شنبه_ 1393/9/29 ارائه : محمد آشوری  جایگاه بحث علم الحدیث - روایه الحدیث - مصطلح الحدیث - اصطالحات مربوط طرق به تحمل حدیث  معنای لغوی «تحمل» در فارسی معنای لغوی در زبان عربی َمل : بردن ح ُّل.

Download Report

Transcript شنبه_ 1393/9/29 ارائه : محمد آشوری  جایگاه بحث علم الحدیث - روایه الحدیث - مصطلح الحدیث - اصطالحات مربوط طرق به تحمل حدیث  معنای لغوی «تحمل» در فارسی معنای لغوی در زبان عربی َمل : بردن ح ُّل.

‫شنبه_ ‪1393/9/29‬‬
‫ارائه‪ :‬محمد آشوری‬
‫‪‬جایگاه بحث‬
‫علم الحدیث‪-‬روایه الحدیث‪-‬مصطلح الحدیث‪-‬‬
‫اصطالحات مربوط طرق به تحمل حدیث‬
‫‪‬معنای لغوی‬
‫«تحمل» در‬
‫فارسی‬
‫معنای لغوی‬
‫در زبان عربی‬
‫َمل ‪ :‬بردن‬
‫ح‬
‫ُّل ‪ :‬پذیرفتن چیزی‬
‫َم‬
‫تح‬
‫َ‬
‫برای حمل‬
‫‪‬معنای اصطالحی‬
‫‪‬معنای اصطالحی‬
‫تعابیر در تحمل حدیث‬
‫‪ -1‬تعابیر مبهم (عن‪ ،‬قال و‪)...‬‬
‫‪ -2 ‬تعابیر واضح (حدثنا‪ ،‬اخبرنا‪ ،‬سمعت‬
‫و‪)...‬‬
‫اهلیت داشتن برای تحمل حدیث‬
‫‪ ‬شروط‪ :‬عقل‪ ،‬قوه تمیز‪ ،‬ضبط‬
‫‪ ‬اموری چون اسالم و ایمان و بلوغ و عدالت‬
‫و نیز نقل کوچکتر از بزرگتر‪ ،‬شرط‬
‫نیست‪(.‬در تحمل)‬
‫ِلَحدیث‪... ،‬ناظر به گونۀ پیوستگی‬
‫ُّم‬
‫َح‬
‫‪َ‬ت‬
‫میان هر راوی و شیخ در سلسلۀِاسناد‬
‫حدیث ‪( ...‬دایره المعارف بزرگ اسالمی)‬
‫‪ ‬تحمل حدیث ‪... ،‬به معنای فراگرفتن و‬
‫معین ‪(...‬خطیب ‪،‬‬
‫شنیدن حدیث از راههای ّ‬
‫هبه ‪ ،‬ص ‪.)94‬‬
‫ابوشَ‬
‫َ‬
‫ص ‪227‬؛‬
‫یتلقى‬
‫َّ‬
‫‪ ‬طرق تحمل الحدیث‪ :‬الطرق التي‬
‫فوقهم؛‬
‫ْن‬
‫َّم‬
‫الحدیثَع‬
‫یث‬
‫ادَ‬
‫األحِ‬
‫تحمل َ‬
‫الرواة بها‬
‫ُ‬
‫ثمانیة‪:‬‬
‫طرق‬
‫‪-1‬‬
‫‪-3‬‬
‫‪-5‬‬
‫‪-7‬‬
‫السماع‪ -2 .‬العرض‪.‬‬
‫اإلجازة‪ -4 .‬المناولة‪.‬‬
‫المكاتبة‪ -6 .‬اإلعالم‪.‬‬
‫الوصیة‪ -8 .‬الوجادة‪.‬‬
‫‪-1‬‬
‫السماع«سماع ‪ ،‬شنیدن حدیث از استاد‬
‫‪‬‬
‫است» ‪ ،‬چه استاد حدیث را از‬
‫حفظ بخواند چه آن را از روی‬
