Transcript Groene Ster 2 - FC Hoensbroek

FCH – Groene Ster
2–0
Vandaag konden we voor de 2e keer in korte tijd de wei in tegen de meiden van Green Star. De eerste
ontmoeting was vriendschappelijk en wonnen wij met 2-0…..We moesten dus waken voor
onderschatting: we mochten niet gaan denken “dat we hun wel even zouden pakken”…..Vandaar ook
dat de Dikke tijdens de wedstrijdbespreking misschien wel 193 keer heeft aangegeven dat we vanaf
de eerste minuut wakker moesten zijn….vanaf de eerste minuut!! Schijnbaar had hij niet erbij
vermeld dat we de overige 69 minuten ook bij de les moesten blijven. Want we waren wel degelijk
wakker bij het begin, alleen suften we steeds verder in, zover zelfs dat we het ons zelf moeilijk gingen
maken. De coaches hadden het sowieso al niet makkelijk: er moest genoeg gepuzzeld en geschoven
worden om de begin-11 zo sterk mogelijk te maken, maar ik geef het je te doen met deze lijst:
Speedy, Giebeltje, de Zingende Jager en het Beest waren er sowieso niet bij door blessures, en het
Brein(ziek, zwak en kotsend), de Tank (zwaar verkouden), de Onstuimige (met een vervelende
scheenbeenvliesontsteking of zoiets), de Rots (rondwandelend met een enkel die niet wist of ie nou
wel of niet geblesseerd was), de Schoffel (die nog altijd maatje 42 op haar bovenbeen getatoeëerd
had) en de Diesel (met nog steeds haar geblutsjde enkel) waren niet okselfris……dolblij waren we dus
dat we hulp kregen van oudgediende Floortje (nee..niet die van reist om de wereld…). Even ter
illustratie: we hadden 3 wissels…..maar in de eerste helft had ik er al 4 gebruikt!!! Maar goed, we
waren dus goed begonnen…..en gelukkig scoorden wij vrij snel: de Torpedo rende met zeven
mijlslaarzen richting de 16 en die haalt me toch uit: wauw, wat een heerlijk bal was dat!!! En daarna
was ons spel eigenlijk niet meer om aan te zien…we konden de bal nog niet meer recht bij elkaar in
de voeten speelden, werden erg onrustig, slordig en niet meer bij de les. De tegenstander werd
sterker maar we mochten van geluk spreken dat ook zij in de buurt van onze 16 het plots niet meer
wisten. Onze Dirigent is eigenlijk helemaal niet in de problemen gebracht…wel kan ze heel goed
tijdrekken. Ondanks ons matige spel kregen wij eigenlijk nog steeds de beste kansen, maar de
ballen van Torpedo wisten de Kogel en de Jachthond telkens net niet te bereiken. En achterin stond
het eigenlijk gewoon prima: de Rustige deed haar werk als een ware ausputzer meeeeeer dan goed,
er was geen doorkomen aan. De Sluipschutter en de Zaag hadden hun directe tegenstanders in de
zak en de Schoffel liep als vrije vrouw alle gaten dicht die ze zelf liet vallen….Zonder er zelf bewust
van te zijn speelden de dames een harde partij, zo hard zelfs dat ik wel zeker 4 dames met dikke
krokodillentranen binnen en buiten het veld zag: Diesel (weer een tik op de enkel), de Zaag
(gekneusde pols opgelopen in een duel), Torpedo (een ongelukkige val over de bal bij het wandelen
naar de cornervlag) en de Schoffel (dankzij de bekende tattoo op haar been) hadden hevige pijn en
moesten een winnaars-traan wegpinken. In de rust had de Dikke even een uitbrandertje voor de
dames in petto, daar waar de Dunne het niet meer uithield van de zenuwen en aan een sigaret ging
trekken. En die puntjes op de i hadden schijnbaar geholpen, want ondanks dat het spel nog steeds
niet om over naar huis te schrijven was, werd er wel weer geknokt en lekker voor iedere bal
gevochten. Halverwege kregen we zelfs hulp van Groene Ster, want bij een voorzet op de achterlijn,
denkt een verdediger ineens dat ze aan volleybal doet, want met een heus blok met 2 handen stopt
zij de bal in de 16 meter!! Pingel dus voor de blauwhemden. Klusje voor het Brein, in dit soort
situaties MESscherp, althans….ze gaat achter de bal staan en schiet……de bal recht door het midden!!
Gelukkig dook de keepster een hoek in en was het dus 2-0 voor ons! De hartslag van de Dikke zakte
nu gelukkig naar rond de 200 per minuut. De rest van de partij kwamen wij niet meer in de
problemen, we kregen zelfs nog 2 reuze kansen in de laatste 5 minuten: Torpedo jaagde een bal op
de paal en de Kogel miste, geheel vrijstaand, een kans voor open doel: moet wel gezegd dat het
schot werd gelost met haar chocoladebeen. Het laatste fluitsignaal klinkt en de Dikke en Dunne
jubelen als 2 blije baby’s die een potje worteltjesstamppot (Olvarit) voor gezet krijgen! Alweer een
verdiende overwinning en alweer ongeslagen! We hebben nu efkes 2 weekjes rust….komt goed uit,
kan iedereen zijn wonden en blessures likken, zodat we allemaal de volgende keer weer fris en fruitig
op het veld staan! Dus tot over een week of 3….uit tegen Bunde!!