Transcript Czołgi polskie - zsp1raciborz.pl

Autorzy:
Mateusz Libera, Nataniel Zaczyk
Adam Kotula, Franciszek Libera
Szymon Kijok
Czołg – gąsienicowy wóz bojowy, przeznaczony
do walki z siłami przeciwnika na krótkich i
średnich dystansach za pomocą prowadzenia
ognia na wprost. Ciężki pancerz i duża
mobilność zapewniają czołgom przetrwanie na
polu bitwy, a napęd gąsienicowy pozwala na
przemieszczanie się z dużą prędkością w
trudnym terenie. Czołg jest zasadniczym
środkiem prowadzenia walki lądowej, zwłaszcza
natarcia.
W czasie I wojny światowej brytyjski pułkownik Ernest Swinton doszedł do
wniosku, że skuteczną osłoną atakującej piechoty mógłby być opancerzony
traktor na gąsienicach. Dzięki poparciu Winstona Churchila powstał pojazd
nazwany "Mały Willy". Osiągał prędkość 3,2 km/h przy wadze 18,3 ton i
długości ponad 4 m (z tylnymi kołami pomocniczymi długość wyniosła 8 m), a
co najważniejsze, był w stanie przejechać przez okopy i rowy strzeleckie o
szerokości do 1,35 m. Z racji podobieństwa "Willy'ego" do zbiornika na benzynę
i w celu zmylenia wywiadu niemieckiego, pułkownik Swinton nadał maszynie
kryptonim "tank", czyli dosłownie zbiornik. Nazwa ta, do dzisiaj w wielu
językach oznacza czołg. W przeszłości używane było też w innych państwach,
w tym w Polsce w latach 20. XX wieku. Od słowa tank pochodzi też tankietka
(ang. tankette).
Polska nazwa "czołg" pochodzi od sposobu poruszania
pierwszych maszyn, które zdawały się powoli czołgać po
ziemi na swoich gąsienicach. Nazwę tę zaproponował por.
Władysław Kohutnicki w 1919 roku
Pierwszymi czołgami użytkowanymi w Wojsku Polskim było
120 francuskich czołgów FT-17, które w 1919 roku weszły na
stan 1 Pułk Czołgów w Armii Polskiej we Francji pod
dowództwem gen. Hallera. Zostały one użyte podczas Wojny
polsko-bolszewickiej w 1920 roku.
W okresie marzec-maj 1919 w Armii Polskiej gen. Hallera we Francji
utworzono 1. Pułk Czołgów. Jednostka ta bazowała na sprzęcie, a
początkowo także na części kadry byłego francuskiego 505. pułku
czołgów i była wyposażona w 120 najnowocześniejszych wówczas
czołgów Renault FT-17. W czerwcu 1919 r. 1. Pułk Czołgów razem z
armią gen. Hallera, wrócił do Polski, z całym wyposażeniem. Dzięki
temu, Polska stała się wówczas czwartą co do wielkości potęgą
pancerną świata. Pułk stacjonował początkowo w Łodzi.
Francuski lekki czołg wsparcia piechoty Renault FT-17 (Renault FT M1917)
był pierwszym czołgiem z uzbrojeniem umieszczonym w wieży obrotowej,
a jego układ konstrukcyjny stał się klasycznym. Prototyp skonstruowano w
1917, a następnie wyprodukowano ponad 3800 czołgów. FT-17 był szeroko
używany w bitwach końca I Wojny Światowej, począwszy od 31 maja 1918.
Po wojnie były one szeroko eksportowane - używane były w większości
państw posiadających wojska pancerne, zwykle jako ich pierwsze
czołgi. Większość z wyprodukowanych czołgów znajdowała się wciąż w
służbie jeszcze w chwili wybuchu II Wojny Światowej, chociaż wówczas
były one już całkowicie przestarzałe.



