Transcript Tim Hartman in Leef - Stichting Sport en Transplantatie

04 onbetaalbaar
onbetaalbaar 05
IGeen streeftijd.
Vooralgenieten
l
Voor nierpatiënten is het niet vanzelfsprekend om dromen en
ambities te verwezenlijken. Toch lukt het velen om door te zetten
en onbetaalbare momenten te beleven. Zoals Tim Hartman (27).
Hij kreeg van zijn vader Bert een nier en samen liepen ze de
New York City Marathon.
"Samen met mijn vader dit doel bereiken,
schrompeld. Het voelde of we met z'n allen
de marathon van New Vork lopen, is lange
geblinddoekt in een achtbaan belandden.
tijd de stip op mijn horizon geweest. Een
Mijn vader bood direct zijn nier aan en die
streeftijd had ik niet. Ik wilde vooral genieten.
bleek geschikt. Na drie maanden dialyseren
En dat is gelukt. Ik ben zo trots.
vond de transplantatie plaats. Kort daarna
Mijn vader en ik besloten in
2009
samen
een marathon te gaan lopen, maar in
2011
bespraken we met de arts de marathon. Kan
het nog? Het kon."
werd ik ziek. Stress, dacht ik. Toen ik op een
dag tien keer braakte, gebood mijn familie
Andere marathonlopers
me naar de huisarts te gaan. Die mat mijn
"Mijn nierziekte heeft enorme impact gehad
bloeddruk, pakte een tweede meter, stelde
op mijn ouders en twee zussen, en tegelij-
weer
250
over
150
vast en belde het zie-
kertijd onze kracht laten zien. Het is onge-
kenhuis. Stomverbaasd dat ik nog overeind
looflijk gaaf hoe zij me hebben gesteund.
stond. Ik was er lacherig over, tot een uur
We hebben samen besloten een project te
later in het ziekenhuis iedereen angstig naar
maken van die marathon. We haalden met
de bloeddrukmeters staarde. Ik had nog vijf
de marathon geld op voor Camp Cool van de
procent nierfunctie. Ter plekke besloot ik
Nierstichting, via nierstichting.geef.nl, en we
voor elk procent je te vechten. En mijn familie
riepen anderen op dat ook te doen. Negen
met mij."
marathonlopers meldden zich aan. Iedereen
"Een auto-immuunziekte (de ziekte van
nam deel op eigen kosten. In ruil regelden wij
Berger) had in no-time mijn nieren ver-
de vlucht, het hotel, alles."
Tess
I Nierstichting
06 onbetaalbaar
"Vooruitkijken en gaan. Dat is hoe ik ben.
"Mijn arts is fantastisch. In de zomer van
Wat moet ik anders? Het brengt me ver,
2012
maar heeft me ook mentaal gesloopt. Ik
gestaag op. Een tijdje terug klaagde ik bij
verwerkte mijn acute ziekte maar nauwelijks
hem over trillende handen. Hij vroeg wan-
en sliep daardoor moeilijk. Ik kreeg trau-
neer ik precies last had en lachte toen ik zei:
startte ik weer met trainen en bouwde
madromen, paniekaanvallen in m'n slaap. Ik
na de warme douche als ik 2,5 uur heb hard-
ontwaakte met een hartslag van
gelopen. Ik ga hard, en heb harde grenzen
140,
badend
in het zweet Daar heb ik psychische hulp
nodig, Vrijblijvend advies komt niet aan. Mijn
voor gekregen."
arts vertelde me het minimale lichaamsgewicht dat ik moest behouden, en hoe lang ik
Harde grenzen
uiterlijk op mijn maximale hartslag mag lopen
"We zijn ook met z'n allen in therapie ge-
tijdens de marathon. Zijn grenzen bieden mij
weest De familierollen waren zoek. Na de
de vrijheid om zo ver te gaan." [)
transplantatie was mijn vader bijvoorbeeld
erg beschermend. We hadden het alleen nog
over mijn ziekte. Na een paar sessies kon ik
zeggen: 'Pap, ik ontsla je van je verplegersrol'.
Dat was nodig. Ik wilde mijn vader terug."
Nierstichting I Tess
-'@'-
,'fI,
De eindtijden van Tim en
Bert Hartman én alles over
Camp Cool vindt u via
www.nierstichting.nl/Tim.