Slide 1

Jak motywować uczniów
do nauki ???

MOTYWACJA

Termin ten pochodzi z łaciny, w którym moveo
(movere, movi, motu) oznacza : wprawiać
w ruch, popychać.
(W. Szewczuk 1990, Psychologia, W-wa, WSiP, str.334)

Motywacja to ogół bodźców zewnętrznych
i wewnętrznych powodujących gotowość ucznia
do uczenia się.
Procesy motywacyjne mają trzy cechy:
• Kierunek- dążenie do osiągnięcia pragnień lub
unikanie źródła obaw;
• Natężenie – przyrost lub spadek sił;
• Stan emocjonalny- dodatni lub ujemny.

Przyjęcie postawy pozytywnej i skupienie
się na mocnych stronach osobowości uwypukla
dobre cechy uczniów, a ich postępowanie
zmienia się na lepsze.
Praktyka szkolna pokazuje, że uczniowie uczą
się najczęściej mechanicznie.

Jeżeli dziecko nie otrzyma odpowiedzi na pytania:
PO CO JA SIĘ TEGO UCZĘ?
GDZIE BĘDĘ MÓGŁ WYKORZYSTAĆ
ZDOBYTE WIADOMOŚCI?

Zapoznaje się tylko z nimi powierzchownie, pamięta
je krótko , i nie jest w stanie ich zastosować,
ani odtworzyć.

Zadaniem nauczyciela jest :
• Uświadomienie uczniom celu uczenia się.
• Kształtowanie właściwej motywacji.
• Uczyć dzieci jak ponosić porażkę w sposób
inteligentny.
• Przekonać uczniów, że są bardziej zdolni niż się
im wydaje.

Motywowanie uczniów do nauki
matematyki.

W nauczaniu matematyki dobór odpowiednio
atrakcyjnych zadań matematycznych
(pod względem treści, formy i stopnia trudności)
ma ogromny wpływ motywujący na ich
rozwiązywanie.

POSTAWY UCZNIÓW

Uczeń odtwórca
To uczeń, który osiąga na ogół oceny dobre
lub bardzo dobre. Rozwiązuje zadania nie tylko
obowiązkowe i "dla chętnych", ale również te,
które wybierze sam. Samo rozwiązanie nie daje
mu satysfakcji; musi się pochwalić swoją pracą
przed nauczycielem, rodzicami, kolegami.

Uczeń "zdobywca nagród".
Taki uczeń otrzymuje oceny dobre i bardzo
dobre. Wydaje się, iż głównym motywem
działania tej grupy uczniów jest chęć otrzymania
nagrody. W przypadku zadań obowiązkowych
(np. pracy domowej), nagrodą jest ocena bardzo
dobra, zaś "nieobowiązkowych" - satysfakcja
z rozwiązania zadania uznanego jako "trudne".

Uczeń "ciekawy intelektualnie".
To uczniowie, którzy z wielkim zaangażowaniem
rozwiązują zadania nietypowe zarówno
obowiązkowe jak i "dla chętnych". Ocena
nie jest dla nich rzeczą pierwszoplanową.
Uczniowie ci uważają, że tylko zadania ciekawe,
nietypowe przyciągają ich uwagę, wyzwalają
energię i dają satysfakcję z osiągniętego wyniku.

Uczeń "niezależny".
Uczniowie ci nie lubią zadań rachunkowych,
stawiają nauczycielowi kłopotliwe pytania.
Zadania obowiązkowe rozwiązują pod
przymusem, bez zaangażowania. Satysfakcję daje
im tylko zajmowanie się własnym problemem
matematycznym.

Uczeń "lubiący się bawić".
Uczniów tych najbardziej interesują krzyżówki,
zagadki, rysowanie, malowanie.

Uczeń "o słabej motywacji".
Do tej grupy należy duża liczba uczniów.
Rozwiązują jedynie zadania łatwe, krótkie.
Bojąc się "kary" przestają dostrzegać sens
tkwiący w matematyce i widzą w niej tylko
źródło swego strachu.

Uczeń "nie zainteresowany".
Uczniowie ci nie odrabiają zadań domowych,
jedynie odpisują i to wielokrotnie bez
zrozumienia. Uczeń tej grupy często uważa się
za osobę niezdolną. Jeżeli dodatkowo odczuwa
lęk przed rodzicami, nauczycielem lub oceną
negatywną, będzie matematykę traktował jako
źródło swego strachu.

Jeżeli nauczyciel rozpozna motyw uczenia się
ucznia, to może na niego optymalnie
odpowiedzieć. Będzie mógł np. stworzyć w
klasie grupę osób o jednakowych postawach i
dla każdej z nich przygotować inne, zestawy
zadań.

Uczniom, którzy mają słabą motywację
lub są nie zainteresowani może dać takie
zadania, na miarę ich możliwości zawierające
elementy zaciekawiające ucznia (np. ciekawa
fabuła, forma zadania). Ponadto za każde
dobrze rozwiązane zadanie lub choćby postęp
w nauce należy pochwalić ucznia po to,
by uwierzył on w swoje możliwości, a następnie
dostrzegł sens i piękno matematyki.

Idealistycznemu nauczycielowi, nie zawsze łatwo
okazywać tolerancję dla tych, którymi kieruje.
Dzieci są czasem mniej ambitne niż my sami,
bywają mniej pewne siebie, a nawet mniej
uzdolnione.
Jeśli pomimo to potrafimy wyciągnąć rękę
i wydobyć z nich to co najlepsze,
one w zamian postarają się o to bardziej dla nas
niż dla kogokolwiek innego na świecie i osiągną
nadzwyczajne wyniki.

RECEPTA DLA NAUCZYCIELA NA SUKCES
UCZNIA
1. Przekonaj ucznia, że naprawdę lubisz go uczyć.
2. Mów jasno, głośno, wyraźnie, z zapałem.
3. Dbaj o właściwe tempo mówienia.
4. Bądź swobodny i baw się razem z uczniem podczas
nauki.
5. Okazuj mu zaufanie.
6. Wyraźnie określ cele.
7. Bądź przygotowany do lekcji.
8. Przygotowuj ciekawe pomoce naukowe.
9. Ogranicz do minimum czynniki rozpraszające uwagę.
10. Dbaj o dobry nastrój ucznia.

11. Przypominaj informację, kiedy uczeń zaczyna ją
zapominać.
12. Polegaj na nim, stawiaj na niego, wierz w jego
możliwości.
13. Bądź dla niego oparciem, bądź po jego stronie.
14. Nie oszukuj go, dotrzymuj przyrzeczeń.
15. Udzielaj odpowiedzi na najtrudniejsze pytania.
16. Jeśli coś mu się nie uda, zrozum go i zachęć do
dalszej pracy.
17. Chwal za wszystko, co da się pochwalić.
18. Doceniaj go.
19. Nigdy nie przerywaj, kiedy on mówi.
20. Pozwól mu kontynuować Twoją myśl na jego
sposób.

21. Słuchaj uważnie upewniając się, że dobrze
rozumiesz.
22. Rozwijaj jego samodzielność.
23. Zachęcaj do krytycznego myślenia.
24. Okazuj mu swoje pozytywne uczucia.
25. Pokaż mu, że jesteś człowiekiem omylnym i
popełniającym błędy.
26. Stosuj różne metody nauczania - bądź
nieszablonowy i ekscytujący.
27. Odnoś do rzeczywistości to, czego go uczysz niech praktyka uzupełnia teorię.
28. Kończ lekcję w takim momencie, żeby miał
poczucie niedosytu (jak w dobrym serialu).


Slide 2

Jak motywować uczniów
do nauki ???

MOTYWACJA

Termin ten pochodzi z łaciny, w którym moveo
(movere, movi, motu) oznacza : wprawiać
w ruch, popychać.
(W. Szewczuk 1990, Psychologia, W-wa, WSiP, str.334)

Motywacja to ogół bodźców zewnętrznych
i wewnętrznych powodujących gotowość ucznia
do uczenia się.
Procesy motywacyjne mają trzy cechy:
• Kierunek- dążenie do osiągnięcia pragnień lub
unikanie źródła obaw;
• Natężenie – przyrost lub spadek sił;
• Stan emocjonalny- dodatni lub ujemny.

Przyjęcie postawy pozytywnej i skupienie
się na mocnych stronach osobowości uwypukla
dobre cechy uczniów, a ich postępowanie
zmienia się na lepsze.
Praktyka szkolna pokazuje, że uczniowie uczą
się najczęściej mechanicznie.

Jeżeli dziecko nie otrzyma odpowiedzi na pytania:
PO CO JA SIĘ TEGO UCZĘ?
GDZIE BĘDĘ MÓGŁ WYKORZYSTAĆ
ZDOBYTE WIADOMOŚCI?

Zapoznaje się tylko z nimi powierzchownie, pamięta
je krótko , i nie jest w stanie ich zastosować,
ani odtworzyć.

Zadaniem nauczyciela jest :
• Uświadomienie uczniom celu uczenia się.
• Kształtowanie właściwej motywacji.
• Uczyć dzieci jak ponosić porażkę w sposób
inteligentny.
• Przekonać uczniów, że są bardziej zdolni niż się
im wydaje.

Motywowanie uczniów do nauki
matematyki.

W nauczaniu matematyki dobór odpowiednio
atrakcyjnych zadań matematycznych
(pod względem treści, formy i stopnia trudności)
ma ogromny wpływ motywujący na ich
rozwiązywanie.

POSTAWY UCZNIÓW

Uczeń odtwórca
To uczeń, który osiąga na ogół oceny dobre
lub bardzo dobre. Rozwiązuje zadania nie tylko
obowiązkowe i "dla chętnych", ale również te,
które wybierze sam. Samo rozwiązanie nie daje
mu satysfakcji; musi się pochwalić swoją pracą
przed nauczycielem, rodzicami, kolegami.

Uczeń "zdobywca nagród".
Taki uczeń otrzymuje oceny dobre i bardzo
dobre. Wydaje się, iż głównym motywem
działania tej grupy uczniów jest chęć otrzymania
nagrody. W przypadku zadań obowiązkowych
(np. pracy domowej), nagrodą jest ocena bardzo
dobra, zaś "nieobowiązkowych" - satysfakcja
z rozwiązania zadania uznanego jako "trudne".

Uczeń "ciekawy intelektualnie".
To uczniowie, którzy z wielkim zaangażowaniem
rozwiązują zadania nietypowe zarówno
obowiązkowe jak i "dla chętnych". Ocena
nie jest dla nich rzeczą pierwszoplanową.
Uczniowie ci uważają, że tylko zadania ciekawe,
nietypowe przyciągają ich uwagę, wyzwalają
energię i dają satysfakcję z osiągniętego wyniku.

Uczeń "niezależny".
Uczniowie ci nie lubią zadań rachunkowych,
stawiają nauczycielowi kłopotliwe pytania.
Zadania obowiązkowe rozwiązują pod
przymusem, bez zaangażowania. Satysfakcję daje
im tylko zajmowanie się własnym problemem
matematycznym.

Uczeń "lubiący się bawić".
Uczniów tych najbardziej interesują krzyżówki,
zagadki, rysowanie, malowanie.

Uczeń "o słabej motywacji".
Do tej grupy należy duża liczba uczniów.
Rozwiązują jedynie zadania łatwe, krótkie.
Bojąc się "kary" przestają dostrzegać sens
tkwiący w matematyce i widzą w niej tylko
źródło swego strachu.

Uczeń "nie zainteresowany".
Uczniowie ci nie odrabiają zadań domowych,
jedynie odpisują i to wielokrotnie bez
zrozumienia. Uczeń tej grupy często uważa się
za osobę niezdolną. Jeżeli dodatkowo odczuwa
lęk przed rodzicami, nauczycielem lub oceną
negatywną, będzie matematykę traktował jako
źródło swego strachu.

Jeżeli nauczyciel rozpozna motyw uczenia się
ucznia, to może na niego optymalnie
odpowiedzieć. Będzie mógł np. stworzyć w
klasie grupę osób o jednakowych postawach i
dla każdej z nich przygotować inne, zestawy
zadań.

Uczniom, którzy mają słabą motywację
lub są nie zainteresowani może dać takie
zadania, na miarę ich możliwości zawierające
elementy zaciekawiające ucznia (np. ciekawa
fabuła, forma zadania). Ponadto za każde
dobrze rozwiązane zadanie lub choćby postęp
w nauce należy pochwalić ucznia po to,
by uwierzył on w swoje możliwości, a następnie
dostrzegł sens i piękno matematyki.

Idealistycznemu nauczycielowi, nie zawsze łatwo
okazywać tolerancję dla tych, którymi kieruje.
Dzieci są czasem mniej ambitne niż my sami,
bywają mniej pewne siebie, a nawet mniej
uzdolnione.
Jeśli pomimo to potrafimy wyciągnąć rękę
i wydobyć z nich to co najlepsze,
one w zamian postarają się o to bardziej dla nas
niż dla kogokolwiek innego na świecie i osiągną
nadzwyczajne wyniki.

RECEPTA DLA NAUCZYCIELA NA SUKCES
UCZNIA
1. Przekonaj ucznia, że naprawdę lubisz go uczyć.
2. Mów jasno, głośno, wyraźnie, z zapałem.
3. Dbaj o właściwe tempo mówienia.
4. Bądź swobodny i baw się razem z uczniem podczas
nauki.
5. Okazuj mu zaufanie.
6. Wyraźnie określ cele.
7. Bądź przygotowany do lekcji.
8. Przygotowuj ciekawe pomoce naukowe.
9. Ogranicz do minimum czynniki rozpraszające uwagę.
10. Dbaj o dobry nastrój ucznia.

11. Przypominaj informację, kiedy uczeń zaczyna ją
zapominać.
12. Polegaj na nim, stawiaj na niego, wierz w jego
możliwości.
13. Bądź dla niego oparciem, bądź po jego stronie.
14. Nie oszukuj go, dotrzymuj przyrzeczeń.
15. Udzielaj odpowiedzi na najtrudniejsze pytania.
16. Jeśli coś mu się nie uda, zrozum go i zachęć do
dalszej pracy.
17. Chwal za wszystko, co da się pochwalić.
18. Doceniaj go.
19. Nigdy nie przerywaj, kiedy on mówi.
20. Pozwól mu kontynuować Twoją myśl na jego
sposób.

21. Słuchaj uważnie upewniając się, że dobrze
rozumiesz.
22. Rozwijaj jego samodzielność.
23. Zachęcaj do krytycznego myślenia.
24. Okazuj mu swoje pozytywne uczucia.
25. Pokaż mu, że jesteś człowiekiem omylnym i
popełniającym błędy.
26. Stosuj różne metody nauczania - bądź
nieszablonowy i ekscytujący.
27. Odnoś do rzeczywistości to, czego go uczysz niech praktyka uzupełnia teorię.
28. Kończ lekcję w takim momencie, żeby miał
poczucie niedosytu (jak w dobrym serialu).


Slide 3

Jak motywować uczniów
do nauki ???

MOTYWACJA

Termin ten pochodzi z łaciny, w którym moveo
(movere, movi, motu) oznacza : wprawiać
w ruch, popychać.
(W. Szewczuk 1990, Psychologia, W-wa, WSiP, str.334)

Motywacja to ogół bodźców zewnętrznych
i wewnętrznych powodujących gotowość ucznia
do uczenia się.
Procesy motywacyjne mają trzy cechy:
• Kierunek- dążenie do osiągnięcia pragnień lub
unikanie źródła obaw;
• Natężenie – przyrost lub spadek sił;
• Stan emocjonalny- dodatni lub ujemny.

Przyjęcie postawy pozytywnej i skupienie
się na mocnych stronach osobowości uwypukla
dobre cechy uczniów, a ich postępowanie
zmienia się na lepsze.
Praktyka szkolna pokazuje, że uczniowie uczą
się najczęściej mechanicznie.

Jeżeli dziecko nie otrzyma odpowiedzi na pytania:
PO CO JA SIĘ TEGO UCZĘ?
GDZIE BĘDĘ MÓGŁ WYKORZYSTAĆ
ZDOBYTE WIADOMOŚCI?

Zapoznaje się tylko z nimi powierzchownie, pamięta
je krótko , i nie jest w stanie ich zastosować,
ani odtworzyć.

Zadaniem nauczyciela jest :
• Uświadomienie uczniom celu uczenia się.
• Kształtowanie właściwej motywacji.
• Uczyć dzieci jak ponosić porażkę w sposób
inteligentny.
• Przekonać uczniów, że są bardziej zdolni niż się
im wydaje.

Motywowanie uczniów do nauki
matematyki.

W nauczaniu matematyki dobór odpowiednio
atrakcyjnych zadań matematycznych
(pod względem treści, formy i stopnia trudności)
ma ogromny wpływ motywujący na ich
rozwiązywanie.

POSTAWY UCZNIÓW

Uczeń odtwórca
To uczeń, który osiąga na ogół oceny dobre
lub bardzo dobre. Rozwiązuje zadania nie tylko
obowiązkowe i "dla chętnych", ale również te,
które wybierze sam. Samo rozwiązanie nie daje
mu satysfakcji; musi się pochwalić swoją pracą
przed nauczycielem, rodzicami, kolegami.

Uczeń "zdobywca nagród".
Taki uczeń otrzymuje oceny dobre i bardzo
dobre. Wydaje się, iż głównym motywem
działania tej grupy uczniów jest chęć otrzymania
nagrody. W przypadku zadań obowiązkowych
(np. pracy domowej), nagrodą jest ocena bardzo
dobra, zaś "nieobowiązkowych" - satysfakcja
z rozwiązania zadania uznanego jako "trudne".

Uczeń "ciekawy intelektualnie".
To uczniowie, którzy z wielkim zaangażowaniem
rozwiązują zadania nietypowe zarówno
obowiązkowe jak i "dla chętnych". Ocena
nie jest dla nich rzeczą pierwszoplanową.
Uczniowie ci uważają, że tylko zadania ciekawe,
nietypowe przyciągają ich uwagę, wyzwalają
energię i dają satysfakcję z osiągniętego wyniku.

Uczeń "niezależny".
Uczniowie ci nie lubią zadań rachunkowych,
stawiają nauczycielowi kłopotliwe pytania.
Zadania obowiązkowe rozwiązują pod
przymusem, bez zaangażowania. Satysfakcję daje
im tylko zajmowanie się własnym problemem
matematycznym.

Uczeń "lubiący się bawić".
Uczniów tych najbardziej interesują krzyżówki,
zagadki, rysowanie, malowanie.

Uczeń "o słabej motywacji".
Do tej grupy należy duża liczba uczniów.
Rozwiązują jedynie zadania łatwe, krótkie.
Bojąc się "kary" przestają dostrzegać sens
tkwiący w matematyce i widzą w niej tylko
źródło swego strachu.

Uczeń "nie zainteresowany".
Uczniowie ci nie odrabiają zadań domowych,
jedynie odpisują i to wielokrotnie bez
zrozumienia. Uczeń tej grupy często uważa się
za osobę niezdolną. Jeżeli dodatkowo odczuwa
lęk przed rodzicami, nauczycielem lub oceną
negatywną, będzie matematykę traktował jako
źródło swego strachu.

Jeżeli nauczyciel rozpozna motyw uczenia się
ucznia, to może na niego optymalnie
odpowiedzieć. Będzie mógł np. stworzyć w
klasie grupę osób o jednakowych postawach i
dla każdej z nich przygotować inne, zestawy
zadań.

Uczniom, którzy mają słabą motywację
lub są nie zainteresowani może dać takie
zadania, na miarę ich możliwości zawierające
elementy zaciekawiające ucznia (np. ciekawa
fabuła, forma zadania). Ponadto za każde
dobrze rozwiązane zadanie lub choćby postęp
w nauce należy pochwalić ucznia po to,
by uwierzył on w swoje możliwości, a następnie
dostrzegł sens i piękno matematyki.

Idealistycznemu nauczycielowi, nie zawsze łatwo
okazywać tolerancję dla tych, którymi kieruje.
Dzieci są czasem mniej ambitne niż my sami,
bywają mniej pewne siebie, a nawet mniej
uzdolnione.
Jeśli pomimo to potrafimy wyciągnąć rękę
i wydobyć z nich to co najlepsze,
one w zamian postarają się o to bardziej dla nas
niż dla kogokolwiek innego na świecie i osiągną
nadzwyczajne wyniki.

RECEPTA DLA NAUCZYCIELA NA SUKCES
UCZNIA
1. Przekonaj ucznia, że naprawdę lubisz go uczyć.
2. Mów jasno, głośno, wyraźnie, z zapałem.
3. Dbaj o właściwe tempo mówienia.
4. Bądź swobodny i baw się razem z uczniem podczas
nauki.
5. Okazuj mu zaufanie.
6. Wyraźnie określ cele.
7. Bądź przygotowany do lekcji.
8. Przygotowuj ciekawe pomoce naukowe.
9. Ogranicz do minimum czynniki rozpraszające uwagę.
10. Dbaj o dobry nastrój ucznia.

11. Przypominaj informację, kiedy uczeń zaczyna ją
zapominać.
12. Polegaj na nim, stawiaj na niego, wierz w jego
możliwości.
13. Bądź dla niego oparciem, bądź po jego stronie.
14. Nie oszukuj go, dotrzymuj przyrzeczeń.
15. Udzielaj odpowiedzi na najtrudniejsze pytania.
16. Jeśli coś mu się nie uda, zrozum go i zachęć do
dalszej pracy.
17. Chwal za wszystko, co da się pochwalić.
18. Doceniaj go.
19. Nigdy nie przerywaj, kiedy on mówi.
20. Pozwól mu kontynuować Twoją myśl na jego
sposób.