Po nieudanym modelu (A13) "Covenanter", który nie tylko cierpiał na wiele problemów
technicznych, ale okazał się także zbyt słabo opancerzony, zdecydowano poprawić
opancerzenie tego czołgu. Nowa konstrukcja otrzymała oznaczenie A15 i została
zaprojektowana w biurze konstrukcyjnym Nuffield Organisation.
Crusader był szybszy od wszystkich czołgów nieprzyjaciela, ale pomimo pogrubienia
pancerza, w porównaniu z nimi nadal był bardzo lekko opancerzony, miał problemy
mechaniczne i nie posiadał amunicji odłamkowej do jego działa dwufuntowego (40 mm). To
ostatnie ograniczenie stanowiło bardzo poważny problem, gdyż wojska Osi opracowały
bardzo efektywną taktykę polegającą na wciąganiu czołgów brytyjskich do walki, a
następnie wycofywaniu się za tarczę własnych, dobrze ukrytych armat przeciwpancernych o
donośności większej niż zasięg karabinów maszynowych brytyjskich czołgów. Postawione
w takiej sytuacji załogi czołgów angielskich miały do wyboru: albo wycofać się pod ogniem
nieprzyjaciela, albo przeprowadzić samobójczą szarżę na działa wroga.


TK-3 - powstał jako rozwinięcie tankietek TK-1 iTK-2 będących
kopiami brytyjskiej tankietki Vickers Carden Loyd Mark VI. Prace
projektowe
nad
tym
czołgiem
rozpoczęły
się
na
początku 1931 roku, a kierował nimi inż. Trzeciak, odpowiedzialny
także za poprzednie modele. Prototyp TK-3 został przygotowany
przez zakłady Ursus w maju 1931 roku i już 14 lipca został przyjęty
na uzbrojenie Wojska Polskiego. Polskie przeróbki w konstrukcji
wozu sprawiły, że był dużo lepszy od protoplasty – komfort jazdy
był nieporównywalnie większy, wzrósł zasięg i prędkość w terenie,
a górny pancerz poprawiał bezpieczeństwo załogi.


76 mm Gun Motor Carriage M18 – amerykański niszczyciel czołgów z okresu II
wojny światowej. Był to najszybszy pojazd gąsienicowy z okresu II wojny
światowej, jego popularna nazwa to "Hellcat" (ang., piekielny kot, a także
pseudonim komiksowej superbohaterki Hellcat). W grudniu 1941 amerykański
War Ordnance Department (departament ds. uzbrojenia) ogłosił konkurs na
nowy niszczyciel czołgów z zawieszeniem typu Christie, silnikiem Wright
Continental R-975 i armatą 37 mm. Już w czasie kampanii północno-afrykańskiej
(Operacja Torch) zdecydowano na zmianę uzbrojenia na armatę 57 mm, a w czasie
testów zwiększono jeszcze uzbrojenie główne kolejno na armaty 75 mm i 76 mm.
Zdecydowano także porzucić oryginalnie zamówione podwodzie Christie na rzecz
podwozia z drążkiem skrętnym. W lutym 1943 zdecydowano się na ostateczny
projekt i produkcja tego pojazdu rozpoczęła się w lipcu tego roku.
M18 wziął udział w walkach w Europie od 1944 i okazał się bardzo udanym
pojazdem, znakomicie nadającym się do ataków z zasadzki i szybkich rajdów na
nieprzyjaciela, do czego świetnie pasowały jego niska sylwetka, wysoka prędkość i
armata o dużej mocy. Był on w stanie zniszczyć praktycznie wszystkie niemieckie
czołgi. W rękach dobrze wyszkolonej załogi stanowił on znakomite narzędzie, na
przykład 630. batalion niszczycieli czołgów w samym tylko lipcu 1944 zniszczył
53 Pantery, 15 dział pancernych i jednego Tygrysa, tracąc przy tym tylko 17
własnych pojazdów.




