Slide 1

Prawo do życia, to znaczy prawo
do narodzenia, a potem prawo
do istnienia aż do naturalnej śmierci:
„dopóki żyję, mam prawo żyć”.

Prawo do życia jest dla człowieka
prawem najbardziej podstawowym.

Świętość życia odnosi się nie tylko do tych,
którym przypisano tytuł świętego.
Życie już ze swej natury jest podniesione do rangi
świętości.

W hierarchii wartości samo życie, jego pełne i niepowtarzalne
prawo powinno stać na pierwszym miejscu. To jest właśnie
prawdziwa natura człowieczeństwa.

Życie ludzkie jest święte od poczęcia aż do kresu i każdy
człowiek ma prawo oczekiwać absolutnego poszanowania
tego swojego podstawowego dobra.

Dlaczego życie jest dobrem? To pytanie pojawia się w całej
Biblii i już na jej pierwszych stronicach znajduje trafną i
zdumiewającą odpowiedź.
Życie, które Bóg daje człowiekowi, jest inne i odrębne od
życia wszelkich innych stworzeń żyjących, jako, że człowiek,
choć jest spokrewniony z prochem ziemi, jest w świecie
objawieniem Boga, znakiem Jego obecności, śladem Jego
chwały.
Człowiek zostaje obdarzony najwyższą godnością, która jest
zakorzeniona
w wewnętrznej więzi łączącej go ze Stwórcą, jaśnieje w nim
odblask rzeczywistości samego Boga.
Stwierdza to Księga Rodzaju w pierwszym opisie stworzenia,
ukazując człowieka jako szczyt i ukoronowanie stwórczego
działania Boga.

Życie człowieka pochodzi od Boga, jest Jego darem, Jego
obrazem i odbiciem, udziałem w Jego ożywczym tchnieniu.
Dlatego Bóg jest jedynym Panem tego życia: człowiek nie
może nim rozporządzać.

Życie i śmierć człowieka są w ręku Boga. W wielu miejscach
mówi o tym Biblia:
- „W Jego ręku tchnienie życia i dusza każdego człowieka” –
woła Hiob

- „To Pan daje śmierć i życie, wtrąca do Szeolu i zeń
wyprowadza” –
czytamy w 1 Księdze Samuela

- „Ja zabijam i Ja sam ożywiam” – mówi Bóg w Księdze
Powtórzonego Prawa.
Władza sprawowana przez Boga nad życiem człowieka nie
jest zagrażająca lecz opiekuńcza pełna troski i miłości.

Bronić
życia,
umacniać je,
czcić je i
kochać – oto
zadanie,
które Bóg
powierza
każdemu
człowiekowi
...

Szczególnie
trzeba je
chronić i
otoczyć
opieką, gdy
jest słabe
i kruche –
kiedy
przychodzi
na świat,
kiedy jest
naznaczone
chorobą oraz
kiedy
opuszcza
doczesność,
aby osiągnąć
wieczność...

W chorobie i cierpieniu człowiek zostaje powołany, aby
okazać zawierzenie Bogu
i odbudować w sobie głębokie zaufanie do Tego, który „leczy
wszystkie niemoce”. Nawet kiedy wydaje się, że nie ma szans
na odzyskanie zdrowia, człowiek wierzący jest pełen ufności
w ożywiającą moc Boga. Choroba nie pogrąża go
w rozpaczy i nie każe mu szukać śmierci.

Oskar, bohater książki
Erica – Emmanuela
Schmidta
„Oskar i pani Róża”,
ma 10 lat i wie, że umiera.

-Ciociu Różo, dlaczego nikt mi nie
mówi, że umrę?
- Masz rację, Oskarze. Myślę zresztą, że
popełnia się ten sam błąd w stosunku do
życia w ogóle. Zapominamy, że życie
jest kruche, delikatne,
że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się
wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni..

Oskar zaczyna inaczej patrzeć na czas, który mu
pozostał.
Zaczyna żyć tak, jakby jeden dzień to było dziesięć

W dziewiątym dniu pisze
do Pana Boga:
„Szanowny Panie Boże,
Dziękuję, że przyszedłeś.
Wybrałeś dobry moment, bo
czułem się bardzo źle.
Kiedy się obudziłem, pomyślałem,
że mam dziewięćdziesiąt lat
i obróciłem głowę w stronę
okna, żeby popatrzeć na śnieg.
I wtedy poczułem, że
przychodzisz. Był ranek.
Byłem sam jeden na ziemi.
Było tak wcześnie, że ptaki
jeszcze spały...
Zrozumiałem, że jesteś obok.
Że zdradzasz mi swój sekret:
codziennie patrz na świat,
jakbyś oglądał go po raz
pierwszy...

Człowiek
jest stworzeniem Boga
i zamysłem Jego
Serca.
To stwierdzenie
oznacza,
że człowiek
ma nieskończoną
wartość,
że dla Boga jest
ważny

Wspaniały jest Wszechświat, który nas otacza.
Poznawanie natury wzbudza podziw.
Jednak wartości życia ludzkiego nie można porównać
z niczym na świecie.

Każdy z nas jest istotą
naprawdę cudowną i
niepowtarzalną.

Tylko istota ludzka może myśleć,
mówić
i przekazywać swoje myśli w
różnych językach innym ludziom
na całym świecie,
i wyrażać językiem piękno sztuki
i poezji, muzyki, literatury i
teatru, a także wielu innych
wyłącznie ludzkich dzieł.

A co najważniejsze, tylko istoty ludzkie, tak cenne
w oczach Bożych, są zdolne kochać.
Miłość każe nam szukać dobra;
miłość czyni nas lepszymi.

Pokochaj życie. Takie, jakie jest ci dane.
Ciesz się dzieciństwem, gdy jesteś dzieckiem.
Ciesz się młodością, gdy jesteś młody.
Ciesz się wiekiem dojrzałym,
gdy już dorosłeś.
Ciesz się jesienią życia, gdy już się
zestarzałeś.

Pokochaj zimę, podziwiaj cud zimowego krajobrazu,
obsypane śniegiem drzewa, czas Bożego Narodzenia

Pokochaj wiosnę. Przyglądaj się z radością mokrym pąkom,
które nagle pojawiają się na gałęziach.
Kiedy zwycięża życie nad martwotą.
Kiedy Zmartwychwstanie Pańskie.

Pokochaj lato, czas słońca i światła.
Czas najdłuższych dni i najkrótszych nocy.
Czas dojrzewania zbóż.
Czas zesłania Ducha Świętego.

Pokochaj jesień, z jej szarugami i tiulami mgieł,
z których wyłania się świat na wpół rzeczywisty.

Pokochaj każdy dzień, który jest ci dany!

sprawę życia:
spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze
dzieci,
którym nie pozwala się przyjść na świat,
ubogich, którzy zmagają się z
trudnościami życia:
mężczyzn i kobiety – ofiary nieludzkiej
przemocy,
starców i chorych zbitych przez
obojętność
albo fałszywą litość.
Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego
Syna
Potrafili otwarcie i z miłością
głosić ludziom naszej epoki Ewangelię
życia.
Wyjednaj nam łaskę przyjęcia jej
jako zawsze nowego daru,
radość wysławiania jej z wdzięcznością w
całym życiu
oraz odwagę czynnego i wytrwałego
świadczenia o niej,


Slide 2

Prawo do życia, to znaczy prawo
do narodzenia, a potem prawo
do istnienia aż do naturalnej śmierci:
„dopóki żyję, mam prawo żyć”.

Prawo do życia jest dla człowieka
prawem najbardziej podstawowym.

Świętość życia odnosi się nie tylko do tych,
którym przypisano tytuł świętego.
Życie już ze swej natury jest podniesione do rangi
świętości.

W hierarchii wartości samo życie, jego pełne i niepowtarzalne
prawo powinno stać na pierwszym miejscu. To jest właśnie
prawdziwa natura człowieczeństwa.

Życie ludzkie jest święte od poczęcia aż do kresu i każdy
człowiek ma prawo oczekiwać absolutnego poszanowania
tego swojego podstawowego dobra.

Dlaczego życie jest dobrem? To pytanie pojawia się w całej
Biblii i już na jej pierwszych stronicach znajduje trafną i
zdumiewającą odpowiedź.
Życie, które Bóg daje człowiekowi, jest inne i odrębne od
życia wszelkich innych stworzeń żyjących, jako, że człowiek,
choć jest spokrewniony z prochem ziemi, jest w świecie
objawieniem Boga, znakiem Jego obecności, śladem Jego
chwały.
Człowiek zostaje obdarzony najwyższą godnością, która jest
zakorzeniona
w wewnętrznej więzi łączącej go ze Stwórcą, jaśnieje w nim
odblask rzeczywistości samego Boga.
Stwierdza to Księga Rodzaju w pierwszym opisie stworzenia,
ukazując człowieka jako szczyt i ukoronowanie stwórczego
działania Boga.

Życie człowieka pochodzi od Boga, jest Jego darem, Jego
obrazem i odbiciem, udziałem w Jego ożywczym tchnieniu.
Dlatego Bóg jest jedynym Panem tego życia: człowiek nie
może nim rozporządzać.

Życie i śmierć człowieka są w ręku Boga. W wielu miejscach
mówi o tym Biblia:
- „W Jego ręku tchnienie życia i dusza każdego człowieka” –
woła Hiob

- „To Pan daje śmierć i życie, wtrąca do Szeolu i zeń
wyprowadza” –
czytamy w 1 Księdze Samuela

- „Ja zabijam i Ja sam ożywiam” – mówi Bóg w Księdze
Powtórzonego Prawa.
Władza sprawowana przez Boga nad życiem człowieka nie
jest zagrażająca lecz opiekuńcza pełna troski i miłości.

Bronić
życia,
umacniać je,
czcić je i
kochać – oto
zadanie,
które Bóg
powierza
każdemu
człowiekowi
...

Szczególnie
trzeba je
chronić i
otoczyć
opieką, gdy
jest słabe
i kruche –
kiedy
przychodzi
na świat,
kiedy jest
naznaczone
chorobą oraz
kiedy
opuszcza
doczesność,
aby osiągnąć
wieczność...

W chorobie i cierpieniu człowiek zostaje powołany, aby
okazać zawierzenie Bogu
i odbudować w sobie głębokie zaufanie do Tego, który „leczy
wszystkie niemoce”. Nawet kiedy wydaje się, że nie ma szans
na odzyskanie zdrowia, człowiek wierzący jest pełen ufności
w ożywiającą moc Boga. Choroba nie pogrąża go
w rozpaczy i nie każe mu szukać śmierci.

Oskar, bohater książki
Erica – Emmanuela
Schmidta
„Oskar i pani Róża”,
ma 10 lat i wie, że umiera.

-Ciociu Różo, dlaczego nikt mi nie
mówi, że umrę?
- Masz rację, Oskarze. Myślę zresztą, że
popełnia się ten sam błąd w stosunku do
życia w ogóle. Zapominamy, że życie
jest kruche, delikatne,
że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się
wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni..

Oskar zaczyna inaczej patrzeć na czas, który mu
pozostał.
Zaczyna żyć tak, jakby jeden dzień to było dziesięć

W dziewiątym dniu pisze
do Pana Boga:
„Szanowny Panie Boże,
Dziękuję, że przyszedłeś.
Wybrałeś dobry moment, bo
czułem się bardzo źle.
Kiedy się obudziłem, pomyślałem,
że mam dziewięćdziesiąt lat
i obróciłem głowę w stronę
okna, żeby popatrzeć na śnieg.
I wtedy poczułem, że
przychodzisz. Był ranek.
Byłem sam jeden na ziemi.
Było tak wcześnie, że ptaki
jeszcze spały...
Zrozumiałem, że jesteś obok.
Że zdradzasz mi swój sekret:
codziennie patrz na świat,
jakbyś oglądał go po raz
pierwszy...

Człowiek
jest stworzeniem Boga
i zamysłem Jego
Serca.
To stwierdzenie
oznacza,
że człowiek
ma nieskończoną
wartość,
że dla Boga jest
ważny

Wspaniały jest Wszechświat, który nas otacza.
Poznawanie natury wzbudza podziw.
Jednak wartości życia ludzkiego nie można porównać
z niczym na świecie.

Każdy z nas jest istotą
naprawdę cudowną i
niepowtarzalną.

Tylko istota ludzka może myśleć,
mówić
i przekazywać swoje myśli w
różnych językach innym ludziom
na całym świecie,
i wyrażać językiem piękno sztuki
i poezji, muzyki, literatury i
teatru, a także wielu innych
wyłącznie ludzkich dzieł.

A co najważniejsze, tylko istoty ludzkie, tak cenne
w oczach Bożych, są zdolne kochać.
Miłość każe nam szukać dobra;
miłość czyni nas lepszymi.

Pokochaj życie. Takie, jakie jest ci dane.
Ciesz się dzieciństwem, gdy jesteś dzieckiem.
Ciesz się młodością, gdy jesteś młody.
Ciesz się wiekiem dojrzałym,
gdy już dorosłeś.
Ciesz się jesienią życia, gdy już się
zestarzałeś.

Pokochaj zimę, podziwiaj cud zimowego krajobrazu,
obsypane śniegiem drzewa, czas Bożego Narodzenia

Pokochaj wiosnę. Przyglądaj się z radością mokrym pąkom,
które nagle pojawiają się na gałęziach.
Kiedy zwycięża życie nad martwotą.
Kiedy Zmartwychwstanie Pańskie.

Pokochaj lato, czas słońca i światła.
Czas najdłuższych dni i najkrótszych nocy.
Czas dojrzewania zbóż.
Czas zesłania Ducha Świętego.

Pokochaj jesień, z jej szarugami i tiulami mgieł,
z których wyłania się świat na wpół rzeczywisty.

Pokochaj każdy dzień, który jest ci dany!

sprawę życia:
spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze
dzieci,
którym nie pozwala się przyjść na świat,
ubogich, którzy zmagają się z
trudnościami życia:
mężczyzn i kobiety – ofiary nieludzkiej
przemocy,
starców i chorych zbitych przez
obojętność
albo fałszywą litość.
Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego
Syna
Potrafili otwarcie i z miłością
głosić ludziom naszej epoki Ewangelię
życia.
Wyjednaj nam łaskę przyjęcia jej
jako zawsze nowego daru,
radość wysławiania jej z wdzięcznością w
całym życiu
oraz odwagę czynnego i wytrwałego
świadczenia o niej,


Slide 3

Prawo do życia, to znaczy prawo
do narodzenia, a potem prawo
do istnienia aż do naturalnej śmierci:
„dopóki żyję, mam prawo żyć”.

Prawo do życia jest dla człowieka
prawem najbardziej podstawowym.

Świętość życia odnosi się nie tylko do tych,
którym przypisano tytuł świętego.
Życie już ze swej natury jest podniesione do rangi
świętości.

W hierarchii wartości samo życie, jego pełne i niepowtarzalne
prawo powinno stać na pierwszym miejscu. To jest właśnie
prawdziwa natura człowieczeństwa.

Życie ludzkie jest święte od poczęcia aż do kresu i każdy
człowiek ma prawo oczekiwać absolutnego poszanowania
tego swojego podstawowego dobra.

Dlaczego życie jest dobrem? To pytanie pojawia się w całej
Biblii i już na jej pierwszych stronicach znajduje trafną i
zdumiewającą odpowiedź.
Życie, które Bóg daje człowiekowi, jest inne i odrębne od
życia wszelkich innych stworzeń żyjących, jako, że człowiek,
choć jest spokrewniony z prochem ziemi, jest w świecie
objawieniem Boga, znakiem Jego obecności, śladem Jego
chwały.
Człowiek zostaje obdarzony najwyższą godnością, która jest
zakorzeniona
w wewnętrznej więzi łączącej go ze Stwórcą, jaśnieje w nim
odblask rzeczywistości samego Boga.
Stwierdza to Księga Rodzaju w pierwszym opisie stworzenia,
ukazując człowieka jako szczyt i ukoronowanie stwórczego
działania Boga.

Życie człowieka pochodzi od Boga, jest Jego darem, Jego
obrazem i odbiciem, udziałem w Jego ożywczym tchnieniu.
Dlatego Bóg jest jedynym Panem tego życia: człowiek nie
może nim rozporządzać.

Życie i śmierć człowieka są w ręku Boga. W wielu miejscach
mówi o tym Biblia:
- „W Jego ręku tchnienie życia i dusza każdego człowieka” –
woła Hiob

- „To Pan daje śmierć i życie, wtrąca do Szeolu i zeń
wyprowadza” –
czytamy w 1 Księdze Samuela

- „Ja zabijam i Ja sam ożywiam” – mówi Bóg w Księdze
Powtórzonego Prawa.
Władza sprawowana przez Boga nad życiem człowieka nie
jest zagrażająca lecz opiekuńcza pełna troski i miłości.

Bronić
życia,
umacniać je,
czcić je i
kochać – oto
zadanie,
które Bóg
powierza
każdemu
człowiekowi
...

Szczególnie
trzeba je
chronić i
otoczyć
opieką, gdy
jest słabe
i kruche –
kiedy
przychodzi
na świat,
kiedy jest
naznaczone
chorobą oraz
kiedy
opuszcza
doczesność,
aby osiągnąć
wieczność...

W chorobie i cierpieniu człowiek zostaje powołany, aby
okazać zawierzenie Bogu
i odbudować w sobie głębokie zaufanie do Tego, który „leczy
wszystkie niemoce”. Nawet kiedy wydaje się, że nie ma szans
na odzyskanie zdrowia, człowiek wierzący jest pełen ufności
w ożywiającą moc Boga. Choroba nie pogrąża go
w rozpaczy i nie każe mu szukać śmierci.

Oskar, bohater książki
Erica – Emmanuela
Schmidta
„Oskar i pani Róża”,
ma 10 lat i wie, że umiera.

-Ciociu Różo, dlaczego nikt mi nie
mówi, że umrę?
- Masz rację, Oskarze. Myślę zresztą, że
popełnia się ten sam błąd w stosunku do
życia w ogóle. Zapominamy, że życie
jest kruche, delikatne,
że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się
wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni..

Oskar zaczyna inaczej patrzeć na czas, który mu
pozostał.
Zaczyna żyć tak, jakby jeden dzień to było dziesięć

W dziewiątym dniu pisze
do Pana Boga:
„Szanowny Panie Boże,
Dziękuję, że przyszedłeś.
Wybrałeś dobry moment, bo
czułem się bardzo źle.
Kiedy się obudziłem, pomyślałem,
że mam dziewięćdziesiąt lat
i obróciłem głowę w stronę
okna, żeby popatrzeć na śnieg.
I wtedy poczułem, że
przychodzisz. Był ranek.
Byłem sam jeden na ziemi.
Było tak wcześnie, że ptaki
jeszcze spały...
Zrozumiałem, że jesteś obok.
Że zdradzasz mi swój sekret:
codziennie patrz na świat,
jakbyś oglądał go po raz
pierwszy...

Człowiek
jest stworzeniem Boga
i zamysłem Jego
Serca.
To stwierdzenie
oznacza,
że człowiek
ma nieskończoną
wartość,
że dla Boga jest
ważny

Wspaniały jest Wszechświat, który nas otacza.
Poznawanie natury wzbudza podziw.
Jednak wartości życia ludzkiego nie można porównać
z niczym na świecie.

Każdy z nas jest istotą
naprawdę cudowną i
niepowtarzalną.

Tylko istota ludzka może myśleć,
mówić
i przekazywać swoje myśli w
różnych językach innym ludziom
na całym świecie,
i wyrażać językiem piękno sztuki
i poezji, muzyki, literatury i
teatru, a także wielu innych
wyłącznie ludzkich dzieł.

A co najważniejsze, tylko istoty ludzkie, tak cenne
w oczach Bożych, są zdolne kochać.
Miłość każe nam szukać dobra;
miłość czyni nas lepszymi.

Pokochaj życie. Takie, jakie jest ci dane.
Ciesz się dzieciństwem, gdy jesteś dzieckiem.
Ciesz się młodością, gdy jesteś młody.
Ciesz się wiekiem dojrzałym,
gdy już dorosłeś.
Ciesz się jesienią życia, gdy już się
zestarzałeś.

Pokochaj zimę, podziwiaj cud zimowego krajobrazu,
obsypane śniegiem drzewa, czas Bożego Narodzenia

Pokochaj wiosnę. Przyglądaj się z radością mokrym pąkom,
które nagle pojawiają się na gałęziach.
Kiedy zwycięża życie nad martwotą.
Kiedy Zmartwychwstanie Pańskie.

Pokochaj lato, czas słońca i światła.
Czas najdłuższych dni i najkrótszych nocy.
Czas dojrzewania zbóż.
Czas zesłania Ducha Świętego.

Pokochaj jesień, z jej szarugami i tiulami mgieł,
z których wyłania się świat na wpół rzeczywisty.

Pokochaj każdy dzień, który jest ci dany!

sprawę życia:
spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze
dzieci,
którym nie pozwala się przyjść na świat,
ubogich, którzy zmagają się z
trudnościami życia:
mężczyzn i kobiety – ofiary nieludzkiej
przemocy,
starców i chorych zbitych przez
obojętność
albo fałszywą litość.
Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego
Syna
Potrafili otwarcie i z miłością
głosić ludziom naszej epoki Ewangelię
życia.
Wyjednaj nam łaskę przyjęcia jej
jako zawsze nowego daru,
radość wysławiania jej z wdzięcznością w
całym życiu
oraz odwagę czynnego i wytrwałego
świadczenia o niej,


Slide 4

Prawo do życia, to znaczy prawo
do narodzenia, a potem prawo
do istnienia aż do naturalnej śmierci:
„dopóki żyję, mam prawo żyć”.

Prawo do życia jest dla człowieka
prawem najbardziej podstawowym.

Świętość życia odnosi się nie tylko do tych,
którym przypisano tytuł świętego.
Życie już ze swej natury jest podniesione do rangi
świętości.

W hierarchii wartości samo życie, jego pełne i niepowtarzalne
prawo powinno stać na pierwszym miejscu. To jest właśnie
prawdziwa natura człowieczeństwa.

Życie ludzkie jest święte od poczęcia aż do kresu i każdy
człowiek ma prawo oczekiwać absolutnego poszanowania
tego swojego podstawowego dobra.

Dlaczego życie jest dobrem? To pytanie pojawia się w całej
Biblii i już na jej pierwszych stronicach znajduje trafną i
zdumiewającą odpowiedź.
Życie, które Bóg daje człowiekowi, jest inne i odrębne od
życia wszelkich innych stworzeń żyjących, jako, że człowiek,
choć jest spokrewniony z prochem ziemi, jest w świecie
objawieniem Boga, znakiem Jego obecności, śladem Jego
chwały.
Człowiek zostaje obdarzony najwyższą godnością, która jest
zakorzeniona
w wewnętrznej więzi łączącej go ze Stwórcą, jaśnieje w nim
odblask rzeczywistości samego Boga.
Stwierdza to Księga Rodzaju w pierwszym opisie stworzenia,
ukazując człowieka jako szczyt i ukoronowanie stwórczego
działania Boga.

Życie człowieka pochodzi od Boga, jest Jego darem, Jego
obrazem i odbiciem, udziałem w Jego ożywczym tchnieniu.
Dlatego Bóg jest jedynym Panem tego życia: człowiek nie
może nim rozporządzać.

Życie i śmierć człowieka są w ręku Boga. W wielu miejscach
mówi o tym Biblia:
- „W Jego ręku tchnienie życia i dusza każdego człowieka” –
woła Hiob

- „To Pan daje śmierć i życie, wtrąca do Szeolu i zeń
wyprowadza” –
czytamy w 1 Księdze Samuela

- „Ja zabijam i Ja sam ożywiam” – mówi Bóg w Księdze
Powtórzonego Prawa.
Władza sprawowana przez Boga nad życiem człowieka nie
jest zagrażająca lecz opiekuńcza pełna troski i miłości.

Bronić
życia,
umacniać je,
czcić je i
kochać – oto
zadanie,
które Bóg
powierza
każdemu
człowiekowi
...

Szczególnie
trzeba je
chronić i
otoczyć
opieką, gdy
jest słabe
i kruche –
kiedy
przychodzi
na świat,
kiedy jest
naznaczone
chorobą oraz
kiedy
opuszcza
doczesność,
aby osiągnąć
wieczność...

W chorobie i cierpieniu człowiek zostaje powołany, aby
okazać zawierzenie Bogu
i odbudować w sobie głębokie zaufanie do Tego, który „leczy
wszystkie niemoce”. Nawet kiedy wydaje się, że nie ma szans
na odzyskanie zdrowia, człowiek wierzący jest pełen ufności
w ożywiającą moc Boga. Choroba nie pogrąża go
w rozpaczy i nie każe mu szukać śmierci.

Oskar, bohater książki
Erica – Emmanuela
Schmidta
„Oskar i pani Róża”,
ma 10 lat i wie, że umiera.

-Ciociu Różo, dlaczego nikt mi nie
mówi, że umrę?
- Masz rację, Oskarze. Myślę zresztą, że
popełnia się ten sam błąd w stosunku do
życia w ogóle. Zapominamy, że życie
jest kruche, delikatne,
że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się
wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni..