21. Słuchaj uważnie upewniając się, że dobrze
rozumiesz.
22. Rozwijaj jego samodzielność.
23. Zachęcaj do krytycznego myślenia.
24. Okazuj mu swoje pozytywne uczucia.
25. Pokaż mu, że jesteś człowiekiem omylnym i
popełniającym błędy.
26. Stosuj różne metody nauczania - bądź
nieszablonowy i ekscytujący.
27. Odnoś do rzeczywistości to, czego go uczysz niech praktyka uzupełnia teorię.
28. Kończ lekcję w takim momencie, żeby miał
poczucie niedosytu (jak w dobrym serialu).


Slide 4

Jak motywować uczniów
do nauki ???

MOTYWACJA

Termin ten pochodzi z łaciny, w którym moveo
(movere, movi, motu) oznacza : wprawiać
w ruch, popychać.
(W. Szewczuk 1990, Psychologia, W-wa, WSiP, str.334)

Motywacja to ogół bodźców zewnętrznych
i wewnętrznych powodujących gotowość ucznia
do uczenia się.
Procesy motywacyjne mają trzy cechy:
• Kierunek- dążenie do osiągnięcia pragnień lub
unikanie źródła obaw;
• Natężenie – przyrost lub spadek sił;
• Stan emocjonalny- dodatni lub ujemny.

Przyjęcie postawy pozytywnej i skupienie
się na mocnych stronach osobowości uwypukla
dobre cechy uczniów, a ich postępowanie
zmienia się na lepsze.
Praktyka szkolna pokazuje, że uczniowie uczą
się najczęściej mechanicznie.

Jeżeli dziecko nie otrzyma odpowiedzi na pytania:
PO CO JA SIĘ TEGO UCZĘ?
GDZIE BĘDĘ MÓGŁ WYKORZYSTAĆ
ZDOBYTE WIADOMOŚCI?

Zapoznaje się tylko z nimi powierzchownie, pamięta
je krótko , i nie jest w stanie ich zastosować,
ani odtworzyć.

Zadaniem nauczyciela jest :
• Uświadomienie uczniom celu uczenia się.
• Kształtowanie właściwej motywacji.
• Uczyć dzieci jak ponosić porażkę w sposób
inteligentny.
• Przekonać uczniów, że są bardziej zdolni niż się
im wydaje.

Motywowanie uczniów do nauki
matematyki.

W nauczaniu matematyki dobór odpowiednio
atrakcyjnych zadań matematycznych
(pod względem treści, formy i stopnia trudności)
ma ogromny wpływ motywujący na ich
rozwiązywanie.

POSTAWY UCZNIÓW

Uczeń odtwórca
To uczeń, który osiąga na ogół oceny dobre
lub bardzo dobre. Rozwiązuje zadania nie tylko
obowiązkowe i "dla chętnych", ale również te,
które wybierze sam. Samo rozwiązanie nie daje
mu satysfakcji; musi się pochwalić swoją pracą
przed nauczycielem, rodzicami, kolegami.

Uczeń "zdobywca nagród".
Taki uczeń otrzymuje oceny dobre i bardzo
dobre. Wydaje się, iż głównym motywem
działania tej grupy uczniów jest chęć otrzymania
nagrody. W przypadku zadań obowiązkowych
(np. pracy domowej), nagrodą jest ocena bardzo
dobra, zaś "nieobowiązkowych" - satysfakcja
z rozwiązania zadania uznanego jako "trudne".

Uczeń "ciekawy intelektualnie".
To uczniowie, którzy z wielkim zaangażowaniem
rozwiązują zadania nietypowe zarówno
obowiązkowe jak i "dla chętnych". Ocena
nie jest dla nich rzeczą pierwszoplanową.
Uczniowie ci uważają, że tylko zadania ciekawe,
nietypowe przyciągają ich uwagę, wyzwalają
energię i dają satysfakcję z osiągniętego wyniku.

Uczeń "niezależny".
Uczniowie ci nie lubią zadań rachunkowych,
stawiają nauczycielowi kłopotliwe pytania.
Zadania obowiązkowe rozwiązują pod
przymusem, bez zaangażowania. Satysfakcję daje
im tylko zajmowanie się własnym problemem
matematycznym.

Uczeń "lubiący się bawić".
Uczniów tych najbardziej interesują krzyżówki,
zagadki, rysowanie, malowanie.

Uczeń "o słabej motywacji".
Do tej grupy należy duża liczba uczniów.
Rozwiązują jedynie zadania łatwe, krótkie.
Bojąc się "kary" przestają dostrzegać sens
tkwiący w matematyce i widzą w niej tylko
źródło swego strachu.

Uczeń "nie zainteresowany".
Uczniowie ci nie odrabiają zadań domowych,
jedynie odpisują i to wielokrotnie bez
zrozumienia. Uczeń tej grupy często uważa się
za osobę niezdolną. Jeżeli dodatkowo odczuwa
lęk przed rodzicami, nauczycielem lub oceną
negatywną, będzie matematykę traktował jako
źródło swego strachu.

Jeżeli nauczyciel rozpozna motyw uczenia się
ucznia, to może na niego optymalnie
odpowiedzieć. Będzie mógł np. stworzyć w
klasie grupę osób o jednakowych postawach i
dla każdej z nich przygotować inne, zestawy
zadań.

Uczniom, którzy mają słabą motywację
lub są nie zainteresowani może dać takie
zadania, na miarę ich możliwości zawierające
elementy zaciekawiające ucznia (np. ciekawa
fabuła, forma zadania). Ponadto za każde
dobrze rozwiązane zadanie lub choćby postęp
w nauce należy pochwalić ucznia po to,
by uwierzył on w swoje możliwości, a następnie
dostrzegł sens i piękno matematyki.

Idealistycznemu nauczycielowi, nie zawsze łatwo
okazywać tolerancję dla tych, którymi kieruje.
Dzieci są czasem mniej ambitne niż my sami,
bywają mniej pewne siebie, a nawet mniej
uzdolnione.
Jeśli pomimo to potrafimy wyciągnąć rękę
i wydobyć z nich to co najlepsze,
one w zamian postarają się o to bardziej dla nas
niż dla kogokolwiek innego na świecie i osiągną
nadzwyczajne wyniki.

RECEPTA DLA NAUCZYCIELA NA SUKCES
UCZNIA
1. Przekonaj ucznia, że naprawdę lubisz go uczyć.
2. Mów jasno, głośno, wyraźnie, z zapałem.
3. Dbaj o właściwe tempo mówienia.
4. Bądź swobodny i baw się razem z uczniem podczas
nauki.
5. Okazuj mu zaufanie.
6. Wyraźnie określ cele.
7. Bądź przygotowany do lekcji.
8. Przygotowuj ciekawe pomoce naukowe.
9. Ogranicz do minimum czynniki rozpraszające uwagę.
10. Dbaj o dobry nastrój ucznia.

11. Przypominaj informację, kiedy uczeń zaczyna ją
zapominać.
12. Polegaj na nim, stawiaj na niego, wierz w jego
możliwości.
13. Bądź dla niego oparciem, bądź po jego stronie.
14. Nie oszukuj go, dotrzymuj przyrzeczeń.
15. Udzielaj odpowiedzi na najtrudniejsze pytania.
16. Jeśli coś mu się nie uda, zrozum go i zachęć do
dalszej pracy.
17. Chwal za wszystko, co da się pochwalić.
18. Doceniaj go.
19. Nigdy nie przerywaj, kiedy on mówi.
20. Pozwól mu kontynuować Twoją myśl na jego
sposób.

21. Słuchaj uważnie upewniając się, że dobrze
rozumiesz.
22. Rozwijaj jego samodzielność.
23. Zachęcaj do krytycznego myślenia.
24. Okazuj mu swoje pozytywne uczucia.
25. Pokaż mu, że jesteś człowiekiem omylnym i
popełniającym błędy.
26. Stosuj różne metody nauczania - bądź
nieszablonowy i ekscytujący.
27. Odnoś do rzeczywistości to, czego go uczysz niech praktyka uzupełnia teorię.
28. Kończ lekcję w takim momencie, żeby miał
poczucie niedosytu (jak w dobrym serialu).


Slide 5

Jak motywować uczniów
do nauki ???

MOTYWACJA

Termin ten pochodzi z łaciny, w którym moveo
(movere, movi, motu) oznacza : wprawiać
w ruch, popychać.
(W. Szewczuk 1990, Psychologia, W-wa, WSiP, str.334)

Motywacja to ogół bodźców zewnętrznych
i wewnętrznych powodujących gotowość ucznia
do uczenia się.
Procesy motywacyjne mają trzy cechy:
• Kierunek- dążenie do osiągnięcia pragnień lub
unikanie źródła obaw;
• Natężenie – przyrost lub spadek sił;
• Stan emocjonalny- dodatni lub ujemny.

Przyjęcie postawy pozytywnej i skupienie
się na mocnych stronach osobowości uwypukla
dobre cechy uczniów, a ich postępowanie
zmienia się na lepsze.
Praktyka szkolna pokazuje, że uczniowie uczą
się najczęściej mechanicznie.

Jeżeli dziecko nie otrzyma odpowiedzi na pytania:
PO CO JA SIĘ TEGO UCZĘ?
GDZIE BĘDĘ MÓGŁ WYKORZYSTAĆ
ZDOBYTE WIADOMOŚCI?

Zapoznaje się tylko z nimi powierzchownie, pamięta
je krótko , i nie jest w stanie ich zastosować,
ani odtworzyć.

Zadaniem nauczyciela jest :
• Uświadomienie uczniom celu uczenia się.
• Kształtowanie właściwej motywacji.
• Uczyć dzieci jak ponosić porażkę w sposób
inteligentny.
• Przekonać uczniów, że są bardziej zdolni niż się
im wydaje.

Motywowanie uczniów do nauki
matematyki.

W nauczaniu matematyki dobór odpowiednio
atrakcyjnych zadań matematycznych
(pod względem treści, formy i stopnia trudności)
ma ogromny wpływ motywujący na ich
rozwiązywanie.

POSTAWY UCZNIÓW

Uczeń odtwórca
To uczeń, który osiąga na ogół oceny dobre
lub bardzo dobre. Rozwiązuje zadania nie tylko
obowiązkowe i "dla chętnych", ale również te,
które wybierze sam. Samo rozwiązanie nie daje
mu satysfakcji; musi się pochwalić swoją pracą
przed nauczycielem, rodzicami, kolegami.

Uczeń "zdobywca nagród".
Taki uczeń otrzymuje oceny dobre i bardzo
dobre. Wydaje się, iż głównym motywem
działania tej grupy uczniów jest chęć otrzymania
nagrody. W przypadku zadań obowiązkowych
(np. pracy domowej), nagrodą jest ocena bardzo
dobra, zaś "nieobowiązkowych" - satysfakcja
z rozwiązania zadania uznanego jako "trudne".

Uczeń "ciekawy intelektualnie".
To uczniowie, którzy z wielkim zaangażowaniem
rozwiązują zadania nietypowe zarówno
obowiązkowe jak i "dla chętnych". Ocena
nie jest dla nich rzeczą pierwszoplanową.
Uczniowie ci uważają, że tylko zadania ciekawe,
nietypowe przyciągają ich uwagę, wyzwalają
energię i dają satysfakcję z osiągniętego wyniku.

Uczeń "niezależny".
Uczniowie ci nie lubią zadań rachunkowych,
stawiają nauczycielowi kłopotliwe pytania.
Zadania obowiązkowe rozwiązują pod
przymusem, bez zaangażowania. Satysfakcję daje
im tylko zajmowanie się własnym problemem
matematycznym.

Uczeń "lubiący się bawić".
Uczniów tych najbardziej interesują krzyżówki,
zagadki, rysowanie, malowanie.

Uczeń "o słabej motywacji".
Do tej grupy należy duża liczba uczniów.
Rozwiązują jedynie zadania łatwe, krótkie.
Bojąc się "kary" przestają dostrzegać sens
tkwiący w matematyce i widzą w niej tylko
źródło swego strachu.

Uczeń "nie zainteresowany".
Uczniowie ci nie odrabiają zadań domowych,
jedynie odpisują i to wielokrotnie bez
zrozumienia. Uczeń tej grupy często uważa się
za osobę niezdolną. Jeżeli dodatkowo odczuwa
lęk przed rodzicami, nauczycielem lub oceną
negatywną, będzie matematykę traktował jako
źródło swego strachu.

Jeżeli nauczyciel rozpozna motyw uczenia się
ucznia, to może na niego optymalnie
odpowiedzieć. Będzie mógł np. stworzyć w
klasie grupę osób o jednakowych postawach i
dla każdej z nich przygotować inne, zestawy
zadań.

Uczniom, którzy mają słabą motywację
lub są nie zainteresowani może dać takie
zadania, na miarę ich możliwości zawierające
elementy zaciekawiające ucznia (np. ciekawa
fabuła, forma zadania). Ponadto za każde
dobrze rozwiązane zadanie lub choćby postęp
w nauce należy pochwalić ucznia po to,
by uwierzył on w swoje możliwości, a następnie
dostrzegł sens i piękno matematyki.

Idealistycznemu nauczycielowi, nie zawsze łatwo
okazywać tolerancję dla tych, którymi kieruje.
Dzieci są czasem mniej ambitne niż my sami,
bywają mniej pewne siebie, a nawet mniej
uzdolnione.
Jeśli pomimo to potrafimy wyciągnąć rękę
i wydobyć z nich to co najlepsze,
one w zamian postarają się o to bardziej dla nas
niż dla kogokolwiek innego na świecie i osiągną
nadzwyczajne wyniki.

RECEPTA DLA NAUCZYCIELA NA SUKCES
UCZNIA
1. Przekonaj ucznia, że naprawdę lubisz go uczyć.
2. Mów jasno, głośno, wyraźnie, z zapałem.
3. Dbaj o właściwe tempo mówienia.
4. Bądź swobodny i baw się razem z uczniem podczas
nauki.
5. Okazuj mu zaufanie.
6. Wyraźnie określ cele.
7. Bądź przygotowany do lekcji.
8. Przygotowuj ciekawe pomoce naukowe.
9. Ogranicz do minimum czynniki rozpraszające uwagę.
10. Dbaj o dobry nastrój ucznia.

11. Przypominaj informację, kiedy uczeń zaczyna ją
zapominać.
12. Polegaj na nim, stawiaj na niego, wierz w jego
możliwości.
13. Bądź dla niego oparciem, bądź po jego stronie.
14. Nie oszukuj go, dotrzymuj przyrzeczeń.
15. Udzielaj odpowiedzi na najtrudniejsze pytania.
16. Jeśli coś mu się nie uda, zrozum go i zachęć do
dalszej pracy.
17. Chwal za wszystko, co da się pochwalić.
18. Doceniaj go.
19. Nigdy nie przerywaj, kiedy on mówi.
20. Pozwól mu kontynuować Twoją myśl na jego
sposób.

21. Słuchaj uważnie upewniając się, że dobrze
rozumiesz.
22. Rozwijaj jego samodzielność.
23. Zachęcaj do krytycznego myślenia.
24. Okazuj mu swoje pozytywne uczucia.
25. Pokaż mu, że jesteś człowiekiem omylnym i
popełniającym błędy.
26. Stosuj różne metody nauczania - bądź
nieszablonowy i ekscytujący.
27. Odnoś do rzeczywistości to, czego go uczysz niech praktyka uzupełnia teorię.
28. Kończ lekcję w takim momencie, żeby miał
poczucie niedosytu (jak w dobrym serialu).


Slide 6

Jak motywować uczniów
do nauki ???

MOTYWACJA

Termin ten pochodzi z łaciny, w którym moveo
(movere, movi, motu) oznacza : wprawiać
w ruch, popychać.
(W. Szewczuk 1990, Psychologia, W-wa, WSiP, str.334)

Motywacja to ogół bodźców zewnętrznych
i wewnętrznych powodujących gotowość ucznia
do uczenia się.
Procesy motywacyjne mają trzy cechy:
• Kierunek- dążenie do osiągnięcia pragnień lub
unikanie źródła obaw;
• Natężenie – przyrost lub spadek sił;
• Stan emocjonalny- dodatni lub ujemny.

Przyjęcie postawy pozytywnej i skupienie
się na mocnych stronach osobowości uwypukla
dobre cechy uczniów, a ich postępowanie
zmienia się na lepsze.
Praktyka szkolna pokazuje, że uczniowie uczą
się najczęściej mechanicznie.

Jeżeli dziecko nie otrzyma odpowiedzi na pytania:
PO CO JA SIĘ TEGO UCZĘ?
GDZIE BĘDĘ MÓGŁ WYKORZYSTAĆ
ZDOBYTE WIADOMOŚCI?

Zapoznaje się tylko z nimi powierzchownie, pamięta
je krótko , i nie jest w stanie ich zastosować,
ani odtworzyć.

Zadaniem nauczyciela jest :
• Uświadomienie uczniom celu uczenia się.
• Kształtowanie właściwej motywacji.
• Uczyć dzieci jak ponosić porażkę w sposób
inteligentny.
• Przekonać uczniów, że są bardziej zdolni niż się
im wydaje.

Motywowanie uczniów do nauki
matematyki.

W nauczaniu matematyki dobór odpowiednio
atrakcyjnych zadań matematycznych
(pod względem treści, formy i stopnia trudności)
ma ogromny wpływ motywujący na ich
rozwiązywanie.

POSTAWY UCZNIÓW

Uczeń odtwórca
To uczeń, który osiąga na ogół oceny dobre
lub bardzo dobre. Rozwiązuje zadania nie tylko
obowiązkowe i "dla chętnych", ale również te,
które wybierze sam. Samo rozwiązanie nie daje
mu satysfakcji; musi się pochwalić swoją pracą
przed nauczycielem, rodzicami, kolegami.

Uczeń "zdobywca nagród".
Taki uczeń otrzymuje oceny dobre i bardzo
dobre. Wydaje się, iż głównym motywem
działania tej grupy uczniów jest chęć otrzymania
nagrody. W przypadku zadań obowiązkowych
(np. pracy domowej), nagrodą jest ocena bardzo
dobra, zaś "nieobowiązkowych" - satysfakcja
z rozwiązania zadania uznanego jako "trudne".

Uczeń "ciekawy intelektualnie".
To uczniowie, którzy z wielkim zaangażowaniem
rozwiązują zadania nietypowe zarówno
obowiązkowe jak i "dla chętnych". Ocena
nie jest dla nich rzeczą pierwszoplanową.
Uczniowie ci uważają, że tylko zadania ciekawe,
nietypowe przyciągają ich uwagę, wyzwalają
energię i dają satysfakcję z osiągniętego wyniku.

Uczeń "niezależny".
Uczniowie ci nie lubią zadań rachunkowych,
stawiają nauczycielowi kłopotliwe pytania.
Zadania obowiązkowe rozwiązują pod
przymusem, bez zaangażowania. Satysfakcję daje
im tylko zajmowanie się własnym problemem
matematycznym.

Uczeń "lubiący się bawić".
Uczniów tych najbardziej interesują krzyżówki,
zagadki, rysowanie, malowanie.

Uczeń "o słabej motywacji".
Do tej grupy należy duża liczba uczniów.
Rozwiązują jedynie zadania łatwe, krótkie.
Bojąc się "kary" przestają dostrzegać sens
tkwiący w matematyce i widzą w niej tylko
źródło swego strachu.

Uczeń "nie zainteresowany".
Uczniowie ci nie odrabiają zadań domowych,
jedynie odpisują i to wielokrotnie bez
zrozumienia. Uczeń tej grupy często uważa się
za osobę niezdolną. Jeżeli dodatkowo odczuwa
lęk przed rodzicami, nauczycielem lub oceną
negatywną, będzie matematykę traktował jako
źródło swego strachu.

Jeżeli nauczyciel rozpozna motyw uczenia się
ucznia, to może na niego optymalnie
odpowiedzieć. Będzie mógł np. stworzyć w
klasie grupę osób o jednakowych postawach i
dla każdej z nich przygotować inne, zestawy
zadań.

Uczniom, którzy mają słabą motywację
lub są nie zainteresowani może dać takie
zadania, na miarę ich możliwości zawierające
elementy zaciekawiające ucznia (np. ciekawa
fabuła, forma zadania). Ponadto za każde
dobrze rozwiązane zadanie lub choćby postęp
w nauce należy pochwalić ucznia po to,
by uwierzył on w swoje możliwości, a następnie
dostrzegł sens i piękno matematyki.

Idealistycznemu nauczycielowi, nie zawsze łatwo
okazywać tolerancję dla tych, którymi kieruje.
Dzieci są czasem mniej ambitne niż my sami,
bywają mniej pewne siebie, a nawet mniej
uzdolnione.
Jeśli pomimo to potrafimy wyciągnąć rękę
i wydobyć z nich to co najlepsze,
one w zamian postarają się o to bardziej dla nas
niż dla kogokolwiek innego na świecie i osiągną
nadzwyczajne wyniki.

