Transcript Zasady kompozycji w architekturze krajobrazu

Zasady kompozycji w
architekturze krajobrazu
Zasady kompozycji w architekturze
krajobrazu – część I
Zanim zaczniemy kształtować i zmieniać
na lepsze otaczającą nas przestrzeń,
zanim zaczniemy projektować i tworzyć
rozległe parki, niepowtarzalne ogrody,
nowoczesne zieleńce – uporządkujmy
sobie podstawowe wiadomości o trudnej
sztuce kompozycji.
Kompozycja
• Kompozycja – w sztukach plastycznych układ elementów
zestawionych ze sobą w taki sposób, aby tworzyły one harmonijną
całość. Kompozycją określa się również samo dzieło, zawierające
połączone ze sobą składniki.
• Celem kompozycji jest osiągnięcie zamierzonego efektu
plastycznego poprzez umiejętne dobranie kolorów, kształtów,
proporcji, faktur i położenia przedstawianych elementów, czasem na
drodze porządkowania podobnych do siebie składników, a kiedy
indziej poprzez zestawianie ich na zasadzie kontrastu. W
kompozycji wykorzystuje się też często pewne konstrukcje znane z
geometrii takie jak symetria czy złoty podział. Odpowiednie
operowanie tymi narzędziami daje efekt w postaci różnych
nastrojów, uczuć, przeżyć jakich może doświadczyć odbiorca można uzyskać na przykład zarówno odczucie statyczności,
porządku, równowagi, harmonii, jak i dynamiki, chaosu czy
nierównowagi.
Złoty podział
• Złoty podział (łac. sectio aurea), podział harmoniczny,
boska proporcja (łac. divina proportio) — podział odcinka
na dwie części tak, by stosunek długości dłuższej z nich
do krótszej był taki sam, jak całego odcinka do części
dłuższej (stosunek ten nazywa się złotą liczbą i oznacza
grecką literą φ - czyt. "fi"). Innymi słowy: długość
dłuższej części ma być średnią geometryczną długości
krótszej części i całego odcinka.
φ = (a+b) : a = a : b
Przykład konstrukcji
Obok zilustrowano jeden z wielu sposobów
wyznaczenia złotego podziału. Kolejne kroki
konstrukcji:
1. Zbuduj kwadrat o dowolnie wybranym boku a.
2. Znajdź środek jednego z boków kwadratu (na rysunku jest to środek dolnego
boku).
3. Weź odcinek łączący środek boku z końcem boku przeciwległego (na rysunku –
odcinek c) i odłóż go ze środka boku na prostej, w której zawiera się ten bok
(czynność na rysunku zaznaczona łukiem okręgu).
4. Część odłożonego odcinka, wystająca poza bok kwadratu, wyznacza szukaną
długość b.
• Długości początkowego odcinka a i znalezionego b pozostają w złotym
stosunku, a/b=φ, wyznaczają więc złoty podział skonstruowanego mimochodem
odcinka a+b.
Kompozycja równoważna
W obrazie Kobiety na plaży artysta Massimo Campigli zrównoważył
ciężar dwóch postaci po prawej stronie obrazu, znacznie większą od
tamtych postacią w żółtej sukni po stronie lewej. ,,Ciężar" plamy
parasolki równoważy plama łódki o tej samej barwie.
Kompozycja symetryczna
Kompozycja symetryczna to taka, której obie
połowy, po dwóch stronach osi, są takie same
lub bardzo do siebie podobne.
Kompozycja rytmiczna
Rytm w kompozycji - to powtarzanie się takich samych
lub podobnych plam, kresek lub brył w pewnych
określonych odstępach.
Kompozycja otwarta
Jej oś nie jest wyraźnie zaznaczona, a granice obrazu ,,odcinają"
ciąg dalszy, który możemy sobie wyobrazić, często przecinają one
po prostu rzeczy czy postaci umieszczone na brzegach obrazu.
Tak namalowana jest większość pejzaży.
Kompozycja zamknięta
Kompozycja zamknięta w całości ,,mieści się" na obrazie, nie ma
swojego (niewidocznego) dalszego ciągu poza jego granicami i
której oś można łatwo wyznaczyć.
Kompozycja statyczna
Jest oparta na układach pionowych i poziomych.
Wyraża spokój, bezruch, trwałość,
niezmienność.
Kompozycja dynamiczna
Oparta jest na liniach skośnych. Wyraża ruch,
pęd, wzlot, spadanie, wszelką chwilowość
sytuacji.
Kompozycja horyzontalna
Kompozycja horyzontalna, centralna –
charakteryzuje ją równowaga światłocienia,
równowaga linii kompozycyjnych i kolorów oraz
brak silnych, wyrazistych skosów.
Kompozycja wertykalna
Ogród wertykalny Patricka Blanca – muzeum Quai
Branly w Paryżu.
Opracowała mgr inż. Elżbieta
Jakubowska