Oskar zaczyna inaczej patrzeć na czas, który mu
pozostał.
Zaczyna żyć tak, jakby jeden dzień to było dziesięć

W dziewiątym dniu pisze
do Pana Boga:
„Szanowny Panie Boże,
Dziękuję, że przyszedłeś.
Wybrałeś dobry moment, bo
czułem się bardzo źle.
Kiedy się obudziłem, pomyślałem,
że mam dziewięćdziesiąt lat
i obróciłem głowę w stronę
okna, żeby popatrzeć na śnieg.
I wtedy poczułem, że
przychodzisz. Był ranek.
Byłem sam jeden na ziemi.
Było tak wcześnie, że ptaki
jeszcze spały...
Zrozumiałem, że jesteś obok.
Że zdradzasz mi swój sekret:
codziennie patrz na świat,
jakbyś oglądał go po raz
pierwszy...

Człowiek
jest stworzeniem Boga
i zamysłem Jego
Serca.
To stwierdzenie
oznacza,
że człowiek
ma nieskończoną
wartość,
że dla Boga jest
ważny

Wspaniały jest Wszechświat, który nas otacza.
Poznawanie natury wzbudza podziw.
Jednak wartości życia ludzkiego nie można porównać
z niczym na świecie.

Każdy z nas jest istotą
naprawdę cudowną i
niepowtarzalną.

Tylko istota ludzka może myśleć,
mówić
i przekazywać swoje myśli w
różnych językach innym ludziom
na całym świecie,
i wyrażać językiem piękno sztuki
i poezji, muzyki, literatury i
teatru, a także wielu innych
wyłącznie ludzkich dzieł.

A co najważniejsze, tylko istoty ludzkie, tak cenne
w oczach Bożych, są zdolne kochać.
Miłość każe nam szukać dobra;
miłość czyni nas lepszymi.

Pokochaj życie. Takie, jakie jest ci dane.
Ciesz się dzieciństwem, gdy jesteś dzieckiem.
Ciesz się młodością, gdy jesteś młody.
Ciesz się wiekiem dojrzałym,
gdy już dorosłeś.
Ciesz się jesienią życia, gdy już się
zestarzałeś.

Pokochaj zimę, podziwiaj cud zimowego krajobrazu,
obsypane śniegiem drzewa, czas Bożego Narodzenia

Pokochaj wiosnę. Przyglądaj się z radością mokrym pąkom,
które nagle pojawiają się na gałęziach.
Kiedy zwycięża życie nad martwotą.
Kiedy Zmartwychwstanie Pańskie.

Pokochaj lato, czas słońca i światła.
Czas najdłuższych dni i najkrótszych nocy.
Czas dojrzewania zbóż.
Czas zesłania Ducha Świętego.

Pokochaj jesień, z jej szarugami i tiulami mgieł,
z których wyłania się świat na wpół rzeczywisty.

Pokochaj każdy dzień, który jest ci dany!

sprawę życia:
spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze
dzieci,
którym nie pozwala się przyjść na świat,
ubogich, którzy zmagają się z
trudnościami życia:
mężczyzn i kobiety – ofiary nieludzkiej
przemocy,
starców i chorych zbitych przez
obojętność
albo fałszywą litość.
Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego
Syna
Potrafili otwarcie i z miłością
głosić ludziom naszej epoki Ewangelię
życia.
Wyjednaj nam łaskę przyjęcia jej
jako zawsze nowego daru,
radość wysławiania jej z wdzięcznością w
całym życiu
oraz odwagę czynnego i wytrwałego
świadczenia o niej,


Slide 5

Prawo do życia, to znaczy prawo
do narodzenia, a potem prawo
do istnienia aż do naturalnej śmierci:
„dopóki żyję, mam prawo żyć”.

Prawo do życia jest dla człowieka
prawem najbardziej podstawowym.

Świętość życia odnosi się nie tylko do tych,
którym przypisano tytuł świętego.
Życie już ze swej natury jest podniesione do rangi
świętości.

W hierarchii wartości samo życie, jego pełne i niepowtarzalne
prawo powinno stać na pierwszym miejscu. To jest właśnie
prawdziwa natura człowieczeństwa.

Życie ludzkie jest święte od poczęcia aż do kresu i każdy
człowiek ma prawo oczekiwać absolutnego poszanowania
tego swojego podstawowego dobra.

Dlaczego życie jest dobrem? To pytanie pojawia się w całej
Biblii i już na jej pierwszych stronicach znajduje trafną i
zdumiewającą odpowiedź.
Życie, które Bóg daje człowiekowi, jest inne i odrębne od
życia wszelkich innych stworzeń żyjących, jako, że człowiek,
choć jest spokrewniony z prochem ziemi, jest w świecie
objawieniem Boga, znakiem Jego obecności, śladem Jego
chwały.
Człowiek zostaje obdarzony najwyższą godnością, która jest
zakorzeniona
w wewnętrznej więzi łączącej go ze Stwórcą, jaśnieje w nim
odblask rzeczywistości samego Boga.
Stwierdza to Księga Rodzaju w pierwszym opisie stworzenia,
ukazując człowieka jako szczyt i ukoronowanie stwórczego
działania Boga.

Życie człowieka pochodzi od Boga, jest Jego darem, Jego
obrazem i odbiciem, udziałem w Jego ożywczym tchnieniu.
Dlatego Bóg jest jedynym Panem tego życia: człowiek nie
może nim rozporządzać.

Życie i śmierć człowieka są w ręku Boga. W wielu miejscach
mówi o tym Biblia:
- „W Jego ręku tchnienie życia i dusza każdego człowieka” –
woła Hiob

- „To Pan daje śmierć i życie, wtrąca do Szeolu i zeń
wyprowadza” –
czytamy w 1 Księdze Samuela

- „Ja zabijam i Ja sam ożywiam” – mówi Bóg w Księdze
Powtórzonego Prawa.
Władza sprawowana przez Boga nad życiem człowieka nie
jest zagrażająca lecz opiekuńcza pełna troski i miłości.

Bronić
życia,
umacniać je,
czcić je i
kochać – oto
zadanie,
które Bóg
powierza
każdemu
człowiekowi
...

Szczególnie
trzeba je
chronić i
otoczyć
opieką, gdy
jest słabe
i kruche –
kiedy
przychodzi
na świat,
kiedy jest
naznaczone
chorobą oraz
kiedy
opuszcza
doczesność,
aby osiągnąć
wieczność...

W chorobie i cierpieniu człowiek zostaje powołany, aby
okazać zawierzenie Bogu
i odbudować w sobie głębokie zaufanie do Tego, który „leczy
wszystkie niemoce”. Nawet kiedy wydaje się, że nie ma szans
na odzyskanie zdrowia, człowiek wierzący jest pełen ufności
w ożywiającą moc Boga. Choroba nie pogrąża go
w rozpaczy i nie każe mu szukać śmierci.

Oskar, bohater książki
Erica – Emmanuela
Schmidta
„Oskar i pani Róża”,
ma 10 lat i wie, że umiera.

-Ciociu Różo, dlaczego nikt mi nie
mówi, że umrę?
- Masz rację, Oskarze. Myślę zresztą, że
popełnia się ten sam błąd w stosunku do
życia w ogóle. Zapominamy, że życie
jest kruche, delikatne,
że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się
wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni..

Oskar zaczyna inaczej patrzeć na czas, który mu
pozostał.
Zaczyna żyć tak, jakby jeden dzień to było dziesięć

W dziewiątym dniu pisze
do Pana Boga:
„Szanowny Panie Boże,
Dziękuję, że przyszedłeś.
Wybrałeś dobry moment, bo
czułem się bardzo źle.
Kiedy się obudziłem, pomyślałem,
że mam dziewięćdziesiąt lat
i obróciłem głowę w stronę
okna, żeby popatrzeć na śnieg.
I wtedy poczułem, że
przychodzisz. Był ranek.
Byłem sam jeden na ziemi.
Było tak wcześnie, że ptaki
jeszcze spały...
Zrozumiałem, że jesteś obok.
Że zdradzasz mi swój sekret:
codziennie patrz na świat,
jakbyś oglądał go po raz
pierwszy...

Człowiek
jest stworzeniem Boga
i zamysłem Jego
Serca.
To stwierdzenie
oznacza,
że człowiek
ma nieskończoną
wartość,
że dla Boga jest
ważny

Wspaniały jest Wszechświat, który nas otacza.
Poznawanie natury wzbudza podziw.
Jednak wartości życia ludzkiego nie można porównać
z niczym na świecie.

Każdy z nas jest istotą
naprawdę cudowną i
niepowtarzalną.

Tylko istota ludzka może myśleć,
mówić
i przekazywać swoje myśli w
różnych językach innym ludziom
na całym świecie,
i wyrażać językiem piękno sztuki
i poezji, muzyki, literatury i
teatru, a także wielu innych
wyłącznie ludzkich dzieł.

A co najważniejsze, tylko istoty ludzkie, tak cenne
w oczach Bożych, są zdolne kochać.
Miłość każe nam szukać dobra;
miłość czyni nas lepszymi.

Pokochaj życie. Takie, jakie jest ci dane.
Ciesz się dzieciństwem, gdy jesteś dzieckiem.
Ciesz się młodością, gdy jesteś młody.
Ciesz się wiekiem dojrzałym,
gdy już dorosłeś.
Ciesz się jesienią życia, gdy już się
zestarzałeś.

Pokochaj zimę, podziwiaj cud zimowego krajobrazu,
obsypane śniegiem drzewa, czas Bożego Narodzenia

Pokochaj wiosnę. Przyglądaj się z radością mokrym pąkom,
które nagle pojawiają się na gałęziach.
Kiedy zwycięża życie nad martwotą.
Kiedy Zmartwychwstanie Pańskie.

Pokochaj lato, czas słońca i światła.
Czas najdłuższych dni i najkrótszych nocy.
Czas dojrzewania zbóż.
Czas zesłania Ducha Świętego.

Pokochaj jesień, z jej szarugami i tiulami mgieł,
z których wyłania się świat na wpół rzeczywisty.

Pokochaj każdy dzień, który jest ci dany!

sprawę życia:
spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze
dzieci,
którym nie pozwala się przyjść na świat,
ubogich, którzy zmagają się z
trudnościami życia:
mężczyzn i kobiety – ofiary nieludzkiej
przemocy,
starców i chorych zbitych przez
obojętność
albo fałszywą litość.
Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego
Syna
Potrafili otwarcie i z miłością
głosić ludziom naszej epoki Ewangelię
życia.
Wyjednaj nam łaskę przyjęcia jej
jako zawsze nowego daru,
radość wysławiania jej z wdzięcznością w
całym życiu
oraz odwagę czynnego i wytrwałego
świadczenia o niej,


Slide 6

Prawo do życia, to znaczy prawo
do narodzenia, a potem prawo
do istnienia aż do naturalnej śmierci:
„dopóki żyję, mam prawo żyć”.

Prawo do życia jest dla człowieka
prawem najbardziej podstawowym.

Świętość życia odnosi się nie tylko do tych,
którym przypisano tytuł świętego.
Życie już ze swej natury jest podniesione do rangi
świętości.

W hierarchii wartości samo życie, jego pełne i niepowtarzalne
prawo powinno stać na pierwszym miejscu. To jest właśnie
prawdziwa natura człowieczeństwa.

Życie ludzkie jest święte od poczęcia aż do kresu i każdy
człowiek ma prawo oczekiwać absolutnego poszanowania
tego swojego podstawowego dobra.

Dlaczego życie jest dobrem? To pytanie pojawia się w całej
Biblii i już na jej pierwszych stronicach znajduje trafną i
zdumiewającą odpowiedź.
Życie, które Bóg daje człowiekowi, jest inne i odrębne od
życia wszelkich innych stworzeń żyjących, jako, że człowiek,
choć jest spokrewniony z prochem ziemi, jest w świecie
objawieniem Boga, znakiem Jego obecności, śladem Jego
chwały.
Człowiek zostaje obdarzony najwyższą godnością, która jest
zakorzeniona
w wewnętrznej więzi łączącej go ze Stwórcą, jaśnieje w nim
odblask rzeczywistości samego Boga.
Stwierdza to Księga Rodzaju w pierwszym opisie stworzenia,
ukazując człowieka jako szczyt i ukoronowanie stwórczego
działania Boga.

Życie człowieka pochodzi od Boga, jest Jego darem, Jego
obrazem i odbiciem, udziałem w Jego ożywczym tchnieniu.
Dlatego Bóg jest jedynym Panem tego życia: człowiek nie
może nim rozporządzać.

Życie i śmierć człowieka są w ręku Boga. W wielu miejscach
mówi o tym Biblia:
- „W Jego ręku tchnienie życia i dusza każdego człowieka” –
woła Hiob

- „To Pan daje śmierć i życie, wtrąca do Szeolu i zeń
wyprowadza” –
czytamy w 1 Księdze Samuela

- „Ja zabijam i Ja sam ożywiam” – mówi Bóg w Księdze
Powtórzonego Prawa.
Władza sprawowana przez Boga nad życiem człowieka nie
jest zagrażająca lecz opiekuńcza pełna troski i miłości.

Bronić
życia,
umacniać je,
czcić je i
kochać – oto
zadanie,
które Bóg
powierza
każdemu
człowiekowi
...

Szczególnie
trzeba je
chronić i
otoczyć
opieką, gdy
jest słabe
i kruche –
kiedy
przychodzi
na świat,
kiedy jest
naznaczone
chorobą oraz
kiedy
opuszcza
doczesność,
aby osiągnąć
wieczność...

W chorobie i cierpieniu człowiek zostaje powołany, aby
okazać zawierzenie Bogu
i odbudować w sobie głębokie zaufanie do Tego, który „leczy
wszystkie niemoce”. Nawet kiedy wydaje się, że nie ma szans
na odzyskanie zdrowia, człowiek wierzący jest pełen ufności
w ożywiającą moc Boga. Choroba nie pogrąża go
w rozpaczy i nie każe mu szukać śmierci.

Oskar, bohater książki
Erica – Emmanuela
Schmidta
„Oskar i pani Róża”,
ma 10 lat i wie, że umiera.

-Ciociu Różo, dlaczego nikt mi nie
mówi, że umrę?
- Masz rację, Oskarze. Myślę zresztą, że
popełnia się ten sam błąd w stosunku do
życia w ogóle. Zapominamy, że życie
jest kruche, delikatne,
że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się
wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni..

Oskar zaczyna inaczej patrzeć na czas, który mu
pozostał.
Zaczyna żyć tak, jakby jeden dzień to było dziesięć

W dziewiątym dniu pisze
do Pana Boga:
„Szanowny Panie Boże,
Dziękuję, że przyszedłeś.
Wybrałeś dobry moment, bo
czułem się bardzo źle.
Kiedy się obudziłem, pomyślałem,
że mam dziewięćdziesiąt lat
i obróciłem głowę w stronę
okna, żeby popatrzeć na śnieg.
I wtedy poczułem, że
przychodzisz. Był ranek.
Byłem sam jeden na ziemi.
Było tak wcześnie, że ptaki
jeszcze spały...
Zrozumiałem, że jesteś obok.
Że zdradzasz mi swój sekret:
codziennie patrz na świat,
jakbyś oglądał go po raz
pierwszy...

Człowiek
jest stworzeniem Boga
i zamysłem Jego
Serca.
To stwierdzenie
oznacza,
że człowiek
ma nieskończoną
wartość,
że dla Boga jest
ważny

Wspaniały jest Wszechświat, który nas otacza.
Poznawanie natury wzbudza podziw.
Jednak wartości życia ludzkiego nie można porównać
z niczym na świecie.

Każdy z nas jest istotą
naprawdę cudowną i
niepowtarzalną.

Tylko istota ludzka może myśleć,
mówić
i przekazywać swoje myśli w
różnych językach innym ludziom
na całym świecie,
i wyrażać językiem piękno sztuki
i poezji, muzyki, literatury i
teatru, a także wielu innych
wyłącznie ludzkich dzieł.

A co najważniejsze, tylko istoty ludzkie, tak cenne
w oczach Bożych, są zdolne kochać.
Miłość każe nam szukać dobra;
miłość czyni nas lepszymi.

Pokochaj życie. Takie, jakie jest ci dane.
Ciesz się dzieciństwem, gdy jesteś dzieckiem.
Ciesz się młodością, gdy jesteś młody.
Ciesz się wiekiem dojrzałym,
gdy już dorosłeś.
Ciesz się jesienią życia, gdy już się
zestarzałeś.

Pokochaj zimę, podziwiaj cud zimowego krajobrazu,
obsypane śniegiem drzewa, czas Bożego Narodzenia

Pokochaj wiosnę. Przyglądaj się z radością mokrym pąkom,
które nagle pojawiają się na gałęziach.
Kiedy zwycięża życie nad martwotą.
Kiedy Zmartwychwstanie Pańskie.

Pokochaj lato, czas słońca i światła.
Czas najdłuższych dni i najkrótszych nocy.
Czas dojrzewania zbóż.
Czas zesłania Ducha Świętego.

Pokochaj jesień, z jej szarugami i tiulami mgieł,
z których wyłania się świat na wpół rzeczywisty.

Pokochaj każdy dzień, który jest ci dany!

sprawę życia:
spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze
dzieci,
którym nie pozwala się przyjść na świat,
ubogich, którzy zmagają się z
trudnościami życia:
mężczyzn i kobiety – ofiary nieludzkiej
przemocy,
starców i chorych zbitych przez
obojętność
albo fałszywą litość.
Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego
Syna
Potrafili otwarcie i z miłością
głosić ludziom naszej epoki Ewangelię
życia.
Wyjednaj nam łaskę przyjęcia jej
jako zawsze nowego daru,
radość wysławiania jej z wdzięcznością w
całym życiu
oraz odwagę czynnego i wytrwałego
świadczenia o niej,


Slide 7

Prawo do życia, to znaczy prawo
do narodzenia, a potem prawo
do istnienia aż do naturalnej śmierci:
„dopóki żyję, mam prawo żyć”.

Prawo do życia jest dla człowieka
prawem najbardziej podstawowym.

Świętość życia odnosi się nie tylko do tych,
którym przypisano tytuł świętego.
Życie już ze swej natury jest podniesione do rangi
świętości.

W hierarchii wartości samo życie, jego pełne i niepowtarzalne
prawo powinno stać na pierwszym miejscu. To jest właśnie
prawdziwa natura człowieczeństwa.

Życie ludzkie jest święte od poczęcia aż do kresu i każdy
człowiek ma prawo oczekiwać absolutnego poszanowania
tego swojego podstawowego dobra.

Dlaczego życie jest dobrem? To pytanie pojawia się w całej
Biblii i już na jej pierwszych stronicach znajduje trafną i
zdumiewającą odpowiedź.
Życie, które Bóg daje człowiekowi, jest inne i odrębne od
życia wszelkich innych stworzeń żyjących, jako, że człowiek,
choć jest spokrewniony z prochem ziemi, jest w świecie
objawieniem Boga, znakiem Jego obecności, śladem Jego
chwały.
Człowiek zostaje obdarzony najwyższą godnością, która jest
zakorzeniona
w wewnętrznej więzi łączącej go ze Stwórcą, jaśnieje w nim
odblask rzeczywistości samego Boga.
Stwierdza to Księga Rodzaju w pierwszym opisie stworzenia,
ukazując człowieka jako szczyt i ukoronowanie stwórczego
działania Boga.

Życie człowieka pochodzi od Boga, jest Jego darem, Jego
obrazem i odbiciem, udziałem w Jego ożywczym tchnieniu.
Dlatego Bóg jest jedynym Panem tego życia: człowiek nie
może nim rozporządzać.

Życie i śmierć człowieka są w ręku Boga. W wielu miejscach
mówi o tym Biblia:
- „W Jego ręku tchnienie życia i dusza każdego człowieka” –
woła Hiob

- „To Pan daje śmierć i życie, wtrąca do Szeolu i zeń
wyprowadza” –
czytamy w 1 Księdze Samuela

- „Ja zabijam i Ja sam ożywiam” – mówi Bóg w Księdze
Powtórzonego Prawa.
Władza sprawowana przez Boga nad życiem człowieka nie
jest zagrażająca lecz opiekuńcza pełna troski i miłości.

Bronić
życia,
umacniać je,
czcić je i
kochać – oto
zadanie,
które Bóg
powierza
każdemu
człowiekowi
...

Szczególnie
trzeba je
chronić i
otoczyć
opieką, gdy
jest słabe
i kruche –
kiedy
przychodzi
na świat,
kiedy jest
naznaczone
chorobą oraz
kiedy
opuszcza
doczesność,
aby osiągnąć
wieczność...

W chorobie i cierpieniu człowiek zostaje powołany, aby
okazać zawierzenie Bogu
i odbudować w sobie głębokie zaufanie do Tego, który „leczy
wszystkie niemoce”. Nawet kiedy wydaje się, że nie ma szans
na odzyskanie zdrowia, człowiek wierzący jest pełen ufności
w ożywiającą moc Boga. Choroba nie pogrąża go
w rozpaczy i nie każe mu szukać śmierci.

Oskar, bohater książki
Erica – Emmanuela
Schmidta
„Oskar i pani Róża”,
ma 10 lat i wie, że umiera.

-Ciociu Różo, dlaczego nikt mi nie
mówi, że umrę?
- Masz rację, Oskarze. Myślę zresztą, że
popełnia się ten sam błąd w stosunku do
życia w ogóle. Zapominamy, że życie
jest kruche, delikatne,
że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się
wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni..

Oskar zaczyna inaczej patrzeć na czas, który mu
pozostał.
Zaczyna żyć tak, jakby jeden dzień to było dziesięć

W dziewiątym dniu pisze
do Pana Boga:
„Szanowny Panie Boże,
Dziękuję, że przyszedłeś.
Wybrałeś dobry moment, bo
czułem się bardzo źle.
Kiedy się obudziłem, pomyślałem,
że mam dziewięćdziesiąt lat
i obróciłem głowę w stronę
okna, żeby popatrzeć na śnieg.
I wtedy poczułem, że
przychodzisz. Był ranek.
Byłem sam jeden na ziemi.
Było tak wcześnie, że ptaki
jeszcze spały...
Zrozumiałem, że jesteś obok.
Że zdradzasz mi swój sekret:
codziennie patrz na świat,
jakbyś oglądał go po raz
pierwszy...

Człowiek
jest stworzeniem Boga
i zamysłem Jego
Serca.
To stwierdzenie
oznacza,
że człowiek
ma nieskończoną
wartość,
że dla Boga jest
ważny

Wspaniały jest Wszechświat, który nas otacza.
Poznawanie natury wzbudza podziw.
Jednak wartości życia ludzkiego nie można porównać
z niczym na świecie.

Każdy z nas jest istotą
naprawdę cudowną i
niepowtarzalną.

Tylko istota ludzka może myśleć,
mówić
i przekazywać swoje myśli w
różnych językach innym ludziom
na całym świecie,
i wyrażać językiem piękno sztuki
i poezji, muzyki, literatury i
teatru, a także wielu innych
wyłącznie ludzkich dzieł.

A co najważniejsze, tylko istoty ludzkie, tak cenne
w oczach Bożych, są zdolne kochać.
Miłość każe nam szukać dobra;
miłość czyni nas lepszymi.

Pokochaj życie. Takie, jakie jest ci dane.
Ciesz się dzieciństwem, gdy jesteś dzieckiem.
Ciesz się młodością, gdy jesteś młody.
Ciesz się wiekiem dojrzałym,
gdy już dorosłeś.
Ciesz się jesienią życia, gdy już się
zestarzałeś.

Pokochaj zimę, podziwiaj cud zimowego krajobrazu,
obsypane śniegiem drzewa, czas Bożego Narodzenia

Pokochaj wiosnę. Przyglądaj się z radością mokrym pąkom,
które nagle pojawiają się na gałęziach.
Kiedy zwycięża życie nad martwotą.
Kiedy Zmartwychwstanie Pańskie.

Pokochaj lato, czas słońca i światła.
Czas najdłuższych dni i najkrótszych nocy.
Czas dojrzewania zbóż.
Czas zesłania Ducha Świętego.

Pokochaj jesień, z jej szarugami i tiulami mgieł,
z których wyłania się świat na wpół rzeczywisty.

Pokochaj każdy dzień, który jest ci dany!

sprawę życia:
spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze
dzieci,
którym nie pozwala się przyjść na świat,
ubogich, którzy zmagają się z
trudnościami życia:
mężczyzn i kobiety – ofiary nieludzkiej
przemocy,
starców i chorych zbitych przez
obojętność
albo fałszywą litość.
Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego
Syna
Potrafili otwarcie i z miłością
głosić ludziom naszej epoki Ewangelię
życia.
Wyjednaj nam łaskę przyjęcia jej
jako zawsze nowego daru,
radość wysławiania jej z wdzięcznością w
całym życiu
oraz odwagę czynnego i wytrwałego
świadczenia o niej,


Slide 8

Prawo do życia, to znaczy prawo
do narodzenia, a potem prawo
do istnienia aż do naturalnej śmierci:
„dopóki żyję, mam prawo żyć”.