RECEPTA DLA NAUCZYCIELA NA SUKCES
UCZNIA
1. Przekonaj ucznia, że naprawdę lubisz go uczyć.
2. Mów jasno, głośno, wyraźnie, z zapałem.
3. Dbaj o właściwe tempo mówienia.
4. Bądź swobodny i baw się razem z uczniem podczas
nauki.
5. Okazuj mu zaufanie.
6. Wyraźnie określ cele.
7. Bądź przygotowany do lekcji.
8. Przygotowuj ciekawe pomoce naukowe.
9. Ogranicz do minimum czynniki rozpraszające uwagę.
10. Dbaj o dobry nastrój ucznia.

11. Przypominaj informację, kiedy uczeń zaczyna ją
zapominać.
12. Polegaj na nim, stawiaj na niego, wierz w jego
możliwości.
13. Bądź dla niego oparciem, bądź po jego stronie.
14. Nie oszukuj go, dotrzymuj przyrzeczeń.
15. Udzielaj odpowiedzi na najtrudniejsze pytania.
16. Jeśli coś mu się nie uda, zrozum go i zachęć do
dalszej pracy.
17. Chwal za wszystko, co da się pochwalić.
18. Doceniaj go.
19. Nigdy nie przerywaj, kiedy on mówi.
20. Pozwól mu kontynuować Twoją myśl na jego
sposób.

21. Słuchaj uważnie upewniając się, że dobrze
rozumiesz.
22. Rozwijaj jego samodzielność.
23. Zachęcaj do krytycznego myślenia.
24. Okazuj mu swoje pozytywne uczucia.
25. Pokaż mu, że jesteś człowiekiem omylnym i
popełniającym błędy.
26. Stosuj różne metody nauczania - bądź
nieszablonowy i ekscytujący.
27. Odnoś do rzeczywistości to, czego go uczysz niech praktyka uzupełnia teorię.
28. Kończ lekcję w takim momencie, żeby miał
poczucie niedosytu (jak w dobrym serialu).


Slide 7

Jak motywować uczniów
do nauki ???

MOTYWACJA

Termin ten pochodzi z łaciny, w którym moveo
(movere, movi, motu) oznacza : wprawiać
w ruch, popychać.
(W. Szewczuk 1990, Psychologia, W-wa, WSiP, str.334)

Motywacja to ogół bodźców zewnętrznych
i wewnętrznych powodujących gotowość ucznia
do uczenia się.
Procesy motywacyjne mają trzy cechy:
• Kierunek- dążenie do osiągnięcia pragnień lub
unikanie źródła obaw;
• Natężenie – przyrost lub spadek sił;
• Stan emocjonalny- dodatni lub ujemny.

Przyjęcie postawy pozytywnej i skupienie
się na mocnych stronach osobowości uwypukla
dobre cechy uczniów, a ich postępowanie
zmienia się na lepsze.
Praktyka szkolna pokazuje, że uczniowie uczą
się najczęściej mechanicznie.

Jeżeli dziecko nie otrzyma odpowiedzi na pytania:
PO CO JA SIĘ TEGO UCZĘ?
GDZIE BĘDĘ MÓGŁ WYKORZYSTAĆ
ZDOBYTE WIADOMOŚCI?

Zapoznaje się tylko z nimi powierzchownie, pamięta
je krótko , i nie jest w stanie ich zastosować,
ani odtworzyć.

Zadaniem nauczyciela jest :
• Uświadomienie uczniom celu uczenia się.
• Kształtowanie właściwej motywacji.
• Uczyć dzieci jak ponosić porażkę w sposób
inteligentny.
• Przekonać uczniów, że są bardziej zdolni niż się
im wydaje.

Motywowanie uczniów do nauki
matematyki.

W nauczaniu matematyki dobór odpowiednio
atrakcyjnych zadań matematycznych
(pod względem treści, formy i stopnia trudności)
ma ogromny wpływ motywujący na ich
rozwiązywanie.

POSTAWY UCZNIÓW

Uczeń odtwórca
To uczeń, który osiąga na ogół oceny dobre
lub bardzo dobre. Rozwiązuje zadania nie tylko
obowiązkowe i "dla chętnych", ale również te,
które wybierze sam. Samo rozwiązanie nie daje
mu satysfakcji; musi się pochwalić swoją pracą
przed nauczycielem, rodzicami, kolegami.

Uczeń "zdobywca nagród".
Taki uczeń otrzymuje oceny dobre i bardzo
dobre. Wydaje się, iż głównym motywem
działania tej grupy uczniów jest chęć otrzymania
nagrody. W przypadku zadań obowiązkowych
(np. pracy domowej), nagrodą jest ocena bardzo
dobra, zaś "nieobowiązkowych" - satysfakcja
z rozwiązania zadania uznanego jako "trudne".

Uczeń "ciekawy intelektualnie".
To uczniowie, którzy z wielkim zaangażowaniem
rozwiązują zadania nietypowe zarówno
obowiązkowe jak i "dla chętnych". Ocena
nie jest dla nich rzeczą pierwszoplanową.
Uczniowie ci uważają, że tylko zadania ciekawe,
nietypowe przyciągają ich uwagę, wyzwalają
energię i dają satysfakcję z osiągniętego wyniku.

Uczeń "niezależny".
Uczniowie ci nie lubią zadań rachunkowych,
stawiają nauczycielowi kłopotliwe pytania.
Zadania obowiązkowe rozwiązują pod
przymusem, bez zaangażowania. Satysfakcję daje
im tylko zajmowanie się własnym problemem
matematycznym.

Uczeń "lubiący się bawić".
Uczniów tych najbardziej interesują krzyżówki,
zagadki, rysowanie, malowanie.

Uczeń "o słabej motywacji".
Do tej grupy należy duża liczba uczniów.
Rozwiązują jedynie zadania łatwe, krótkie.
Bojąc się "kary" przestają dostrzegać sens
tkwiący w matematyce i widzą w niej tylko
źródło swego strachu.

Uczeń "nie zainteresowany".
Uczniowie ci nie odrabiają zadań domowych,
jedynie odpisują i to wielokrotnie bez
zrozumienia. Uczeń tej grupy często uważa się
za osobę niezdolną. Jeżeli dodatkowo odczuwa
lęk przed rodzicami, nauczycielem lub oceną
negatywną, będzie matematykę traktował jako
źródło swego strachu.

Jeżeli nauczyciel rozpozna motyw uczenia się
ucznia, to może na niego optymalnie
odpowiedzieć. Będzie mógł np. stworzyć w
klasie grupę osób o jednakowych postawach i
dla każdej z nich przygotować inne, zestawy
zadań.

Uczniom, którzy mają słabą motywację
lub są nie zainteresowani może dać takie
zadania, na miarę ich możliwości zawierające
elementy zaciekawiające ucznia (np. ciekawa
fabuła, forma zadania). Ponadto za każde
dobrze rozwiązane zadanie lub choćby postęp
w nauce należy pochwalić ucznia po to,
by uwierzył on w swoje możliwości, a następnie
dostrzegł sens i piękno matematyki.

Idealistycznemu nauczycielowi, nie zawsze łatwo
okazywać tolerancję dla tych, którymi kieruje.
Dzieci są czasem mniej ambitne niż my sami,
bywają mniej pewne siebie, a nawet mniej
uzdolnione.
Jeśli pomimo to potrafimy wyciągnąć rękę
i wydobyć z nich to co najlepsze,
one w zamian postarają się o to bardziej dla nas
niż dla kogokolwiek innego na świecie i osiągną
nadzwyczajne wyniki.

RECEPTA DLA NAUCZYCIELA NA SUKCES
UCZNIA
1. Przekonaj ucznia, że naprawdę lubisz go uczyć.
2. Mów jasno, głośno, wyraźnie, z zapałem.
3. Dbaj o właściwe tempo mówienia.
4. Bądź swobodny i baw się razem z uczniem podczas
nauki.
5. Okazuj mu zaufanie.
6. Wyraźnie określ cele.
7. Bądź przygotowany do lekcji.
8. Przygotowuj ciekawe pomoce naukowe.
9. Ogranicz do minimum czynniki rozpraszające uwagę.
10. Dbaj o dobry nastrój ucznia.

11. Przypominaj informację, kiedy uczeń zaczyna ją
zapominać.
12. Polegaj na nim, stawiaj na niego, wierz w jego
możliwości.
13. Bądź dla niego oparciem, bądź po jego stronie.
14. Nie oszukuj go, dotrzymuj przyrzeczeń.
15. Udzielaj odpowiedzi na najtrudniejsze pytania.
16. Jeśli coś mu się nie uda, zrozum go i zachęć do
dalszej pracy.
17. Chwal za wszystko, co da się pochwalić.
18. Doceniaj go.
19. Nigdy nie przerywaj, kiedy on mówi.
20. Pozwól mu kontynuować Twoją myśl na jego
sposób.

21. Słuchaj uważnie upewniając się, że dobrze
rozumiesz.
22. Rozwijaj jego samodzielność.
23. Zachęcaj do krytycznego myślenia.
24. Okazuj mu swoje pozytywne uczucia.
25. Pokaż mu, że jesteś człowiekiem omylnym i
popełniającym błędy.
26. Stosuj różne metody nauczania - bądź
nieszablonowy i ekscytujący.
27. Odnoś do rzeczywistości to, czego go uczysz niech praktyka uzupełnia teorię.
28. Kończ lekcję w takim momencie, żeby miał
poczucie niedosytu (jak w dobrym serialu).


Slide 8

Jak motywować uczniów
do nauki ???

MOTYWACJA

Termin ten pochodzi z łaciny, w którym moveo
(movere, movi, motu) oznacza : wprawiać
w ruch, popychać.
(W. Szewczuk 1990, Psychologia, W-wa, WSiP, str.334)

Motywacja to ogół bodźców zewnętrznych
i wewnętrznych powodujących gotowość ucznia
do uczenia się.
Procesy motywacyjne mają trzy cechy:
• Kierunek- dążenie do osiągnięcia pragnień lub
unikanie źródła obaw;
• Natężenie – przyrost lub spadek sił;
• Stan emocjonalny- dodatni lub ujemny.

Przyjęcie postawy pozytywnej i skupienie
się na mocnych stronach osobowości uwypukla
dobre cechy uczniów, a ich postępowanie
zmienia się na lepsze.
Praktyka szkolna pokazuje, że uczniowie uczą
się najczęściej mechanicznie.

Jeżeli dziecko nie otrzyma odpowiedzi na pytania:
PO CO JA SIĘ TEGO UCZĘ?
GDZIE BĘDĘ MÓGŁ WYKORZYSTAĆ
ZDOBYTE WIADOMOŚCI?

Zapoznaje się tylko z nimi powierzchownie, pamięta
je krótko , i nie jest w stanie ich zastosować,
ani odtworzyć.

Zadaniem nauczyciela jest :
• Uświadomienie uczniom celu uczenia się.
• Kształtowanie właściwej motywacji.
• Uczyć dzieci jak ponosić porażkę w sposób
inteligentny.
• Przekonać uczniów, że są bardziej zdolni niż się
im wydaje.

Motywowanie uczniów do nauki
matematyki.

W nauczaniu matematyki dobór odpowiednio
atrakcyjnych zadań matematycznych
(pod względem treści, formy i stopnia trudności)
ma ogromny wpływ motywujący na ich
rozwiązywanie.

POSTAWY UCZNIÓW

Uczeń odtwórca
To uczeń, który osiąga na ogół oceny dobre
lub bardzo dobre. Rozwiązuje zadania nie tylko
obowiązkowe i "dla chętnych", ale również te,
które wybierze sam. Samo rozwiązanie nie daje
mu satysfakcji; musi się pochwalić swoją pracą
przed nauczycielem, rodzicami, kolegami.

Uczeń "zdobywca nagród".
Taki uczeń otrzymuje oceny dobre i bardzo
dobre. Wydaje się, iż głównym motywem
działania tej grupy uczniów jest chęć otrzymania
nagrody. W przypadku zadań obowiązkowych
(np. pracy domowej), nagrodą jest ocena bardzo
dobra, zaś "nieobowiązkowych" - satysfakcja
z rozwiązania zadania uznanego jako "trudne".

Uczeń "ciekawy intelektualnie".
To uczniowie, którzy z wielkim zaangażowaniem
rozwiązują zadania nietypowe zarówno
obowiązkowe jak i "dla chętnych". Ocena
nie jest dla nich rzeczą pierwszoplanową.
Uczniowie ci uważają, że tylko zadania ciekawe,
nietypowe przyciągają ich uwagę, wyzwalają
energię i dają satysfakcję z osiągniętego wyniku.

Uczeń "niezależny".
Uczniowie ci nie lubią zadań rachunkowych,
stawiają nauczycielowi kłopotliwe pytania.
Zadania obowiązkowe rozwiązują pod
przymusem, bez zaangażowania. Satysfakcję daje
im tylko zajmowanie się własnym problemem
matematycznym.

Uczeń "lubiący się bawić".
Uczniów tych najbardziej interesują krzyżówki,
zagadki, rysowanie, malowanie.

Uczeń "o słabej motywacji".
Do tej grupy należy duża liczba uczniów.
Rozwiązują jedynie zadania łatwe, krótkie.
Bojąc się "kary" przestają dostrzegać sens
tkwiący w matematyce i widzą w niej tylko
źródło swego strachu.

Uczeń "nie zainteresowany".
Uczniowie ci nie odrabiają zadań domowych,
jedynie odpisują i to wielokrotnie bez
zrozumienia. Uczeń tej grupy często uważa się
za osobę niezdolną. Jeżeli dodatkowo odczuwa
lęk przed rodzicami, nauczycielem lub oceną
negatywną, będzie matematykę traktował jako
źródło swego strachu.

Jeżeli nauczyciel rozpozna motyw uczenia się
ucznia, to może na niego optymalnie
odpowiedzieć. Będzie mógł np. stworzyć w
klasie grupę osób o jednakowych postawach i
dla każdej z nich przygotować inne, zestawy
zadań.

Uczniom, którzy mają słabą motywację
lub są nie zainteresowani może dać takie
zadania, na miarę ich możliwości zawierające
elementy zaciekawiające ucznia (np. ciekawa
fabuła, forma zadania). Ponadto za każde
dobrze rozwiązane zadanie lub choćby postęp
w nauce należy pochwalić ucznia po to,
by uwierzył on w swoje możliwości, a następnie
dostrzegł sens i piękno matematyki.

Idealistycznemu nauczycielowi, nie zawsze łatwo
okazywać tolerancję dla tych, którymi kieruje.
Dzieci są czasem mniej ambitne niż my sami,
bywają mniej pewne siebie, a nawet mniej
uzdolnione.
Jeśli pomimo to potrafimy wyciągnąć rękę
i wydobyć z nich to co najlepsze,
one w zamian postarają się o to bardziej dla nas
niż dla kogokolwiek innego na świecie i osiągną
nadzwyczajne wyniki.

RECEPTA DLA NAUCZYCIELA NA SUKCES
UCZNIA
1. Przekonaj ucznia, że naprawdę lubisz go uczyć.
2. Mów jasno, głośno, wyraźnie, z zapałem.
3. Dbaj o właściwe tempo mówienia.
4. Bądź swobodny i baw się razem z uczniem podczas
nauki.
5. Okazuj mu zaufanie.
6. Wyraźnie określ cele.
7. Bądź przygotowany do lekcji.
8. Przygotowuj ciekawe pomoce naukowe.
9. Ogranicz do minimum czynniki rozpraszające uwagę.
10. Dbaj o dobry nastrój ucznia.

11. Przypominaj informację, kiedy uczeń zaczyna ją
zapominać.
12. Polegaj na nim, stawiaj na niego, wierz w jego
możliwości.
13. Bądź dla niego oparciem, bądź po jego stronie.
14. Nie oszukuj go, dotrzymuj przyrzeczeń.
15. Udzielaj odpowiedzi na najtrudniejsze pytania.
16. Jeśli coś mu się nie uda, zrozum go i zachęć do
dalszej pracy.
17. Chwal za wszystko, co da się pochwalić.
18. Doceniaj go.
19. Nigdy nie przerywaj, kiedy on mówi.
20. Pozwól mu kontynuować Twoją myśl na jego
sposób.

21. Słuchaj uważnie upewniając się, że dobrze
rozumiesz.
22. Rozwijaj jego samodzielność.
23. Zachęcaj do krytycznego myślenia.
24. Okazuj mu swoje pozytywne uczucia.
25. Pokaż mu, że jesteś człowiekiem omylnym i
popełniającym błędy.
26. Stosuj różne metody nauczania - bądź
nieszablonowy i ekscytujący.
27. Odnoś do rzeczywistości to, czego go uczysz niech praktyka uzupełnia teorię.
28. Kończ lekcję w takim momencie, żeby miał
poczucie niedosytu (jak w dobrym serialu).


Slide 9

Jak motywować uczniów
do nauki ???

MOTYWACJA

Termin ten pochodzi z łaciny, w którym moveo
(movere, movi, motu) oznacza : wprawiać
w ruch, popychać.
(W. Szewczuk 1990, Psychologia, W-wa, WSiP, str.334)

Motywacja to ogół bodźców zewnętrznych
i wewnętrznych powodujących gotowość ucznia
do uczenia się.
Procesy motywacyjne mają trzy cechy:
• Kierunek- dążenie do osiągnięcia pragnień lub
unikanie źródła obaw;
• Natężenie – przyrost lub spadek sił;
• Stan emocjonalny- dodatni lub ujemny.

Przyjęcie postawy pozytywnej i skupienie
się na mocnych stronach osobowości uwypukla
dobre cechy uczniów, a ich postępowanie
zmienia się na lepsze.
Praktyka szkolna pokazuje, że uczniowie uczą
się najczęściej mechanicznie.

Jeżeli dziecko nie otrzyma odpowiedzi na pytania:
PO CO JA SIĘ TEGO UCZĘ?
GDZIE BĘDĘ MÓGŁ WYKORZYSTAĆ
ZDOBYTE WIADOMOŚCI?

Zapoznaje się tylko z nimi powierzchownie, pamięta
je krótko , i nie jest w stanie ich zastosować,
ani odtworzyć.

Zadaniem nauczyciela jest :
• Uświadomienie uczniom celu uczenia się.
• Kształtowanie właściwej motywacji.
• Uczyć dzieci jak ponosić porażkę w sposób
inteligentny.
• Przekonać uczniów, że są bardziej zdolni niż się
im wydaje.

Motywowanie uczniów do nauki
matematyki.

W nauczaniu matematyki dobór odpowiednio
atrakcyjnych zadań matematycznych
(pod względem treści, formy i stopnia trudności)
ma ogromny wpływ motywujący na ich
rozwiązywanie.

POSTAWY UCZNIÓW

Uczeń odtwórca
To uczeń, który osiąga na ogół oceny dobre
lub bardzo dobre. Rozwiązuje zadania nie tylko
obowiązkowe i "dla chętnych", ale również te,
które wybierze sam. Samo rozwiązanie nie daje
mu satysfakcji; musi się pochwalić swoją pracą
przed nauczycielem, rodzicami, kolegami.

Uczeń "zdobywca nagród".
Taki uczeń otrzymuje oceny dobre i bardzo
dobre. Wydaje się, iż głównym motywem
działania tej grupy uczniów jest chęć otrzymania
nagrody. W przypadku zadań obowiązkowych
(np. pracy domowej), nagrodą jest ocena bardzo
dobra, zaś "nieobowiązkowych" - satysfakcja
z rozwiązania zadania uznanego jako "trudne".

Uczeń "ciekawy intelektualnie".
To uczniowie, którzy z wielkim zaangażowaniem
rozwiązują zadania nietypowe zarówno
obowiązkowe jak i "dla chętnych". Ocena
nie jest dla nich rzeczą pierwszoplanową.
Uczniowie ci uważają, że tylko zadania ciekawe,
nietypowe przyciągają ich uwagę, wyzwalają
energię i dają satysfakcję z osiągniętego wyniku.

Uczeń "niezależny".
Uczniowie ci nie lubią zadań rachunkowych,
stawiają nauczycielowi kłopotliwe pytania.
Zadania obowiązkowe rozwiązują pod
przymusem, bez zaangażowania. Satysfakcję daje
im tylko zajmowanie się własnym problemem
matematycznym.

Uczeń "lubiący się bawić".
Uczniów tych najbardziej interesują krzyżówki,
zagadki, rysowanie, malowanie.

Uczeń "o słabej motywacji".
Do tej grupy należy duża liczba uczniów.
Rozwiązują jedynie zadania łatwe, krótkie.
Bojąc się "kary" przestają dostrzegać sens
tkwiący w matematyce i widzą w niej tylko
źródło swego strachu.

Uczeń "nie zainteresowany".
Uczniowie ci nie odrabiają zadań domowych,
jedynie odpisują i to wielokrotnie bez
zrozumienia. Uczeń tej grupy często uważa się
za osobę niezdolną. Jeżeli dodatkowo odczuwa
lęk przed rodzicami, nauczycielem lub oceną
negatywną, będzie matematykę traktował jako
źródło swego strachu.

Jeżeli nauczyciel rozpozna motyw uczenia się
ucznia, to może na niego optymalnie
odpowiedzieć. Będzie mógł np. stworzyć w
klasie grupę osób o jednakowych postawach i
dla każdej z nich przygotować inne, zestawy
zadań.

