Transcript Document 7464741

Hildegard Peplau – Model relacji
międzyludzkich w pielęgniarstwie
Joanna Parkitna
Zakład Pielęgniastwa Społecznego
Warszawski Uniwersytet Medyczny
Hildegard Peplau
1909 - 1999
Dyplom pielęgniarki
Stopień bakałarza w zakresie
psychologii interpersonalnej
Magister w zakresie pielęgniarstwa
psychiatrycznego
Doktorat z pedagogiki
Nominacja profesorska
Identyfikacja modelu – wg uznania
 Relacje międzyludzkie w pielęgniarstwie
Pielęgniarka – naukowiec, artysta, profesjonalistka
- Rozwijanie zachowań konstruktywnych a eliminowanie zachowań
destruktywnych u siebie i u pacjentów
Akceptacja każdego pacjenta
Świadomość samego siebie
4 fazy relacji pielęgniarka – pacjent (orientacji, identyfikacji, eksploatacji,
rozwiązania
Hierarchia potrzeb człowieka,
rozwój osobowości,
znaczenie motywacji,
mechanizmy przystosowania
Relacje pielęgniarka - pacjent
KOMUNIKOWANIE TERAPEUTYCZNE – wpływ
pielęgniarki na pacjenta
-symboliczne znaczenie komunikowania
werbalnego i pozawerbalnego
-wzajemne porozumienie
-kształtowanie relacji pielęgniarka - pacjent
Fazy relacji pielęgniarka - pacjent
FAZA ORIENTACJI
Budowanie zaufania do pielęgniarki, uznanie jej autorytetu, adaptacja
-brak wiedzy dot. dolegliwości,
1.
Od czego zacząć, co dla
pacjenta jest najważniejsze ? Co
zaburza jego poczucie
bezpieczeństwa ?
2.
Co i jak dużo powiedzieć ?
3.
Jakim językiem mówić ?
-potrzeba wyjaśnienia wątpliwości
-potrzeba wsparcia
-stan zdrowia pacjenta
-kondycja psychiczna
-poglądy
-sposób zachowania się
-Słuchać
-Zachęcać do wyrażania uczuć
-Obserwować zachowania (lęk, stres,
apatia itp.)
Poznawać pacjenta; rozumieć jego problemy i pomóc pacjentowi w ich
rozumieniu; wspólnie analizować sytuację i podejmować decyzje o dalszym
postępowaniu.
Fazy relacji pielęgniarka - pacjent
FAZA IDENTYFIKACJI
Pacjent pomaga sobie sam, wzmacniane są jego siły osobowości
-choroba jako zagrożenie
(bezpieczeństwa, poczucia własnej
wartości)
-doświadczenie życiowe
-kultura
-wzorce zachowań
-stereotypy
1.
Profesjonalistka
2.
Akceptacja pacjenta takim jaki jest w
przeżywaniu trudności
3.
Rozwijanie własnej osobowości
Partycypowanie
i współdziałanie
4.
Przejawianie optymizmu
5.
Wzajemny szacunek
Niezależność albo
izolowanie się
6.
Świadomość siebie i swoich uczuć
Bezradność, pełna
zależność
- pomoc w konstruktywnym uczeniu
się,
-ułatwienie rozwiązywania problemów
-kształtowanie poczucia niezależności
Rozwiązywanie problemów przez konstruktywne uczenie się, przyjmowanie ze
zrozumieniem tego co jest ważne w danej sytuacji i samodzielne reagowanie.
Rozwój osobowości
Fazy relacji pielęgniarka - pacjent
FAZA EKSPLOATACJI
Pacjent w pełni potrafi korzystać z oferowanej i dostępnej pomocy
-Jest świadomy swoich dolegliwości
-Jest zainteresowany
rozszerzeniem samoopieki
1.
W przypadku stawiania żądań,
zrozumieć o co chodzi ?
2.
Utrzymywanie relacji z
pacjentem,
3.
Utrzymanie zaufania
-Próbuje określać nowe cele
-Wychowanie,
-Wzajemna akceptacja, zaufanie
-Sytuacja społeczna
-Prowadzenie rozmów wyjaśniających
-Stan zdrowia
-Unikanie oceniania pacjenta
-Zapewnienie wsparcia
Pacjent pogłębia swoją wiedzę, potrafi zadawać pytania, wie gdzie szukać
informacji. Określa nowe cele
Fazy relacji pielęgniarka - pacjent
FAZA ROZWIĄZANIA
Niezależne formułowanie przez pacjenta swoich celów
-Psychiczne przygotowanie do
powrotu do domu
-Zakończenie sytuacji zależności
-stan zdrowia pacjenta
-Pełna integracja
psychiczna „wydarzenia
choroby”
1.
Pozwolić na uniezależnienie
się pacjenta
2.
Funkcja edukacyjno terapeutyczna
-Rozumieć przebieg procesów
psychicznych
-Własny rozwój
-Stawianie nowych pytań, prowadzenie
badań
Obie strony mają poczucie, że wszystko jest ok.
Rozwiązania
(Odchodzenie)
Eksploatacji
(Realizacja)
W czasie rekonwalescencji
i rehabilitacji
Identyfikacja
W czasie leczenia
Orientacji
(Rozpoznanie)
Po przyjęciu
Po odejściu
Model graficzny nakładania się faz relacji pielęgniarka-pacjetnt. Na podstawie: Filozofia i
teorie pielęgniarstwa, (red.) J. Górajek – Jóźwik, Wyd. Czelej, Lublin 2007
Role pielęgniarki w relacji z pacjentem
JAKO ODPOWIEDŹ NA OCZEKIWANIA PACJENTÓW
- Zgodnie z własnymi przekonaniami,
-Zgodnie z różnymi oczekiwaniami
społecznymi
-Zgodnie z wiedzą podręcznikową

