Transcript I Zimowe Igrzyska Olimpijskie

I Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się
we francuskiej miejscowości Chamonix w 1924. W
programie igrzysk pojawiło się 16 konkurencji
sportowych, w których udział wzięło łącznie 314
zawodników (w tym 13 kobiet) z 19 krajów.
Polska ekipa spóźniła się na uroczyste otwarcie i z
tego powodu pierwszym w historii igrzysk
chorążym polskiej reprezentacji został dziennikarz
i publicysta Kazimierz Smogorzewski. . Polacy nie
zdobyli medalu, nie osiągnęli jakiś znakomitych
wyników, można więc myśleć o niezbyt udanych
Igrzyskach, ale nie wyniki były najważniejsze, lecz
sam udział sportowców w zawodach światowej
rangi, który miał zaznaczyć istnienie odrodzonego
państwa polskiego.
I Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbywały
się pod nazwą Tygodnia sportów
zimowych, dopiero w następnym roku na
Kongresie Olimpijskim w Pradze zawody
otrzymały nazwę I zimowych igrzysk
olimpijskich.
Tak dla porównania:
W tamtejszych igrzyskach skocznie
Miały 50m długości , więc najlepsi
skoczkowie skakali tam ok.49m,
natomiast na ostatnich igrzyskach w
Vancouver na największej skoczni
skakali po ok. 230m.
II Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się
w szwajcarskiej miejscowości Sankt
Moritz w 1928.
Organizatorzy w trakcie imprezy musieli
zmagać się ze złymi warunkami
atmosferycznymi, które poważnie
utrudniały sportowe współzawodnictwo.
W programie pojawiła się nowa dyscyplina
- skeleton, w którym rywalizacja
przebiegała na torze bobslejowym.
III Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się
w amerykańskiej miejscowości Lake
Placid w 1932.
Uroczystego otwarcia dokonał gubernator
stanu Nowy Jork, a późniejszy prezydent
USA Franklin Delano Roosevelt.
Organizatorów zaskoczyła aura, stąd wiele
zawodów poprzekładano na inne terminy.
W związki z dużymi nakładami
finansowymi poniesionymi przez
organizatorów przed rozpoczęciem igrzysk
(stadion i tor bobslejowy) impreza
zakończyła się dużą stratą finansową
(około 1 milion dolarów).
IV Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się
w niemieckiej miejscowości GarmischPartenkirchen w 1936. Startowało 668
zawodników (w tym 80 kobiet) z 28
krajów. Uroczystego otwarcia dokonał
wódz III Rzeszy Niemieckiej Adolf Hitler.
Najlepsza byłą tym razem drużyna
z Norwegii, zdobywając 15 medali
i z przewagą 9 medali nad III
Rzeszą Niemiecką wygrała te
igrzyska.
Dyscypliny olimpijskie:
bobsleje
Eisstockschießen (niemiecka odmiana curlingu, sport pokazowy)
hokej na lodzie
łyżwiarstwo
łyżwiarstwo figurowe
łyżwiarstwo szybkie
narciarstwo
narciarstwo alpejskie (sport debiutujący)
narciarstwo klasyczne
biegi narciarskie
skoki narciarskie
kombinacja norweska
patrol wojskowy (prekursor biathlonu, dyscyplina pokazowa)
V Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się
ponownie
w szwajcarskiej miejscowości Sankt
Moritz w 1948 roku. Miejsce igrzysk
zostało wybrane ze względu na
neutralność Szwajcarii w II wojnie
światowej. Niemcy i Japonia nie zostały
zaproszone na igrzyska. Uczestniczyło w
nich 669 zawodników (77 kobiet) z 28
krajów. W klasyfikacji medalowej
zwyciężyli
wspólnie Norwegowie i Szwedzi.
-Pięciobój zimowy- Konkurs składał się z biegów
narciarskich, strzelania z pistoletu 4 x 5 strzałów/25
metrów, zjazdu narciarskiego, szermierki i jazdy
konnej. Zawody te były dyscypliną pokazową na tych
igrzyskach. Tryumfowali sami Szwedzi, a dokładniej
Gustaf Lindh.
-Patrol wojskowy
VI Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się
w norweskiej stolicy Oslo w 1952 roku.
