• WSKAŹNIK BMI • BMI • WSKAŹNIK BMI TKANKI TŁUSZCZOWEJ • OTYŁOŚĆ • ZDJĘCIA (LUDZIE Z NADWAGĄ) • ANOREKSJA • ZDJĘCIA (LUDZIE Z ANOREKSJĄ ITP.:)

Body Mass Index

(ang.

wskaźnik masy ciała

, w skrócie

BMI

; inaczej

wskaźnik Queteleta II

) – współczynnik powstały przez podzielenie masy ciała podanej w kilogramach przez kwadrat wysokości podanej w metrach[1].

Oznaczanie wskaźnika masy ciała ma znaczenie w ocenie zagrożenia chorobami związanymi z nadwagą i otyłością, np. cukrzycą, chorobą niedokrwienną serca, miażdżycą. Podwyższona wartość BMI związana jest ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia takich chorób.

BMI jest bardzo prosty w użyciu, jest jednak dosyć niedokładnym wskaźnikiem nadwagi czy też ryzyka chorób z nią związanych. Kulturyści mogą mieć BMI wskazujące na skrajną otyłość, posiadając jednocześnie bardzo mało tkanki tłuszczowej. Związek między wielkością wskaźnika a ryzykiem chorób różni się między populacjami o różnych proporcjach ciała. I tak wśród Azjatów ryzyko cukrzycy jest znacząco wyższe przy niższych wartościach BMI [2].

O wiele dokładniejszym (lecz trudniejszym do zmierzenia bez specjalistycznej aparatury) wskaźnikiem jest procentowa zawartość tłuszczu w organizmie.

Dla osób dorosłych wartość BMI wskazuje na[2]: < 16,00 16,00 17,00 18,50 25,00 30,00 35,00 – wygłodzenie –16,99 – wychudzenie (spowodowane często przez ciężką chorobę lub anoreksję) –18,49 – niedowagę –24,99 – wartość prawidłową –29,99 –

nadwagę

–34,99 I stopień otyłości –39,99 II stopień otyłości ≥ 40,0 III stopień otyłości (otyłość skrajna)

Jeżeli wartość BMI jest mniejsza od 19,9

wskazuje to na Twoją niedowagę. Konieczne jest dożywienie organizmu. Powinnaś udać się do dietetyka i musisz zwiększyć masę swojego ciała.

Wartość BMI w przedziale 20-24,9

wskazuje na Twoją prawidłową wagę. Staraj się utrzymać Twój wskaźnik BMI w środku tego przedziału, aby mieć najatrakcyjniejszą budowę sylwetki.

Wartość BMI w przedziale 25-29,9

oznacza nadwagę. Nie jest to jeszcze otyłość, ale powinnaś zmniejszyć masę Twojego Ciała. To nie tylko sprawa estetyki Twojego wyglądu, ale i zdrowia. Ogranicz spożycie cukrów, jedz mniej, ale częściej. Staraj się spędzać aktywnie wolny czas. Pomyśl o zabiegach na szybkie odchudzanie - elektroskultur. Zacznij od dziś póki sytuacja jeszcze nie wymknęła się do otyłości.

Wartość BMI w przedziale 30-34,9

oznacza otyłość I stopnia. Przy otyłości I stopnia prawie dwukrotnie zwiększa się prawdopodobieństwo zachorowania na choroby cywilizacyjne: cukrzyca, choroby serca, miażdżyca. Koniecznie udaj się do specjalisty, aby rozwiązać problem Twojej otyłości. Skorzystaj z zabiegów elektroskultur - intensywne odchudzanie by szybciej osiągnąć optymalną wagę ciała. Pamiętaj zdrowie jest najważniejsze.

Wartość BMI w przedziale 35-39,9

pokazuje otyłość II stopnia. Konieczne musisz zgłosić się po poradę do lekarza specjalisty, aby zacząć redukować Twoją wagę. Przy otyłości II stopnia ryzyko zapadnięcia na choroby cywilizacyjne zwiększa się aż trzykrotnie!

Jeżeli wartość BMI jest powyżej 40

to otyłość III stopnia zagraża Twojemu życiu!

ogromnym zagrożeniem poprawnego funkcjonowania Twojego organizmu. Jak najszybciej udaj się do lekarza, aby pod jego kontrolą rozpocząć odchudzanie. Otyłość III stopnia jest Umów się z lekarzem jeszcze dzisiaj.

