Transcript Nieśmiałość

NIEŚMIAŁOŚĆ
1
\
Nieśmiałość to blokada prawdziwej osobowości
człowieka.
Strach pomyśleć ile szans się straciło na przeżycie czegoś wspaniałego tylko
dlatego, że zapanowała nad nami nieśmiałość...

Najstraszniejszy potwór męczący wszystkich komputerowców w realu nieśmiałość.

Nieśmiałość często odważną bliznę nosi.
CO TO JEST NIEŚMIAŁOŚĆ ?
2

więzienie duszy (milczenia)

narastający problem

choroba społeczna

zespół objawów

rodzaj upośledzenia psychicznego

lęk przed negatywną samooceną i/lub negatywną oceną przez
innych

lęk społeczny
DLACZEGO JEST SIĘ NIEŚMIAŁYM?
3
 Badacze osobowości- nieśmiałość jest cechą odziedziczoną, podobnie jak
inteligencja czy wzrost.
 Behawioryści - osoby nieśmiałe nie przyswoiły sobie umiejętności
społecznych niezbędnych w kontaktach międzyludzkich.
 Psychoanalitycy - nieśmiałość jest uświadomionym przejawem
nieuświadomionych konfliktów szalejących głęboko w psychice.
 Socjologowie i niektórzy psychologowie dziecięcy - warunki życia
w społeczeństwie sprawiają, że wielu z nas staje się nieśmiałym.
 Psychologowie społeczni –źródłem nieśmiałości jest tylko i wyłącznie
etykieta „nieśmiały” (jestem nieśmiały, bo tak o sobie mówię, lub inni tak
mnie nazywają).
Rodzina, szkoła i społeczeństwo
w kształtowaniu dziecka nieśmiałego
4
1. Rodzice (style wychowania: uleganie, dominowanie)
 nadmierne wymagania, krytyka
 stosowanie kar i nagród nieadekwatnych do sytuacji
 częste okazywanie niezadowolenia
 nadmierne ochranianie
 nieodpowiednie wzory reagowania rodziców
 nadmierny dystans uczuciowy w stosunku do dziecka.
 niezaspokojenie podstawowych potrzeb dziecka:
miłości, szacunku, bezpieczeństwa
 brak akceptacji dziecka takim, jakim jest
 osobowościowe właściwości nieśmiałości u rodziców
 ograniczanie czasu dla własnego dziecka do minimum
STYLE WYCHOWANIA
5
Tylko szczęśliwi rodzice wychowają szczęśliwe dziecko.
Wychowanie to proces. Trwa wiele lat, a rozpoczyna się z chwilą narodzin dziecka.
Uleganie












traktujemy dziecko jak równego sobie, dziecku wolno to co nam
łatwo ulegamy, czyli pobłażamy dziecku
nie krytykujemy dziecka, nawet gdy na to zasłuży
w przypadku niepowodzeń wychowawczych upatrujemy winy w sobie
wyręczamy dziecko w wielu obowiązkach – ma przecież tyle spraw na głowie
ochraniamy dziecko przed konsekwencjami jego działań
Dominowanie
my jasno, bez dyskusji określamy zasady postępowania
wymagamy szacunku
jesteśmy konsekwentni i wymagający
nasze dziecko zawsze ponosi, nawet bolesne, konsekwencje swoich działań
nie tolerujemy zachowań aspołecznych
nigdy nie ulegamy dziecku
2. Grupa społeczna
6
 preferowanie indywidualizmu
(poradzę sobie sam, pójdę sam, zrobię to po swojemu)

nagradzanie indywidualnego sukcesu

propagowanie kultu ego, zaabsorbowanie samym sobą

traktowanie porażki jako źródła osobistego wstydu

system oparty na współzawodnictwie

nieuczenie sposobów radzenia sobie z porażką
 traktowanie okazywania emocji oraz otwartego dzielenia się uczuciami jako słabość
 uzależnienie akceptacji i miłości od osiąganych sukcesów
Jedynym sposobem zapobiegania nieśmiałości jest radykalna zmiana
w naszej kulturze tych wartości, które sprzyjają jej rozwojowi.
3. Szkoła
 zbyt duża liczba dzieci w klasach
7
 zbyt mało czasu na pracę indywidualną z dzieckiem

zmiana nauczyciela
 standard otoczenia i budynku szkoły, poziom hałasu
 etykietowanie ucznia przez nauczyciela „nieśmiały”

tempo pracy często niedostosowane do potrzeb, możliwości ucznia

zjawisko współzawodnictwa i rywalizacji (źródło lęku)
 frustracja nauczyciela spowodowaną warunkami socjalno - bytowymi
 przeładowane programy nauczania
 nieprawidłowe stosowanie kar /poniżanie i upokarzanie ucznia/
 zbyt mała ilość wzmocnień pozytywnych (nagrody)
SKUTKI NIEŚMIAŁOŚCI
8