W odróżnieniu od M10 Wolverine, który powstał na bazie czołgu M4 Sherman,
"Hellcat" został zaprojektowany od początku jako niszczyciel czołgów, z tego
powodu był mniejszy, ważył o połowę mniej od M10, był znacznie szybszy i
uzbrojony w lepszą armatę. Miał także przestronniejszy kadłub, w którym mieściła
się pięcioosobowa załoga i zapas amunicji do działa – 45 pocisków.
Istniał tylko jeden wariant produkcyjny M18 - Armored Utility Vehicle M39. Była
to bezwieżowa wersja M18, która była używana jako transporter opancerzony do
przewozu żołnierzy i zaopatrzenia oraz jako ciągnik artyleryjski.
Produkcję M18 zakończono w październiku 1944 w związku ze zbliżającym się
końcem wojny, do tego czasu wyprodukowano 2507 egzemplarzy tego pojazdu.
Projekt zamontowania działa 90 mm na podwoziu M18 został anulowany po
zakończeniu 2 wojny światowej

Przemawiając z armat - i naziści wyraźnie miał coś do armat - te dwa 31,5-calowy
kalibru niemieckie armaty były bezwzględne molochów. A w rzeczywistości, są to
największe armaty świat kiedykolwiek widział . Każda z nich musiała być
transportowana w kilku kawałkach, złożone, a następnie montowane na
przygotowanym umieszczeniu - procedurę, która wymaga około 4000
ludzi! Naziści rozmieszczone całego pułku przeciwlotniczego do ich ochrony, wraz
z oddziałami specjalnymi, aby zabezpieczyć się przed atakami partyzanckimi. Z
dwóch, tylko Gustav został oddany do służby czynnej. Jest zwolniony 42 strzałów
w 1942 oblężenia Sewastopola - i przenikliwy moc ogromnych muszli, każda o
wadze 11000 funtów (4800 kg), wystarczy, aby zniszczyć chroniony zrzutu
amunicji 100 stóp (30 m) w skale. Były plany, aby wyposażyć go z muszli z
napędem rakietowym, który mógł osiągnąć cele w zakresie 90 mil (145 km) od
hotelu. Broni ekspert Alexander Lüdeke odnosi się do nich jako "arcydzieł
technologicznych", ale mówi że są "w zasadzie odpady materiałów, wiedzy
technologicznej i zasobów ludzkich." , Działo kolejowe — działo umieszczone na
specjalnej platformie kolejowej i mogące prowadzić z niej ogień. Mniejszego
kalibru działa, często umieszczone w obrotowych wieżach, wchodziły w
skład pociągów pancernych. Działa kolejowe sensu stricto były samodzielnymi
jednostkami dużego kalibru (od 200 mm do 800 mm), wykorzystywanymi
jako artyleria oblężnicza.



