Transcript Lekarz - Gimnazjum nr 1

Bardzo chętnie wiele osób wykonuje zawód, jakim
jest lekarz stomatolog, a dzieje się tak przede
wszystkim, dlatego, że zawód ten nie tylko przynosi
ze sobą znakomite efekty, ale także, dlatego, że
przynosi on korzyści materialne. To sprawia, że
istnieje wiele szkół zawodowych, które uczą tego
zawodu. Żeby zostać lekarzem, musisz ukończyć
studia na wydziale lekarskim akademii bądź
uniwersytetu medycznego (na chwilę obecną 6 lat
studiów), odbyć roczny staż i zdać lekarski egzamin
państwowy. Potem rozpoczynasz specjalizację,
jakby kolejne studia, podczas których też pracujesz
i uczysz się konkretnej dziedziny medycyny. Jeśli
chcesz w przyszłości pracować w przychodni, masz
do wyboru internę albo medycynę rodzinną.
Specjalizacje trwają 3-8 lat.
Dietetyk jest to specjalista zajmuje się planowaniem,
badaniem i stosowaniem odpowiednich odpowiednich
technik żywieniowych. Wiedza dietetyka powinna
obejmować: proces przygotowania i doboru żywności oraz
problematykę jej stosowania z uwzględnieniem wieku
i stanu zdrowia. Dietetyk zajmuje się problemami
żywieniowymi osób indywidualnych oraz grup.
Aby zostać dietetykiem, należy skończyć studia
o odpowiedniej specjalizacji. Dietetykę można studiować
na Uniwersytecie Przyrodniczy, czy Akademii Medycznej.
Aby dostać się na wybrany kierunek należy zdać maturę
z biologii i chemii. O wyborze decyduje konkurs
świadectw. Studia odbywają się w trybie dwustopniowym
: licencjat i magisterka. Po zakończeniu studiów uzyskuje
się tytuł magistra dietetyki.Można też ukończyć szkołę
policealną na kierunku „dietetyka”. W trakcie nauki
należy odbyć praktyki zawodowe np. w szpitalu. Nauka
kończy się zdaniem egzaminu zawodowego, który
upoważnia do pełnienia tego zawodu.
Do obowiązków kuratora sądowego należy realizacja zadań o charakterze
wychowawczo-resocjalizacyjnym, diagnostycznym, profilaktycznym i kontrolnym. Kurator wykonuje je w ramach wytycznych orzeczeń sądu.
Kuratorzy sądowi dzielą się na dwie grupy: kuratorów zawodowych
i kuratorów społecznych. Kuratorzy zawodowi, którzy wykonują orzeczenia
w sprawach karnych są kuratorami dla dorosłych, natomiast kuratorzy zajmujący się orzeczeniami w sprawach rodzinnych i nieletnich są kuratorami
rodzinnymi. Kuratorzy sądowi w ramach swoich uprawnień mają prawo
w godzinach 7:00-22:00 odwiedzać podopiecznych w ich miejscach pobytu,
żądać informacji i niezbędnych wyjaśnień, jeśli zajdzie taka potrzeba,
przeprowadzają wywiad środowiskowy. Współpracują także z placówkami,
które zajmują się resocjalizacją, opieką, wychowaniem, leczeniem
i świadczeniem pomocy społecznej.
Kuratorzy zawodowi mogą pracować w stopniu kuratora zawodowego,
starszego kuratora zawodowego oraz kuratora specjalisty. Kolejne stopnie
służbowe kuratorzy mogą uzyskać po 3 latach wyróżniającej się pracy, od
dnia ostatniego awansu.
Miejscem pracy kuratorów są zamknięte placówki i zakłady, w których
przebywają podopieczni kuratorów, np. zakłady karne, placówki
opiekuńczo-wychowawcze,
placówki
leczniczo-rehabilitacyjne
oraz
środowisko, w jakim na co dzień przebywają osoby objęte nadzorem
kuratora sądowego.
Jak wiadomo farmaceuta wytwarza i sprzedaje leki. Do jego zadań należy zarówno
udział w wytwarzaniu leków na skalę przemysłową, jak i wykonywanie specyfików
recepturowych w aptece. Najbardziej typowym miejscem pracy farmaceuty są:
apteki, laboratoria, hurtownie i firmy farmaceutyczne. Osoba ubiegająca się
o pracę w zawodzie farmaceuty musi mieć wykształcenie wyższe. W kierunku tym
kształcą wydziały farmaceutyczne Akademii Medycznych. Absolwenci farmacji stają
się pracownikami służby zdrowia. Farmaceuci to wysoko wykwalifikowani
specjaliści, zajmujący się ochroną zdrowia publicznego, wykonujący czynności
mające zapewnić optymalny stan zdrowotny pacjentów. Najczęstszą z nich jest
przyjęcie od lekarza, lekarza dentysty, lekarza weterynarii bądź felczera pisemnego
polecenia wydania leku w formie recepty i zrealizowanie go. Żeby zostać
farmaceutą należy skończyć pięcioletnie studia magisterskie na kierunku Farmacja
wyższej uczelni i odbyć półroczny staż w aptece wliczony w studia. Kierownikiem
apteki można zostać po ukończeniu specjalizacji z zakresu farmacji aptecznej
i trzyletnim stażu w aptece. Osoby z 5 letnim stażem nie muszą mieć stosownej
specjalizacji. Farmaceuci pracujący w aptekach muszą cały czas podnosić swoje
kwalifikacje. Istnieje dokładnie zdefiniowany system punktowy. Osoba, która
w ciągu 5 lat nie uzyska wystarczającej ilości punktów traci prawo do wykonywania
zawodu. Z tego powodu decydując się na zawód farmaceuty musimy zdawać sobie
sprawę z ciągłej nauki, uczestniczenia w kursach i pisania prac naukowych. Praca
w aptece wymaga od farmaceuty zdolności interpersonalnych, bowiem częsty
kontakt z klientem, niejednokrotnie schorowanym, wymaga od aptekarza uśmiechu,
wyrozumiałości i empatii.
Prawnik to osoba zawodowo lub
naukowo zajmująca się prawem.
Najczęściej
jest
on
kojarzony
z adwokatem i radcą Konieczna droga
przebyta do pracy w zawodzie
prawniczym zależy od specjalności. By
zostać prokuratorem, konieczne jest
skończenie wyższych studiów na
wydziale
prawa
(w
przypadku
komornika zamiennie z administracją)
oraz odbycie odpowiedniej aplikacji
kolejno: adwokackiej, radcowskiej,
sędziowskiej, notarialnej, prokuratorskiej, kuratorskiej, legislacyjnej,
ogólnej i komorniczej.
Jest najbardziej popularnym kierunkiem studiów
i bardzo wielu młodych ludzi decyduje się na
podejmowanie właśnie studiów ekonomicznych.
Ekonomia jest bowiem bardzo złożoną, ciekawą
dziedziną, gwarantująca w przyszłości stabilny
i dobrze płatny zawód.
Wymagane szkolenia:
W pewnych sytuacjach może być wymagane
posiadanie
konkretnego,
specjalistycznego
wykształcenia, najczęściej w postaci studiów
uzupełniających lub podyplomowych o kierunku
Analiza Finansowa / Analityk finansowy,
Controlling.