Prawo do życia jest dla człowieka
prawem najbardziej podstawowym.

Świętość życia odnosi się nie tylko do tych,
którym przypisano tytuł świętego.
Życie już ze swej natury jest podniesione do rangi
świętości.

W hierarchii wartości samo życie, jego pełne i niepowtarzalne
prawo powinno stać na pierwszym miejscu. To jest właśnie
prawdziwa natura człowieczeństwa.

Życie ludzkie jest święte od poczęcia aż do kresu i każdy
człowiek ma prawo oczekiwać absolutnego poszanowania
tego swojego podstawowego dobra.

Dlaczego życie jest dobrem? To pytanie pojawia się w całej
Biblii i już na jej pierwszych stronicach znajduje trafną i
zdumiewającą odpowiedź.
Życie, które Bóg daje człowiekowi, jest inne i odrębne od
życia wszelkich innych stworzeń żyjących, jako, że człowiek,
choć jest spokrewniony z prochem ziemi, jest w świecie
objawieniem Boga, znakiem Jego obecności, śladem Jego
chwały.
Człowiek zostaje obdarzony najwyższą godnością, która jest
zakorzeniona
w wewnętrznej więzi łączącej go ze Stwórcą, jaśnieje w nim
odblask rzeczywistości samego Boga.
Stwierdza to Księga Rodzaju w pierwszym opisie stworzenia,
ukazując człowieka jako szczyt i ukoronowanie stwórczego
działania Boga.

Życie człowieka pochodzi od Boga, jest Jego darem, Jego
obrazem i odbiciem, udziałem w Jego ożywczym tchnieniu.
Dlatego Bóg jest jedynym Panem tego życia: człowiek nie
może nim rozporządzać.

Życie i śmierć człowieka są w ręku Boga. W wielu miejscach
mówi o tym Biblia:
- „W Jego ręku tchnienie życia i dusza każdego człowieka” –
woła Hiob

- „To Pan daje śmierć i życie, wtrąca do Szeolu i zeń
wyprowadza” –
czytamy w 1 Księdze Samuela

- „Ja zabijam i Ja sam ożywiam” – mówi Bóg w Księdze
Powtórzonego Prawa.
Władza sprawowana przez Boga nad życiem człowieka nie
jest zagrażająca lecz opiekuńcza pełna troski i miłości.

Bronić
życia,
umacniać je,
czcić je i
kochać – oto
zadanie,
które Bóg
powierza
każdemu
człowiekowi
...

Szczególnie
trzeba je
chronić i
otoczyć
opieką, gdy
jest słabe
i kruche –
kiedy
przychodzi
na świat,
kiedy jest
naznaczone
chorobą oraz
kiedy
opuszcza
doczesność,
aby osiągnąć
wieczność...

W chorobie i cierpieniu człowiek zostaje powołany, aby
okazać zawierzenie Bogu
i odbudować w sobie głębokie zaufanie do Tego, który „leczy
wszystkie niemoce”. Nawet kiedy wydaje się, że nie ma szans
na odzyskanie zdrowia, człowiek wierzący jest pełen ufności
w ożywiającą moc Boga. Choroba nie pogrąża go
w rozpaczy i nie każe mu szukać śmierci.

Oskar, bohater książki
Erica – Emmanuela
Schmidta
„Oskar i pani Róża”,
ma 10 lat i wie, że umiera.

-Ciociu Różo, dlaczego nikt mi nie
mówi, że umrę?
- Masz rację, Oskarze. Myślę zresztą, że
popełnia się ten sam błąd w stosunku do
życia w ogóle. Zapominamy, że życie
jest kruche, delikatne,
że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się
wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni..

Oskar zaczyna inaczej patrzeć na czas, który mu
pozostał.
Zaczyna żyć tak, jakby jeden dzień to było dziesięć

W dziewiątym dniu pisze
do Pana Boga:
„Szanowny Panie Boże,
Dziękuję, że przyszedłeś.
Wybrałeś dobry moment, bo
czułem się bardzo źle.
Kiedy się obudziłem, pomyślałem,
że mam dziewięćdziesiąt lat
i obróciłem głowę w stronę
okna, żeby popatrzeć na śnieg.
I wtedy poczułem, że
przychodzisz. Był ranek.
Byłem sam jeden na ziemi.
Było tak wcześnie, że ptaki
jeszcze spały...
Zrozumiałem, że jesteś obok.
Że zdradzasz mi swój sekret:
codziennie patrz na świat,
jakbyś oglądał go po raz
pierwszy...

Człowiek
jest stworzeniem Boga
i zamysłem Jego
Serca.
To stwierdzenie
oznacza,
że człowiek
ma nieskończoną
wartość,
że dla Boga jest
ważny

Wspaniały jest Wszechświat, który nas otacza.
Poznawanie natury wzbudza podziw.
Jednak wartości życia ludzkiego nie można porównać
z niczym na świecie.

Każdy z nas jest istotą
naprawdę cudowną i
niepowtarzalną.

Tylko istota ludzka może myśleć,
mówić
i przekazywać swoje myśli w
różnych językach innym ludziom
na całym świecie,
i wyrażać językiem piękno sztuki
i poezji, muzyki, literatury i
teatru, a także wielu innych
wyłącznie ludzkich dzieł.

A co najważniejsze, tylko istoty ludzkie, tak cenne
w oczach Bożych, są zdolne kochać.
Miłość każe nam szukać dobra;
miłość czyni nas lepszymi.

Pokochaj życie. Takie, jakie jest ci dane.
Ciesz się dzieciństwem, gdy jesteś dzieckiem.
Ciesz się młodością, gdy jesteś młody.
Ciesz się wiekiem dojrzałym,
gdy już dorosłeś.
Ciesz się jesienią życia, gdy już się
zestarzałeś.

Pokochaj zimę, podziwiaj cud zimowego krajobrazu,
obsypane śniegiem drzewa, czas Bożego Narodzenia

Pokochaj wiosnę. Przyglądaj się z radością mokrym pąkom,
które nagle pojawiają się na gałęziach.
Kiedy zwycięża życie nad martwotą.
Kiedy Zmartwychwstanie Pańskie.

Pokochaj lato, czas słońca i światła.
Czas najdłuższych dni i najkrótszych nocy.
Czas dojrzewania zbóż.
Czas zesłania Ducha Świętego.

Pokochaj jesień, z jej szarugami i tiulami mgieł,
z których wyłania się świat na wpół rzeczywisty.

Pokochaj każdy dzień, który jest ci dany!

sprawę życia:
spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze
dzieci,
którym nie pozwala się przyjść na świat,
ubogich, którzy zmagają się z
trudnościami życia:
mężczyzn i kobiety – ofiary nieludzkiej
przemocy,
starców i chorych zbitych przez
obojętność
albo fałszywą litość.
Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego
Syna
Potrafili otwarcie i z miłością
głosić ludziom naszej epoki Ewangelię
życia.
Wyjednaj nam łaskę przyjęcia jej
jako zawsze nowego daru,
radość wysławiania jej z wdzięcznością w
całym życiu
oraz odwagę czynnego i wytrwałego
świadczenia o niej,


Slide 9

Prawo do życia, to znaczy prawo
do narodzenia, a potem prawo
do istnienia aż do naturalnej śmierci:
„dopóki żyję, mam prawo żyć”.

Prawo do życia jest dla człowieka
prawem najbardziej podstawowym.

Świętość życia odnosi się nie tylko do tych,
którym przypisano tytuł świętego.
Życie już ze swej natury jest podniesione do rangi
świętości.

W hierarchii wartości samo życie, jego pełne i niepowtarzalne
prawo powinno stać na pierwszym miejscu. To jest właśnie
prawdziwa natura człowieczeństwa.

Życie ludzkie jest święte od poczęcia aż do kresu i każdy
człowiek ma prawo oczekiwać absolutnego poszanowania
tego swojego podstawowego dobra.

Dlaczego życie jest dobrem? To pytanie pojawia się w całej
Biblii i już na jej pierwszych stronicach znajduje trafną i
zdumiewającą odpowiedź.
Życie, które Bóg daje człowiekowi, jest inne i odrębne od
życia wszelkich innych stworzeń żyjących, jako, że człowiek,
choć jest spokrewniony z prochem ziemi, jest w świecie
objawieniem Boga, znakiem Jego obecności, śladem Jego
chwały.
Człowiek zostaje obdarzony najwyższą godnością, która jest
zakorzeniona
w wewnętrznej więzi łączącej go ze Stwórcą, jaśnieje w nim
odblask rzeczywistości samego Boga.
Stwierdza to Księga Rodzaju w pierwszym opisie stworzenia,
ukazując człowieka jako szczyt i ukoronowanie stwórczego
działania Boga.

Życie człowieka pochodzi od Boga, jest Jego darem, Jego
obrazem i odbiciem, udziałem w Jego ożywczym tchnieniu.
Dlatego Bóg jest jedynym Panem tego życia: człowiek nie
może nim rozporządzać.

Życie i śmierć człowieka są w ręku Boga. W wielu miejscach
mówi o tym Biblia:
- „W Jego ręku tchnienie życia i dusza każdego człowieka” –
woła Hiob

- „To Pan daje śmierć i życie, wtrąca do Szeolu i zeń
wyprowadza” –
czytamy w 1 Księdze Samuela

- „Ja zabijam i Ja sam ożywiam” – mówi Bóg w Księdze
Powtórzonego Prawa.
Władza sprawowana przez Boga nad życiem człowieka nie
jest zagrażająca lecz opiekuńcza pełna troski i miłości.

Bronić
życia,
umacniać je,
czcić je i
kochać – oto
zadanie,
które Bóg
powierza
każdemu
człowiekowi
...

Szczególnie
trzeba je
chronić i
otoczyć
opieką, gdy
jest słabe
i kruche –
kiedy
przychodzi
na świat,
kiedy jest
naznaczone
chorobą oraz
kiedy
opuszcza
doczesność,
aby osiągnąć
wieczność...

W chorobie i cierpieniu człowiek zostaje powołany, aby
okazać zawierzenie Bogu
i odbudować w sobie głębokie zaufanie do Tego, który „leczy
wszystkie niemoce”. Nawet kiedy wydaje się, że nie ma szans
na odzyskanie zdrowia, człowiek wierzący jest pełen ufności
w ożywiającą moc Boga. Choroba nie pogrąża go
w rozpaczy i nie każe mu szukać śmierci.

Oskar, bohater książki
Erica – Emmanuela
Schmidta
„Oskar i pani Róża”,
ma 10 lat i wie, że umiera.

-Ciociu Różo, dlaczego nikt mi nie
mówi, że umrę?
- Masz rację, Oskarze. Myślę zresztą, że
popełnia się ten sam błąd w stosunku do
życia w ogóle. Zapominamy, że życie
jest kruche, delikatne,
że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się
wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni..

Oskar zaczyna inaczej patrzeć na czas, który mu
pozostał.
Zaczyna żyć tak, jakby jeden dzień to było dziesięć

W dziewiątym dniu pisze
do Pana Boga:
„Szanowny Panie Boże,
Dziękuję, że przyszedłeś.
Wybrałeś dobry moment, bo
czułem się bardzo źle.
Kiedy się obudziłem, pomyślałem,
że mam dziewięćdziesiąt lat
i obróciłem głowę w stronę
okna, żeby popatrzeć na śnieg.
I wtedy poczułem, że
przychodzisz. Był ranek.
Byłem sam jeden na ziemi.
Było tak wcześnie, że ptaki
jeszcze spały...
Zrozumiałem, że jesteś obok.
Że zdradzasz mi swój sekret:
codziennie patrz na świat,
jakbyś oglądał go po raz
pierwszy...

Człowiek
jest stworzeniem Boga
i zamysłem Jego
Serca.
To stwierdzenie
oznacza,
że człowiek
ma nieskończoną
wartość,
że dla Boga jest
ważny

Wspaniały jest Wszechświat, który nas otacza.
Poznawanie natury wzbudza podziw.
Jednak wartości życia ludzkiego nie można porównać
z niczym na świecie.

Każdy z nas jest istotą
naprawdę cudowną i
niepowtarzalną.

Tylko istota ludzka może myśleć,
mówić
i przekazywać swoje myśli w
różnych językach innym ludziom
na całym świecie,
i wyrażać językiem piękno sztuki
i poezji, muzyki, literatury i
teatru, a także wielu innych
wyłącznie ludzkich dzieł.

A co najważniejsze, tylko istoty ludzkie, tak cenne
w oczach Bożych, są zdolne kochać.
Miłość każe nam szukać dobra;
miłość czyni nas lepszymi.

Pokochaj życie. Takie, jakie jest ci dane.
Ciesz się dzieciństwem, gdy jesteś dzieckiem.
Ciesz się młodością, gdy jesteś młody.
Ciesz się wiekiem dojrzałym,
gdy już dorosłeś.
Ciesz się jesienią życia, gdy już się
zestarzałeś.

Pokochaj zimę, podziwiaj cud zimowego krajobrazu,
obsypane śniegiem drzewa, czas Bożego Narodzenia

Pokochaj wiosnę. Przyglądaj się z radością mokrym pąkom,
które nagle pojawiają się na gałęziach.
Kiedy zwycięża życie nad martwotą.
Kiedy Zmartwychwstanie Pańskie.

Pokochaj lato, czas słońca i światła.
Czas najdłuższych dni i najkrótszych nocy.
Czas dojrzewania zbóż.
Czas zesłania Ducha Świętego.

Pokochaj jesień, z jej szarugami i tiulami mgieł,
z których wyłania się świat na wpół rzeczywisty.

Pokochaj każdy dzień, który jest ci dany!

sprawę życia:
spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze
dzieci,
którym nie pozwala się przyjść na świat,
ubogich, którzy zmagają się z
trudnościami życia:
mężczyzn i kobiety – ofiary nieludzkiej
przemocy,
starców i chorych zbitych przez
obojętność
albo fałszywą litość.
Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego
Syna
Potrafili otwarcie i z miłością
głosić ludziom naszej epoki Ewangelię
życia.
Wyjednaj nam łaskę przyjęcia jej
jako zawsze nowego daru,
radość wysławiania jej z wdzięcznością w
całym życiu
oraz odwagę czynnego i wytrwałego
świadczenia o niej,


Slide 10

Prawo do życia, to znaczy prawo
do narodzenia, a potem prawo
do istnienia aż do naturalnej śmierci:
„dopóki żyję, mam prawo żyć”.

Prawo do życia jest dla człowieka
prawem najbardziej podstawowym.

Świętość życia odnosi się nie tylko do tych,
którym przypisano tytuł świętego.
Życie już ze swej natury jest podniesione do rangi
świętości.

W hierarchii wartości samo życie, jego pełne i niepowtarzalne
prawo powinno stać na pierwszym miejscu. To jest właśnie
prawdziwa natura człowieczeństwa.

Życie ludzkie jest święte od poczęcia aż do kresu i każdy
człowiek ma prawo oczekiwać absolutnego poszanowania
tego swojego podstawowego dobra.

Dlaczego życie jest dobrem? To pytanie pojawia się w całej
Biblii i już na jej pierwszych stronicach znajduje trafną i
zdumiewającą odpowiedź.
Życie, które Bóg daje człowiekowi, jest inne i odrębne od
życia wszelkich innych stworzeń żyjących, jako, że człowiek,
choć jest spokrewniony z prochem ziemi, jest w świecie
objawieniem Boga, znakiem Jego obecności, śladem Jego
chwały.
Człowiek zostaje obdarzony najwyższą godnością, która jest
zakorzeniona
w wewnętrznej więzi łączącej go ze Stwórcą, jaśnieje w nim
odblask rzeczywistości samego Boga.
Stwierdza to Księga Rodzaju w pierwszym opisie stworzenia,
ukazując człowieka jako szczyt i ukoronowanie stwórczego
działania Boga.

Życie człowieka pochodzi od Boga, jest Jego darem, Jego
obrazem i odbiciem, udziałem w Jego ożywczym tchnieniu.
Dlatego Bóg jest jedynym Panem tego życia: człowiek nie
może nim rozporządzać.

Życie i śmierć człowieka są w ręku Boga. W wielu miejscach
mówi o tym Biblia:
- „W Jego ręku tchnienie życia i dusza każdego człowieka” –
woła Hiob

- „To Pan daje śmierć i życie, wtrąca do Szeolu i zeń
wyprowadza” –
czytamy w 1 Księdze Samuela

- „Ja zabijam i Ja sam ożywiam” – mówi Bóg w Księdze
Powtórzonego Prawa.
Władza sprawowana przez Boga nad życiem człowieka nie
jest zagrażająca lecz opiekuńcza pełna troski i miłości.

Bronić
życia,
umacniać je,
czcić je i
kochać – oto
zadanie,
które Bóg
powierza
każdemu
człowiekowi
...

Szczególnie
trzeba je
chronić i
otoczyć
opieką, gdy
jest słabe
i kruche –
kiedy
przychodzi
na świat,
kiedy jest
naznaczone
chorobą oraz
kiedy
opuszcza
doczesność,
aby osiągnąć
wieczność...

W chorobie i cierpieniu człowiek zostaje powołany, aby
okazać zawierzenie Bogu
i odbudować w sobie głębokie zaufanie do Tego, który „leczy
wszystkie niemoce”. Nawet kiedy wydaje się, że nie ma szans
na odzyskanie zdrowia, człowiek wierzący jest pełen ufności
w ożywiającą moc Boga. Choroba nie pogrąża go
w rozpaczy i nie każe mu szukać śmierci.

Oskar, bohater książki
Erica – Emmanuela
Schmidta
„Oskar i pani Róża”,
ma 10 lat i wie, że umiera.

-Ciociu Różo, dlaczego nikt mi nie
mówi, że umrę?
- Masz rację, Oskarze. Myślę zresztą, że
popełnia się ten sam błąd w stosunku do
życia w ogóle. Zapominamy, że życie
jest kruche, delikatne,
że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się
wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni..

Oskar zaczyna inaczej patrzeć na czas, który mu
pozostał.
Zaczyna żyć tak, jakby jeden dzień to było dziesięć

W dziewiątym dniu pisze
do Pana Boga:
„Szanowny Panie Boże,
Dziękuję, że przyszedłeś.
Wybrałeś dobry moment, bo
czułem się bardzo źle.
Kiedy się obudziłem, pomyślałem,
że mam dziewięćdziesiąt lat
i obróciłem głowę w stronę
okna, żeby popatrzeć na śnieg.
I wtedy poczułem, że
przychodzisz. Był ranek.
Byłem sam jeden na ziemi.
Było tak wcześnie, że ptaki
jeszcze spały...
Zrozumiałem, że jesteś obok.
Że zdradzasz mi swój sekret:
codziennie patrz na świat,
jakbyś oglądał go po raz
pierwszy...

Człowiek
jest stworzeniem Boga
i zamysłem Jego
Serca.
To stwierdzenie
oznacza,
że człowiek
ma nieskończoną
wartość,
że dla Boga jest
ważny

Wspaniały jest Wszechświat, który nas otacza.
Poznawanie natury wzbudza podziw.
Jednak wartości życia ludzkiego nie można porównać
z niczym na świecie.

Każdy z nas jest istotą
naprawdę cudowną i
niepowtarzalną.

Tylko istota ludzka może myśleć,
mówić
i przekazywać swoje myśli w
różnych językach innym ludziom
na całym świecie,
i wyrażać językiem piękno sztuki
i poezji, muzyki, literatury i
teatru, a także wielu innych
wyłącznie ludzkich dzieł.

A co najważniejsze, tylko istoty ludzkie, tak cenne
w oczach Bożych, są zdolne kochać.
Miłość każe nam szukać dobra;
miłość czyni nas lepszymi.

Pokochaj życie. Takie, jakie jest ci dane.
Ciesz się dzieciństwem, gdy jesteś dzieckiem.
Ciesz się młodością, gdy jesteś młody.
Ciesz się wiekiem dojrzałym,
gdy już dorosłeś.
Ciesz się jesienią życia, gdy już się
zestarzałeś.

Pokochaj zimę, podziwiaj cud zimowego krajobrazu,
obsypane śniegiem drzewa, czas Bożego Narodzenia

Pokochaj wiosnę. Przyglądaj się z radością mokrym pąkom,
które nagle pojawiają się na gałęziach.
Kiedy zwycięża życie nad martwotą.
Kiedy Zmartwychwstanie Pańskie.

Pokochaj lato, czas słońca i światła.
Czas najdłuższych dni i najkrótszych nocy.
Czas dojrzewania zbóż.
Czas zesłania Ducha Świętego.

Pokochaj jesień, z jej szarugami i tiulami mgieł,
z których wyłania się świat na wpół rzeczywisty.

Pokochaj każdy dzień, który jest ci dany!

sprawę życia:
spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze
dzieci,
którym nie pozwala się przyjść na świat,
ubogich, którzy zmagają się z
trudnościami życia:
mężczyzn i kobiety – ofiary nieludzkiej
przemocy,
starców i chorych zbitych przez
obojętność
albo fałszywą litość.
Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego
Syna
Potrafili otwarcie i z miłością
głosić ludziom naszej epoki Ewangelię
życia.
Wyjednaj nam łaskę przyjęcia jej
jako zawsze nowego daru,
radość wysławiania jej z wdzięcznością w
całym życiu
oraz odwagę czynnego i wytrwałego
świadczenia o niej,


Slide 11

Prawo do życia, to znaczy prawo
do narodzenia, a potem prawo
do istnienia aż do naturalnej śmierci:
„dopóki żyję, mam prawo żyć”.

Prawo do życia jest dla człowieka
prawem najbardziej podstawowym.

Świętość życia odnosi się nie tylko do tych,
którym przypisano tytuł świętego.
Życie już ze swej natury jest podniesione do rangi
świętości.

W hierarchii wartości samo życie, jego pełne i niepowtarzalne
prawo powinno stać na pierwszym miejscu. To jest właśnie
prawdziwa natura człowieczeństwa.

Życie ludzkie jest święte od poczęcia aż do kresu i każdy
człowiek ma prawo oczekiwać absolutnego poszanowania
tego swojego podstawowego dobra.

Dlaczego życie jest dobrem? To pytanie pojawia się w całej
Biblii i już na jej pierwszych stronicach znajduje trafną i
zdumiewającą odpowiedź.
Życie, które Bóg daje człowiekowi, jest inne i odrębne od
życia wszelkich innych stworzeń żyjących, jako, że człowiek,
choć jest spokrewniony z prochem ziemi, jest w świecie
objawieniem Boga, znakiem Jego obecności, śladem Jego
chwały.
Człowiek zostaje obdarzony najwyższą godnością, która jest
zakorzeniona
w wewnętrznej więzi łączącej go ze Stwórcą, jaśnieje w nim
odblask rzeczywistości samego Boga.
Stwierdza to Księga Rodzaju w pierwszym opisie stworzenia,
ukazując człowieka jako szczyt i ukoronowanie stwórczego
działania Boga.

Życie człowieka pochodzi od Boga, jest Jego darem, Jego
obrazem i odbiciem, udziałem w Jego ożywczym tchnieniu.
Dlatego Bóg jest jedynym Panem tego życia: człowiek nie
może nim rozporządzać.

Życie i śmierć człowieka są w ręku Boga. W wielu miejscach
mówi o tym Biblia:
- „W Jego ręku tchnienie życia i dusza każdego człowieka” –
woła Hiob

- „To Pan daje śmierć i życie, wtrąca do Szeolu i zeń
wyprowadza” –
czytamy w 1 Księdze Samuela

- „Ja zabijam i Ja sam ożywiam” – mówi Bóg w Księdze
Powtórzonego Prawa.
Władza sprawowana przez Boga nad życiem człowieka nie
jest zagrażająca lecz opiekuńcza pełna troski i miłości.

Bronić
życia,
umacniać je,
czcić je i
kochać – oto
zadanie,
które Bóg
powierza
każdemu
człowiekowi
...

Szczególnie
trzeba je
chronić i
otoczyć
opieką, gdy
jest słabe
i kruche –
kiedy
przychodzi
na świat,
kiedy jest
naznaczone
chorobą oraz
kiedy
opuszcza
doczesność,
aby osiągnąć
wieczność...

W chorobie i cierpieniu człowiek zostaje powołany, aby
okazać zawierzenie Bogu
i odbudować w sobie głębokie zaufanie do Tego, który „leczy
wszystkie niemoce”. Nawet kiedy wydaje się, że nie ma szans
na odzyskanie zdrowia, człowiek wierzący jest pełen ufności
w ożywiającą moc Boga. Choroba nie pogrąża go
w rozpaczy i nie każe mu szukać śmierci.

Oskar, bohater książki
Erica – Emmanuela
Schmidta
„Oskar i pani Róża”,
ma 10 lat i wie, że umiera.

-Ciociu Różo, dlaczego nikt mi nie
mówi, że umrę?
- Masz rację, Oskarze. Myślę zresztą, że
popełnia się ten sam błąd w stosunku do
życia w ogóle. Zapominamy, że życie
jest kruche, delikatne,
że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się
wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni..