W czasie I wojny światowej wiele dział kolejowych budowano montując
na łożach kolejowych działa wielkokalibrowej artylerii okrętowej — tak
np. powstała armata kolejowa 13,5-calowa.
Jednym z najsławniejszych dział kolejowych było tzw. działo paryskie,
użyte do ostrzału stolicy Francji w 1918.
Najcięższym działem kolejowym z I wojny światowej była
francuska haubica Schneider Obusiers de 520 mm, największym działem
kolejowym w ogóle była niemiecka konstrukcja używana w czasie II
wojny światowej Dora o kalibrze 800 mm. Inną
znaną drugowojenną konstrukcją było Kanone 5 Kruppa.
7TP- Konstrukcja czołgu była polskim rozwinięciem brytyjskiego
czołgu Vickers E, którego licencję zakupiła Polska
dwudziestoleciu. Czołg został zatwierdzony do produkcji wiosną
1935 roku. W porównaniu z czołgiem Vickers, 7TP miał
mocniejszy silnik wysokoprężny i był pierwszym w Europie oraz
jednym z pierwszych na świecie czołgów wyposażonych w tego
rodzaju silnik
10TP – prototyp polskiego czołgu pościgowego gąsienicowego, zbudowanego
przed II wojną światową. W 1936 r. w Biurze Badań Technicznych Broni
Pancernych przystąpiono do opracowania projektu czołgu kołowogąsienicowego 10TP, opartego na konstrukcjach czołgów
amerykańskiego inż. Waltera . Jeden wykonany w BBT czołg 10TP przeszedł w
1937 r. pierwsze próby fabryczne. W czołgu tym zastosowano wieżę Boforsa
oraz silnik American de la France o mocy katalogowej 240 KM hamowni BBT
.Dalsze intensywne próby czołgu 10TP przeprowadzone na przełomie
1938/1939 r. wykazały szereg usterek. Najczęściej zawodziła skomplikowana
wymienna trakcja kołowo-gąsienicowa czołgu
Nowoczesny czołg polski !!!
PL-01 – projekt polskiego czołgu wsparcia bezpośredniego tworzony
przez firmę OBRUM we współpracy z brytyjskim BAE Systems.
Makieta pojazdu została zaprezentowana na targach MSPO w
Kielcach 2 września 2013 roku. Według założeń projektantów pełny
prototyp ma zostać ukończony w 2016, a produkcja seryjna ma ruszyć
w 2018 roku. Układ PL-01 jest bardzo podobny do standardowego
układu czołgów podstawowych. Kierowca zajmuje miejsce na
przodzie pojazdu, a bezzałogowa wieża jest montowana z tyłu. We
wnętrzu mieszczą się stanowiska dowódcy i celowniczego,
dodatkowo w tylnej części kadłuba można przewozić czterech
żołnierzy.
Opancerzenie pojazdu ma stanowić wielowarstwowa, modularna
powłoka ceramiczno - aramidowa, która ma zapewniać ochronę
zgodną ze standardem NATO Stanag 4569 Aneks A, na poziomie
5+ w obrębie przedniej półsfery kadłuba i wieży. Dodatkowe
panele opancerzenia montowane na wieży i kadłubie mają
zapewniać pełną ochronę przed pociskami kumulacyjnymi
PL-01 ma być wyposażony w silnik diesla o mocy ponad 940 KM
sprzężony z hydrokinetyczną automatyczną skrzynią biegów i
mechanizmem wspomagania jazdy. podstawową bronią PL-01
będzie umieszczone w bezzałogowej wieży działo kalibru 105
lub 120 mm, zgodne ze standardami NATO. Działo będzie
mogło strzelać zarówno klasycznymi pociskami, jak i
kierowanymi
rakietami
przeciwpancernymi.
Automat
ładowniczy ma zapewnić szybkostrzelność rzędu 6 strzałów na
minutę. Pojazd ma przewozić 45 pocisków, z czego 16 ma
znajdować się w automacie ładowniczym wewnątrz wieży.
Rosomak to ciężko zbrojny transporter.
Produkcji polsko-słoweńskiej
Zwycięzcą przetargu z 2001 r. na dostawę dla polskiej armii kołowego
transportera opancerzonego został AMV 8x8 fińskiej firmy Patria Vehicles Oy.
W przetargu uczestniczyły również wozy Pandur II i Piranha III. Pierwsze
dziewięć transporterów trafiło do Sił Zbrojnych RP 8 stycznia 2005 r. (w tym
trzy wozy bojowe z włoską wieżą OTO Melara Hitfist-30P). Przewiduje się
wprowadzenie 690 Rosomaków do wyposażenia batalionów
zmechanizowanych.
Czołg Leonarda – jeden z wynalazków, opracowany przez włoskiego architekta,
malarza i wynalazcę Leonarda da Vinci, przedstawiony w arkuszu 1030
w Kodeksie Arundel.
W 1485, Leonardo da Vinci przedstawił projekt dyskopodobnego pojazdu w postaci
"żółwia", który dookoła otoczony był armatami, które według założenia miały miotać
kamieniami. "Czołg" mógł poruszać się w dowolnym kierunku, dzięki przełączaniu
odpowiednich mechanizmów, które podłączone były do wszystkich czterech kół
pojazdu. Pancerz "czołgu" składał się z metalowych płyt zamontowanych od
wewnątrz oraz płyt drewnianych wyłożonych na zewnątrz pojazdu.
Leonardo opracował również wariant zakładający zaprzężenie kilku koni, które
mogłyby ciągnąć pojazd wraz z 8-osobową załogą. Pomysł ten został jednak
odrzucony ze względu na ryzyko szybkiej utraty koni, które mogłyby paść w
czasie batalii.
W rzeczywistości sporządzone plany konstrukcyjne i rysunki pojazdu zostały
przedstawione błędnie, aby zmylić osoby trzecie, które mogłyby zdobyć plany
pojazdu.
Źródła:
http://www.czolgi.info/
http://pl.wikipedia.org