Transcript model edukacji w wyższej szkole języków obcych w poznaniu

MODELE EDUKACJI
„Zdolności człowieka do radości ze wszystkiego, co żyje, do
emanowania zdolnościami na otaczający go świat, do „bycia
zainteresowanymi”’ słowem „być” bardziej niż „mieć” i
„wykorzystywać”…
E. Fromm
MODEL TRADYCYJNY
 „nauczyciel jest posiadaczem wiedzy, uczeń oczekiwanym odbiorcą
 centralne elementy tej edukacji to wykład i egzamin. Nauczyciel
sprawuje władzę, uczeń jest jej posłuszny. Obaj są posłuszni władzom
szkoły
 nauczyciel, jako autorytet jest centralną postacią tej edukacji.
Nauczyciel nie oczekuje, że uczeń będzie pracował dobrze bez jego
stałej kontroli. Uczeń również nie ma zaufania do nauczyciela – nie
wierzy w jego dobrą wolę, życzliwość, kompetencje. Nauczyciel wierzy,
że uczniem najlepiej się kieruje trzymając go w przerywanym lub
stałym stanie strachu.
 uczniowie nie decydują o celach, treściach i metodach edukacji. W
procesie nauczania nie ma miejsca dla całej osobowości. Jest tam
miejsce tylko dla jej intelektu. Ciało jest tolerowane, a emocje
całkowicie ignorowane”
Uproszczony schemat tradycyjnego
modelu nauczania
NAUCZYCIEL
WIEDZA
UCZEŃ
INDYWIDUALNE
METODY NAUCZANIA
ATMOSFERA
PRACA W ZESPOLE
OCENIANIE
MOTYWACJA
SAMOKSZTAŁCENIE
ZAŁOŻENIA TEORETYCZNE
U podstaw modelu edukacji zawarte są następujące
prawa człowieka:
 odpowiedzialność za samego siebie, za swoje czyny, za swoje







uczucia i emocje, za swoją wiedzę i wolę;
dbanie i tworzenie klimatu ułatwiającego uczenie się
autoekspresja (np. poprzez muzykę, ruch, komunikację)
miłość, akceptacja i uznanie osób takimi, jakimi są
humor i radość
prawo do prywatności osobistej
wsparcie i pomoc ze strony innych osób
życie bez przemocy fizycznej i psychicznej ze strony innych
PRZESŁANKI WYCHOWAWCZE












celem wychowania jest dążenie do zaspokajania indywidualnych potrzeb
najważniejszy jest optymalny rozwój ucznia, z ukierunkowaniem w
szczególności na rozwój emocjonalny i twórczy
kierunek uczenia się jest indywidualnym wyborem, a uczenie się – własną
inicjatywą
akcentowanie w wychowaniu współdziałania, szacunku
występuje pełne zaangażowanie ze strony osób uczestniczących w procesie
uczenia się
relacje wychowawcze są partnerskie
komunikacja prowadzona jest w formie dialogu
uczenie odbywa się głównie poprzez odkrywanie, a nie poprzez instruowanie
aktywność ukierunkowana na osiągnięcie celów – nie ma bierności
jednoczenie się w spontanicznym i naturalnym życiu grupowym
oceniamy czy uczeń zrobił postępy w zakresie „jak się uczyć”
dążymy do dobrowolnego udziału w zajęciach szkolnych?
PODMIOTY BIORĄCE UDZIAŁ
W PROCESIE NAUCZANIA
NAUCZYCIEL





ma duże zaufanie do siebie i do
uczniów. Wierzy, że inni, tak jako
on sam, potrafią myśleć o sobie,
uczyć się dla siebie
posiada wiedzę, jest kompetentny
w swojej dziedzinie
dzieli się z innymi odpowiedzialność za proces
uczenia się
uczenie sprawia mu radość
dostarcza materiałów do uczenia
się, korzystając z własnych
wiadomości, własnego
doświadczenia, książek,
materiałów źródłowych lub
doświadczeń społecznych
UCZEŃ
 wierzy we własne możliwości
 koncentruje się na autorefleksji i
doskonaleniu umiejętności
samooceny. W ocenie wspierają
go inni członkowie grupy i
nauczyciel
 posiada pozytywną motywację
 samodyscyplina, to jedna z
ważniejszych umiejętności
 uczenie się sprawia mu radość
PODMIOTY BIORĄCE UDZIAŁ
W PROCESIE NAUCZANIA
NAUCZYCIEL