Oskar zaczyna inaczej patrzeć na czas, który mu
pozostał.
Zaczyna żyć tak, jakby jeden dzień to było dziesięć

W dziewiątym dniu pisze
do Pana Boga:
„Szanowny Panie Boże,
Dziękuję, że przyszedłeś.
Wybrałeś dobry moment, bo
czułem się bardzo źle.
Kiedy się obudziłem, pomyślałem,
że mam dziewięćdziesiąt lat
i obróciłem głowę w stronę
okna, żeby popatrzeć na śnieg.
I wtedy poczułem, że
przychodzisz. Był ranek.
Byłem sam jeden na ziemi.
Było tak wcześnie, że ptaki
jeszcze spały...
Zrozumiałem, że jesteś obok.
Że zdradzasz mi swój sekret:
codziennie patrz na świat,
jakbyś oglądał go po raz
pierwszy...

Człowiek
jest stworzeniem Boga
i zamysłem Jego
Serca.
To stwierdzenie
oznacza,
że człowiek
ma nieskończoną
wartość,
że dla Boga jest
ważny

Wspaniały jest Wszechświat, który nas otacza.
Poznawanie natury wzbudza podziw.
Jednak wartości życia ludzkiego nie można porównać
z niczym na świecie.

Każdy z nas jest istotą
naprawdę cudowną i
niepowtarzalną.

Tylko istota ludzka może myśleć,
mówić
i przekazywać swoje myśli w
różnych językach innym ludziom
na całym świecie,
i wyrażać językiem piękno sztuki
i poezji, muzyki, literatury i
teatru, a także wielu innych
wyłącznie ludzkich dzieł.

A co najważniejsze, tylko istoty ludzkie, tak cenne
w oczach Bożych, są zdolne kochać.
Miłość każe nam szukać dobra;
miłość czyni nas lepszymi.

Pokochaj życie. Takie, jakie jest ci dane.
Ciesz się dzieciństwem, gdy jesteś dzieckiem.
Ciesz się młodością, gdy jesteś młody.
Ciesz się wiekiem dojrzałym,
gdy już dorosłeś.
Ciesz się jesienią życia, gdy już się
zestarzałeś.

Pokochaj zimę, podziwiaj cud zimowego krajobrazu,
obsypane śniegiem drzewa, czas Bożego Narodzenia

Pokochaj wiosnę. Przyglądaj się z radością mokrym pąkom,
które nagle pojawiają się na gałęziach.
Kiedy zwycięża życie nad martwotą.
Kiedy Zmartwychwstanie Pańskie.

Pokochaj lato, czas słońca i światła.
Czas najdłuższych dni i najkrótszych nocy.
Czas dojrzewania zbóż.
Czas zesłania Ducha Świętego.

Pokochaj jesień, z jej szarugami i tiulami mgieł,
z których wyłania się świat na wpół rzeczywisty.

Pokochaj każdy dzień, który jest ci dany!

sprawę życia:
spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze
dzieci,
którym nie pozwala się przyjść na świat,
ubogich, którzy zmagają się z
trudnościami życia:
mężczyzn i kobiety – ofiary nieludzkiej
przemocy,
starców i chorych zbitych przez
obojętność
albo fałszywą litość.
Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego
Syna
Potrafili otwarcie i z miłością
głosić ludziom naszej epoki Ewangelię
życia.
Wyjednaj nam łaskę przyjęcia jej
jako zawsze nowego daru,
radość wysławiania jej z wdzięcznością w
całym życiu
oraz odwagę czynnego i wytrwałego
świadczenia o niej,


Slide 12

Prawo do życia, to znaczy prawo
do narodzenia, a potem prawo
do istnienia aż do naturalnej śmierci:
„dopóki żyję, mam prawo żyć”.

Prawo do życia jest dla człowieka
prawem najbardziej podstawowym.

Świętość życia odnosi się nie tylko do tych,
którym przypisano tytuł świętego.
Życie już ze swej natury jest podniesione do rangi
świętości.

W hierarchii wartości samo życie, jego pełne i niepowtarzalne
prawo powinno stać na pierwszym miejscu. To jest właśnie
prawdziwa natura człowieczeństwa.

Życie ludzkie jest święte od poczęcia aż do kresu i każdy
człowiek ma prawo oczekiwać absolutnego poszanowania
tego swojego podstawowego dobra.

Dlaczego życie jest dobrem? To pytanie pojawia się w całej
Biblii i już na jej pierwszych stronicach znajduje trafną i
zdumiewającą odpowiedź.
Życie, które Bóg daje człowiekowi, jest inne i odrębne od
życia wszelkich innych stworzeń żyjących, jako, że człowiek,
choć jest spokrewniony z prochem ziemi, jest w świecie
objawieniem Boga, znakiem Jego obecności, śladem Jego
chwały.
Człowiek zostaje obdarzony najwyższą godnością, która jest
zakorzeniona
w wewnętrznej więzi łączącej go ze Stwórcą, jaśnieje w nim
odblask rzeczywistości samego Boga.
Stwierdza to Księga Rodzaju w pierwszym opisie stworzenia,
ukazując człowieka jako szczyt i ukoronowanie stwórczego
działania Boga.

Życie człowieka pochodzi od Boga, jest Jego darem, Jego
obrazem i odbiciem, udziałem w Jego ożywczym tchnieniu.
Dlatego Bóg jest jedynym Panem tego życia: człowiek nie
może nim rozporządzać.

Życie i śmierć człowieka są w ręku Boga. W wielu miejscach
mówi o tym Biblia:
- „W Jego ręku tchnienie życia i dusza każdego człowieka” –
woła Hiob

- „To Pan daje śmierć i życie, wtrąca do Szeolu i zeń
wyprowadza” –
czytamy w 1 Księdze Samuela

- „Ja zabijam i Ja sam ożywiam” – mówi Bóg w Księdze
Powtórzonego Prawa.
Władza sprawowana przez Boga nad życiem człowieka nie
jest zagrażająca lecz opiekuńcza pełna troski i miłości.

Bronić
życia,
umacniać je,
czcić je i
kochać – oto
zadanie,
które Bóg
powierza
każdemu
człowiekowi
...

Szczególnie
trzeba je
chronić i
otoczyć
opieką, gdy
jest słabe
i kruche –
kiedy
przychodzi
na świat,
kiedy jest
naznaczone
chorobą oraz
kiedy
opuszcza
doczesność,
aby osiągnąć
wieczność...

W chorobie i cierpieniu człowiek zostaje powołany, aby
okazać zawierzenie Bogu
i odbudować w sobie głębokie zaufanie do Tego, który „leczy
wszystkie niemoce”. Nawet kiedy wydaje się, że nie ma szans
na odzyskanie zdrowia, człowiek wierzący jest pełen ufności
w ożywiającą moc Boga. Choroba nie pogrąża go
w rozpaczy i nie każe mu szukać śmierci.

Oskar, bohater książki
Erica – Emmanuela
Schmidta
„Oskar i pani Róża”,
ma 10 lat i wie, że umiera.

-Ciociu Różo, dlaczego nikt mi nie
mówi, że umrę?
- Masz rację, Oskarze. Myślę zresztą, że
popełnia się ten sam błąd w stosunku do
życia w ogóle. Zapominamy, że życie
jest kruche, delikatne,
że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się
wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni..

Oskar zaczyna inaczej patrzeć na czas, który mu
pozostał.
Zaczyna żyć tak, jakby jeden dzień to było dziesięć

W dziewiątym dniu pisze
do Pana Boga:
„Szanowny Panie Boże,
Dziękuję, że przyszedłeś.
Wybrałeś dobry moment, bo
czułem się bardzo źle.
Kiedy się obudziłem, pomyślałem,
że mam dziewięćdziesiąt lat
i obróciłem głowę w stronę
okna, żeby popatrzeć na śnieg.
I wtedy poczułem, że
przychodzisz. Był ranek.
Byłem sam jeden na ziemi.
Było tak wcześnie, że ptaki
jeszcze spały...
Zrozumiałem, że jesteś obok.
Że zdradzasz mi swój sekret:
codziennie patrz na świat,
jakbyś oglądał go po raz
pierwszy...

Człowiek
jest stworzeniem Boga
i zamysłem Jego
Serca.
To stwierdzenie
oznacza,
że człowiek
ma nieskończoną
wartość,
że dla Boga jest
ważny

Wspaniały jest Wszechświat, który nas otacza.
Poznawanie natury wzbudza podziw.
Jednak wartości życia ludzkiego nie można porównać
z niczym na świecie.

Każdy z nas jest istotą
naprawdę cudowną i
niepowtarzalną.

Tylko istota ludzka może myśleć,
mówić
i przekazywać swoje myśli w
różnych językach innym ludziom
na całym świecie,
i wyrażać językiem piękno sztuki
i poezji, muzyki, literatury i
teatru, a także wielu innych
wyłącznie ludzkich dzieł.

A co najważniejsze, tylko istoty ludzkie, tak cenne
w oczach Bożych, są zdolne kochać.
Miłość każe nam szukać dobra;
miłość czyni nas lepszymi.

Pokochaj życie. Takie, jakie jest ci dane.
Ciesz się dzieciństwem, gdy jesteś dzieckiem.
Ciesz się młodością, gdy jesteś młody.
Ciesz się wiekiem dojrzałym,
gdy już dorosłeś.
Ciesz się jesienią życia, gdy już się
zestarzałeś.

Pokochaj zimę, podziwiaj cud zimowego krajobrazu,
obsypane śniegiem drzewa, czas Bożego Narodzenia

Pokochaj wiosnę. Przyglądaj się z radością mokrym pąkom,
które nagle pojawiają się na gałęziach.
Kiedy zwycięża życie nad martwotą.
Kiedy Zmartwychwstanie Pańskie.

Pokochaj lato, czas słońca i światła.
Czas najdłuższych dni i najkrótszych nocy.
Czas dojrzewania zbóż.
Czas zesłania Ducha Świętego.

Pokochaj jesień, z jej szarugami i tiulami mgieł,
z których wyłania się świat na wpół rzeczywisty.

Pokochaj każdy dzień, który jest ci dany!

sprawę życia:
spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze
dzieci,
którym nie pozwala się przyjść na świat,
ubogich, którzy zmagają się z
trudnościami życia:
mężczyzn i kobiety – ofiary nieludzkiej
przemocy,
starców i chorych zbitych przez
obojętność
albo fałszywą litość.
Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego
Syna
Potrafili otwarcie i z miłością
głosić ludziom naszej epoki Ewangelię
życia.
Wyjednaj nam łaskę przyjęcia jej
jako zawsze nowego daru,
radość wysławiania jej z wdzięcznością w
całym życiu
oraz odwagę czynnego i wytrwałego
świadczenia o niej,


Slide 13

Prawo do życia, to znaczy prawo
do narodzenia, a potem prawo
do istnienia aż do naturalnej śmierci:
„dopóki żyję, mam prawo żyć”.

Prawo do życia jest dla człowieka
prawem najbardziej podstawowym.

Świętość życia odnosi się nie tylko do tych,
którym przypisano tytuł świętego.
Życie już ze swej natury jest podniesione do rangi
świętości.

W hierarchii wartości samo życie, jego pełne i niepowtarzalne
prawo powinno stać na pierwszym miejscu. To jest właśnie
prawdziwa natura człowieczeństwa.

Życie ludzkie jest święte od poczęcia aż do kresu i każdy
człowiek ma prawo oczekiwać absolutnego poszanowania
tego swojego podstawowego dobra.

Dlaczego życie jest dobrem? To pytanie pojawia się w całej
Biblii i już na jej pierwszych stronicach znajduje trafną i
zdumiewającą odpowiedź.
Życie, które Bóg daje człowiekowi, jest inne i odrębne od
życia wszelkich innych stworzeń żyjących, jako, że człowiek,
choć jest spokrewniony z prochem ziemi, jest w świecie
objawieniem Boga, znakiem Jego obecności, śladem Jego
chwały.
Człowiek zostaje obdarzony najwyższą godnością, która jest
zakorzeniona
w wewnętrznej więzi łączącej go ze Stwórcą, jaśnieje w nim
odblask rzeczywistości samego Boga.
Stwierdza to Księga Rodzaju w pierwszym opisie stworzenia,
ukazując człowieka jako szczyt i ukoronowanie stwórczego
działania Boga.

Życie człowieka pochodzi od Boga, jest Jego darem, Jego
obrazem i odbiciem, udziałem w Jego ożywczym tchnieniu.
Dlatego Bóg jest jedynym Panem tego życia: człowiek nie
może nim rozporządzać.

Życie i śmierć człowieka są w ręku Boga. W wielu miejscach
mówi o tym Biblia:
- „W Jego ręku tchnienie życia i dusza każdego człowieka” –
woła Hiob

- „To Pan daje śmierć i życie, wtrąca do Szeolu i zeń
wyprowadza” –
czytamy w 1 Księdze Samuela

- „Ja zabijam i Ja sam ożywiam” – mówi Bóg w Księdze
Powtórzonego Prawa.
Władza sprawowana przez Boga nad życiem człowieka nie
jest zagrażająca lecz opiekuńcza pełna troski i miłości.

Bronić
życia,
umacniać je,
czcić je i
kochać – oto
zadanie,
które Bóg
powierza
każdemu
człowiekowi
...

Szczególnie
trzeba je
chronić i
otoczyć
opieką, gdy
jest słabe
i kruche –
kiedy
przychodzi
na świat,
kiedy jest
naznaczone
chorobą oraz
kiedy
opuszcza
doczesność,
aby osiągnąć
wieczność...

W chorobie i cierpieniu człowiek zostaje powołany, aby
okazać zawierzenie Bogu
i odbudować w sobie głębokie zaufanie do Tego, który „leczy
wszystkie niemoce”. Nawet kiedy wydaje się, że nie ma szans
na odzyskanie zdrowia, człowiek wierzący jest pełen ufności
w ożywiającą moc Boga. Choroba nie pogrąża go
w rozpaczy i nie każe mu szukać śmierci.

Oskar, bohater książki
Erica – Emmanuela
Schmidta
„Oskar i pani Róża”,
ma 10 lat i wie, że umiera.

-Ciociu Różo, dlaczego nikt mi nie
mówi, że umrę?
- Masz rację, Oskarze. Myślę zresztą, że
popełnia się ten sam błąd w stosunku do
życia w ogóle. Zapominamy, że życie
jest kruche, delikatne,
że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się
wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni..

Oskar zaczyna inaczej patrzeć na czas, który mu
pozostał.
Zaczyna żyć tak, jakby jeden dzień to było dziesięć

W dziewiątym dniu pisze
do Pana Boga:
„Szanowny Panie Boże,
Dziękuję, że przyszedłeś.
Wybrałeś dobry moment, bo
czułem się bardzo źle.
Kiedy się obudziłem, pomyślałem,
że mam dziewięćdziesiąt lat
i obróciłem głowę w stronę
okna, żeby popatrzeć na śnieg.
I wtedy poczułem, że
przychodzisz. Był ranek.
Byłem sam jeden na ziemi.
Było tak wcześnie, że ptaki
jeszcze spały...
Zrozumiałem, że jesteś obok.
Że zdradzasz mi swój sekret:
codziennie patrz na świat,
jakbyś oglądał go po raz
pierwszy...

Człowiek
jest stworzeniem Boga
i zamysłem Jego
Serca.
To stwierdzenie
oznacza,
że człowiek
ma nieskończoną
wartość,
że dla Boga jest
ważny

Wspaniały jest Wszechświat, który nas otacza.
Poznawanie natury wzbudza podziw.
Jednak wartości życia ludzkiego nie można porównać
z niczym na świecie.

Każdy z nas jest istotą
naprawdę cudowną i
niepowtarzalną.

Tylko istota ludzka może myśleć,
mówić
i przekazywać swoje myśli w
różnych językach innym ludziom
na całym świecie,
i wyrażać językiem piękno sztuki
i poezji, muzyki, literatury i
teatru, a także wielu innych
wyłącznie ludzkich dzieł.

A co najważniejsze, tylko istoty ludzkie, tak cenne
w oczach Bożych, są zdolne kochać.
Miłość każe nam szukać dobra;
miłość czyni nas lepszymi.

Pokochaj życie. Takie, jakie jest ci dane.
Ciesz się dzieciństwem, gdy jesteś dzieckiem.
Ciesz się młodością, gdy jesteś młody.
Ciesz się wiekiem dojrzałym,
gdy już dorosłeś.
Ciesz się jesienią życia, gdy już się
zestarzałeś.

Pokochaj zimę, podziwiaj cud zimowego krajobrazu,
obsypane śniegiem drzewa, czas Bożego Narodzenia

Pokochaj wiosnę. Przyglądaj się z radością mokrym pąkom,
które nagle pojawiają się na gałęziach.
Kiedy zwycięża życie nad martwotą.
Kiedy Zmartwychwstanie Pańskie.

Pokochaj lato, czas słońca i światła.
Czas najdłuższych dni i najkrótszych nocy.
Czas dojrzewania zbóż.
Czas zesłania Ducha Świętego.

Pokochaj jesień, z jej szarugami i tiulami mgieł,
z których wyłania się świat na wpół rzeczywisty.

Pokochaj każdy dzień, który jest ci dany!

sprawę życia:
spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze
dzieci,
którym nie pozwala się przyjść na świat,
ubogich, którzy zmagają się z
trudnościami życia:
mężczyzn i kobiety – ofiary nieludzkiej
przemocy,
starców i chorych zbitych przez
obojętność
albo fałszywą litość.
Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego
Syna
Potrafili otwarcie i z miłością
głosić ludziom naszej epoki Ewangelię
życia.
Wyjednaj nam łaskę przyjęcia jej
jako zawsze nowego daru,
radość wysławiania jej z wdzięcznością w
całym życiu
oraz odwagę czynnego i wytrwałego
świadczenia o niej,


Slide 14

Prawo do życia, to znaczy prawo
do narodzenia, a potem prawo
do istnienia aż do naturalnej śmierci:
„dopóki żyję, mam prawo żyć”.

Prawo do życia jest dla człowieka
prawem najbardziej podstawowym.

Świętość życia odnosi się nie tylko do tych,
którym przypisano tytuł świętego.
Życie już ze swej natury jest podniesione do rangi
świętości.

W hierarchii wartości samo życie, jego pełne i niepowtarzalne
prawo powinno stać na pierwszym miejscu. To jest właśnie
prawdziwa natura człowieczeństwa.

Życie ludzkie jest święte od poczęcia aż do kresu i każdy
człowiek ma prawo oczekiwać absolutnego poszanowania
tego swojego podstawowego dobra.

Dlaczego życie jest dobrem? To pytanie pojawia się w całej
Biblii i już na jej pierwszych stronicach znajduje trafną i
zdumiewającą odpowiedź.
Życie, które Bóg daje człowiekowi, jest inne i odrębne od
życia wszelkich innych stworzeń żyjących, jako, że człowiek,
choć jest spokrewniony z prochem ziemi, jest w świecie
objawieniem Boga, znakiem Jego obecności, śladem Jego
chwały.
Człowiek zostaje obdarzony najwyższą godnością, która jest
zakorzeniona
w wewnętrznej więzi łączącej go ze Stwórcą, jaśnieje w nim
odblask rzeczywistości samego Boga.
Stwierdza to Księga Rodzaju w pierwszym opisie stworzenia,
ukazując człowieka jako szczyt i ukoronowanie stwórczego
działania Boga.

Życie człowieka pochodzi od Boga, jest Jego darem, Jego
obrazem i odbiciem, udziałem w Jego ożywczym tchnieniu.
Dlatego Bóg jest jedynym Panem tego życia: człowiek nie
może nim rozporządzać.

Życie i śmierć człowieka są w ręku Boga. W wielu miejscach
mówi o tym Biblia:
- „W Jego ręku tchnienie życia i dusza każdego człowieka” –
woła Hiob

- „To Pan daje śmierć i życie, wtrąca do Szeolu i zeń
wyprowadza” –
czytamy w 1 Księdze Samuela

- „Ja zabijam i Ja sam ożywiam” – mówi Bóg w Księdze
Powtórzonego Prawa.
Władza sprawowana przez Boga nad życiem człowieka nie
jest zagrażająca lecz opiekuńcza pełna troski i miłości.

Bronić
życia,
umacniać je,
czcić je i
kochać – oto
zadanie,
które Bóg
powierza
każdemu
człowiekowi
...

Szczególnie
trzeba je
chronić i
otoczyć
opieką, gdy
jest słabe
i kruche –
kiedy
przychodzi
na świat,
kiedy jest
naznaczone
chorobą oraz
kiedy
opuszcza
doczesność,
aby osiągnąć
wieczność...

W chorobie i cierpieniu człowiek zostaje powołany, aby
okazać zawierzenie Bogu
i odbudować w sobie głębokie zaufanie do Tego, który „leczy
wszystkie niemoce”. Nawet kiedy wydaje się, że nie ma szans
na odzyskanie zdrowia, człowiek wierzący jest pełen ufności
w ożywiającą moc Boga. Choroba nie pogrąża go
w rozpaczy i nie każe mu szukać śmierci.

Oskar, bohater książki
Erica – Emmanuela
Schmidta
„Oskar i pani Róża”,
ma 10 lat i wie, że umiera.

-Ciociu Różo, dlaczego nikt mi nie
mówi, że umrę?
- Masz rację, Oskarze. Myślę zresztą, że
popełnia się ten sam błąd w stosunku do
życia w ogóle. Zapominamy, że życie
jest kruche, delikatne,
że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się
wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni..

Oskar zaczyna inaczej patrzeć na czas, który mu
pozostał.
Zaczyna żyć tak, jakby jeden dzień to było dziesięć

W dziewiątym dniu pisze
do Pana Boga:
„Szanowny Panie Boże,
Dziękuję, że przyszedłeś.
Wybrałeś dobry moment, bo
czułem się bardzo źle.
Kiedy się obudziłem, pomyślałem,
że mam dziewięćdziesiąt lat
i obróciłem głowę w stronę
okna, żeby popatrzeć na śnieg.
I wtedy poczułem, że
przychodzisz. Był ranek.
Byłem sam jeden na ziemi.
Było tak wcześnie, że ptaki
jeszcze spały...
Zrozumiałem, że jesteś obok.
Że zdradzasz mi swój sekret:
codziennie patrz na świat,
jakbyś oglądał go po raz
pierwszy...

Człowiek
jest stworzeniem Boga
i zamysłem Jego
Serca.
To stwierdzenie
oznacza,
że człowiek
ma nieskończoną
wartość,
że dla Boga jest
ważny

Wspaniały jest Wszechświat, który nas otacza.
Poznawanie natury wzbudza podziw.
Jednak wartości życia ludzkiego nie można porównać
z niczym na świecie.

Każdy z nas jest istotą
naprawdę cudowną i
niepowtarzalną.

Tylko istota ludzka może myśleć,
mówić
i przekazywać swoje myśli w
różnych językach innym ludziom
na całym świecie,
i wyrażać językiem piękno sztuki
i poezji, muzyki, literatury i
teatru, a także wielu innych
wyłącznie ludzkich dzieł.

A co najważniejsze, tylko istoty ludzkie, tak cenne
w oczach Bożych, są zdolne kochać.
Miłość każe nam szukać dobra;
miłość czyni nas lepszymi.

Pokochaj życie. Takie, jakie jest ci dane.
Ciesz się dzieciństwem, gdy jesteś dzieckiem.
Ciesz się młodością, gdy jesteś młody.
Ciesz się wiekiem dojrzałym,
gdy już dorosłeś.
Ciesz się jesienią życia, gdy już się
zestarzałeś.

Pokochaj zimę, podziwiaj cud zimowego krajobrazu,
obsypane śniegiem drzewa, czas Bożego Narodzenia

Pokochaj wiosnę. Przyglądaj się z radością mokrym pąkom,
które nagle pojawiają się na gałęziach.
Kiedy zwycięża życie nad martwotą.
Kiedy Zmartwychwstanie Pańskie.

Pokochaj lato, czas słońca i światła.
Czas najdłuższych dni i najkrótszych nocy.
Czas dojrzewania zbóż.
Czas zesłania Ducha Świętego.

Pokochaj jesień, z jej szarugami i tiulami mgieł,
z których wyłania się świat na wpół rzeczywisty.

Pokochaj każdy dzień, który jest ci dany!

sprawę życia:
spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze
dzieci,
którym nie pozwala się przyjść na świat,
ubogich, którzy zmagają się z
trudnościami życia:
mężczyzn i kobiety – ofiary nieludzkiej
przemocy,
starców i chorych zbitych przez
obojętność
albo fałszywą litość.
Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego
Syna
Potrafili otwarcie i z miłością
głosić ludziom naszej epoki Ewangelię
życia.
Wyjednaj nam łaskę przyjęcia jej
jako zawsze nowego daru,
radość wysławiania jej z wdzięcznością w
całym życiu
oraz odwagę czynnego i wytrwałego
świadczenia o niej,


Slide 15

Prawo do życia, to znaczy prawo
do narodzenia, a potem prawo
do istnienia aż do naturalnej śmierci:
„dopóki żyję, mam prawo żyć”.