niska samoocena, niska ocena wśród kolegów

„paraliż”, gdy trzeba wystąpić publicznie, np. na forum klasy
 nadmierne przejmowanie się reakcjami innych
 utrudnienia w precyzyjnym myśleniu
 lęk, samotność, często depresja, cierpienie, udręka
 utrudnienia w poznawaniu nowych ludzi, zawieraniu przyjaźni
 uniemożliwianie ujawniania faktycznych możliwości
 ocenianie np. w szkole poniżej swoich możliwości, przygotowania
 niewielki udział w życiu klasy- uczucie wyobcowania
Jak pomóc nieśmiałemu dziecku?
9
 angażować do różnych kółek, zajęć pozalekcyjnych
 zapewnić poczucie bezpieczeństwa i akceptacji
 aktywizować podczas zajęć
 nagradzać nawet za najmniejsze osiągnięcia
 stwarzać warunki do większej samodzielności
 prowadzić gry i zabawy integrujące grupę
 pedagogizować rodziców
 okazywać i uczyć okazywania uczuć (dobrych i złych)
 wspólnie czytać, oglądać filmy (wzorce postępowania, zachowania)
CZYTAJMY DZIECIOM
10
Nieśmiałość można przezwyciężyć, ale trzeba poznać jej naturę
i zastosować odpowiednią metodę wykorzenienia jej przyczyn.
Bajka nie działa od razu. To proces, który trwa jakiś czas.
cel relaksacyjny - rozluźnienie, uspokojenie dzieci
cel terapeutyczny - uwolnienie dzieci od zalegających emocji,
okazanie im uwagi, akceptacji, bliskości emocjonalnej,
dostępności fizycznej
i psychicznej dorosłego)
cel psychoedukacyjny - dostarczenie dzieciom informacji o nowych
zachowaniach, reakcjach emocjonalnych, sposobach rozwiązywania
problemów; poszerzenie wachlarza możliwych zachowań w danej
sytuacji.
BAJKA…Bajkoterapia
11
 pomaga dziecku :





-zbudować właściwy obraz siebie
-znaleźć odpowiednie rozwiązanie
-rozładować napięcia
-zrozumieć uczucia
-wzbogacić wiedzę o sobie i świecie
w sposób zastępczy zaspokaja potrzeby psychiczne (poczucie kochania,
akceptowania, bezpieczeństwa)
daje wsparcie, poczucie siły, nadzieję (pozytywne zakończenie, odmiana
losu)
uczy pozytywnego myślenia
podnosi samoocenę
pokazuje, że aktywność wobec problemu przynosi efekty.
Zabawy
12
Zabawy integracyjno-zapoznawcze

gra w imiona - pierwsza osoba z kręgu podaje swoje imię, następne dziecko mówi:
nazywam się..., a to jest... i wskazuje swojego poprzednika

ludzie do ludzi - dzieci stają w parach i wykonują ćwiczenia, które podaje prowadzący
np. noga do nogi, nos do nosa partnera itp. Na hasło "ludzie do ludzi" pary zmieniają się,
kto nie znajdzie pary staje się prowadzącym

psychodrama (mimika, gestykulacja) : odgrywanie scenek na temat, odgrywanie ról dziecko nabywa umiejętności społecznych

witające się paluszki - prowadząca wskazuje na swoją rękę i nazywa poszczególne
palce, a następnie mówi, że dziś przywitamy się np. kciukami, kolanami itp.

masaż (dreszczyk)-- dziecko leży na brzuchu, nauczycielka mówi wiersz demonstrując
czynności, które powtarzane są na ciele dziecka (Tędy płynie rzeczka (ruch falisty od
głowy do bioder), idzie pani na szpileczkach (stukanie palcami wzdłuż kręgosłupa) itd...i
zmiana ról
RYSUNEK…
13
„Ludzie od dawna wykorzystywali sztukę, aby wyrazić uczucie bólu,
strachu, radości, by komunikować się z innymi i mówić im
o otaczającym świecie.”

lubiana przez dzieci technika niewerbalnego przekazywania swojego świata

źródło informacji o dziecku i jego rodzinie: więź emocjonalna w rodzinie, stopień
zaspokojenia potrzeb psychicznych, postawy rodzicielskie rodziców, stosowanie
metod wychowawczych, czy dziecko jest np. molestowane
(Rysunek Człowieka, Test Drzewa, Test Rysunku Rodziny, Test Dom– Drzewo– Człowiek)
- „Badania nad rozwojem psychicznym dzieci i młodzieży na podstawie rysunku postaci ludzkiej”,
- „Analiza psychologiczna twórczości plastycznej dzieci i młodzieży”

sposób ujawniania i odreagowania tłumionych emocji, przepracowania lęków
wynikających z problemów
DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