Uczestniczyło w nich 694 zawodników
(109 kobiet) z 30 krajów. Po raz pierwszy
po II wojnie światowej wystąpiła
reprezentacja RFN i Japonii.
Reprezentacja NRD odmówiła wzięcia
udziału w igrzyskach, po tym
jak MKOl zaproponował, aby
reprezentacje RFN i NRD wystąpiły pod
jedną flagą. Zawodnicy Związku
Radzieckiego także do igrzysk nie
przystąpili. Najlepsza była Norwegia,
zdobywając łącznie 16 medali.
Uczestnicy zimowych igrzysk w Oslo
w 1952 roku rywalizowali w 22
konkurencjach w 6 dyscyplinach
sportowych. Oprócz tego doszła
jeszcze jedna konkurencja
pokazowa „Bandy”.
VII Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły
się we włoskiej miejscowości Cortina
d'Ampezzo w 1956 roku.
Po raz pierwszy w zimowych igrzyskach
olimpijskich startowała
reprezentacja Związku Radzieckiego i od
razu odniosła wielki sukces. Program
igrzysk poszerzono o dwie konkurencje, a
nowość stanowiły bezpośrednie
transmisje telewizyjne z aren sportowych.
Ekipy NRD i RFN wystawiły wspólną
reprezentację.
Polskę na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich
1956 reprezentowało 51 zawodników w 6
dyscyplinach. Zajęli 12. miejsce, mając na
koncie 1 brązowy medal. Wywalczył go
Franciszek Gąsienica-Groń w kombinacji
norweskiej.
VIII Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły
się w amerykańskiej miejscowości Squaw
Valley w 1960 roku. Startowało 665
zawodników (522 mężczyzn i 143 kobiety)
z 30 krajów. Uroczystego otwarcia dokonał
wiceprezydent USA Richard Nixon. Polacy
wywalczyli 2 medale, lepiej niż na
Dyscypliny olimpijskie:
ostatnich igrzyskach.
biathlon (sport debiutujący)
hokej na lodzie
łyżwiarstwo
łyżwiarstwo figurowe
łyżwiarstwo szybkie(debiut kobiet)
narciarstwo klasyczne
biegi narciarskie
skoki narciarskie
kombinacja norweska
IX Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się
w austriackiej miejscowości Innsbruck w
1964 roku.
Organizatorzy natrafili na wyjątkowo
nieprzychylną aurę; aby rozegrać
konkurencję narciarskie zmuszeni byli do
przetransportowane ogromnych ilości
śniegu z górnych partii Alp.
Ekipy NRD i RFN wystawiły wspólną
reprezentację.
Do programu igrzysk powróciły bobsleje, a
po raz pierwszy odbyły się zawody
w saneczkarstwie, wprowadzono również
nowe konkurencje narciarskie (m.in. dwa
konkursy skoków na dużej i średniej
skoczni).
X Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się
we francuskiej miejscowości Grenoble w 1968 roku.
Igrzyska te przeszły do historii jako zawody, na których po
raz pierwszy, na szeroką skalę, przeprowadzono badania
antydopingowe (bezpośrednio po każdej konkurencji) oraz
testy płci. Sporym utrudnieniem dla sportowców oraz
obserwatorów były duże odległości pomiędzy obiektami
sportowymi oraz miejscami zakwaterowania sportowców
(wioska olimpijska znajdowała się w kilku niepowiązanych
ze sobą osadach). W przeprowadzeniu rywalizacji w
konkurencjach alpejskich utrudnieniem była gęsta mgła
panująca w górnych partiach tras narciarskich. do historii
przeszła ceremonia zapalenia znicza olimpijskiego francuski łyżwiarz Alain Calmat przed zapaleniem
olimpijskiego ognia pokonywał 96 schodów, a bicie jego
serca dzięki pomocy aparatury nagłaśniającej, słyszane
było przez wszystkich uczestników ceremonii.
XI Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się
we japońskim mieście Sapporo w 1972 rok
u.
Były to jedne z najdroższych igrzysk w
historii - zainwestowano w nie ponad 1
miliard dolarów; organizatorzy większość
tej sumy przeznaczyli na budowę
nowoczesnych obiektów sportowych. Po
raz pierwszy w historii igrzysk
zdyskwalifikowano zawodników za
łamanie zasad olimpijskiego amatorstwa Austriakowi Karlowi
Schranzowi oraz Francuzce Annie
Famose zarzucono czerpanie korzyści
finansowych z kontraktów reklamowych.
