Transcript Telewizor, odbiornik telewizyjny

Odbiornik telewizyjny
Spis treści
1.
Podstawowe informacje
2.
Krótka historia telewizji
3.
Rodzaje telewizorów
4.
Budowa telewizora kineskopowego
5.
Zasada działania telewizora kineskopowego
6.
Współczesna telewizja
7.
Autorzy i źródła
Podstawowe informacje
Telewizor, odbiornik telewizyjny (skrót TV - ang. television) –
urządzenie przeznaczone do zdalnego odbioru ruchomego obrazu.
Ruchomy obraz nadawany przez telewizję składa się z wyświetlanych
jeden po drugim nieruchomych obrazów, z częstotliwością 25 lub 30
obrazów na sekundę. Pojedynczy obraz (nazywany też "klatką")
podzielony jest z kolei na kilkaset linii (zazwyczaj 625 lub 525), które
zawierają pojedyncze piksele1 (zazwyczaj 576 lub 480 na linię).
1. Piksel (ang. pixel) jest to najmniejszy element obrazu wyświetlanego na ekranie monitora komputerowego lub telewizora.
Powrót
Historia telewizji
•
•
•
W 1884 roku Paul G. Nipkow zbudował urządzenie do mechanicznej
analizy i syntezy obrazu, tzw. tarczę Nipkowa. Znalazła ona
zastosowanie we wczesnych systemach telewizji, m.in. w systemie
Szkota Johna L. Bairda, któremu w 1924 roku udało się
skonstruować aparaturę przekazującą zarysy przedmiotów. Już w
następnym roku Baird dokonał pierwszej próby z przekazaniem na
odległość obrazu ruchomego obiektu.
Równolegle z pracami Bairda prowadzono poszukiwania możliwości
przekazywania obrazu na drodze całkowicie elektronicznej. Doniosłe
znaczenie dla rozwoju tego kierunku badań miało zbudowanie w
1907 roku przez rosyjskiego fizyka Borisa Rosinga lampy obrazowej
(kineskopu), a potem wynalezienie w 1928 roku przez pracującego w
Stanach Zjednoczonych Vladimira Zworykina lampy analizującej
(ikonoskopu).
Ostatecznie zwyciężył system elektroniczny jako doskonalszy.
Powrót
Rodzaje telewizorów
• W telewizorach stosowane są następujące typy wyświetlaczy:
• CRT - tradycyjne, obraz wyświetlany jest za pomocą kineskopu
• LCD - ciekłokrystaliczne, płaskie (zajmujące mało miejsca "w głąb"),
lecz mające ograniczony rozmiar ekranu. Są one także zdrowsze
dla oczu od telewizorów CRT
• Plazmowe - oparte na technologii plazmowej, wyglądające bardzo
podobnie do LCD, jednak różniące się nieco gorszą rozdzielczością
i większym poborem prądu, lecz za to z możliwością zbudowania
ekranu bardzo dużych rozmiarów, lepszym odwzorowaniem barw,
szczególnie czerni, krótszym czasem reakcji oraz szerszym kątem
widzenia.
• Projekcyjne - często bardzo duże, obraz wyświetlany jest za
pomocą projektorów na tylnej powierzchni półprzezroczystej szyby,
na której z przodu ogląda się obraz.
Powrót
Budowa telewizora kineskopowego
•
Elementy składowe telewizora
•
układ wejściowy
–
układ programująco-przełączający
(procesor syntezy napięciowej)
–
głowica zintegrowana VHF/UHF
mieszacz
wzmacniacz pośredniej częstotliwości
układ wizji
–
dekoder koloru
–
wzmacniacz wizji
–
kineskop
układ fonii
–
wzmacniacz pośredniej częstotliwości fonii
–
detektor
–
wzmacniacz m.cz.
