◊ piramidni sistem, ◊ ekstrapiramidni sistem, ◊ kičmena moždina i ◊ mišićno vreteno.

reguliše elementarne voljne pokrete čovječijeg tela

Njegova funkcija je u tesnoj vezi sa emotivnim i izražajnim pokretima, nehotičnim pokretima i udruženim (asociranim) pokretima

Jedan kičmeni segment je refleksna centrala za kratke refleksne odgovore

Mišićno vreteno je krajnji, efektorni, deo mišićne osovine imposible

Treći nivo, moždane regulacije, je najviši centar u subordinaciji hijerarhijske organizovanosti CNS-a. On deluje, kao i prethodni nivo, tako što ekscitacijom i inhibicijom modifikuje aktivnosti nižih centara.

Drugi nivo, supraspinalnih refleksa, je tzv. srednji nivo u hijerarhijskoj organizovanosti CNS-a. On funkcioniše tako što vrši modifikaciju spinalnih refleksa i to putem njihove fascilitacije i inhibicije.

Prvi nivo, spinalnih refleksa, podrazumeva i hijerarhijski najnižu stepenicu u organizaciji CNS-a. Na ovom nivou stepen nervne aktivnosti zavisi od inteziteta stimulusa, ali i od ekscitacije i inhibicije.

Refleksi formiraju osnovne organizovane puteve u kičmenoj moždini i vrše regulaciju iz viših centara ekscitacijom i inhibicijom ovih refleksnih puteva. Da bi sprečili neželjene aktivnosti viši centri moraju da održavaju inhibitornu kontrolu nad kičmenim refleksima, a da bi se proizvela motorna aktivnost viši centri moraju da oslobode inhibiciju ili stimulišu ekscitaciju

SPINALNI REFLEKSI Spinalni refleksi predstavljaju osnovnu organizacionu jedinicu CNS a aktiviranu spoljnjim dražima koje na ovaj način proizvode milione impulsa u svakom trenutku. Ova vrsta refleksa se odigrava prema tačno određenim motornim obrascima koji su u direktnoj proporciji sa veličinom stimulusa ali su i u stalnoj interakciji između senzornog priliva, ekscitacije interneurona kroz spinalne i supraspinalne puteve i motornog odgovora.

    

U funkcionalnom smislu spinalne reflekse možemo podeliti na: Primarni refleks na istezanje Sekundarni refleks na istezanje Fuzimotorni refleks Goldžijev tetivni refleks Nocieptivni fleksioni refleks

SUPRASPINALNI REFLEKSI Supraspinalni refleksi su refleksi moždanog debla i bazalnih ganglija, šire rečeno, retikularne formacije. Ova formacija ima dva područja koja su u korelaciji sa njenom ekscitacijskom i inhibicijskom funkcijom. Najveći deo retikularne formacije deluje ekscitacijski. Taj deo obuhvata najviše i lateralne delove retikularne formacije u produženoj moždini i celu retikularnu formaciju ponsa, mezencefalona i diencefalona. Sva ova područja nazivamo jednim imenom bulboretikularno fascilitacijsko područje.Maleni deo retikularne formacije koji se nalazi u ventro-medijalnoj regiji donje tri četvrtine produžene moždine ima vrlo jako inhibicijsko delovanje, pa je stoga i nazvan bulboretikularno inhibicijsko područje. Iz prethodnog možemo zaključiti da supraspinalne

     

strukture modifikuju spinalne reflekse putem ekscitacije i inhibicije.

U supraspinalne reflekse ubrajamo: Tonički refleks vrata Statički labirintni refleks Kinetički labirintni refleks Pozitivne i negativne potporne reakcije Reflekse ispravljanja Reflekse mišića lica i jezika

CEREBRALNA KOORDINACIJA MOTORNOG FUNKCIONISANJA Veliki mozak reguliše niže centre kroz bilo koje kombinacije mehanizama koje mogu biti podeljenje na pet kategorija: Inhibicija supraspinalne inhibicije, oslobađa refleksnu aktivnost tako da dođe do pokreta, Inhibicija supraspinalne ekscitacije smanjuje spinalnu refleksnu aktivnost i smanjuje motorni odgovor, Ekscitacija supraspinalne inhibicije smanjuje refleksnu aktivnost i smanjuje motorni odgovor, Ekscitacija supraspinalne ekscitacije povećava spinalnu refleksnu aktivnost i povećava motorni odgovor, Kortikospinalni piramidni put koji ide od Brodmanove 4 zone motorne kore do neposrednih regiona motornih neurona u prednjim rogovima kičmene moždine. Ovaj direktni trakt je iskorišćen da ekscitira željenu aktivnost više puta što programira ekstrapiramidni put dok ovi obrasci postaju automatski engrami,

EKSITACIJA INHIBICIJA

Najprihvatljiviji opis praksičke aktivnosti dao je Šilder. On dinamiku razvijanja pokreta opisuje na sledeći način. Prvo se javlja ‘klica pokreta’ koja znači samo mogućnost pokreta. To je zapravo virtuelan pokret. U toj klici pokreta ‘senzomotorni momenat ima sasvim malu ili ništavnu ulogu’. Osnovu pokreta čini psihičko osećanje pravca i usmerenosti ka cilju. Tek kada aktivnost počinje da se odvija, postepeno se razvija i plan te aktivnosti. Taj plan pokreta odvija se paralelno sa tokom izvršenja aktivnosti. Senzacije koje se pri tome rađaju utiču na njen razvoj. Ovo se poklapa sa neurofiziološkim tvrđenjem o stalnom vršenju kontrole od strane gnostičkih i senzomotornih zona nad izvođenjem tekuće praksičke aktivnosti. To i omogućava da se ona, u svakom trenutku, može zaustaviti ili da promeni pravac i intezitet.