Medal złoty
Wojciech Fortuna – w skokach
narciarskich, na dużej skoczni w dniu
11.02.1972, za skoki o długości 111 m i
87,5 m, z łączną punktacją 219,9. Był to
pierwszy i przez 38 lat jedyny złoty medal
dla Polski na zimowych igrzyskach
olimpijskich – do 27 lutego 2010, gdy
złoty medal w Vancouver zdobyła Justyna
Kowalczyk.
XII Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły
się
w austriackiej miejscowości Innsbruck w
1976 roku.
Po 12 latach to austriackie miasto znów
stało się siedzibą zmagań sportowców
olimpijskich (po wycofaniu się z organizacji
igrzysk amerykańskiego Denver - cztery
lata przed planowanym rozegraniem),
organizatorzy ponieśli jedynie koszty
modernizacji już istniejących obiektów
sportowych.
XIII Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły
się ponownie
w amerykańskiej miejscowości Lake
Placid w 1980 roku. Startowało 1072
zawodników (233 kobiety) z 37 państw.
Uroczystego otwarcia dokonał
wiceprezydent USA Walter Mondale. W
igrzyskach wzięli udział sportowcy z 37
państw. Delegacja Tajwanu, nie
uzyskawszy zgody na start pod nazwą
Republika Chińska, zbojkotowała zawody.
XIV Zimowe Igrzyska Olimpijskie – zawody
sportowe, które odbywały się od 8 do 19
lutego 1984 roku
w Sarajewie w Jugosławii (obecnie stolicy
Bośni i Hercegowiny).
Międzynarodowy Komitet
Olimpijski powierzył miastu prawo
organizacji imprezy podczas posiedzenia
w Atenach 18 maja 1978 roku.
Przeprowadzone w Jugosławii igrzyska były
drugimi w historii zawodami tej rangi
przeprowadzonymi w państwie
socjalistycznym – w 1980 roku letnie
igrzyska zorganizowała Moskwa. W
zawodach wystartowało 1273 zawodników z
49 krajów.
Graffiti przedstawiające Vučko,
maskotkę Zimowych Igrzysk
Olimpijskich 1984
XV Zimowe Igrzyska Olimpijskie w 1988 rozegrane zostały w największym
mieście kanadyjskiej prowincji Alberta. W dniach 13 - 28 lutego w
zmaganiach sportowych zmierzyło się 1423 zawodników (w tym 1110
mężczyzn i 313 kobiet) z 57 krajów. Igrzyska otworzyła gubernator Kanady
Jeanne Sauvé.
Decyzja o wyborze Calgary jako miasta organizatora zapadła 30
września 1981 roku. O organizację tych igrzysk zabiegały
także: Falun (Szwecja) oraz Cortina d'Ampezzo (Włochy). Były to pierwsze
zimowe igrzyska w Kanadzie. Wcześniej, w 1976 roku, organizatorem letnich
igrzysk był Montreal.
W Calgary rozgrywane były nowe konkurencje: konkursy drużynowe w
skokach narciarskich oraz kombinacji norweskiej, zaś w narciarstwie
alpejskim zadebiutował supergigant oraz po 40 latach do programu igrzysk
wróciła kombinacja alpejska. Rozegrano również trzy konkurencje
pokazowe: curling, narciarstwo dowolne, oraz short track. Ponadto
rozegrano również zawody w narciarstwie dla niepełnosprawnych.
XVI Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się we francuskiej
miejscowości Albertville w 1992 roku. Startowało 1801 zawodników
(488 kobiet) z 64 krajów. Do organizacji zimowych igrzysk olimpijskich
w 1992 roku kandydowało siedem
miast: Albertville, Anchorage, Berchtesgaden, Cortina d'Ampezzo,
Falun, Lillehammer oraz Sofia. W październiku 1986 roku
w Lozannie, Międzynarodowy Komitet Olimpijski wybrał z tego grona
miasto organizatora Igrzysk Zimowych Olimpijskich. Ostatecznie
gospodarza wyłoniono 17 października 1986 roku, podczas 91. sesji
Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego w Lozannie. W szóstej
turze głosowania, z liczbą 51 głosów,
zwyciężyło francuskie Allbertville.
