Transcript Siedliska przyrodnicze Natura 2000 i zró*nicowanie ro*linno*ci

Lasy strefy umiarkowanej (91xx) –
część pierwsza

W części tej wymieniono 5 poddziałów oraz 81
typów siedlisk przyrodniczych, w tym 17 z
nich występuje na terenie Polski
90 – lasy borealne (8)
91 – lasy strefy umiarkowanej (37)
 92 – śródziemnomorskie lasy wiecznie zielone (13)
 93 - śródziemnomorskie lasy twardolistne (10)
 94 – bory górskie strefy umiarkowanej (3)
 95 – bory górskie obszaru śródziemnomorskiego i
Makaronezji (10).




Lasy bukowe na wyżynach środkowej Europy
oraz bukowe, bukowo-jodłowe i bukowoświerkowe pasm górskich od Wogezów aż po
Karpaty.
Gatunki: Fagus sylvatica, Abies alba, Picea abies,
Luzula luzuloides, Polytrichum formosum,
Deschampsia flexuosa, Calamagrostis villosa,
Vaccinium myrtillus, Pteridium aquilinum.



9110-1 Kwaśna buczyna niżowa (Luzulo pilosaeFagetum)
9110-2 Kwaśna buczyna górska (Luzulo luzuloidisFagetum)
9110-3 Żyzna jedlina karpacka (Galio-Abietetum;
zb. Oxalis acetosella-Abies alba)




Na nizinach lasy typowo bukowe
Na wyżynach lasy mieszane z bukiem (świerk
jodła, w miejscach wilgotnych jawor)
Typ siedliskowy lasu: LMśw, LMwyż, LG,
LMG, BMG
Ubogie gatunkowo runo (mało wymagające
gat. ogólnoleśne i borowe, niski udział
gatunków siedlisk żyznych, zdominowane
przez mszaki)


Acydofilne lasy bukowe klimatu atlantyckiego
na niżu i w obszarach wyżynnych
Gatunki: Ilex aquifolium, Taxus baccata, Ruscus
aculeatus, Deschampsia flexuosa, Hieracium
sabaudum, H. umbellatum, Pteridium aquilinum,
Vaccinium myrtillus, Lonicera periclymenum,
Melampyrum pratense, Teucrium scorodonia,
Holcus mollis.


Żyzne, wyżynne i górskie lasy bukowe,
bukowo-jodłowe i bukowo-jodłowo-świerkowe
z centrum rozmieszczenie w Europie
Środkowej, także w północnej i atlantyckiej
Europie aż po region pannoński
Gatunki: Fagus sylvatica, Abies alba, Picea abies,
Anemone nemorosa, Lamiastrum galeobdolon,
Galium odoratum, Melica uniflora, Dentaria spp.



9130-1 Żyzna buczyna niżowa (Galio odoratiFagetum)
9130-2 Wilgotna buczyna niżowa ze szczyrem
(zbiorowisko Fagus sylvatica – Mercurialis
perennis)
9130-3 Żyzna buczyna górska (Dentario
enneaphylli-Fagetum, Dentario glandulosaeFagetum)





Na nizinach lasy typowo bukowe (ewentualnie
z dębem, lipą, jaworem)
Na wyżynach i w górach lasy mieszane z
bukiem (świerk, jodła, jawor, jesion, cis)
Typ siedliskowy lasu: Lśw, Lwyżśw, LGśw,
LGw, Lw
W runie liczne gatunki siedlisk żyznych,
sporadycznie gatunki borowe
Runo z przewagą bylin i/lub wysokich
gatunków traw (ważny jest jego skład)


Wysokogórskie, niskorosłe lasy bukowojaworowe o runie acydofilnym lub żyznym z
udziałem gatunków murawowych
Gatunki: Fagus sylvatica, Acer pseudoplatanus,
Rumex arifolius



9140-1 Wschodniokarpacka jaworzyna
ziołoroślowa (Aceri-Fagetum)
9140-2 Zachodniokarpacka jaworzyna
ziołoroślowa (Aceri-Fagetum)
Buczyny ziołoroślowe w Sudetach – niejasna
pozycja syntaksonomiczna




Lasy tworzone przez niskie buki z dużym
udziałem Acer pseudoplatanus (jawor)
Występują w pobliżu górnej granicy lasu (8001450 m n.p.m.)
Słabe zwarcie drzewostanu, słabo rozwinięta
warstwa krzewów
Skład gatunkowy runa zbliżony jest do runa w
kwaśnych i żyznych buczynach jednak z
wyraźnym i wysokim udziałem gatunków
ziołorośli górskich.


Kserotermiczne i ciepłolubne lasy bukowe na
podłożach wapiennych, zwykle na stokach
południowych z dużym udziałem traw, bylin i
storczyków; Europa zachodnia i środkowa aż
po Pireneje.
Gatunki: Fagus sylvatica, Carex digitata, C. flacca,
C. montana, C. alba, Sesleria albicans,
Brachypodium pinnatum, Cephalanthera spp.,
Neottia nidus-avis, Epipactis leptochila, Epipactis
microphylla, Buxus sempervirens.