Uczniom, którzy mają słabą motywację
lub są nie zainteresowani może dać takie
zadania, na miarę ich możliwości zawierające
elementy zaciekawiające ucznia (np. ciekawa
fabuła, forma zadania). Ponadto za każde
dobrze rozwiązane zadanie lub choćby postęp
w nauce należy pochwalić ucznia po to,
by uwierzył on w swoje możliwości, a następnie
dostrzegł sens i piękno matematyki.

Idealistycznemu nauczycielowi, nie zawsze łatwo
okazywać tolerancję dla tych, którymi kieruje.
Dzieci są czasem mniej ambitne niż my sami,
bywają mniej pewne siebie, a nawet mniej
uzdolnione.
Jeśli pomimo to potrafimy wyciągnąć rękę
i wydobyć z nich to co najlepsze,
one w zamian postarają się o to bardziej dla nas
niż dla kogokolwiek innego na świecie i osiągną
nadzwyczajne wyniki.

RECEPTA DLA NAUCZYCIELA NA SUKCES
UCZNIA
1. Przekonaj ucznia, że naprawdę lubisz go uczyć.
2. Mów jasno, głośno, wyraźnie, z zapałem.
3. Dbaj o właściwe tempo mówienia.
4. Bądź swobodny i baw się razem z uczniem podczas
nauki.
5. Okazuj mu zaufanie.
6. Wyraźnie określ cele.
7. Bądź przygotowany do lekcji.
8. Przygotowuj ciekawe pomoce naukowe.
9. Ogranicz do minimum czynniki rozpraszające uwagę.
10. Dbaj o dobry nastrój ucznia.

11. Przypominaj informację, kiedy uczeń zaczyna ją
zapominać.
12. Polegaj na nim, stawiaj na niego, wierz w jego
możliwości.
13. Bądź dla niego oparciem, bądź po jego stronie.
14. Nie oszukuj go, dotrzymuj przyrzeczeń.
15. Udzielaj odpowiedzi na najtrudniejsze pytania.
16. Jeśli coś mu się nie uda, zrozum go i zachęć do
dalszej pracy.
17. Chwal za wszystko, co da się pochwalić.
18. Doceniaj go.
19. Nigdy nie przerywaj, kiedy on mówi.
20. Pozwól mu kontynuować Twoją myśl na jego
sposób.

21. Słuchaj uważnie upewniając się, że dobrze
rozumiesz.
22. Rozwijaj jego samodzielność.
23. Zachęcaj do krytycznego myślenia.
24. Okazuj mu swoje pozytywne uczucia.
25. Pokaż mu, że jesteś człowiekiem omylnym i
popełniającym błędy.
26. Stosuj różne metody nauczania - bądź
nieszablonowy i ekscytujący.
27. Odnoś do rzeczywistości to, czego go uczysz niech praktyka uzupełnia teorię.
28. Kończ lekcję w takim momencie, żeby miał
poczucie niedosytu (jak w dobrym serialu).


Slide 10

Jak motywować uczniów
do nauki ???

MOTYWACJA

Termin ten pochodzi z łaciny, w którym moveo
(movere, movi, motu) oznacza : wprawiać
w ruch, popychać.
(W. Szewczuk 1990, Psychologia, W-wa, WSiP, str.334)

Motywacja to ogół bodźców zewnętrznych
i wewnętrznych powodujących gotowość ucznia
do uczenia się.
Procesy motywacyjne mają trzy cechy:
• Kierunek- dążenie do osiągnięcia pragnień lub
unikanie źródła obaw;
• Natężenie – przyrost lub spadek sił;
• Stan emocjonalny- dodatni lub ujemny.

Przyjęcie postawy pozytywnej i skupienie
się na mocnych stronach osobowości uwypukla
dobre cechy uczniów, a ich postępowanie
zmienia się na lepsze.
Praktyka szkolna pokazuje, że uczniowie uczą
się najczęściej mechanicznie.

Jeżeli dziecko nie otrzyma odpowiedzi na pytania:
PO CO JA SIĘ TEGO UCZĘ?
GDZIE BĘDĘ MÓGŁ WYKORZYSTAĆ
ZDOBYTE WIADOMOŚCI?

Zapoznaje się tylko z nimi powierzchownie, pamięta
je krótko , i nie jest w stanie ich zastosować,
ani odtworzyć.

Zadaniem nauczyciela jest :
• Uświadomienie uczniom celu uczenia się.
• Kształtowanie właściwej motywacji.
• Uczyć dzieci jak ponosić porażkę w sposób
inteligentny.
• Przekonać uczniów, że są bardziej zdolni niż się
im wydaje.

Motywowanie uczniów do nauki
matematyki.

W nauczaniu matematyki dobór odpowiednio
atrakcyjnych zadań matematycznych
(pod względem treści, formy i stopnia trudności)
ma ogromny wpływ motywujący na ich
rozwiązywanie.

POSTAWY UCZNIÓW

Uczeń odtwórca
To uczeń, który osiąga na ogół oceny dobre
lub bardzo dobre. Rozwiązuje zadania nie tylko
obowiązkowe i "dla chętnych", ale również te,
które wybierze sam. Samo rozwiązanie nie daje
mu satysfakcji; musi się pochwalić swoją pracą
przed nauczycielem, rodzicami, kolegami.

Uczeń "zdobywca nagród".
Taki uczeń otrzymuje oceny dobre i bardzo
dobre. Wydaje się, iż głównym motywem
działania tej grupy uczniów jest chęć otrzymania
nagrody. W przypadku zadań obowiązkowych
(np. pracy domowej), nagrodą jest ocena bardzo
dobra, zaś "nieobowiązkowych" - satysfakcja
z rozwiązania zadania uznanego jako "trudne".

Uczeń "ciekawy intelektualnie".
To uczniowie, którzy z wielkim zaangażowaniem
rozwiązują zadania nietypowe zarówno
obowiązkowe jak i "dla chętnych". Ocena
nie jest dla nich rzeczą pierwszoplanową.
Uczniowie ci uważają, że tylko zadania ciekawe,
nietypowe przyciągają ich uwagę, wyzwalają
energię i dają satysfakcję z osiągniętego wyniku.

Uczeń "niezależny".
Uczniowie ci nie lubią zadań rachunkowych,
stawiają nauczycielowi kłopotliwe pytania.
Zadania obowiązkowe rozwiązują pod
przymusem, bez zaangażowania. Satysfakcję daje
im tylko zajmowanie się własnym problemem
matematycznym.

Uczeń "lubiący się bawić".
Uczniów tych najbardziej interesują krzyżówki,
zagadki, rysowanie, malowanie.

Uczeń "o słabej motywacji".
Do tej grupy należy duża liczba uczniów.
Rozwiązują jedynie zadania łatwe, krótkie.
Bojąc się "kary" przestają dostrzegać sens
tkwiący w matematyce i widzą w niej tylko
źródło swego strachu.

Uczeń "nie zainteresowany".
Uczniowie ci nie odrabiają zadań domowych,
jedynie odpisują i to wielokrotnie bez
zrozumienia. Uczeń tej grupy często uważa się
za osobę niezdolną. Jeżeli dodatkowo odczuwa
lęk przed rodzicami, nauczycielem lub oceną
negatywną, będzie matematykę traktował jako
źródło swego strachu.

Jeżeli nauczyciel rozpozna motyw uczenia się
ucznia, to może na niego optymalnie
odpowiedzieć. Będzie mógł np. stworzyć w
klasie grupę osób o jednakowych postawach i
dla każdej z nich przygotować inne, zestawy
zadań.

Uczniom, którzy mają słabą motywację
lub są nie zainteresowani może dać takie
zadania, na miarę ich możliwości zawierające
elementy zaciekawiające ucznia (np. ciekawa
fabuła, forma zadania). Ponadto za każde
dobrze rozwiązane zadanie lub choćby postęp
w nauce należy pochwalić ucznia po to,
by uwierzył on w swoje możliwości, a następnie
dostrzegł sens i piękno matematyki.

Idealistycznemu nauczycielowi, nie zawsze łatwo
okazywać tolerancję dla tych, którymi kieruje.
Dzieci są czasem mniej ambitne niż my sami,
bywają mniej pewne siebie, a nawet mniej
uzdolnione.
Jeśli pomimo to potrafimy wyciągnąć rękę
i wydobyć z nich to co najlepsze,
one w zamian postarają się o to bardziej dla nas
niż dla kogokolwiek innego na świecie i osiągną
nadzwyczajne wyniki.

RECEPTA DLA NAUCZYCIELA NA SUKCES
UCZNIA
1. Przekonaj ucznia, że naprawdę lubisz go uczyć.
2. Mów jasno, głośno, wyraźnie, z zapałem.
3. Dbaj o właściwe tempo mówienia.
4. Bądź swobodny i baw się razem z uczniem podczas
nauki.
5. Okazuj mu zaufanie.
6. Wyraźnie określ cele.
7. Bądź przygotowany do lekcji.
8. Przygotowuj ciekawe pomoce naukowe.
9. Ogranicz do minimum czynniki rozpraszające uwagę.
10. Dbaj o dobry nastrój ucznia.

11. Przypominaj informację, kiedy uczeń zaczyna ją
zapominać.
12. Polegaj na nim, stawiaj na niego, wierz w jego
możliwości.
13. Bądź dla niego oparciem, bądź po jego stronie.
14. Nie oszukuj go, dotrzymuj przyrzeczeń.
15. Udzielaj odpowiedzi na najtrudniejsze pytania.
16. Jeśli coś mu się nie uda, zrozum go i zachęć do
dalszej pracy.
17. Chwal za wszystko, co da się pochwalić.
18. Doceniaj go.
19. Nigdy nie przerywaj, kiedy on mówi.
20. Pozwól mu kontynuować Twoją myśl na jego
sposób.

21. Słuchaj uważnie upewniając się, że dobrze
rozumiesz.
22. Rozwijaj jego samodzielność.
23. Zachęcaj do krytycznego myślenia.
24. Okazuj mu swoje pozytywne uczucia.
25. Pokaż mu, że jesteś człowiekiem omylnym i
popełniającym błędy.
26. Stosuj różne metody nauczania - bądź
nieszablonowy i ekscytujący.
27. Odnoś do rzeczywistości to, czego go uczysz niech praktyka uzupełnia teorię.
28. Kończ lekcję w takim momencie, żeby miał
poczucie niedosytu (jak w dobrym serialu).


Slide 11

Jak motywować uczniów
do nauki ???

MOTYWACJA

Termin ten pochodzi z łaciny, w którym moveo
(movere, movi, motu) oznacza : wprawiać
w ruch, popychać.
(W. Szewczuk 1990, Psychologia, W-wa, WSiP, str.334)

Motywacja to ogół bodźców zewnętrznych
i wewnętrznych powodujących gotowość ucznia
do uczenia się.
Procesy motywacyjne mają trzy cechy:
• Kierunek- dążenie do osiągnięcia pragnień lub
unikanie źródła obaw;
• Natężenie – przyrost lub spadek sił;
• Stan emocjonalny- dodatni lub ujemny.

Przyjęcie postawy pozytywnej i skupienie
się na mocnych stronach osobowości uwypukla
dobre cechy uczniów, a ich postępowanie
zmienia się na lepsze.
Praktyka szkolna pokazuje, że uczniowie uczą
się najczęściej mechanicznie.

Jeżeli dziecko nie otrzyma odpowiedzi na pytania:
PO CO JA SIĘ TEGO UCZĘ?
GDZIE BĘDĘ MÓGŁ WYKORZYSTAĆ
ZDOBYTE WIADOMOŚCI?

Zapoznaje się tylko z nimi powierzchownie, pamięta
je krótko , i nie jest w stanie ich zastosować,
ani odtworzyć.

Zadaniem nauczyciela jest :
• Uświadomienie uczniom celu uczenia się.
• Kształtowanie właściwej motywacji.
• Uczyć dzieci jak ponosić porażkę w sposób
inteligentny.
• Przekonać uczniów, że są bardziej zdolni niż się
im wydaje.

Motywowanie uczniów do nauki
matematyki.

W nauczaniu matematyki dobór odpowiednio
atrakcyjnych zadań matematycznych
(pod względem treści, formy i stopnia trudności)
ma ogromny wpływ motywujący na ich
rozwiązywanie.

POSTAWY UCZNIÓW

Uczeń odtwórca
To uczeń, który osiąga na ogół oceny dobre
lub bardzo dobre. Rozwiązuje zadania nie tylko
obowiązkowe i "dla chętnych", ale również te,
które wybierze sam. Samo rozwiązanie nie daje
mu satysfakcji; musi się pochwalić swoją pracą
przed nauczycielem, rodzicami, kolegami.

Uczeń "zdobywca nagród".
Taki uczeń otrzymuje oceny dobre i bardzo
dobre. Wydaje się, iż głównym motywem
działania tej grupy uczniów jest chęć otrzymania
nagrody. W przypadku zadań obowiązkowych
(np. pracy domowej), nagrodą jest ocena bardzo
dobra, zaś "nieobowiązkowych" - satysfakcja
z rozwiązania zadania uznanego jako "trudne".

Uczeń "ciekawy intelektualnie".
To uczniowie, którzy z wielkim zaangażowaniem
rozwiązują zadania nietypowe zarówno
obowiązkowe jak i "dla chętnych". Ocena
nie jest dla nich rzeczą pierwszoplanową.
Uczniowie ci uważają, że tylko zadania ciekawe,
nietypowe przyciągają ich uwagę, wyzwalają
energię i dają satysfakcję z osiągniętego wyniku.

Uczeń "niezależny".
Uczniowie ci nie lubią zadań rachunkowych,
stawiają nauczycielowi kłopotliwe pytania.
Zadania obowiązkowe rozwiązują pod
przymusem, bez zaangażowania. Satysfakcję daje
im tylko zajmowanie się własnym problemem
matematycznym.

Uczeń "lubiący się bawić".
Uczniów tych najbardziej interesują krzyżówki,
zagadki, rysowanie, malowanie.

Uczeń "o słabej motywacji".
Do tej grupy należy duża liczba uczniów.
Rozwiązują jedynie zadania łatwe, krótkie.
Bojąc się "kary" przestają dostrzegać sens
tkwiący w matematyce i widzą w niej tylko
źródło swego strachu.

Uczeń "nie zainteresowany".
Uczniowie ci nie odrabiają zadań domowych,
jedynie odpisują i to wielokrotnie bez
zrozumienia. Uczeń tej grupy często uważa się
za osobę niezdolną. Jeżeli dodatkowo odczuwa
lęk przed rodzicami, nauczycielem lub oceną
negatywną, będzie matematykę traktował jako
źródło swego strachu.

Jeżeli nauczyciel rozpozna motyw uczenia się
ucznia, to może na niego optymalnie
odpowiedzieć. Będzie mógł np. stworzyć w
klasie grupę osób o jednakowych postawach i
dla każdej z nich przygotować inne, zestawy
zadań.

Uczniom, którzy mają słabą motywację
lub są nie zainteresowani może dać takie
zadania, na miarę ich możliwości zawierające
elementy zaciekawiające ucznia (np. ciekawa
fabuła, forma zadania). Ponadto za każde
dobrze rozwiązane zadanie lub choćby postęp
w nauce należy pochwalić ucznia po to,
by uwierzył on w swoje możliwości, a następnie
dostrzegł sens i piękno matematyki.

Idealistycznemu nauczycielowi, nie zawsze łatwo
okazywać tolerancję dla tych, którymi kieruje.
Dzieci są czasem mniej ambitne niż my sami,
bywają mniej pewne siebie, a nawet mniej
uzdolnione.
Jeśli pomimo to potrafimy wyciągnąć rękę
i wydobyć z nich to co najlepsze,
one w zamian postarają się o to bardziej dla nas
niż dla kogokolwiek innego na świecie i osiągną
nadzwyczajne wyniki.

RECEPTA DLA NAUCZYCIELA NA SUKCES
UCZNIA
1. Przekonaj ucznia, że naprawdę lubisz go uczyć.
2. Mów jasno, głośno, wyraźnie, z zapałem.
3. Dbaj o właściwe tempo mówienia.
4. Bądź swobodny i baw się razem z uczniem podczas
nauki.
5. Okazuj mu zaufanie.
6. Wyraźnie określ cele.
7. Bądź przygotowany do lekcji.
8. Przygotowuj ciekawe pomoce naukowe.
9. Ogranicz do minimum czynniki rozpraszające uwagę.
10. Dbaj o dobry nastrój ucznia.

11. Przypominaj informację, kiedy uczeń zaczyna ją
zapominać.
12. Polegaj na nim, stawiaj na niego, wierz w jego
możliwości.
13. Bądź dla niego oparciem, bądź po jego stronie.
14. Nie oszukuj go, dotrzymuj przyrzeczeń.
15. Udzielaj odpowiedzi na najtrudniejsze pytania.
16. Jeśli coś mu się nie uda, zrozum go i zachęć do
dalszej pracy.
17. Chwal za wszystko, co da się pochwalić.
18. Doceniaj go.
19. Nigdy nie przerywaj, kiedy on mówi.
20. Pozwól mu kontynuować Twoją myśl na jego
sposób.

21. Słuchaj uważnie upewniając się, że dobrze
rozumiesz.
22. Rozwijaj jego samodzielność.
23. Zachęcaj do krytycznego myślenia.
24. Okazuj mu swoje pozytywne uczucia.
25. Pokaż mu, że jesteś człowiekiem omylnym i
popełniającym błędy.
26. Stosuj różne metody nauczania - bądź
nieszablonowy i ekscytujący.
27. Odnoś do rzeczywistości to, czego go uczysz niech praktyka uzupełnia teorię.
28. Kończ lekcję w takim momencie, żeby miał
poczucie niedosytu (jak w dobrym serialu).


Slide 12

Jak motywować uczniów
do nauki ???

MOTYWACJA

Termin ten pochodzi z łaciny, w którym moveo
(movere, movi, motu) oznacza : wprawiać
w ruch, popychać.
(W. Szewczuk 1990, Psychologia, W-wa, WSiP, str.334)

Motywacja to ogół bodźców zewnętrznych
i wewnętrznych powodujących gotowość ucznia
do uczenia się.
Procesy motywacyjne mają trzy cechy:
• Kierunek- dążenie do osiągnięcia pragnień lub
unikanie źródła obaw;
• Natężenie – przyrost lub spadek sił;
• Stan emocjonalny- dodatni lub ujemny.

Przyjęcie postawy pozytywnej i skupienie
się na mocnych stronach osobowości uwypukla
dobre cechy uczniów, a ich postępowanie
zmienia się na lepsze.
Praktyka szkolna pokazuje, że uczniowie uczą
się najczęściej mechanicznie.

Jeżeli dziecko nie otrzyma odpowiedzi na pytania:
PO CO JA SIĘ TEGO UCZĘ?
GDZIE BĘDĘ MÓGŁ WYKORZYSTAĆ
ZDOBYTE WIADOMOŚCI?

Zapoznaje się tylko z nimi powierzchownie, pamięta
je krótko , i nie jest w stanie ich zastosować,
ani odtworzyć.

Zadaniem nauczyciela jest :
• Uświadomienie uczniom celu uczenia się.
• Kształtowanie właściwej motywacji.
• Uczyć dzieci jak ponosić porażkę w sposób
inteligentny.
• Przekonać uczniów, że są bardziej zdolni niż się
im wydaje.

Motywowanie uczniów do nauki
matematyki.

W nauczaniu matematyki dobór odpowiednio
atrakcyjnych zadań matematycznych
(pod względem treści, formy i stopnia trudności)
ma ogromny wpływ motywujący na ich
rozwiązywanie.

POSTAWY UCZNIÓW

Uczeń odtwórca
To uczeń, który osiąga na ogół oceny dobre
lub bardzo dobre. Rozwiązuje zadania nie tylko
obowiązkowe i "dla chętnych", ale również te,
które wybierze sam. Samo rozwiązanie nie daje
mu satysfakcji; musi się pochwalić swoją pracą
przed nauczycielem, rodzicami, kolegami.

Uczeń "zdobywca nagród".
Taki uczeń otrzymuje oceny dobre i bardzo
dobre. Wydaje się, iż głównym motywem
działania tej grupy uczniów jest chęć otrzymania
nagrody. W przypadku zadań obowiązkowych
(np. pracy domowej), nagrodą jest ocena bardzo
dobra, zaś "nieobowiązkowych" - satysfakcja
z rozwiązania zadania uznanego jako "trudne".

Uczeń "ciekawy intelektualnie".
To uczniowie, którzy z wielkim zaangażowaniem
rozwiązują zadania nietypowe zarówno
obowiązkowe jak i "dla chętnych". Ocena
nie jest dla nich rzeczą pierwszoplanową.
Uczniowie ci uważają, że tylko zadania ciekawe,
nietypowe przyciągają ich uwagę, wyzwalają
energię i dają satysfakcję z osiągniętego wyniku.

Uczeń "niezależny".
Uczniowie ci nie lubią zadań rachunkowych,
stawiają nauczycielowi kłopotliwe pytania.
Zadania obowiązkowe rozwiązują pod
przymusem, bez zaangażowania. Satysfakcję daje
im tylko zajmowanie się własnym problemem
matematycznym.

Uczeń "lubiący się bawić".
Uczniów tych najbardziej interesują krzyżówki,
zagadki, rysowanie, malowanie.