‫کتاب به شاگرد القا یا امال‬
‫کند‪.‬‬
‫‪-1‬‬
‫السماع«سماع ‪ ،‬شنیدن حدیث از استاد‬
‫‪‬‬
‫است» ‪ ،‬چه استاد حدیث را از‬
‫حفظ بخواند چه آن را از روی‬
‫کتاب به شاگرد القا یا امال‬
‫کند‪.‬‬
‫‪-1‬‬
‫السماع«سماع ‪ ،‬شنیدن حدیث از استاد‬
‫‪‬‬
‫است» ‪ ،‬چه استاد حدیث را از‬
‫حفظ بخواند چه آن را از روی‬
‫کتاب به شاگرد القا یا امال‬
‫کند‪.‬‬
‫دَ‬
‫َنا»‪«،‬قال‬
‫َّر‬
‫سماعنا‪«،»:‬خب‬
‫الفاظ‪«،‬اخبر‬
‫ثنا»‬
‫‪«‬حّ‬
‫َ‬
‫ً یقول»‬
‫َنا» و «سمعت فالنا‬
‫َلنا»‪«،‬انبأ‬
‫ً یقول‪/‬‬
‫‪ *‬حدثنا فالن‪-‬اخبرنا‪/‬سمعت فالنا‬
‫قال لنا‪ -‬قال (نوعی از رتبه بندی)‬
‫‪ *‬عده ای از محدثان سمعت را از‬
‫الفاظ سماع و اخبرنی را از الفاظ‬
‫قرائت می دانند‪.‬‬
‫حدث‪- ،‬‬
‫ی ِّ‬
‫‪‬سمعته یروی‪ - ،‬ذکر لنا‪ُ - ،‬‬
‫یروی‪ - ،‬یخبر‪،‬‬
‫‪ -2‬العرض‪( .‬قرائت)‬
‫ْرض»‬
‫َع‬
‫‪.2‬قرائت‪ ،‬که اغلب به آن «‬
‫گفتهاند‪ ،‬خواندن حدیث نزد شیخ‬
‫است‪ ،‬چه شاگرد آن را بخواند چه‬
‫دیگری بخواند و شاگرد بشنود و‬
‫حدیث را فراگیرد‪.‬‬
‫‪ -2‬العرض‪( .‬قرائت)‬
‫ْرض»‬
‫َع‬
‫‪.2‬قرائت‪ ،‬که اغلب به آن «‬
‫گفتهاند‪ ،‬خواندن حدیث نزد شیخ‬
‫است‪ ،‬چه شاگرد آن را بخواند چه‬
‫دیگری بخواند و شاگرد بشنود و‬
‫حدیث را فراگیرد‪.‬‬
‫‪ -2‬العرض‪( .‬قرائت)‬
‫ْرض»‬
‫َع‬
‫‪.2‬قرائت‪ ،‬که اغلب به آن «‬
‫گفتهاند‪ ،‬خواندن حدیث نزد شیخ‬
‫است‪ ،‬چه شاگرد آن را بخواند چه‬
‫دیگری بخواند و شاگرد بشنود و‬
‫حدیث را فراگیرد‪.‬‬
‫‪ -2‬العرض‪( .‬قرائت)‬
‫ْرض»‬
‫َع‬
‫‪.2‬قرائت‪ ،‬که اغلب به آن «‬
‫گفتهاند‪ ،‬خواندن حدیث نزد شیخ‬
‫است‪ ،‬چه شاگرد آن را بخواند چه‬
‫دیگری بخواند و شاگرد بشنود و‬
‫حدیث را فراگیرد‪.‬‬
‫اقسام قرائت (عرض)‬
‫‪ ‬از روی کتاب یا از حفظ‪،‬‬
‫‪ ‬شخص سومی باشد یا نباشد‪،‬‬
‫‪ ‬کی کتاب داشته باشد استاد یا شاگرد‬
‫و‪...‬‬
‫الفاظ قرائت (عرض)‬
‫َلی '‬
‫َلـی ' فالن»‪« ،‬قری ع‬