Prawo do życia jest dla człowieka
prawem najbardziej podstawowym.

Świętość życia odnosi się nie tylko do tych,
którym przypisano tytuł świętego.
Życie już ze swej natury jest podniesione do rangi
świętości.

W hierarchii wartości samo życie, jego pełne i niepowtarzalne
prawo powinno stać na pierwszym miejscu. To jest właśnie
prawdziwa natura człowieczeństwa.

Życie ludzkie jest święte od poczęcia aż do kresu i każdy
człowiek ma prawo oczekiwać absolutnego poszanowania
tego swojego podstawowego dobra.

Dlaczego życie jest dobrem? To pytanie pojawia się w całej
Biblii i już na jej pierwszych stronicach znajduje trafną i
zdumiewającą odpowiedź.
Życie, które Bóg daje człowiekowi, jest inne i odrębne od
życia wszelkich innych stworzeń żyjących, jako, że człowiek,
choć jest spokrewniony z prochem ziemi, jest w świecie
objawieniem Boga, znakiem Jego obecności, śladem Jego
chwały.
Człowiek zostaje obdarzony najwyższą godnością, która jest
zakorzeniona
w wewnętrznej więzi łączącej go ze Stwórcą, jaśnieje w nim
odblask rzeczywistości samego Boga.
Stwierdza to Księga Rodzaju w pierwszym opisie stworzenia,
ukazując człowieka jako szczyt i ukoronowanie stwórczego
działania Boga.

Życie człowieka pochodzi od Boga, jest Jego darem, Jego
obrazem i odbiciem, udziałem w Jego ożywczym tchnieniu.
Dlatego Bóg jest jedynym Panem tego życia: człowiek nie
może nim rozporządzać.

Życie i śmierć człowieka są w ręku Boga. W wielu miejscach
mówi o tym Biblia:
- „W Jego ręku tchnienie życia i dusza każdego człowieka” –
woła Hiob

- „To Pan daje śmierć i życie, wtrąca do Szeolu i zeń
wyprowadza” –
czytamy w 1 Księdze Samuela

- „Ja zabijam i Ja sam ożywiam” – mówi Bóg w Księdze
Powtórzonego Prawa.
Władza sprawowana przez Boga nad życiem człowieka nie
jest zagrażająca lecz opiekuńcza pełna troski i miłości.

Bronić
życia,
umacniać je,
czcić je i
kochać – oto
zadanie,
które Bóg
powierza
każdemu
człowiekowi
...

Szczególnie
trzeba je
chronić i
otoczyć
opieką, gdy
jest słabe
i kruche –
kiedy
przychodzi
na świat,
kiedy jest
naznaczone
chorobą oraz
kiedy
opuszcza
doczesność,
aby osiągnąć
wieczność...

W chorobie i cierpieniu człowiek zostaje powołany, aby
okazać zawierzenie Bogu
i odbudować w sobie głębokie zaufanie do Tego, który „leczy
wszystkie niemoce”. Nawet kiedy wydaje się, że nie ma szans
na odzyskanie zdrowia, człowiek wierzący jest pełen ufności
w ożywiającą moc Boga. Choroba nie pogrąża go
w rozpaczy i nie każe mu szukać śmierci.

Oskar, bohater książki
Erica – Emmanuela
Schmidta
„Oskar i pani Róża”,
ma 10 lat i wie, że umiera.

-Ciociu Różo, dlaczego nikt mi nie
mówi, że umrę?
- Masz rację, Oskarze. Myślę zresztą, że
popełnia się ten sam błąd w stosunku do
życia w ogóle. Zapominamy, że życie
jest kruche, delikatne,
że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się
wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni..

Oskar zaczyna inaczej patrzeć na czas, który mu
pozostał.
Zaczyna żyć tak, jakby jeden dzień to było dziesięć

W dziewiątym dniu pisze
do Pana Boga:
„Szanowny Panie Boże,
Dziękuję, że przyszedłeś.
Wybrałeś dobry moment, bo
czułem się bardzo źle.
Kiedy się obudziłem, pomyślałem,
że mam dziewięćdziesiąt lat
i obróciłem głowę w stronę
okna, żeby popatrzeć na śnieg.
I wtedy poczułem, że
przychodzisz. Był ranek.
Byłem sam jeden na ziemi.
Było tak wcześnie, że ptaki
jeszcze spały...
Zrozumiałem, że jesteś obok.
Że zdradzasz mi swój sekret:
codziennie patrz na świat,
jakbyś oglądał go po raz
pierwszy...

Człowiek
jest stworzeniem Boga
i zamysłem Jego
Serca.
To stwierdzenie
oznacza,
że człowiek
ma nieskończoną
wartość,
że dla Boga jest
ważny

Wspaniały jest Wszechświat, który nas otacza.
Poznawanie natury wzbudza podziw.
Jednak wartości życia ludzkiego nie można porównać
z niczym na świecie.

Każdy z nas jest istotą
naprawdę cudowną i
niepowtarzalną.

Tylko istota ludzka może myśleć,
mówić
i przekazywać swoje myśli w
różnych językach innym ludziom
na całym świecie,
i wyrażać językiem piękno sztuki
i poezji, muzyki, literatury i
teatru, a także wielu innych
wyłącznie ludzkich dzieł.

A co najważniejsze, tylko istoty ludzkie, tak cenne
w oczach Bożych, są zdolne kochać.
Miłość każe nam szukać dobra;
miłość czyni nas lepszymi.

Pokochaj życie. Takie, jakie jest ci dane.
Ciesz się dzieciństwem, gdy jesteś dzieckiem.
Ciesz się młodością, gdy jesteś młody.
Ciesz się wiekiem dojrzałym,
gdy już dorosłeś.
Ciesz się jesienią życia, gdy już się
zestarzałeś.

Pokochaj zimę, podziwiaj cud zimowego krajobrazu,
obsypane śniegiem drzewa, czas Bożego Narodzenia

Pokochaj wiosnę. Przyglądaj się z radością mokrym pąkom,
które nagle pojawiają się na gałęziach.
Kiedy zwycięża życie nad martwotą.
Kiedy Zmartwychwstanie Pańskie.

Pokochaj lato, czas słońca i światła.
Czas najdłuższych dni i najkrótszych nocy.
Czas dojrzewania zbóż.
Czas zesłania Ducha Świętego.

Pokochaj jesień, z jej szarugami i tiulami mgieł,
z których wyłania się świat na wpół rzeczywisty.

Pokochaj każdy dzień, który jest ci dany!

sprawę życia:
spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze
dzieci,
którym nie pozwala się przyjść na świat,
ubogich, którzy zmagają się z
trudnościami życia:
mężczyzn i kobiety – ofiary nieludzkiej
przemocy,
starców i chorych zbitych przez
obojętność
albo fałszywą litość.
Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego
Syna
Potrafili otwarcie i z miłością
głosić ludziom naszej epoki Ewangelię
życia.
Wyjednaj nam łaskę przyjęcia jej
jako zawsze nowego daru,
radość wysławiania jej z wdzięcznością w
całym życiu
oraz odwagę czynnego i wytrwałego
świadczenia o niej,


Slide 16

Prawo do życia, to znaczy prawo
do narodzenia, a potem prawo
do istnienia aż do naturalnej śmierci:
„dopóki żyję, mam prawo żyć”.

Prawo do życia jest dla człowieka
prawem najbardziej podstawowym.

Świętość życia odnosi się nie tylko do tych,
którym przypisano tytuł świętego.
Życie już ze swej natury jest podniesione do rangi
świętości.

W hierarchii wartości samo życie, jego pełne i niepowtarzalne
prawo powinno stać na pierwszym miejscu. To jest właśnie
prawdziwa natura człowieczeństwa.

Życie ludzkie jest święte od poczęcia aż do kresu i każdy
człowiek ma prawo oczekiwać absolutnego poszanowania
tego swojego podstawowego dobra.

Dlaczego życie jest dobrem? To pytanie pojawia się w całej
Biblii i już na jej pierwszych stronicach znajduje trafną i
zdumiewającą odpowiedź.
Życie, które Bóg daje człowiekowi, jest inne i odrębne od
życia wszelkich innych stworzeń żyjących, jako, że człowiek,
choć jest spokrewniony z prochem ziemi, jest w świecie
objawieniem Boga, znakiem Jego obecności, śladem Jego
chwały.
Człowiek zostaje obdarzony najwyższą godnością, która jest
zakorzeniona
w wewnętrznej więzi łączącej go ze Stwórcą, jaśnieje w nim
odblask rzeczywistości samego Boga.
Stwierdza to Księga Rodzaju w pierwszym opisie stworzenia,
ukazując człowieka jako szczyt i ukoronowanie stwórczego
działania Boga.

Życie człowieka pochodzi od Boga, jest Jego darem, Jego
obrazem i odbiciem, udziałem w Jego ożywczym tchnieniu.
Dlatego Bóg jest jedynym Panem tego życia: człowiek nie
może nim rozporządzać.

Życie i śmierć człowieka są w ręku Boga. W wielu miejscach
mówi o tym Biblia:
- „W Jego ręku tchnienie życia i dusza każdego człowieka” –
woła Hiob

- „To Pan daje śmierć i życie, wtrąca do Szeolu i zeń
wyprowadza” –
czytamy w 1 Księdze Samuela

- „Ja zabijam i Ja sam ożywiam” – mówi Bóg w Księdze
Powtórzonego Prawa.
Władza sprawowana przez Boga nad życiem człowieka nie
jest zagrażająca lecz opiekuńcza pełna troski i miłości.

Bronić
życia,
umacniać je,
czcić je i
kochać – oto
zadanie,
które Bóg
powierza
każdemu
człowiekowi
...

Szczególnie
trzeba je
chronić i
otoczyć
opieką, gdy
jest słabe
i kruche –
kiedy
przychodzi
na świat,
kiedy jest
naznaczone
chorobą oraz
kiedy
opuszcza
doczesność,
aby osiągnąć
wieczność...

W chorobie i cierpieniu człowiek zostaje powołany, aby
okazać zawierzenie Bogu
i odbudować w sobie głębokie zaufanie do Tego, który „leczy
wszystkie niemoce”. Nawet kiedy wydaje się, że nie ma szans
na odzyskanie zdrowia, człowiek wierzący jest pełen ufności
w ożywiającą moc Boga. Choroba nie pogrąża go
w rozpaczy i nie każe mu szukać śmierci.

Oskar, bohater książki
Erica – Emmanuela
Schmidta
„Oskar i pani Róża”,
ma 10 lat i wie, że umiera.

-Ciociu Różo, dlaczego nikt mi nie
mówi, że umrę?
- Masz rację, Oskarze. Myślę zresztą, że
popełnia się ten sam błąd w stosunku do
życia w ogóle. Zapominamy, że życie
jest kruche, delikatne,
że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się
wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni..

Oskar zaczyna inaczej patrzeć na czas, który mu
pozostał.
Zaczyna żyć tak, jakby jeden dzień to było dziesięć

W dziewiątym dniu pisze
do Pana Boga:
„Szanowny Panie Boże,
Dziękuję, że przyszedłeś.
Wybrałeś dobry moment, bo
czułem się bardzo źle.
Kiedy się obudziłem, pomyślałem,
że mam dziewięćdziesiąt lat
i obróciłem głowę w stronę
okna, żeby popatrzeć na śnieg.
I wtedy poczułem, że
przychodzisz. Był ranek.
Byłem sam jeden na ziemi.
Było tak wcześnie, że ptaki
jeszcze spały...
Zrozumiałem, że jesteś obok.
Że zdradzasz mi swój sekret:
codziennie patrz na świat,
jakbyś oglądał go po raz
pierwszy...

Człowiek
jest stworzeniem Boga
i zamysłem Jego
Serca.
To stwierdzenie
oznacza,
że człowiek
ma nieskończoną
wartość,
że dla Boga jest
ważny

Wspaniały jest Wszechświat, który nas otacza.
Poznawanie natury wzbudza podziw.
Jednak wartości życia ludzkiego nie można porównać
z niczym na świecie.

Każdy z nas jest istotą
naprawdę cudowną i
niepowtarzalną.

Tylko istota ludzka może myśleć,
mówić
i przekazywać swoje myśli w
różnych językach innym ludziom
na całym świecie,
i wyrażać językiem piękno sztuki
i poezji, muzyki, literatury i
teatru, a także wielu innych
wyłącznie ludzkich dzieł.

A co najważniejsze, tylko istoty ludzkie, tak cenne
w oczach Bożych, są zdolne kochać.
Miłość każe nam szukać dobra;
miłość czyni nas lepszymi.

Pokochaj życie. Takie, jakie jest ci dane.
Ciesz się dzieciństwem, gdy jesteś dzieckiem.
Ciesz się młodością, gdy jesteś młody.
Ciesz się wiekiem dojrzałym,
gdy już dorosłeś.
Ciesz się jesienią życia, gdy już się
zestarzałeś.

Pokochaj zimę, podziwiaj cud zimowego krajobrazu,
obsypane śniegiem drzewa, czas Bożego Narodzenia

Pokochaj wiosnę. Przyglądaj się z radością mokrym pąkom,
które nagle pojawiają się na gałęziach.
Kiedy zwycięża życie nad martwotą.
Kiedy Zmartwychwstanie Pańskie.

Pokochaj lato, czas słońca i światła.
Czas najdłuższych dni i najkrótszych nocy.
Czas dojrzewania zbóż.
Czas zesłania Ducha Świętego.

Pokochaj jesień, z jej szarugami i tiulami mgieł,
z których wyłania się świat na wpół rzeczywisty.

Pokochaj każdy dzień, który jest ci dany!

sprawę życia:
spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze
dzieci,
którym nie pozwala się przyjść na świat,
ubogich, którzy zmagają się z
trudnościami życia:
mężczyzn i kobiety – ofiary nieludzkiej
przemocy,
starców i chorych zbitych przez
obojętność
albo fałszywą litość.
Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego
Syna
Potrafili otwarcie i z miłością
głosić ludziom naszej epoki Ewangelię
życia.
Wyjednaj nam łaskę przyjęcia jej
jako zawsze nowego daru,
radość wysławiania jej z wdzięcznością w
całym życiu
oraz odwagę czynnego i wytrwałego
świadczenia o niej,


Slide 17

Prawo do życia, to znaczy prawo
do narodzenia, a potem prawo
do istnienia aż do naturalnej śmierci:
„dopóki żyję, mam prawo żyć”.

Prawo do życia jest dla człowieka
prawem najbardziej podstawowym.

Świętość życia odnosi się nie tylko do tych,
którym przypisano tytuł świętego.
Życie już ze swej natury jest podniesione do rangi
świętości.

W hierarchii wartości samo życie, jego pełne i niepowtarzalne
prawo powinno stać na pierwszym miejscu. To jest właśnie
prawdziwa natura człowieczeństwa.

Życie ludzkie jest święte od poczęcia aż do kresu i każdy
człowiek ma prawo oczekiwać absolutnego poszanowania
tego swojego podstawowego dobra.

Dlaczego życie jest dobrem? To pytanie pojawia się w całej
Biblii i już na jej pierwszych stronicach znajduje trafną i
zdumiewającą odpowiedź.
Życie, które Bóg daje człowiekowi, jest inne i odrębne od
życia wszelkich innych stworzeń żyjących, jako, że człowiek,
choć jest spokrewniony z prochem ziemi, jest w świecie
objawieniem Boga, znakiem Jego obecności, śladem Jego
chwały.
Człowiek zostaje obdarzony najwyższą godnością, która jest
zakorzeniona
w wewnętrznej więzi łączącej go ze Stwórcą, jaśnieje w nim
odblask rzeczywistości samego Boga.
Stwierdza to Księga Rodzaju w pierwszym opisie stworzenia,
ukazując człowieka jako szczyt i ukoronowanie stwórczego
działania Boga.

Życie człowieka pochodzi od Boga, jest Jego darem, Jego
obrazem i odbiciem, udziałem w Jego ożywczym tchnieniu.
Dlatego Bóg jest jedynym Panem tego życia: człowiek nie
może nim rozporządzać.

Życie i śmierć człowieka są w ręku Boga. W wielu miejscach
mówi o tym Biblia:
- „W Jego ręku tchnienie życia i dusza każdego człowieka” –
woła Hiob

- „To Pan daje śmierć i życie, wtrąca do Szeolu i zeń
wyprowadza” –
czytamy w 1 Księdze Samuela

- „Ja zabijam i Ja sam ożywiam” – mówi Bóg w Księdze
Powtórzonego Prawa.
Władza sprawowana przez Boga nad życiem człowieka nie
jest zagrażająca lecz opiekuńcza pełna troski i miłości.

Bronić
życia,
umacniać je,
czcić je i
kochać – oto
zadanie,
które Bóg
powierza
każdemu
człowiekowi
...

Szczególnie
trzeba je
chronić i
otoczyć
opieką, gdy
jest słabe
i kruche –
kiedy
przychodzi
na świat,
kiedy jest
naznaczone
chorobą oraz
kiedy
opuszcza
doczesność,
aby osiągnąć
wieczność...

W chorobie i cierpieniu człowiek zostaje powołany, aby
okazać zawierzenie Bogu
i odbudować w sobie głębokie zaufanie do Tego, który „leczy
wszystkie niemoce”. Nawet kiedy wydaje się, że nie ma szans
na odzyskanie zdrowia, człowiek wierzący jest pełen ufności
w ożywiającą moc Boga. Choroba nie pogrąża go
w rozpaczy i nie każe mu szukać śmierci.

Oskar, bohater książki
Erica – Emmanuela
Schmidta
„Oskar i pani Róża”,
ma 10 lat i wie, że umiera.

-Ciociu Różo, dlaczego nikt mi nie
mówi, że umrę?
- Masz rację, Oskarze. Myślę zresztą, że
popełnia się ten sam błąd w stosunku do
życia w ogóle. Zapominamy, że życie
jest kruche, delikatne,
że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się
wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni..

Oskar zaczyna inaczej patrzeć na czas, który mu
pozostał.
Zaczyna żyć tak, jakby jeden dzień to było dziesięć

W dziewiątym dniu pisze
do Pana Boga:
„Szanowny Panie Boże,
Dziękuję, że przyszedłeś.
Wybrałeś dobry moment, bo
czułem się bardzo źle.
Kiedy się obudziłem, pomyślałem,
że mam dziewięćdziesiąt lat
i obróciłem głowę w stronę
okna, żeby popatrzeć na śnieg.
I wtedy poczułem, że
przychodzisz. Był ranek.
Byłem sam jeden na ziemi.
Było tak wcześnie, że ptaki
jeszcze spały...
Zrozumiałem, że jesteś obok.
Że zdradzasz mi swój sekret:
codziennie patrz na świat,
jakbyś oglądał go po raz
pierwszy...

Człowiek
jest stworzeniem Boga
i zamysłem Jego
Serca.
To stwierdzenie
oznacza,
że człowiek
ma nieskończoną
wartość,
że dla Boga jest
ważny

Wspaniały jest Wszechświat, który nas otacza.
Poznawanie natury wzbudza podziw.
Jednak wartości życia ludzkiego nie można porównać
z niczym na świecie.

Każdy z nas jest istotą
naprawdę cudowną i
niepowtarzalną.

Tylko istota ludzka może myśleć,
mówić
i przekazywać swoje myśli w
różnych językach innym ludziom
na całym świecie,
i wyrażać językiem piękno sztuki
i poezji, muzyki, literatury i
teatru, a także wielu innych
wyłącznie ludzkich dzieł.

A co najważniejsze, tylko istoty ludzkie, tak cenne
w oczach Bożych, są zdolne kochać.
Miłość każe nam szukać dobra;
miłość czyni nas lepszymi.

Pokochaj życie. Takie, jakie jest ci dane.
Ciesz się dzieciństwem, gdy jesteś dzieckiem.
Ciesz się młodością, gdy jesteś młody.
Ciesz się wiekiem dojrzałym,
gdy już dorosłeś.
Ciesz się jesienią życia, gdy już się
zestarzałeś.

Pokochaj zimę, podziwiaj cud zimowego krajobrazu,
obsypane śniegiem drzewa, czas Bożego Narodzenia

Pokochaj wiosnę. Przyglądaj się z radością mokrym pąkom,
które nagle pojawiają się na gałęziach.
Kiedy zwycięża życie nad martwotą.
Kiedy Zmartwychwstanie Pańskie.

Pokochaj lato, czas słońca i światła.
Czas najdłuższych dni i najkrótszych nocy.
Czas dojrzewania zbóż.
Czas zesłania Ducha Świętego.

Pokochaj jesień, z jej szarugami i tiulami mgieł,
z których wyłania się świat na wpół rzeczywisty.

Pokochaj każdy dzień, który jest ci dany!

sprawę życia:
spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze
dzieci,
którym nie pozwala się przyjść na świat,
ubogich, którzy zmagają się z
trudnościami życia:
mężczyzn i kobiety – ofiary nieludzkiej
przemocy,
starców i chorych zbitych przez
obojętność
albo fałszywą litość.
Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego
Syna
Potrafili otwarcie i z miłością
głosić ludziom naszej epoki Ewangelię
życia.
Wyjednaj nam łaskę przyjęcia jej
jako zawsze nowego daru,
radość wysławiania jej z wdzięcznością w
całym życiu
oraz odwagę czynnego i wytrwałego
świadczenia o niej,


Slide 18

Prawo do życia, to znaczy prawo
do narodzenia, a potem prawo
do istnienia aż do naturalnej śmierci:
„dopóki żyję, mam prawo żyć”.

Prawo do życia jest dla człowieka
prawem najbardziej podstawowym.

Świętość życia odnosi się nie tylko do tych,
którym przypisano tytuł świętego.
Życie już ze swej natury jest podniesione do rangi
świętości.

W hierarchii wartości samo życie, jego pełne i niepowtarzalne
prawo powinno stać na pierwszym miejscu. To jest właśnie
prawdziwa natura człowieczeństwa.

Życie ludzkie jest święte od poczęcia aż do kresu i każdy
człowiek ma prawo oczekiwać absolutnego poszanowania
tego swojego podstawowego dobra.

Dlaczego życie jest dobrem? To pytanie pojawia się w całej
Biblii i już na jej pierwszych stronicach znajduje trafną i
zdumiewającą odpowiedź.
Życie, które Bóg daje człowiekowi, jest inne i odrębne od
życia wszelkich innych stworzeń żyjących, jako, że człowiek,
choć jest spokrewniony z prochem ziemi, jest w świecie
objawieniem Boga, znakiem Jego obecności, śladem Jego
chwały.
Człowiek zostaje obdarzony najwyższą godnością, która jest
zakorzeniona
w wewnętrznej więzi łączącej go ze Stwórcą, jaśnieje w nim
odblask rzeczywistości samego Boga.
Stwierdza to Księga Rodzaju w pierwszym opisie stworzenia,
ukazując człowieka jako szczyt i ukoronowanie stwórczego
działania Boga.

Życie człowieka pochodzi od Boga, jest Jego darem, Jego
obrazem i odbiciem, udziałem w Jego ożywczym tchnieniu.
Dlatego Bóg jest jedynym Panem tego życia: człowiek nie
może nim rozporządzać.

Życie i śmierć człowieka są w ręku Boga. W wielu miejscach
mówi o tym Biblia:
- „W Jego ręku tchnienie życia i dusza każdego człowieka” –
woła Hiob

- „To Pan daje śmierć i życie, wtrąca do Szeolu i zeń
wyprowadza” –
czytamy w 1 Księdze Samuela

- „Ja zabijam i Ja sam ożywiam” – mówi Bóg w Księdze
Powtórzonego Prawa.
Władza sprawowana przez Boga nad życiem człowieka nie
jest zagrażająca lecz opiekuńcza pełna troski i miłości.

Bronić
życia,
umacniać je,
czcić je i
kochać – oto
zadanie,
które Bóg
powierza
każdemu
człowiekowi
...

Szczególnie
trzeba je
chronić i
otoczyć
opieką, gdy
jest słabe
i kruche –
kiedy
przychodzi
na świat,
kiedy jest
naznaczone
chorobą oraz
kiedy
opuszcza
doczesność,
aby osiągnąć
wieczność...

W chorobie i cierpieniu człowiek zostaje powołany, aby
okazać zawierzenie Bogu
i odbudować w sobie głębokie zaufanie do Tego, który „leczy
wszystkie niemoce”. Nawet kiedy wydaje się, że nie ma szans
na odzyskanie zdrowia, człowiek wierzący jest pełen ufności
w ożywiającą moc Boga. Choroba nie pogrąża go
w rozpaczy i nie każe mu szukać śmierci.

Oskar, bohater książki
Erica – Emmanuela
Schmidta
„Oskar i pani Róża”,
ma 10 lat i wie, że umiera.

-Ciociu Różo, dlaczego nikt mi nie
mówi, że umrę?
- Masz rację, Oskarze. Myślę zresztą, że
popełnia się ten sam błąd w stosunku do
życia w ogóle. Zapominamy, że życie
jest kruche, delikatne,
że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się
wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni..