Mechanicy pojazdów samochodowych zazwyczaj pracują w warsztatach
samochodowych, w których istnieje niebezpieczeństwo urazów spowodowanych
upadkiem z drabin, schodów, podwieszanych platform, wpadnięciem do kanału
rewizyjnego,
potknięciem
na
śliskiej
nawierzchni.

Mechanicy pojazdów samochodowych mogą zostać poważnie zranieni przez
sprzęt warsztatowy (dźwigi, podnośniki, itd.), pojazdy będące w ruchu, ciężkie
części
upadające
na
ich
stopy,
pękające
opony,
itp.

Mechanicy często podnoszą ciężkie części pojazdów i pracują w wymuszonej
pozycji ciała, co może prowadzić do urazów takich jak wypadnięcie dysku lub
do
powstania
przepukliny.

Miejsce pracy mechaników pojazdów samochodowych stwarza wiele innych
możliwych zagrożeń wypadkowych, takich jak poparzenia, ukłucia
i skaleczenia, porażenie prądem elektrycznym, stłuczenia kończyn przez
spadające przedmioty, narzędzia itp.
Mechanik powinien legitymować się przynajmniej ukończoną szkołą
zawodową, najlepiej o profilu samochodowym. Tak zwane â€
žsamochodówkiâ€
•
były kiedyś bardzo popularne także dlatego, że można w nich było zrobić za
darmo prawo jazdy. Jednak nowoczesne rozwiązania, z którymi mechanik styka
się w dzisiejszych czasach na co dzień, wymagają często większej wiedzy niż
ta, którą można zdobyć w zawodówce. Dlatego chętniej zatrudniane są osoby
z wykształceniem średnim. Wykonując ten zawód należy też liczyć się
z koniecznością ciągłego rozwoju, doszkalania, zapoznawania się z nowymi
modelami, technologiami itd.








