Transcript Rodzaje broni wykorzystane podczas I wojny światowej

Rodzaje broni
wykorzystane podczas
I wojny światowej
Broń chemiczna
• Gazy bojowe po raz pierwszy zastosowano na
większą skalę w trakcie I wojny światowej. Pierwsze
użycie miało miejsce na froncie zachodnim, kiedy
Niemcy w okolicach Neuve Chapelle ostrzelali pozycje
Francuzów granatami z gazem łzawiącym. Niemcy, w
celu wsparcia piechoty, wystrzelili ok. 3000 szt.
artyleryjskich pocisków 105 mm, wypełnionych odianizyną (oznaczonych jako Nischrapnell). Atak był
zupełnie nieudany, zajmujący ten odcinek frontu
Anglicy nie zauważyli nawet obecności tego gazu.
Czołg pływający PZ.Inż. 130
•
Już w czasie I wojny światowej rozważano nad budową czołgów pływających,
jednakże dopiero w 1921 roku powstał pierwszy czołg, mogący poruszać się także
po wodzie. Tym pojazdem był brytyjskiej konstrukcji doświadczalny czołg pływający
Medium D, który w czasie prób pływania na Tamizie zatonął. Nowe prototypy
czołgów pływających powstawały także w innych państwach. Kolejne prototypy
czołgów pływających powstawały w ZSRR, w USA, czy Francji. Jednakże przełomem
w budowaniu czołgów pływających był lekki czołg pływający skonstruowany w
angielskich zakładach Vickers w 1929 roku przez parę konstruktorów, znanych z
wcześniejszych konstrukcji tankietek Carden-Loyd, inż. Johna Cardena i kpt. Viviana
Loyda. Czołg ten o nazwie Vickers-Carden-Loyd Amphibian Tank szybko stracił
zainteresowanie brytyjskiej armii i w 1931 roku zakłady Vickersa uzyskały zgodę na
eksport czołgu. Czołg ten, tak jak tankietki Carden-Loyd, wzbudziły powszechne
zainteresowanie wielu krajów. Na jego bazie powstawało wiele innych konstrukcji
w Czechosłowacji (czołg FIVHE), w ZSRR (czołgi T-37, T-38, T-40), a także w Japonii
(SR-I, SR-II, SR-III, A-Igo, B-Rogo). Poza tym zakłady Vickersa produkowały w
niewielkich ilościach czołgi pływające na zlecenie Tajlandii, Chin, i innych państw.
Czołg pływający PZ.Inż. 130
Dane taktyczno-techniczne pływającego czołgu
rozpoznawczego PZInż. 130
•
Ciężar: 3,92 t, Załoga: 2 ludzi, Wymiary: długość - 422 cm,
szerokość - 208 cm,
wysokość - 188 cm,
prześwit - 32 cm,
Uzbrojenie: (planowane) 1 działko 20 mm lub 1 karabin maszynowy 7,92 montowane w wieży; napęd wieży
ręczny, Amunicja: 200 naboi do działka 20 mm, 2500 naboi do km, Przyrządy celownicze i obserwacyjne: 1
celownik optyczny, lunetowy, 1 peryskop obserwacyjny, 1 otwór i 3 szczeliny obserwacyjne, Pancerz: nitowany z
płyt walcowanych o grubości:
kadłub - przód i boki 8 mm, tył - 8 mm, dno i góra 4 mm, wieża - 8 mm, Napęd: silnik gaźnikowy, 4 - suwowy,
rzędowy, 6 - cylindrowy, PZlnź. - 425 średnica cylindra 82 mm, skok tłoka 92 mm, pojemność 3880 cm3 mocy 95KM
przy 3600 obr/min, chłodzenie cieczą, Paliwo: benzyna, pojemność zbiorników paliwa ok. 210 I, zużycie ok. 58 - 66
1/100 km podczas jazdy po drodze, Układ napędowy: sprzęgło główne suche wielotarczowe, skrzynia
przekładniowa mechaniczna, 4 biegi do przodu 1 do tyłu, skrzynia rozdzielcza, wał przegubowy napędowy, sprzęgła
boczne z hamulcami taśmowymi, przekładnie boczne, trzyłopatkowa śruba wodna, ster - ruchoma osłona
hydrodynamiczna, Podwozie: kała napędowe z przodu, cztery kała nośne i dwie rolki podtrzymujące górną część
