Transcript *wiat*o i jego w*a*ciwo*ci

Pojęcie światła
Źródła światła
Rozszczepienie światła
Załamanie światła
Dyfrakcja
Interferencja
Odbicie
Auror:I.G.

Światło to fala elektromagnetyczna o długości
380 – 780 mm. Jest ono odbierane za
pomocą zmysłu wzroku. Światło przenosi
energię od źródła do odbiorcy.
Prędkość światła w próżni oznacza się literą c:
c = 299 792 km/s
Czym gęstszy ośrodek, prędkość światła
maleje

Są przedmioty emitujące światło. Przedmioty,
które widzimy, mogą same wysyłać światło
lub odbijać światło padające na nie. Te, które
same emitują światło nazywamy źródłami
światła. Dla ludzi najważniejszym źródłem
światła jest Słońce, bez którego nie istniałoby
życie na Ziemi. Źródła światła dzielimy na
naturalne oraz sztuczne.








Naturalne źródła światła są to przedmioty
stworzone przez naturę emitujące światło.
Należą do nich m.in.:
gwiazdy (Słońce i niektóre inne ciała
niebieskie)
czynne wulkany
piorun lub błyskawica
zorza polarna
Organizmy żywe:
świetliki
ryby głębinowe















Sztuczne źródła światła są to przedmioty stworzone przez
człowieka, które emitują światło. Należą do nich m.in.:
świece
ognisko
pochodnie
lampy naftowe
lampy elektryczne
żarówki
świetlówki
lasery
diody świecące
płomień zapalonej świecy, zapałki
plazma
łuk elektryczny / iskra elektryczna
wyładowanie elektryczne
wybuch lub eksplozja

Fale świetlne wywołują
różne wrażenia
barwne. Zakres fal
widzialnych to 400800 nm.
światło fioletowe to
najkrótsze fale - około
400 nm,
Światło zmienia swoją
prędkość i w wyniku
tego rozszczepia się na
kolory tęczy, o
określonej długości fali.

Są to zjawiska towarzyszące fali
elektromagnetycznej. Zaliczamy do nich
załamanie, dyfrakcję, interferencję, odbicie.

Jeżeli promień światła przechodzi z jednego ośrodka do
drugiego to na ich garnicy zmienia kierunek - to zjawisko jest
załamaniem światła.
Załamanie dotyczy również innych fal. Zalamanie zachodzi np: w
pryzmatach i soczewkach. Załamanie zachodzi pod warunkiem,
że prędkość światła w dwóch ośrodkach jest różna, gdy ośrodki
mają różne współczynniki załamania światła.
Współczynnik załamania światła, n, informuje nas o tym jak silnie
dany ośrodek załamuje światło.
Współczynnik ten jest bezwymiarowy, czyli nie ma jednostek.
Przyjęto, że współczynnik ten dla próżni wynosi n=1,00000. W
innych ośrodkach współczynnik załamania światła jest większy
od jedności. Im n jest większe tym załamanie światła większe.

Kilka przykładów:
woda n=1,33,
szkło n=1,4-1,7 w zależności
od rodzaju szkła,
diament n=2,4 posiada
wyjątkowo duży współczynnik
załamania światła dlatego też
tak efektownie błyszczy.
Współczynnik załamania
światła dla powietrza wynosi
około 1,0003 jest tylko
nieznacznie większy niż w
próżni.
Światło załamuje się w stronę
ośrodka gęstszego optycznie.

Zjawisko to zachodzi, kiedy
światło chce wyjść z wody albo
ze szkła do powietrza ( z
ośrodka gęstszego optycznie
do rzadszego optycznie). Jeśli
chce wyjść w miarę
prostopadle to na granicy tych
ośrodków nastąpi jego
załamanie. Jeśli jednak chce
wyjść zbyt płasko, to zamiast
wyjść odbije się od granicy
dwóch ośrodków jak od lustra
(zachodzi całkowite
wewnętrzne odbicie). Gdy
patrzymy na powierzchnię
wody spod wody, to wydaje się
ona falującą lustrzaną taflą.
Dyfrakcja to zjawisko polegające
na zaburzeniu prostoliniowego
rozchodzenia się promieni
świetlnych.
Dyfrakcji ulega światło tylko na
takich przeszkodach
(szczelinach), których rozmiary
są porównywalne z długością
fali świetlnej.
d >> λ – dyfrakcja nie występuje,
d ≈ λ – dyfrakcja zachodzi.

• Interferencja to
nakładanie się dwóch lub
większej liczby wiązek, w
wyniku czego dochodzi do
wzmocnienia lub
wygaszenia
interferencyjnego.
Warunkiem wystąpienia
obrazów interferencyjnych
jest spójność wiązek
światła oraz występowanie
różnicy dróg Δr, przebytych
przez wiązki od źródła do
punktu nałożenia się.


Odbicie światła to zjawisko zmiany
kierunku rozprzestrzeniania się promieni
świetlnych zachodzące na granicy dwóch
ośrodków, przy czym gdy co najmniej jeden
z nich jest przezroczysty.
Przy odbiciu zachodzącym na powierzchni,
której nierówności są małe w odniesieniu do
długości padającej fali świetlnej: promień
odbity pozostaje w tym samym ośrodku, w
jakim znajdował się promień padający, oba
promienie (padający i odbity) należą do
jednej
płaszczyzny
prostopadłej
do
powierzchni odbijającej, kąty zawarte w tej
płaszczyźnie
pomiędzy
normalną
do
powierzchni a kierunkami obu promieni są
sobie równe.