Jak zostać informatykiem?
Aby zostać informatykiem należy skończyć jedną ze szkół kształcących w tym kierunku. Technikum, szkołę policealną, lub studia
w uczelni wyższej. Zakres wiedzy i czas trwania nauki zależny od
rodzaju placówki. Najdłużej uczy się w politechnikach i uniwersytetach, jednak to właśnie te szkoły gwarantują dużą możliwość wyboru
specjalizacji oraz lepszy start na rynku pracy.
Specjalizacje informatyka
Informatyk może specjalizować się w wielu dziedzinach związanych
ze sprzętem komputerowym. Wśród nich wyróżnia się m.in.:
- bazy danych i systemy informacyjne,
- systemy i sieci komputerowe,
- informatyka stosowana,





Absolwenci z przygotowaniem w tym zawodzie są najczęściej
zatrudniani w zakładach cukierniczych lub podejmują
własną działalność gospodarczą.
Chcąc pracować na tym stanowisku, należy posiadać tytuł zawodowy
cukiernika-czeladnika. Można zdobyć go kończąc szkołę zawodową lub
technikum. Czeladnicy mają możliwość rozwijania swoich umiejętności
i podnoszenia kwalifikacji przez przystąpienie do egzaminu, po którym
zdobywają tytuł mistrza. Poza tym pracownik musi ukończyć kurs BHP
oraz przejść pomyślnie badania sanitarne. Osoba ubiegająca się o tę
pracę nie może posiadać żadnych alergii oraz chorób skóry.
Cukiernik może otrzymać zatrudnienie nie tylko w prywatnych
cukierniach i ciastkarniach, lecz również w restauracjach i hotelach.
Chcąc pracować na tym stanowisku, należy posiadać tytuł zawodowy
cukiernika-czeladnika. Można zdobyć go kończąc szkołę zawodową lub
technikum. Czeladnicy mają możliwość rozwijania swoich umiejętności
i podnoszenia kwalifikacji przez przystąpienie do egzaminu, po którym
zdobywają tytuł mistrza. Poza tym pracownik musi ukończyć kurs BHP
oraz przejść pomyślnie badania sanitarne. Osoba ubiegająca się o tę
pracę nie może posiadać żadnych alergii oraz chorób skóry.
Cukiernik może otrzymać zatrudnienie nie tylko w prywatnych
cukierniach i ciastkarniach, lecz również w restauracjach i hotelach.