zna różne metody pracy dydaktycznej
oprócz osobistego wysiłku w
przygotowanie merytoryczne zajęć,
wymaga się od nauczycieli bardzo
dobrze rozwiniętej inteligencji
emocjonalnej, niezbędnej w celu
zrozumienia ucznia i wpływania na
jego rozwój. Nauczyciel musi
poznawać potrzeby i zainteresowania
jako podstawę do samostanowienia o
uczeniu się i ponoszenia w związku z
tym autoodpowiedzialności
ukazuje możliwości wyboru, nie może
zawładnąć procesem rozwoju swoich
wychowanków
dostrzeganie i analiza zdarzeń
krytycznych
myśli pozytywnie o sobie
UCZEŃ





konstruuje i rozwija własny program
uczenia się. Zna swoje mocne i słabe
strony. Dokonuje wyboru kierunku
własnej nauki z pełną świadomością
ponoszenia odpowiedzialności i
konsekwencji tego wyboru
poszukuje nowych form i metod
uczenia się, najbardziej odpowiednich
do jego osoby
jest osobą zaangażowaną we wszelkie
działania, których się podejmuje
w sytuacjach problemowych,
konfliktowych stara się je w jak
najkrótszym czasie rozwiązać
jest „elementem” grupy do której
przynależy i stara się tworzyć
pozytywną atmosferę
KORZYŚCI CZERPANE Z NAUCZANIA
PRZEZ NAUCZYCIELA:
 „powtórzenie, ugruntowanie wiedzy,
 poznanie ciekawych ludzi,
 możliwość sprawdzenia siebie,
 korzyści materialne,
 możliwości nauczenia się czegoś od innych,
 rozwijanie twórczego myślenia”.
Przyczyny wprowadzania zmian
w sposobie edukacji:
 niechęć ze strony uczniów do uczenia się,
rozwoju, brak zaangażowania i autorefleksji
nad swoimi postępami, częste postawy
roszczeniowe
 wysoki poziom stresu
 problemy zgłaszane przez nauczycieli z
klasami i indywidualnymi przypadkami
 rezygnacje ze szkoły
ODPOWIEDZIALNOŚĆ
ZAUFANIE
MOTYWACJA
POZYTYWNA
SZACUNEK
WSPÓŁPRACA
ZAANGAŻOWANIE
NAUCZYCIEL
INDYWIDUALNE
PROGRAMY
UCZENIA SIĘ
PROCES
UCZENIA
SYTUACJA UCZENIA
UCZEŃ
PRZYGOTOWANIE
DO SYTUACJI
NAUKI
AKTYWIZOWANIE
METODY, FORMY
NAUCZANIA
Schemat procesu uczenia
ATMOSFERA
Schemat „nowego modelu nauczania”
NAUCZYCIEL
WIEDZA
ROZWÓJ OSOBISTY
ROZWÓJ INTELIGENCJI
EMOCJONALNEJ
AUTOREFLEKSJA
PROCES GRUPOWY
UCZEŃ
GRUPA
ROZWÓJ OSOBISTY
MOTYWACJA
AUTOREFLEKSJA
METODY UCZENIA
SAMOOCENA
OCENA
WSPARCIE W SAMOOCENIE
SAMOKSZTAŁCENIE
SYTUACJA UCZENIA:
DOBRE PRZYGOTOWANIE SYTUACJI
NAUKI:




opracowanie planu działania
przygotowanie miejsca szkolenia
zawarcie jasnego kontaktu, co do praw, obowiązków,
zasad
ujawnianie oczekiwań i obaw
ODPOWIEDNI SPOSÓB PREZENTACJI:



zaangażowanie wszystkich zmysłów
dynamika zajęć
uczenie w samodzielności uczenia się
AKTYWIZACJA UCZESTNIKÓW:




WŁAŚCIWA ATMOSFERA:





INDYWIDUALNE PROGRAMY UCZENIA SIĘ:



wyznaczenie celu nauki
określenie i dostosowanie stylu nauki do własnych
preferencji
optymalny rozwój
rozwijanie współpracy
rozwijanie twórczej postawy do procesu uczenia się
różne sposoby uczenia
łączenie wiadomości z już posiadanymi

dobry nastrój osób uczestniczących w procesie
edukacji
skupianie, ukierunkowanie uwagi
ustalania oczekiwanych rezultatów i celu
myślenie pozytywne
traktowanie błędów jako informacji zwrotnej
zabawa, ćwiczenia relaksujące, energetyzujące
4 POZIOMY ISTOTNE W
PROCESIE UCZENIA SIĘ:
1. „Zwiększanie szacunku do siebie i rozwój
osobisty,
2. Doskonalenie umiejętności życiowych,
3. Nauczanie, jak się uczyć i jak myśleć,
4. Rozwijanie konkretnych zdolności
przedmiotowych.”