9150-1 Pienińska buczyna storczykowa (Carici
albae-Fagetum)
9150-2 Małopolska buczyna storczykowa (zb.
Fagus sylvatica-Cruciata glabra)
9150-3 Sudecka buczyna storczykowa (zb.
Fagus sylvatica-Hypericum maculatum)
9150-4 Kaszubska buczyna storczykowa (zb.
Fagus sylvatica-Cypripedium calceolus)
9150-5 Nadbałtycka buczyna storczykowa
(Cephlanathero-Fagetum)






Las bukowy, bukowo-jodłowy, jodłowy
Siedliska bogate w wapń
Typ siedliskowy lasu: Lśw, LG, LMG
Rędziny, pararędziny, kreda jeziorna,
trawertyny
Wystawa S, SW, strome stoki (najczęściej)
W runie obecne są gatunki storczyków i
gatunki ciepłolubne
na stromych skalistych zboczach i grzbietach
na podłożu wapiennym
 na kredzie jeziornej lub trawertynach
 na krawędzi klifu nadmorskiego
A dodatkowo
 z
buczyn podawane były stanowiska
storczyków

To prawdopodobnie mamy do czynienia z
siedliskiem 9150


Lasy dębowo-grabowe Europy Zachodniej i
Środkowej na głębokich glebach
hydrogenicznych z wysokim poziomem wód
gruntowych (doliny rzeczne). W Polsce
utożsamiony ze Stellario-Carpinetum co jest
zawężeniem w stosunku do IM.
Gatunki: Quercus robur, Carpinus betulus, Acer
campestre, Tilia cordata, Stellaria holostea, Carex
brizoides, Poa chaixii, Potentilla sterilis, Dactylis
polygama, Ranunculus nemorosus, Galium
sylvaticum.


Lasy dębowo-grabowe europy środkowej –
pierwotnie do granicy zasięgu buka, w ver. 25
poszerzone o grądy subkontynentalne
Gatunki: Quercus petraea, Carpinus betulus,
Sorbus torminalis, S. domestica, Acer campestre,
Ligustrum vulgare, Convallaria majalis, Carex
montana, C. umbrosa, Festuca heterophylla; Tilia
cordata, Acer platanoides.




9160 Grąd subatlantycki (Stellario-Carpinetum)
9170-1 Grąd środkowoeuropejski (GalioCarpinetum)
9170-2 Grąd subkontynentalny (TilioCarpinetum)
9170-3 Grądy zboczowe (zb. Acer platanoidesTilia cordata)




Lasy dębowe, dębowo-grabowe, grabowe,
lipowe, bukowo-dębowo-grabowe
Typ siedliskowy lasu: LMśw, LMw, Lśw, Lw,
LMwyż, Lwyż
Bardzo dobrze rozwinięta warstwa krzewów
(dominacja leszczyny)
Runo budują gatunki żyznych siedlisk
lasowych (znikomy udział krzewinek, mchów
naziemnych)


Wielogatunkowe lasy liściaste na stromych,
kamienistych stokach i piargach, zwykle nawapienne,
ale także na skałach krzemianowych. Od zbiorowisk
termofilnych, a nawet kserotermicznych na wyżynach i
pogórzu aż po wilgotne i wysokogórskie lasy
jaworowe.
Gatunki:


Lunario-Acerenion - Acer pseudoplatanus, Actaea spicata, Fraxinus
excelsior, Helleborus viridis, Lunaria rediviva, Taxus baccata, Ulmus
glabra.
Tilio-Acerenion - Carpinus betulus, Corylus avellana, Quercus sp.,
Sesleria varia, Tilia cordata, T. platyphyllos






9180-1 Lasy klonowo-lipowe Sudetów, ich
Pogórza i Przedgórza (Aceri-Tilietum)
9180-2 Jaworzyna z języcznikiem zwyczajnym
(Phyllitido-Aceretum)
9180-3 Karpackie jaworzyny miesiącznicowe
(Lunario-Aceretum)
9180-4 Sudeckie jaworzyny z miesiącznicą
trwałą (Lunario-Aceretum)
9180-5 Jaworzyna karpacka (Sorbo aucupariaeAceretum pseudoplatani)
9180-6 Jaworzyny i buczyny ziołoroślowe
Sudetów (zb. Acer pseudoplatanus-Aruncus
sylvestris)






Wielogatunkowe lasy liściaste z przewagą
jawora, lipy szerokolistnej, wiązu górskiego,
jarzębiny, jesionu, klonu pospolitego
Podłoże węglanowe, obojętne, kwaśne
Strome stoki z rumoszem skalnym bądź
bezpośrednio na skałach
Typ siedliskowy lasu: Lwyż, LG
Runo w dużej mierze tworzą paprocie i
nitrofilne byliny (runo ziołoroślowe)
Słabo rozwinięta warstwa mszysta


Acydofilne lasy dębowe na nizinach
północnobałtyckich, na podłożach silnie
oligotroficznych (podzole i gleby
hydrogeniczne), z ubogim runem i warstwą
krzeów. Pierwotnie należały tu QuercoBetuletum, Molino-Quercetum, TrientaloQuercetim roboris.
Gatunki: Quercus robur, Betula pendula, B.
pubescens, Sorbus aucuparia, Populus tremula.


9190-1 Acidofilny las brzozowo-dębowy
(Betulo-Quercetum)
9190-2 Śródlądowe kwaśne dąbrowy (FagoQuercetum, Calamagrostio-Quercetum, Molinio
caerulea-Quercetum, Viscario-Quercetum, LuzuloQuercetum)




Las dębowy w domieszce brzoza, sosna,
świerk, lipa, grab
Typ siedliskowy lasu: LMw, LMśw,LMwyż,
BMśw, BMw, BMwyż
Warstwa krzewów umiarkowanie rozwinięta:
gatunki drzewostanu, kruszyna, jarzębina
Runo krzewinkowe lub trawiasto- zielne
zdominowane przez gatunki dąbrów
acidofilnych i gatunki borowe