Pogłębiać swoją wiedzę

Zadawać pytania i szukać odpowiedzi:
a)
w jaki sposób określać role pielęgniarki?
b)
czy można ustalić z góry te role?
c)
które role są najbardziej efektywne?
d)
czy role można dostosować do sytuacji
e)
itp.
Role pielęgniarki w relacji z pacjentem
OBCEGO
pacjent
pielęgniarka
jaki on/ona jest ?
czego mogę się spodziewać
czego oczekiwać
jak będzie mnie traktować
- Stereotypy w
postrzeganiu pielęgniarek
1.
Akceptacja pacjenta takim jakim jest
2.
Okazywanie akceptacji
3.
Traktowanie pacjenta jako silnego
emocjonalnie do momentu aż
pokaże, że takim nie jest
4.
Świadomość, że każde zachowanie i
słowa są odbierane i interpretowane
indywidualnie
Role pielęgniarki w relacji z pacjentem
NAUCZYCIELA
pacjent
Pomoc w konstruktywnym uczeniu się
pielęgniarka
METODA ROZWIĄZYWANIA PROBLEMÓW
-wiedza i umiejętności
pacjenta
1.
Jaką wiedzę ma pacjent?
2.
Jakie są zainteresowania pacjenta?
3.
Jaką wiedzę można mu przekazać?
Role pielęgniarki w relacji z pacjentem
PRZYWÓDCY
pacjent
pielęgniarka
PRZYWÓDZTWO DEMOKRATYCZNE
1.
Szacunek dla wolności,
wartości i godności każdego
człowieka
2.
Aktywne uczestnictwo
1.
Szacunek dla wolności,
wartości i godności każdego
człowieka
-POLITYKA
-PODEJMOWANIE DECYZJI NA
RÓŻNYCH POZIOMACH PRAKTYKI
ZAWODOWEJ
Role pielęgniarki w relacji z pacjentem
ZASTĘPCY
pacjent
pielęgniarka
GDY PACJENT RZECZYWIŚĆIE TEGO
POTRZEBUJE
1.
Nieuświadomione
przenoszenie swoich uczuć,
oczekiwań na pielęgniarkę
1.
Uświadamianie różnic
2.
Szacunek dla pacjenta
(forma zwracania się)
3.
Okazywanie akceptacji,
ciepła
4.
Świadomość swoich
zachowań
Role pielęgniarki w relacji z pacjentem
KONSULTANTA
pacjent
W SYTUACJACH PROBLEMOWYCH
DLA PACJETNA
1.
Poczucie trudnośći
2.
Nieumiejętność
zdefiniowania problemu
pielęgniarka
1.
Ułatwianie przeżywania
doświadczeń związanych ze
zdrowiem
2.
Ułatwienie określenia
problemu i jego akceptacji
-Umiejętność słuchania, obserwacji
-Dostateczna wiedza teoretyczna
-Umiejętność gromadzenia i
interpretacji faktów
-Dyrektywny a nie moralizatorski
charakter doradztwa
Rola pielęgniarki
Rola pacjenta
Fazy w relacjach
pielęgniarskich
Osoba
obca
Osoba
obca
Zastępcza
matka
Doradca,
Posiadacz
zasobów,
Przywódca,
Zastępcza
matka,
Brat/siostra
Niemowlę, dziecko
Orientacja
(rozpoznawanie)
Osoba
młodociana
Człowiek
dorosły
Człowiek
dorosły
Identyfikacja
Eksploatacja
Rozejście
się/Rozwiązanie
Fazy i zmieniające się role w stosunkach pielęgniarka – pacjent.. Źródło: Filozofia i teorie
pielęgniarstwa, (red.) J. Górajek – Jóźwik, Wyd. Czelej, Lublin 2007
PIELĘGNIARSTWO
Celem pielęgniarstwa jest rozwój człowieka
- Zapewnianie takiej pomocy, jaka jest potrzebna człowiekowi do uświadomienia
sobie problematyczności wzorców którymi się posługuje i podejmowania wysiłku
aby te wzorce zmienić dla własnego rozwoju
Pielęgniarki jako „pracujący naukowcy”
-Wiedza teoretyczna
-Wiedza estetyczna, sztuka
OSOBA
To organizm, który w swoisty sposób redukuje
napięcie wytwarzane przez potrzeby
To rozwijający się system o charakterystycznych
właściwościach biochemicznych, fizjologicznych i
interpersonalnych, posiadający swoje potrzeby
Nabywanie doświadczeń:
Postrzeganie siebie:
-Ograniczone do teraźniejszośći
-w pełni uświadomione
-Powiązane z doświadczeniami
(przyszłość, przeszłość
teraźniejszość); znajdowanie
elementów współnych
-częściowo uświadomione
-całkowicie nieuświadomione
ŚRODOWISKO
MIKROŚWIAT KONCENTRUJĄCY SIĘ GŁÓWNIE
NA PROCESACH PSYCHICZNYCH
Oraz na sytuacjach w środowisku szpitalnym
które miały wpływ na promowanie zdrowia w
relacjach pielęgniarka - pacjent
Środowisko ustruktualizowane – urządzenia, regulaminy, terapie
Środowisko nieustruktualizowane – interakcje międzyludzkie
ZDROWIE
JEST SYMBOLEM „RUCHU NAPRZÓD”
Oznacza rozwój osobowośći i innych procesów
w kierunku twórczego, konstruktywnego życia
osobistego i społecznego.
Ruch wywodzi się z lęku
SILNY LĘK
CHOROBA
BRAK LĘKU
BRAK CHOROBY