Uczeń "o słabej motywacji".
Do tej grupy należy duża liczba uczniów.
Rozwiązują jedynie zadania łatwe, krótkie.
Bojąc się "kary" przestają dostrzegać sens
tkwiący w matematyce i widzą w niej tylko
źródło swego strachu.

Uczeń "nie zainteresowany".
Uczniowie ci nie odrabiają zadań domowych,
jedynie odpisują i to wielokrotnie bez
zrozumienia. Uczeń tej grupy często uważa się
za osobę niezdolną. Jeżeli dodatkowo odczuwa
lęk przed rodzicami, nauczycielem lub oceną
negatywną, będzie matematykę traktował jako
źródło swego strachu.

Jeżeli nauczyciel rozpozna motyw uczenia się
ucznia, to może na niego optymalnie
odpowiedzieć. Będzie mógł np. stworzyć w
klasie grupę osób o jednakowych postawach i
dla każdej z nich przygotować inne, zestawy
zadań.

Uczniom, którzy mają słabą motywację
lub są nie zainteresowani może dać takie
zadania, na miarę ich możliwości zawierające
elementy zaciekawiające ucznia (np. ciekawa
fabuła, forma zadania). Ponadto za każde
dobrze rozwiązane zadanie lub choćby postęp
w nauce należy pochwalić ucznia po to,
by uwierzył on w swoje możliwości, a następnie
dostrzegł sens i piękno matematyki.

Idealistycznemu nauczycielowi, nie zawsze łatwo
okazywać tolerancję dla tych, którymi kieruje.
Dzieci są czasem mniej ambitne niż my sami,
bywają mniej pewne siebie, a nawet mniej
uzdolnione.
Jeśli pomimo to potrafimy wyciągnąć rękę
i wydobyć z nich to co najlepsze,
one w zamian postarają się o to bardziej dla nas
niż dla kogokolwiek innego na świecie i osiągną
nadzwyczajne wyniki.

RECEPTA DLA NAUCZYCIELA NA SUKCES
UCZNIA
1. Przekonaj ucznia, że naprawdę lubisz go uczyć.
2. Mów jasno, głośno, wyraźnie, z zapałem.
3. Dbaj o właściwe tempo mówienia.
4. Bądź swobodny i baw się razem z uczniem podczas
nauki.
5. Okazuj mu zaufanie.
6. Wyraźnie określ cele.
7. Bądź przygotowany do lekcji.
8. Przygotowuj ciekawe pomoce naukowe.
9. Ogranicz do minimum czynniki rozpraszające uwagę.
10. Dbaj o dobry nastrój ucznia.

11. Przypominaj informację, kiedy uczeń zaczyna ją
zapominać.
12. Polegaj na nim, stawiaj na niego, wierz w jego
możliwości.
13. Bądź dla niego oparciem, bądź po jego stronie.
14. Nie oszukuj go, dotrzymuj przyrzeczeń.
15. Udzielaj odpowiedzi na najtrudniejsze pytania.
16. Jeśli coś mu się nie uda, zrozum go i zachęć do
dalszej pracy.
17. Chwal za wszystko, co da się pochwalić.
18. Doceniaj go.
19. Nigdy nie przerywaj, kiedy on mówi.
20. Pozwól mu kontynuować Twoją myśl na jego
sposób.

21. Słuchaj uważnie upewniając się, że dobrze
rozumiesz.
22. Rozwijaj jego samodzielność.
23. Zachęcaj do krytycznego myślenia.
24. Okazuj mu swoje pozytywne uczucia.
25. Pokaż mu, że jesteś człowiekiem omylnym i
popełniającym błędy.
26. Stosuj różne metody nauczania - bądź
nieszablonowy i ekscytujący.
27. Odnoś do rzeczywistości to, czego go uczysz niech praktyka uzupełnia teorię.
28. Kończ lekcję w takim momencie, żeby miał
poczucie niedosytu (jak w dobrym serialu).


Slide 13

Jak motywować uczniów
do nauki ???

MOTYWACJA

Termin ten pochodzi z łaciny, w którym moveo
(movere, movi, motu) oznacza : wprawiać
w ruch, popychać.
(W. Szewczuk 1990, Psychologia, W-wa, WSiP, str.334)

Motywacja to ogół bodźców zewnętrznych
i wewnętrznych powodujących gotowość ucznia
do uczenia się.
Procesy motywacyjne mają trzy cechy:
• Kierunek- dążenie do osiągnięcia pragnień lub
unikanie źródła obaw;
• Natężenie – przyrost lub spadek sił;
• Stan emocjonalny- dodatni lub ujemny.

Przyjęcie postawy pozytywnej i skupienie
się na mocnych stronach osobowości uwypukla
dobre cechy uczniów, a ich postępowanie
zmienia się na lepsze.
Praktyka szkolna pokazuje, że uczniowie uczą
się najczęściej mechanicznie.

Jeżeli dziecko nie otrzyma odpowiedzi na pytania:
PO CO JA SIĘ TEGO UCZĘ?
GDZIE BĘDĘ MÓGŁ WYKORZYSTAĆ
ZDOBYTE WIADOMOŚCI?

Zapoznaje się tylko z nimi powierzchownie, pamięta
je krótko , i nie jest w stanie ich zastosować,
ani odtworzyć.

Zadaniem nauczyciela jest :
• Uświadomienie uczniom celu uczenia się.
• Kształtowanie właściwej motywacji.
• Uczyć dzieci jak ponosić porażkę w sposób
inteligentny.
• Przekonać uczniów, że są bardziej zdolni niż się
im wydaje.

Motywowanie uczniów do nauki
matematyki.

W nauczaniu matematyki dobór odpowiednio
atrakcyjnych zadań matematycznych
(pod względem treści, formy i stopnia trudności)
ma ogromny wpływ motywujący na ich
rozwiązywanie.

POSTAWY UCZNIÓW

Uczeń odtwórca
To uczeń, który osiąga na ogół oceny dobre
lub bardzo dobre. Rozwiązuje zadania nie tylko
obowiązkowe i "dla chętnych", ale również te,
które wybierze sam. Samo rozwiązanie nie daje
mu satysfakcji; musi się pochwalić swoją pracą
przed nauczycielem, rodzicami, kolegami.

Uczeń "zdobywca nagród".
Taki uczeń otrzymuje oceny dobre i bardzo
dobre. Wydaje się, iż głównym motywem
działania tej grupy uczniów jest chęć otrzymania
nagrody. W przypadku zadań obowiązkowych
(np. pracy domowej), nagrodą jest ocena bardzo
dobra, zaś "nieobowiązkowych" - satysfakcja
z rozwiązania zadania uznanego jako "trudne".

Uczeń "ciekawy intelektualnie".
To uczniowie, którzy z wielkim zaangażowaniem
rozwiązują zadania nietypowe zarówno
obowiązkowe jak i "dla chętnych". Ocena
nie jest dla nich rzeczą pierwszoplanową.
Uczniowie ci uważają, że tylko zadania ciekawe,
nietypowe przyciągają ich uwagę, wyzwalają
energię i dają satysfakcję z osiągniętego wyniku.

Uczeń "niezależny".
Uczniowie ci nie lubią zadań rachunkowych,
stawiają nauczycielowi kłopotliwe pytania.
Zadania obowiązkowe rozwiązują pod
przymusem, bez zaangażowania. Satysfakcję daje
im tylko zajmowanie się własnym problemem
matematycznym.

Uczeń "lubiący się bawić".
Uczniów tych najbardziej interesują krzyżówki,
zagadki, rysowanie, malowanie.

Uczeń "o słabej motywacji".
Do tej grupy należy duża liczba uczniów.
Rozwiązują jedynie zadania łatwe, krótkie.
Bojąc się "kary" przestają dostrzegać sens
tkwiący w matematyce i widzą w niej tylko
źródło swego strachu.

Uczeń "nie zainteresowany".
Uczniowie ci nie odrabiają zadań domowych,
jedynie odpisują i to wielokrotnie bez
zrozumienia. Uczeń tej grupy często uważa się
za osobę niezdolną. Jeżeli dodatkowo odczuwa
lęk przed rodzicami, nauczycielem lub oceną
negatywną, będzie matematykę traktował jako
źródło swego strachu.

Jeżeli nauczyciel rozpozna motyw uczenia się
ucznia, to może na niego optymalnie
odpowiedzieć. Będzie mógł np. stworzyć w
klasie grupę osób o jednakowych postawach i
dla każdej z nich przygotować inne, zestawy
zadań.

Uczniom, którzy mają słabą motywację
lub są nie zainteresowani może dać takie
zadania, na miarę ich możliwości zawierające
elementy zaciekawiające ucznia (np. ciekawa
fabuła, forma zadania). Ponadto za każde
dobrze rozwiązane zadanie lub choćby postęp
w nauce należy pochwalić ucznia po to,
by uwierzył on w swoje możliwości, a następnie
dostrzegł sens i piękno matematyki.

Idealistycznemu nauczycielowi, nie zawsze łatwo
okazywać tolerancję dla tych, którymi kieruje.
Dzieci są czasem mniej ambitne niż my sami,
bywają mniej pewne siebie, a nawet mniej
uzdolnione.
Jeśli pomimo to potrafimy wyciągnąć rękę
i wydobyć z nich to co najlepsze,
one w zamian postarają się o to bardziej dla nas
niż dla kogokolwiek innego na świecie i osiągną
nadzwyczajne wyniki.

RECEPTA DLA NAUCZYCIELA NA SUKCES
UCZNIA
1. Przekonaj ucznia, że naprawdę lubisz go uczyć.
2. Mów jasno, głośno, wyraźnie, z zapałem.
3. Dbaj o właściwe tempo mówienia.
4. Bądź swobodny i baw się razem z uczniem podczas
nauki.
5. Okazuj mu zaufanie.
6. Wyraźnie określ cele.
7. Bądź przygotowany do lekcji.
8. Przygotowuj ciekawe pomoce naukowe.
9. Ogranicz do minimum czynniki rozpraszające uwagę.
10. Dbaj o dobry nastrój ucznia.

11. Przypominaj informację, kiedy uczeń zaczyna ją
zapominać.
12. Polegaj na nim, stawiaj na niego, wierz w jego
możliwości.
13. Bądź dla niego oparciem, bądź po jego stronie.
14. Nie oszukuj go, dotrzymuj przyrzeczeń.
15. Udzielaj odpowiedzi na najtrudniejsze pytania.
16. Jeśli coś mu się nie uda, zrozum go i zachęć do
dalszej pracy.
17. Chwal za wszystko, co da się pochwalić.
18. Doceniaj go.
19. Nigdy nie przerywaj, kiedy on mówi.
20. Pozwól mu kontynuować Twoją myśl na jego
sposób.

21. Słuchaj uważnie upewniając się, że dobrze
rozumiesz.
22. Rozwijaj jego samodzielność.
23. Zachęcaj do krytycznego myślenia.
24. Okazuj mu swoje pozytywne uczucia.
25. Pokaż mu, że jesteś człowiekiem omylnym i
popełniającym błędy.
26. Stosuj różne metody nauczania - bądź
nieszablonowy i ekscytujący.
27. Odnoś do rzeczywistości to, czego go uczysz niech praktyka uzupełnia teorię.
28. Kończ lekcję w takim momencie, żeby miał
poczucie niedosytu (jak w dobrym serialu).


Slide 14

Jak motywować uczniów
do nauki ???

MOTYWACJA

Termin ten pochodzi z łaciny, w którym moveo
(movere, movi, motu) oznacza : wprawiać
w ruch, popychać.
(W. Szewczuk 1990, Psychologia, W-wa, WSiP, str.334)

Motywacja to ogół bodźców zewnętrznych
i wewnętrznych powodujących gotowość ucznia
do uczenia się.
Procesy motywacyjne mają trzy cechy:
• Kierunek- dążenie do osiągnięcia pragnień lub
unikanie źródła obaw;
• Natężenie – przyrost lub spadek sił;
• Stan emocjonalny- dodatni lub ujemny.

Przyjęcie postawy pozytywnej i skupienie
się na mocnych stronach osobowości uwypukla
dobre cechy uczniów, a ich postępowanie
zmienia się na lepsze.
Praktyka szkolna pokazuje, że uczniowie uczą
się najczęściej mechanicznie.

Jeżeli dziecko nie otrzyma odpowiedzi na pytania:
PO CO JA SIĘ TEGO UCZĘ?
GDZIE BĘDĘ MÓGŁ WYKORZYSTAĆ
ZDOBYTE WIADOMOŚCI?

Zapoznaje się tylko z nimi powierzchownie, pamięta
je krótko , i nie jest w stanie ich zastosować,
ani odtworzyć.

Zadaniem nauczyciela jest :
• Uświadomienie uczniom celu uczenia się.
• Kształtowanie właściwej motywacji.
• Uczyć dzieci jak ponosić porażkę w sposób
inteligentny.
• Przekonać uczniów, że są bardziej zdolni niż się
im wydaje.

Motywowanie uczniów do nauki
matematyki.

W nauczaniu matematyki dobór odpowiednio
atrakcyjnych zadań matematycznych
(pod względem treści, formy i stopnia trudności)
ma ogromny wpływ motywujący na ich
rozwiązywanie.

POSTAWY UCZNIÓW

Uczeń odtwórca
To uczeń, który osiąga na ogół oceny dobre
lub bardzo dobre. Rozwiązuje zadania nie tylko
obowiązkowe i "dla chętnych", ale również te,
które wybierze sam. Samo rozwiązanie nie daje
mu satysfakcji; musi się pochwalić swoją pracą
przed nauczycielem, rodzicami, kolegami.

Uczeń "zdobywca nagród".
Taki uczeń otrzymuje oceny dobre i bardzo
dobre. Wydaje się, iż głównym motywem
działania tej grupy uczniów jest chęć otrzymania
nagrody. W przypadku zadań obowiązkowych
(np. pracy domowej), nagrodą jest ocena bardzo
dobra, zaś "nieobowiązkowych" - satysfakcja
z rozwiązania zadania uznanego jako "trudne".

Uczeń "ciekawy intelektualnie".
To uczniowie, którzy z wielkim zaangażowaniem
rozwiązują zadania nietypowe zarówno
obowiązkowe jak i "dla chętnych". Ocena
nie jest dla nich rzeczą pierwszoplanową.
Uczniowie ci uważają, że tylko zadania ciekawe,
nietypowe przyciągają ich uwagę, wyzwalają
energię i dają satysfakcję z osiągniętego wyniku.

Uczeń "niezależny".
Uczniowie ci nie lubią zadań rachunkowych,
stawiają nauczycielowi kłopotliwe pytania.
Zadania obowiązkowe rozwiązują pod
przymusem, bez zaangażowania. Satysfakcję daje
im tylko zajmowanie się własnym problemem
matematycznym.

Uczeń "lubiący się bawić".
Uczniów tych najbardziej interesują krzyżówki,
zagadki, rysowanie, malowanie.

Uczeń "o słabej motywacji".
Do tej grupy należy duża liczba uczniów.
Rozwiązują jedynie zadania łatwe, krótkie.
Bojąc się "kary" przestają dostrzegać sens
tkwiący w matematyce i widzą w niej tylko
źródło swego strachu.

Uczeń "nie zainteresowany".
Uczniowie ci nie odrabiają zadań domowych,
jedynie odpisują i to wielokrotnie bez
zrozumienia. Uczeń tej grupy często uważa się
za osobę niezdolną. Jeżeli dodatkowo odczuwa
lęk przed rodzicami, nauczycielem lub oceną
negatywną, będzie matematykę traktował jako
źródło swego strachu.

Jeżeli nauczyciel rozpozna motyw uczenia się
ucznia, to może na niego optymalnie
odpowiedzieć. Będzie mógł np. stworzyć w
klasie grupę osób o jednakowych postawach i
dla każdej z nich przygotować inne, zestawy
zadań.

Uczniom, którzy mają słabą motywację
lub są nie zainteresowani może dać takie
zadania, na miarę ich możliwości zawierające
elementy zaciekawiające ucznia (np. ciekawa
fabuła, forma zadania). Ponadto za każde
dobrze rozwiązane zadanie lub choćby postęp
w nauce należy pochwalić ucznia po to,
by uwierzył on w swoje możliwości, a następnie
dostrzegł sens i piękno matematyki.

Idealistycznemu nauczycielowi, nie zawsze łatwo
okazywać tolerancję dla tych, którymi kieruje.
Dzieci są czasem mniej ambitne niż my sami,
bywają mniej pewne siebie, a nawet mniej
uzdolnione.
Jeśli pomimo to potrafimy wyciągnąć rękę
i wydobyć z nich to co najlepsze,
one w zamian postarają się o to bardziej dla nas
niż dla kogokolwiek innego na świecie i osiągną
nadzwyczajne wyniki.

RECEPTA DLA NAUCZYCIELA NA SUKCES
UCZNIA
1. Przekonaj ucznia, że naprawdę lubisz go uczyć.
2. Mów jasno, głośno, wyraźnie, z zapałem.
3. Dbaj o właściwe tempo mówienia.
4. Bądź swobodny i baw się razem z uczniem podczas
nauki.
5. Okazuj mu zaufanie.
6. Wyraźnie określ cele.
7. Bądź przygotowany do lekcji.
8. Przygotowuj ciekawe pomoce naukowe.
9. Ogranicz do minimum czynniki rozpraszające uwagę.
10. Dbaj o dobry nastrój ucznia.

11. Przypominaj informację, kiedy uczeń zaczyna ją
zapominać.
12. Polegaj na nim, stawiaj na niego, wierz w jego
możliwości.
13. Bądź dla niego oparciem, bądź po jego stronie.
14. Nie oszukuj go, dotrzymuj przyrzeczeń.
15. Udzielaj odpowiedzi na najtrudniejsze pytania.
16. Jeśli coś mu się nie uda, zrozum go i zachęć do
dalszej pracy.
17. Chwal za wszystko, co da się pochwalić.
18. Doceniaj go.
19. Nigdy nie przerywaj, kiedy on mówi.
20. Pozwól mu kontynuować Twoją myśl na jego
sposób.

21. Słuchaj uważnie upewniając się, że dobrze
rozumiesz.
22. Rozwijaj jego samodzielność.
23. Zachęcaj do krytycznego myślenia.
24. Okazuj mu swoje pozytywne uczucia.
25. Pokaż mu, że jesteś człowiekiem omylnym i
popełniającym błędy.
26. Stosuj różne metody nauczania - bądź
nieszablonowy i ekscytujący.
27. Odnoś do rzeczywistości to, czego go uczysz niech praktyka uzupełnia teorię.
28. Kończ lekcję w takim momencie, żeby miał
poczucie niedosytu (jak w dobrym serialu).


Slide 15

Jak motywować uczniów
do nauki ???

MOTYWACJA

Termin ten pochodzi z łaciny, w którym moveo
(movere, movi, motu) oznacza : wprawiać
w ruch, popychać.
(W. Szewczuk 1990, Psychologia, W-wa, WSiP, str.334)

Motywacja to ogół bodźców zewnętrznych
i wewnętrznych powodujących gotowość ucznia
do uczenia się.
Procesy motywacyjne mają trzy cechy:
• Kierunek- dążenie do osiągnięcia pragnień lub
unikanie źródła obaw;
• Natężenie – przyrost lub spadek sił;
• Stan emocjonalny- dodatni lub ujemny.

Przyjęcie postawy pozytywnej i skupienie
się na mocnych stronach osobowości uwypukla
dobre cechy uczniów, a ich postępowanie
zmienia się na lepsze.
Praktyka szkolna pokazuje, że uczniowie uczą
się najczęściej mechanicznie.

Jeżeli dziecko nie otrzyma odpowiedzi na pytania:
PO CO JA SIĘ TEGO UCZĘ?
GDZIE BĘDĘ MÓGŁ WYKORZYSTAĆ
ZDOBYTE WIADOMOŚCI?

Zapoznaje się tylko z nimi powierzchownie, pamięta
je krótko , i nie jest w stanie ich zastosować,
ani odtworzyć.

Zadaniem nauczyciela jest :
• Uświadomienie uczniom celu uczenia się.
• Kształtowanie właściwej motywacji.
• Uczyć dzieci jak ponosić porażkę w sposób
inteligentny.
• Przekonać uczniów, że są bardziej zdolni niż się
im wydaje.

Motywowanie uczniów do nauki
matematyki.

W nauczaniu matematyki dobór odpowiednio
atrakcyjnych zadań matematycznych
(pod względem treści, formy i stopnia trudności)
ma ogromny wpływ motywujący na ich
rozwiązywanie.

POSTAWY UCZNIÓW

Uczeń odtwórca
To uczeń, który osiąga na ogół oceny dobre
lub bardzo dobre. Rozwiązuje zadania nie tylko
obowiązkowe i "dla chętnych", ale również te,
które wybierze sam. Samo rozwiązanie nie daje
mu satysfakcji; musi się pochwalić swoją pracą
przed nauczycielem, rodzicami, kolegami.

Uczeń "zdobywca nagród".
Taki uczeń otrzymuje oceny dobre i bardzo
dobre. Wydaje się, iż głównym motywem
działania tej grupy uczniów jest chęć otrzymania
nagrody. W przypadku zadań obowiązkowych
(np. pracy domowej), nagrodą jest ocena bardzo
dobra, zaś "nieobowiązkowych" - satysfakcja
z rozwiązania zadania uznanego jako "trudne".

