Transcript TAJGA SYBERYJSKA

Tajga – lasy iglaste
występujące w północnej
części Azji ,oraz Ameryki
Północnej , Europy , w
obrębie klimatu
umiarkowanego
chłodnego na półkuli
północnej.
RZEKI
• Ob. , Jenisej , Lena, Pur ,
Tobol , Oleniok , Wiluj , Aldan
Zwierzęta tajgi :
:
• Ptaki: sikory,
jemiołuszki,
głuszce
krogulce i
jastrzębie
• Ssaki: renifery,
łosie, łasice,
gronostaje,
wiewiórki,
rosomaki, borsuki,
rysie, lisy, wilki,
niedźwiedzie i kuny
Drzewa w tajdze:
•Drzewa iglaste: świerki,
sosny, limby, jodły,
syberyjskie, modrzewie
• Drzewa liściaste:
brzozy, osiki, olsze,
jarzęby
Warstwa krzewów w borealnych
lasach iglastych jest bardzo słabo
wykształcona. Składają się na nią
przeważnie pojedyncze
egzemplarze młodych drzewek,
ale najczęściej reprezentowany
jest jałowiec.
W runie występują
liczne gatunki grzybów,
mszaków, mchów oraz
rośliny z rodziny
wrzosowatych:
borówka, żurawina
błotna, gruszyczka.
Cechy krajobrazu:
Lasy wielogatunkowe, lasy
jednogatunkowe,
lasy iglaste,
wieczna zmarzlina,
obszary bagienne,
jeziora polodowcowe.
Wyróżnić można dwa typy tajgi
eurazjatyckiej:
tajgę ciemną – występuje
głównie w Europie i Zachodniej
Syberii, ale także wyspowo na
obszarze całej Syberii. Budowana jest przez gatunki wyższe,
rosnące gęściej (świerk syberyjski,
jodła syberyjska, limba syberyjska),
ma stosunkowo bogate runo
krzewinkowe;
tajgę jasną – występuje
we Wschodniej Syberii i
północnej Europie. Budowana
jest przez gatunki niższe,
rosnące rzadziej (modrzew
dahurski, sosna zwyczajna),
runo ma ubogie,
chrobotkowe.
Na fizjonomię i ekologię
roślinności tajgi duży wpływ
mają naturalne zaburzenia
(wiatrołomy, pożary,
powodzie), gdyż wiele
gatunków drzew, zwłaszcza
tajgi jasnej, wykazuje cechy
pirofityczne – np. posiada
grubą, łuszczącą się
korkową korę.
Mieszkańcy tajgi nie uprawiają ziemi,
polują na zwierzęta,
pracują przy wyrębie
lasów, oraz w
kopalniach węgla rudy
żelaza i diamentów. Są
myśliwi zwani
traperami . szyją ze
skóry zwierząt, handel.
Tajga Eurazji rozciąga się 9000 km z
zachodu na wschód, od półwyspu
Skandynawskiego do Oceanu Spokojnego.
Występuje tam krótkie, ciepłe lato i długa,
mroźna, śnieżna zima. W większej części
strefy lasów iglastych występuje wieczna
zmarzlina. Grunt jest bardzo głęboko
zamarznięty i tylko latem rozmraża się na
głębokość 1 m. Wieczna zmarzlina
uniemożliwia odpływanie wód opadowych,
co sprzyja tworzeniu się rozległych
obszarów bagiennych.
Przystosowanie drzew iglastych do
przetrwania długich i mroźnych zim :
1. kształt igieł - utrudniający osiadanie się
śniegu na igłach
2. warstwa wosku na igłach - uodparnia na
mrozy i utrudnia osiadanie się śniegu
3. gruba kora
4. aparaty szparkowe z zagłębieniach
skórki