‫ُ ع‬
‫‪«‬قرأت‬
‫ُ» و «اخبرنی و‬
‫َع‬
‫َسْم‬
‫فالن و انا ا‬
‫دثنی قرائً‬
‫حّ‬
‫ة علیه » «قرأت عليّ‬
‫ّ به»‬
‫فالن فأقر‬
‫رتبه و اهمیت (هل األَفضل‬
‫ِ العرض؟)‬
‫َم‬
‫السماع أ‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫ن العرض‪.‬‬
‫والجمهور على أنَّ السماع أفضل ِ‬
‫م َ‬
‫و أَ ْر َ‬
‫ر ‪ ...‬أَعْ ََل َ‬
‫ع ْ‬
‫ها ُر ْتبَة‬
‫ما ِ‬
‫م ِ‬
‫ف ُ‬
‫ج َ‬
‫ع ْن َد ا ْل َ‬
‫اْلَ ْق َ‬
‫السماع‪َ ...‬وهُ َ‬
‫سا ِ‬
‫هي ِ‬
‫‪‬‬
‫«اجازه» مصدر افعال از ریشه «جواز الماء»‪« :‬عبور آب» به معناي‬
‫عبور دادن آب است‪.‬‬
‫‪ -3‬اإلجازة‬
‫ن‬
‫ْر‬
‫َی‬
‫ْ غ‬
‫ِن‬
‫ن بالروایة م‬
‫ِذ‬
‫ِي‪ :‬اإل‬
‫‪‬ه‬
‫ِ أْ‬
‫ُْ‬
‫یسمع ذلك منه أو یقرأه علیه‪.‬‬
‫‪‬اجازه‪ ،‬به این صورت است که استاد اجازه‬
‫نقل از کتاب یا نقل روایت برای شاگرد‬
‫صادر کند‪ .‬که می تواند مکتوب یا غیر‬
‫مکتوب باشد‪.‬‬
‫(اجازه صاحب‬
‫یک نمونه از اجازه‪:‬‬
‫َلت له ملكُ‬
‫ِ‬
‫ِنباط‬
‫ة االست‬
‫ص‬
‫ح‬
‫ى‬
‫ت‬
‫ح‬
‫‪...‬‬
‫‪‬‬
‫ّ‬
‫َ‬
‫الذریعه به عالمه طهرانی)‬
‫ِ من الكتابِ و‬
‫ّة‬
‫ِ اإللهی‬
‫لألحكام‬
‫ِ و صار من‬
‫یة‬
‫َّب‬
‫ِ الن‬
‫ّة‬
‫السّن‬
‫َوّ‬
‫ِ‬
‫ّ إلى العود‬
‫المجتهدین؛ فاضطر‬
‫ِ‬
‫َد‬
‫َّروراتِ‪ ،‬و ق‬
‫ض الض‬
‫إلى وطنه لبعِ‬
‫ِ قبل‬
‫ّوایة‬
‫ّى فى الر‬
‫َ من‬
‫َجاز‬
‫اسْت‬
‫َ‬
‫ّى جمیع‬
‫یروىَ عن‬
‫َز‬
‫َ فأج‬
‫ِنین‬
‫س‬
‫ُْ‬
‫َ‬
‫ته أن َ‬
‫َتب‬
‫َد ك‬
‫مشایخى‪ ،‬و ق‬
‫ِ ع‬
‫ما أرویه‬
‫َن َ‬
‫تفاصیَ‬
‫ِن‬
‫ِه‪ ،‬فأرجو م‬
‫ِقلم‬
‫هم ب‬
‫لُ‬
‫َكاتِ‬
‫بر‬
‫ینسانى م‬
‫ِم‬
‫مكار‬
‫ِن َ‬
‫ِه أن ال َ‬
‫دعآئه‪.‬‬
‫‪‬اقسام اجازه ها‬
‫َ ِ‬
‫َن‪،‬‬
‫َی‬
‫مع‬
‫َن ف‬
‫َی‬
‫ُع‬
‫لم‬
‫یجِیز‬
‫‪ -1‬أ‬
‫َْ‬
‫ِي ُ‬
‫ن ُ‬
‫ْت‬
‫َز‬
‫َج‬
‫ مثل‪ :‬أ‬‫ُ‬
‫ْ‪:‬‬
‫َو‬
‫ِيَّ‪ ،‬أ‬
‫َُالن‬
‫الف‬
‫ْ‬
‫ََ‬
‫ِي‬
‫َسَت‬
‫هر‬
‫ِ ف‬
‫ْه‬
‫لی‬
‫ع‬
‫َْ‬
‫َاب‬
‫ِت‬
‫الك‬
‫َلكَ ْ‬