XVII Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły
się
w norweskiej miejscowości Lillehammer w
1994 roku. Startowało 1737 zawodników
(520 kobiet) z 67 krajów. Po raz pierwszy
igrzyska zimowe odbyły się w nowym
terminie, aby uzyskać przemienność
igrzysk letnich i zimowych (co dwa lata).
Igrzyska otworzył król Norwegii Harald V.
XVIII Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się
na terenie Japonii (głównie w
miejscowości Nagano) w 1998 roku. Startowało
2117 zawodników z 72 krajów. Do organizacji
zimowych igrzysk olimpijskich w 1998 roku
kandydowało siedem
miast: Aosta, Jaca, Nagano, Östersund oraz Salt
Lake City. W czerwcu 1991 roku
w Birmingham, Międzynarodowy Komitet
Olimpijski wybrał z tego grona miasto
organizatora Igrzysk Zimowych Olimpijskich.
XIX Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły
się w amerykańskiej miejscowości Salt
Lake City w 2002. Startowało 2527
zawodników z 78 krajów. Igrzyska
otworzył prezydent USA George W. Bush.
Największym sukcesem Polaków były dwa
medale Adama Małysza. Czwarte miejsce
zdobyła jeszcze Jagna Marczułajtis w
slalomie równoległym snowboardzistek.
Był to najlepszy występ Polaków na
zimowych igrzyskach między latami 1972,
a 2010.
XX Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły
się w Turynie we Włoszech w 2006. We
Włoszech odbyły się już zimowe igrzyska w
1956 w Cortina d'Ampezzo. Turyn został
wybrany spośród 6 miast kandydujących
19 czerwca 1999 roku w Seulu (Korea) na
109 sesji Międzynarodowego Komitetu
Olimpijskiego.
Polska także ubiegała się o organizację
Zimowych Igrzysk Olimpijskich, jednak
kandydatura Zakopanego została
odrzucona.
Neve i Gliz - maskotki igrzysk
XXI Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się
w kanadyjskim mieście Vancouver w dniach 12-28 lutego 2010 roku. Zawody,
oprócz Vancouver, przeprowadzono również w Whistler oraz w Richmond.
Były to trzecie igrzyska olimpijskie, które rozegrano w Kanadzie. W 1976 roku
organizatorem letnich igrzysk olimpijskich był Montreal, a w 1988
roku zimowe igrzyska olimpijskie organizowało Calgary. Równocześnie były to
szóste zimowe igrzyska olimpijskie, które przeprowadzono wAmeryce
Północnej. Ostatni raz przed igrzyskami w Vancouver takie wydarzenie w tej
części świata odbyło się w 2002 roku, kiedy to organizatorem zimowych
igrzysk olimpijskich było Salt Lake City.
Miasto zostało wybrane gospodarzem igrzysk, dzięki zwycięstwu w
głosowaniu na organizację igrzysk podczas 115. sesji Międzynarodowego
Komitetu Olimpijskiego w Pradze 2 lipca 2003 roku.
Koszty zorganizowania zimowych igrzysk olimpijskich w 2010 roku
przekroczyły 6 miliardów dolarów, podczas gdy koszty planowane w 2004
roku wynosiły miliard 354 miliony dolarów. Organizatorem XXI Zimowych
Igrzysk Olimpijskich był VANOC (ang.Vancouver Organizing Committee for the
2010 Olympic and Paralympic Winter Games)[1].
• Biathlon (10)
• Biegi narciarskie (12)
• Bobsleje (3)
• Curling (2)
• Hokej na lodzie (2)
• Kombinacja norweska (3)
• Łyżwiarstwo figurowe (4)
• Łyżwiarstwo szybkie (12)
• Narciarstwo alpejskie (10)
• Narciarstwo dowolne (6)
• Saneczkarstwo (3)
• Short track (8)
• Skeleton (2)
• Skoki narciarskie (3)
• Snowboard (6)
Polska reprezentacja na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010 w Vancouver liczyła 47
sportowców, w tym 26 mężczyzn i 21 kobiet. Reprezentacja Polski miała swoich przedstawicieli w
11 spośród wszystkich 15 sportów, a medale zdobywała w 3 dyscyplinach. Polacy wywalczyli
łącznie 6 medali (złoty, 3 srebrne i 2 brązowe). Był to najlepszy występ Polaków w historii startów
nazimowych igrzyskach olimpijskich. Chorążym na ceremonii otwarcia był panczenista Konrad
Niedźwiedzki, dla którego były to drugie igrzyska, zaś na ceremonii zamknięcia również
przedstawicielka łyżwiarstwa szybkiego Katarzyna Bachleda-Curuś, która na igrzyskach wystąpiła
po raz trzeci. Piąty raz na igrzyskach startował biathlonista Tomasz Sikora. Najliczniej
reprezentowanymi związkami sportowymi były Polski Związek Narciarski i Polski Związek
Łyżwiarstwa Szybkiego, które wystawiły po 13 sportowców.
