Transcript MENINGOKOKI - PSSE Radom

MENINGOKOKI
DROGI ZAKAŻENIA,
PROFILAKTYKA
NIEPOKOJĄCE STATYSTYKI
o Jedno na dziesięcioro dzieci z Inwazyjną Chorobą
Meningokokową umiera w wyniku zakażenia
meningokokami.
o Co piąte dziecko po przebytej Inwazyjnej Chorobie
Meningokokowej ma trwałe następstwa jak niedosłuch,
zmiany w mózgu, napady drgawek czy utrata kończyn
(amputacja z powodu zmian martwiczych).
o Co czwarty nastolatek może być bezobjawowym
nosicielem meningokoków grupy C.
CO TO SĄ MENINGOKOKI?
o Meningokoki (Neisseria meningitidis) - to groźne
bakterie
zwane
dwoinkami
zapalenia
opon
mózgowo-rdzeniowych, wywołujące niebezpieczne dla
zdrowia i życia człowieka choroby.
CHOROBY MENINGOKOKOWE
Choroba meningokokowa (IChM) to ciężkie inwazyjne
zakażenia wywoływane przez bakterię Neisseria
meningitidis – meningokoki.
Przebiega najczęściej jako:
o zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i / lub
o posocznica (sepsa)
Cechuje się:
o gwałtownym przebiegiem,
o wymaga wczesnego rozpoznania i natychmiastowego
leczenia.
CHOROBY MENINGOKOKOWE
Neisseria meningitidis może dodatkowo wywoływać:
o zapalenie gardła,
o płuc,
o ucha środkowego,
o osierdzia,
o wsierdzia,
o stawów,
o i inne schorzenia.
DROGI ZAKAŻENIA
Do zakażenia dochodzi na
skutek
kontaktu
z bezobjawowym nosicielem lub osobą już chorą.
Przenoszenie meningokoków odbywa się:
o drogą kropelkową (podczas kaszlu lub kichania),
o przez kontakt bezpośredni (np. podczas pocałunku),
o przez kontakt pośredni (np. korzystając ze wspólnych
naczyń czy sztućców).
KTO MOŻE SIĘ ZARAZIĆ?
Na zakażenie meningokokami narażeni są wszyscy,
niezależnie od płci czy wieku.
Jednak największe grupy ryzyka stanowią:
o dzieci w wieku od 2 miesięcy do 5 lat
o młodzież między 11 a 24 rokiem życia ( w tym wieku
notowany jest szczyt zachorowań). Około 20%
wszystkich zachorowań dotyczy nastolatków.
OBJAWY CHORÓB MENINGOKOKOWYCH
o Okres wylęgania Choroby Meningokokowej wynosi
od 2 do 7 dni.
o Początek IChM może imitować zwykłe przeziębienie,
dlatego nie zawsze jest odpowiednio szybko
rozpoznana.
o Może też mieć gwałtowny początek, wtedy na ogół
przebieg jest bardzo ciężki.
OBJAWY CHORÓB MENINGOKOKOWYCH
o Choroba meningokokowa wymaga zawsze leczenia
antybiotykami w warunkach szpitalnych.
o Ważne jest aby leczenie było rozpoczęte jak najszybciej.
o W walce z chorobą liczy się każda godzina, a nawet
minuta.
o Tylko właściwe leczenie może uratować choremu życie
i uchronić go przed powikłaniami.
o W przypadkach o bardzo szybkim, piorunującym
przebiegu nawet antybiotyki zastosowane w pierwszych
godzinach choroby, mogą nie być skuteczne.
CO POWINNIŚMY ZROBIĆ?
Natychmiast
skontaktujmy się
z lekarzem.
Opiszmy dokładnie
objawy i wspomnijmy,
że naszym zdaniem może
to być zapalenie opon
mózgowo-rdzeniowych
lub posocznica.
CO POWINNIŚMY ZROBIĆ?
Jeśli nie możemy
wezwać lekarza,
natychmiast zawieźmy
chorego do lekarza.
Zapalenie opon
mózgowo-rdzeniowych
i posocznica wymagają
natychmiastowej
pomocy lekarskiej.
PROFILAKTYKA ZAKAŻEŃ
Profilaktyka zakażeń wywołanych przez bakterie Neisseria
meningitidis grupy C polega przede wszystkim na:
o szczepieniach ochronnych,
o oraz przyjmowaniu antybiotyków profilaktycznie po
kontakcie z osobą chorą.
Szczepienia przeciwko meningokokom grupy C należą do
szczepień zalecanych w Programie Szczepień Ochronnych.
Szczepienie chroni przed zakażeniem meningokokami grupy C
i nie zabezpiecza przed zakażeniem meningokokami grupy B
(obecnie nie ma na świecie szczepionki przeciw grupie B).
PROFILAKTYKA ZAKAŻEŃ
W profilaktyce zakażeń meningokokowych grupy C ważne
jest:
o przestrzeganie podstawowych zasad higieny osobistej,
zasłanianie ust podczas kichania, kaszlu (meningokoki
giną szybko pod wpływem detergentów),
o unikanie ryzykownych zachowań (picie z jednaj butelki,
dzielenie się kanapkami, słodyczami, palenie tego
samego papierosa, używanie wspólnych sztućców,
pocałunki).
KIEDY I KOGO SZCZEPIĆ?
Szczepionki są szczególnie wskazane dla osób z grup
ryzyka, w szczególności dla:
o dzieci w wieku od miesiąca życia do 5 lat,
o młodzieży w wieku od 11 lat do 24 lat,
o osób narażonych na zachorowanie w wyniku
bezpośredniego, stałego kontaktu (np. żłobek,
przedszkole, studenci, osoby podróżujące w regiony
endemiczne i epidemiczne),
KIEDY I KOGO SZCZEPIĆ?
o pacjenci z wybranymi zaburzeniami odporności, osoby
wyniszczone,
o pacjenci z niedoborami odporności
Zaleca się:
o u niemowląt i małych dzieci szczepienie przeciw
meningokokom grupy C wykonać w ciągu pierwszych
18 miesięcy życia (1,5 roku) – wczesne rozpoczęcie
szczepienia (w 2 – 6 miesiącu życia) zapewnia
najlepszą ochronę;
KIEDY I KOGO SZCZEPIĆ?
o u nieszczepionych wcześniej dzieci starszych
i nastolatków szczepienie przeciw meningokokom
grupy C uzupełnić jak najszybciej.
Szczepienie można wykonać w dowolnym momencie –
należy wcześniej skonsultować je z lekarzem.
ZAPAMIĘTAJ!
o Nie pij z jednego naczynia (szklanki, kubka, butelki),
o Nie pij soczków tą sama rurką z jednego kartonika,
o Nie używaj tych samych sztućców,
o Nie dawaj sobie tak zwanego „GRYZA” - odłam,
odkrój – tak się podziel,
o Nie pal tego samego papierosa,
o Unikaj osób kichających i kaszlących, sam zasłaniaj
usta i nos przy kichaniu czy kaszlu,
o DBAJ O HIGIENĘ – myj ręce, używaj chusteczek
jednorazowego użytku.