Oskar zaczyna inaczej patrzeć na czas, który mu
pozostał.
Zaczyna żyć tak, jakby jeden dzień to było dziesięć

W dziewiątym dniu pisze
do Pana Boga:
„Szanowny Panie Boże,
Dziękuję, że przyszedłeś.
Wybrałeś dobry moment, bo
czułem się bardzo źle.
Kiedy się obudziłem, pomyślałem,
że mam dziewięćdziesiąt lat
i obróciłem głowę w stronę
okna, żeby popatrzeć na śnieg.
I wtedy poczułem, że
przychodzisz. Był ranek.
Byłem sam jeden na ziemi.
Było tak wcześnie, że ptaki
jeszcze spały...
Zrozumiałem, że jesteś obok.
Że zdradzasz mi swój sekret:
codziennie patrz na świat,
jakbyś oglądał go po raz
pierwszy...

Człowiek
jest stworzeniem Boga
i zamysłem Jego
Serca.
To stwierdzenie
oznacza,
że człowiek
ma nieskończoną
wartość,
że dla Boga jest
ważny

Wspaniały jest Wszechświat, który nas otacza.
Poznawanie natury wzbudza podziw.
Jednak wartości życia ludzkiego nie można porównać
z niczym na świecie.

Każdy z nas jest istotą
naprawdę cudowną i
niepowtarzalną.

Tylko istota ludzka może myśleć,
mówić
i przekazywać swoje myśli w
różnych językach innym ludziom
na całym świecie,
i wyrażać językiem piękno sztuki
i poezji, muzyki, literatury i
teatru, a także wielu innych
wyłącznie ludzkich dzieł.

A co najważniejsze, tylko istoty ludzkie, tak cenne
w oczach Bożych, są zdolne kochać.
Miłość każe nam szukać dobra;
miłość czyni nas lepszymi.

Pokochaj życie. Takie, jakie jest ci dane.
Ciesz się dzieciństwem, gdy jesteś dzieckiem.
Ciesz się młodością, gdy jesteś młody.
Ciesz się wiekiem dojrzałym,
gdy już dorosłeś.
Ciesz się jesienią życia, gdy już się
zestarzałeś.

Pokochaj zimę, podziwiaj cud zimowego krajobrazu,
obsypane śniegiem drzewa, czas Bożego Narodzenia

Pokochaj wiosnę. Przyglądaj się z radością mokrym pąkom,
które nagle pojawiają się na gałęziach.
Kiedy zwycięża życie nad martwotą.
Kiedy Zmartwychwstanie Pańskie.

Pokochaj lato, czas słońca i światła.
Czas najdłuższych dni i najkrótszych nocy.
Czas dojrzewania zbóż.
Czas zesłania Ducha Świętego.

Pokochaj jesień, z jej szarugami i tiulami mgieł,
z których wyłania się świat na wpół rzeczywisty.

Pokochaj każdy dzień, który jest ci dany!

sprawę życia:
spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze
dzieci,
którym nie pozwala się przyjść na świat,
ubogich, którzy zmagają się z
trudnościami życia:
mężczyzn i kobiety – ofiary nieludzkiej
przemocy,
starców i chorych zbitych przez
obojętność
albo fałszywą litość.
Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego
Syna
Potrafili otwarcie i z miłością
głosić ludziom naszej epoki Ewangelię
życia.
Wyjednaj nam łaskę przyjęcia jej
jako zawsze nowego daru,
radość wysławiania jej z wdzięcznością w
całym życiu
oraz odwagę czynnego i wytrwałego
świadczenia o niej,


Slide 19

Prawo do życia, to znaczy prawo
do narodzenia, a potem prawo
do istnienia aż do naturalnej śmierci:
„dopóki żyję, mam prawo żyć”.

Prawo do życia jest dla człowieka
prawem najbardziej podstawowym.

Świętość życia odnosi się nie tylko do tych,
którym przypisano tytuł świętego.
Życie już ze swej natury jest podniesione do rangi
świętości.

W hierarchii wartości samo życie, jego pełne i niepowtarzalne
prawo powinno stać na pierwszym miejscu. To jest właśnie
prawdziwa natura człowieczeństwa.

Życie ludzkie jest święte od poczęcia aż do kresu i każdy
człowiek ma prawo oczekiwać absolutnego poszanowania
tego swojego podstawowego dobra.

Dlaczego życie jest dobrem? To pytanie pojawia się w całej
Biblii i już na jej pierwszych stronicach znajduje trafną i
zdumiewającą odpowiedź.
Życie, które Bóg daje człowiekowi, jest inne i odrębne od
życia wszelkich innych stworzeń żyjących, jako, że człowiek,
choć jest spokrewniony z prochem ziemi, jest w świecie
objawieniem Boga, znakiem Jego obecności, śladem Jego
chwały.
Człowiek zostaje obdarzony najwyższą godnością, która jest
zakorzeniona
w wewnętrznej więzi łączącej go ze Stwórcą, jaśnieje w nim
odblask rzeczywistości samego Boga.
Stwierdza to Księga Rodzaju w pierwszym opisie stworzenia,
ukazując człowieka jako szczyt i ukoronowanie stwórczego
działania Boga.

Życie człowieka pochodzi od Boga, jest Jego darem, Jego
obrazem i odbiciem, udziałem w Jego ożywczym tchnieniu.
Dlatego Bóg jest jedynym Panem tego życia: człowiek nie
może nim rozporządzać.

Życie i śmierć człowieka są w ręku Boga. W wielu miejscach
mówi o tym Biblia:
- „W Jego ręku tchnienie życia i dusza każdego człowieka” –
woła Hiob

- „To Pan daje śmierć i życie, wtrąca do Szeolu i zeń
wyprowadza” –
czytamy w 1 Księdze Samuela

- „Ja zabijam i Ja sam ożywiam” – mówi Bóg w Księdze
Powtórzonego Prawa.
Władza sprawowana przez Boga nad życiem człowieka nie
jest zagrażająca lecz opiekuńcza pełna troski i miłości.

Bronić
życia,
umacniać je,
czcić je i
kochać – oto
zadanie,
które Bóg
powierza
każdemu
człowiekowi
...

Szczególnie
trzeba je
chronić i
otoczyć
opieką, gdy
jest słabe
i kruche –
kiedy
przychodzi
na świat,
kiedy jest
naznaczone
chorobą oraz
kiedy
opuszcza
doczesność,
aby osiągnąć
wieczność...

W chorobie i cierpieniu człowiek zostaje powołany, aby
okazać zawierzenie Bogu
i odbudować w sobie głębokie zaufanie do Tego, który „leczy
wszystkie niemoce”. Nawet kiedy wydaje się, że nie ma szans
na odzyskanie zdrowia, człowiek wierzący jest pełen ufności
w ożywiającą moc Boga. Choroba nie pogrąża go
w rozpaczy i nie każe mu szukać śmierci.

Oskar, bohater książki
Erica – Emmanuela
Schmidta
„Oskar i pani Róża”,
ma 10 lat i wie, że umiera.

-Ciociu Różo, dlaczego nikt mi nie
mówi, że umrę?
- Masz rację, Oskarze. Myślę zresztą, że
popełnia się ten sam błąd w stosunku do
życia w ogóle. Zapominamy, że życie
jest kruche, delikatne,
że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się
wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni..

Oskar zaczyna inaczej patrzeć na czas, który mu
pozostał.
Zaczyna żyć tak, jakby jeden dzień to było dziesięć

W dziewiątym dniu pisze
do Pana Boga:
„Szanowny Panie Boże,
Dziękuję, że przyszedłeś.
Wybrałeś dobry moment, bo
czułem się bardzo źle.
Kiedy się obudziłem, pomyślałem,
że mam dziewięćdziesiąt lat
i obróciłem głowę w stronę
okna, żeby popatrzeć na śnieg.
I wtedy poczułem, że
przychodzisz. Był ranek.
Byłem sam jeden na ziemi.
Było tak wcześnie, że ptaki
jeszcze spały...
Zrozumiałem, że jesteś obok.
Że zdradzasz mi swój sekret:
codziennie patrz na świat,
jakbyś oglądał go po raz
pierwszy...

Człowiek
jest stworzeniem Boga
i zamysłem Jego
Serca.
To stwierdzenie
oznacza,
że człowiek
ma nieskończoną
wartość,
że dla Boga jest
ważny

Wspaniały jest Wszechświat, który nas otacza.
Poznawanie natury wzbudza podziw.
Jednak wartości życia ludzkiego nie można porównać
z niczym na świecie.

Każdy z nas jest istotą
naprawdę cudowną i
niepowtarzalną.

Tylko istota ludzka może myśleć,
mówić
i przekazywać swoje myśli w
różnych językach innym ludziom
na całym świecie,
i wyrażać językiem piękno sztuki
i poezji, muzyki, literatury i
teatru, a także wielu innych
wyłącznie ludzkich dzieł.

A co najważniejsze, tylko istoty ludzkie, tak cenne
w oczach Bożych, są zdolne kochać.
Miłość każe nam szukać dobra;
miłość czyni nas lepszymi.

Pokochaj życie. Takie, jakie jest ci dane.
Ciesz się dzieciństwem, gdy jesteś dzieckiem.
Ciesz się młodością, gdy jesteś młody.
Ciesz się wiekiem dojrzałym,
gdy już dorosłeś.
Ciesz się jesienią życia, gdy już się
zestarzałeś.

Pokochaj zimę, podziwiaj cud zimowego krajobrazu,
obsypane śniegiem drzewa, czas Bożego Narodzenia

Pokochaj wiosnę. Przyglądaj się z radością mokrym pąkom,
które nagle pojawiają się na gałęziach.
Kiedy zwycięża życie nad martwotą.
Kiedy Zmartwychwstanie Pańskie.

Pokochaj lato, czas słońca i światła.
Czas najdłuższych dni i najkrótszych nocy.
Czas dojrzewania zbóż.
Czas zesłania Ducha Świętego.

Pokochaj jesień, z jej szarugami i tiulami mgieł,
z których wyłania się świat na wpół rzeczywisty.

Pokochaj każdy dzień, który jest ci dany!

sprawę życia:
spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze
dzieci,
którym nie pozwala się przyjść na świat,
ubogich, którzy zmagają się z
trudnościami życia:
mężczyzn i kobiety – ofiary nieludzkiej
przemocy,
starców i chorych zbitych przez
obojętność
albo fałszywą litość.
Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego
Syna
Potrafili otwarcie i z miłością
głosić ludziom naszej epoki Ewangelię
życia.
Wyjednaj nam łaskę przyjęcia jej
jako zawsze nowego daru,
radość wysławiania jej z wdzięcznością w
całym życiu
oraz odwagę czynnego i wytrwałego
świadczenia o niej,


Slide 20

Prawo do życia, to znaczy prawo
do narodzenia, a potem prawo
do istnienia aż do naturalnej śmierci:
„dopóki żyję, mam prawo żyć”.

Prawo do życia jest dla człowieka
prawem najbardziej podstawowym.

Świętość życia odnosi się nie tylko do tych,
którym przypisano tytuł świętego.
Życie już ze swej natury jest podniesione do rangi
świętości.

W hierarchii wartości samo życie, jego pełne i niepowtarzalne
prawo powinno stać na pierwszym miejscu. To jest właśnie
prawdziwa natura człowieczeństwa.

Życie ludzkie jest święte od poczęcia aż do kresu i każdy
człowiek ma prawo oczekiwać absolutnego poszanowania
tego swojego podstawowego dobra.

Dlaczego życie jest dobrem? To pytanie pojawia się w całej
Biblii i już na jej pierwszych stronicach znajduje trafną i
zdumiewającą odpowiedź.
Życie, które Bóg daje człowiekowi, jest inne i odrębne od
życia wszelkich innych stworzeń żyjących, jako, że człowiek,
choć jest spokrewniony z prochem ziemi, jest w świecie
objawieniem Boga, znakiem Jego obecności, śladem Jego
chwały.
Człowiek zostaje obdarzony najwyższą godnością, która jest
zakorzeniona
w wewnętrznej więzi łączącej go ze Stwórcą, jaśnieje w nim
odblask rzeczywistości samego Boga.
Stwierdza to Księga Rodzaju w pierwszym opisie stworzenia,
ukazując człowieka jako szczyt i ukoronowanie stwórczego
działania Boga.

Życie człowieka pochodzi od Boga, jest Jego darem, Jego
obrazem i odbiciem, udziałem w Jego ożywczym tchnieniu.
Dlatego Bóg jest jedynym Panem tego życia: człowiek nie
może nim rozporządzać.

Życie i śmierć człowieka są w ręku Boga. W wielu miejscach
mówi o tym Biblia:
- „W Jego ręku tchnienie życia i dusza każdego człowieka” –
woła Hiob

- „To Pan daje śmierć i życie, wtrąca do Szeolu i zeń
wyprowadza” –
czytamy w 1 Księdze Samuela

- „Ja zabijam i Ja sam ożywiam” – mówi Bóg w Księdze
Powtórzonego Prawa.
Władza sprawowana przez Boga nad życiem człowieka nie
jest zagrażająca lecz opiekuńcza pełna troski i miłości.

Bronić
życia,
umacniać je,
czcić je i
kochać – oto
zadanie,
które Bóg
powierza
każdemu
człowiekowi
...

Szczególnie
trzeba je
chronić i
otoczyć
opieką, gdy
jest słabe
i kruche –
kiedy
przychodzi
na świat,
kiedy jest
naznaczone
chorobą oraz
kiedy
opuszcza
doczesność,
aby osiągnąć
wieczność...

W chorobie i cierpieniu człowiek zostaje powołany, aby
okazać zawierzenie Bogu
i odbudować w sobie głębokie zaufanie do Tego, który „leczy
wszystkie niemoce”. Nawet kiedy wydaje się, że nie ma szans
na odzyskanie zdrowia, człowiek wierzący jest pełen ufności
w ożywiającą moc Boga. Choroba nie pogrąża go
w rozpaczy i nie każe mu szukać śmierci.

Oskar, bohater książki
Erica – Emmanuela
Schmidta
„Oskar i pani Róża”,
ma 10 lat i wie, że umiera.

-Ciociu Różo, dlaczego nikt mi nie
mówi, że umrę?
- Masz rację, Oskarze. Myślę zresztą, że
popełnia się ten sam błąd w stosunku do
życia w ogóle. Zapominamy, że życie
jest kruche, delikatne,
że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się
wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni..

Oskar zaczyna inaczej patrzeć na czas, który mu
pozostał.
Zaczyna żyć tak, jakby jeden dzień to było dziesięć

W dziewiątym dniu pisze
do Pana Boga:
„Szanowny Panie Boże,
Dziękuję, że przyszedłeś.
Wybrałeś dobry moment, bo
czułem się bardzo źle.
Kiedy się obudziłem, pomyślałem,
że mam dziewięćdziesiąt lat
i obróciłem głowę w stronę
okna, żeby popatrzeć na śnieg.
I wtedy poczułem, że
przychodzisz. Był ranek.
Byłem sam jeden na ziemi.
Było tak wcześnie, że ptaki
jeszcze spały...
Zrozumiałem, że jesteś obok.
Że zdradzasz mi swój sekret:
codziennie patrz na świat,
jakbyś oglądał go po raz
pierwszy...

Człowiek
jest stworzeniem Boga
i zamysłem Jego
Serca.
To stwierdzenie
oznacza,
że człowiek
ma nieskończoną
wartość,
że dla Boga jest
ważny

Wspaniały jest Wszechświat, który nas otacza.
Poznawanie natury wzbudza podziw.
Jednak wartości życia ludzkiego nie można porównać
z niczym na świecie.

Każdy z nas jest istotą
naprawdę cudowną i
niepowtarzalną.

Tylko istota ludzka może myśleć,
mówić
i przekazywać swoje myśli w
różnych językach innym ludziom
na całym świecie,
i wyrażać językiem piękno sztuki
i poezji, muzyki, literatury i
teatru, a także wielu innych
wyłącznie ludzkich dzieł.

A co najważniejsze, tylko istoty ludzkie, tak cenne
w oczach Bożych, są zdolne kochać.
Miłość każe nam szukać dobra;
miłość czyni nas lepszymi.

Pokochaj życie. Takie, jakie jest ci dane.
Ciesz się dzieciństwem, gdy jesteś dzieckiem.
Ciesz się młodością, gdy jesteś młody.
Ciesz się wiekiem dojrzałym,
gdy już dorosłeś.
Ciesz się jesienią życia, gdy już się
zestarzałeś.

Pokochaj zimę, podziwiaj cud zimowego krajobrazu,
obsypane śniegiem drzewa, czas Bożego Narodzenia

Pokochaj wiosnę. Przyglądaj się z radością mokrym pąkom,
które nagle pojawiają się na gałęziach.
Kiedy zwycięża życie nad martwotą.
Kiedy Zmartwychwstanie Pańskie.

Pokochaj lato, czas słońca i światła.
Czas najdłuższych dni i najkrótszych nocy.
Czas dojrzewania zbóż.
Czas zesłania Ducha Świętego.

Pokochaj jesień, z jej szarugami i tiulami mgieł,
z których wyłania się świat na wpół rzeczywisty.

Pokochaj każdy dzień, który jest ci dany!

sprawę życia:
spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze
dzieci,
którym nie pozwala się przyjść na świat,
ubogich, którzy zmagają się z
trudnościami życia:
mężczyzn i kobiety – ofiary nieludzkiej
przemocy,
starców i chorych zbitych przez
obojętność
albo fałszywą litość.
Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego
Syna
Potrafili otwarcie i z miłością
głosić ludziom naszej epoki Ewangelię
życia.
Wyjednaj nam łaskę przyjęcia jej
jako zawsze nowego daru,
radość wysławiania jej z wdzięcznością w
całym życiu
oraz odwagę czynnego i wytrwałego
świadczenia o niej,


Slide 21

Prawo do życia, to znaczy prawo
do narodzenia, a potem prawo
do istnienia aż do naturalnej śmierci:
„dopóki żyję, mam prawo żyć”.

Prawo do życia jest dla człowieka
prawem najbardziej podstawowym.

Świętość życia odnosi się nie tylko do tych,
którym przypisano tytuł świętego.
Życie już ze swej natury jest podniesione do rangi
świętości.

W hierarchii wartości samo życie, jego pełne i niepowtarzalne
prawo powinno stać na pierwszym miejscu. To jest właśnie
prawdziwa natura człowieczeństwa.

Życie ludzkie jest święte od poczęcia aż do kresu i każdy
człowiek ma prawo oczekiwać absolutnego poszanowania
tego swojego podstawowego dobra.

Dlaczego życie jest dobrem? To pytanie pojawia się w całej
Biblii i już na jej pierwszych stronicach znajduje trafną i
zdumiewającą odpowiedź.
Życie, które Bóg daje człowiekowi, jest inne i odrębne od
życia wszelkich innych stworzeń żyjących, jako, że człowiek,
choć jest spokrewniony z prochem ziemi, jest w świecie
objawieniem Boga, znakiem Jego obecności, śladem Jego
chwały.
Człowiek zostaje obdarzony najwyższą godnością, która jest
zakorzeniona
w wewnętrznej więzi łączącej go ze Stwórcą, jaśnieje w nim
odblask rzeczywistości samego Boga.
Stwierdza to Księga Rodzaju w pierwszym opisie stworzenia,
ukazując człowieka jako szczyt i ukoronowanie stwórczego
działania Boga.

Życie człowieka pochodzi od Boga, jest Jego darem, Jego
obrazem i odbiciem, udziałem w Jego ożywczym tchnieniu.
Dlatego Bóg jest jedynym Panem tego życia: człowiek nie
może nim rozporządzać.

Życie i śmierć człowieka są w ręku Boga. W wielu miejscach
mówi o tym Biblia:
- „W Jego ręku tchnienie życia i dusza każdego człowieka” –
woła Hiob

- „To Pan daje śmierć i życie, wtrąca do Szeolu i zeń
wyprowadza” –
czytamy w 1 Księdze Samuela

- „Ja zabijam i Ja sam ożywiam” – mówi Bóg w Księdze
Powtórzonego Prawa.
Władza sprawowana przez Boga nad życiem człowieka nie
jest zagrażająca lecz opiekuńcza pełna troski i miłości.

Bronić
życia,
umacniać je,
czcić je i
kochać – oto
zadanie,
które Bóg
powierza
każdemu
człowiekowi
...

Szczególnie
trzeba je
chronić i
otoczyć
opieką, gdy
jest słabe
i kruche –
kiedy
przychodzi
na świat,
kiedy jest
naznaczone
chorobą oraz
kiedy
opuszcza
doczesność,
aby osiągnąć
wieczność...

W chorobie i cierpieniu człowiek zostaje powołany, aby
okazać zawierzenie Bogu
i odbudować w sobie głębokie zaufanie do Tego, który „leczy
wszystkie niemoce”. Nawet kiedy wydaje się, że nie ma szans
na odzyskanie zdrowia, człowiek wierzący jest pełen ufności
w ożywiającą moc Boga. Choroba nie pogrąża go
w rozpaczy i nie każe mu szukać śmierci.

Oskar, bohater książki
Erica – Emmanuela
Schmidta
„Oskar i pani Róża”,
ma 10 lat i wie, że umiera.

-Ciociu Różo, dlaczego nikt mi nie
mówi, że umrę?
- Masz rację, Oskarze. Myślę zresztą, że
popełnia się ten sam błąd w stosunku do
życia w ogóle. Zapominamy, że życie
jest kruche, delikatne,
że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się
wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni..

Oskar zaczyna inaczej patrzeć na czas, który mu
pozostał.
Zaczyna żyć tak, jakby jeden dzień to było dziesięć

W dziewiątym dniu pisze
do Pana Boga:
„Szanowny Panie Boże,
Dziękuję, że przyszedłeś.
Wybrałeś dobry moment, bo
czułem się bardzo źle.
Kiedy się obudziłem, pomyślałem,
że mam dziewięćdziesiąt lat
i obróciłem głowę w stronę
okna, żeby popatrzeć na śnieg.
I wtedy poczułem, że
przychodzisz. Był ranek.
Byłem sam jeden na ziemi.
Było tak wcześnie, że ptaki
jeszcze spały...
Zrozumiałem, że jesteś obok.
Że zdradzasz mi swój sekret:
codziennie patrz na świat,
jakbyś oglądał go po raz
pierwszy...

Człowiek
jest stworzeniem Boga
i zamysłem Jego
Serca.
To stwierdzenie
oznacza,
że człowiek
ma nieskończoną
wartość,
że dla Boga jest
ważny

Wspaniały jest Wszechświat, który nas otacza.
Poznawanie natury wzbudza podziw.
Jednak wartości życia ludzkiego nie można porównać
z niczym na świecie.

Każdy z nas jest istotą
naprawdę cudowną i
niepowtarzalną.

Tylko istota ludzka może myśleć,
mówić
i przekazywać swoje myśli w
różnych językach innym ludziom
na całym świecie,
i wyrażać językiem piękno sztuki
i poezji, muzyki, literatury i
teatru, a także wielu innych
wyłącznie ludzkich dzieł.

A co najważniejsze, tylko istoty ludzkie, tak cenne
w oczach Bożych, są zdolne kochać.
Miłość każe nam szukać dobra;
miłość czyni nas lepszymi.

Pokochaj życie. Takie, jakie jest ci dane.
Ciesz się dzieciństwem, gdy jesteś dzieckiem.
Ciesz się młodością, gdy jesteś młody.
Ciesz się wiekiem dojrzałym,
gdy już dorosłeś.
Ciesz się jesienią życia, gdy już się
zestarzałeś.

Pokochaj zimę, podziwiaj cud zimowego krajobrazu,
obsypane śniegiem drzewa, czas Bożego Narodzenia

Pokochaj wiosnę. Przyglądaj się z radością mokrym pąkom,
które nagle pojawiają się na gałęziach.
Kiedy zwycięża życie nad martwotą.
Kiedy Zmartwychwstanie Pańskie.

Pokochaj lato, czas słońca i światła.
Czas najdłuższych dni i najkrótszych nocy.
Czas dojrzewania zbóż.
Czas zesłania Ducha Świętego.

Pokochaj jesień, z jej szarugami i tiulami mgieł,
z których wyłania się świat na wpół rzeczywisty.

Pokochaj każdy dzień, który jest ci dany!

sprawę życia:
spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze
dzieci,
którym nie pozwala się przyjść na świat,
ubogich, którzy zmagają się z
trudnościami życia:
mężczyzn i kobiety – ofiary nieludzkiej
przemocy,
starców i chorych zbitych przez
obojętność
albo fałszywą litość.
Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego
Syna
Potrafili otwarcie i z miłością
głosić ludziom naszej epoki Ewangelię
życia.
Wyjednaj nam łaskę przyjęcia jej
jako zawsze nowego daru,
radość wysławiania jej z wdzięcznością w
całym życiu
oraz odwagę czynnego i wytrwałego
świadczenia o niej,


Slide 22

Prawo do życia, to znaczy prawo
do narodzenia, a potem prawo
do istnienia aż do naturalnej śmierci:
„dopóki żyję, mam prawo żyć”.