Najlepszą zawodniczką reprezentacji Polski była Justyna Kowalczyk. Biegaczka narciarska
wywalczyła trzy medale, po jednym krążku każdego koloru. Jednocześnie stała się pierwszym
od 1972 roku polskim sportowcem oraz została pierwszą kobietą która zdobyła złoty medal dla
Polski na zimowych igrzyskach olimpijskich. Dwukrotnie na drugim miejscu podium plasował się
skoczek narciarski Adam Małysz. Oprócz wymienionej dwójki, medal dla reprezentacji polski
wywalczyła drużyna panczenistek w składzie: Katarzyna Bachleda-Curuś, Katarzyna
Woźniak i Luiza Złotkowska.
Zawodnik
Narodowość
Dyscyplina
Złoto
Srebro
Brąz
Razem
Norwegia
Biegi
narciarskie
3
1
1
5
Wang Meng
Chiny
Short track
3
0
0
3
Petter
Northug
Norwegia
Biegi
narciarskie
2
1
1
4
Lee Jung-su
Korea
Południowa
Short track
2
1
0
3
Emil Hegle
Svendsen
Norwegia
Biathlon
2
1
0
3
Simon
Ammann
Szwajcaria
Skoki
narciarskie
2
0
0
2
Bode Miller
Stany
Zjednoczone
Narciarstwo
alpejskie
1
1
1
3
Justyna
Kowalczyk
Polska
Biegi
narciarskie
1
1
1
3
Zhou Yang
Chiny
Short track
2
0
0
2
Marit Bjørgen
1.Franciszek Gąsienica Groń – kombinacja norweska, indywidualnie - brąz
2. Helena Pilejczyk – łyżwiarstwo szybkie, 1500 m - brąz
3. Elwira Seroczyńska – łyżwiarstwo szybkie, 1500 m - srebro
4. Wojciech Fortuna – skoki narciarskie, skocznia duża (K-90) - złoto
5. Adam Małysz – skoki narciarskie, skocznia normalna (K-90) - brąz
6. Adam Małysz – skoki narciarskie, skocznia duża (K-120) - srebro
7. Justyna Kowalczyk – biegi narciarskie, 30 km techniką dowolną ze startu wspólnego - brąz
8. Tomasz Sikora – biathlon, 15 km ze startu wspólnego - srebro
9. Katarzyna Bachleda-Curuś, Katarzyna Woźniak, Luiza Złotkowska – łyżwiarstwo szybkie, bieg
drużynowy kobiet - brąz
10. Justyna Kowalczyk – biegi narciarskie, technika łączona na 15 km - brąz
11. Adam Małysz – skoki narciarskie, skocznia duża (K-125) - srebro
12. Adam Małysz – skoki narciarskie, skocznia normalna (K-95) - srebro
13. Justyna Kowalczyk – biegi narciarskie, sprint indywidualnie na 1,4 km stylem klasycznym srebro
14. Justyna Kowalczyk – biegi narciarskie, 30 km ze startu wspólnego stylem klasycznym - złoto
Igrzyska paraolimpijskie (pot.
Paraolimpiada) – drugie pod względem
wielkości zawody sportowe w wielu
dyscyplinach dla zawodników
z niepełnosprawnościami fizycznymi i
niepełnosprawnościami intelektualnymi.
W tym także niepełnosprawnych z
problemami mobilności, po amputacjach
kończyn, z utratą wzroku i porażeniem
mózgowym.
Igrzyska zimowe:
Biathlon
Hokej na siedząco (ang. Ice Sledge Hockey)
Narciarstwo biegowe
Narciarstwo alpejskie
Curling na wózkach