji
• Około 10% populacji cierpi na depresję. Choć
najczęściej ujawnia się pomiędzy 15 a 30. rokiem życia,
zachorować mogą także dzieci i osoby w podeszłym
wieku. Wskazuje się na dwa szczyty zachorowania na
depresję: pierwszy około 30 lat a drugi około 60 lat.
Około 25% epizodów trwa krócej niż jeden miesiąc. 50%
ustępuje przed upływem trzech miesięcy. Depresja ma
skłonność do nawrotów. 75% chorych zachoruje
ponownie w ciągu 2 lat od wyleczenia poprzedniego
epizodu.
• Na depresję częściej chorują kobiety niż mężczyźni,
zwykle rozwija się ona później niż choroba afektywna
dwubiegunowa.
• Około 15% pacjentów z ciężką depresją umiera
wskutek samobójstwa, 20-60% chorych na depresję
próbuje sobie odebrać życie, 40-80% ma myśli
samobójcze.
Kryteria
Kryteria diagnostyczne.
Według klasyfikacji ICD-10, aby stwierdzić występowanie epizodu
depresyjnego, muszą występować przez co najmniej dwa tygodnie
najmniej dwa z trzech poniższych objawów:
- obniżenie nastroju,
- utrata zainteresowań i anhedonia,
- mniejsza energia lub wytrzymałość na zmęczenie,
- oraz dwa lub więcej objawów takich jak:
- trudności w skupieniu uwagi,
- obniżenie samooceny,
- odczuwanie winy, czucie się bezwartościowym,
- pesymistyczne postrzeganie przyszłych wydarzeń,
- myśli bądź zachowania suicydalne lub zachowania autoagresywne,
- problemy ze snem,
- zmniejszenie apetytu.
Czy depresja jest pomocna ?
• Depresja jako dostosowanie.
• Szacuje się, że około 30-50% ludzi cierpiało w
swoim życiu na zaburzenia depresyjne, a
największe ryzyko ich wystąpienia jest wśród
młodych. Sugeruje to, że depresja jest formą
dostosowania, pozwalającą skupić się na
rozmyślaniu nad złożonymi problemami
życiowymi. Ludzie w depresji myślą bardziej
analitycznie, a takie objawy depresji jak
izolowanie się czy utrata odczuwania
przyjemności zmniejszają możliwości
rozproszenia uwagi.
Leczenie depresji
Leczenie depresji.
Leczenie depresji powinno odbywać się pod okiem specjalisty
psychiatry, czasem może to być specjalista neurolog. Najważniejsze
jest zapewnienie bezpieczeństwa chorego, w tym zapobieżenie
ewentualnej próbie samobójczej.
Niektóre leki, działając silniej aktywizująco mogą spowodować
"odhamowanie" chorego przed wyrównaniem nastroju i poważne
ryzyko targnięcia się chorego na własne życie. Zatem w wielu
przypadkach depresji zalecana jest hospitalizacja, często nie
dłuższa niż kilkanaście dni, która pomaga też w doborze leków i
wielkości dawki.
Przed podjęciem właściwego leczenia przeciwdepresyjnego lekarz
zazwyczaj zaleca badania ogólne, aby wstępnie wykluczyć inne
przyczyny.
Ja nie mam depresji a ty?!
Wykonał
artek
Hajduk