Prawo do życia jest dla człowieka
prawem najbardziej podstawowym.

Świętość życia odnosi się nie tylko do tych,
którym przypisano tytuł świętego.
Życie już ze swej natury jest podniesione do rangi
świętości.

W hierarchii wartości samo życie, jego pełne i niepowtarzalne
prawo powinno stać na pierwszym miejscu. To jest właśnie
prawdziwa natura człowieczeństwa.

Życie ludzkie jest święte od poczęcia aż do kresu i każdy
człowiek ma prawo oczekiwać absolutnego poszanowania
tego swojego podstawowego dobra.

Dlaczego życie jest dobrem? To pytanie pojawia się w całej
Biblii i już na jej pierwszych stronicach znajduje trafną i
zdumiewającą odpowiedź.
Życie, które Bóg daje człowiekowi, jest inne i odrębne od
życia wszelkich innych stworzeń żyjących, jako, że człowiek,
choć jest spokrewniony z prochem ziemi, jest w świecie
objawieniem Boga, znakiem Jego obecności, śladem Jego
chwały.
Człowiek zostaje obdarzony najwyższą godnością, która jest
zakorzeniona
w wewnętrznej więzi łączącej go ze Stwórcą, jaśnieje w nim
odblask rzeczywistości samego Boga.
Stwierdza to Księga Rodzaju w pierwszym opisie stworzenia,
ukazując człowieka jako szczyt i ukoronowanie stwórczego
działania Boga.

Życie człowieka pochodzi od Boga, jest Jego darem, Jego
obrazem i odbiciem, udziałem w Jego ożywczym tchnieniu.
Dlatego Bóg jest jedynym Panem tego życia: człowiek nie
może nim rozporządzać.

Życie i śmierć człowieka są w ręku Boga. W wielu miejscach
mówi o tym Biblia:
- „W Jego ręku tchnienie życia i dusza każdego człowieka” –
woła Hiob

- „To Pan daje śmierć i życie, wtrąca do Szeolu i zeń
wyprowadza” –
czytamy w 1 Księdze Samuela

- „Ja zabijam i Ja sam ożywiam” – mówi Bóg w Księdze
Powtórzonego Prawa.
Władza sprawowana przez Boga nad życiem człowieka nie
jest zagrażająca lecz opiekuńcza pełna troski i miłości.

Bronić
życia,
umacniać je,
czcić je i
kochać – oto
zadanie,
które Bóg
powierza
każdemu
człowiekowi
...

Szczególnie
trzeba je
chronić i
otoczyć
opieką, gdy
jest słabe
i kruche –
kiedy
przychodzi
na świat,
kiedy jest
naznaczone
chorobą oraz
kiedy
opuszcza
doczesność,
aby osiągnąć
wieczność...

W chorobie i cierpieniu człowiek zostaje powołany, aby
okazać zawierzenie Bogu
i odbudować w sobie głębokie zaufanie do Tego, który „leczy
wszystkie niemoce”. Nawet kiedy wydaje się, że nie ma szans
na odzyskanie zdrowia, człowiek wierzący jest pełen ufności
w ożywiającą moc Boga. Choroba nie pogrąża go
w rozpaczy i nie każe mu szukać śmierci.

Oskar, bohater książki
Erica – Emmanuela
Schmidta
„Oskar i pani Róża”,
ma 10 lat i wie, że umiera.

-Ciociu Różo, dlaczego nikt mi nie
mówi, że umrę?
- Masz rację, Oskarze. Myślę zresztą, że
popełnia się ten sam błąd w stosunku do
życia w ogóle. Zapominamy, że życie
jest kruche, delikatne,
że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się
wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni..

Oskar zaczyna inaczej patrzeć na czas, który mu
pozostał.
Zaczyna żyć tak, jakby jeden dzień to było dziesięć

W dziewiątym dniu pisze
do Pana Boga:
„Szanowny Panie Boże,
Dziękuję, że przyszedłeś.
Wybrałeś dobry moment, bo
czułem się bardzo źle.
Kiedy się obudziłem, pomyślałem,
że mam dziewięćdziesiąt lat
i obróciłem głowę w stronę
okna, żeby popatrzeć na śnieg.
I wtedy poczułem, że
przychodzisz. Był ranek.
Byłem sam jeden na ziemi.
Było tak wcześnie, że ptaki
jeszcze spały...
Zrozumiałem, że jesteś obok.
Że zdradzasz mi swój sekret:
codziennie patrz na świat,
jakbyś oglądał go po raz
pierwszy...

Człowiek
jest stworzeniem Boga
i zamysłem Jego
Serca.
To stwierdzenie
oznacza,
że człowiek
ma nieskończoną
wartość,
że dla Boga jest
ważny

Wspaniały jest Wszechświat, który nas otacza.
Poznawanie natury wzbudza podziw.
Jednak wartości życia ludzkiego nie można porównać
z niczym na świecie.

Każdy z nas jest istotą
naprawdę cudowną i
niepowtarzalną.

Tylko istota ludzka może myśleć,
mówić
i przekazywać swoje myśli w
różnych językach innym ludziom
na całym świecie,
i wyrażać językiem piękno sztuki
i poezji, muzyki, literatury i
teatru, a także wielu innych
wyłącznie ludzkich dzieł.

A co najważniejsze, tylko istoty ludzkie, tak cenne
w oczach Bożych, są zdolne kochać.
Miłość każe nam szukać dobra;
miłość czyni nas lepszymi.

Pokochaj życie. Takie, jakie jest ci dane.
Ciesz się dzieciństwem, gdy jesteś dzieckiem.
Ciesz się młodością, gdy jesteś młody.
Ciesz się wiekiem dojrzałym,
gdy już dorosłeś.
Ciesz się jesienią życia, gdy już się
zestarzałeś.

Pokochaj zimę, podziwiaj cud zimowego krajobrazu,
obsypane śniegiem drzewa, czas Bożego Narodzenia

Pokochaj wiosnę. Przyglądaj się z radością mokrym pąkom,
które nagle pojawiają się na gałęziach.
Kiedy zwycięża życie nad martwotą.
Kiedy Zmartwychwstanie Pańskie.

Pokochaj lato, czas słońca i światła.
Czas najdłuższych dni i najkrótszych nocy.
Czas dojrzewania zbóż.
Czas zesłania Ducha Świętego.

Pokochaj jesień, z jej szarugami i tiulami mgieł,
z których wyłania się świat na wpół rzeczywisty.

Pokochaj każdy dzień, który jest ci dany!

sprawę życia:
spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze
dzieci,
którym nie pozwala się przyjść na świat,
ubogich, którzy zmagają się z
trudnościami życia:
mężczyzn i kobiety – ofiary nieludzkiej
przemocy,
starców i chorych zbitych przez
obojętność
albo fałszywą litość.
Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego
Syna
Potrafili otwarcie i z miłością
głosić ludziom naszej epoki Ewangelię
życia.
Wyjednaj nam łaskę przyjęcia jej
jako zawsze nowego daru,
radość wysławiania jej z wdzięcznością w
całym życiu
oraz odwagę czynnego i wytrwałego
świadczenia o niej,


Slide 23

Prawo do życia, to znaczy prawo
do narodzenia, a potem prawo
do istnienia aż do naturalnej śmierci:
„dopóki żyję, mam prawo żyć”.

Prawo do życia jest dla człowieka
prawem najbardziej podstawowym.

Świętość życia odnosi się nie tylko do tych,
którym przypisano tytuł świętego.
Życie już ze swej natury jest podniesione do rangi
świętości.

W hierarchii wartości samo życie, jego pełne i niepowtarzalne
prawo powinno stać na pierwszym miejscu. To jest właśnie
prawdziwa natura człowieczeństwa.

Życie ludzkie jest święte od poczęcia aż do kresu i każdy
człowiek ma prawo oczekiwać absolutnego poszanowania
tego swojego podstawowego dobra.

Dlaczego życie jest dobrem? To pytanie pojawia się w całej
Biblii i już na jej pierwszych stronicach znajduje trafną i
zdumiewającą odpowiedź.
Życie, które Bóg daje człowiekowi, jest inne i odrębne od
życia wszelkich innych stworzeń żyjących, jako, że człowiek,
choć jest spokrewniony z prochem ziemi, jest w świecie
objawieniem Boga, znakiem Jego obecności, śladem Jego
chwały.
Człowiek zostaje obdarzony najwyższą godnością, która jest
zakorzeniona
w wewnętrznej więzi łączącej go ze Stwórcą, jaśnieje w nim
odblask rzeczywistości samego Boga.
Stwierdza to Księga Rodzaju w pierwszym opisie stworzenia,
ukazując człowieka jako szczyt i ukoronowanie stwórczego
działania Boga.

Życie człowieka pochodzi od Boga, jest Jego darem, Jego
obrazem i odbiciem, udziałem w Jego ożywczym tchnieniu.
Dlatego Bóg jest jedynym Panem tego życia: człowiek nie
może nim rozporządzać.

Życie i śmierć człowieka są w ręku Boga. W wielu miejscach
mówi o tym Biblia:
- „W Jego ręku tchnienie życia i dusza każdego człowieka” –
woła Hiob

- „To Pan daje śmierć i życie, wtrąca do Szeolu i zeń
wyprowadza” –
czytamy w 1 Księdze Samuela

- „Ja zabijam i Ja sam ożywiam” – mówi Bóg w Księdze
Powtórzonego Prawa.
Władza sprawowana przez Boga nad życiem człowieka nie
jest zagrażająca lecz opiekuńcza pełna troski i miłości.

Bronić
życia,
umacniać je,
czcić je i
kochać – oto
zadanie,
które Bóg
powierza
każdemu
człowiekowi
...

Szczególnie
trzeba je
chronić i
otoczyć
opieką, gdy
jest słabe
i kruche –
kiedy
przychodzi
na świat,
kiedy jest
naznaczone
chorobą oraz
kiedy
opuszcza
doczesność,
aby osiągnąć
wieczność...

W chorobie i cierpieniu człowiek zostaje powołany, aby
okazać zawierzenie Bogu
i odbudować w sobie głębokie zaufanie do Tego, który „leczy
wszystkie niemoce”. Nawet kiedy wydaje się, że nie ma szans
na odzyskanie zdrowia, człowiek wierzący jest pełen ufności
w ożywiającą moc Boga. Choroba nie pogrąża go
w rozpaczy i nie każe mu szukać śmierci.

Oskar, bohater książki
Erica – Emmanuela
Schmidta
„Oskar i pani Róża”,
ma 10 lat i wie, że umiera.

-Ciociu Różo, dlaczego nikt mi nie
mówi, że umrę?
- Masz rację, Oskarze. Myślę zresztą, że
popełnia się ten sam błąd w stosunku do
życia w ogóle. Zapominamy, że życie
jest kruche, delikatne,
że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się
wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni..

Oskar zaczyna inaczej patrzeć na czas, który mu
pozostał.
Zaczyna żyć tak, jakby jeden dzień to było dziesięć

W dziewiątym dniu pisze
do Pana Boga:
„Szanowny Panie Boże,
Dziękuję, że przyszedłeś.
Wybrałeś dobry moment, bo
czułem się bardzo źle.
Kiedy się obudziłem, pomyślałem,
że mam dziewięćdziesiąt lat
i obróciłem głowę w stronę
okna, żeby popatrzeć na śnieg.
I wtedy poczułem, że
przychodzisz. Był ranek.
Byłem sam jeden na ziemi.
Było tak wcześnie, że ptaki
jeszcze spały...
Zrozumiałem, że jesteś obok.
Że zdradzasz mi swój sekret:
codziennie patrz na świat,
jakbyś oglądał go po raz
pierwszy...

Człowiek
jest stworzeniem Boga
i zamysłem Jego
Serca.
To stwierdzenie
oznacza,
że człowiek
ma nieskończoną
wartość,
że dla Boga jest
ważny

Wspaniały jest Wszechświat, który nas otacza.
Poznawanie natury wzbudza podziw.
Jednak wartości życia ludzkiego nie można porównać
z niczym na świecie.

Każdy z nas jest istotą
naprawdę cudowną i
niepowtarzalną.

Tylko istota ludzka może myśleć,
mówić
i przekazywać swoje myśli w
różnych językach innym ludziom
na całym świecie,
i wyrażać językiem piękno sztuki
i poezji, muzyki, literatury i
teatru, a także wielu innych
wyłącznie ludzkich dzieł.

A co najważniejsze, tylko istoty ludzkie, tak cenne
w oczach Bożych, są zdolne kochać.
Miłość każe nam szukać dobra;
miłość czyni nas lepszymi.

Pokochaj życie. Takie, jakie jest ci dane.
Ciesz się dzieciństwem, gdy jesteś dzieckiem.
Ciesz się młodością, gdy jesteś młody.
Ciesz się wiekiem dojrzałym,
gdy już dorosłeś.
Ciesz się jesienią życia, gdy już się
zestarzałeś.

Pokochaj zimę, podziwiaj cud zimowego krajobrazu,
obsypane śniegiem drzewa, czas Bożego Narodzenia

Pokochaj wiosnę. Przyglądaj się z radością mokrym pąkom,
które nagle pojawiają się na gałęziach.
Kiedy zwycięża życie nad martwotą.
Kiedy Zmartwychwstanie Pańskie.

Pokochaj lato, czas słońca i światła.
Czas najdłuższych dni i najkrótszych nocy.
Czas dojrzewania zbóż.
Czas zesłania Ducha Świętego.

Pokochaj jesień, z jej szarugami i tiulami mgieł,
z których wyłania się świat na wpół rzeczywisty.

Pokochaj każdy dzień, który jest ci dany!

sprawę życia:
spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze
dzieci,
którym nie pozwala się przyjść na świat,
ubogich, którzy zmagają się z
trudnościami życia:
mężczyzn i kobiety – ofiary nieludzkiej
przemocy,
starców i chorych zbitych przez
obojętność
albo fałszywą litość.
Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego
Syna
Potrafili otwarcie i z miłością
głosić ludziom naszej epoki Ewangelię
życia.
Wyjednaj nam łaskę przyjęcia jej
jako zawsze nowego daru,
radość wysławiania jej z wdzięcznością w
całym życiu
oraz odwagę czynnego i wytrwałego
świadczenia o niej,


Slide 24

Prawo do życia, to znaczy prawo
do narodzenia, a potem prawo
do istnienia aż do naturalnej śmierci:
„dopóki żyję, mam prawo żyć”.

Prawo do życia jest dla człowieka
prawem najbardziej podstawowym.

Świętość życia odnosi się nie tylko do tych,
którym przypisano tytuł świętego.
Życie już ze swej natury jest podniesione do rangi
świętości.

W hierarchii wartości samo życie, jego pełne i niepowtarzalne
prawo powinno stać na pierwszym miejscu. To jest właśnie
prawdziwa natura człowieczeństwa.

Życie ludzkie jest święte od poczęcia aż do kresu i każdy
człowiek ma prawo oczekiwać absolutnego poszanowania
tego swojego podstawowego dobra.

Dlaczego życie jest dobrem? To pytanie pojawia się w całej
Biblii i już na jej pierwszych stronicach znajduje trafną i
zdumiewającą odpowiedź.
Życie, które Bóg daje człowiekowi, jest inne i odrębne od
życia wszelkich innych stworzeń żyjących, jako, że człowiek,
choć jest spokrewniony z prochem ziemi, jest w świecie
objawieniem Boga, znakiem Jego obecności, śladem Jego
chwały.
Człowiek zostaje obdarzony najwyższą godnością, która jest
zakorzeniona
w wewnętrznej więzi łączącej go ze Stwórcą, jaśnieje w nim
odblask rzeczywistości samego Boga.
Stwierdza to Księga Rodzaju w pierwszym opisie stworzenia,
ukazując człowieka jako szczyt i ukoronowanie stwórczego
działania Boga.

Życie człowieka pochodzi od Boga, jest Jego darem, Jego
obrazem i odbiciem, udziałem w Jego ożywczym tchnieniu.
Dlatego Bóg jest jedynym Panem tego życia: człowiek nie
może nim rozporządzać.

Życie i śmierć człowieka są w ręku Boga. W wielu miejscach
mówi o tym Biblia:
- „W Jego ręku tchnienie życia i dusza każdego człowieka” –
woła Hiob

- „To Pan daje śmierć i życie, wtrąca do Szeolu i zeń
wyprowadza” –
czytamy w 1 Księdze Samuela

- „Ja zabijam i Ja sam ożywiam” – mówi Bóg w Księdze
Powtórzonego Prawa.
Władza sprawowana przez Boga nad życiem człowieka nie
jest zagrażająca lecz opiekuńcza pełna troski i miłości.

Bronić
życia,
umacniać je,
czcić je i
kochać – oto
zadanie,
które Bóg
powierza
każdemu
człowiekowi
...

Szczególnie
trzeba je
chronić i
otoczyć
opieką, gdy
jest słabe
i kruche –
kiedy
przychodzi
na świat,
kiedy jest
naznaczone
chorobą oraz
kiedy
opuszcza
doczesność,
aby osiągnąć
wieczność...

W chorobie i cierpieniu człowiek zostaje powołany, aby
okazać zawierzenie Bogu
i odbudować w sobie głębokie zaufanie do Tego, który „leczy
wszystkie niemoce”. Nawet kiedy wydaje się, że nie ma szans
na odzyskanie zdrowia, człowiek wierzący jest pełen ufności
w ożywiającą moc Boga. Choroba nie pogrąża go
w rozpaczy i nie każe mu szukać śmierci.

Oskar, bohater książki
Erica – Emmanuela
Schmidta
„Oskar i pani Róża”,
ma 10 lat i wie, że umiera.

-Ciociu Różo, dlaczego nikt mi nie
mówi, że umrę?
- Masz rację, Oskarze. Myślę zresztą, że
popełnia się ten sam błąd w stosunku do
życia w ogóle. Zapominamy, że życie
jest kruche, delikatne,
że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się
wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni..

Oskar zaczyna inaczej patrzeć na czas, który mu
pozostał.
Zaczyna żyć tak, jakby jeden dzień to było dziesięć

W dziewiątym dniu pisze
do Pana Boga:
„Szanowny Panie Boże,
Dziękuję, że przyszedłeś.
Wybrałeś dobry moment, bo
czułem się bardzo źle.
Kiedy się obudziłem, pomyślałem,
że mam dziewięćdziesiąt lat
i obróciłem głowę w stronę
okna, żeby popatrzeć na śnieg.
I wtedy poczułem, że
przychodzisz. Był ranek.
Byłem sam jeden na ziemi.
Było tak wcześnie, że ptaki
jeszcze spały...
Zrozumiałem, że jesteś obok.
Że zdradzasz mi swój sekret:
codziennie patrz na świat,
jakbyś oglądał go po raz
pierwszy...

Człowiek
jest stworzeniem Boga
i zamysłem Jego
Serca.
To stwierdzenie
oznacza,
że człowiek
ma nieskończoną
wartość,
że dla Boga jest
ważny

Wspaniały jest Wszechświat, który nas otacza.
Poznawanie natury wzbudza podziw.
Jednak wartości życia ludzkiego nie można porównać
z niczym na świecie.

Każdy z nas jest istotą
naprawdę cudowną i
niepowtarzalną.

Tylko istota ludzka może myśleć,
mówić
i przekazywać swoje myśli w
różnych językach innym ludziom
na całym świecie,
i wyrażać językiem piękno sztuki
i poezji, muzyki, literatury i
teatru, a także wielu innych
wyłącznie ludzkich dzieł.

A co najważniejsze, tylko istoty ludzkie, tak cenne
w oczach Bożych, są zdolne kochać.
Miłość każe nam szukać dobra;
miłość czyni nas lepszymi.

Pokochaj życie. Takie, jakie jest ci dane.
Ciesz się dzieciństwem, gdy jesteś dzieckiem.
Ciesz się młodością, gdy jesteś młody.
Ciesz się wiekiem dojrzałym,
gdy już dorosłeś.
Ciesz się jesienią życia, gdy już się
zestarzałeś.

Pokochaj zimę, podziwiaj cud zimowego krajobrazu,
obsypane śniegiem drzewa, czas Bożego Narodzenia

Pokochaj wiosnę. Przyglądaj się z radością mokrym pąkom,
które nagle pojawiają się na gałęziach.
Kiedy zwycięża życie nad martwotą.
Kiedy Zmartwychwstanie Pańskie.

Pokochaj lato, czas słońca i światła.
Czas najdłuższych dni i najkrótszych nocy.
Czas dojrzewania zbóż.
Czas zesłania Ducha Świętego.

Pokochaj jesień, z jej szarugami i tiulami mgieł,
z których wyłania się świat na wpół rzeczywisty.

Pokochaj każdy dzień, który jest ci dany!

sprawę życia:
spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze
dzieci,
którym nie pozwala się przyjść na świat,
ubogich, którzy zmagają się z
trudnościami życia:
mężczyzn i kobiety – ofiary nieludzkiej
przemocy,
starców i chorych zbitych przez
obojętność
albo fałszywą litość.
Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego
Syna
Potrafili otwarcie i z miłością
głosić ludziom naszej epoki Ewangelię
życia.
Wyjednaj nam łaskę przyjęcia jej
jako zawsze nowego daru,
radość wysławiania jej z wdzięcznością w
całym życiu
oraz odwagę czynnego i wytrwałego
świadczenia o niej,


Slide 25

Prawo do życia, to znaczy prawo
do narodzenia, a potem prawo
do istnienia aż do naturalnej śmierci:
„dopóki żyję, mam prawo żyć”.

Prawo do życia jest dla człowieka
prawem najbardziej podstawowym.

Świętość życia odnosi się nie tylko do tych,
którym przypisano tytuł świętego.
Życie już ze swej natury jest podniesione do rangi
świętości.

W hierarchii wartości samo życie, jego pełne i niepowtarzalne
prawo powinno stać na pierwszym miejscu. To jest właśnie
prawdziwa natura człowieczeństwa.

Życie ludzkie jest święte od poczęcia aż do kresu i każdy
człowiek ma prawo oczekiwać absolutnego poszanowania
tego swojego podstawowego dobra.

Dlaczego życie jest dobrem? To pytanie pojawia się w całej
Biblii i już na jej pierwszych stronicach znajduje trafną i
zdumiewającą odpowiedź.
Życie, które Bóg daje człowiekowi, jest inne i odrębne od
życia wszelkich innych stworzeń żyjących, jako, że człowiek,
choć jest spokrewniony z prochem ziemi, jest w świecie
objawieniem Boga, znakiem Jego obecności, śladem Jego
chwały.
Człowiek zostaje obdarzony najwyższą godnością, która jest
zakorzeniona
w wewnętrznej więzi łączącej go ze Stwórcą, jaśnieje w nim
odblask rzeczywistości samego Boga.
Stwierdza to Księga Rodzaju w pierwszym opisie stworzenia,
ukazując człowieka jako szczyt i ukoronowanie stwórczego
działania Boga.

Życie człowieka pochodzi od Boga, jest Jego darem, Jego
obrazem i odbiciem, udziałem w Jego ożywczym tchnieniu.
Dlatego Bóg jest jedynym Panem tego życia: człowiek nie
może nim rozporządzać.

Życie i śmierć człowieka są w ręku Boga. W wielu miejscach
mówi o tym Biblia:
- „W Jego ręku tchnienie życia i dusza każdego człowieka” –
woła Hiob

- „To Pan daje śmierć i życie, wtrąca do Szeolu i zeń
wyprowadza” –
czytamy w 1 Księdze Samuela

- „Ja zabijam i Ja sam ożywiam” – mówi Bóg w Księdze
Powtórzonego Prawa.
Władza sprawowana przez Boga nad życiem człowieka nie
jest zagrażająca lecz opiekuńcza pełna troski i miłości.

Bronić
życia,
umacniać je,
czcić je i
kochać – oto
zadanie,
które Bóg
powierza
każdemu
człowiekowi
...

Szczególnie
trzeba je
chronić i
otoczyć
opieką, gdy
jest słabe
i kruche –
kiedy
przychodzi
na świat,
kiedy jest
naznaczone
chorobą oraz
kiedy
opuszcza
doczesność,
aby osiągnąć
wieczność...

W chorobie i cierpieniu człowiek zostaje powołany, aby
okazać zawierzenie Bogu
i odbudować w sobie głębokie zaufanie do Tego, który „leczy
wszystkie niemoce”. Nawet kiedy wydaje się, że nie ma szans
na odzyskanie zdrowia, człowiek wierzący jest pełen ufności
w ożywiającą moc Boga. Choroba nie pogrąża go
w rozpaczy i nie każe mu szukać śmierci.

Oskar, bohater książki
Erica – Emmanuela
Schmidta
„Oskar i pani Róża”,
ma 10 lat i wie, że umiera.

-Ciociu Różo, dlaczego nikt mi nie
mówi, że umrę?
- Masz rację, Oskarze. Myślę zresztą, że
popełnia się ten sam błąd w stosunku do
życia w ogóle. Zapominamy, że życie
jest kruche, delikatne,
że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się
wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni..