‫َ‬
‫ََ‬
‫لت‬
‫َم‬
‫ما اشْت‬
‫ْ‬
‫َ‬
‫ِ‬
‫ِه‬
‫هذ‬
‫َ‬
‫‪‬اقسام اجازه ها‬
‫َ ِ‬
‫‪ -2‬أ‬
‫َن‪،‬‬
‫َی‬
‫مع‬
‫ْر‬
‫َی‬
‫ِي غ‬
‫َن ف‬
‫َی‬
‫ُع‬
‫لم‬
‫یجِیز‬
‫َْ‬
‫ِ ُ‬
‫ن ُ‬
‫ِیع‬
‫َم‬
‫ْ ج‬
‫ُم‬
‫ْ َلك‬
‫َو‬
‫ُ َلكَ‪ ،‬أ‬
‫ْت‬
‫َز‬
‫َج‬
‫مثل‪ :‬أ‬
‫َ‬
‫ِي‬
‫یات‬
‫ْو‬
‫مر‬
‫ِیع‬
‫َم‬
‫ْ ج‬
‫َو‬
‫ِي‪ ،‬أ‬
‫َات‬
‫ُوع‬
‫مسْم‬
‫َ َ‬
‫َ‬
‫َِّ‬
‫‪‬اقسام اجازه ها‬
‫َ ِ‬
‫ِ‪،‬‬
‫ُوم‬
‫ُم‬
‫ْفِ اْلع‬
‫َص‬
‫ِو‬
‫َن ب‬
‫َی‬
‫مع‬
‫ْر‬
‫َی‬
‫لغ‬
‫یجِیز‬
‫‪ -3‬أ‬
‫َْ‬
‫ِ ُ‬
‫ن ُ‬
‫لْ‬
‫ُ ِ‬
‫ِین‬
‫ِم‬
‫ُسْل‬
‫لم‬
‫ْت‬
‫َز‬
‫َج‬
‫ْل ‪ " :‬أ‬
‫ِث‬
‫م‬
‫َ‬
‫ُ ِ‬
‫ْت‬
‫َز‬
‫َج‬
‫ْ أ‬
‫َو‬
‫َد‪ ،‬أ‬
‫َح‬
‫ِّ أ‬
‫ُل‬
‫لك‬
‫ْت‬
‫َز‬
‫َج‬
‫أ‬
‫ُ‬
‫ِي‬
‫مان‬
‫ز‬
‫ََ‬
‫َ‬
‫و‬
‫‪ ،‬أْ‬
‫ِ‬
‫در‬
‫ْ أ‬
‫َن‬
‫لم‬
‫َكَ‬
‫َْ‬
‫‪‬اقسام اجازه ها‬
‫َ‬
‫لْ‬
‫ة ِ‬
‫ِ‪،‬‬
‫هول‬
‫ج‬
‫م‬
‫ِال‬
‫ب‬
‫و‬
‫هول‬
‫َج‬
‫لم‬
‫َاز‬
‫ِج‬
‫اإل‬
‫ْ‬
‫‪ْ -4‬‬
‫َُ‬
‫ِ‪ ،‬أْ‬
‫َ ُْ‬
‫ُْ‬
‫مِْ‬
‫ُ ِ‬
‫ِد‬
‫َال‬
‫بنِ خ‬
‫َّد‬
‫َم‬
‫ُح‬
‫لم‬
‫ْت‬
‫َز‬
‫َج‬
‫ثل‪ :‬أ‬
‫ِ ْ‬
‫َ‬
‫َ‬
‫ِ‬
‫ي‬
‫و‬
‫ر‬
‫ی‬
‫ن‬
‫أ‬
‫ن‬
‫ال‬
‫ف‬
‫ل‬
‫ت‬
‫ز‬
‫ج‬
‫ِي‬
‫مشْق‬
‫ْ‬
‫َ‬
‫ْ‬
‫ُ‬
‫ِّ‬
‫ُ‬
‫َ ْ َِ‬
‫الدَ‬
‫ِّ او" أ َ‬
‫ة‬
‫َاز‬
‫ِج‬
‫ِ إ‬
‫ِه‬
‫هذ‬
‫َنِ " ف‬
‫َ السُّن‬
‫َاب‬
‫ِت‬
‫ِّي ك‬
‫َن‬
‫ع‬
‫ٌَ‬
‫ََ‬
‫ها‪.‬‬
‫َائ‬
‫ة َال ف‬
‫َاس‬
‫ف‬
‫دَ‬
‫دٌ‬
‫َِ‬
‫َِ‬
‫ة َلَ‬
‫‪‬اقسام اجازه ها‬
‫لْ‬
‫َْ‬
‫ة ِ‬
‫ه‬
‫مع‬
‫ُر‬
‫ذك‬
‫َْلن‬
‫ِ‪ .‬و‬
‫دوم‬
‫َع‬
‫لم‬
‫َاز‬
‫ِج‬
‫اإل‬
‫‪ْ -5‬‬
‫َُ‬
‫ُْ‬
‫ْ َ‬
‫َُ‬
‫ِ‪.‬‬
‫ِیر‬
‫َّغ‬
‫ِ الص‬
‫ْل‬
‫ِّف‬
‫ِلط‬
‫ة ل‬
‫َاز‬
‫ِج‬
‫اإل‬
‫ََ‬
‫ْ‬
‫هَ‬
‫َ‪،‬‬
‫ِین‬
‫ِّر‬
‫َخ‬
‫َأ‬
‫ُت‬
‫الم‬
‫ِن‬
‫ٌ م‬
‫ْم‬
‫َو‬
‫ِ ق‬
‫ِیه‬
‫َاضَ ف‬
‫ٌ خ‬
‫ْع‬
‫نو‬
‫ذا َ‬
‫َ ْ‬
‫َ‬
‫ََ‬
‫ِ‪،‬‬
‫ِه‬
‫َاز‬
‫َو‬
‫ِي ج‬
‫ُوا ف‬
‫لف‬
‫ْت‬
‫َاخ‬
‫و‬
‫ل‪:‬‬
‫یق‬
‫ه‪ :‬أ‬
‫ِث‬