–
głośnik
układ odchylania
–
selektor i separator
–
wzmacniacze odchylania
–
przetwornica wysokiego napięcia
–
cewki odchylające
układy pomocnicze
–
układ sterowania - pilot zdalnego
sterowania
–
dekoder sygnału stereo NICAM, układ
dźwięku przestrzennego
–
układ korekcji obrazu
–
układ dekodera teletekstu
–
moduł wyświetlania obrazu w obrazie PiP
•
•
•
•
•
•
Powrót
Zasada działania telewizora
kineskopowego
•
•
•
Ruchomy obraz nadawany przez telewizję składa się z wyświetlanych
jeden po drugim nieruchomych obrazów, z częstotliwością 25 lub 30
obrazów na sekundę. Obraz jest transmitowany w postaci analogowej
linia po linii - element analizujący przesuwa się po obrazie wzdłuż linii, a
wartość sygnału w danej chwili odpowiada jasności tego punktu w tej
samej chwili. W celu uniknięcia silnego migotania obraz dzieli się na
dwa półobrazy (pierwszy ma linie parzyste, drugi nieparzyste),
nadawane jeden za drugim.
W skład pełnego sygnału telewizyjnego oprócz informacji o jasności
(luminancji) wchodzi też informacja o kolorze (chrominancja), sygnały
synchronizujące (wyznaczające początek nowej linii i nowego obrazu)
oraz dźwięk.
Ponieważ początki telewizji były wyłącznie monochromatyczne (czarnobiałe) to wprowadzenie do telewizji koloru wymusiło stworzenie
systemu kodowania koloru w sygnale telewizyjnym. W efekcie powstały
trzy systemy: PAL, SECAM i NTSC, różniące się parametrami i
uzyskiwaną jakością. Ze względu na miejsce opracowania systemów
kodowania koloru system NTSC (Ameryka Północna i zachodnia część
Ameryki Południowej) jest używany tam, gdzie telewizja używa 30
obrazów na sekundę i 525 linii, a systemy PAL i SECAM (Europa) tam,
gdzie sygnał ma 25 obrazów na sekundę i 625 linii.
Piksele RGB w
telewizorze LCD
(po lewej zbliżenie)
Powrót
Współczesna telewizja
•
•
•
•
•
•
•
Stary system PAL o małej rozdzielczości zostaje powoli wypierany przez HDTV (ang. High
Definition TV) - telewizję wysokiej rozdzielczości. Jest ogólnym określeniem sygnału
telewizyjnego o rozdzielczości większej niż standardowa (PAL lub NTSC).
Obecnie w Europie najbardziej popularna jest odmiana 1080i, nadawana cyfrowo (transmisja
satelitarna bądź naziemna) w formacie 16:9.
Podczas gdy w USA telewizja wysokiej rozdzielczości stawała się coraz popularniejsza, w Europie
przez dłuższy czas nie była stosowana w publicznych przekazach. W końcu jednak 1 stycznia
2004 roku pojawiła się pierwsza stacja nadająca z europejskiego satelity Astra - euro1080.
Obecnie kanały HDTV dostępne są już w większości krajów europejskich.
Zalety HDTV
Zwiększona rozdzielczość - większa liczba pikseli sprawia, że obraz na dużych ekranach jest
bardziej szczegółowy.
Transmisja obrazu w formacie 16:9, dzięki czemu można w pełni wykorzystać ekrany
panoramiczne montowane w wielu nowych telewizorach.
Oznaczenia
Producenci sprzętu audio-wideo wprowadzili oznaczenie HD ready, które określa zgodność
danego sprzętu ze standardem HDTV. Nie oznacza to jednak, że dany sprzęt zagwarantuje nam
wykorzystanie pełni możliwości odbieranego sygnału. Zazwyczaj oznaczenie to sugeruje jedynie
podwyższoną rozdzielczość ekranu (rzadko osiągającą pełne 1920×1080 standardu 1080i/p) i/lub
obecność gniazda HDMI, jednak brak takiego oznaczenia na sprzęcie nie musi oznaczać braku
kompatybilności z sygnałem HDTV.
Teoretycznie pełną zgodność posiadają urządzenia oznaczone Full HD.
Powrót
Koniec
Wykonali:
Sebastian Krauspe i Bartosz Stebel
Źródła:
http://pl.wikipedia.org/
http://google.pl/
Powrót