gąsienic z każdej strony, i kała napinające z tyłu. Koła nośne zawieszone na wahaczach, resorowane drążkami
skrętnymi, zgrupowane w wózki, miały zamontowane poziomo hydrauliczne tłumiki drgań. Gąsienice metalowe
jednosworzniowe, drugrzebieniowe, po 76 ogniw na taśmę. Szerokość gąsienicy 260mm, podziałka ok. 100mm,
długość oporowa gąsienicy 2100mm, rozstaw środków gąsienic 1800mm. Instalacja elektryczna:
jednoprzewodowa 12 V, moc prądnicy 200 W, bateria akumulatorów 90 Ah, Osiągi: moc jednostkowa 24,2KM/r,
prędkość maksymalna po drodze 60km/h, prędkość maksymalna pływania 7 - 8km/h, zasięg po drodze 360km, w
terenie 220km, nacisk jednostkowy 0,35 kG/cm2, Pokonywane przeszkody: wzniesienia 38, rowy szerokości 180
cm,
Samoloty
• poczatkowo samoloty byly uzywane wylacznie do
celow zwiadowczych, ale zaczely sie one pojawiac
u przeciwnika, wiec trzeba bylo uniemozliwic mu
w jakis sposob tych obserwacji. Tak powstala idea
mysliwca. Pierwszym asem byl Roland
Garrosktory jako pierwszy na zachodzie stracil
samolot przeciwnika. Od tego momentu w
niezwykle szybkim tempie zaczal sie rozwijac
przemysl lotniczy. Zaczely powstawac bombowce
oraz szturmowce.
Samoloty
• Koniec pierwszej wojny światowej zastał samolot
jako pełnosprawną maszynę. O sporych
możliwościach. Duża liczba samolotów
pozostałych po działaniach wojennych stała się
bezużyteczna, wielu zdemilitaryzowanych pilotów
wojskowych, przysłowiowych asów przestworzy
nie mogło znaleźć sobie miejsca w cywilu i często
odkupywali maszyny wojskowe i występowali w
Europie i Stanach na niezliczonych pokazach
lotniczych. Dla pilotów był to sposób
zarobkowania natomiast dla tysięcy widzów było
to często zaszczepieniem bakcyla lotniczego.
Samoloty
Armata piechoty
• Od innych rodzajów dział armata piechoty wyróżniała się na
ogół zwartą budową i krótką lufą, co pociągało za sobą
niewielkie rozmiary i masę działa (poniżej tony). Cechy te
umożliwiały zmianę stanowiska na małe odległości siłami
obsługi, co było istotne przy bezpośrednim wspieraniu
posuwającej się piechoty. Normalnie armaty takie miały
zazwyczaj ciąg konny, rzadziej motorowy za pomocą
ciągnika. Armaty piechoty jako osobny rodzaj dział
wyodrębniły się w okresie I wojny światowej, były to
wówczas na ogół lekkie działka kaliber 37 mm, z
demontowalnymi kołami lawety, przydatne do wojny
okopowej. W połowie wojny, Niemcy wprowadzili działa
piechoty kaliber 76,2mm, przebudowane ze zdobytych
rosyjskich lekkich dział polowych.
Armata piechoty
Broń artyleryjska
• rodzaj broni palnej, strzelającej pociskami
wypełnionymi różnego rodzaju materiałami
wybuchowymi (z wyjątkiem pocisków
przeciwpancernych zwykłych i
podkalibrowych) przeznaczony do niszczenia
siły żywej, sprzętu bojowego oraz burzenia
urządzeń i umocnień fortyfikacyjnych i
obronnych przeciwnika.
Broń artyleryjska
Haubica
•
Haubica wz. 1909 była używana na szeroką skalę przez armię carską podczas I
wojny światowej. Po jej zakończeniu była używana przez oddziały walczące w
toczącej się na terenie ZSRR wojnie domowej. Znalazła się także na uzbrojeniu
armii fińskiej. Haubica wz. 1909/37 miała krótką lufę i była przeznaczona głównie
do strzelania torami stromymi, przy kącie podniesienia lufy od +20° do +43°.