‫َم‬
‫وِ‬
‫َ ُ‬
‫َْ‬
‫ُوَ‬
‫ن َ‬
‫الُ‬
‫ی َ‬
‫د ِ‬
‫ُ ِ‬
‫َُالن‬
‫لف‬
‫َن‬
‫لم‬
‫ْت‬
‫َز‬
‫َج‬
‫"أ‬
‫ولُ‬
‫ْ ُ‬
‫ة»‬
‫ْب‬
‫َخ‬
‫الفاظ ‪«‬ا‬
‫ن اجازً‬
‫رنی فالٌ‬
‫َ‬
‫اجازه‬
‫‪«‬أجزت لك روایه الحدیث الفالني»‬
‫ُ له»‬
‫َّغت‬
‫‪«‬سَو‬
‫‪‬می تواند صریح یا غیر صریح مثالً‬
‫در جواب یک پرسش باشد یا‪...‬‬
‫‪ -4‬المناولة‪.‬‬
‫‪.4‬مناوله از ماده (ن و ل) به‬
‫معنای این است که استاد کتاب‬
‫را به شاگرد بدهد‪ ،‬به صورت‬
‫تملیک یا عاریه‪ .‬که می تواند‬
‫با اجازه یا بدون اجازه باشد‪.‬‬
‫‪ -4‬المناولة‪.‬‬
‫‪.4‬مناوله از ماده (ن و ل) به‬
‫معنای این است که استاد کتاب‬
‫را به شاگرد بدهد‪ ،‬به صورت‬
‫تملیک یا عاریه‪ .‬که می تواند‬
‫با اجازه یا بدون اجازه باشد‪.‬‬
‫الفاظ مناوله‬
‫ن مناولً‬
‫ة»‪،‬‬
‫َر‬
‫ْب‬
‫‪«‬اخ‬
‫َنی فالٌ‬
‫ََلنی»‬
‫‪«‬ناو‬
‫‪ -5‬المكاتبة یا کتابت‪.‬‬
‫‪‬در صورتی است كه شیخ حدیث و‬
‫استاد؛ با دست خط خود‪ ،‬احادیثی را‬
‫ّی بنویسید‪.‬‬
‫برای شخص خاص‬
‫‪ -5‬المكاتبة یا کتابت‪.‬‬
‫‪‬در صورتی است كه شیخ حدیث و‬
‫استاد؛ با دست خط خود‪ ،‬احادیثی را‬
‫ّی بنویسید‪.‬‬
‫برای شخص خاص‬
‫الفاظ مکاتبه‬
‫َرنی فالن مکاتبً‬
‫ة»‪،‬‬
‫‪«‬اخب‬
‫ة مكاتبً‬
‫‪« ‬اخبرنی كتابً‬
‫ة»‬
‫‪«‬اجزت لك ما كتیبه لك»‪.‬‬
‫‪«‬كتب إلي فالن»‬
‫‪«‬كاتبنی »‬
‫‪ -6‬اإلعالم‪.‬‬
‫‪‬در آن شیخ به قول صریح یا اشكال‬
‫غیر صریح‪ ،‬اعالم میكند كه حدیث‬
‫مشخص یا متن حدیثی مشخص‪ ،‬روایت یا‬
‫سماع اوست‪ ،‬بدون آنكه به كسی‬
‫اجازۀ روایت داده باشد‪.‬‬
‫‪ -6‬اإلعالم‪.‬‬
‫‪‬در آن شیخ به قول صریح یا اشكال‬
‫غیر صریح‪ ،‬اعالم میكند كه حدیث‬
‫مشخص یا متن حدیثی مشخص‪ ،‬روایت یا‬
‫سماع اوست‪ ،‬بدون آنكه به كسی‬
‫اجازۀ روایت داده باشد‪.‬‬
‫الفاظ اعالم‬
‫ً»‬
‫‪«‬اخبرنی فالن اعالما‬
‫اعتبار اعالم‬
‫‪‬برخي نقل روایت با استناد به اعالم‬
‫را جائز نمي دانند‪.‬‬
‫‪ -7‬الوصیة‪.‬‬