Uczeń "ciekawy intelektualnie".
To uczniowie, którzy z wielkim zaangażowaniem
rozwiązują zadania nietypowe zarówno
obowiązkowe jak i "dla chętnych". Ocena
nie jest dla nich rzeczą pierwszoplanową.
Uczniowie ci uważają, że tylko zadania ciekawe,
nietypowe przyciągają ich uwagę, wyzwalają
energię i dają satysfakcję z osiągniętego wyniku.

Uczeń "niezależny".
Uczniowie ci nie lubią zadań rachunkowych,
stawiają nauczycielowi kłopotliwe pytania.
Zadania obowiązkowe rozwiązują pod
przymusem, bez zaangażowania. Satysfakcję daje
im tylko zajmowanie się własnym problemem
matematycznym.

Uczeń "lubiący się bawić".
Uczniów tych najbardziej interesują krzyżówki,
zagadki, rysowanie, malowanie.

Uczeń "o słabej motywacji".
Do tej grupy należy duża liczba uczniów.
Rozwiązują jedynie zadania łatwe, krótkie.
Bojąc się "kary" przestają dostrzegać sens
tkwiący w matematyce i widzą w niej tylko
źródło swego strachu.

Uczeń "nie zainteresowany".
Uczniowie ci nie odrabiają zadań domowych,
jedynie odpisują i to wielokrotnie bez
zrozumienia. Uczeń tej grupy często uważa się
za osobę niezdolną. Jeżeli dodatkowo odczuwa
lęk przed rodzicami, nauczycielem lub oceną
negatywną, będzie matematykę traktował jako
źródło swego strachu.

Jeżeli nauczyciel rozpozna motyw uczenia się
ucznia, to może na niego optymalnie
odpowiedzieć. Będzie mógł np. stworzyć w
klasie grupę osób o jednakowych postawach i
dla każdej z nich przygotować inne, zestawy
zadań.

Uczniom, którzy mają słabą motywację
lub są nie zainteresowani może dać takie
zadania, na miarę ich możliwości zawierające
elementy zaciekawiające ucznia (np. ciekawa
fabuła, forma zadania). Ponadto za każde
dobrze rozwiązane zadanie lub choćby postęp
w nauce należy pochwalić ucznia po to,
by uwierzył on w swoje możliwości, a następnie
dostrzegł sens i piękno matematyki.

Idealistycznemu nauczycielowi, nie zawsze łatwo
okazywać tolerancję dla tych, którymi kieruje.
Dzieci są czasem mniej ambitne niż my sami,
bywają mniej pewne siebie, a nawet mniej
uzdolnione.
Jeśli pomimo to potrafimy wyciągnąć rękę
i wydobyć z nich to co najlepsze,
one w zamian postarają się o to bardziej dla nas
niż dla kogokolwiek innego na świecie i osiągną
nadzwyczajne wyniki.

RECEPTA DLA NAUCZYCIELA NA SUKCES
UCZNIA
1. Przekonaj ucznia, że naprawdę lubisz go uczyć.
2. Mów jasno, głośno, wyraźnie, z zapałem.
3. Dbaj o właściwe tempo mówienia.
4. Bądź swobodny i baw się razem z uczniem podczas
nauki.
5. Okazuj mu zaufanie.
6. Wyraźnie określ cele.
7. Bądź przygotowany do lekcji.
8. Przygotowuj ciekawe pomoce naukowe.
9. Ogranicz do minimum czynniki rozpraszające uwagę.
10. Dbaj o dobry nastrój ucznia.

11. Przypominaj informację, kiedy uczeń zaczyna ją
zapominać.
12. Polegaj na nim, stawiaj na niego, wierz w jego
możliwości.
13. Bądź dla niego oparciem, bądź po jego stronie.
14. Nie oszukuj go, dotrzymuj przyrzeczeń.
15. Udzielaj odpowiedzi na najtrudniejsze pytania.
16. Jeśli coś mu się nie uda, zrozum go i zachęć do
dalszej pracy.
17. Chwal za wszystko, co da się pochwalić.
18. Doceniaj go.
19. Nigdy nie przerywaj, kiedy on mówi.
20. Pozwól mu kontynuować Twoją myśl na jego
sposób.

21. Słuchaj uważnie upewniając się, że dobrze
rozumiesz.
22. Rozwijaj jego samodzielność.
23. Zachęcaj do krytycznego myślenia.
24. Okazuj mu swoje pozytywne uczucia.
25. Pokaż mu, że jesteś człowiekiem omylnym i
popełniającym błędy.
26. Stosuj różne metody nauczania - bądź
nieszablonowy i ekscytujący.
27. Odnoś do rzeczywistości to, czego go uczysz niech praktyka uzupełnia teorię.
28. Kończ lekcję w takim momencie, żeby miał
poczucie niedosytu (jak w dobrym serialu).


Slide 16

Jak motywować uczniów
do nauki ???

MOTYWACJA

Termin ten pochodzi z łaciny, w którym moveo
(movere, movi, motu) oznacza : wprawiać
w ruch, popychać.
(W. Szewczuk 1990, Psychologia, W-wa, WSiP, str.334)

Motywacja to ogół bodźców zewnętrznych
i wewnętrznych powodujących gotowość ucznia
do uczenia się.
Procesy motywacyjne mają trzy cechy:
• Kierunek- dążenie do osiągnięcia pragnień lub
unikanie źródła obaw;
• Natężenie – przyrost lub spadek sił;
• Stan emocjonalny- dodatni lub ujemny.

Przyjęcie postawy pozytywnej i skupienie
się na mocnych stronach osobowości uwypukla
dobre cechy uczniów, a ich postępowanie
zmienia się na lepsze.
Praktyka szkolna pokazuje, że uczniowie uczą
się najczęściej mechanicznie.

Jeżeli dziecko nie otrzyma odpowiedzi na pytania:
PO CO JA SIĘ TEGO UCZĘ?
GDZIE BĘDĘ MÓGŁ WYKORZYSTAĆ
ZDOBYTE WIADOMOŚCI?

Zapoznaje się tylko z nimi powierzchownie, pamięta
je krótko , i nie jest w stanie ich zastosować,
ani odtworzyć.

Zadaniem nauczyciela jest :
• Uświadomienie uczniom celu uczenia się.
• Kształtowanie właściwej motywacji.
• Uczyć dzieci jak ponosić porażkę w sposób
inteligentny.
• Przekonać uczniów, że są bardziej zdolni niż się
im wydaje.

Motywowanie uczniów do nauki
matematyki.

W nauczaniu matematyki dobór odpowiednio
atrakcyjnych zadań matematycznych
(pod względem treści, formy i stopnia trudności)
ma ogromny wpływ motywujący na ich
rozwiązywanie.

POSTAWY UCZNIÓW

Uczeń odtwórca
To uczeń, który osiąga na ogół oceny dobre
lub bardzo dobre. Rozwiązuje zadania nie tylko
obowiązkowe i "dla chętnych", ale również te,
które wybierze sam. Samo rozwiązanie nie daje
mu satysfakcji; musi się pochwalić swoją pracą
przed nauczycielem, rodzicami, kolegami.

Uczeń "zdobywca nagród".
Taki uczeń otrzymuje oceny dobre i bardzo
dobre. Wydaje się, iż głównym motywem
działania tej grupy uczniów jest chęć otrzymania
nagrody. W przypadku zadań obowiązkowych
(np. pracy domowej), nagrodą jest ocena bardzo
dobra, zaś "nieobowiązkowych" - satysfakcja
z rozwiązania zadania uznanego jako "trudne".

Uczeń "ciekawy intelektualnie".
To uczniowie, którzy z wielkim zaangażowaniem
rozwiązują zadania nietypowe zarówno
obowiązkowe jak i "dla chętnych". Ocena
nie jest dla nich rzeczą pierwszoplanową.
Uczniowie ci uważają, że tylko zadania ciekawe,
nietypowe przyciągają ich uwagę, wyzwalają
energię i dają satysfakcję z osiągniętego wyniku.

Uczeń "niezależny".
Uczniowie ci nie lubią zadań rachunkowych,
stawiają nauczycielowi kłopotliwe pytania.
Zadania obowiązkowe rozwiązują pod
przymusem, bez zaangażowania. Satysfakcję daje
im tylko zajmowanie się własnym problemem
matematycznym.

Uczeń "lubiący się bawić".
Uczniów tych najbardziej interesują krzyżówki,
zagadki, rysowanie, malowanie.

Uczeń "o słabej motywacji".
Do tej grupy należy duża liczba uczniów.
Rozwiązują jedynie zadania łatwe, krótkie.
Bojąc się "kary" przestają dostrzegać sens
tkwiący w matematyce i widzą w niej tylko
źródło swego strachu.

Uczeń "nie zainteresowany".
Uczniowie ci nie odrabiają zadań domowych,
jedynie odpisują i to wielokrotnie bez
zrozumienia. Uczeń tej grupy często uważa się
za osobę niezdolną. Jeżeli dodatkowo odczuwa
lęk przed rodzicami, nauczycielem lub oceną
negatywną, będzie matematykę traktował jako
źródło swego strachu.

Jeżeli nauczyciel rozpozna motyw uczenia się
ucznia, to może na niego optymalnie
odpowiedzieć. Będzie mógł np. stworzyć w
klasie grupę osób o jednakowych postawach i
dla każdej z nich przygotować inne, zestawy
zadań.

Uczniom, którzy mają słabą motywację
lub są nie zainteresowani może dać takie
zadania, na miarę ich możliwości zawierające
elementy zaciekawiające ucznia (np. ciekawa
fabuła, forma zadania). Ponadto za każde
dobrze rozwiązane zadanie lub choćby postęp
w nauce należy pochwalić ucznia po to,
by uwierzył on w swoje możliwości, a następnie
dostrzegł sens i piękno matematyki.

Idealistycznemu nauczycielowi, nie zawsze łatwo
okazywać tolerancję dla tych, którymi kieruje.
Dzieci są czasem mniej ambitne niż my sami,
bywają mniej pewne siebie, a nawet mniej
uzdolnione.
Jeśli pomimo to potrafimy wyciągnąć rękę
i wydobyć z nich to co najlepsze,
one w zamian postarają się o to bardziej dla nas
niż dla kogokolwiek innego na świecie i osiągną
nadzwyczajne wyniki.

RECEPTA DLA NAUCZYCIELA NA SUKCES
UCZNIA
1. Przekonaj ucznia, że naprawdę lubisz go uczyć.
2. Mów jasno, głośno, wyraźnie, z zapałem.
3. Dbaj o właściwe tempo mówienia.
4. Bądź swobodny i baw się razem z uczniem podczas
nauki.
5. Okazuj mu zaufanie.
6. Wyraźnie określ cele.
7. Bądź przygotowany do lekcji.
8. Przygotowuj ciekawe pomoce naukowe.
9. Ogranicz do minimum czynniki rozpraszające uwagę.
10. Dbaj o dobry nastrój ucznia.

11. Przypominaj informację, kiedy uczeń zaczyna ją
zapominać.
12. Polegaj na nim, stawiaj na niego, wierz w jego
możliwości.
13. Bądź dla niego oparciem, bądź po jego stronie.
14. Nie oszukuj go, dotrzymuj przyrzeczeń.
15. Udzielaj odpowiedzi na najtrudniejsze pytania.
16. Jeśli coś mu się nie uda, zrozum go i zachęć do
dalszej pracy.
17. Chwal za wszystko, co da się pochwalić.
18. Doceniaj go.
19. Nigdy nie przerywaj, kiedy on mówi.
20. Pozwól mu kontynuować Twoją myśl na jego
sposób.

21. Słuchaj uważnie upewniając się, że dobrze
rozumiesz.
22. Rozwijaj jego samodzielność.
23. Zachęcaj do krytycznego myślenia.
24. Okazuj mu swoje pozytywne uczucia.
25. Pokaż mu, że jesteś człowiekiem omylnym i
popełniającym błędy.
26. Stosuj różne metody nauczania - bądź
nieszablonowy i ekscytujący.
27. Odnoś do rzeczywistości to, czego go uczysz niech praktyka uzupełnia teorię.
28. Kończ lekcję w takim momencie, żeby miał
poczucie niedosytu (jak w dobrym serialu).


Slide 17

Jak motywować uczniów
do nauki ???

MOTYWACJA

Termin ten pochodzi z łaciny, w którym moveo
(movere, movi, motu) oznacza : wprawiać
w ruch, popychać.
(W. Szewczuk 1990, Psychologia, W-wa, WSiP, str.334)

Motywacja to ogół bodźców zewnętrznych
i wewnętrznych powodujących gotowość ucznia
do uczenia się.
Procesy motywacyjne mają trzy cechy:
• Kierunek- dążenie do osiągnięcia pragnień lub
unikanie źródła obaw;
• Natężenie – przyrost lub spadek sił;
• Stan emocjonalny- dodatni lub ujemny.

Przyjęcie postawy pozytywnej i skupienie
się na mocnych stronach osobowości uwypukla
dobre cechy uczniów, a ich postępowanie
zmienia się na lepsze.
Praktyka szkolna pokazuje, że uczniowie uczą
się najczęściej mechanicznie.

Jeżeli dziecko nie otrzyma odpowiedzi na pytania:
PO CO JA SIĘ TEGO UCZĘ?
GDZIE BĘDĘ MÓGŁ WYKORZYSTAĆ
ZDOBYTE WIADOMOŚCI?

Zapoznaje się tylko z nimi powierzchownie, pamięta
je krótko , i nie jest w stanie ich zastosować,
ani odtworzyć.

Zadaniem nauczyciela jest :
• Uświadomienie uczniom celu uczenia się.
• Kształtowanie właściwej motywacji.
• Uczyć dzieci jak ponosić porażkę w sposób
inteligentny.
• Przekonać uczniów, że są bardziej zdolni niż się
im wydaje.

Motywowanie uczniów do nauki
matematyki.

W nauczaniu matematyki dobór odpowiednio
atrakcyjnych zadań matematycznych
(pod względem treści, formy i stopnia trudności)
ma ogromny wpływ motywujący na ich
rozwiązywanie.

POSTAWY UCZNIÓW

Uczeń odtwórca
To uczeń, który osiąga na ogół oceny dobre
lub bardzo dobre. Rozwiązuje zadania nie tylko
obowiązkowe i "dla chętnych", ale również te,
które wybierze sam. Samo rozwiązanie nie daje
mu satysfakcji; musi się pochwalić swoją pracą
przed nauczycielem, rodzicami, kolegami.

Uczeń "zdobywca nagród".
Taki uczeń otrzymuje oceny dobre i bardzo
dobre. Wydaje się, iż głównym motywem
działania tej grupy uczniów jest chęć otrzymania
nagrody. W przypadku zadań obowiązkowych
(np. pracy domowej), nagrodą jest ocena bardzo
dobra, zaś "nieobowiązkowych" - satysfakcja
z rozwiązania zadania uznanego jako "trudne".

Uczeń "ciekawy intelektualnie".
To uczniowie, którzy z wielkim zaangażowaniem
rozwiązują zadania nietypowe zarówno
obowiązkowe jak i "dla chętnych". Ocena
nie jest dla nich rzeczą pierwszoplanową.
Uczniowie ci uważają, że tylko zadania ciekawe,
nietypowe przyciągają ich uwagę, wyzwalają
energię i dają satysfakcję z osiągniętego wyniku.

Uczeń "niezależny".
Uczniowie ci nie lubią zadań rachunkowych,
stawiają nauczycielowi kłopotliwe pytania.
Zadania obowiązkowe rozwiązują pod
przymusem, bez zaangażowania. Satysfakcję daje
im tylko zajmowanie się własnym problemem
matematycznym.

Uczeń "lubiący się bawić".
Uczniów tych najbardziej interesują krzyżówki,
zagadki, rysowanie, malowanie.

Uczeń "o słabej motywacji".
Do tej grupy należy duża liczba uczniów.
Rozwiązują jedynie zadania łatwe, krótkie.
Bojąc się "kary" przestają dostrzegać sens
tkwiący w matematyce i widzą w niej tylko
źródło swego strachu.

Uczeń "nie zainteresowany".
Uczniowie ci nie odrabiają zadań domowych,
jedynie odpisują i to wielokrotnie bez
zrozumienia. Uczeń tej grupy często uważa się
za osobę niezdolną. Jeżeli dodatkowo odczuwa
lęk przed rodzicami, nauczycielem lub oceną
negatywną, będzie matematykę traktował jako
źródło swego strachu.

Jeżeli nauczyciel rozpozna motyw uczenia się
ucznia, to może na niego optymalnie
odpowiedzieć. Będzie mógł np. stworzyć w
klasie grupę osób o jednakowych postawach i
dla każdej z nich przygotować inne, zestawy
zadań.

Uczniom, którzy mają słabą motywację
lub są nie zainteresowani może dać takie
zadania, na miarę ich możliwości zawierające
elementy zaciekawiające ucznia (np. ciekawa
fabuła, forma zadania). Ponadto za każde
dobrze rozwiązane zadanie lub choćby postęp
w nauce należy pochwalić ucznia po to,
by uwierzył on w swoje możliwości, a następnie
dostrzegł sens i piękno matematyki.

Idealistycznemu nauczycielowi, nie zawsze łatwo
okazywać tolerancję dla tych, którymi kieruje.
Dzieci są czasem mniej ambitne niż my sami,
bywają mniej pewne siebie, a nawet mniej
uzdolnione.
Jeśli pomimo to potrafimy wyciągnąć rękę
i wydobyć z nich to co najlepsze,
one w zamian postarają się o to bardziej dla nas
niż dla kogokolwiek innego na świecie i osiągną
nadzwyczajne wyniki.

RECEPTA DLA NAUCZYCIELA NA SUKCES
UCZNIA
1. Przekonaj ucznia, że naprawdę lubisz go uczyć.
2. Mów jasno, głośno, wyraźnie, z zapałem.
3. Dbaj o właściwe tempo mówienia.
4. Bądź swobodny i baw się razem z uczniem podczas
nauki.
5. Okazuj mu zaufanie.
6. Wyraźnie określ cele.
7. Bądź przygotowany do lekcji.
8. Przygotowuj ciekawe pomoce naukowe.
9. Ogranicz do minimum czynniki rozpraszające uwagę.
10. Dbaj o dobry nastrój ucznia.

11. Przypominaj informację, kiedy uczeń zaczyna ją
zapominać.
12. Polegaj na nim, stawiaj na niego, wierz w jego
możliwości.
13. Bądź dla niego oparciem, bądź po jego stronie.
14. Nie oszukuj go, dotrzymuj przyrzeczeń.
15. Udzielaj odpowiedzi na najtrudniejsze pytania.
16. Jeśli coś mu się nie uda, zrozum go i zachęć do
dalszej pracy.
17. Chwal za wszystko, co da się pochwalić.
18. Doceniaj go.
19. Nigdy nie przerywaj, kiedy on mówi.
20. Pozwól mu kontynuować Twoją myśl na jego
sposób.

21. Słuchaj uważnie upewniając się, że dobrze
rozumiesz.
22. Rozwijaj jego samodzielność.
23. Zachęcaj do krytycznego myślenia.
24. Okazuj mu swoje pozytywne uczucia.
25. Pokaż mu, że jesteś człowiekiem omylnym i
popełniającym błędy.
26. Stosuj różne metody nauczania - bądź
nieszablonowy i ekscytujący.
27. Odnoś do rzeczywistości to, czego go uczysz niech praktyka uzupełnia teorię.
28. Kończ lekcję w takim momencie, żeby miał
poczucie niedosytu (jak w dobrym serialu).


Slide 18

Jak motywować uczniów
do nauki ???

MOTYWACJA

Termin ten pochodzi z łaciny, w którym moveo
(movere, movi, motu) oznacza : wprawiać
w ruch, popychać.
(W. Szewczuk 1990, Psychologia, W-wa, WSiP, str.334)

Motywacja to ogół bodźców zewnętrznych
i wewnętrznych powodujących gotowość ucznia
do uczenia się.
Procesy motywacyjne mają trzy cechy:
• Kierunek- dążenie do osiągnięcia pragnień lub
unikanie źródła obaw;
• Natężenie – przyrost lub spadek sił;
• Stan emocjonalny- dodatni lub ujemny.

Przyjęcie postawy pozytywnej i skupienie
się na mocnych stronach osobowości uwypukla
dobre cechy uczniów, a ich postępowanie
zmienia się na lepsze.
Praktyka szkolna pokazuje, że uczniowie uczą
się najczęściej mechanicznie.

Jeżeli dziecko nie otrzyma odpowiedzi na pytania:
PO CO JA SIĘ TEGO UCZĘ?
GDZIE BĘDĘ MÓGŁ WYKORZYSTAĆ
ZDOBYTE WIADOMOŚCI?

Zapoznaje się tylko z nimi powierzchownie, pamięta
je krótko , i nie jest w stanie ich zastosować,
ani odtworzyć.

Zadaniem nauczyciela jest :
• Uświadomienie uczniom celu uczenia się.
• Kształtowanie właściwej motywacji.
• Uczyć dzieci jak ponosić porażkę w sposób
inteligentny.
• Przekonać uczniów, że są bardziej zdolni niż się
im wydaje.

Motywowanie uczniów do nauki
matematyki.

W nauczaniu matematyki dobór odpowiednio
atrakcyjnych zadań matematycznych
(pod względem treści, formy i stopnia trudności)
ma ogromny wpływ motywujący na ich
rozwiązywanie.