WYMAGANIA

Piekarz powinien mieć wykształcenie zawodowe z kursem
czeladniczym lub technikum na kierunku technologia żywienia
oraz praktykę, a także ukończenie kursy bhp i kursy sanitarne.
Osoba na tym stanowisku musi mieć dobrą ogólną wydolność
fizyczną oraz sprawność zmysłu smaku i węchu.
Przeciwwskazaniem do wykonywania tego zawodu są alergie
i choroby skóry, padaczka. Osoba na tym stanowisku powinna
cechować się, m.in.: dokładnością, cierpliwością,
umiejętnością współdziałania z innymi pracownikami oraz
sprawnością sensoryczną niezbędną do oceny surowców
i wyrobu gotowego, a także umiejętnością oceny
organoleptycznej na każdym etapie produkcji.
MOŻLIWOŚCI ZATRUDNIENIA
W tym zawodzie zatrudnieni są zazwyczaj mężczyźni w wieku
20- 40 lat. Miejscem pracy piekarza są: wszystkie piekarnie,
hale produkcyjne, magazyny wyrobów gotowych. Doświadczony
piekarz może awansować na brygadzistę.
Jakie umiejętności powinien nabyć w trakcie nauki technik architektury krajobrazu?
W wyniku realizacji kształcenia w zawodzie absolwent powinien umieć:
1) charakteryzować prawne, ekonomiczne i społeczne aspekty kształtowania krajobrazu;
2) rozpoznawać kierunki historycznych i współczesnych rozwiązań w zakresie architektury krajobrazu;
3) wykonywać i interpretować rysunki techniczne elementów architektury krajobrazu;
4) posługiwać się dokumentacją techniczną;
5) określać właściwości materiałów budowlanych i dobierać je do projektowanych elementów;
6) rozpoznawać i charakteryzować podstawowe obiekty architektury krajobrazu, tereny zieleni i zadrzewienia;
7) klasyfikować rośliny stosowane w kształtowaniu krajobrazu ze względu na właściwości biologiczne, wymagania
środowiskowe i wartości użytkowe;
8) określać zasady zakładania i kształtowania zadrzewień;
9) oceniać walory dekoracyjne roślin stosowanych w kształtowaniu krajobrazu;
10) określać zasady kształtowania krajobrazu obszarów zurbanizowanych i niezurbanizowanych;
11) wykonywać i konserwować elementy małej architektury ogrodowej z zachowaniem wymogów estetycznych i
ekologicznych;
12) projektować i wykonywać dekoracje roślinne do wystroju wnętrz;
13) planować i wykonywać prace związane z urządzaniem, pielęgnowaniem i konserwacją terenów zieleni i
zadrzewień;
14) użytkować maszyny i urządzenia stosowane w urządzaniu i pielęgnowaniu terenów zieleni i zadrzewień;
15) prowadzić i obsługiwać ciągnik rolniczy w zakresie niezbędnym do uzyskania prawa jazdy kategorii T;
16) wykorzystywać specjalistyczne programy komputerowe;
17) stosować rachunek ekonomiczny w działalności gospodarczej;
18) prowadzić uproszczoną rachunkowość;
19) rozwiązywać problemy;
20) podejmować decyzje;
21) komunikować się z uczestnikami procesu pracy;
22) stosować przepisy kodeksu pracy, dotyczące praw i obowiązków pracownika i pracodawcy oraz warunków
pracy;
23) posługiwać się wybranym językiem obcym w zakresie wspomagającym wykonywanie zadań zawodowych;
24) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony
środowiska;
25) organizować stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii;
26) stosować przepisy prawa dotyczące działalności gospodarczej;
27) prowadzić działalność gospodarczą
28) stosować przepisy prawa dotyczące wykonywanych zadań zawodowych;
29) udzielać pierwszej pomocy osobom poszkodowanym w wypadkach przy pracy;
30) kierować zespołem pracowników;
31) korzystać z różnych źródeł informacji.

Predyspozycje
W tym zawodzie kluczowe są predyspozycje interpersonalne i społeczne: nie ma dobrych nauczycieli bez
umiejętności nawiązywania kontaktu, bez otwartości na problemy innych i bez wyobraźni oraz wiedzy na
temat tych, których się uczy. Oznacza to także rodzaj pasji, która powinna temu zawodowi towarzyszyć.
Nie jest on może - jak chciałoby wielu - powołaniem, ale na pewno wymaga zaangażowania większego niż
w innych zawodach. Chwiejność, brak zdecydowania, niejasność sądów i myślenia, brak umiejętności
zdobywania przywództwa w grupie oraz nieokreślony system wartości - wróżą kandydatowi na nauczyciela
jak najgorzej.
W tym zawodzie liczy się również zdolność empatii, a także umiejętności przekazu werbalnego. Jeśli zaś
mowa o nauczycielu wybitnym, musi on posiadać rodzaj charyzmy, która wyraża się autorytetem osiąganym
w grupie uczniów. Nie oznacza to jednak poczucia nieomylności. Współczesna szkoła nie jest już miejscem
prowadzenia wykładów ex cathedra, lecz raczej dyskusji i wspólnego rozwiązywania problemów.
Spośród wymogów merytorycznych warto wymienić gruntowną wiedzę zawodową i wiedzę pedagogiczną.
Wymogi stawiane przez MENiS są tu jasne: trzeba zaliczyć tzw. kurs pedagogiczny (270 godzin zajęć
z pedagogiki, psychologii i metodyki nauczania oraz kilkutygodniowe praktyki w szkole), by - posiadając już
dyplom szkoły wyższej na dowolnym kierunku - zostać nauczycielem.

Jak zostać nauczycielem?
Ze względu na obecne wymagania stawiane nauczycielowi, przed kandydatem do tego zawodu jest właściwie
tylko jedna droga: odpowiednie studia. Najlepiej, rzecz jasna, trafić do jednej ze szkół (akademii)
pedagogicznych, które wyspecjalizowały się w kształceniu nauczycieli. Ale, kończąc studia na uniwersytecie,
politechnice, akademii ekonomicznej czy w szkole niepaństwowej, nie jest się pozbawionym szans na
uprawianie tego zawodu, ponieważ oprócz kwalifikacji pedagogicznych liczą się tu bardzo kwalifikacje
merytoryczne.
Kandydat na nauczyciela rozpoczyna więc studia na kierunku, którym jest zainteresowany, pod warunkiem,
że posiada on specjalność nauczycielską. Nauczyciel języka polskiego powinien studiować polonistykę
o profilu nauczycielskim, nauczyciel matematyki - matematykę nauczycielską (czasem łączoną
z informatyką), wreszcie nauczyciel wychowania fizycznego - wychowanie fizyczne na jednym z AWF-ów.