Amunicja rozdzielnego ładowania, stosowano 6 ładunków miotających różniących
się masą. Zamek klinowy o poziomym ruchy klina. Opornik hydrauliczny, powrotnik
sprężynowy. Łoże jednoogonowe, na drewnianych kołach. Zawieszenie
nieresorowane. Trakcja ośmiokonna. W chwili wybuchy wojny radzieckoniemieckiej haubica wz. 1909/37 była konstrukcja przestarzałą. Przestarzałe
zawieszenie uniemożliwiało trakcję mechaniczną, a jednoogonowe łoże
powodowało że kąt ostrzału w poziomie był niewielki co utrudniało zwalczanie
celów ruchomych ogniem na wprost. Niska była także donośność, mniejsza o 1800
m od donośności pocisków wystrzeliwanych z niemieckiej 10.5 cm le.F.H.16. Do
zalet działa należała niewielka masa, solidna konstrukcja i duża skuteczność
pocisków kalibru 122 mm. Pomimo dostaw nowoczesnych 122 mm haubic wz.
1938 haubice wz. 1909/37 były używane do końca wojny.
Haubica
Armata 18-funtowa
• (Royal Ordnance QF 18 pounder) to jedna z dwóch
typów armat polowych, używanych przez armię
brytyjską w czasie I wojny światowej i w początkowym
okresie II wojny światowej.
• Wraz z podobną armatą 13-funtową weszła do służby
w 1904 i służyła na wszystkich frontach I wojny
światowej. W okresie międzywojennym została
przesunięta do rezerwy, a część egzemplarzy została
przerobiona na słynne armaty 25-funtowe. Po wybuchu
II wojny światowej pozostałe "osiemnastofuntówki"
ponownie weszły do służby jako działa obrony
wybrzeża bądź w jednostkach szkoleniowych.
Armata 18-funtowa
Armata przeciwlotnicza 3 calowa
• Armata przeciwlotnicza 3 calowa (Ordnance, QF, 3-in, 20 cwt) –
angielska armata przeciwlotnicza kalibru 76,2 mm. Weszła do służby
w roku 1914, pierwsza armata przeciwlotnicza na świecie specjalnie
zaprojektowana do tej roli, wcześniejsze konstrukcje były działami
polowymi przystosowanymi do strzelania przeciwlotniczego.
• Od momentu jej wejścia do służby była nieustanie modyfikowana i
zmieniana, w 1939 w służbie było przynajmniej osiem różnych
wersji tej armaty różniących się od siebie zamkami, lufami czy
rodzajem podwozia. W momencie rozpoczęcia II wojny światowej
była to już broń przestarzała, jednak wojska angielskie używały jej w
czasie kampanii francuskiej, a wiele z tych, które wpadły w ręce
niemieckie, weszło do służby Wehrmachtu jako 7,5 cm Flak Vickers
(e).
Armata przeciwlotnicza 3 calowa
Moździerz wz. 210/8 D.S. kal. 210 mm
• włoski moździerz z okresu I wojny światowej
• 210 mm moździerz wz. 210/8 D.S. został
zbudowany w okresie I wojny światowej,
przetrwał on w niektórych jednostkach
odwodu naczelnego dowództwa armii włoskiej
do II wojny światowej. W latach 1939 – 1940
używany był do obrony portów i twierdz.
Moździerz
Nadarmata
• używane w czasie pierwszej wojny światowej działa o
bardzo dużej donośności (ponad 120 km), przeznaczone do
ostrzeliwania strategicznie ważnych celów wojskowych.
Znane również jako działa ponaddalekonośne. Ze względu
na małą celność, długi czas przeładowania i wysoką
awaryjność nadarmaty wykazywały bardzo małą
przydatność bojową. Nie będąc w stanie zadać poważnych
szkód nieprzyjacielowi, posiadały w efekcie przede
wszystkim znaczenie propagandowe. Nadarmaty nie zostały
zastosowane w drugiej wojnie światowej. Używano
wprawdzie armat o kalibrze większym niż nadarmaty,
posiadających jednak mniejszą donośność (np. niemiecka
80 cm K (E) Dora)
Nadarmata
źródło
Internet