POSTAWY UCZNIÓW

Uczeń odtwórca
To uczeń, który osiąga na ogół oceny dobre
lub bardzo dobre. Rozwiązuje zadania nie tylko
obowiązkowe i "dla chętnych", ale również te,
które wybierze sam. Samo rozwiązanie nie daje
mu satysfakcji; musi się pochwalić swoją pracą
przed nauczycielem, rodzicami, kolegami.

Uczeń "zdobywca nagród".
Taki uczeń otrzymuje oceny dobre i bardzo
dobre. Wydaje się, iż głównym motywem
działania tej grupy uczniów jest chęć otrzymania
nagrody. W przypadku zadań obowiązkowych
(np. pracy domowej), nagrodą jest ocena bardzo
dobra, zaś "nieobowiązkowych" - satysfakcja
z rozwiązania zadania uznanego jako "trudne".

Uczeń "ciekawy intelektualnie".
To uczniowie, którzy z wielkim zaangażowaniem
rozwiązują zadania nietypowe zarówno
obowiązkowe jak i "dla chętnych". Ocena
nie jest dla nich rzeczą pierwszoplanową.
Uczniowie ci uważają, że tylko zadania ciekawe,
nietypowe przyciągają ich uwagę, wyzwalają
energię i dają satysfakcję z osiągniętego wyniku.

Uczeń "niezależny".
Uczniowie ci nie lubią zadań rachunkowych,
stawiają nauczycielowi kłopotliwe pytania.
Zadania obowiązkowe rozwiązują pod
przymusem, bez zaangażowania. Satysfakcję daje
im tylko zajmowanie się własnym problemem
matematycznym.

Uczeń "lubiący się bawić".
Uczniów tych najbardziej interesują krzyżówki,
zagadki, rysowanie, malowanie.

Uczeń "o słabej motywacji".
Do tej grupy należy duża liczba uczniów.
Rozwiązują jedynie zadania łatwe, krótkie.
Bojąc się "kary" przestają dostrzegać sens
tkwiący w matematyce i widzą w niej tylko
źródło swego strachu.

Uczeń "nie zainteresowany".
Uczniowie ci nie odrabiają zadań domowych,
jedynie odpisują i to wielokrotnie bez
zrozumienia. Uczeń tej grupy często uważa się
za osobę niezdolną. Jeżeli dodatkowo odczuwa
lęk przed rodzicami, nauczycielem lub oceną
negatywną, będzie matematykę traktował jako
źródło swego strachu.

Jeżeli nauczyciel rozpozna motyw uczenia się
ucznia, to może na niego optymalnie
odpowiedzieć. Będzie mógł np. stworzyć w
klasie grupę osób o jednakowych postawach i
dla każdej z nich przygotować inne, zestawy
zadań.

Uczniom, którzy mają słabą motywację
lub są nie zainteresowani może dać takie
zadania, na miarę ich możliwości zawierające
elementy zaciekawiające ucznia (np. ciekawa
fabuła, forma zadania). Ponadto za każde
dobrze rozwiązane zadanie lub choćby postęp
w nauce należy pochwalić ucznia po to,
by uwierzył on w swoje możliwości, a następnie
dostrzegł sens i piękno matematyki.

Idealistycznemu nauczycielowi, nie zawsze łatwo
okazywać tolerancję dla tych, którymi kieruje.
Dzieci są czasem mniej ambitne niż my sami,
bywają mniej pewne siebie, a nawet mniej
uzdolnione.
Jeśli pomimo to potrafimy wyciągnąć rękę
i wydobyć z nich to co najlepsze,
one w zamian postarają się o to bardziej dla nas
niż dla kogokolwiek innego na świecie i osiągną
nadzwyczajne wyniki.

RECEPTA DLA NAUCZYCIELA NA SUKCES
UCZNIA
1. Przekonaj ucznia, że naprawdę lubisz go uczyć.
2. Mów jasno, głośno, wyraźnie, z zapałem.
3. Dbaj o właściwe tempo mówienia.
4. Bądź swobodny i baw się razem z uczniem podczas
nauki.
5. Okazuj mu zaufanie.
6. Wyraźnie określ cele.
7. Bądź przygotowany do lekcji.
8. Przygotowuj ciekawe pomoce naukowe.
9. Ogranicz do minimum czynniki rozpraszające uwagę.
10. Dbaj o dobry nastrój ucznia.

11. Przypominaj informację, kiedy uczeń zaczyna ją
zapominać.
12. Polegaj na nim, stawiaj na niego, wierz w jego
możliwości.
13. Bądź dla niego oparciem, bądź po jego stronie.
14. Nie oszukuj go, dotrzymuj przyrzeczeń.
15. Udzielaj odpowiedzi na najtrudniejsze pytania.
16. Jeśli coś mu się nie uda, zrozum go i zachęć do
dalszej pracy.
17. Chwal za wszystko, co da się pochwalić.
18. Doceniaj go.
19. Nigdy nie przerywaj, kiedy on mówi.
20. Pozwól mu kontynuować Twoją myśl na jego
sposób.

21. Słuchaj uważnie upewniając się, że dobrze
rozumiesz.
22. Rozwijaj jego samodzielność.
23. Zachęcaj do krytycznego myślenia.
24. Okazuj mu swoje pozytywne uczucia.
25. Pokaż mu, że jesteś człowiekiem omylnym i
popełniającym błędy.
26. Stosuj różne metody nauczania - bądź
nieszablonowy i ekscytujący.
27. Odnoś do rzeczywistości to, czego go uczysz niech praktyka uzupełnia teorię.
28. Kończ lekcję w takim momencie, żeby miał
poczucie niedosytu (jak w dobrym serialu).


Slide 19

Jak motywować uczniów
do nauki ???

MOTYWACJA

Termin ten pochodzi z łaciny, w którym moveo
(movere, movi, motu) oznacza : wprawiać
w ruch, popychać.
(W. Szewczuk 1990, Psychologia, W-wa, WSiP, str.334)

Motywacja to ogół bodźców zewnętrznych
i wewnętrznych powodujących gotowość ucznia
do uczenia się.
Procesy motywacyjne mają trzy cechy:
• Kierunek- dążenie do osiągnięcia pragnień lub
unikanie źródła obaw;
• Natężenie – przyrost lub spadek sił;
• Stan emocjonalny- dodatni lub ujemny.

Przyjęcie postawy pozytywnej i skupienie
się na mocnych stronach osobowości uwypukla
dobre cechy uczniów, a ich postępowanie
zmienia się na lepsze.
Praktyka szkolna pokazuje, że uczniowie uczą
się najczęściej mechanicznie.

Jeżeli dziecko nie otrzyma odpowiedzi na pytania:
PO CO JA SIĘ TEGO UCZĘ?
GDZIE BĘDĘ MÓGŁ WYKORZYSTAĆ
ZDOBYTE WIADOMOŚCI?

Zapoznaje się tylko z nimi powierzchownie, pamięta
je krótko , i nie jest w stanie ich zastosować,
ani odtworzyć.

Zadaniem nauczyciela jest :
• Uświadomienie uczniom celu uczenia się.
• Kształtowanie właściwej motywacji.
• Uczyć dzieci jak ponosić porażkę w sposób
inteligentny.
• Przekonać uczniów, że są bardziej zdolni niż się
im wydaje.

Motywowanie uczniów do nauki
matematyki.

W nauczaniu matematyki dobór odpowiednio
atrakcyjnych zadań matematycznych
(pod względem treści, formy i stopnia trudności)
ma ogromny wpływ motywujący na ich
rozwiązywanie.

POSTAWY UCZNIÓW

Uczeń odtwórca
To uczeń, który osiąga na ogół oceny dobre
lub bardzo dobre. Rozwiązuje zadania nie tylko
obowiązkowe i "dla chętnych", ale również te,
które wybierze sam. Samo rozwiązanie nie daje
mu satysfakcji; musi się pochwalić swoją pracą
przed nauczycielem, rodzicami, kolegami.

Uczeń "zdobywca nagród".
Taki uczeń otrzymuje oceny dobre i bardzo
dobre. Wydaje się, iż głównym motywem
działania tej grupy uczniów jest chęć otrzymania
nagrody. W przypadku zadań obowiązkowych
(np. pracy domowej), nagrodą jest ocena bardzo
dobra, zaś "nieobowiązkowych" - satysfakcja
z rozwiązania zadania uznanego jako "trudne".

Uczeń "ciekawy intelektualnie".
To uczniowie, którzy z wielkim zaangażowaniem
rozwiązują zadania nietypowe zarówno
obowiązkowe jak i "dla chętnych". Ocena
nie jest dla nich rzeczą pierwszoplanową.
Uczniowie ci uważają, że tylko zadania ciekawe,
nietypowe przyciągają ich uwagę, wyzwalają
energię i dają satysfakcję z osiągniętego wyniku.

Uczeń "niezależny".
Uczniowie ci nie lubią zadań rachunkowych,
stawiają nauczycielowi kłopotliwe pytania.
Zadania obowiązkowe rozwiązują pod
przymusem, bez zaangażowania. Satysfakcję daje
im tylko zajmowanie się własnym problemem
matematycznym.

Uczeń "lubiący się bawić".
Uczniów tych najbardziej interesują krzyżówki,
zagadki, rysowanie, malowanie.

Uczeń "o słabej motywacji".
Do tej grupy należy duża liczba uczniów.
Rozwiązują jedynie zadania łatwe, krótkie.
Bojąc się "kary" przestają dostrzegać sens
tkwiący w matematyce i widzą w niej tylko
źródło swego strachu.

Uczeń "nie zainteresowany".
Uczniowie ci nie odrabiają zadań domowych,
jedynie odpisują i to wielokrotnie bez
zrozumienia. Uczeń tej grupy często uważa się
za osobę niezdolną. Jeżeli dodatkowo odczuwa
lęk przed rodzicami, nauczycielem lub oceną
negatywną, będzie matematykę traktował jako
źródło swego strachu.

Jeżeli nauczyciel rozpozna motyw uczenia się
ucznia, to może na niego optymalnie
odpowiedzieć. Będzie mógł np. stworzyć w
klasie grupę osób o jednakowych postawach i
dla każdej z nich przygotować inne, zestawy
zadań.

Uczniom, którzy mają słabą motywację
lub są nie zainteresowani może dać takie
zadania, na miarę ich możliwości zawierające
elementy zaciekawiające ucznia (np. ciekawa
fabuła, forma zadania). Ponadto za każde
dobrze rozwiązane zadanie lub choćby postęp
w nauce należy pochwalić ucznia po to,
by uwierzył on w swoje możliwości, a następnie
dostrzegł sens i piękno matematyki.

Idealistycznemu nauczycielowi, nie zawsze łatwo
okazywać tolerancję dla tych, którymi kieruje.
Dzieci są czasem mniej ambitne niż my sami,
bywają mniej pewne siebie, a nawet mniej
uzdolnione.
Jeśli pomimo to potrafimy wyciągnąć rękę
i wydobyć z nich to co najlepsze,
one w zamian postarają się o to bardziej dla nas
niż dla kogokolwiek innego na świecie i osiągną
nadzwyczajne wyniki.

RECEPTA DLA NAUCZYCIELA NA SUKCES
UCZNIA
1. Przekonaj ucznia, że naprawdę lubisz go uczyć.
2. Mów jasno, głośno, wyraźnie, z zapałem.
3. Dbaj o właściwe tempo mówienia.
4. Bądź swobodny i baw się razem z uczniem podczas
nauki.
5. Okazuj mu zaufanie.
6. Wyraźnie określ cele.
7. Bądź przygotowany do lekcji.
8. Przygotowuj ciekawe pomoce naukowe.
9. Ogranicz do minimum czynniki rozpraszające uwagę.
10. Dbaj o dobry nastrój ucznia.

11. Przypominaj informację, kiedy uczeń zaczyna ją
zapominać.
12. Polegaj na nim, stawiaj na niego, wierz w jego
możliwości.
13. Bądź dla niego oparciem, bądź po jego stronie.
14. Nie oszukuj go, dotrzymuj przyrzeczeń.
15. Udzielaj odpowiedzi na najtrudniejsze pytania.
16. Jeśli coś mu się nie uda, zrozum go i zachęć do
dalszej pracy.
17. Chwal za wszystko, co da się pochwalić.
18. Doceniaj go.
19. Nigdy nie przerywaj, kiedy on mówi.
20. Pozwól mu kontynuować Twoją myśl na jego
sposób.

21. Słuchaj uważnie upewniając się, że dobrze
rozumiesz.
22. Rozwijaj jego samodzielność.
23. Zachęcaj do krytycznego myślenia.
24. Okazuj mu swoje pozytywne uczucia.
25. Pokaż mu, że jesteś człowiekiem omylnym i
popełniającym błędy.
26. Stosuj różne metody nauczania - bądź
nieszablonowy i ekscytujący.
27. Odnoś do rzeczywistości to, czego go uczysz niech praktyka uzupełnia teorię.
28. Kończ lekcję w takim momencie, żeby miał
poczucie niedosytu (jak w dobrym serialu).


Slide 20

Jak motywować uczniów
do nauki ???

MOTYWACJA

Termin ten pochodzi z łaciny, w którym moveo
(movere, movi, motu) oznacza : wprawiać
w ruch, popychać.
(W. Szewczuk 1990, Psychologia, W-wa, WSiP, str.334)

Motywacja to ogół bodźców zewnętrznych
i wewnętrznych powodujących gotowość ucznia
do uczenia się.
Procesy motywacyjne mają trzy cechy:
• Kierunek- dążenie do osiągnięcia pragnień lub
unikanie źródła obaw;
• Natężenie – przyrost lub spadek sił;
• Stan emocjonalny- dodatni lub ujemny.

Przyjęcie postawy pozytywnej i skupienie
się na mocnych stronach osobowości uwypukla
dobre cechy uczniów, a ich postępowanie
zmienia się na lepsze.
Praktyka szkolna pokazuje, że uczniowie uczą
się najczęściej mechanicznie.

Jeżeli dziecko nie otrzyma odpowiedzi na pytania:
PO CO JA SIĘ TEGO UCZĘ?
GDZIE BĘDĘ MÓGŁ WYKORZYSTAĆ
ZDOBYTE WIADOMOŚCI?

Zapoznaje się tylko z nimi powierzchownie, pamięta
je krótko , i nie jest w stanie ich zastosować,
ani odtworzyć.

Zadaniem nauczyciela jest :
• Uświadomienie uczniom celu uczenia się.
• Kształtowanie właściwej motywacji.
• Uczyć dzieci jak ponosić porażkę w sposób
inteligentny.
• Przekonać uczniów, że są bardziej zdolni niż się
im wydaje.

Motywowanie uczniów do nauki
matematyki.

W nauczaniu matematyki dobór odpowiednio
atrakcyjnych zadań matematycznych
(pod względem treści, formy i stopnia trudności)
ma ogromny wpływ motywujący na ich
rozwiązywanie.

POSTAWY UCZNIÓW

Uczeń odtwórca
To uczeń, który osiąga na ogół oceny dobre
lub bardzo dobre. Rozwiązuje zadania nie tylko
obowiązkowe i "dla chętnych", ale również te,
które wybierze sam. Samo rozwiązanie nie daje
mu satysfakcji; musi się pochwalić swoją pracą
przed nauczycielem, rodzicami, kolegami.

Uczeń "zdobywca nagród".
Taki uczeń otrzymuje oceny dobre i bardzo
dobre. Wydaje się, iż głównym motywem
działania tej grupy uczniów jest chęć otrzymania
nagrody. W przypadku zadań obowiązkowych
(np. pracy domowej), nagrodą jest ocena bardzo
dobra, zaś "nieobowiązkowych" - satysfakcja
z rozwiązania zadania uznanego jako "trudne".

Uczeń "ciekawy intelektualnie".
To uczniowie, którzy z wielkim zaangażowaniem
rozwiązują zadania nietypowe zarówno
obowiązkowe jak i "dla chętnych". Ocena
nie jest dla nich rzeczą pierwszoplanową.
Uczniowie ci uważają, że tylko zadania ciekawe,
nietypowe przyciągają ich uwagę, wyzwalają
energię i dają satysfakcję z osiągniętego wyniku.

Uczeń "niezależny".
Uczniowie ci nie lubią zadań rachunkowych,
stawiają nauczycielowi kłopotliwe pytania.
Zadania obowiązkowe rozwiązują pod
przymusem, bez zaangażowania. Satysfakcję daje
im tylko zajmowanie się własnym problemem
matematycznym.

Uczeń "lubiący się bawić".
Uczniów tych najbardziej interesują krzyżówki,
zagadki, rysowanie, malowanie.

Uczeń "o słabej motywacji".
Do tej grupy należy duża liczba uczniów.
Rozwiązują jedynie zadania łatwe, krótkie.
Bojąc się "kary" przestają dostrzegać sens
tkwiący w matematyce i widzą w niej tylko
źródło swego strachu.

Uczeń "nie zainteresowany".
Uczniowie ci nie odrabiają zadań domowych,
jedynie odpisują i to wielokrotnie bez
zrozumienia. Uczeń tej grupy często uważa się
za osobę niezdolną. Jeżeli dodatkowo odczuwa
lęk przed rodzicami, nauczycielem lub oceną
negatywną, będzie matematykę traktował jako
źródło swego strachu.

Jeżeli nauczyciel rozpozna motyw uczenia się
ucznia, to może na niego optymalnie
odpowiedzieć. Będzie mógł np. stworzyć w
klasie grupę osób o jednakowych postawach i
dla każdej z nich przygotować inne, zestawy
zadań.

Uczniom, którzy mają słabą motywację
lub są nie zainteresowani może dać takie
zadania, na miarę ich możliwości zawierające
elementy zaciekawiające ucznia (np. ciekawa
fabuła, forma zadania). Ponadto za każde
dobrze rozwiązane zadanie lub choćby postęp
w nauce należy pochwalić ucznia po to,
by uwierzył on w swoje możliwości, a następnie
dostrzegł sens i piękno matematyki.

Idealistycznemu nauczycielowi, nie zawsze łatwo
okazywać tolerancję dla tych, którymi kieruje.
Dzieci są czasem mniej ambitne niż my sami,
bywają mniej pewne siebie, a nawet mniej
uzdolnione.
Jeśli pomimo to potrafimy wyciągnąć rękę
i wydobyć z nich to co najlepsze,
one w zamian postarają się o to bardziej dla nas
niż dla kogokolwiek innego na świecie i osiągną
nadzwyczajne wyniki.

RECEPTA DLA NAUCZYCIELA NA SUKCES
UCZNIA
1. Przekonaj ucznia, że naprawdę lubisz go uczyć.
2. Mów jasno, głośno, wyraźnie, z zapałem.
3. Dbaj o właściwe tempo mówienia.
4. Bądź swobodny i baw się razem z uczniem podczas
nauki.
5. Okazuj mu zaufanie.
6. Wyraźnie określ cele.
7. Bądź przygotowany do lekcji.
8. Przygotowuj ciekawe pomoce naukowe.
9. Ogranicz do minimum czynniki rozpraszające uwagę.
10. Dbaj o dobry nastrój ucznia.

11. Przypominaj informację, kiedy uczeń zaczyna ją
zapominać.
12. Polegaj na nim, stawiaj na niego, wierz w jego
możliwości.
13. Bądź dla niego oparciem, bądź po jego stronie.
14. Nie oszukuj go, dotrzymuj przyrzeczeń.
15. Udzielaj odpowiedzi na najtrudniejsze pytania.
16. Jeśli coś mu się nie uda, zrozum go i zachęć do
dalszej pracy.
17. Chwal za wszystko, co da się pochwalić.
18. Doceniaj go.
19. Nigdy nie przerywaj, kiedy on mówi.
20. Pozwól mu kontynuować Twoją myśl na jego
sposób.

21. Słuchaj uważnie upewniając się, że dobrze
rozumiesz.
22. Rozwijaj jego samodzielność.
23. Zachęcaj do krytycznego myślenia.
24. Okazuj mu swoje pozytywne uczucia.
25. Pokaż mu, że jesteś człowiekiem omylnym i
popełniającym błędy.
26. Stosuj różne metody nauczania - bądź
nieszablonowy i ekscytujący.
27. Odnoś do rzeczywistości to, czego go uczysz niech praktyka uzupełnia teorię.
28. Kończ lekcję w takim momencie, żeby miał
poczucie niedosytu (jak w dobrym serialu).


Slide 21

Jak motywować uczniów
do nauki ???

MOTYWACJA

Termin ten pochodzi z łaciny, w którym moveo
(movere, movi, motu) oznacza : wprawiać
w ruch, popychać.
(W. Szewczuk 1990, Psychologia, W-wa, WSiP, str.334)

Motywacja to ogół bodźców zewnętrznych
i wewnętrznych powodujących gotowość ucznia
do uczenia się.
Procesy motywacyjne mają trzy cechy:
• Kierunek- dążenie do osiągnięcia pragnień lub
unikanie źródła obaw;
• Natężenie – przyrost lub spadek sił;
• Stan emocjonalny- dodatni lub ujemny.

Przyjęcie postawy pozytywnej i skupienie
się na mocnych stronach osobowości uwypukla
dobre cechy uczniów, a ich postępowanie
zmienia się na lepsze.
Praktyka szkolna pokazuje, że uczniowie uczą
się najczęściej mechanicznie.