Głównym zadaniem sprzedawcy jest:
profesjonalna, zgodna ze standardami obsługa klienta,
doradztwo przy doborze sprzedawanych produktów,
zwiększanie sprzedaży poprzez dbanie o satysfakcję
klientów
Aby zostać kasjerem sprzedawcą wystarczy wykształcenie
podstawowe. Kandydaci mogą udać się na szkolenie (często
wysyła ich pracodawca, takie szkolenia organizowane są też
przez urzędy pracy), którego celem jest praktyczne
przygotowanie do wykonywania zawodu. Zakres tematyczny
szkolenia obejmuje kulturę zawodu, organizację pracy,
odpowiedzialność materialną, kody kreskowe, podatek od
wartości dodanej, budowę elektronicznych kas sklepowych,
ćwiczenia z wykorzystaniem elektronicznych kas fiskalnych,
zajęcia praktyczne na kasach, techniki sprzedaży, elementy
reklamy, przestrzeganie zasad dobrej praktyki higienicznej
i dobrej praktyki produkcyjnej .




Aby zostać fryzjerem należy ukończyć szkołę, oferującą
kształcenie w tym kierunku. Obecnie naukę oferują licea
fryzjerskie, szkoły policealne i technika, które kształcą zarówno
w systemie stacjonarnym jak i zaocznym. Ukończenie tych szkół
umożliwia zdobycie tytuły technika usług fryzjerskich, a tym
samym pracę w zawodzie.
W zależności od wybranej szkoły kształcenie trwa 2 lub 4 lata
i obejmuje przedmioty związane z higieną, technologią
fryzjerstwa i materiałami fryzjerskimi, stylizacją, podstawami
psychologii i pedagogiki. Przyszli fryzjerzy uczą się również
podstaw przedsiębiorczości, działalności usługowej i
zarządzania zakładem fryzjerskim. Zajęcia w szkole uzupełnione
są obowiązkowymi praktykami zawodowymi, które odbywają się
w salonach fryzjerskich.
Uzyskanie tytułu technika usług fryzjerskich umożliwia
zatrudnienie w zakładzie lub salonie fryzjerskim oraz założenie
własnego salonu. W przypadku nowoczesnych zakładów
fryzjerskich od pracowników wymagane jest stałe dokształcanie
się na specjalistycznych kursach i szkoleniach.
Fryzjerzy chcący podnieść swoje kwalifikacje mogą także
przystępować do dwóch egzaminów, organizowanych przez izby
rzemieślnicze - są to kolejno egzamin czeladniczy i mistrzowski.






Kto może zostać weterynarzem?
Weterynarz to zawód dla ludzi z pasją. Weterynarz kocha zwierzęta, ale
jednocześnie potrafi zachować do nich i do ich leczenia pewien dystans,
musi mieć dobrą pamięć, w trudnych sytuacjach powinien posiadać sztukę
obłaskawiania nawet najgroźniejszych zwierząt.
Ponieważ pracuje bardzo długo, powinien być odporny na wysiłek i stres.
Powinien też myśleć logicznie, być spostrzegawczy i dokładny, a także
szybko i trafnie podejmować decyzje. Powinien także lubić i umieć się
nieustannie uczyć – to niezbędna cecha w tym zawodzie, a posiadanie
solidnych podstaw i zainteresowań z zakresu nauk biologicznych jest
konieczne.
Jak zostać weterynarzem?
Aby zostać weterynarzem trzeba ukończyć 5,5 letnie studia na wydziale
medycyny weterynaryjnej. Do uzyskania prawa do wykonywania zawodu
niezbędna jest zgoda wydawana na wniosek w Krajowej Izbie LekarskoWeterynaryjnej. Po studiach, lekarze weterynarii mogą uzyskać liczne
specjalizacje. By jednak oficjalnie uzyskać tytuł specjalisty w danej
dziedzinie niezbędny jest czteroletni staż w zawodzie i zdanie egzaminu
zawodowego.