Wskaźnik BMI tkanki tłuszczowej u kobiet i mężczyzn

Wskaźnik BMI określa średnią zawartość tkanki tłuszczowej w ciele człowieka. Zazwyczaj wskaźnik ten nigdy nie utrzymuje się na tym samym poziomie, ale zmienia się z tygodnia na tydzień lub każdego miesiąca. To dlatego, że nasze ciała adaptują się do różnych naturalnych i subtelnych zmian w naszym stylu życia i sposobie odżywiania się.

Kobiety i mężczyśni mają różny wskaźnik BMI; u kobiet jest on oczywiście wyższy. To głównie z powodu hormonów - u kobiet znacznie wyższy jest poziom estrogenu, zaś u mężczyzn poziom testosteronu, który pomaga im utrzymać większą masę mięśniową.

Wskaźnik tkanki tłuszczowej według wieku.

Po przekroczeniu wieku 30 lat wskaźnik poziomu tłuszczu w ciele podnosi się z powodu zmian hormonalnych. Dla mężczyzn oznacza to stopniowe obniżanie się poziomu testosteronu w organizmie. Obniża się także metabolizm bo ciało potrzebuje mniej energii na podtrzymanie stałej wagi. Dlatego ważne jest aby w wieku 30 lat zmienić nawyki jedzeniowe tak, aby zachować balans pomiędzy ilością dostarczanych organizmowi kalorii, a jego zmniejszającym się na nie zapotrzebowaniem.

Średni procentowy wskaźnik zawartości tłuszczu w organizmie dla kobiet i mężczyzn w zależności od wieku

Otyłość

– patologiczne nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne, mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla zdrowia[1]. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.

Nie tylko ilość, ale również rozmieszczenie nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej ma znaczenie. Zgromadzenie tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej nazywa się otyłością brzuszną (

otyłość androidalna

) ma większe znaczenie patologiczne niż równomierne rozłożenie lub podskórne zgromadzenie tkanki tłuszczowej.

Stwierdzono, że otyłość zwiększa ryzyko zapadalności na niektóre choroby, w tym choroby układu krążenia, cukrzycę typu 2, obturacyjny bezdech senny, niektórych typy nowotworów,

zapalenie kości i stawów

[2][3] i dlatego też skraca oczekiwaną długość życia[3]. Wyjątkowo duża otyłość prowadzi do niepełnosprawności.

Najczęstszą przyczyną

powstawania otyłości jest przekarmianie (zbyt duża wartość energetyczna pożywienia w stosunku do zapotrzebowania organizmu).

Jadłowstręt psychiczny

(z grec. an – zaburzenie odżywiania się, polegające na celowej utracie wagi wywołanej i podtrzymywanej przez osobę chorą. Obraz własnego ciała jest zaburzony; występują objawy dysmorfofobii. Lęk przybiera postać uporczywej – brak, pozbawienie, orexis – apetyt Anorexia nervosa)

idei nadwartościowej

, w związku z czym pacjent wyznacza sobie niski limit wagi. Dotyczy przeważnie dziewcząt i kobiet w wieku 10–13 lat oraz 16-21. Po raz pierwszy opisał tę chorobę w połowie XIX wieku E. Lasčgue i W. Gul.

ICD 10 wyróżnia dwie postaci anoreksji – jadłowstręt psychiczny i jadłowstręt psychiczny atypowy (F50.1). Najczęstszą formą anoreksji jest rozpoczyna się przed 25. rokiem życia.

anoreksja mentalna

w wieku dorastania.

Anoreksję cechuje szybko postępujące wyniszczenie organizmu, które pozostawia często już nieodwracalne zmiany. Nieleczona prowadzi do śmierci w około 10% przypadków[1]. Zwykle

Główne cechy anoreksji

Chorobliwy lęk przed otyłością. Spora część chorych jest wrażliwa na punkcie swej wagi, boi się przytyć albo stosuje ścisłą kontrolę nad ilością przyjmowanych pokarmów. Mobilizowani przez lęk, stosują metody prowadzące do utraty wagi ciała. Większość z nich ogranicza ilość spożywanych pokarmów, zwłaszcza tych zawierających tłuszcze oraz węglowodany. Często rezygnują z czerwonego mięsa lub przechodzą na wegetarianizm. W tym samym czasie dochodzi u nich do znacznego zmniejszenia ilości zjadanego pożywienia, co prowadzi do spadku masy ciała, często o ponad 15%. Zachowania osób cierpiących na anoreksję różnią się, przy anoreksji typu bulimicznego często występują: prowokowanie wymiotów, zażywanie dużych ilości środków przeczyszczających i moczopędnych oraz wyczerpujące ćwiczenia fizyczne.