Transcript Voor hen die nog een moeder hebben is dit heel mooi. Voor hen die geen moeder meer hebben is dit nog.

Voor hen die nog een moeder hebben is dit heel mooi.
Voor hen die geen moeder meer hebben is dit nog mooier.
Voor hen die moeder zijn : je zult er van genieten !
De jonge moeder die begon aan haar levenspad
vroeg: "Is dit een lange weg?" En de gids zei haar :
"Ja, en de weg is hard. En je zult oud zijn vóór je het
einde bereikt. Maar het eind zal mooier zijn dan
het begin."
De jonge moeder was welgemoed en kon niet
geloven dat er iets beters kon zijn dan deze jaren.
Dus speelde ze met haar kinderen, en plukte
bloemen voor hen onderweg, baadde hun in
heldere beekjes en de zon scheen op hen en de
moeder zei "Niets kan er mooier zijn dan dit !!"
Toen kwam de nacht, en het onweer en het
pad was donker, en de kinderen rilden van
angst en kou en de moeder trok ze tegen zich
aan en beschutte hen met haar mantel en de
kinderen zeiden: "Moeder wij zijn niet bang,
want u bent bij ons en dus kan ons niks
gebeuren"
En toen kwam de morgen, en ze moesten een berg op
en de kinderen werden moe, en de moeder werd moe.
Maar ze zei tegen haar kinderen : "Nog even volhouden
en we zijn er !" Dus klommen de kinderen verder en
toen ze de top bereikten zeiden ze tegen hun moeder : "
Dat hadden we niet gekund zonder jou "
En de volgende dag kwamen er vreemde
wolkenformaties die de aarde verduisterden,
wolken van oorlog en haat en onheil en de
kinderen tastten in het rond en struikelden en de
moeder zei hun : " Kijk omhoog. Sla je ogen op
naar het licht" En de kinderen keken omhoog en
zagen boven de wolken de eeuwige glorie en die
geleidde hen door de duisternis. Die avond zei de
moeder "Dat was de beste dag van allemaal, want
ik heb hun God laten zien !"
En de dagen werden weken, en de weken werden maanden en
jaren en de moeder werd oud en klein en gebogen. Maar haar
kinderen waren groot en sterk en liepen met trots. En toen de weg
moeilijk werd, tilden ze haar op en droegen haar want ze was
vederlicht; en op het laatst kwamen ze aan een heuvel en
daarachter zagen ze een gouden poort die wijd open stond. En de
moeder zei : "Ik heb het eind bereikt van mijn reis. Nou weet ik dat
het einde beter is dan het begin, nou weet ik dan mijn kinderen
alleen kunnen gaan en hun kinderen na hen"
En de kinderen zeiden: "U zult altijd met ons lopen
moeder, zelfs als je door de poort bent gegaan" En ze
stonden te kijken toen ze alleen verder ging door de poort
die zich achter haar sloot. En ze zeiden: " We kunnen haar
niet zien maar ze is nog steeds bij ons. Een moeder als de
onze is meer dan een herinnering ze blijft een levende
aanwezigheid ......."
Je moeder is ALTIJD bij je...zij is het geritsel in de bladeren
van de bomen als je door de straat loopt; zij is de reuk van
wasverzachter in je versgewassen sokken; zij is de koele
hand op je voorhoofd als je je niet lekker voelt. Je moeder
leeft in je lach. Ze is gekristalliseerd in iedere traan die je
laat. Zij is de plek waar je vandaan komt, je eerste thuis; en
zij is de routebeschrijving die je volgt met iedere stap die je
neemt. Zij is je eerste liefde en je eerste verdriet en niks ter
wereld kan je van haar scheiden.
Ook de tijd niet, of ruimte, of zelfs de dood!
STUUR DIT DOOR AAN ALLE MOEDERS EN
KINDEREN DIE JE KENT
laat ons nooit onze moeder vergeten...
Stuur dit ook door aan de mannen.... zij
hebben OOK moeders.....