‫‪‬وصیت‪ ،‬یعنی شیخ حدیث از طریق‬
‫وصیت‪ ،‬روایات خود را در اختیار‬
‫کسی قرار دهد و او مجاز به نقل‬
‫از آنها گردد‪.‬‬
‫‪ -7‬الوصیة‪.‬‬
‫‪‬وصیت‪ ،‬یعنی شیخ حدیث از طریق‬
‫وصیت‪ ،‬روایات خود را در اختیار‬
‫کسی قرار دهد و او مجاز به نقل‬
‫از آنها گردد‪.‬‬
‫الفاظ وصیت‬
‫‪«‬اخبرنی فالن وصیً‬
‫ة»‬
‫ّانی» یا «اخبرنی وصیً‬
‫ة»‬
‫َص‬
‫‪« ‬و‬
‫‪ -8‬الوجادة‪.‬‬
‫‪‬آن در صورتی است كه فردی‪ ،‬كتابی‪،‬‬
‫یا حدیثی را با دست خط استاد خود‬
‫بیاید و بر آن اطمینان نماید و‬
‫بدین شكل آن را روایت كند‪.‬‬
‫‪ -8‬الوجادة‪.‬‬
‫‪‬آن در صورتی است كه فردی‪ ،‬كتابی‪،‬‬
‫یا حدیثی را با دست خط استاد خود‬
‫بیاید و بر آن اطمینان نماید و‬
‫بدین شكل آن را روایت كند‪.‬‬
‫الفاظ وجاده‬
‫ُ فی‬
‫ُ بخط فالن»‪« ،‬وجدت‬
‫َأت‬
‫َر‬
‫ُ او ق‬
‫دت‬
‫َج‬
‫‪« ‬و‬
‫َْ‬
‫حدَ‬
‫ن» و‬
‫ثنا»‪« ،‬قال فالٌ‬
‫کتابِ فالن َّ‬
‫ن»‬
‫«ذکر فالٌ‬
‫اعتبار‬
‫وجادهنقل وجادهای‪ ،‬بویژه جهت عمل‪،‬‬
‫طریق اعتبار‬
‫‪ ‬در‬
‫اختالف نظر وجود دارد‪:‬‬
‫دثان مالکی اعتباری برای‬
‫‪ ‬اکثر فقها و محّ‬
‫وجاده قایل نیستند‪،‬‬
‫‪ ‬در صورتی که شافعی و اصحاب او قایل به‬
‫جواز عمل بر پایه نقل وجادهایاند‪.‬‬
‫رتبه بندی طرق تحمل حدیث‬
‫‪‬در بین متاخرین اعتبار طرق تحمل‬
‫بترتیب عبارت است از‪:‬‬
‫سماع ‪ ،‬قرائت ‪ ،‬اجازه ‪ ،‬مناوله ‪،‬‬
‫کتابت ‪ ،‬اعالم ‪ ،‬وصیت و وجاده ‪.‬‬
‫عباراتی که می تواند بیانگر‬
‫سماع باشند‪:‬‬
‫‪« ‬سمعت الرضا علیه السّالم»‪،‬‬
‫‪« ‬كنت عند أبی عبدهللا علیه السّالم»‪،‬‬
‫‪‬‬
‫«سألت أبا جعفر علیه السّالم»‪،‬‬
‫‪« ‬قلت ألبی عبدهللا علیه السّالم»‪،‬‬
‫ّل علیه‬
‫‪« ‬أخبرنی عن أبی الحسن األو‬
‫السّالم»‬
‫‪« ‬قال الصادق علیه السّالم»‪،‬‬
‫‪« ‬عن الصادق علیه السّالم»‪،‬‬
‫تحمل‬
‫سماع‬
‫کتابت ‪ /‬مکاتبه‬
‫َرض)‬
‫قرائت (ع‬
‫سماع‬
‫اعالم‬
‫اجازه‬
‫سماع‬
‫؟‬
‫‪‬حدثنا أحمد بن محمد عن الحسین بن‬