Jeżeli dziecko nie otrzyma odpowiedzi na pytania:
PO CO JA SIĘ TEGO UCZĘ?
GDZIE BĘDĘ MÓGŁ WYKORZYSTAĆ
ZDOBYTE WIADOMOŚCI?

Zapoznaje się tylko z nimi powierzchownie, pamięta
je krótko , i nie jest w stanie ich zastosować,
ani odtworzyć.

Zadaniem nauczyciela jest :
• Uświadomienie uczniom celu uczenia się.
• Kształtowanie właściwej motywacji.
• Uczyć dzieci jak ponosić porażkę w sposób
inteligentny.
• Przekonać uczniów, że są bardziej zdolni niż się
im wydaje.

Motywowanie uczniów do nauki
matematyki.

W nauczaniu matematyki dobór odpowiednio
atrakcyjnych zadań matematycznych
(pod względem treści, formy i stopnia trudności)
ma ogromny wpływ motywujący na ich
rozwiązywanie.

POSTAWY UCZNIÓW

Uczeń odtwórca
To uczeń, który osiąga na ogół oceny dobre
lub bardzo dobre. Rozwiązuje zadania nie tylko
obowiązkowe i "dla chętnych", ale również te,
które wybierze sam. Samo rozwiązanie nie daje
mu satysfakcji; musi się pochwalić swoją pracą
przed nauczycielem, rodzicami, kolegami.

Uczeń "zdobywca nagród".
Taki uczeń otrzymuje oceny dobre i bardzo
dobre. Wydaje się, iż głównym motywem
działania tej grupy uczniów jest chęć otrzymania
nagrody. W przypadku zadań obowiązkowych
(np. pracy domowej), nagrodą jest ocena bardzo
dobra, zaś "nieobowiązkowych" - satysfakcja
z rozwiązania zadania uznanego jako "trudne".

Uczeń "ciekawy intelektualnie".
To uczniowie, którzy z wielkim zaangażowaniem
rozwiązują zadania nietypowe zarówno
obowiązkowe jak i "dla chętnych". Ocena
nie jest dla nich rzeczą pierwszoplanową.
Uczniowie ci uważają, że tylko zadania ciekawe,
nietypowe przyciągają ich uwagę, wyzwalają
energię i dają satysfakcję z osiągniętego wyniku.

Uczeń "niezależny".
Uczniowie ci nie lubią zadań rachunkowych,
stawiają nauczycielowi kłopotliwe pytania.
Zadania obowiązkowe rozwiązują pod
przymusem, bez zaangażowania. Satysfakcję daje
im tylko zajmowanie się własnym problemem
matematycznym.

Uczeń "lubiący się bawić".
Uczniów tych najbardziej interesują krzyżówki,
zagadki, rysowanie, malowanie.

Uczeń "o słabej motywacji".
Do tej grupy należy duża liczba uczniów.
Rozwiązują jedynie zadania łatwe, krótkie.
Bojąc się "kary" przestają dostrzegać sens
tkwiący w matematyce i widzą w niej tylko
źródło swego strachu.

Uczeń "nie zainteresowany".
Uczniowie ci nie odrabiają zadań domowych,
jedynie odpisują i to wielokrotnie bez
zrozumienia. Uczeń tej grupy często uważa się
za osobę niezdolną. Jeżeli dodatkowo odczuwa
lęk przed rodzicami, nauczycielem lub oceną
negatywną, będzie matematykę traktował jako
źródło swego strachu.

Jeżeli nauczyciel rozpozna motyw uczenia się
ucznia, to może na niego optymalnie
odpowiedzieć. Będzie mógł np. stworzyć w
klasie grupę osób o jednakowych postawach i
dla każdej z nich przygotować inne, zestawy
zadań.

Uczniom, którzy mają słabą motywację
lub są nie zainteresowani może dać takie
zadania, na miarę ich możliwości zawierające
elementy zaciekawiające ucznia (np. ciekawa
fabuła, forma zadania). Ponadto za każde
dobrze rozwiązane zadanie lub choćby postęp
w nauce należy pochwalić ucznia po to,
by uwierzył on w swoje możliwości, a następnie
dostrzegł sens i piękno matematyki.

Idealistycznemu nauczycielowi, nie zawsze łatwo
okazywać tolerancję dla tych, którymi kieruje.
Dzieci są czasem mniej ambitne niż my sami,
bywają mniej pewne siebie, a nawet mniej
uzdolnione.
Jeśli pomimo to potrafimy wyciągnąć rękę
i wydobyć z nich to co najlepsze,
one w zamian postarają się o to bardziej dla nas
niż dla kogokolwiek innego na świecie i osiągną
nadzwyczajne wyniki.

RECEPTA DLA NAUCZYCIELA NA SUKCES
UCZNIA
1. Przekonaj ucznia, że naprawdę lubisz go uczyć.
2. Mów jasno, głośno, wyraźnie, z zapałem.
3. Dbaj o właściwe tempo mówienia.
4. Bądź swobodny i baw się razem z uczniem podczas
nauki.
5. Okazuj mu zaufanie.
6. Wyraźnie określ cele.
7. Bądź przygotowany do lekcji.
8. Przygotowuj ciekawe pomoce naukowe.
9. Ogranicz do minimum czynniki rozpraszające uwagę.
10. Dbaj o dobry nastrój ucznia.

11. Przypominaj informację, kiedy uczeń zaczyna ją
zapominać.
12. Polegaj na nim, stawiaj na niego, wierz w jego
możliwości.
13. Bądź dla niego oparciem, bądź po jego stronie.
14. Nie oszukuj go, dotrzymuj przyrzeczeń.
15. Udzielaj odpowiedzi na najtrudniejsze pytania.
16. Jeśli coś mu się nie uda, zrozum go i zachęć do
dalszej pracy.
17. Chwal za wszystko, co da się pochwalić.
18. Doceniaj go.
19. Nigdy nie przerywaj, kiedy on mówi.
20. Pozwól mu kontynuować Twoją myśl na jego
sposób.

21. Słuchaj uważnie upewniając się, że dobrze
rozumiesz.
22. Rozwijaj jego samodzielność.
23. Zachęcaj do krytycznego myślenia.
24. Okazuj mu swoje pozytywne uczucia.
25. Pokaż mu, że jesteś człowiekiem omylnym i
popełniającym błędy.
26. Stosuj różne metody nauczania - bądź
nieszablonowy i ekscytujący.
27. Odnoś do rzeczywistości to, czego go uczysz niech praktyka uzupełnia teorię.
28. Kończ lekcję w takim momencie, żeby miał
poczucie niedosytu (jak w dobrym serialu).


Slide 22

Jak motywować uczniów
do nauki ???

MOTYWACJA

Termin ten pochodzi z łaciny, w którym moveo
(movere, movi, motu) oznacza : wprawiać
w ruch, popychać.
(W. Szewczuk 1990, Psychologia, W-wa, WSiP, str.334)

Motywacja to ogół bodźców zewnętrznych
i wewnętrznych powodujących gotowość ucznia
do uczenia się.
Procesy motywacyjne mają trzy cechy:
• Kierunek- dążenie do osiągnięcia pragnień lub
unikanie źródła obaw;
• Natężenie – przyrost lub spadek sił;
• Stan emocjonalny- dodatni lub ujemny.

Przyjęcie postawy pozytywnej i skupienie
się na mocnych stronach osobowości uwypukla
dobre cechy uczniów, a ich postępowanie
zmienia się na lepsze.
Praktyka szkolna pokazuje, że uczniowie uczą
się najczęściej mechanicznie.

Jeżeli dziecko nie otrzyma odpowiedzi na pytania:
PO CO JA SIĘ TEGO UCZĘ?
GDZIE BĘDĘ MÓGŁ WYKORZYSTAĆ
ZDOBYTE WIADOMOŚCI?

Zapoznaje się tylko z nimi powierzchownie, pamięta
je krótko , i nie jest w stanie ich zastosować,
ani odtworzyć.

Zadaniem nauczyciela jest :
• Uświadomienie uczniom celu uczenia się.
• Kształtowanie właściwej motywacji.
• Uczyć dzieci jak ponosić porażkę w sposób
inteligentny.
• Przekonać uczniów, że są bardziej zdolni niż się
im wydaje.

Motywowanie uczniów do nauki
matematyki.

W nauczaniu matematyki dobór odpowiednio
atrakcyjnych zadań matematycznych
(pod względem treści, formy i stopnia trudności)
ma ogromny wpływ motywujący na ich
rozwiązywanie.

POSTAWY UCZNIÓW

Uczeń odtwórca
To uczeń, który osiąga na ogół oceny dobre
lub bardzo dobre. Rozwiązuje zadania nie tylko
obowiązkowe i "dla chętnych", ale również te,
które wybierze sam. Samo rozwiązanie nie daje
mu satysfakcji; musi się pochwalić swoją pracą
przed nauczycielem, rodzicami, kolegami.

Uczeń "zdobywca nagród".
Taki uczeń otrzymuje oceny dobre i bardzo
dobre. Wydaje się, iż głównym motywem
działania tej grupy uczniów jest chęć otrzymania
nagrody. W przypadku zadań obowiązkowych
(np. pracy domowej), nagrodą jest ocena bardzo
dobra, zaś "nieobowiązkowych" - satysfakcja
z rozwiązania zadania uznanego jako "trudne".

Uczeń "ciekawy intelektualnie".
To uczniowie, którzy z wielkim zaangażowaniem
rozwiązują zadania nietypowe zarówno
obowiązkowe jak i "dla chętnych". Ocena
nie jest dla nich rzeczą pierwszoplanową.
Uczniowie ci uważają, że tylko zadania ciekawe,
nietypowe przyciągają ich uwagę, wyzwalają
energię i dają satysfakcję z osiągniętego wyniku.

Uczeń "niezależny".
Uczniowie ci nie lubią zadań rachunkowych,
stawiają nauczycielowi kłopotliwe pytania.
Zadania obowiązkowe rozwiązują pod
przymusem, bez zaangażowania. Satysfakcję daje
im tylko zajmowanie się własnym problemem
matematycznym.

Uczeń "lubiący się bawić".
Uczniów tych najbardziej interesują krzyżówki,
zagadki, rysowanie, malowanie.

Uczeń "o słabej motywacji".
Do tej grupy należy duża liczba uczniów.
Rozwiązują jedynie zadania łatwe, krótkie.
Bojąc się "kary" przestają dostrzegać sens
tkwiący w matematyce i widzą w niej tylko
źródło swego strachu.

Uczeń "nie zainteresowany".
Uczniowie ci nie odrabiają zadań domowych,
jedynie odpisują i to wielokrotnie bez
zrozumienia. Uczeń tej grupy często uważa się
za osobę niezdolną. Jeżeli dodatkowo odczuwa
lęk przed rodzicami, nauczycielem lub oceną
negatywną, będzie matematykę traktował jako
źródło swego strachu.

Jeżeli nauczyciel rozpozna motyw uczenia się
ucznia, to może na niego optymalnie
odpowiedzieć. Będzie mógł np. stworzyć w
klasie grupę osób o jednakowych postawach i
dla każdej z nich przygotować inne, zestawy
zadań.

Uczniom, którzy mają słabą motywację
lub są nie zainteresowani może dać takie
zadania, na miarę ich możliwości zawierające
elementy zaciekawiające ucznia (np. ciekawa
fabuła, forma zadania). Ponadto za każde
dobrze rozwiązane zadanie lub choćby postęp
w nauce należy pochwalić ucznia po to,
by uwierzył on w swoje możliwości, a następnie
dostrzegł sens i piękno matematyki.

Idealistycznemu nauczycielowi, nie zawsze łatwo
okazywać tolerancję dla tych, którymi kieruje.
Dzieci są czasem mniej ambitne niż my sami,
bywają mniej pewne siebie, a nawet mniej
uzdolnione.
Jeśli pomimo to potrafimy wyciągnąć rękę
i wydobyć z nich to co najlepsze,
one w zamian postarają się o to bardziej dla nas
niż dla kogokolwiek innego na świecie i osiągną
nadzwyczajne wyniki.

RECEPTA DLA NAUCZYCIELA NA SUKCES
UCZNIA
1. Przekonaj ucznia, że naprawdę lubisz go uczyć.
2. Mów jasno, głośno, wyraźnie, z zapałem.
3. Dbaj o właściwe tempo mówienia.
4. Bądź swobodny i baw się razem z uczniem podczas
nauki.
5. Okazuj mu zaufanie.
6. Wyraźnie określ cele.
7. Bądź przygotowany do lekcji.
8. Przygotowuj ciekawe pomoce naukowe.
9. Ogranicz do minimum czynniki rozpraszające uwagę.
10. Dbaj o dobry nastrój ucznia.

11. Przypominaj informację, kiedy uczeń zaczyna ją
zapominać.
12. Polegaj na nim, stawiaj na niego, wierz w jego
możliwości.
13. Bądź dla niego oparciem, bądź po jego stronie.
14. Nie oszukuj go, dotrzymuj przyrzeczeń.
15. Udzielaj odpowiedzi na najtrudniejsze pytania.
16. Jeśli coś mu się nie uda, zrozum go i zachęć do
dalszej pracy.
17. Chwal za wszystko, co da się pochwalić.
18. Doceniaj go.
19. Nigdy nie przerywaj, kiedy on mówi.
20. Pozwól mu kontynuować Twoją myśl na jego
sposób.

21. Słuchaj uważnie upewniając się, że dobrze
rozumiesz.
22. Rozwijaj jego samodzielność.
23. Zachęcaj do krytycznego myślenia.
24. Okazuj mu swoje pozytywne uczucia.
25. Pokaż mu, że jesteś człowiekiem omylnym i
popełniającym błędy.
26. Stosuj różne metody nauczania - bądź
nieszablonowy i ekscytujący.
27. Odnoś do rzeczywistości to, czego go uczysz niech praktyka uzupełnia teorię.
28. Kończ lekcję w takim momencie, żeby miał
poczucie niedosytu (jak w dobrym serialu).


Slide 23

Jak motywować uczniów
do nauki ???

MOTYWACJA

Termin ten pochodzi z łaciny, w którym moveo
(movere, movi, motu) oznacza : wprawiać
w ruch, popychać.
(W. Szewczuk 1990, Psychologia, W-wa, WSiP, str.334)

Motywacja to ogół bodźców zewnętrznych
i wewnętrznych powodujących gotowość ucznia
do uczenia się.
Procesy motywacyjne mają trzy cechy:
• Kierunek- dążenie do osiągnięcia pragnień lub
unikanie źródła obaw;
• Natężenie – przyrost lub spadek sił;
• Stan emocjonalny- dodatni lub ujemny.

Przyjęcie postawy pozytywnej i skupienie
się na mocnych stronach osobowości uwypukla
dobre cechy uczniów, a ich postępowanie
zmienia się na lepsze.
Praktyka szkolna pokazuje, że uczniowie uczą
się najczęściej mechanicznie.

Jeżeli dziecko nie otrzyma odpowiedzi na pytania:
PO CO JA SIĘ TEGO UCZĘ?
GDZIE BĘDĘ MÓGŁ WYKORZYSTAĆ
ZDOBYTE WIADOMOŚCI?

Zapoznaje się tylko z nimi powierzchownie, pamięta
je krótko , i nie jest w stanie ich zastosować,
ani odtworzyć.

Zadaniem nauczyciela jest :
• Uświadomienie uczniom celu uczenia się.
• Kształtowanie właściwej motywacji.
• Uczyć dzieci jak ponosić porażkę w sposób
inteligentny.
• Przekonać uczniów, że są bardziej zdolni niż się
im wydaje.

Motywowanie uczniów do nauki
matematyki.

W nauczaniu matematyki dobór odpowiednio
atrakcyjnych zadań matematycznych
(pod względem treści, formy i stopnia trudności)
ma ogromny wpływ motywujący na ich
rozwiązywanie.

POSTAWY UCZNIÓW

Uczeń odtwórca
To uczeń, który osiąga na ogół oceny dobre
lub bardzo dobre. Rozwiązuje zadania nie tylko
obowiązkowe i "dla chętnych", ale również te,
które wybierze sam. Samo rozwiązanie nie daje
mu satysfakcji; musi się pochwalić swoją pracą
przed nauczycielem, rodzicami, kolegami.

Uczeń "zdobywca nagród".
Taki uczeń otrzymuje oceny dobre i bardzo
dobre. Wydaje się, iż głównym motywem
działania tej grupy uczniów jest chęć otrzymania
nagrody. W przypadku zadań obowiązkowych
(np. pracy domowej), nagrodą jest ocena bardzo
dobra, zaś "nieobowiązkowych" - satysfakcja
z rozwiązania zadania uznanego jako "trudne".

Uczeń "ciekawy intelektualnie".
To uczniowie, którzy z wielkim zaangażowaniem
rozwiązują zadania nietypowe zarówno
obowiązkowe jak i "dla chętnych". Ocena
nie jest dla nich rzeczą pierwszoplanową.
Uczniowie ci uważają, że tylko zadania ciekawe,
nietypowe przyciągają ich uwagę, wyzwalają
energię i dają satysfakcję z osiągniętego wyniku.

Uczeń "niezależny".
Uczniowie ci nie lubią zadań rachunkowych,
stawiają nauczycielowi kłopotliwe pytania.
Zadania obowiązkowe rozwiązują pod
przymusem, bez zaangażowania. Satysfakcję daje
im tylko zajmowanie się własnym problemem
matematycznym.

Uczeń "lubiący się bawić".
Uczniów tych najbardziej interesują krzyżówki,
zagadki, rysowanie, malowanie.

Uczeń "o słabej motywacji".
Do tej grupy należy duża liczba uczniów.
Rozwiązują jedynie zadania łatwe, krótkie.
Bojąc się "kary" przestają dostrzegać sens
tkwiący w matematyce i widzą w niej tylko
źródło swego strachu.

Uczeń "nie zainteresowany".
Uczniowie ci nie odrabiają zadań domowych,
jedynie odpisują i to wielokrotnie bez
zrozumienia. Uczeń tej grupy często uważa się
za osobę niezdolną. Jeżeli dodatkowo odczuwa
lęk przed rodzicami, nauczycielem lub oceną
negatywną, będzie matematykę traktował jako
źródło swego strachu.

Jeżeli nauczyciel rozpozna motyw uczenia się
ucznia, to może na niego optymalnie
odpowiedzieć. Będzie mógł np. stworzyć w
klasie grupę osób o jednakowych postawach i
dla każdej z nich przygotować inne, zestawy
zadań.

Uczniom, którzy mają słabą motywację
lub są nie zainteresowani może dać takie
zadania, na miarę ich możliwości zawierające
elementy zaciekawiające ucznia (np. ciekawa
fabuła, forma zadania). Ponadto za każde
dobrze rozwiązane zadanie lub choćby postęp
w nauce należy pochwalić ucznia po to,
by uwierzył on w swoje możliwości, a następnie
dostrzegł sens i piękno matematyki.

Idealistycznemu nauczycielowi, nie zawsze łatwo
okazywać tolerancję dla tych, którymi kieruje.
Dzieci są czasem mniej ambitne niż my sami,
bywają mniej pewne siebie, a nawet mniej
uzdolnione.
Jeśli pomimo to potrafimy wyciągnąć rękę
i wydobyć z nich to co najlepsze,
one w zamian postarają się o to bardziej dla nas
niż dla kogokolwiek innego na świecie i osiągną
nadzwyczajne wyniki.

RECEPTA DLA NAUCZYCIELA NA SUKCES
UCZNIA
1. Przekonaj ucznia, że naprawdę lubisz go uczyć.
2. Mów jasno, głośno, wyraźnie, z zapałem.
3. Dbaj o właściwe tempo mówienia.
4. Bądź swobodny i baw się razem z uczniem podczas
nauki.
5. Okazuj mu zaufanie.
6. Wyraźnie określ cele.
7. Bądź przygotowany do lekcji.
8. Przygotowuj ciekawe pomoce naukowe.
9. Ogranicz do minimum czynniki rozpraszające uwagę.
10. Dbaj o dobry nastrój ucznia.

11. Przypominaj informację, kiedy uczeń zaczyna ją
zapominać.
12. Polegaj na nim, stawiaj na niego, wierz w jego
możliwości.
13. Bądź dla niego oparciem, bądź po jego stronie.
14. Nie oszukuj go, dotrzymuj przyrzeczeń.
15. Udzielaj odpowiedzi na najtrudniejsze pytania.
16. Jeśli coś mu się nie uda, zrozum go i zachęć do
dalszej pracy.
17. Chwal za wszystko, co da się pochwalić.
18. Doceniaj go.
19. Nigdy nie przerywaj, kiedy on mówi.
20. Pozwól mu kontynuować Twoją myśl na jego
sposób.

21. Słuchaj uważnie upewniając się, że dobrze
rozumiesz.
22. Rozwijaj jego samodzielność.
23. Zachęcaj do krytycznego myślenia.
24. Okazuj mu swoje pozytywne uczucia.
25. Pokaż mu, że jesteś człowiekiem omylnym i
popełniającym błędy.
26. Stosuj różne metody nauczania - bądź
nieszablonowy i ekscytujący.
27. Odnoś do rzeczywistości to, czego go uczysz niech praktyka uzupełnia teorię.
28. Kończ lekcję w takim momencie, żeby miał
poczucie niedosytu (jak w dobrym serialu).