Oskar zaczyna inaczej patrzeć na czas, który mu
pozostał.
Zaczyna żyć tak, jakby jeden dzień to było dziesięć

W dziewiątym dniu pisze
do Pana Boga:
„Szanowny Panie Boże,
Dziękuję, że przyszedłeś.
Wybrałeś dobry moment, bo
czułem się bardzo źle.
Kiedy się obudziłem, pomyślałem,
że mam dziewięćdziesiąt lat
i obróciłem głowę w stronę
okna, żeby popatrzeć na śnieg.
I wtedy poczułem, że
przychodzisz. Był ranek.
Byłem sam jeden na ziemi.
Było tak wcześnie, że ptaki
jeszcze spały...
Zrozumiałem, że jesteś obok.
Że zdradzasz mi swój sekret:
codziennie patrz na świat,
jakbyś oglądał go po raz
pierwszy...

Człowiek
jest stworzeniem Boga
i zamysłem Jego
Serca.
To stwierdzenie
oznacza,
że człowiek
ma nieskończoną
wartość,
że dla Boga jest
ważny

Wspaniały jest Wszechświat, który nas otacza.
Poznawanie natury wzbudza podziw.
Jednak wartości życia ludzkiego nie można porównać
z niczym na świecie.

Każdy z nas jest istotą
naprawdę cudowną i
niepowtarzalną.

Tylko istota ludzka może myśleć,
mówić
i przekazywać swoje myśli w
różnych językach innym ludziom
na całym świecie,
i wyrażać językiem piękno sztuki
i poezji, muzyki, literatury i
teatru, a także wielu innych
wyłącznie ludzkich dzieł.

A co najważniejsze, tylko istoty ludzkie, tak cenne
w oczach Bożych, są zdolne kochać.
Miłość każe nam szukać dobra;
miłość czyni nas lepszymi.

Pokochaj życie. Takie, jakie jest ci dane.
Ciesz się dzieciństwem, gdy jesteś dzieckiem.
Ciesz się młodością, gdy jesteś młody.
Ciesz się wiekiem dojrzałym,
gdy już dorosłeś.
Ciesz się jesienią życia, gdy już się
zestarzałeś.

Pokochaj zimę, podziwiaj cud zimowego krajobrazu,
obsypane śniegiem drzewa, czas Bożego Narodzenia

Pokochaj wiosnę. Przyglądaj się z radością mokrym pąkom,
które nagle pojawiają się na gałęziach.
Kiedy zwycięża życie nad martwotą.
Kiedy Zmartwychwstanie Pańskie.

Pokochaj lato, czas słońca i światła.
Czas najdłuższych dni i najkrótszych nocy.
Czas dojrzewania zbóż.
Czas zesłania Ducha Świętego.

Pokochaj jesień, z jej szarugami i tiulami mgieł,
z których wyłania się świat na wpół rzeczywisty.

Pokochaj każdy dzień, który jest ci dany!

sprawę życia:
spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze
dzieci,
którym nie pozwala się przyjść na świat,
ubogich, którzy zmagają się z
trudnościami życia:
mężczyzn i kobiety – ofiary nieludzkiej
przemocy,
starców i chorych zbitych przez
obojętność
albo fałszywą litość.
Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego
Syna
Potrafili otwarcie i z miłością
głosić ludziom naszej epoki Ewangelię
życia.
Wyjednaj nam łaskę przyjęcia jej
jako zawsze nowego daru,
radość wysławiania jej z wdzięcznością w
całym życiu
oraz odwagę czynnego i wytrwałego
świadczenia o niej,


Slide 26

Prawo do życia, to znaczy prawo
do narodzenia, a potem prawo
do istnienia aż do naturalnej śmierci:
„dopóki żyję, mam prawo żyć”.

Prawo do życia jest dla człowieka
prawem najbardziej podstawowym.

Świętość życia odnosi się nie tylko do tych,
którym przypisano tytuł świętego.
Życie już ze swej natury jest podniesione do rangi
świętości.

W hierarchii wartości samo życie, jego pełne i niepowtarzalne
prawo powinno stać na pierwszym miejscu. To jest właśnie
prawdziwa natura człowieczeństwa.

Życie ludzkie jest święte od poczęcia aż do kresu i każdy
człowiek ma prawo oczekiwać absolutnego poszanowania
tego swojego podstawowego dobra.

Dlaczego życie jest dobrem? To pytanie pojawia się w całej
Biblii i już na jej pierwszych stronicach znajduje trafną i
zdumiewającą odpowiedź.
Życie, które Bóg daje człowiekowi, jest inne i odrębne od
życia wszelkich innych stworzeń żyjących, jako, że człowiek,
choć jest spokrewniony z prochem ziemi, jest w świecie
objawieniem Boga, znakiem Jego obecności, śladem Jego
chwały.
Człowiek zostaje obdarzony najwyższą godnością, która jest
zakorzeniona
w wewnętrznej więzi łączącej go ze Stwórcą, jaśnieje w nim
odblask rzeczywistości samego Boga.
Stwierdza to Księga Rodzaju w pierwszym opisie stworzenia,
ukazując człowieka jako szczyt i ukoronowanie stwórczego
działania Boga.

Życie człowieka pochodzi od Boga, jest Jego darem, Jego
obrazem i odbiciem, udziałem w Jego ożywczym tchnieniu.
Dlatego Bóg jest jedynym Panem tego życia: człowiek nie
może nim rozporządzać.

Życie i śmierć człowieka są w ręku Boga. W wielu miejscach
mówi o tym Biblia:
- „W Jego ręku tchnienie życia i dusza każdego człowieka” –
woła Hiob

- „To Pan daje śmierć i życie, wtrąca do Szeolu i zeń
wyprowadza” –
czytamy w 1 Księdze Samuela

- „Ja zabijam i Ja sam ożywiam” – mówi Bóg w Księdze
Powtórzonego Prawa.
Władza sprawowana przez Boga nad życiem człowieka nie
jest zagrażająca lecz opiekuńcza pełna troski i miłości.

Bronić
życia,
umacniać je,
czcić je i
kochać – oto
zadanie,
które Bóg
powierza
każdemu
człowiekowi
...

Szczególnie
trzeba je
chronić i
otoczyć
opieką, gdy
jest słabe
i kruche –
kiedy
przychodzi
na świat,
kiedy jest
naznaczone
chorobą oraz
kiedy
opuszcza
doczesność,
aby osiągnąć
wieczność...

W chorobie i cierpieniu człowiek zostaje powołany, aby
okazać zawierzenie Bogu
i odbudować w sobie głębokie zaufanie do Tego, który „leczy
wszystkie niemoce”. Nawet kiedy wydaje się, że nie ma szans
na odzyskanie zdrowia, człowiek wierzący jest pełen ufności
w ożywiającą moc Boga. Choroba nie pogrąża go
w rozpaczy i nie każe mu szukać śmierci.

Oskar, bohater książki
Erica – Emmanuela
Schmidta
„Oskar i pani Róża”,
ma 10 lat i wie, że umiera.

-Ciociu Różo, dlaczego nikt mi nie
mówi, że umrę?
- Masz rację, Oskarze. Myślę zresztą, że
popełnia się ten sam błąd w stosunku do
życia w ogóle. Zapominamy, że życie
jest kruche, delikatne,
że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się
wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni..

Oskar zaczyna inaczej patrzeć na czas, który mu
pozostał.
Zaczyna żyć tak, jakby jeden dzień to było dziesięć

W dziewiątym dniu pisze
do Pana Boga:
„Szanowny Panie Boże,
Dziękuję, że przyszedłeś.
Wybrałeś dobry moment, bo
czułem się bardzo źle.
Kiedy się obudziłem, pomyślałem,
że mam dziewięćdziesiąt lat
i obróciłem głowę w stronę
okna, żeby popatrzeć na śnieg.
I wtedy poczułem, że
przychodzisz. Był ranek.
Byłem sam jeden na ziemi.
Było tak wcześnie, że ptaki
jeszcze spały...
Zrozumiałem, że jesteś obok.
Że zdradzasz mi swój sekret:
codziennie patrz na świat,
jakbyś oglądał go po raz
pierwszy...

Człowiek
jest stworzeniem Boga
i zamysłem Jego
Serca.
To stwierdzenie
oznacza,
że człowiek
ma nieskończoną
wartość,
że dla Boga jest
ważny

Wspaniały jest Wszechświat, który nas otacza.
Poznawanie natury wzbudza podziw.
Jednak wartości życia ludzkiego nie można porównać
z niczym na świecie.

Każdy z nas jest istotą
naprawdę cudowną i
niepowtarzalną.

Tylko istota ludzka może myśleć,
mówić
i przekazywać swoje myśli w
różnych językach innym ludziom
na całym świecie,
i wyrażać językiem piękno sztuki
i poezji, muzyki, literatury i
teatru, a także wielu innych
wyłącznie ludzkich dzieł.

A co najważniejsze, tylko istoty ludzkie, tak cenne
w oczach Bożych, są zdolne kochać.
Miłość każe nam szukać dobra;
miłość czyni nas lepszymi.

Pokochaj życie. Takie, jakie jest ci dane.
Ciesz się dzieciństwem, gdy jesteś dzieckiem.
Ciesz się młodością, gdy jesteś młody.
Ciesz się wiekiem dojrzałym,
gdy już dorosłeś.
Ciesz się jesienią życia, gdy już się
zestarzałeś.

Pokochaj zimę, podziwiaj cud zimowego krajobrazu,
obsypane śniegiem drzewa, czas Bożego Narodzenia

Pokochaj wiosnę. Przyglądaj się z radością mokrym pąkom,
które nagle pojawiają się na gałęziach.
Kiedy zwycięża życie nad martwotą.
Kiedy Zmartwychwstanie Pańskie.

Pokochaj lato, czas słońca i światła.
Czas najdłuższych dni i najkrótszych nocy.
Czas dojrzewania zbóż.
Czas zesłania Ducha Świętego.

Pokochaj jesień, z jej szarugami i tiulami mgieł,
z których wyłania się świat na wpół rzeczywisty.

Pokochaj każdy dzień, który jest ci dany!

sprawę życia:
spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze
dzieci,
którym nie pozwala się przyjść na świat,
ubogich, którzy zmagają się z
trudnościami życia:
mężczyzn i kobiety – ofiary nieludzkiej
przemocy,
starców i chorych zbitych przez
obojętność
albo fałszywą litość.
Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego
Syna
Potrafili otwarcie i z miłością
głosić ludziom naszej epoki Ewangelię
życia.
Wyjednaj nam łaskę przyjęcia jej
jako zawsze nowego daru,
radość wysławiania jej z wdzięcznością w
całym życiu
oraz odwagę czynnego i wytrwałego
świadczenia o niej,


Slide 27

Prawo do życia, to znaczy prawo
do narodzenia, a potem prawo
do istnienia aż do naturalnej śmierci:
„dopóki żyję, mam prawo żyć”.

Prawo do życia jest dla człowieka
prawem najbardziej podstawowym.

Świętość życia odnosi się nie tylko do tych,
którym przypisano tytuł świętego.
Życie już ze swej natury jest podniesione do rangi
świętości.

W hierarchii wartości samo życie, jego pełne i niepowtarzalne
prawo powinno stać na pierwszym miejscu. To jest właśnie
prawdziwa natura człowieczeństwa.

Życie ludzkie jest święte od poczęcia aż do kresu i każdy
człowiek ma prawo oczekiwać absolutnego poszanowania
tego swojego podstawowego dobra.

Dlaczego życie jest dobrem? To pytanie pojawia się w całej
Biblii i już na jej pierwszych stronicach znajduje trafną i
zdumiewającą odpowiedź.
Życie, które Bóg daje człowiekowi, jest inne i odrębne od
życia wszelkich innych stworzeń żyjących, jako, że człowiek,
choć jest spokrewniony z prochem ziemi, jest w świecie
objawieniem Boga, znakiem Jego obecności, śladem Jego
chwały.
Człowiek zostaje obdarzony najwyższą godnością, która jest
zakorzeniona
w wewnętrznej więzi łączącej go ze Stwórcą, jaśnieje w nim
odblask rzeczywistości samego Boga.
Stwierdza to Księga Rodzaju w pierwszym opisie stworzenia,
ukazując człowieka jako szczyt i ukoronowanie stwórczego
działania Boga.

Życie człowieka pochodzi od Boga, jest Jego darem, Jego
obrazem i odbiciem, udziałem w Jego ożywczym tchnieniu.
Dlatego Bóg jest jedynym Panem tego życia: człowiek nie
może nim rozporządzać.

Życie i śmierć człowieka są w ręku Boga. W wielu miejscach
mówi o tym Biblia:
- „W Jego ręku tchnienie życia i dusza każdego człowieka” –
woła Hiob

- „To Pan daje śmierć i życie, wtrąca do Szeolu i zeń
wyprowadza” –
czytamy w 1 Księdze Samuela

- „Ja zabijam i Ja sam ożywiam” – mówi Bóg w Księdze
Powtórzonego Prawa.
Władza sprawowana przez Boga nad życiem człowieka nie
jest zagrażająca lecz opiekuńcza pełna troski i miłości.

Bronić
życia,
umacniać je,
czcić je i
kochać – oto
zadanie,
które Bóg
powierza
każdemu
człowiekowi
...

Szczególnie
trzeba je
chronić i
otoczyć
opieką, gdy
jest słabe
i kruche –
kiedy
przychodzi
na świat,
kiedy jest
naznaczone
chorobą oraz
kiedy
opuszcza
doczesność,
aby osiągnąć
wieczność...

W chorobie i cierpieniu człowiek zostaje powołany, aby
okazać zawierzenie Bogu
i odbudować w sobie głębokie zaufanie do Tego, który „leczy
wszystkie niemoce”. Nawet kiedy wydaje się, że nie ma szans
na odzyskanie zdrowia, człowiek wierzący jest pełen ufności
w ożywiającą moc Boga. Choroba nie pogrąża go
w rozpaczy i nie każe mu szukać śmierci.

Oskar, bohater książki
Erica – Emmanuela
Schmidta
„Oskar i pani Róża”,
ma 10 lat i wie, że umiera.

-Ciociu Różo, dlaczego nikt mi nie
mówi, że umrę?
- Masz rację, Oskarze. Myślę zresztą, że
popełnia się ten sam błąd w stosunku do
życia w ogóle. Zapominamy, że życie
jest kruche, delikatne,
że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się
wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni..

Oskar zaczyna inaczej patrzeć na czas, który mu
pozostał.
Zaczyna żyć tak, jakby jeden dzień to było dziesięć

W dziewiątym dniu pisze
do Pana Boga:
„Szanowny Panie Boże,
Dziękuję, że przyszedłeś.
Wybrałeś dobry moment, bo
czułem się bardzo źle.
Kiedy się obudziłem, pomyślałem,
że mam dziewięćdziesiąt lat
i obróciłem głowę w stronę
okna, żeby popatrzeć na śnieg.
I wtedy poczułem, że
przychodzisz. Był ranek.
Byłem sam jeden na ziemi.
Było tak wcześnie, że ptaki
jeszcze spały...
Zrozumiałem, że jesteś obok.
Że zdradzasz mi swój sekret:
codziennie patrz na świat,
jakbyś oglądał go po raz
pierwszy...

Człowiek
jest stworzeniem Boga
i zamysłem Jego
Serca.
To stwierdzenie
oznacza,
że człowiek
ma nieskończoną
wartość,
że dla Boga jest
ważny

Wspaniały jest Wszechświat, który nas otacza.
Poznawanie natury wzbudza podziw.
Jednak wartości życia ludzkiego nie można porównać
z niczym na świecie.

Każdy z nas jest istotą
naprawdę cudowną i
niepowtarzalną.

Tylko istota ludzka może myśleć,
mówić
i przekazywać swoje myśli w
różnych językach innym ludziom
na całym świecie,
i wyrażać językiem piękno sztuki
i poezji, muzyki, literatury i
teatru, a także wielu innych
wyłącznie ludzkich dzieł.

A co najważniejsze, tylko istoty ludzkie, tak cenne
w oczach Bożych, są zdolne kochać.
Miłość każe nam szukać dobra;
miłość czyni nas lepszymi.

Pokochaj życie. Takie, jakie jest ci dane.
Ciesz się dzieciństwem, gdy jesteś dzieckiem.
Ciesz się młodością, gdy jesteś młody.
Ciesz się wiekiem dojrzałym,
gdy już dorosłeś.
Ciesz się jesienią życia, gdy już się
zestarzałeś.

Pokochaj zimę, podziwiaj cud zimowego krajobrazu,
obsypane śniegiem drzewa, czas Bożego Narodzenia

Pokochaj wiosnę. Przyglądaj się z radością mokrym pąkom,
które nagle pojawiają się na gałęziach.
Kiedy zwycięża życie nad martwotą.
Kiedy Zmartwychwstanie Pańskie.

Pokochaj lato, czas słońca i światła.
Czas najdłuższych dni i najkrótszych nocy.
Czas dojrzewania zbóż.
Czas zesłania Ducha Świętego.

Pokochaj jesień, z jej szarugami i tiulami mgieł,
z których wyłania się świat na wpół rzeczywisty.

Pokochaj każdy dzień, który jest ci dany!

sprawę życia:
spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze
dzieci,
którym nie pozwala się przyjść na świat,
ubogich, którzy zmagają się z
trudnościami życia:
mężczyzn i kobiety – ofiary nieludzkiej
przemocy,
starców i chorych zbitych przez
obojętność
albo fałszywą litość.
Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego
Syna
Potrafili otwarcie i z miłością
głosić ludziom naszej epoki Ewangelię
życia.
Wyjednaj nam łaskę przyjęcia jej
jako zawsze nowego daru,
radość wysławiania jej z wdzięcznością w
całym życiu
oraz odwagę czynnego i wytrwałego
świadczenia o niej,


Slide 28

Prawo do życia, to znaczy prawo
do narodzenia, a potem prawo
do istnienia aż do naturalnej śmierci:
„dopóki żyję, mam prawo żyć”.

Prawo do życia jest dla człowieka
prawem najbardziej podstawowym.

Świętość życia odnosi się nie tylko do tych,
którym przypisano tytuł świętego.
Życie już ze swej natury jest podniesione do rangi
świętości.

W hierarchii wartości samo życie, jego pełne i niepowtarzalne
prawo powinno stać na pierwszym miejscu. To jest właśnie
prawdziwa natura człowieczeństwa.

Życie ludzkie jest święte od poczęcia aż do kresu i każdy
człowiek ma prawo oczekiwać absolutnego poszanowania
tego swojego podstawowego dobra.

Dlaczego życie jest dobrem? To pytanie pojawia się w całej
Biblii i już na jej pierwszych stronicach znajduje trafną i
zdumiewającą odpowiedź.
Życie, które Bóg daje człowiekowi, jest inne i odrębne od
życia wszelkich innych stworzeń żyjących, jako, że człowiek,
choć jest spokrewniony z prochem ziemi, jest w świecie
objawieniem Boga, znakiem Jego obecności, śladem Jego
chwały.
Człowiek zostaje obdarzony najwyższą godnością, która jest
zakorzeniona
w wewnętrznej więzi łączącej go ze Stwórcą, jaśnieje w nim
odblask rzeczywistości samego Boga.
Stwierdza to Księga Rodzaju w pierwszym opisie stworzenia,
ukazując człowieka jako szczyt i ukoronowanie stwórczego
działania Boga.

Życie człowieka pochodzi od Boga, jest Jego darem, Jego
obrazem i odbiciem, udziałem w Jego ożywczym tchnieniu.
Dlatego Bóg jest jedynym Panem tego życia: człowiek nie
może nim rozporządzać.

Życie i śmierć człowieka są w ręku Boga. W wielu miejscach
mówi o tym Biblia:
- „W Jego ręku tchnienie życia i dusza każdego człowieka” –
woła Hiob

- „To Pan daje śmierć i życie, wtrąca do Szeolu i zeń
wyprowadza” –
czytamy w 1 Księdze Samuela

- „Ja zabijam i Ja sam ożywiam” – mówi Bóg w Księdze
Powtórzonego Prawa.
Władza sprawowana przez Boga nad życiem człowieka nie
jest zagrażająca lecz opiekuńcza pełna troski i miłości.

Bronić
życia,
umacniać je,
czcić je i
kochać – oto
zadanie,
które Bóg
powierza
każdemu
człowiekowi
...

Szczególnie
trzeba je
chronić i
otoczyć
opieką, gdy
jest słabe
i kruche –
kiedy
przychodzi
na świat,
kiedy jest
naznaczone
chorobą oraz
kiedy
opuszcza
doczesność,
aby osiągnąć
wieczność...

W chorobie i cierpieniu człowiek zostaje powołany, aby
okazać zawierzenie Bogu
i odbudować w sobie głębokie zaufanie do Tego, który „leczy
wszystkie niemoce”. Nawet kiedy wydaje się, że nie ma szans
na odzyskanie zdrowia, człowiek wierzący jest pełen ufności
w ożywiającą moc Boga. Choroba nie pogrąża go
w rozpaczy i nie każe mu szukać śmierci.

Oskar, bohater książki
Erica – Emmanuela
Schmidta
„Oskar i pani Róża”,
ma 10 lat i wie, że umiera.

-Ciociu Różo, dlaczego nikt mi nie
mówi, że umrę?
- Masz rację, Oskarze. Myślę zresztą, że
popełnia się ten sam błąd w stosunku do
życia w ogóle. Zapominamy, że życie
jest kruche, delikatne,
że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się
wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni..

Oskar zaczyna inaczej patrzeć na czas, który mu
pozostał.
Zaczyna żyć tak, jakby jeden dzień to było dziesięć

W dziewiątym dniu pisze
do Pana Boga:
„Szanowny Panie Boże,
Dziękuję, że przyszedłeś.
Wybrałeś dobry moment, bo
czułem się bardzo źle.
Kiedy się obudziłem, pomyślałem,
że mam dziewięćdziesiąt lat
i obróciłem głowę w stronę
okna, żeby popatrzeć na śnieg.
I wtedy poczułem, że
przychodzisz. Był ranek.
Byłem sam jeden na ziemi.
Było tak wcześnie, że ptaki
jeszcze spały...
Zrozumiałem, że jesteś obok.
Że zdradzasz mi swój sekret:
codziennie patrz na świat,
jakbyś oglądał go po raz
pierwszy...

Człowiek
jest stworzeniem Boga
i zamysłem Jego
Serca.
To stwierdzenie
oznacza,
że człowiek
ma nieskończoną
wartość,
że dla Boga jest
ważny

Wspaniały jest Wszechświat, który nas otacza.
Poznawanie natury wzbudza podziw.
Jednak wartości życia ludzkiego nie można porównać
z niczym na świecie.

Każdy z nas jest istotą
naprawdę cudowną i
niepowtarzalną.

Tylko istota ludzka może myśleć,
mówić
i przekazywać swoje myśli w
różnych językach innym ludziom
na całym świecie,
i wyrażać językiem piękno sztuki
i poezji, muzyki, literatury i
teatru, a także wielu innych
wyłącznie ludzkich dzieł.

A co najważniejsze, tylko istoty ludzkie, tak cenne
w oczach Bożych, są zdolne kochać.
Miłość każe nam szukać dobra;
miłość czyni nas lepszymi.

Pokochaj życie. Takie, jakie jest ci dane.
Ciesz się dzieciństwem, gdy jesteś dzieckiem.
Ciesz się młodością, gdy jesteś młody.
Ciesz się wiekiem dojrzałym,
gdy już dorosłeś.
Ciesz się jesienią życia, gdy już się
zestarzałeś.

Pokochaj zimę, podziwiaj cud zimowego krajobrazu,
obsypane śniegiem drzewa, czas Bożego Narodzenia

Pokochaj wiosnę. Przyglądaj się z radością mokrym pąkom,
które nagle pojawiają się na gałęziach.
Kiedy zwycięża życie nad martwotą.
Kiedy Zmartwychwstanie Pańskie.

Pokochaj lato, czas słońca i światła.
Czas najdłuższych dni i najkrótszych nocy.
Czas dojrzewania zbóż.
Czas zesłania Ducha Świętego.

Pokochaj jesień, z jej szarugami i tiulami mgieł,
z których wyłania się świat na wpół rzeczywisty.

Pokochaj każdy dzień, który jest ci dany!

sprawę życia:
spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze
dzieci,
którym nie pozwala się przyjść na świat,
ubogich, którzy zmagają się z
trudnościami życia:
mężczyzn i kobiety – ofiary nieludzkiej
przemocy,
starców i chorych zbitych przez
obojętność
albo fałszywą litość.
Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego
Syna
Potrafili otwarcie i z miłością
głosić ludziom naszej epoki Ewangelię
życia.
Wyjednaj nam łaskę przyjęcia jej
jako zawsze nowego daru,
radość wysławiania jej z wdzięcznością w
całym życiu
oraz odwagę czynnego i wytrwałego
świadczenia o niej,