‫سعید عن الحسین بن علي بن یقطین‬
‫عن أبیه قال سألت أبا الحسن ع عن‬
‫شيء من أمر العالم فقال نكت في‬
‫القلب و نقر في األسماع و قد‬
‫یكونان معا (صفار‪)317 ،‬‬
‫‪‬حدثنا أحمد بن محمد عن عمرو عن‬
‫الحسین بن سعید عن النضر بن‬
‫سوید عن یحیى الحلبي عن ذریح‬
‫المحاربي قال قال لي أبو عبد هللا‬
‫یا ذریح لو ال أنا نزاد ألنفدنا‬
‫(صفار‪)395 ،‬‬
‫جالسا عند أبي عبد هللا ع إذ جاءه رجل‬
‫فسأله عن مسألة فقال ما عندي فیها‬
‫شيء فقال الرجل إنا هلل و إنا إلیه‬
‫راجعون هذا اإلمام المفترض الطاعة‬
‫سألته عن مسألة فزعم أنه لیس عنده‬
‫فیها شيء فأصغى أبو عبد هللا ع أذنه إلى‬
‫الحائط كان إنسانا یكلمه فقال أین‬
‫السائل عن مسألة كذا و كذا و كان‬
‫الرجل قد جاوز أسكفة الباب قال ها‬
‫أنا ذا فقال القول فیها هكذا ثم‬
‫التفت إلي فقال لو ال نزاد لنفد ما‬
‫عندنا (صفار‪)396 ،‬‬
‫‪‬حدثنا أحمد بن محمد عن الحسن بن‬
‫محبوب عن هشام بن سالم عن عمار أو‬
‫غیره قال قلت ألبي عبد هللا ع فبما‬
‫تحكمون إذا حكمتم فقال بحكم هللا و‬
‫حكم داود و حكم محمد ص فإذا ورد‬
‫علینا ما لیس في كتاب علي تلقانا‬
‫به روح القدس و ألهمنا هللا إلهاما‬
‫(صفار‪)452 ،‬‬
‫‪‬الشعبي قال أخبرني من مر مع النبي‬
‫(ص) على قبر منبوذ فأمهم وصفوا‬
‫علیه فقلت یا أبا عمرو من حدثك‬
‫فقال بن عباس‪ ،‬بخاری‪ ،1/293 ،‬جم‬
‫آمار طرق در صحیحین (‬
‫‪...‬در شمارش بسامد این تعابیر در‬
‫دایره المعارف بزرگ اسالمی)‬
‫مقاله تحمل حدیث‬
‫دو صحیح بخاری و مسلم‪،‬چنین ارقامی‬
‫قابل دستیابی است‪ :‬در صحیح بخاری‪،‬‬
‫با تعبیر «سمعت»‪ ٪14/4 ،‬؛ با‬
‫تعبیر «قال»‪ ٪42/8 ،‬و با تعبیر‬
‫«عن»‪٪42/8 ،‬؛ و در صحیح مسلم‪ ،‬با‬
‫تعبیر «سمعت»‪ ٪17/8 ،‬؛ با تعبیر‬
‫«قال»‪ ٪41/3 ،‬و با تعبیر «عن»‪،‬‬
‫‪ . ٪40/9‬در مجموع بسامد تعبیر‬
‫سمعت ‪ ٪16/1‬و بسامد تعابیر مبهم‬
‫‪ ٪83/9‬است‪.‬‬
‫سحرگاه‬
www.Sahargah.blog.ir